Trouwerij

En wijlie weg, woehoeeee!!!!

Kortweg

Zenuwen? Mwoah, toch een paar, maar ze zijn onder controle, volgen gedwee de zweep van het stramien van een Vlinderman 'on the road'. Wilde ik nog even met jullie komen delen, vooraleer ik het afnok :p

The Final Countdown

Eerst en vooral een rechtzetting: Mama Mia is níet gestresseerd en SM Lenie feitelijk ook niet (meer)! Ze tellen allebei samen met Nip en Bibi af naar de dag dat mijn leven zinvolle inhoud krijgt doordat het eindelijk zal worden gedeeld. En daar doe ik dus niets van af, eh!

Ik zit hier maar wat eenzamig te zijn, terwijl Nip bij SM Lenie de verzorging van een prinses ondergaat. En ik heb er meer vrede mee dan ik aanvankelijk had gedacht. Het is ook niet niks voor een moeder om haar dochter weg te geven, toch? Dus berust ik, in de wetenschap dat morgen een nieuwe era aanbreekt, met een mooie ja voor elkaar en voor het leven en de dagen niet meer alleen doorkomen. Het is in die zin triest dat er mensen zijn die dat geluk niet (h)erkennen, maar we zullen een voorbeeld zijn voor hen. Dit licht moet voor iedereen zijn.

Dit wordt mijn laatste bijdrage hier van een van een ring verstoken Vlinderman. Vanaf morgen spreken we van een (Vlinder)man die bevrijd werd van de ketenen van onzekerheid. Hoe dat gesprek dan zal verlopen, zien we dan wel, want voorlopig ken ik er geen blaas van...

Nog één maal slapen + Moeder

Vandaag is het de laatste dag van een tot nog toe redelijk turbulent leven. Het leven van een Vlinderman, die zich al eens durfde vergalopperen in zijn drang zoveel mogelijk te zien op één dag, die niet bezig was met de toekomst, die hem van in het begin niet echt leek toe te lachen, het leven van een bestaan vol hindernissen, zo leek het wel. Een kleine vijf jaar geleden kwam er een jongedame in beeld, die zo vol frisse ideeën zat, dat Vlinderman er een beetje beduusd van opkeek. Weg die blik naar zijn navel, om eindelijk eens met echte ogen naar de wereld om hem heen te kijken. Een beetje bij de hand genomen ook, begon hij te verkennen, niet om zich veilig te stellen tegen de stekels die 'het leven' hem konden prikken, maar om de schoonheid van 'het bestaan' te ontdekken. Een lief wezen had hem ten lange leste kunnen doen ontbolsteren (als het gepermitteerd is om zoiets over jezelf te stellen).

Vandaag zal een dag zijn, die absoluut níet gevierd wordt. Het is de dag die zal neergelegd worden ter registratie als de laatste die er gewoon moest zijn. Een beetje verplicht levensuur, zo u wil. Iets dat ondergaan wordt, om daarna verder te stappen op een gloednieuw heraangelegd pad (tweedehands kan ook mooi zijn en als nieuw ogen). Wij malen er niet om. Wij gaan verder gaan dan we ooit hebben aangedurfd en de gids zal uitstekend zijn, zal doen alsof die weg gekend is als de eigen broekzak, terwijl mijn hand zal worden vastgehouden in een gidsende zekerheid dat we wel ergens zullen uitkomen waar het goed toeven zal zijn. Wij zijn sámen onderweg, halleluja, kent u het liedje ook?

Uitslapen is er om diverse redenen vandaag dan ook weer niet bij, al hadden we het ons voorgenomen. Er moeten nog wat laatste voorbereidingen getroffen, laatste handen gelegd aan uitgestelde zaken, om vervolgens nog op onze knieën wat te smeken om op zijn minst droog weer morgen, al zal het alvast mij een rotzorg wezen mocht het onverhoopt toch regenen. Een beetje nattigheid heeft mij nog nooit tegengehouden in wat dan ook, integendeel.

Nee, vandaag zal níet gevierd worden, maar wie wél gevierd dient, dat is moeder. Mama Mia, SM Lenie, ge hebt mijn onverdeelde en dankbare aandacht vandaag, mijn dankbaarheid zelfs onmeetbaar groot. Want zonder U zou morgen niets zijn, laat staan dat er dan sprake van 'ons' zou geweest kunnen...

Nog twee maal slapen

Goedemorgen, deze morgen. Even meegeven aan de niet altijd even aandachtige volger onder u: vermits we nogal wat te doen hebben deze laatste dagen, durft er al eens een antwoord op een gestelde vraag achterwege te blijven. Dat is niet omdat we onbeleefd zouden zijn, maar omdat we er niet meer aan gedacht hebben... Bij deze dus een sorry aan al die mensen!

Soit, vandaag gaan we (Nip en Bibi) nog een laatste spurtje trekken, zodat we morgen lekker feestdagje kunnen spelen zonder nog wat dan ook te moeten regelen. Het zal trouwens moeilijk worden, want dan zijn alle winkels en aanverwanten gesloten :p Nee, morgen gebeurt er nog wat praktische rommelarij, maar verder willen we uitslapen en van die dingen. In alle nederige kleinburgerlijkheid, dat spreekt voor zich. Mochten we Van Saksen-Coburg heten, zou het misschien in een andere stijl zijn...

De spanning lag de laatste dagen bij de moeders (dames, kalmeer eens, er dient hier genoten te worden door ons en ook door uzelven!), maar nu voelt Vlinderman toch ook vanalles tussen middenrif en broeksriem, zonder dat daar een tafelwasbordje verschijnt... Hm, aan de slag maar weer en verslag later, veel later, als we veel verder zijn en jullie ook en de wereld blijven draaien en de vogels nog steeds aan het fluiten en Miss Jackie T nog steeds in de gordijnen en ...

anonieme huwelijksbelagers

Vlinderman had gedacht het hier normaal te kunnen houden met een slot op de reacties (ze moeten eerst door Bibi goedgekeurd worden op zevergehalte, of eerder het ontbreken daaraan), maar zo enkele dagen voor mijn huwelijk met Nip stel ik vast dat er toch enkele rotte appels op het internet rondsnuisteren, op zoek naar een manier om in alle anonimiteit iemands plezier/geluk te vergallen. Laat ik even enkele zaken voor die verziekte geest(en) op een rijtje zetten:

1. Vlinderman huwt Nip en daar steekt geen enkele anonieme sukkel een stokje voor, niet door te stoken, niet door ons misvormde baby's toe te wensen, niet door ons een record toe te wensen in de snelste echtscheiding ooit, niet door ons aan te raden op zoek te gaan naar een goede echtscheidingsadvocaat of anders maar over te gaan tot een passionele moord (hey, anoniem, het is dus passionele en niet passionale, stukske anonieme loser da ge bent). Trouwens, Bibi's penis afsnijden is ook geen oplossing om misvormde baby's te voorkomen (en die was nog geeneens anoniem gepost).

2. Blijkbaar is/zijn die anonieme(n) ervan overtuigd dat Nip en Vlinderman staan voor 'avant-garde' of zoiets. We hebben nieuws voor hen/hem/haar: de avant-garde heeft zijn beste tijd gehad in onze ogen. Dat wil niet zeggen dat we er tegen zouden zijn (dat zou pas echt avant-gardistisch zijn), maar dit binnenkort gehuwd koppel houdt gewoon van poëzie tout court en hoeft daar geen aparte visie bij te hanteren. Er is voor ons geen voorbeeld in Zürich te halen, er hoeft geen maatschappij ontkend en hervormd te worden, voorhoedegevechten zijn niet onze stijl. Wel kan vooral Bibi zich eens uitleven in het duiden van een paar maatschappelijke pijnpunten, so what.

3. Iemand die voltijds werkt voor zijn kost en iemand die nog studeert, dat zijn niet direct voorbeelden van een bohemièn, is het niet, Anoniem? Of vergeten we dat voor het gemak om verder te kunnen schelden?

4. Voorgaande waren al drie punten teveel voor de anonieme belager des Vlindermanblogs. Het wordt tijd om me met meer dan voldoening gevende aandacht op iets belangrijkers te richten. ER zou immers wat kunnen gebeuren als het zo verder gaat.

Allez, nu we dat weer van onze bult hebben (en wie nieuwsgierig is naar welke vunzigheid hier vooral niet als reactie is verschenen, die kan altijd een mailtje sturen, ik bezorg dan wel eens een printscreentje), kunnen we weer verder met mijn kleinburgerlijke huwelijksvoorbereidingen. Met veel deugd trouwens, ik herhaal het met bijzondere en gepaste trots. Nog drie nachtjes slapen, zie!

Nog drie maal slapen

Na maanden lang talmen, zonder dat we ons daar echt bewust van waren (het is nog allemaal zo veraf, weet je wel), is het nu alle hens aan dek. Gelukkig dát er toch al redelijk wat zaken geregeld waren, zodat niet letterlijk alles in de laatste week valt, maar we hebben er ons toch best wel een klein stukje op verkeken. En dan die zaken, waar je letterlijk pas op het laatste ogenblik aan denkt. Ik som een klein rijtje op:

- menukaarten voor op tafel
- een pak dat nog gestreken moet
- kleine dankattenties
- benodigdheden voor bovenstaanden
- fotograaf regelen
- lijsten voor bruidsmeisjes
- tafelnamen verzinnen
- en wat we nog allemaal aan het vergeten zijn...

Ik dank de voorzienigheid die me nog een ruime week vakantie deed plannen voor het allemaal in het honderd zou gelopen zijn. En dan moet je weten dat we toch voor een vlekkeloze dag gaan, of het nou regent of niet. Laat het er trouwens nu nog maar met bakken uit vallen, dat raakt onze kouwe kleren niet. Dat geeft het allemaal trouwens iets knus, zoals Nip en ik dan gezellig met z'n tweetjes met de regen buiten hier aan onze pc van katoen geven...

Deze voormiddag is er ook al zo eentje geworden: buiten nat en kil, binnen knetterend van gezelligheid, terwijl we verder onze eigenste dag der dagen aan het klaarstomen zijn. En we nemen ons daarbij niet al te serieus, dat kan ik je zo verklappen zonder uit de biecht te spreken ;-)

Aankondiging: De Muzeval # 117

Aanstaande donderdag, De Muzeval nr 117, met gastdichterscollectief rond Kristo! En het zal mijn laatste zijn als ongetrouwde medemens ;-)

(klik op affiche voor meer info)

Ditjes en datjes

Het is nu iets over tien uur en Nip en haar Vlinderman zijn al volop bezig met de laatste hand te leggen aan de festiviteiten voor zaterdag. Laatste oplijstingen, laatste aantallen, laatste verwittigingen en contactnames, en het gaat maar door. Wat een mallemolen is zo'n feestje eigenlijk. Nu, het is met veel plezier, maar ook met ergernissen hier en daar dat zo'n dag in elkaar wordt gebokst. En dan zal je zien dat zo'n dagje veel te snel voorbij gevlogen zal blijken. Gelukkig maar dat er dan ook nog een heel leven aan gebreid zal worden, want daar doen we het dus voor, eh!

Tussen de blogsoep en -patatten door hebben we dan ook nog eens voor mezelf en Nip een Facebookske uitgeprobeerd. Het is maar dat we tijd teveel hebben, moeten we maar denken :p En dan hebben we als vrolijk nieuws meldt Nip hier net met een vrolijk gegrinnik dat er in China een Japanner met zijn Willie vast zat in een klein gaatje in een bankje in een Chinees park... Zie je, je hoeft het allemaal niet te verzinnen, wij mensen zijn zo speciaal geconstrueerd in ons hoofd, dat werkelijk alles mogelijk is! Een Olympische gedachte is er hier niet bij, maar wel eentje over afmetingen... En ik vraag me ook af wat dat zou opleveren, een Japanner met een bank, maar ik ben er nog niet uit. Wie weet, als ik wat ouder en wijzer zal geworden zijn. Of Confucius zal doorgrond hebben.

Soit, ik verlaat het pand, moet nog wat mutualiteit gaan regelen en parkeerplaatsen voor zaterdag. En dan nog vanalles. Tot de volgende zitting en geniet van uw al dan niet te werken dinsdag, we'll be back again later.

Maandag, nog vijf maal slapen

Wat een maandag: helemaal niet moeten werken, zodat deze Vlinderman rustig op zijn plooi kon komen na een stevig weekend. En toegegeven, het gaat je niet in de kouwe kleren zitten, zo een vrijgezellenslagveld ;-) Feestje bouwen, uiteraard, dat gaat nog zoals het altijd is gegaan, maar het recupereren is wat minder dan pakweg een vijftien jaren geleden... Gelukkig dus maar dat er vandaag niet diende getravakt en dat ik rustig mocht aftellen naar nog een paar daagjes met Nip samen, voor we op zaterdag eens extra diep in elkanders ogen zullen blikken om vervolgens zonder die blikken en mét het nodige blozen te gaan voor ons ja-leven...

Nip heeft ons net een nummertje opgezet van Joe Cocker, You are so beautifull, en dat levert het nodige vocht op in sommige oogjes hier. We zijn dus niet gestresseerd, maar wel bijzonder emotioneel, en hoe zalig dat toch kan aanvoelen... Mama Mia, houd u maar vast aan de takken van de bomen, want hier zullen jij en ik op dansen! En nee, Nip, we gaan NIET de hele dag huilen, sorry, Joke, ik weiger. We moeten wat aanvangen met de man in Vlinderman, toch! En wat als door al dat getraan mijn make-up helemaal zou uitlopen???

Via deze weg nog een ferme merci aan SM Lenie, voor de overheerlijke Chili Con Carne, die we hier gezellig aan het verorberen zijn. Al vind ik die van Nip nog steeds de beste, maar hey, dat spreekt toch voor zich, niet? Het ligt misschien wel aan de kikkererwten erin, de naam alleen al van die groene bollekes, het doet me wat, hoor.

Vrij gezellige fotokes

Vrij gezellig

Hoe later op de avond, hoe vrolijker, maar daar wil ik me niet op laten vastpinnen. We zijn vandaag gewoon laat, omdat we eerlijk gezegd nog na aan het genieten waren van een leuke vrijgezellenavond, die niet ontspoord is of andere kwalen gekend heeft. We zijn als een bende echte venten gaan carten, waarbij ik minstens Kozijn Rik op de zenuwen heb gewerkt en ook Vriend Yoeri heeft een stukje mogen balen omdat hij achter mijn karretje mocht blijven hangen, waarna we zijn gaan bowlen. Waar het met het racen niet zo wilde vlotten, ging dat al een pak beter, enkel de Polle moest ik laten voorgaan (en misschien Broer Jurgen ook, maar dat zal ons heden toch wel worst wezen, niet?) waarna we met onze kleine bende 't Stad in trokken. Op zoek naar wat vertier en zo, je kent dat wel...

Eigenlijk wil ik gewoon meedelen dat het fantastisch was gisteren en dat Jurgen dé getuige van het jaar mag zijn wat mij betreft! Foto's worden hier zodadelijk bij gevoegd, dus even geduld, en misschien dat ik morgen wat uitgebreider en 'normaler' blog, maar dat staat dus niet vast. Vlinderman zit op een uitgebreide huwelijksroetsjbaan, dus dat blijft speciaal...

Vrij gezellige poëzie

Het is nog maar zaterdag, maar ik moet me bezighouden met de mentale voorbereiding op mijn vrijgezellenavond. Daarom gewoon een streepje poëzie, om uit te kijken naar morgen en zo, en verder nog een leuke eerste weekenddag voor iedereen die daarom geeft. Ik ga aan het feest, de camera gaat mee, en we zien verder wel hoe één en ander verloopt. Die van Nip is in ieder geval meegevallen, maar daar leest u te zijner tijd wel meer over op haar eigen blog...

zondag op drift

zondagochtend, ontwaakt
maar nog niet wakker
het gestommel in de keuken
behoort de hongerige kater
die wekelijks op tijd de herinnering
aan die gebroken zaterdag verdrijft

het is ook maar achtergrond
muziek die alleen gehoord wordt
door mensen met amuzikale oren
verzot op het geklingel en getippel
in de buurten waar zij zich zo graag
en voluit grondig laten gaan

ze vallen niet te ontdekken
op de houten banken waar gepreveld
geknield op tijd en stond, de mond
almaar malend om vergiffenis smekend
om niets menselijks misdaan te hebben

hun ochtenden zijn heilig
tussen onder op of zonder lakens
waar ze hun besmetting uitwasemen
tot ver na de zondagse noen

Frans V.

Trouwen & Muzeval

Zo, deze ochtend ben ik met Zus Silvie in het Waasland Shopping Center in Sint-Niklaas de laatste hand gaan leggen aan mijn huwelijksoutfit. Het was er gigantisch, nogal een geluk dat Silvie erbij was, want ik zou zo verloren gelopen zijn. Eén item hebben we nog laten reserveren in Antwerpen, wegens niet voorradig waar we waren - ik ben het ondertussen in de gietende regen al gaan ophalen - en nu is het aftellen naar mijn vrijgezellenavond morgen. Ik weet al dat we gaan starten om 15u00 in een café met de naam Stoop of zoiets op de Groenplaats in Antwerpen en dat er een paar vrienden pas om 18u00 hun treintje mee zullen aanhaken, maar verder is het onmogelijk te raden wat Broer Jurgen allemaal in petto heeft voor deze arme Bruidegom in spe...

Over bruidegommen gesproken, we hebben hier een zalige week voor de boeg, Nip en Bibi. Lekker met z'n tweetjes de dagen zien passeren, hier nog een ditje, daar nog een datje, zalig luieren ook, genieten van de tijd samen, ongeringd maar wel verbonden in onze liefde (klinkt kleffer dan ik het bedoel, maar heb even geen zin er wat poëtischer woorden voor te zoeken), Miss Jackie T dient verder geknuffeld te worden om er tegen te kunnen dat we even afwezig zullen zijn, en verder plannen maken, plannen maken en nog eens plannen maken. Voor een nieuw leven samen, dat nog verdacht veel op dat oude van ons zal lijken, maar toch net dat tikkeltje anders. Geen 'en dit is mijn vriendin Nip' maar 'mag ik u mijn vrouw voorstellen?' Jaaaaaaaaa!!!! En dat woord gaan we dus niet vergeten volgende week zaterdag, or I'll eat my shorts without chewing!

Allez, tot het volgende stukje maar weer, ik moet er nog even vandoor. Wie trouwens nog wat info wil aangaande volgende Muzevalavond, die kan alvast eens gaan kijken bij Pom Wolff, hiero.

Toch nog snel een oproep: wie suggesties heeft voor een fantastisch muzieknummer op onze huwelijksavond, die mag dat altijd hier als reactie achterlaten of het mailen naar frans underscore vlinderman at vlinderman dot be, of bij Nip gaan deponeren...

Vakantie!

We hebben het gehaald. Op het nippertje, met een gratis half overuurtje voor de baas, maar we zitten in verloftijd! Bijna drie weken mag ik me onttrekken aan de werkgerelateerde aangelegenheden om me vol te gooien voor wat enkel mij aanbelangt: ontspanning, trouwen, bijwerken van huiselijke achterstal, om er maar een paar dingen bij te sleuren. Ik kan het nog niet goed geloven, maar ik denk dat het vrij snel duidelijk zal worden dat er meer is dan arbeiten alleen. Ha, en genieten gaat dat worden! Nog nooit heb ik zo lang verlof achter elkaar genomen, twee weken was zowat het maximum, en nu is het zover. Een primeur dus! En we stapelen de primeurs op elkaar, want ook trouwen ga ik voor de eerste maal doen. Met een echtgenote op reis gaan ook al. Miss Jackie T voor het eerst meer dan een week uit het oog verliezen, met de eigen wagen op reis (ik begin me te herhalen, dus zoveel stapelen is er niet echt, maar bon). En laat het maar af en toe regenen, dat doet het verlangen naar (en genieten van) de uiteindelijke zon alleen maar vergroten.

Zodadelijk gaan we kennis maken met onze fotograaf. Als het lukt, plak ik hier later vandaag nog een fotootje online, zodat jullie de artiest die ons huwelijk beeldelijk gaat verslaan alle égards kunnen aanbieden die dergelijk man verdient. mochten jullie hem tegen het lijf lopen. Kwestie van hem nu al te aanbidden, zomaar werken op een dag in onze omgeving, waar verder iedereen gewoon feest en geniet...

Ik heb nog wat te fulmineren op iets dat in de brievenbus stak, maar dat hou ik nog een dagje bij, ben echt al in vakantiestemming. Een andere dag misschien, terwijl Nip haar vrijgezellenavond ondergaat, we zien nog wel. Van mij krijg je in ieder geval al een bijzonder prettige laatste werkdag morgen toegewenst en voor de niet-werkers een fijn stofzuigdag ;-)

woensdag vuilbakkendag, ja

Het is momenteel bijna halftien 's avonds, en we hebben een hele avond zoek gemaakt met allerlei dingen, waarmee we ons beter niet hadden kunnen bezighouden. We, dat zijn Vlinderman en zijn alter ego Verwimp, misschien was het ook andersom, maar daar maalt geen één van de twee om. In ieder geval, we zitten hier dus al enkele uurtjes, terwijl Nip haar ding aan het doen is samen met Britt op één of ander modegedoe, en het wil maar niet vlotten, die aanloop nemen naar onze dagelijkse blogbijdrage. Zouden we het hebben over de actualiteit? Willen we de werkvloer nog eens doen glimmen in de spotlights van dit webding? Creëeren we een vers stukje poëzie? Blijven we er vandaag van weg? Allemaal vragen die tijdens het surfen en het afslaan van gewillige internetkandidaten op LNM EU zomaar door het hoofd kwamen spoken. En toen kregen we ons daar toch een openbaring van jewelste, zeg! Als we over minder dan tien dagen gehuwd zullen zijn, mogen we ons rot reppen om al onze online profielen aan te passen. Niet langer verliefd, maar getrouwd, dat is een digitale wereld van verschil, we kunnen het u verzekeren...

Ondertussen is Nip terug thuisgekomen, mét een paar passende schoentjes en zelfs een nieuw kapsel, we hopen dat we dat snel uit beeld zien verdwijnen, vermits we onze verloofde niet echt meer terug kennen, en het bleek al bij al een leuke bedoening geweest te zijn. Nu, wij hoeven daar hier niet over te vertellen, dat zal onze aanstaande zelf wel doen, op haar eigen nieuwe blog, al hoeft dat niet bepaald vandaag nog te zijn. Ga alleszins morgen eens een kijkje ter plaatse nemen, we hebben een paar foto's genomen, die ongetwijfeld in beeld zullen verschijnen daar. En voor wie het nog niet wist, Nip heeft een nieuw internetthuisje voor zichzelf gecreëerd op http://www.ninaluyben.wordpress.com . En ze houdt van bezoekers en zo ;-)

Wij gaan ons ter beeldbuis begeven, vooraleer de laatste nacht voorafgaand aan loondienst aan te vatten, en we wensen u het allerbeste toe. Zomaar.

Miss Jackie T uitgevlooid

Het is zwart en wit en krijgt de stuipen als ze iets moet ondergaan dat afwijkt van het bakje met prakje krijgen: Miss Jackie T. Het was nog eens tijd voor een pipetje Frontline tegen al te veel zomers vlooien en ander ongedierte. En dus dienden er een aantal druppels in haar nek aangebracht te worden, waar ze zelf niet bij kan om het allemaal binnen de tien seconden weer weg te likken. Vorige jaren hebben we het al meegemaakt, dus wisten we dat we ons mochten verwachten aan een net niet grommend maar toch stevig wegklauwend katje, waar eigenlijk best inderdaad wat handschoenen aan te pas kunnen komen. In ieder geval, het spul zit op het beest, ondertussen ook in het beest, en hopelijk springen binnen dit en een aantal dagen de reislustige zwarte stippen met drommen van ons poezebeestje.

Verder zijn we momenteel erg zoet met de laatste praktische regelingen. Eindtotalen doorgeven aan de verschillende betrokken 'leveranciers', muzieknummers uitkiezen, poëtische letters bijeenscharrelen, tandartsen platlopen, werkgevers voorbereiden op een weken durende afwezigheid, gokken op zonneschijn de zestiende, parkeerplaatsen zoeken, appartementen aan kant krijgen, rommel buitenkieperen, overschrijvingen uitvoeren, stressexperimenten uitvoeren op aanstaanden, ochtendhumeuren terug wegwerken naar waar ze al meer dan een jaar verdwenen waren, denken aan waar je ongetwijfeld vergeten bent te denken, kortom, roezen! Want dat is het ook: ernaartoe leven in een absolute roes, beetje verdoofd ook, en toch intens, beseffen dat de grote dag op tien nachten van je af staat...

Om het helemaal compleet te maken, heeft een tante van Nip (ja, jij, Addy!) ergens op één van mijn blogbijdragen een taalfout gevonden, zo wist SM Lenie mij te melden, maar die vergat dan weer te zeggen dewelke! En ik hou niet van taalfouten, dus moet ik daar ook weer wakker van liggen... Jahaaa, absoluut, hoor, ik lig wakker van onze dag en van tandpijn, maar niet daarvan. Al zou het leuk zijn dat opmerkzame Tante Addy (ik mag toch al wat familiairder uit de hoek komen, toch?) mij eens liet weten wat en waar. Kwestie van die stress ná het trouwen geen kans te geven ;-)

Noot van de blogsiteredactie: geplande onderbreking om 4:00PM PDT. Vermits dat toch al effie achter de rug is, kan u deze noot samen met mij gerust negeren...

Over Belgen met bakstenen in de maag

Voorpaginanieuws her en der dit weekend en ook vandaag: onze koning zou een bod hebben uitgebracht van € 50.000.000,00 op één of ander poepsjiek fermetteke in Italië. En dat terwijl hij in zijn speech onlangs nog het had over een beetje begrip voor en steun aan de vele mensen in ons land die het steeds moeilijker hebben om de eindjes aan elkaar te knopen.
De ongetwijfeld ongekunstelde verontwaardiging is daarover momenteel bijzonder groot bij nogal wat mensen, want langs de ene kant wat pleiten voor begrip en langs de andere kant onbegrijpelijk bereid zijn zoveel geld over de balk te gooien voor (nog maar eens) een buitenverblijf, het valt natuurlijk moeilijk te rijmen.
Sta me echter toe om even te grinniken bij aangehaalde cijfers als volgende: als 'onzen Albert' nu eens dat bedrag verdeelde over al die kansarmoedelingen, dan zouden die zomaar eventjes € 30,00 extra krijgen... "Woehoe, een heel jaar geslaagd voor die mensen én hun problemen allemaal gelijk opgelost!" de gedachte stierf een stille dood in mijn grijns erbij.
Of nog: diene Albert zou maar € 12,4 miljoen persoonlijk bezit hebben, hoe kan hij dan € 50.000.000,00 willen uitgeven??? Wel, dat is in mijn ogen nogal simpel: toon mij de eerste Belg die niet met een maandinkomen van pakweg € 1.500,00 erin slaagt een huis te kopen van pak ook maar weg € 250.000,00 en dat dan vaak nog zonder het minste aanvankelijke bezit... Soit, als ze beiden lenen voor een periode van 30 jaar, dan komt dat voor de koning op een afbetalingske van € 138.888,90 per maand neer zonder interesten en voor de burger op € 694,44, al evenzeer zonder de gebruikelijke (en toegegeven, dodelijke) interesten. Tering en nering dus. And so what, iedereen leeft toch naar zijn stand? Nee, het boeit me allemaal maar matig.

Dan heb ik het liever over zaterdag 11 dagen. Alhoewel, toch maar niet. Ik werk deze week nog drie dagen en dan geef ik er voor bijna drie weken de brui aan. Eindelijk vakantie en van die dingen. Soit, het is dus tijd voor nog eens een streepje poëzie, uiteraard al dan niet toepasselijk, dat hangt van u af, beste lezer.

werkstaker

het gemerel in de bomen
die zo groen onbloesemen
telkens weer de lente ontploft
na de noodvallige winter

ik stop mijn stap onderweg
ontzeg mij de lokroep van het loon
en toon mezelf de frisse weg
naar mogen zonder moeten
leven om te werken

vogelgezang en kikkergekwaak
inheemse poelen vol leven
ik ben niet bang voor infecties
zo vreemd is mijn land nog niet
en ik geniet languit
de grond die mij niet bevreemdt
ook al is het al na negenen

Frans V.

Verjaardagsfeestje Silke 080802

Feestjes

Vlinderman heeft geen geluk met zijn gebit. Voor de vierde dag op rij moet ik vaststellen dat er toch wel iets mis moet zijn, als nu ook mijn gezicht stilaan de vorm van een wel echt ronde voetbal begint aan te nemen. Er mocht wel wat meer vlees bij, maar het wordt te pafferig. Morgen zullen we maar eens contact opnemen met de tandarts, want ik vermoed onderhand toch een stevige ontsteking, waar enkel wat spoeling niet veel aan zal verhelpen. En over twaalf dagen wil ik met een normaal gezicht ja kunnen zeggen. Misschien moet ik maar eens aan de antibiotica, in de veronderstelling dat dat kan helpen. Nu, ik ben geen doktoor dus zal ik maar aanhoren wat er dan wel dient te gebeuren. Morgen dus.

Deze namiddag ga ik met Nip naar Yoeri en Britt, kwestie van de verjaardag van de eerstgenoemde met een BBQ te vieren. Het zal een half om half feestje worden, deels binnen, deels buiten, als ik zie hoe het er maar vochtigjes uitziet buiten. Dat zal de pret wel niet kunnen drukken, dacht ik zo. Gewoon met vrienden gezellig bijeen, beetje kletsen over de toekomstplannen van een paar koppels, vrijgezellenfeestjes in het verschiet, laatste acties te ondernemen, Miss Jackie T die het kot weer voor zich alleen zal hebben, het gewone zondags 'werk' dus. Soms kunnen we echt met weinig al bijzonder tevreden zijn.

Gisteren een leuk feestje bij Jurgen en Joke gehad voor de derde verjaardag van prinses Silke. Het nichtje van Vlinderman krijgt stiekem de nodige vlinderlesjes mee ;-) Een paar fotootjes om het sfeerbeeld hier te vervolledigen komen er zo aan.