Deze blog - op eigen risico reageren
Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.
Zo heel af en toe noteert Vlinderman een stukje poëzie, om er later wat mee aan te vangen. Doorgaans schrijf ik immers mijn gedichten zoals ze zich aan mij presenteren, maar die stukjes, die lijken me dan zo onaf en bewerkbaar, dat ik ze titelloos noteer in mijn 'kladschrift', hetzij op papier, hetzij op mijn digitale kladblok. Echter, bij die stukjes die zo heel af en toe op die manier neergeschreven worden, zit er nog meer heel af en toe eentje bij, dat zich niet meer wil laten veranderen. Enkel een titel toevoegen, om het later terug te kunnen vinden, meer doe ik daar dan niet mee. Gebeurt zo eens om de duizend gedichten, dus echt wel zeldzaam. Het onderstaande is er een voorbeeld van, zij het toch in ietwat bewerkte vorm - het onderwerp is van ik naar hij gegaan. Ik draag het in ieder geval op aan Britt en Yoeri, die wel zullen weten waarom ;-)=
Britt & Nip ergens in 2007
Vlinderman & Yoeri ergens in datzelfde 2007zo zij
zij en zij alleen
niet alleen hier en nu
maar zo vaak
zo overal
en dan nog
droomt hij omdat hij
er niet genoeg van
zwijmelen, het werkwoord
dat nooit op hem sloeg
slaat de verstomming toe
telkens weer zij
Frans V.
Voor uw verslag van het bonenfestijn gisteren verwijs ik u door naar het kooklabo, waar Nip en Britt, samen met ondergetekende en Yoeri, binnenkort hun bevindingen wereldkundig zullen maken. Later op de dag hier ook nog het verslag van ons bezoek aan Wim Meeussen, die eerder deze week gemeld heeft dat onze trouwringen klaar zijn. Nip en ik gaan er zodadelijk naartoe, het resultaat bekijken, even passen, kijken of de gravure goed is uitgevoerd en natuurlijk een streepje dromen over die speciale dag, die steeds maar dichterbij komt. Voor de rest van het weekend staat er niet al te veel meer op de planning, behalve de afwas doen, genieten van elkaar, beetje opruimen, Miss Jackie T zien veranderen in terug een normaal poesje, nu de geuren van een kater (ook al is die dan gecastreerd) samen met Yoeri het land verlaten hebben. Want geloof het of niet, gisterenochtend was ze ervan af, komt die Yoeri binnen en tsjakkaaa, de kat weer zo krols als maar mogelijk is. Hormoongevoelig heet dat te zijn :-)Zo, genoeg voor deze bijdrage, wij zijn er mee weg, 't Stad in, misschien nog even langs het 75-jarig Letterenhuis, waar poëzie te rapen valt, al is er natuulijk ook in het Dansaerthuis in Brussel één en ander te beleven bij Passa Porta - waar ik niet ga geraken, hoe spijtig ook, want mis ik Pom Wolff weer. Nu ja, teveel te doen en ik ben en blijf onverdeelbaar onszelf. Geraak dus ook niet in de Kammenstraat, waar De Bende van de Kammenstraat er een kunstzinnig potje van maakt op wel zeker 8 locaties...ongetwijfeld wij
ik sluit je ogen
liever met een kus zo teder
dat je vergeet te knipperen
dan met een blik vol onbegrip
zoals anderen wel eens durven
om dan liefst onverwacht
je de wereld te tonen
zoals je die nog niet gezien
door mijn ogen vormgegeven
voor jou klaar gezet
pas voor pas te ontdekken
wat er nog meer in petto
laat ze maar zeggen
dat het ooit wel minder
jij weet beter dan de twijfel
toe te laten in het hart
dat ons beiden leidt
tot niets minder
dan wij
Frans V.
Britt & Yoeri zijn in da house en gelijk organiseren Nip & Yoeri een wedstrijdje beste Chili Con Carne. Mij niet gelaten, I am a sucker for beans, maar die hoorn des overvloeds die hier straks op me zal worden los gelaten, baart me toch een beetje zorgen. Veelvraat die ik ben, zal ik wel tijdig kunnen ophouden met vergelijken? En als het kif kif wordt, ben ik dan onpartijdig genoeg om mijn lief met niet té veel voorsprong te laten winnen? En dan komt er ook nog eens een rondje Mojito-proeverij om het hoekje loeren, wat uiteraard veel zal bijdragen aan mijn objectieve beoordelingen waar het er op aankomt... Soit, we gaan het weekend in onder vrienden, ik moet zo niet jeremiëren. Liever omringd door een bende lieverds dan allenig met de blik op MTV of andere tijdverdrijverij. Nu nog even fulmineren op de pipo's van deze maatschappij: als je ergens een wagen met de deuren open ziet staan en er ligt een begeerlijke brieventas zomaar voor het grijpen op één van de zetels, kijk dan eerst eens goed naar het bijhorend tafereel. Betreft het de brieventas van een studenterig uitziende jongedame die aan het helpen is om enkele verkeersslachtoffers in haar wagen te plaatsen in afwachting van gepaste verzorging, hou je stengels dan in bedwang en laat het voor wat het is: een onvoorzien buitenkansje op eventueel wat snel (en doorgaans klein) gewin. Kan je dat niet, onthou dan dat ik zo iemand doorgaans nogal laag aansla. In feite wil neerslaan. En dat ik zo iemand verachtelijk vind. Nog geen blik waardig, laat staan een genegen woord, enkel wat fulminatie hier. slachtofferschavuit
met z'n allen rond de ton
grijpgrage vingers die graaien
zonder onder blikken te vallen
in de prijzen zomaar te geef
dat hebbeding dat hij altijd al
gewoon hebben wilde eindelijk
omstanders weten slechts drama
op grote schaal, de gewonden
met blutsen, blikschade in ogen
die verschrikt in het wilde staren
zonder te zien dat er eentje
onbekend en onbetekenend
zich even moet laten gelden
de prijs voor leed gedeeld
wordt verdeeld onder vrienden
met een lege maag of anders
dure leeggespoten beurs
terwijl de opgelichte
kosten met kosten oplost
om eens iemand geholpen
Frans V.
Nog even en ze kunnen daar in Bergen-op-Zoom ramen en deuren beginnen sluiten. Nip en hare Vlindervent gaan het daar eens gezellig uithangen in het kader van een verjaardagsfeestje voor Yoeri. Voor het zover is, toch nog een gedicht achterlaten, voor de trouwe lezers die hier elke dag opnieuw passeren. Iris, mijn favoriete bloem, al wist ik tot enkele minuten terug bij god niet hoe zo'n bloemgeval eruit zou moeten zien, speelt opnieuw een hoofdrol.
(Bron Foto: klik op Iris)
Britt & Nip ergens in 2007
Vlinderman & Yoeri ergens in datzelfde 2007
