Feestjes

Vlinderman heeft geen geluk met zijn gebit. Voor de vierde dag op rij moet ik vaststellen dat er toch wel iets mis moet zijn, als nu ook mijn gezicht stilaan de vorm van een wel echt ronde voetbal begint aan te nemen. Er mocht wel wat meer vlees bij, maar het wordt te pafferig. Morgen zullen we maar eens contact opnemen met de tandarts, want ik vermoed onderhand toch een stevige ontsteking, waar enkel wat spoeling niet veel aan zal verhelpen. En over twaalf dagen wil ik met een normaal gezicht ja kunnen zeggen. Misschien moet ik maar eens aan de antibiotica, in de veronderstelling dat dat kan helpen. Nu, ik ben geen doktoor dus zal ik maar aanhoren wat er dan wel dient te gebeuren. Morgen dus.

Deze namiddag ga ik met Nip naar Yoeri en Britt, kwestie van de verjaardag van de eerstgenoemde met een BBQ te vieren. Het zal een half om half feestje worden, deels binnen, deels buiten, als ik zie hoe het er maar vochtigjes uitziet buiten. Dat zal de pret wel niet kunnen drukken, dacht ik zo. Gewoon met vrienden gezellig bijeen, beetje kletsen over de toekomstplannen van een paar koppels, vrijgezellenfeestjes in het verschiet, laatste acties te ondernemen, Miss Jackie T die het kot weer voor zich alleen zal hebben, het gewone zondags 'werk' dus. Soms kunnen we echt met weinig al bijzonder tevreden zijn.

Gisteren een leuk feestje bij Jurgen en Joke gehad voor de derde verjaardag van prinses Silke. Het nichtje van Vlinderman krijgt stiekem de nodige vlinderlesjes mee ;-) Een paar fotootjes om het sfeerbeeld hier te vervolledigen komen er zo aan.

vrijdags blogje

Momenteel bevind ik mij ten huize Mama Mia, waar de camera niet naar behoren zou werken en waar de TomTom ook al niet zou doen waar het voor aangeschaft werd: werken en de weg wijzen. Nu, na één en ander, met de gebruiksaanwijzing in de hand, nageplozen te hebben, zie ik weinig problemen, dus vermoed ik dat ik eerstdaags eens met MM een rondje gebruikersinstructie zal doornemen ;) Ondertussen bevindt Nip zich met SM Lenie op de Dageraadplaats, waar een kennis van ons over een klein half uurtje een optreden zal geven. Ik hoop dat ik er nog op tijd geraak, want het nemen van een back-up van firma TomTom duurt zowaar al zeker twintig minuten en nog is dat ding niet klaar... En dan wil ik het even niet hebben over mijn tandpijn, ook al zijn betrokken zerken sedert gisteren vakkundig verwijderd...

Soit, voel me een beetje gefrustreerd, maar dat zal de pret niet drukken van alweer een lang verhoopt en afgesmacht weekend in het verschiet, met verjaardagsBBQ van vriend Yoeri in Bergen Op Zoom, verjaardagsfeestjes voor nichtje Silke in Duffel en tussendoor tig knuffelmomenten met Nipje. Wie zou ik zijn als ik daar niet vrolijker van word ;-)

Kort + senryu

We zijn niet thuis (lekker eten, Schone Mama!), dus hou ik het kort, met een leuke foto van Ome Vlinderman met Nichtje Silke vorige Kerstavond...

zonder adres - senryu

onder de hemel

voorzien van alle sterren

het dakloos geluk

Frans Vlinderman

Silke + Mama Mia + gedicht

Silke is dus twee jaar geworden (en heeft dat vorige nacht nog gevierd door gedurende ongeveer 2 uur in het holst van de nacht haar prachtige stem door het hele slapende huis te laten galmen). De avond was leuk, vermits ook haar Peter, de Rik zoals we zeggen, er nog eens een babbelke sloeg met nonkel Vlinderman, iets dat al lang geleden was (jochei, dag Rick!) Dat de taart en de omgeving ook mooi meegenomen waren, hoef ik niet te betogen. Ook het afsluiten van de dag, waarbij Nip, Jurgen, Joke en Bibi bij een vuurkorfje nog wat bleven napraten alvorens het bed in te duiken, gaf me een lang geleden lekker gevoel. Zou er dan toch niets boven familie...

Vandaag was het wat hectisch. Mama Mia staat nog steeds op verhuizen, vandaag hebben zowel Jurgen, Nip als ikzelf de handen uit de mouwen gestoken om het allemaal weer wat dichterbij en werkelijker te brengen. Balans van een dagje stevig doorvloeken: één slaapkamer naar de haaienkelder, een andere verhuisd, een rondleiding door het huis voor de ditjes en datjes die anders zomaar zouden verdwijnen, een Mama Mia die toch al wat opgeluchter kan ademhalen (eens het stof gaat liggen toch). Het komt eraan, moeder! En sneller dan je denkt ;)

Ik rond nog snel af met een gedicht, voor ik naar een verjaardagsfeestje ga (zou Nip meegaan?) Spijtig trouwens, want ik zou dus naar Wijnegem getrokken zijn met die twee vrienden van laatst, Pascale en Johanne. Dat zal dan voor een volgende maal zijn, verjaardagsfeestjes gaan soms bij mij voor op poëziefeestjes (al is dat eerder uitzondering dan regel).

oma in verwachting

haar bezem vliegt echt
door het stof, het wolkt
en kolkt, alles moet netjes
voor haar Roodkapje komt
aan kant gezet

haar rimpeloogjes glinsteren
weer dertig en nog jonger
zingt het hart opnieuw
die aloude deuntjes
van feest voor de deur

zit ze voldaan
een verweerd pijpje
in de tandeloze mond
te wachten op de komst
van wie ze enkel kent
uit horen praten over

ze is niet boos
noch verdrietig
gewoon ietwat
in verwachting zo
hemelsmeltend blij

© Frans Vlinderman

Silke + gedicht

Vandaag wordt Silke 2 jaar. Silke is een nichtje van deze Vlinderman en de geweldigste prinses zonder blauw bloed die er op de hele wereld rondloopt. En dat gaan we deze avond vieren in Duffel. Kindernagellak hebben we dan wel niet gevonden (zou dat überhaupt bestaan?), maar binnenkort zal ze wel rondhossen in van die fijne nieuwe stukjes textiel, waarmee de kleine guitigaard zo goed staat...

Silke vorige Kerstavond (Foto © FV)

eens diva

aan haar vinger
waarvan de nagel nog nooit
gebroken, een bonkige robijn
dieprood geflonker voor het hart
dat van hebben houdt

ligt er op de plank geen brood
geen vlees noch vis koel
naast de verlopen jammerpotten
en zo kil in huis nu
de laatste kolen weggeteerd
de kelder nog het leegst

ze lacht naar de mensen
droog, fortuin heeft ze
gekend, al is de cash nu
het grootste probleem voor
haar uitgehongerde trots

© Frans Vlinderman

de simpele mens

Ik had nog eens zin een foto te plaatsen hier. Het werd er eentje van mezelf en mijn nichtje, Silke. Het is er eentje van oktober geworden, maar dat maakt niet echt veel uit, toch? We zijn er beiden nog steeds, al is mijn baard weer een stuk bijgevezen en loopt dat kind ondertussen reeds bijna de marathon in de living van haar grootmoeder (zeer uitputtend voor grootmoeders trouwens).

Verder is er alweer een zaterdag bijna voorbij, heb ik opnieuw kennis gemaakt met een aantal virtuele vrienden, lekker op z'n Belgisch gegeten met biefsteak friet en peperroomsaus, een eenvoudig filmpje meegepikt, Nip de hele dag naast mijn zijde gehad, ja, het leven kan zalig zijn. En dan ga ik er toch nog even bij zitten, met die soms wat sombere gedachten van mij, en moet ik alweer een gedicht kwijt. Het bloed kruipt waar het niet vloeien kan, of zoiets. Dit is het dus bij mij: ik moet kunnen schrijven, gedichten maken, verzen doen verrijzen.

de simpele mens

enig in een wereld van reuzen
zijn rol nog niet helemaal klaar
staat de man op wacht, de weg
van de boodschap onbegaan
zolang als nodig is

hij waakt op het ogenblik
van zijn openbaring
de profetie is heilig
iedereen heeft het recht
ongewoon zichzelf te zijn
zijn gouden gedachte
bij het wachten op morgen

een leven lang gelovig
bidt hij al tot zijn goden
maar hij twijfelt nooit
of ze hem wel kunnen horen
hem, de zelfgezworen vazal
van een droom die misschien
slechts is wat het slechts is

vandaag doet hij hetzelfde
als gisteren en de dag
voor gisteren en nog
blijft hij maar
een simpele mens


Groet,


Frans V.