Augustus, wandelmaand

DE GEEST VAN WAAS

4 geleide wandelingen te Beveren, Burcht, Bazel en Hamme,

Elke donderdagavond vanaf 19u in augustus 2007

Beste,

Voor vele Franstaligen was ‘le plat pay de Waes’ een synoniem voor een afgelegen en moeilijk bereikbare streek. Een streek waar de tijd was blijven stilstaan. Een gebied dat perfect beantwoordde aan wat onze zuiderburen van ‘La Flandre Profonde’ verwachten: populieren, bolle akkers, klompenmakers…

Die stereotypen speelden niet enkel in de beeldvorming van de Franstaligen, ook vele Vlamingen dachten hetzelfde. Wat beide uit het oog verloren was het gevarieerde landschap van het land van Waas en de belangrijke economische activiteit.

We gaan ten derde male op zoek naar de identiteit van het Waasland. Door intensieve, interactieve en deels ook subjectieve plaatsverkenningen trachten we onze kennis over de streek te verruimen. Vier donderdagavonden in augustus, een niet te missen zomerse ervaring.

BEVEREN, KERNSTAD IN AGRARISCH GEBIED

Vandaag is Beveren een van de meest uitgestrekte gemeenten van Vlaanderen. Het verenigt een groot deel van het vroegere land van Beveren. Beveren is dan ook meer dan een fusiegemeente. Door de fusies werd het wel opnieuw verenigd met een deel van zijn oude achterban. Tijdens de wandeling gaan we op zoek naar sporen van de kernfunctie die Beveren had in een agrarisch gebied, en wat er vandaag nog van overblijft. Al geraakt de bevolking van Beveren steeds meer gericht, ontwricht en heringericht op de zich op haar grondgebied uitbreidende haven (Doel, Deurganckdok, Vrasene-dok), toch blijft het agrarische verhaal nog steeds actueel. Woningen uit heden en verleden duiden ons er zeer aanschouwelijk de machtsverhoudingen tussen de verschillende economische klassen. Tot slot is er het verhaal van verbindingswegen en markten.

Gids is Erik Nobels.

Afspraak donderdag 2 augustus 2007, om 19u aan de Dienst Toerisme, Markt 2, 9120 Beveren

BURCHT, EEN POSITIEF DEMENTERENDE OMGEVING

Steeds minder mensen maken een link tussen Burcht en zijn Wase verleden. Maar de nabijheid van het Oostvlaamse Waasland zorgt er toch voor dat deze band niet volledig uit het oog verloren raakt. Het oostelijke deel van het Waasland komt immers, net zoals het Antwerpse Waasland, steeds meer in de ban van Antwerpen. Dat de Schelde in de 19de eeuw ervoor zorgde dat tal van bedrijven zich in Burcht vestigden en er nog later verantwoordelijk was voor een resem verloederde panden, zal de volgende generaties vreemd in de oren klinken. Burcht kan je immers vergelijken met een rups die vlinder wordt. De oude gewaden worden afgelegd en de Scheldeboorden en het aanliggende gebied worden herstijld . Overheid en privé werken hier samen aan een nieuwe aantrekkingspool . Een aantrekkingspool die het niet enkel moet hebben van exclusieve woongelegenheden, maar die ook niet-wijkbewoners kosteloos de omgeving wil laten beleven. Het hoeft niet te verbazen dat wanneer in dit verhaal de Vlaamse bouwheer opduikt, het studiebureel Secchi & Viagano ook van de partij is.

Gids is Erik Nobels.

Afspraak donderdag 9 augustus 2007 om 19u aan de Sint-Martinuskerk, Kerkplein, 2070 Burcht.

BAZEL, WAAR DE KLOK WERD TERUGGEDRAAID

Het Waasland heeft vele facetten. Bazel is misschien de plaats bij uitstek om even stil te blijven staan bij de rol van adellijke geslachten in de ontwikkeling van het Waasland. Het kasteel van Wissekerke - vroeger eigendom van de burggraven Vilain XIIII - is een mooie aanleiding om even in te gaan op de geschiedenis van één van de oudste Vlaamse geslachten en op hun invloed in het Waasland. Het geslacht Vilain XIII stond open voor nieuwe technologieën, denken we maar aan de ijzeren hangbrug in hun kasteelpark. Mede dankzij hun werk kan Bazel zich de parel van het Waasland noemen. Een reeks stenen getuigen op het stemmige Koningin Astridplein laat duidelijk aanvoelen dat de omgeving kan bogen op een lange geschiedenis. Als je iets verder kijkt, merk je dat de inspanningen erop gericht zijn een welomschreven visie op de geschiedenis naar voren te schuiven. Het verhaal van de GOG (Gecontroleerde OverstromingsGebieden) is een ander voorbeeld van profilatie . Het grootste in opbouw zijnde overstromingsgebied langs de Schelde zorgde de voorbije decennia voor heel wat opschudding en voor het geregeld in het nieuws brengen van de lokale burgemeester.

Gids is Carl Buts.

Afspraak donderdag 16 augustus 2007 om 19u aan de Sint-Pieterskerk, Kerkplein, 9150 Bazel.

DURME, OP DE GRENS VAN LAND VAN WAAS EN LAND VAN DENDERMONDE

Hamme (waar ooit ene Vlinderman geboren werd) ligt op de grens van het Land van Waas en het Land van Dendermonde. Het heeft socio-economische en culturele bindingen met beide. De Durme als stille getuige is hier medeverantwoordelijk voor. Het kleinstedelijke Hamse landschap en de nog zichtbare bewoningssporen (alhoewel snel verdwijnend) dragen duidelijk een 19de-eeuwse stempel. Het centrum van Hamme werd toen een nijverheidskern, met duidelijke sociale scheidingsvlakken tussen het werken en wonen van de arbeiders en het wooncomfort van de industriëlen en notabelen. De overblijfselen van beide vormen de rode draad doorheen deze geest van Waaswandeling. De Hamse nijverheid geraakte langzaam in verval in het midden van de 20ste eeuw. Pas de laatste decennia worden de oude fabrieks- en woonzones omgevormd tot nieuwe woonruimten. De materiële en monumentale sporen van de 19de-eeuwse samenleving worden hierbij grotendeels weggeveegd.

Gids is Harry Van Rooyen.

Afspraak donderdag 23 augustus 2007, om 19u aan het Twee Bruggenplein, 9220 Hamme.

Deelnemen aan deze wandelingen kost € 5,00 per persoon en per wandeling indien lid van het Masereelfonds of Omgevingsfilosofie, € 7,00 indien anders. We dringen er ten sterkste op aan vooraf in te schrijven op tel. 02/ 502 38 80 of via dit e-mailadres.

Dank bij voorbaat.

Met vriendelijke groeten, Bernard Desmet, Masereelfonds, 02/502 38 80, KLIK

Vakantie + gedicht

Het is weer zo een dagje dat er veel in de mailbox terechtgekomen is. Een deel daarvan deel ik dan graag met de buitenwereld en de mensen die daarin vertoeven. Ik hou wel van druppeltjes op een hete plaat (dat sist zo heerlijk), water naar de zee dragen (kom je nooit mee klaar), naalden in hooibergen zoeken (die slechts prikken als je er per ongeluk je billen op neervlijt), wat vechten tegen de bierkaai (schol!), en ga maar een eind verder.

Van Philip Meersman kreeg ik nog een gedicht ingezonden voor de blogstrijd. Die mag dan al lang gestreden zijn, maar ik vond het wel zo leuk. Nip en ik moeten nog maar eens de koppen bij elkaar steken om een alternatiefje uit de mouw te schudden. Zolang het wedstrijd-gehalte er maar niet meer in zit. Ik heb zijn gedicht in ieder geval op mijn forum geplaatst, in de hoop dat de actualiteit op die manier niet verloren gaat.

Nip zit ondertussen hoog en droog (zou het?) in het Noorden, op bezoek met de Schone Mama bij de Schone Omama in Goes. Ondertussen bereid ik me voor op de laatste twee werkdagen, want na woensdag mag ik het er ook nog eens van nemen met een stukje verlof. Ik zal dan wel nogal veel in Duffel hangen om Mama Mia te helpen bij de voorbereiding van haar verhuis, maar er zal tijd te over zijn! Ik tel af, nog tweemaal slapen, nog tweemaal verplicht het bed uit op wekkerbevel en dan... Zou de zon mee van de partij willen zijn? Als je dan toch eens vrijaf hebt gedurende enkele weken, dan zou dat toch mogen...


Onderstaand gedicht dateert alweer van 1 juli laatstleden, ondertussen heb ik niet nagelaten af en toe nog wat bij te schrijven, dus de primeurs zullen hier best nog een tijdje blijven regenen (dat laatste zoals juli ons dat ondertussen al gewoon heeft gemaakt).

nachtvers

het uur van de wolf
straten gehuld in het gehuil
van blitse wagens
dit duister dient niet
om te slapen

er moet overdacht
in de nacht beslecht
dat bij zon alles goed
of toch genoeg verlopen
volgens wat verwacht

hij neemt zijn pen
getuige tot verstillen
van wat geweest
voorbijgeraasd alweer
en af te leggen kleed
voor de naakte rust
waarnaar zo lang verlangd

de stilte spreekt
in zacht gegrom
't is goed genoeg
alweer
geweest

© Frans Vlinderman

Doel

Beste,

Op 29 juni werd een monumentale rozenschildering tegen een kaaimuur van de getij-jachthaven te Doel ingehuldigd. Dit werk, een gezamenlijk initiatief van beeldend kunstenaar Luc Cappaert en ondergetekende, is het eerste concept binnen een ruimer kunsttraject (“De Lange Tafel) dat wij willen uitwerken in Doel, met als bedoeling het met afbraak bedreigde Scheldedorp op een positieve manier onder de aandacht te brengen. Het havenkunstwerk is nog te bezichtigen tot eind september.

Deze concrete kunstplannen voor Doel kaderen in een ruimer opgevatte open brief aan de Vlaamse regering die oproept Doel, althans zo lang het tweede containerdok er niet komt, minstens in zijn huidige constellatie te behouden om er allerlei kunstevenementen van nationale en internationale allure te organiseren. De contrastrijke ligging van het dorp op de scheidslijn tussen haven, Schelde, en polders vormt een uniek kader voor dit soort zachte initiatieven. Helaas, u hebt ondertussen waarschijnlijk ook vernomen dat de regering van plan is om in 2009 met de definitieve afbraak van het dorp te beginnen, zonder dat er op korte termijn iets voor in de plaats wordt gesteld. Dat vinden wij ongehoord, vandaar deze ultieme poging om die onnodige afbraak met positieve initiatieven en voorstellen te voorkomen.

Deze open brief actie loopt al sinds april en de tekst werd inmiddels onderschreven door een 1000-tal sympathisanten. Wij zijn van plan de brief annex petitielijst in september aan de Vlaamse regering te overhandigen, en richten daarom een laatste, dringende oproep aan u om hem alsnog te onderschrijven en verder te helpen verspreiden binnen uw kennissenkring.

U vindt de tekst van de open brief met bijbehorende petitieactie op onze webstek.

Dit initiatief wordt actief ondersteund en internationaal gepromoot door het Italiaanse "Love Difference" netwerk van de "Cittadellarte–Fondazione Pistoletto", een beweging "ter ondersteuning van creatieve projecten voor een verantwoorde omvorming van de maatschappij".

Eva Van Tulden, studente filosofie UA (i.s.m. Luc Cappaert, beeldend kunstenaar)

A Mi Manera

Spinyopaat + gedicht

Gisteren naar A Mi Manera, waar ik op de zeventiende (!) editie alweer van Spin De Swerts opgetreden heb. Zoals me wel vaker overkomt, mocht ik de boel openen. Zou dat wijzen op iets 'minder' waar het mijn poëzie betreft? Het lijkt erop, maar ik bespeur zoiets niet bij de organisaties die me reeds eerder de kop eraf deden bijten. Misschien ben ik daar wel goed in (krabt in het weinige haar op zijn kop). In ieder geval, ter plaatse herschikte ik grondig mijn selectie gedichten (toch altijd handig, dat rugzakje met gedichten op mijn bult), omdat het er wat erotischer en pornografischer dan anders aan toe zou gaan. Niet dus. Er was poëzie en er was muziek, maar geen spoortje van erectie of andere nattigheid. En dat was maar goed ook, ik zou anders niet weten wat schrijven hier zonder het schaamrood op de wangen. Ik plaats nog wel een fotoreportageke later. Zodadelijk moet ik nog naar een vergaderingsken in verband met de uitgave van een nieuwe gemengde bundel (poëzie en proza). Daarover later meer. Want ook u kan daarin verschijnen!

Hier nog een gedicht, dat ik gisteren ter plekke geschreven heb om een antwoord te geven op een ongestelde vraag.

porno of erotica

op de man af
of hij porno schrijft
misschien erotisch dicht
blijft hij droog
op zijn vlakte

thuis, de deur gesloten
zweept hij zich al eens
een spierscheur op zijn geliefde
die blijft vragen zelfs smeken
om ja, nog ja, meer ja, oh ja

en als de lichten dan
gedoofd, de wonden van die dag
gelikt
- ze kreunen soms met twee -
blijft alleen wat gehijg plakken
in de uitgehangen gordijnen

hij schrijft noch dicht
over eroporno
hij is soms gewoon
dichter bij de daad

© Frans Vlinderman

Frans Vlinderman - Toogfilosoof

Aankondiging

Niet vergeten deze avond:

Vanaf 20u00

A Mi Manera
(Brouwersvliet 12, Antwerpen)

Georganiseerd door


Spin De Swerts

Miss Jackie T + gedicht

Wat een ochtend. Vlinderman placht al eens in slaap te vallen voor de beeldbuis. Op zich niets mis mee, tenzij dat een Nip dat niet zo aangenaam vindt. Deze ochtend vroeg echter schoot hij met een ruk overeind. De teevee stond nog aan, het raam nog open. En het was stil in huis. Té stil. Waar was Miss Jackie T??? Met een stijgend gevoel van onrust in de buik en in het hoofd het hele appartement doorzocht. Geen poesje, het bleef stil. Nip ondertussen ook al wakker. Het werd duidelijk dat de kleine poes de klauwen had genomen. Door het raam, verdiepje naar beneden, waar de straat haar al zo lang had gelokt. Kleren aan dan maar en diezelfde straat op. Waar zou ze zijn? Nog in de buurt? Een paar straten verder? Overreden?? Meegenomen door een toevallige passant? Miss Jackie T???!!?? De geparkeerde auto's in de straat vermeden dat het wanhopige geroep zou echoën. Nip hing uit het raam, Vlinderman dweilde de straat eerst af naar links, dan de volgende straat over 300 m rechtdoor, ondertussen elke auto langs onderen bekijkend. Jackie??!!?? Terug naar het beginpunt, onder het raam waar Nip ondertussen klaarwakker ook alle moeite van de wereld had het hoofd er koel bij te houden. Het poezenkind kon toch niet zomaar...

Vlinderman ging op weg naar een volgende reeks wagens, rechts de straat in. Als ze daar nou toch eens. De zon was nog niet op, maar het beloofde een stralende dag te worden, zo onwaarschijnlijk helder was alles. Door de knieën. Vlinderman bevriest. Zijn dat geen oogjes die daar glinsterend terugblikken? Jackie? Kom, Jackie! Zonder aarzelen schiet Miss Jackie T op de uitgestrekte, smekende ook, handen af. Vlinderman hoort Nip ergens rechtsachter en boven zich met wat moet zijn een snik een zucht van opluchting slaken. Miss Jackie T zelf is wat beduusd: ze laat zich gewillig opnemen en lijkt, hoe menselijk is zoiets mogelijk, best ook opgelucht.

Moraal van dit quasi-verhaal: Vlinderman mag niet met het raam open naar een filmpje kijken terwijl Miss Jackie T én Klaas Vaak in de buurt zijn...



poessiemauw

dat hij haar vriendinnen
verleidde tot nachten vol plezier
de avonden verbraakte
met liters wijn en bier
en haar moeder afkraakte
tot een onbewoonbaar pand

de liefde bleef sterker
dan het kleinste spoortje zucht
naar verval tot boze woorden

maar dat hij hun poes
een klein Felixachtig model
zomaar het raam uit
niet meer terug kon brengen
omdat hij niet wist waarheen

hij staat daar op de hoek
te wachten in zijn slip
en hoopt bij iedere mauw
dat poes het zelf nog weet

het is die verdomde kou
in hun verbroken harten
waar hij niet echt van houdt

© Frans Vlinderman

Weekend + gedicht

Vrijdagavond, de week is doorgesparteld, na het werk terug wat ontspanning. Morgenavond ga ik ook nog eens lekker optreden, Nip en Ghillie Dhu komen mee, en dan is het tijd voor wat verhuisactie. Eerst pak ik de achterste kamer aan: de rekken leegmaken, alles in dozen, dozen uit de weg en voorbereiden op de schilderwerken. Doet er mij trouwens aan denken dat ik nog verf moet gaan halen. Als dat klaar is (en geloof me, dan zijn we al een heel eind op weg in augustus), verhuizen we de slaapkamer naar die achterste kamer en kan de stoelendans met de kasten en pc's beginnen, want onze huidige slaapkamer wordt dan ons werkvertrek (doet er mij tegelijk weer aan denken dat ik nog voldoende kabel moet aanschaffen voor het internet). Ondertussen ook nog bekijken hoe we het huis van Mama Mia leeg gaan maken, want stilaan maakt ook zij zich op voor een verhuis.

Om maar te zeggen dat men zich nooit verveelt ten huize Vlinderman. Miss Jackie T kan dat beamen.

We temperen de berichtgeving nog even met een droef gedicht.

verdrietige liefde

bij elke aanraking
groeft hij echo's in zijn hoofd
gigabytes aan data
voor de dag dat zij

soms aarzelt hij, dan trilt
zijn bovenwimper licht
in twijfel over het moment
hier maar vast te houden
om dan toch

hij leeft hun liefde
gisteren het aandenken
aan een morgen die
misschien wel nooit

© Frans Vlinderman

Wedstrijd

De GSK (de Gelderse Schrijvers Kring) organiseert in samenwerking met Uitgeverij Kontrast de schrijfwedstrijd:

Het geheim van de reiziger 2007

Buiten je eigen grenzen treden

Publieksprijs proza en Publieksprijs poëzie GSK Gemeente Rheden - beide categorieën - € 150,00 prijzengeld.

Het inschrijfgeld bedraagt € 12,50. De niet eerder gepubliceerde verhalen (max. 1000 woorden) of gedichten (max. 3, max. 30 regels per gedicht) moeten vóór 10 september 2007 gestuurd worden naar: gsk2007@uitgeverijkontrast.nl (of op diskette + afdruk naar: Uitgeverij Kontrast, Reuvensweg 17, 6861 XH Oosterbeek) onder vermelding van naam, adres en telefoonnummer.

Voor meer informatie: info@uitgeverijkontrast.nl of bij de Gelderse Schrijvers Kring GSK telefoon 026-3635191, e-mail: ernalind@xs4all.nl of deze website.

- Van de beste inzendingen wordt door de jury een bundel samengesteld.
- Elke deelnemer ontvangt de bundel en heeft vrije toegang tot de literaire avond (3 november 2007 in Velp).
- Geplaatste auteurs mogen extra exemplaren met korting bestellen.
- De jury zal een aantal auteurs nomineren voor de publieksprijzen.
- Bij de bevestiging van uw inzending ontvangt u bericht over de wijze van betaling.
- Indien u binnen enkele dagen geen bevestiging ontvangt, is uw inzending niet ontvangen.

AANVULLENDE REGELS

• toegezonden verhalen kunnen niet worden geretourneerd
• één inzending blijft: 1 verhaal (max. 1000 woorden) OF 3 gedichten
• dezelfde auteur mag nog maximaal één inzending doen, (1 verhaal of 3 gedichten) maar wel moet dan ook 2 x inschrijfgeld worden betaald
• over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd met de uitgeverij of met de jury
• over auteursrechten: de auteur blijft volledig in het bezit van de auteursrechten van het ingezonden en/of geplaatste werk. In de bundel zal dat door middel van het copyrightteken worden aangegeven. Door deelname aan de wedstrijd geeft de auteur uitsluitend en eenmalig de licentie voor de publicatie die naar aanleiding van de wedstrijd ontstaat. Het winnende verhaal en gedicht mogen in het kader van de wedstrijdpublicatie op de website van Uitgeverij Kontrast worden geplaatst. Verdere publicatie van het ingezonden en/of geplaatste werk staat de auteur geheel vrij
• door deelname aan de wedstrijd verklaart de inzender de volledige auteursrechten over het ingezonden werk te hebben en vrijwaart de uitgever voor claims van derden.
• de uitgever houdt zich het recht voor om bij een groot aantal geselecteerden een proza- EN poëziebundel uit te geven. De deelnemers ontvangen dan een bundel in de categorie waarin ze hebben meegedaan

GSK
p/a Uitgeverij Kontrast
Reuvensweg 17
6861 XH Oosterbeek

Wedstrijd

Onlangs binnengelopen in de mailbox:

De gedichtenwedstrijd van UilenSpiegel vzw is volop aan de gang!

Aan het schrijftalent onder u:

De gegevens en voorwaarden over onze poëziewedstrijd kan je vinden op onze website, op onze homepage, op blz 2 van ons programma. klik eventueel gewoon hier.

Er zijn geen voorwaarden betreffende het thema van het gedicht, dus vrijheid van de creativiteit is troef! De enige voorwaarden zijn dat de spreektijd van het gedicht ongeveer 2 minuten in beslag neemt (lees dus onze voorwaarden in het programma) en dat het moet gaan om een nieuw gedicht dat niet gepubliceerd werd/wordt tot en met 13 september.

Er kan slechts 1 gedicht per persoon worden ingediend.

Afsluitingsdatum : 27 juli a.s.

Verdere gegevens vindt men in ons programma. Wenst men nog meer info, aarzel dan niet mij (onderstaande contactpersoon) te contacteren.

Met vriendelijke groeten,

Rafaël Daem
projectleider decennium UilenSpiegel vzw
www.uilenspiegel.net

Dagboekig + gedicht

Zo balen het gisteren was, zo rustig verliep vandaag de dag. Enkel de telefoon deed hardnekkig zijn best om maar niet níet te rinkelen. Dan ben je bezig met een taak, begint dat klereding sowieso te rinkelen. Om gek van te worden én om fouten te maken. Al denk ik dat het al bij al vandaag meegevallen is. Enkel toen ik na de uren nog een vrachtje diende op te halen bij de kopieerder, raakte ik nog onverwacht in de problemen. De nieuwe uitbaters van de zaak accepteerden namelijk geen betaling meer op factuur, het moest en zou boter bij de vis zijn. Als je daar dan staat met een lege portemonnee én de dwingende noodzaak je kopieën mee te nemen, dan breekt het zweet je wel uit. Gelukkig ook daar een snelle en efficiënte afwikkeling, dankzij mijn werkgevende voorzitter. Merci!

Zonet lekker gegeten, Nip was nog eens in de wok gedoken. Wát ze er nou net allemaal heeft ingegooid, je wil het niet wéten, maar het smaakte in ieder geval. Deze Vlinderman heeft dan wel (nog) geen echte keukenprinses, hij beschikt over de beste wokprinses van het land ;)

Nip en hare Frans (Foto © FV)

Zodadelijk plaats ik nog enkele aankondigingen, maar eerst zoals gewoonelijk een gedicht ter afronding. De dag is goed geweest.

wij

een opgestoken hand
van de overkant van
een opgebroken straat
zomaar onverwacht staat
de buurman te zwaaien
voor het eerst na maanden

laat de wereld maar groter
hier verkleint ze elke dag
hand over hand
per knipoog ook
of even de deur tegen
en mag er suiker bij?

tegen de kranten in
verzuring tot begroeting
getuigt het leven hier
van warmte en vooral
veel van wij

© Frans Vlinderman

Baaldag + gedicht

Vandaag was baaldag. Op het werk meer bepaald dankzij een collega, die ik zonder het te weten iets misdaan of -zegd heb, die van een uur of elf tot het einde van de dag geen degelijk woord meer tegen me wou uitbrengen dan wat gegrom (in het begin) en dan gewoon aan het negeren sloeg. De uitnodiging erover te praten kwam in dovemansoren terecht. Daar sta je dan. Werk er maar mee samen. Ja hoor. In ieder geval vandaag al niet. De andere dagen, dat zullen we dan nog wel zien, te beginnen vanaf morgen.

Bron foto = erop klikken

Verder niet veel te melden vandaag. Of ik heb er geen zin meer in, dat kan ook. Het zal wel een beetje van beide zijn.

baaldag

hij gedraagt zich als
een roestige spijker
die eerst het hout verteert
waarin hij ooit geslagen werd
dan zelf in tweeën splijt, hij is
weggegooid vakmanschap dankzij
wat zure regen van elders

de glimlach is verdwenen
naar het land van ooit
hier regeert alweer nooit
regent het buiten buien
alsof er geen zon
alleen maar wolken

de laatste uren brengt hij
zoek, hij wil niet vinden,
en begrip voor een ander
dat is voor watjes
niet voor hem
ietwat gekneusd

© Frans Vlinderman

Nog een snelle aankondiging in het kader van Zomer van Antwerpen: vergeet zeker niet langs te lopen op dat O'ke hieronder ;)

Bron foto: erop klikken

O

Lijstjes + gedicht

Dezer dagen gaat het hier te casa Nip & Vlinderman vooral over lijstjes maken. Wat gaan we doen met en in ons appartementjen? Wat moet er veranderen, welke afspraken moeten er gemaakt, wie zorgt waarvoor, kan er nog wat extra in huis gehaald worden en zo ja, wat? Eigenlijk is het fijn om iemand te hebben waarmee je plannen kan maken. Ik ken het verleden maar al te goed, toen ik nog zo een eenzame stakker was. Of de keuken nou vloekte met de potten en pannen erin, de sofa meer weg had van een verzamelbank voor alle kranten van de laatste drie maanden, het bed bedolven lag onder de stapels wasgoed, het maakte me allemaal geen mallemoer uit. Zolang ik maar onder dak was en wist waar ik naartoe kon kruipen als de dag en een stuk van de nacht mij weer eens opgegeten en uitgebraakt hadden.

Nu spreken we van een thuis. Iets dus om thuis te komen, iets van ons, door ons, voor ons. Er kan nog heel wat veranderen, laat ons daar duidelijk over zijn. In sommige kamers regeert/heerst Nip overduidelijk, in andere dan weer Vlinderman. Trek die verschillen wat gelijk en je krijgt een thuis voor alletwee. En dus maken we lijstjes. Spannend en tegelijk verwachtingen scheppend, dat kan ik je op een briefje geven. Of in een lijstje...

Bron foto: HIER

zijn afkomst

één leven, dat heeft hij
te geven, van geboorte tot
ongeboorte, die ene korte zucht
van een kosmisch langverhaal
dat nooit een grens heeft erkend

niets ervoor, niets erna
hij accepteert het niet
gelooft niets van het iets
omdat het zou bestaan
en wat dan, onbestaan?

dus leeft hij zijn dagen op
te vullen met daden
groots en klein, veelal
klein, hij erkent soms
zijn afkomst

hij is een sterrenkind
wat anders zou hij
meer kunnen zijn?

© Frans Vlinderman

Elegast + gedicht

Na de prentjes van gisteren (ik hoop dat ze je bevielen) even wat minder beeldends. Vorige week donderdag is Paul Akkermans overleden. Paul Akkermans was niet alleen een politicus en verwoed zelfstandige, met meer dan een behoorlijke staat van dienst, Paul was ook één van de oprichtende bezielers en ook wel beschermheren van Elegast vzw uit Antwerpen. En Elegast, dat is mijn werkgever, enkele korte onderbrekingen niet te na gelaten nu al meer dan 7 jaren. In die zin kan ik hem alleen maar dankbaar zijn voor de geboden kansen daar. Neem immers maar eens een dichter in dienst voor een andere jobinhoud, dan begrijp je al snel wat ik bedoel. Wat Elegast betreft, dat is een project dat ik maar al te graag verder zet, van onderuit, zeg maar. Voor jeugd en gezin, jong en oud, behoevend en misbedeeld. Uiteraard op mijn eigen manier.

Naar aanleiding van de tentoonstelling een tijd terug georganiseerd door Gierik/Het Nieuw Vlaamse Tijdschrift om hun zomernummer voor te stellen, schreef ik onderstaand gedicht. Ik ben dan wel geen multicreatiefje, ik laat me er wel graag eens door inspireren.

gedichtenschilder

zou hij een schilder zijn
dan nam hij telkens weer
het penseel ter hand om
neer te strijken wat zich afspeelt
achter die werelddronken ogen
waarmee alles geobserveerd

nu eens met lange halen
onderstrepen wat moet bekeken
dan weer met ontelbare stippen
zijn zware puntjes op de i
af en toe gewoon de spons
als het allemaal wat luchtiger
het smijten met de verf
wanneer hij het troebel zag

in de galerij die hem ontdekt
zou hij dan weer dichter zijn
bij de aard van zijn wezen
en woorden schenken bij het beeld
dat vragen opgeroepen heeft

hij is echter gewoon een dichter
dus neemt hij de pen ter hand
of een Bic, die ganzenveer steekt toch
zo onhandig uit zijn jeans

© Frans Vlinderman

Mededelingskens

Mededelingske (alweer, ik weet het): op zaterdag 21 juli treedt uw vlinderman nog eens aan op een voor mij onbekend podium (nou ja, die ene maal er niet bij geteld dat ik er bijna stond maar het afgelast werd omwille van een misverstand met de uitbater). Organisator van dienst: Spin De Swerts, de man die van Dark Gothic een poëtische belevenis maakt. Noteer dus alvast:

Zaterdag 21 juli, vanaf 20u

Spinyopaat organiseert

Free stage with free entrance

Podiumcafé A Mi Manera
Brouwersvliet 12, 2000 Antwerpen

Volledig programma: KLIK

Voor de tellers onder ons nog een klein nieuwtje: Nip en ik zijn welgeteld twee jaar, elf maanden en één dag samen aan de weg aan het timmeren. De buren vragen al enige tijd wanneer het allemaal af zal zijn, maar dan kunnen ze nog lang wachten! Voor jou, Nipje, of je me nog graag ziet?

Wijlie dus (Foto © LM)

Yoeri viert graag feest

Omdat we allemaal graag ne keer lachen en Yoeri wel tegen een grapje kan ;)

Verjaardagsfeestje Yoeri

Er komt niet veel meer uit deze dichter, het weekend was nogal slopend. Eergisteren bleken we niet meer aan de curryworsten te kunnen, omdat het diepvriesvak volledig toegevroren was. Een Vlinderman neemt dan onmiddellijk en zonder nadenken de beslissing dat dat ding moet ontdooien... Affin, om ervoor te zorgen dat de rest van de etenswaren niet slecht werden en de onderburen geen wateroverlast kregen, diende Frans zijn ogen open te houden tot ver na drie uur.

Gisteren was het alweer prijs: een verjaardagsfeestje voor en door Yoeri. Ik zal het kort houden: het was bijzonder plezierig, bijzonder smakelijk (behalve wat er in dat potje van hem op het vuur klaargekookt werd, dat was gewoon smakelijk), bijzonder om dus nog eens te herhalen, maar bovenal: het was laat! Rond half vier het - overigens bijzondere knusse - gastenbankstel in, deze ochtend rond den elven er alweer uit. Fransje zit hier dus met bijzonder kleine oogjes... en snapt met zijn vermoeide koppeke maar niet waarom hij hier weer geen slideshow opgekleefd krijgt. Dan maar linken dacht ik eerst, terwijl het ondertussen toch geregeld is geraakt.

Gedichtje vandaag: Cujo, vrij geschreven naar de gelijknamige hond/verhaal van Stephen King.


Cujo

het been trilt licht
af, laat dat, hij denkt
controle, hij denkt weg
en aan toen hij kuste
wat verboden was

de tijd trekt zich terug
zoals het vlees dat weigert
te bedekken wat moet gebeten
en komt grauwend tot stilstand
in een gruwelijk moment
van wederzijds erkennen

het been lilt ongecontroleerd
warm nog, hun laatste ontmoeting
was de laatste, het gesnuif
luider dan de reutel
van een hoopje onbegrip

sommige situaties
eisen vroeg of laat
altijd het juiste offer
liefst geslacht

© Frans Vlinderman

Yoeri + gedicht

Nog even en ze kunnen daar in Bergen-op-Zoom ramen en deuren beginnen sluiten. Nip en hare Vlindervent gaan het daar eens gezellig uithangen in het kader van een verjaardagsfeestje voor Yoeri. Voor het zover is, toch nog een gedicht achterlaten, voor de trouwe lezers die hier elke dag opnieuw passeren. Iris, mijn favoriete bloem, al wist ik tot enkele minuten terug bij god niet hoe zo'n bloemgeval eruit zou moeten zien, speelt opnieuw een hoofdrol.

(Bron Foto: klik op Iris)

Morgen pakken Nip en ik wat dozen uit met boeken. Boeken, dat blijft toch de constante derde factor in dit huishouden. Hoewel we beiden vaak op internet vertoeven (blogland, schrijversland, dichtersland, mailland), blijft het een zaligheid voor het oog, die boekenkasten, rijkelijk gelardeerd met boeken over kunst, boeken als kunst, verhalen van King naast verhalen van Umberto Eco, de grote filosofen op schoot bij de grote schilders, Antwerpen boven...

irisdame

nog steeds verborgen
achter de thans woekerende iris
aanschouwt zij de rimpelstroken
rond haar geloken ogen
in het spiegelglas van haar serviceflat

de handschoen over haar knoken
tegen 't jichtig reumavuur
herinnert haar het verloren uur
dat zij nog het mes hanteerde
voor het avondeten
vlak voor hij thuis zou komen

de straten stromen stilaan vol
onbekenden allen onderweg
zich niet bewust van 't mensendrama
achter die stijlloos blinkende gevel
waar het leven stilaan minder
hunkert na de laatste dag

© Frans Vlinderman

Muzeval in beeld

Muzevalpubliek (Foto © FV)

De Muzeval gisteren in Den Hopsack leverde opnieuw heel wat plaatjes en uiteraard poëzie op. Voor wie er niet bij was, ik kan helaas de poëzie niet hernemen hier, maar dat kan natuurlijk volgende maand rechtgezet worden door zelf ook af te zakken naar de plaats van het gebeuren. Wat ik wel kan doen, dat is met foto's een sfeerbeeldje achterlaten. Hier gaat ie:

Bart Van Peer (Foto © FV)

Ik begin met Bart Van Peer, onze duivel doet al en huidig inleider van de Muzevallige gastdichter, in samenwerking met Herman J. Claeys. Nadien deed hij samen met uw blogger nog de introducties van de vrij podiumdichters.

David Troch (Foto © FV)

Onze gastdichter, David Troch, was niet aan zijn podiumdebuut toe, iets wat iedereen al vrij snel na zijn aanvang duidelijk werd. Zo ontspannen, zo gedreven, zo daar, David hoeft niemand iets negatief over zijn performance te laten zeggen. De dichter, auteur, regisseur, hoe je hem ook noemen wil, bracht boeiende, fijnzinnige, af en toe diepgravende en dan weer lichtvoetige poëzie. Zijn lieftallige deerne was er, luisterde ernaar en was tevreden, net zoals het overige publiek.

Herman J. Claeys (Foto © FV)

De Man Die Geen Introductie Meer Nodig Heeft, onze initiator van De Dolle Mol, bezieler van De Muzeval, gedreven dichter, Herman J. Claeys dus. En ja, ik weet waar de J. voor staat.

Steady Eddy (Foto © FV)

Onzen Steady Eddy, doorgaans zie je hem enkel met een gitaar in de hand zijn brood bijeenspelen op de terrasjes van de Groenplaats of de Grote Markt of in een hele hoop andere cafés in het Antwerpse. Volbloed zanger en muzikant, maar ook volbloed poweet. Voor hij zou gaan werken, kwam hij even zomaar binnenspringen voor een vrij optreden met Engelstalige poëzie. Muzeval goes global!

Pierre Magis (Foto © FV)

Beminnelijke kerel, deze Pierre Magis. Hoe global De Muzeval ook moge gaan, deze dichter houdt u met de Antwerpse voetjes letterlijk op de grond. Genietbaar en met veel humor tussen de regels door.

Sylvie Marie (Foto © FV)

Hare doorluchtige deerne zelf, met poëzie uit het hoofd, uit het hart ook. En een verwoed blogster, ga er maar eens kijken.

Erwin de Antistresspoweet (Foto © FV)

Erwin, dat is verrukkelijke chaos. Dat is met de woorden jezelf laten verloren vallen en dan weer overeind krabbelen met een nieuwe boodschap. Gedreven boodschapper ook, antistress zonder loosheid in het begrip. Ik heb er zelfs een opname van kunnen maken, al zie je er de ballen van, vanwege zo donker. Gelukkig is de geluidskwaliteit net iets beter, al is het niet veel ...

Sabine Luypaert (Foto © FV)

Na een lange periode van afwezigheid was ze nog eens van de partij, Sabine Luypaert. Mét haar solodebuutbundel, waaruit ze maar wat graag de poëzie op ons los liet. Niet altijd mijn persoonlijke voorkeur qua stijl, maar Sabine, dat is een vrouw naar mijn hart: altijd goedlachs, met een voorliefde voor binnen- en buitenpretjes.

Spin De Swerts (Foto © FV)

De meest uit de band springende dichter van de avond, Steven De Swerts, Spin van dienst, samen met Vlinderman van de insectenbrigade. Spin bracht zoals steeds zijn donkere poëzie met het nodige pathos, als dichter met bezieling, met roeping, al dacht hij niet echt thuis te horen binnen de Muzevalcontext. Hoezo, niet thuishoren, de Muzeval discrimineert noch selecteert, Spin! Binnenkort, 21 juli 2007, treedt Spin trouwens ook nog naar buiten met A Mi Manera (My Way), een poëtische avond ergens aan Brouwersvliet 12 te Antwerpen, maar daarover later meer.

Yerna Van den Driessche (Foto © FV)

Haar zijn we ook reeds tegen het lijf gelopen tijdens de Antwerpse voorronden van de slam, waar ze indruk maakte met haar expliciet gearticuleerde poëzie. Blijkbaar kent ook Yerna de weg naar de Muzeval.

Patricia De Landtsheer (Foto © FV)

Het waren niet allemaal uitsluitend dichters. Ook Patricia De Landtsheer, na enkele poëzieën in volle jeugd meer bepaald een jeugdboeken- en romanschrijfster uit Dendermonde met ook al enkele toneelstukken op haar naam, kwam af op de Muzeval. Het blijft daar precies slachtoffers regenen. Ondergetekende stond trouwens samen met Patricia reeds eerder in de proza- en poëziebundel 'Een Gebloemde Lezing', 2006.

Frans Vlinderman (Foto © FV)

Het mocht dan wel quasi midden juli zijn, toch was het geen onnozeliteit om mijn uniform-lievelings-trui aangetrokken te hebben. Verdomd koud tegenwoordig op straat!

Algemeen over deze avond: we zullen ons moeten beperken tot een tiental dichters op het vrij podium, om iedereen de kans te geven zijn ding te komen doen. Hoe en wat, dat zal nog bekeken worden door de Muzevalkerngroep, maar ik hou jullie via hier wel verder op de hoogte.

Nip + gedicht

Nip is terug in het land, en zalig dat dat is. Pas nu ze hier terug rondloopt, bemerk ik tenvolle hoezeer ik haar gemist had. Miss Jackie T is er ook ongewoon rustig van. Voor ik dus wat foto's van gisteren oplaadt, dit berichtje om iedereen te laten weten dat Vlinderman opnieuw een bijzonder gelukkig man is.

Nip en d'r Fransje in mei (Foto © FV)

voorgespiegeld

de strak geknoopte das
twee woorden per uitdrukking
noch de dure polsen geur
verbergen ook maar iets
van de man

elke ingekorte nagel
afgebeten zin noch ooggeknipper
er staat een verhaal dat
niemand kan ontwijken
net zo min een pas gedoopte
het water kan vergeten
nog blinkend op het hoofd

hij zet een ontzette pas
achteruit, geen afwerend gebaar
behoedt hem voor de kracht
die zo humorloos naar hem lacht
noch dempt de geluidloze gil
nog stiller dan voorheen

er kleeft bloed aan de ontkenning
dat hij niet zou zijn
zo grijnst hij zich toe
zo ondergaat hij zichzelf
in genadeloze reflectie

© Frans Vlinderman

Muzeval + gedicht

Ik heb het al tot in den treure toe gezegd, maar het is Muzeval nummer 104 vandaag. Ik ga er dus niet meer woorden aan vuil maken, maar me wel voorbereiden op deze avond. Ik ben aan het printen, om deze avond opnieuw wat werk voor de allereerste maal op een podium te brengen. Meer info vind je elders wel op deze blog.

effie zonder

jou pluk ik
elke nacht
zo zacht

de buren weten
niets, jouw pracht
op water, op de schouw

water ieder uur
en tranen
altijd weer
als ik je sterven zie
zo zonder wortel

© Frans Vlinderman