Verjaardagsfeestje Yoeri

Er komt niet veel meer uit deze dichter, het weekend was nogal slopend. Eergisteren bleken we niet meer aan de curryworsten te kunnen, omdat het diepvriesvak volledig toegevroren was. Een Vlinderman neemt dan onmiddellijk en zonder nadenken de beslissing dat dat ding moet ontdooien... Affin, om ervoor te zorgen dat de rest van de etenswaren niet slecht werden en de onderburen geen wateroverlast kregen, diende Frans zijn ogen open te houden tot ver na drie uur.

Gisteren was het alweer prijs: een verjaardagsfeestje voor en door Yoeri. Ik zal het kort houden: het was bijzonder plezierig, bijzonder smakelijk (behalve wat er in dat potje van hem op het vuur klaargekookt werd, dat was gewoon smakelijk), bijzonder om dus nog eens te herhalen, maar bovenal: het was laat! Rond half vier het - overigens bijzondere knusse - gastenbankstel in, deze ochtend rond den elven er alweer uit. Fransje zit hier dus met bijzonder kleine oogjes... en snapt met zijn vermoeide koppeke maar niet waarom hij hier weer geen slideshow opgekleefd krijgt. Dan maar linken dacht ik eerst, terwijl het ondertussen toch geregeld is geraakt.

Gedichtje vandaag: Cujo, vrij geschreven naar de gelijknamige hond/verhaal van Stephen King.


Cujo

het been trilt licht
af, laat dat, hij denkt
controle, hij denkt weg
en aan toen hij kuste
wat verboden was

de tijd trekt zich terug
zoals het vlees dat weigert
te bedekken wat moet gebeten
en komt grauwend tot stilstand
in een gruwelijk moment
van wederzijds erkennen

het been lilt ongecontroleerd
warm nog, hun laatste ontmoeting
was de laatste, het gesnuif
luider dan de reutel
van een hoopje onbegrip

sommige situaties
eisen vroeg of laat
altijd het juiste offer
liefst geslacht

© Frans Vlinderman