Gedicht: feestnachten

Blog sluit voor een aantal dagen, tot nieuwe aansluiting op nieuw adres geregeld is. Misschien af en toe toch een bericht, maar dat hangt van de mogelijkheden ter plaatse af. Verhuis is in ieder geval goed verlopen.

Nog een gedicht om wat te verstrooien...

feestnachten

ze jagen door de straten
bij nacht op 't vroeg getij
tussen vier en zes
als alles onbestemd en
verstoken van het licht
geen enkele zin behoeft

zonder ook maar één complex
kraken ze nog een fles of twee
zolang er maar champagne
vieren ze het ongebreideld leven
in het weten dat morgen nog
even op afstand kan gehouden

bij het gerinkel van de leegte
leggen ze zich dan ter stede
het hoofd tollend van een roes
die hen met vaart weg zal lokken
naar een wereld waar nog meer
hun grenzen zullen vervagen
tot ze op de bodem het grauwe
toch weer moeten ontmoeten

dan dempt het feestgedruis
de laatste vrolijke noot
en is het tijd weer door te gaan
met het leven zoals het hoort

Frans V.

Verhuizingdag

Zeer kort: wij gaan verhuizen!!! Dus geven we niet thuis vandaag en morgen dan weer wel, zo simpel is het zie. En nu maar hopen dat er niet teveel accidenten onderweg gebeuren en we in niet teveel files terechtkomen. Aan alle liefhebbers van de Ronde van Vlaanderen: blijf op jullie fietspad als er een 'camionette' begint te toeteren om voorbij te raken!!

Gedicht: blijverman

Welkom op deze vrijdag, dan misschien niet dé Goede, maar wel een goede vrijdag. Nog één nachtje slapen en dan verkassen naar ons nieuwe stekje, om er eindelijk een nieuwe start te nemen. Met het wegvallen van enkele helpers morgen stonden we deze ochtend al voor een stevig probleem, dat misschien toch verholpen is geraakt, we zullen wel zien.

Om vandaag wat te veraangenamen heb ik hieronder een gedicht gekozen, dat qua titel een beetje tegen de gang van zaken in gaat, maar verder is er geen enkele overeenkomst :p

blijverman

schrijf opdat je blijft
de jongen herinnert het zich
en pent zijn jeugd voorbij
het advies zo oprecht gegeven
tot jaren voorbij de dood

zijn schakel in de keten
verbroken voor het kleine zijn
het blijven na zijn daden
geweken voor wat zou

is hij een man geworden
ruig van baard en nog steeds
in de weer met pen en papier
noterend wat hij ziet passeren
in zijn kleine ruimte

korte tijd

lijkt hij buitenaards afwezig
voor geliefden die hem missen
in het hier en zeker nu
weggedoken in een verslag
dat nimmer ooit het zijne

nu zit hij daar alleen
te midden onbekende vrienden
in getaalde onverhalen
te wachten op de grijze dood
die hem nog even lijden laat
omdat hij zo graag
nog wat gebleven was

Frans V.

verhuisgedinges

Overmorgen wordt er verhuisd. Nip en Bibi trekken dan in in hun langverwachte droomappartementje (tot we weer beginnen dromen van iets anders, uiteraard) en stilaan stijgt de koorts. Hebben we wel handen genoeg (not!), zal alles binnen tijd verhuisd geraken (dat moet!), is er niet te weinig voorbereid (inpakken hoefde niet, alles staat al in dozen te wachten in onze opbergruimte!), zal de zon schijnen?

We zien wel wat het wordt, want wij zijn dat soort mensen. Laissez vivre en zo, genieten van het moment. Ons druk maken in planningen X & Y, dat ligt ons niet zo. Waarom zouden we ook? Er kan (en doorgaans zal) altijd wel iets niet verlopen zoals voorzien en wat heb je er dan aan dat je alles tot op de seconde en tot in de handeling uitgeschreven hebt? Wij durven denken 'niets'...

We gaan er wel voor, zoveel is zeker. Trouwens, wie nog een handje wil toesteken, altijd welkom, wij zorgen voor de vloeibare en vaste behoeften...

Gedicht: uitgebengeld

Korte strofen, hij houdt er wel van. Bij deze een staaltje ervan.

uitgebengeld

hij wil af en toe
gewoon even langs de kant
van de straat
van het leven
om tot rust gekomen
te inspecteren wat
tot dan zijn buit reeds is

van de zoen der zeemeerminnen
tot het gelach met Bacchus
een krabbel van Arragon
met een draadje van Ariadne
verbonden met wat pijl van Cupido
om de weg niet meer kwijt

dan streelt hij de vlechten van Pipi Langkous
met een rood kapje op z'n hoofd
zingt stoere liederen met
minstens zeven dwarse dwergen
onder het genot van een appel
tegen dorst naar te veel

om zijn rugzak weer op te pakken
en zijn weg weer verder
te vervolgen wat zijn pad
ongekust nog meer te jagen brengt

zo blijft het kind in hem
nog steeds ongestorven
van plas tot plas
de bengel die hij was
en immer blijven zal
zo af en toe

Frans V.

Gedicht: weg van utopie

Alweer laat op de avond - net thuis van een bezoekje aan Mama Mia, die donderdag terug naar huis mag - dus hou ik het bij een gedicht dat hier nog niet verschenen is, een utopisch plaatje...

weg van utopie

hij stelt af en toe vast
te leven in de utopie
van altijd maar onderweg te zijn
als hij op een kruispunt staat
te wachten op het licht

dan krult zijn mondje
neerwaarts met zijn schouders mee
in het ontmoedigend besef
dat zelfs zijn meest rudimentaire plan
hem hier geen uitweg biedt
noch op zijn schreden terug laat keren

niet lang deze twijfelkantjes
recht hij dan nog maar eens de rug
recht vooruit zo die gaat alweer
eert hij zijn het gezicht van vader
die eerder dag van grootvader

immer onderweg vol dromen
van bestemmingen ongezien
vol belofte aan verandering
en ooit eens thuis komen

Frans V.

daar is de lente, daar is de zon

Hebt u het ook gemerkt, dat beetje fellere licht buiten, die beetje zachtere temperatuur, dat beetje meer zon om door de nog steeds niet opgewarmde winden heen ons een lekker gevoel te bezorgen? En dat het 's avonds langer licht is? Dat je thuis in je zetel pas de avond haar intrede weet doen, in plaats van onderweg van je werk ernaartoe? Het gevoel dat de lente best wel eens echt in het land zou kunnen zijn, los van de kalenderdatum, die toch maar zo geforceerd lijkt. Daar heb ik het over en ik ben er niet rouwig om. Maanden met veel te weinig zon, het is mij niet in de kouwe kleren gaan zitten. Een lichte moedeloosheid hangt al veel te lang op mijn schouders om nog normaal te zijn en zo'n dag als vandaag, die haalt dat dus stil maar efficiënt weg.

Anders vergaat het ondertussen Herman, die enkele dagen terug plots diende opgenomen te worden in het ziekenhuis. Er wachten hem nog wel wat weken daar om er terug bovenop te geraken. We denken aan hem. Net zoals we ook denken aan Mama Mia, die over enkele dagen dan weer wel het ziekenhuis mag verlaten na bijna drie weken. Het is wat met al die ziekenhuistoestanden. Zo tussendoor dan nog een verhuis regelen, allemaal lekker met het openbaar vervoer omdat die gadverse wagen nog steeds in panne staat, van hot naar her lopen hannesen, dan geniet je vanzelf toch van die eerste lentestraling, niet? Het verzet zowaar je zinnen van al het werk dat nog gedaan dient.

Liefde is samen de mail controleren...

We gaan wat beenderen bekijken, Nip en ik, op den tv. Binnenkort zal dat niet meer gaan, want dan wonen we weer kabelloos met z'n tweetjes. Niets op tegen, maar Bones, dat zullen we toch wel missen. Misschien dat we de hele reeks achteraf wel eens gaan huren op DVD, tegenwoordig is dat allemaal mogelijk. Soit, tot zover mijn fragmentarische blogbijdrage voor vandaag. Andere dagen, andere berichten, hopelijk allemaal wat lentefrisser dan sommige boodschappen nu.

Gedicht: nostalgiejongen

Hemels weer vandaag, de zon staart stralend wat in het rond, de (sociale) verplichtingen achtervolgen zichzelf ergens in het land van nooit geweest en Bibi lummelt wat rond met zichzelf. Zondag, dag des Heren en Dames, met een hele week achter de rug en een nieuwe in het verschiet, zowaar gekregen en beloofde geschenken des levens. Hoeveel meer kan een mens zich wensen?

Wijlie ergens in 2007

nostalgiejongen

de man met baard
wandelt zijn hoekje om
als in de saaie regelmaat
van elke dag hetzelfde
uur meer van dat

geen mens die hem herkent
als waterstof gelooid in mensenvel
toen hij nog niet als nu
op vrijersvoeten de deur uit
om nog eens barokke brokken
en zeker niet op tijd
terug naar huis

langs het zichtbare onbewogen
drijft hij steels op nostalgie
de goede oude dagen
in een beetje neonlicht
om vandaag te verdragen
dat zijn droom er nu reeds

al het overige
slechts zijn aanloop

Frans V.

Verjaardagsfeestje Frans & Nip Vlinderman

Voor al de geïnteresseerde vrienden: voor de derde maal op rij palmt Vlinderman samen met Nip het Zeezicht op de Dageraadplaats (Zurenborg) in om gezellig op een nieuw jaartje te klinken... Iedereen is welkom, dus kruis alvast 11 april aan in de agenda...

Het licht uit

Bent u ook bij de deelnemers aan Earth Hour? Gaat u de lichten doven deze avond tussen 20u30 en 21u30? En gaat u mogelijk ook genieten van de Europese black out die meer dan waarschijnlijk zal toeslaan als we met zijn allen tegelijk de gloei- of spaarlamp terug laten branden aan het einde van ons uurtje bewustmaking? Het zijn zo van die vraagjes waar Vlinderman zich op deze luie zaterdag mee bezig houdt. Het zou een signaal moeten betekenen aan de regerende overheden om ons milieu wat te ontzien. Nogal wat lokale overheden gaan alvast mee in het idee.

Bron onbewerkte affiche: klik

Daar tegenover heb je dan weer Elia, de beheerder van het Belgische electriciteitsnet. Die mannen hebben alvast wat extra water uit de spaarbekkencentrale van Coo opgepompt naar de hoger gelegen spaarbekkens, om in een snelle bijkomende elektriciteitsproductie te kunnen voorzien mocht deze actie een afnamepiek veroorzaken bij de afronding. We zullen maar geen vragen stellen bij de kostprijs voor het milieu van deze voorzorgsmaatregel, wanneer we met zijn allen milieubewust als we zijn ons aan dat uurtje houden...

Affin, deze avond staat Casino Royale op het menu met een blonde Bond en hopelijk kan ik hem uitzien. Zonder stroom heeft onze TV namelijk nogal eens de neiging weinig beeld uit te zenden. We zullen wel zien, sprak de blinde, en hij ging slapen.

Een uurtje minder, trouwens, maar dat wist u ongetwijfeld al, dat dat vervloekte zomer- en winteruurgedoe nog steeds niet is afgeschaft en deze nacht weer zal zorgen voor een stevige, ongeveer minstens een week durende, ontregeling van ons zo gekoesterde dag- en nachtritme...

Kim Clijsters & de comeback van Vlinderman

Na het grote nieuws van de afgelopen dagen dat Kim Clijsters haar comeback zal maken in den tennis, heeft uw Vlinderman ook groot nieuws: ook hij zal een comeback organiseren de komende maanden, waarschijnlijk zelfs weken. Na een kwarteeuw afwezigheid op de scène zal hij zich binnenkort terug vervoegen bij het legioen der niet-rokenden. De planning was aanvankelijk midden april, maar door allerlei rokerige tussenkomsten buiten zijn schema om zal het iets later zijn. In ieder geval wordt er te alhier afgeteld.

Bij het afstijgen van tram 2 na zijn werk kwam hij trouwens vandaag nog een jongedame tegen van een jaar of 30 die om een sigaret vroeg. Terwijl zij nog aan de 'asjeblieft' bezig was, hield hoffelijke Vlinderman zowel sigaret als immer gretige Zippo klaar voor haar. Waarop zij, overmand door zoveel charmante Vlinderman, hem wist te vertellen dat ze na amper twee rosé'tjes op zoek zou gaan deze avond naar zichzelf. Geen wereldnieuws, we geven het grif toe, maar toch van belang. We zijn dus niet alleen, eh.

Mama Mia, uw Vlindermans moeder, verkeert ondertussen stilaan weer tot de pijnloze wereldbevolking. Het kan natuurlijk nog altijd beter en dus gaat ze nog een weekend en een paar dagen genieten van de rust die een ziekenhuisbed toch wel kan bieden. Volgende week weten we of ze stilaan terug huiswaarts mag keren. Ik hoop van wel, met al dat stof dat zich daar ligt op te hopen ;-)

Al dat stof, zie je het al liggen?

Soit, we beginnen aan het weekend en Nip en Bibi kunnen alvast wat oefenen in het leven onder hen getweeën, vermits SM Lenie dit weekend uithuizig is. We zullen u later wel verder briefen, achtbare passant.

Lange Wapper, wo bestu bleben...

Er is al heel wat inkt gevloeid over de plannen van de BAM voor hun Oosterweelverbinding. Meestal was dat stevig gekleurde inkt, met een toonzetting door mensen die er tegen zijn. Een enkeling als Bibi heeft het niet zo met al dat negatieve gedoe, vooral omdat ze nogal laat in gang geschoten zijn met al hun geprotesteer, waar er in de beginfase, toen iedereen de kans had om zijn mening mee te geven met de ontwerpende ploeg, quasi niemand zijn of haar mond deftig heeft open getrokken. Neen, eerst werd er gewacht tot er een degelijk ontwerp op tafel lag, om vervolgens quasi stalkinggewijs de bevolking achter hun negatieve mening geschaard te krijgen.

Veel geblaat en amper 50.000 handtekeningen verder - die dan nog niet eens geverifieerd zijn - hebben de Adem- en straatlozen het nog steeds niet begrepen: tegenover hun aantal njet staat er een massa die die van hen negen maal overtreft en waarover zij geen zeggenschap hoeven te claimen. Minstens één van de ondertekenaars van hun referendumsaanvraag is trouwens Bibi, en die wil zich in datzelfde referendum uitspreken voor de Lange Wapper, iets dat ik eerder al gemeld heb.

Gelukkig zijn er ook mensen die blijk geven van een positieve dadendrang. Ga maar eens op hun website kijken en lees hoe ook de mooie kanten aan de zaak belicht kunnen worden zonder de tegenstander te schofferen...

Gedicht: lamaman

'Er staat een paard in de gang' Iedereen kent die Nederlandse zin en die brengt ongetwijfeld menige grijns naar boven, met veel zin in een ouderwets carnavalsfeestje. Het bijhorende deuntje heeft vandaag regelmatig van zich laten horen in mijn hoofd en daarom dacht ik er mij maar vanaf te maken met een lama. Eentje in de garage. En meer hoeft niemand vandaag nog te verwachten van Bibi, want het is al laat genoeg en eigenlijk dien ik zo het bed in te duiken, want er moet morgen nog gewerkt worden...

lamaman

in zijn garage houdt hij
een onvervalste lama
zijn heilige koe voor de deur
vervangen door trog en stro
omdat zijn geloof wat belooft

geniet hij van het voederen
en van de conversatie
eenmaal in de week
spuwen op de wereld
weten dat het gezien wordt
gehoord ook af en toe
bij slecht gemikte meningen

enkele malen op een jaar
gaan ze samen over de wegen
die Boeddha hen voorziet
hij met een versierde staf
zijn lama met hen allebei

hebben ze met z'n tweeën
lak aan blik en bezem
op hun parcours doorheen het dorp
van garage tot gemeenteplein
altijd zeker van zichzelf

vee of mens
zij malen er niet om

Frans V.

Filmforum: Bridget Jones 's Diary

Vlinderman vergeet al eens wat, de ene dag wat meer dan de andere, en het lijkt er maar niet op te beteren. Vandaag stelde hij vast dat hij vergeten aan te kondigen was dat er opnieuw een film om te lachen vertoond zal worden in het kader van Wijnegem Filmforum. We laten Bridget Jones op u los met haar hilarische dagboek. Wie dus om 20u00 zijn verstand op nul wil zetten en in de buurt is, welkom in GC Het Gasthuis op de Turnhoutsebaan, iets voorbij het Wijnegem Shoppingcentrum...

Bridget Jones 's Diary

Protest tegen sloop Camermanhuis in Doel

Dag Vlinderman- & Muzeval-vriend,

Vlinderman & De Muzeval hebben een ernstige boon voor het met de sloop bedreigde dorpje Doel, daarom dit bericht, met een oproep voor al wie zich geroepen voelt.

Vanaf morgenochtend, 25 maart 2009 om 6u00, dreigt de sloop van alweer een historisch pand, namelijk het Camermanhuis in de Camermanstraat te Doel. Wil u meer te weten komen over dat fraaie bouwwerk, dan kan u hieronder klikken (of kopie plak):

http://www.waaskrant.be/index.php?option=com_content&task=view&id=11972&Itemid=90

Als er genoeg mensen op komen dagen, dan kunnen we misschien op de valreep nog redden wat als één van de enige twee nog resterende Napoleontische huizen in België bekend staat... en dat terwijl er nog zoveel andere huizen in erbarmelijke staat zijn, die het feitelijk bijna verdienen om te verdwijnen. Neen, gerichte afbraakactie tegen nog steeds leefbare woningen krijgt de voorkeur. Ik noem dit wraakroepend.

Wil u op voorhand wat bijkomende info, dan kunt u altijd bellen naar Sabine Gillis op het nummer dat u via mijn mail op eenvoudige vraag kan verkrijgen.

Ter bijkomende verduidelijking van dit bericht: Doel en al wat daarmee samenhangt, is een kroniek van een door de overheid veroorzaakte dorpsteleurgang die elke gemeente kan treffen, ook de uwe...

Bedankt voor het nota nemen.

Warme groet,



Uw jarige Muzevalman,
Frans Vlinderman

Gedicht: uitgeslagen

Een nieuwe maandag vandaag, maar het zijn dezelfde berichten over messentrekkers her en der. Ondertussen in het nieuws de melding dat de jeugdcriminaliteit de laatste jaren niet gestegen is. Uitleg: de slachtoffers doen gewoon meer aangifte, waardoor het lijkt dat die wél gestegen is. En nog meer blabla. Bon. Het lijkt me geschikt om hierbij dit gedicht te plaatsen.

uitgeslagen

in zijn spiraal geen
toekomstmuziek, geen
aftellen naar beter, neen
afdrukken in het behang
tot waar hij geraakt was
om tot stilstand voor even

denken aan de sterren
voor eeuwig en statig zichzelf
en bloemen zomaar te groeien
onder dezelfde zon als hij
maar dan zonder
losgeslagen vader

hij benijdt zijn vrienden
met bokalen verzamelingen kralen
terwijl hij zijn tanden
geschikt op datum eruit

het is geen leven
nog minder poëzie
en hij hunkert
alleen maar
naar de nacht
dat hij
ook zij
slapen kunnen

Frans V.

Zondags ochtendberichtje

Zondagochtend iets voor acht uur en Vlinderman bevindt zich alweer vertikaal in de wereld. Terwijl het nieuws over steekpartijen her en der, politionele malpraktijken op de hoogste niveau's als nieuwe norm en meer van dat fraais in de politiek me om de oren vliegt, bereidt ik me mentaal voor op de zwarte muur. We gaan 'm slopen vandaag, met niets meer dan een edele kwast, we gaan licht brengen in de toekomstige slaapkamer. Hm, dat is best een beetje tegenstrijdig, bedenk ik me net, maar hoe moet ik het anders uitdrukken, eh?

Met een beetje doorwerken is het trouwens de laatste verfdag. Dan moet er enkel nog een keertje stevig doorgepoetst worden en is het appartement klaar voor de verhuis. Dagje dat ook dichter en dichter bij komt. En hoe leuk het ook doorgaans was bij SM Lenie, het wordt stilaan best wel tijd om samen met Nip terug een stapje in onze eigen wereld te zetten. Vlinderman gaat ook genieten van de eigen spullen, nadat die maanden lang opgeslagen hebben gelegen in een kille bergruimte van Shurgard.

Ook de bovenburen hebben blijkbaar besloten vroeg aan de slag te gaan deze zondagochtend. Wat ze allemaal uitvreten, laat ik in het midden, maar het is een stel gezonde jonge mensen, als u begrijpt wat ik bedoel :) Zo, we gaan eens richting bus vertrekken, zodat we tegen halftien ter plaatse ons gekleurd ding kunnen gaan doen. Misschien dat ik er nog een gedicht vind, want het is al een poosje geleden dat er nog eens wat nieuw werk uit mijn wezen is gevloeid...

Vlindermanflash

Twee ruimten hebben alvast vandaag de volle verfkwastlaag gekregen en morgen doen we de derde, misschien zelfs een stukje vierde - als er nog verf genoeg overschiet. We zitten hier met z'n drieën moe maar bijzonder voldaan na te genieten en uit te blazen. Mocht ik mijn voeten niet zo prominent voelen aanwezig zijn, ik was nog naar Doel getrokken, maar dat zit er dus niet in. Al ben ik in gedachten best wel bij dat feestje aanwezig.

En als we nu eens hier gaan schilderen...

Wilde ik gewoon nog even komen delen met jullie, trouwe en toevallige passanten in dat internetland van ons. Gewoon omdat ik dat twittergedoe nog altijd niet onder de knoesels heb en dat waarschijnlijk ook nooit zal (willen) hebben.

Dag van vanalles

Dag van dit, dag van dat, het is een behoorlijk druk dagje vandaag. We vieren met zijn allen de dag dat de lente - alweer - een start neemt volgens de kalender, maar sommigen onder ons vieren ook de Open dag van de Zorg, anderen - en hopelijk zijn die met velen - dan weer Antiracismedag. Er zijn nog heel wat andere speciale items die vandaag bijzondere aandacht verdienen, zoals WereldDownsyndroomdag of Wereldverteldag, en dan vergeet ik er nog wel wat. Megadag vandaag, dat in ieder geval.

Iemand een zwarte muur in de slaapkamer???

Vanaf deze noen loont het alleszins de moeite om eens af te zakken naar dat door de Vlaamse Overheid tot verdwijnen gedoemde polderdorpje Doel. Er is daar vanalles gepland vandaag, en een beetje aandacht kunnen ze daar goed gebruiken. Vlinderman was er graag bij geweest, maar hangt - helaas - vast aan verftoestanden in het nieuwe appartement. Met een beetje geluk zal ik echter wel deze avond tot daar geraken (terug, dat wordt een paar andere mouwen). En als er wat spatjes op hem hangen, dan heeft u het bewijs dat ie druk bezig is geweest op die drukke zaterdag, 21 maart 2009.

Omdat het een drukke dag belooft te zijn, plaats ik hier nog een haiku om de lente te vieren, alsook de twee gedichten, welke ik de voorbije twee jaren op de eerste lentedag hier heb geplaatst...

(2009) lentehaiku

gedeelde staarten
met de eerste zwaluwen
landt de lente weer

***

(2008) eu thanatos

zie hoe het leven dan
na jaren vol geweldig
afglijdt naar het einde
hem onder druk zet
het beste voor
het laatste

onvermijdelijk

finaal zal hij willen
beslissen voor zichzelf
daar en dan, zo moet het
zal het en niemand die
zeker God niet

Hij begrijpt toch

en anders zal hij
welzeker uitleggen
zonder hand, zonder tand
maar met heel veel hart
dat hij het individu
zoals Hij het gewild

nietwaar?

***

(2007) de heilige drietaligheid

ze wijzen met gekromde vingers
naar de gebroken ruggen van zij
die hun pad betreden hadden
zonder tol te betalen
- bordje niet gezien helaas

gezeten op vergulde tronen
gewonnen metaal uit kronen
van hun geslachte offertanden
met brede grijns eruit geslagen
- ceci n'est pas ton dent

meten ze de hoogte van hun succes
aan de stapel lijken onderweg
van die eerder zijn bezweken
dan het licht hen kon bereiken
- bij de hond slapen de vlooien

hij kwam, hij zag, hij ging
en hing de slimste uit
daar waar hij onaangeraakt
een nieuw verhaal kon brengen
- venit, vidit, est

Frans V.

drivers' seat

Er wordt hier nog steeds gebaald, het ziet er naar uit dat dat nog even zo zal blijven duren. Gelukkig dat Bibi vandaag een ritje tot in Rotterdam voor de kiezen heeft met convoyeuse Nip (om SM Lenie een plezier te doen), in een huurwagen, anders weet ik niet hoeveel neuzen ik er vandaag afgebeten zou hebben, die van mijnen chef & collega's incluis.

We zijn er dus vroeg bij vandaag, zoals wel meer gebeurt, ge moet zo niet kijken, en voorspellen naast een gezonken barometertoestand bij Bibi een min of meer fris aandoende lentedag voor de rest van het spelersveld hier in Vlaanderen. Wat het was in Nederland, dat hoort u dan later nog wel van dezen driver.