The Final Countdown

Eerst en vooral een rechtzetting: Mama Mia is níet gestresseerd en SM Lenie feitelijk ook niet (meer)! Ze tellen allebei samen met Nip en Bibi af naar de dag dat mijn leven zinvolle inhoud krijgt doordat het eindelijk zal worden gedeeld. En daar doe ik dus niets van af, eh!

Ik zit hier maar wat eenzamig te zijn, terwijl Nip bij SM Lenie de verzorging van een prinses ondergaat. En ik heb er meer vrede mee dan ik aanvankelijk had gedacht. Het is ook niet niks voor een moeder om haar dochter weg te geven, toch? Dus berust ik, in de wetenschap dat morgen een nieuwe era aanbreekt, met een mooie ja voor elkaar en voor het leven en de dagen niet meer alleen doorkomen. Het is in die zin triest dat er mensen zijn die dat geluk niet (h)erkennen, maar we zullen een voorbeeld zijn voor hen. Dit licht moet voor iedereen zijn.

Dit wordt mijn laatste bijdrage hier van een van een ring verstoken Vlinderman. Vanaf morgen spreken we van een (Vlinder)man die bevrijd werd van de ketenen van onzekerheid. Hoe dat gesprek dan zal verlopen, zien we dan wel, want voorlopig ken ik er geen blaas van...

Aftellen

Afgelopen weekend was het hier in Borgerhout blijkbaar Kerkstraat Plage, en dat hebben we dus gemist. Spijtig, want ons district komt niet altijd met de leukste onderwerpen in het nieuws, én het was schitterend weer. Misschien een verborgen en toch openbaar gemaakt voornemen voor volgend jaar... Als het is om te feesten, zul je Nip noch haar aanstaande Vlindervent immers snel nee horen zeggen. Het is maar dat er al genoeg gewerkt moet worden, dat er ook tussendoor af en toe eens een leuk feestje mag meegepikt worden.

Na mijn debacle van gisteren, waarin ik zowaar berichtte dat ene Sartre in plaats van Sastre mij was opgevallen in de Tour de France, heb ik in ieder geval een ander, meer concreet voornemen: als ik nog eens bericht over wat mij in het hoofd is gaan zitten inzake de actualiteit, dan ga ik me ietwat ernstiger documenteren. En niet opgeven wanneer ik bij het zoeken naar de wielervaardigheden van ene wielerkampioen zowaar steevast op filosofische beschouwingen stuit. Want geef nu toe, een coureur, die houdt zich doorgaans niet bezig met de verheven (on)waarheden des levens, laat staan dat hij daar heelder verhandelingen over zou neerpennen. Er had me dus een lichtje moeten gaan dagen. Niet dus. Bij deze: Sartre, mijn excuses voor het jou plaatsen op een véloke. Gaat me tegenwoordig goed af, zo een beetje sorry links en rechts :p

Aan al wie er nog aan zou twijfelen: het komt dichterbij! Nu nog diene plastron erbij en dan is dat weer een puntje minder om mee rekening te houden voor onze huwelijksdag. Nu, ik hou wel van een aftellerke hier en daar, dus tel ik voorlopig alvast af naar mijn laatste werkdag, vooraleer ik me kan bezighouden met de zaken in de laatste rechte lijn. En u mag mee aftellen, zie.

Miss Jackie T onder het mes

Miss Jackie T is bij de dierenarts, waar ze droomloos verlost zal worden van een deel van haar poezenzijn. Sterilisatie, en wij mensen hebben daar gewoon zomaar over te beslissen. Omdat het ons goed uitkomt, omdat we denken dat het voor haar beter zal zijn, omdat het kan. Whatever, het is nu wachten tot half vier, dan mogen we haar terug gaan ophalen. We tellen af, nog twee uren en tweeëntwintig minuten. Sebiet eens een collage maken van enkele Miss Jackie T foto's, om terug te blikken op bijna twee jaar ongeschonden kattenleven :-)