Zuiderzinnen 2007 + gedicht

Zuiderzinnen, en meer bepaald Lamberzinnen, gisteren, dat was een feest. Volop zon, volop mensen (nu ja, toch vanaf een uur of twee na de noen), een (over)aanbod aan letteren om u tegen te zeggen, boekenstandjes, muzikanten, oldtimers, jonge mensen, oude mensen, kleine mensen, struikelstoepjes, terrasjes met net genoeg plaats voor je groep, bekende gezichten, onbekende ook, nieuwe gedichten, verse meningen, aangewaaide mensen en ook Nederlandse bundels, ik heb er van genóten! Hieronder zou normaal gezien een fotomontage'ke moeten staan, en verder kan je ook wel wat sfeer gaan opsnuiven bij Nip.

Wat mij betreft kan het jaar niet snel genoeg voorbij zijn, want volgend jaar wil ik er opnieuw bij zijn.

Een gedicht vandaag zomaar, zonder toelichting, dat ik ook gisteren voor het eerst heb gebracht.

sukkelman

de klok tikt acht
eenzame jaren weg
waarin Berlijnse Muren
na hun verrijzenis zich laten
begluren, terwijl hij
ongehoord wegdeemstert
zijn gekrijt in de tijd
vereeuwigd in het tapijt
dat reeds zilte sporen vertoont

de wereldruzie blaakt
met blatende volkeren
die raketten op landen
dreigend vuisten maken van handen
die hem zouden kunnen troosten

hij wringt de zijne
keer op keer tot
bloedens toe

in de stilte
van zijn leegte
tikt slechts de klok
oorverdovend verder

© Frans Vlinderman

Zuiderzinnen 2007

Zuiderzinnen + gedicht

Ik passeer nog snel even langs dit blog, want zodadelijk vertrek ik naar het grootste literaire festival van het gesproken woord, Zuiderzinnen. En ik moet het toegeven, ik ben een beetje zenuwachtig. Waarom weet ik niet helemaal, maar het zal wel te maken hebben met een oude droom die zo ineens in vervulling gaat: er zelf ook deel van mogen uitmaken, zij het dan in een zijdelings project. Lamberzinnen, uw poëzie en muziek op het Lambermontplein. Whatever, de zon schijnt, Nip selecteerde wat gedichten, ik heb er zin in.

Onderstaand gedicht is ietwat geïnspireerd door mijn werk, administratie binnen de Bijzondere Jeugdzorg.

bijzondere jeugd

dag kind, het spijt me
dat jij mijn bron
mijn inkomsten bent
dag na dag onder dak
bij een stelletje vreemden
die het nochtans goed menen

het spijt me voor je kameraadjes
die ineens op afspraak
niet langer zomaar kunnen komen
dat je toelating moet
voor een knuffel van je vader
en ook die nieuwe school
al is het dan maar tijdelijk

het spijt me echter het meest
dat ik je nummeren moest
al is dat laatste dan
om je te kunnen helpen
ook al ken je me niet
zo één van die velen

© Frans Vlinderman

shoppen + Niels + gedicht

Deze voormiddag zijn Nip en ik gaan shoppen, want de Vlinderman liep er de laatste tijd maar in rafels bij. Het moet gezegd: de buit is leuk, morgen zal ik alvast stijlvol en toch casual voor de dag komen op het Lambermontplein. Maar eerst deze namiddag gaan bowlen, Niels viert immers samen met ons zijn verjaardag ;)

Ik hou het dus zoals wel meer de laatste weken, eerder beperkt, en sluit af met een gedicht. Misschien dat er deze avond nog wat bijkomt, dat hangt er vanaf hoe laat we thuis zullen zijn.

haar leven is toneel

op de planken staat zij fier
gehuld in jurken niet van haar
maar van zijde en goud doorstikt
speelt zij vandaag voor prinses

welluidend van stem zingt zij
van prinsen en witte negers
die op eenvoudig bevel springen
van de hoogste berg in het diepste

ademloos publiek hangt voorover
fixeert haar vloeiend rode lippen
laat zich ongemerkt betoveren door
de diva op haar eigen podiumelement

weten zij veel van de avond
elke avond zelfs dat zij uitgeteld
verloren op zoek naar zichzelf
haar eigen lijnen vergeten is

© Frans Vlinderman

Lamberzinnen + gedicht

De Muzeval gisteren in Den Hopsack bleek een schitterend schot in de roos te zijn. Ik overdrijf niet als ik stel dat er op gegeven ogenblik wel minstens 50 toehoorders waren, die erop gebrand waren de muizen te horen rondtrippelen op de echo's van de poëzie. Mooi mooi, al was er iemand die zogeheten 'poëtisch' kwam 'vlinderen'. Hij zou ter plaatse rijmen en dichten, uit het hoofd, vermits ter plekke verzonnen. Hm, er is nog wat werk aan de winkel daar, maar iedereen krijgt bij ons zijn kans, dus ook die vreemde vogel ;)


Zondag wordt het Lamberzinnen: terwijl alle grote gekende namen her en der in het stad en vooral op het Zuid de show gaan stelen, zal er op het Lambermontplein vanaf 12u00 ook één en ander te beluisteren vallen dat nog niet gepubliceerd werd. Uw ondergetekende zal er mee zijn ding gaan doen, wat zeg ik, hij zal voor de dichters de spits afbijten. Hieronder geef ik het programma mee, zodat u weet wanneer u zéker ter plaatse moet zijn...


PROGRAMMA - 16/9/2007 - LAMBERMONT ZINNEN

12.00 tot 13.00 uur
nr 1 LUT VAN NOOTEN (Muziek, 30 minuten)
nr 2 FRANS VLINDERMAN (Dichter, 15 minuten)
nr 3 SONIA NYS (Dichter, 15 minuten)

13.00 tot 14.00 uur
nr 4 LUT VAN NOOTEN (Muziek, 15 minuten)
nr 5 TONY ROMBOUTS (Dichter, 15 minuten)
nr 6 ALEXANDRA VAN DE POL (Dichter, 15 minuten)
nr 7 POM WOLF (Dichter, 15 minuten)

14.00 tot 15.00 uur
nr 8 FABULA ROSSA (Muziek, 30 minuten)
nr 9 BRAM WOUTERS (Dichter, 15 minuten)
nr 10 MARY DUYVELAAR (Dichter, 15 minuten)

15.00 tot 16.00 uur
nr 11 FABULA ROSSA (Muziek, 15 minuten)
nr 12 SIMON VAN BUYTEN (Dichter, 15 minuten)
nr 13 JEE KAST (Dichter, 30 minuten)

16.00 tot 17.00 uur
nr 14 NICO RUBBENS (Muziek, 30 minuten)
nr 15 BART VAN PEER (Dichter, 15 minuten)
nr 16 INGRID VEERMAN (Dichter, 15 minuten)

17.00 tot 18.00 uur
nr 17 NICO RUBBENS (Muziek, 15 minuten)
nr 18 HERMAN J. CLAEYS (Dichter, 15 minuten)
nr 19 KAATJE WHARTON (Dichter, 15 minuten)
nr 20 DIRK ELST (Dichter, 15 minuten)

18.00 tot …..
nr 21 ROEMEENS DUO (Muziek, 15 minuten)
nr 22 ERWIN VAN MASSENHOVE (Dichter, 15 minuten)
nr 23 ROEMEENS DUO Muziek tot einde …

Om te eindigen nog een gedicht (nee, ik kan het niet laten)

of het al eens werd uitgeteld

wat is dat toch met die tijd
waar iedereen het over heeft
maar blijft in niemands bezit
zelfs hier en nu reeds
voorbijgegleden herinnering
niet altijd gekoesterd
toch steeds te herbeleven

strand ik op het korrelzand
dat me zowaar dragen kan
maar zelf nooit helemaal
gewoon even vasthouden
want het doet niet anders
dan ontglippen aan mijn vingers
ontsnappen aan de greep
die ik toch telkens weer

en dan met lege handen
simpel verder leven
met de tijd van
wel een hele wereld

naar het einde
aan minstens ooit
misschien wel
gewoonweg nooit

© Frans Vlinderman

Mededeling

Uit de inbox:

Uitgeverij Liverse en het Cultuurcentrum van de gemeente Wevelgem
nodigen u uit voor de feestelijke presentatie van het boek

----------------------------------------

HET VLEES IS HAAR

van

Philip Hoorne

--------------------------

Philip Hoorne (1964) publiceerde de dichtbundels Niets met jou, Inbreng nihil en Het ei in mezelf. Hij is de poëzierecensent van Knack en medewerker van Awater, Poëziekrant en wielertijdschrift De Muur. Ook is hij de oprichter en hoofdredacteur van Poëzierapport, het eerste gesubsidieerde literaire e-zine in Vlaanderen.

In Het vlees is haar overheersen kolder, gekte en branie.
Dit is een ronduit hilarisch en politiek incorrect boek. Maar is humor niet de overtreffende trap van ernst?

Datum & Uur: vrijdag 28 september 2007 om 20u.
Plaats: CC Guldenberg, Acacialaan 1, 8560 Wevelgem

De Muzeval + gedicht

Over goed een half uurtje ga ik samen met Nip naar onze Muzeval. Straf hoe ik daar telkens opnieuw naar uitkijk. Na zoveel podia denk je dan dat je het wel gehad hebt, maar De Muzeval, daar is het eigenlijk allemaal begonnen. Samen met Verdano, die me aanspoorde eens voor te dragen, om daarna haarfijn uit te leggen wat het betekent om gewoon wat versjes te schrijven om te lezen of versjes om voor te dragen. Het begint eindelijk na zoveel jaren wat te dagen. Gelukkig moet ik er niet van leven, ik zou van honger al lang geleden omgekomen zijn.
.
.
Aanstaande zondag, daar blijf ik ook al naar uitkijken. Maar zoals eerder al gezegd, morgen meer daarover. Ik heb eerst nog wat te selecteren voor deze avond. Ik heb alvast een openingsgedicht, dat ik eerder al op de Flandriaboot heb gedebiteerd en waarvan Nip vindt dat ik het voortaan altijd zou moeten brengen bij aanvang van een voordracht. Je kan misschien al oefenen en het meeprevelen deze avond...

laat ons dichten

onze Vlinderman
die op het podium staat
verspreid worde die naam
zijn gedichten komen
zijn volzin verspreide zich
in Vlaand'ren als in Nederland

geef ons heden ons daag'lijks vers
en vergeef ons immer ied're fout
gelijk ook wij soms spelling laten
tot verlossing in het Woord

amen.

© Frans Vlinderman

Vragen + kat & hond + mode + gedicht

De werkweek is voorbij half, het is tijd om af te tellen. En om mezelf dezelfde vragen te stellen als zoveel miljoenen andere mensen: hebben ze het nou zelf gedaan of niet? En zo ja, hoe en waarom en of ik dat dan ooit zou kúnnen begrijpen. Voor mij zal het altijd wel zoiets als een rubicube-ding blijven: één vlak krijg ik ok, in overeenstemming zelfs met de aanpalende vlakken, maar verder lukt het me niet. Feit is ook dat ik er geen dag minder gelukkig om ben geweest. Wat me wel gestoord heeft, is dat er een pipo het nodig heeft gevonden zijn website aan te passen en een foto te verwijderen. Ey, pipo, is ze dan al terecht, of wat? Kan zij eraan doen, misschien? En sta je dan toch niet boven al het wereldse gekonkel(foes)? Soit, zo zie je maar weer.

Zodadelijk vertrekken Nip en ik weer naar het Te Boelarepark, om de Juul nog eens een flinke wandelbeurt te gunnen, terwijl Miss Jackie T hier het kot weer voor zich alleen zal hebben - als ik tenminste stiekem niet binnenval, want ze denkt werkelijk dat het hier nu allemaal van haar is. Ze heeft zelfs na het bemachtigen van een stukje kip naar Nip gegromd, toen die dat wilde afnemen. Tijd om in te grijpen, denk ik dan. Maar hoe? Ik peins er nog wat over na. Ben trouwens nogal goed in napeinzen, al is het doorgaans een pak minder filosofisch dan wat er bij Nip door de koker gaat.

Over Nip gesproken, er staat de laatste tijd toch zoveel truut over mode in mijn krant en overal waar ik rond kijk, zie ik nieuwe collecties dit en nieuwe collecties dat. Hoge, niet te fijne hakken, dat wordt het deze winter, vergeet dus die ballerina's maar, dames, het is tijd voor het betere (w)enkelwerk! Soit, ik denk er het mijne van, mijn garderobe zal ooit wel vintage worden, en met mij dan erin gehesen, zal Vlinderman de mode bepalen :p

modeverschijnsel

ze staart onbewogen
het straatlicht uitbundig
verstilt het tafereel
van een God op aarde

haar hoofd loopt bochtjes
om de immer grootste vraag
spiegeltje spiegeltje aan de wand
het antwoord eeuwig wrang
tot aan de juiste kassa

supermodel voor even
met de glimlach van alweten
en genieten van een lijf
dat zo modieus bedekt
nochtans hetzelfde blijft

ze droomt
ze droomt nog altijd
ze droomt zo vaak
dat zij daar zo
en ja, oh zo graag

© Frans Vlinderman

Plannen + gedicht

Het is alweer nogal laat, maar dat komt omdat Nip en ik eerst nog naar Schone Moeder geweest zijn in Hoboken, direct na het werk. We zijn daar wat langer blijven plakken dan gepland omdat het eten zo lekker was dat het bijgevolg moeilijk voeten verplaatsen was daarna :p Het was iets met zalm, pasta, citroen, room en liefde, veel van dat laatste trouwens. Toen we dan huiswaarts gingen, wist ik nog niet dat ik nog even met de Juul zou moeten gaan wandelen, dus dacht ik al eerder hier aan te zullen komen. Niet dus, maar hey, wie alles plant en het ook zo uitvoert, lijkt me maar een saaie piet te zijn. Geef mij dan maar het minder verwachte.

Overmorgen gaan we dan wel nog eens een Muzevalleke doen in Den Hopsack, maar mijn blik is al gericht op Zuiderzinnen aanstaande zondag, Zuiderzinnen, het feest van de taal en dat in 'mijn' stad, ik word er ongeduldig van. Daarover in ieder geval meer in mijn vrijdagbijdrage. Nu nog een gedicht om alvast wat te oefenen voor beide optredens.

zondag in Antwerpen

Antwerpen en zondags
het terrasje, wat gouden zon
en mensen, zoveel mensen
te leren kennen, hij zit
hij kijkt, hij leert
zonder weten wat

dendert een hermelijnen tram
op weg naar de volgende ronde
een verdwaalde duif in zijn zog
bedelt er weer een dagje bij
terwijl zij stil de verbazing
op zijn vreemd gelaat gadeslaat

het gesprek dat zou zijn
blijft hangen in de lucht
een moment van groet
en alweer zo voorbij
maandag wenkt hen beiden
alsof vandaag nooit geweest

© Frans Vlinderman

Mededeling

Aanstaande donderdag
13 september 2007

Muzeval 106

in

Den Hopsack

Werk + milieu + gedicht

Het was vandaag een bijzonder druk dagje op het werk. Nadat ons (sorry voor het familiaire, Pascalleken) overgeplaatst was naar een andere afdeling en de nieuwste aanwinst, Griet, ons administratief ploegje mocht verlaten richting boekhouding, zijn we nog maar met drie om alles af te handelen op het werk. Mits enige organisatie lukt dat net, maar dan mag er niet te veel bijkomen of mislopen. Vandaag was daar een prachtig voorbeeld van: één collega een snipperdagje en de andere collega geveld door de griep. Vlinderman alleen op de werkvloer. Ik ga iedereen de details besparen, maar ik ben stikkapot. Een hele dag van hot naar haar hollen, telefoontjes beantwoorden, een mailing mee verwerken, nog wat deuren openen, ik denk dat ik maar drie koppen koffie heb kunnen drinken... Zo moeten er niet al te veel dagen meer komen, echt niet.

Toch had ik tussendoor nog wat tijd om een stukje krant te lezen. Er stond daar weer ergens een artikel dat stevig gekleurd werd door het thema milieu. En dat brengt me dan bij wat ik daarvan vind. Nou, ik ben best een groene jongen, sorteren en zo en protesteren tegen de wereldwijde verspilling en als het nog even kan pamfletten ondertekenen en milieugerichte gedichten schrijven. Ik draag m'n steentje bij aan de protestbeweging. Echt wel! Maar waar ik me niet mee kan verzoenen, is dat ik diezelfde boodschap uitdraag via een pc, over het internet, of op een podium, via een elektrisch versterkte micro. Ik verplaats me ook soms met de wagen naar een optreden hier of daar en maak gretig gebruik van mijn gsm. Mijn scheerapparaat is ook al te bedienen met elekriciteit, net zoals mijn tandenborstel. En films kijken en radio luisteren en wat nog allemaal. De factuur van Electrabel zal ik u onthouden, maar ik draag ook mijn steentje bij aan een soms verspillende levensstijl. En hoe moet ik daar mee omgaan?

Vroeger was het simpeler. Dan was er elke zondag de jeugdbeweging, verstand op nul (alhoewel, niet helemaal) en was het ravotten geblazen. Wat melancholie is me al nooit vreemd geweest, maar ditmaal blijft het toch wat steviger hangen.

een spel

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein bevolkt
zich met uniforme kinderen
het spel zal gespeeld vandaag
is het Scouts- en Chirodag
met Dikke Bertha
als leading lady

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein overgestoken
door een drieste bende
de mazen van het net
bij elke overtocht wat kleiner
tot de zaak pottoe gesloten
een laaste kleine overblijft
om te mogen winnen
ook zich gewonnen dient

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein verlaten
plooit zich rond het plezier
waarmee het platgetreden
de week met tijd met raad
en volgende zondag
katje voor hoog

© Frans Vlinderman

rommelplaats + gedicht

Snel even een berichtje posten, want ik weet niet of ik er vandaag nog uitgebreid de tijd voor zal krijgen vandaag. Het is immers rommelmarkt op de Dageraadplaats in Zurenborg en daar zijn Nip en ik al een eerste maal gepasseerd. Te gekke koopjes daar, Nip in de textiel, Vlinderman in de DVD én een Hugo Claus ongeschonden voor minder dan niks. Dat wordt kijken en smullen en me vergapen aan Nip, die hier al een tijdje alles staat uit te proberen, onder het uiten van de ene glunder na de ander.

Wat Juul betreft, die is wat ziekjes, wil niet echt eten en ligt de hele tijd met z'n mooie kop op zijn poten de dag voorbij te laten gaan. Laat ons hopen dat hij binnen een paar daagjes uitgeziekt is. Miss Jackie T daarentegen is even speels en vrolijk als altijd. Haar klauwen moeten misschien binnenkort toch eens geknipt worden, want ze gaat er een gang mee op vel en zetel.

Verder heeft Nip zich vandaag zowaar opgeworpen als mijn agente en in diezelfde hoedanigheid dan maar contacten gelegd met het wereldje van de kunst... Aloha, vernissages, we komen eraan!

liefdesvraag

zal het blijven woeden
die oceanen tussen ons
waarop wij samen drijven
op drift geslagen los
van al wat verder hoost
in de wereld, niet van ons

ik proef de vraag
wat zich erin verschuilt
met lippen die nog nabranden
van die laatste kus die
nog lang de laatste niet

het antwoord, mijn lief
blijf ik schuldig
mijn leven lang
dezelfde vraag
of je mij nog graagde ziet
in koestering
van je warme lach
en dat hemels antwoord
dat zo eigen bij ons past

© Frans Vlinderman

Dagoverzicht + gedicht

Vlak na vorige post hier ben ik naar Duffel vertrokken. Broer Jurgen had immers gevraagd om samen met hem nog een kast te verhuizen, ik had eraan toegevoegd dat ik hem zou helpen bij het afladen van een remorque met afval én ik zou bij Mama Mia lampen gaan afdoen en vervangen door het klassieke kale peertje. Redelijk beperkt programma, zou dus kort na de middag thuis kunnen geweest zijn, maar naast al die dingen, hebben we nog wat andere kasten verhuisd, tezamen met welzeker 15 welgevulde dozen én heb ik aan de stroom gehangen. Leuk leuk, en voor ik het wist, was het vijf uur voorbij toen ik bij Nipje arriveerde. Van de weeromstuit ben ik dan maar thuis een andere kast ineen gaan timmeren en heb ik een stuk tussen de verse tafel hier gezet. Om dan te eten en te douchen en nu vast te stellen dat we moeten gaan housesitten... Een rustig leventje, wat is dat eigenlijk?

travakker

hij steekt zijn handen uit
de mouwen, steekt zijn mouwen
voorbij de ellebogen, hij werkt
zich uit de naad, de mouwen
geraken versleten, de handen
vereelt en hij veroudert
elke dag wat meer en beter

groeien doe je door te bloeien
in arbeid de natuur zien van
het beestje dat niet stil
noch bij de pakken blijft zitten
noest het sierend woord dat hoort
bij wie niet treuzelen gaat

met plaat en spaan en schuim
de rug bedolven onder mortel
en cement, bijeen te houden
door een wankel evenwicht
's noenens, na de middagbreak
en een lekker biertje

zolang de werf iedere dag
er een beetje minder
en afgewerkter

© Frans Vlinderman

EEN

Binnenkort komt hier een iets andere banner staan, maar je kan al eens doorklikken om te kijken waar die EEN voor staat. Laat ons allemaal samen eens een poging doen om onze stem te laten weerklinken tot in het fluwelen pluche van de wereldleiders.

Alifeira + gedicht

Iedereen heeft het deze zomer wel minstens één maal gehoord op radio of TV, gelezen in de krant, op het internet, weekblad, maandblad, vernomen van vrienden, collega's, familie, noem maar op: het heeft nogal gebrand bezuiden Vlaanderen. En als je er wat verder op bent ingegaan, dan ken je wel iemand in je omgeving die iemand in die omgeving waar het leven tot asvelden ruimen is herleid. Hier is het niet anders. Mistral deed een tijdje terug een voorstel om als dichter uit de hoek te komen en mee te zorgen dat er wat steun die richting uitgaat. Ik was het haast vergeten, maar nu heb ik haar toch wat toegezonden. Omdat ik een hart heb, dat niet alleen voor mezelf mag slaan. Al moet ik er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat ik niet weet of ik nog op tijd was om dat kleine verschil mee te maken.

(Foto via Claudine)

Alifeira aangestoken

Alifeira, waar de bomen branden
huizen zonder mensen bloeden
en kinderen spelen
in de rokende resten
van hun leukste kamer

hoe zwaar heeft het moeten woeden
om de tranen eruit te persen
die een heel leven spaarzaam
slechts bij geboorte en overlijden
het Grieks gelouterd hart
het is zwartgeblakerd

door woorden als
speculatie en aangestoken
doorgestoken kaart en overheid
over geheid dezelfde kam
woorden ook als laks
en achterbaks, zomaar moordenaars
naast de versintelde deur
maar wél met poen op de rekening

dat as vruchtbaarheid
en morgen een nieuwe dag
vandaag even niet
vandaag huilt het
bittergriekse tranen
dit had niet nee
nooit niet zo

© Frans Vlinderman

Vraagjes + Schrijfzolder + gedicht

Vandaag werd er te casa Vlinderman gesproken over kleine woorden. Of ze zouden klinken als in de herinnering, zorgvuldig tot nu toe reeds opgebouwd. De antwoorden bevielen me wel, al heb ik mijn Vraag niet gesteld. Deze Vlinderman heeft nog maanden tijd om te doen wat er van hem wordt verwacht, dus het zal wel loslopen, vermits een Vlinderman doorgaans verwachtingen inlost, hoe dan ook.

Meer alweer niet voor vandaag, ik ga vroeg slapen en moet nog wat 'chatten' met een goede vriendin over op te starten websites. Schrijverssite uiteraard ;) Maar ik laat wel nog een gedicht. Eentje over vriendschap, waarom ook niet, eh :-D

vriendschap

laat ons de vriendschap schrijven
in kleine letters of
in reuzentaal hoe
die heerlijke banden ons leven
- ons - uitwonen, wij zo wij
en toch altijd meer
veel meer mens in hart en ziel
een echte vriend

de heer die galant een stoel
heen weer schuiven laat
het stukje vader, moeder ook
in al dat gedeeld dient
verdeeld - alleen is maar alleen -
en lachen doet nu eenmaal niemand
ooit zomaar in z'neentje

en dan die mind're dagen
dat het front gebarsten
pijpenstelen tranen uit
gewonde eigendunk
de wereld dan zo groot
te groot, het verdwalen
tot de juiste weg opnieuw
het puin geruimd
glas weer bijgevuld

en samen klinken op de vriendschap
laat ons altijd
vriendschap wezen

© Frans Vlinderman

Mededelingskens

Van Spin De Swerts in de mailbox:

Gratis supertalent speciaal voor iedereen die komt
toch een aanbieding die ik zou grijpen hoor :)

zat 8 september 2007

Café A Mi Manera
Brouwersvliet 12 in Antwerpen

21u: Philip en Fjorton
(Shout & Theatrical Poetry)

21.30u: Manu
(LDA)

21.50u: Pisteffo
(Experimental Theatre)

22.10u: Steven Crauwels
(Bassguitar Poetry)

22.25u: Lut Van Nooten
(Tasty Jazzrock)

22.45u: Spin
(Ghotic Poetry)

23u: Pieter Hemerijck
(Peeling Poetry)

23.15u: Peter Kluppels
(Poetic Comedy)

23u30: slot! !

Nog even dit: wat is uw favoriete naam en komt die van uzelf in de buurt van uw favoriete naam?

Spread the word, veel reclame maken en publiek meenemen.

Laten wij de My Way overbevolken!

Van Dirk Elst, enkele aankondigingen:

Op 16 september lees/perform ik eigen gedichten op Zuiderzinnen te Antwerpen aan de Lambermontplaats tussen 17 en 18u (uw eigenste Vlinderman zal die zondag ook zijn ding daar komen doen, dus kunnen we alvast aan wat combinatie gaan denken).

Moto is te horen op myspace url en we spelen in El Negocito, Brabantdam te Gent op 10 oktober om 22u30. We zoeken nog optredens, liefst veel.

13 oktober begeleid ik een kortfilm op het Filmfestival te Gent in Cinema Off Off. Dat is een zaterdag om 20u.

En op 8 november ben ik gastdichter op Het Zuid (aan de Waterpoort) te Antwerpen.

For those who can't come because of reasons of time and space, check out myspace or a video on youtube: Dirk Elst Maerlant Het Venijnig Gebroed.

Dit was voorlopig alles, wees welkom en

Ciaociao

Dirk

Het houdt niet op, zat er ook nog wat in de mail met betrekking tot een Gentse BBQ:

Barbecue en vegetarische maaltijd


Zaterdag 8 september 2007, vanaf 17u30

Vrede vzw, Filips van Arteveldestraat 35, 9000 Gent

Een jaarlijkse traditie: onze gezellige vredesbarbecue in de tuin van het Masereelhuis, het gebouw waar Vrede vzw huist. Iedereen is welkom! U kan kiezen tussen een vleesmaaltijd of vegetarische maaltijd. Het bedrag kan u storten op prk 000-0956015-80 met vermelding van wat u verkiest. De opbrengst dient om de jubileumactiviteiten in het kader van het vijftigjarige bestaan van het tijdschrift Vrede te helpen financieren.

10 euro/5 euro kinderen tot 12, inschrijven verplicht: 09-233 46 88, 0473-51 64 62 of mailen op ludo@vrede.be

Dit blokje medelingskens beëindig ik met een vierde mailaankondiging van De Boog vzw:

Beste,

We nodigen u graag uit op dinsdag 11 september om 20u30 voor de Leo Geerts Memorial onder het motto Vergeet de vergeten schrijvers niet!

De Boog brengt jaarlijks een eresaluut aan een waardevol woordkunstenaar die ten onrechte vergeten werd. Zestien jaar geleden stierf Leo Geerts, literair recensent en veelzijdig auteur. Weinigen zullen hem nog kennen, een reden te meer om zijn werk een avond lang de ruimte te geven.

Samen met Deus ex machina presenteren wij u het volgende programma:

* Hank Geerts en Ina Geerts lezen voor uit werk van hun vader

* Ludo Abicht en Frank Albers belichten als vriend of collega aspecten van zijn werk

* Jean Groenen, Geerts' oudste vriend, zorgt voor muzikale omlijsting met de jazz&blues van The Three Dreamers, met Little Eddy op piano, Judge Green op gitaar en special guest Ina Earner, zang

* interview- en operafragmenten

* de allerlaatste exemplaren van Geerts' boeken worden te koop aangeboden

* literaire tijdschrift Deus ex Machina neemt in zijn nieuwste nummer een aantal ongepubliceerde brieven op van Leo Geerts en een essay over Geerts van Johan Vandenbroeck. Info op deze link.

Reserveer snel voor deze niet te missen avond via dit linkje of telefonisch 03/239 34 68. Café RoodWit is gelegen in de Generaal Drubbelstraat 42 (vlakbij station Berchem). U kan er uiteraard ook aan de toog reserveren.Tot dan!

Vriendelijke groeten,

De Boog

kasten verhuizen + engel + gedicht

Ik zit hier eindelijk al een paar kwartiertjes stil op mijn pc'tje te werken. Het ging behoorlijk tijd worden dat ik dat nog eens kon doen. Sebiet ga ik slapen, want ik voel m'n rug nu al na dat verhuizen van kasten van Mama Mia naar Schone Moeder en van Schone Moeder dan ook nog eens naar casa Vlinderman. Onze Jurgen heeft dan ook nog eens zijne vinger stevig gepijnigd bij het verhuizen van een engel, die dan ook nog eens door Nip onthaald werd op een lang gezicht (de engel is niet zo klein en ziet er groen uit, maar Papa heeft 'm ooit gemaakt samen met drie anderen en ik moest en zou 'm bij me houden). Hij staat op het terras, in een zak van den Aldi, zal er ooit wel eens een fotoke van pakken...

Ik ga Nip nu kussen.

mismenst

als een ijle noot
langgerekt, uitstervend
passeert hij de wereld
verbazin uitdelend
als onuitputbare koekjes

zijn glimlach zo echt
als nietuwe werf op
afgebakende muren
verwarmt niet
snijdt plakjes mens
alsof er niets anders

na zijn sterfbed
wordt er niet lang getreurd
anderen zijn gekomen
zachte wezens met
scherpere dromen
en af en toe
echte tranen

© Frans Vlinderman

Mededeling: Filosofisch Café

Filosofisch berichtje in de vlindermanmailbox:

Beste,

Na een korte zomerstop zijn we weer helemaal klaar om van start te gaan met een nieuw seizoen van filosofische cafés. Veel vragen, maar misschien ook dat kleine beetje wijsheid... Sommigen onder u hebben vorige week onze stand bezocht op de cultuurmarkt te Antwerpen en deelgenomen aan de wedstrijd van de beste filosofische vraag. De winnaar zal zondag worden bekend gemaakt en de winnende vraag maakt kans om tijdens het filosofisch café gezamenlijk te worden onderzocht.

Hiervoor nodigen wij u graag volgende zondag 9 september uit. Nog steeds in: café Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24, 2000 Antwerpen. Wij starten om 14u stipt. De toegang is zoals altijd gratis.

Meer info vindt u op onze website.

Namens het hele team,
tot zondag,


Koen (Peeters)

Duffel + Gastvrij Podium + gedicht

Het is weer laat geworden. Maar wat een avond. Jurgen heeft ons net terug thuis afgezet, na een mislukte afspraak met de verhuisman. De kasten die naar Schone Mama moesten, staan nu nog bij Mama Mia, vermits we eerst nog een snel hapje wilden eten om aan te sterken voor de verhuis. In het Rochus-café waar de hap diende geserveerd, deed men nogal lang over het afleveren van een tweetal omeletten en een toast champignon (ongeveer drie kwartier) en toen we daarna met het hele gezelschap richting Duffel togen, bleek er om een uur of zeven ook nog wat fileleed te verorberen op Singel en Ring. Gevolg: 40 minuten te laat op afspraak en chauffeur alweer vertrokken na heel geduldig wachten. Tsja, het wordt een andere dag.
Eigenlijk wilde ik, over andere dagen gesproken, morgen naar Wijnegem voor een streepje poëzie op 't Gastvrij Podium, maar ik had al met Jurgen afgesproken om nog een kelderke leeg te schuppen...

Dan hier maar enkele woordjes.

bekeken

de tijd schrijdt
kent geen verwijt
verkent slechts vluchtig
de blik zonder onderscheid
wat zij of hij

regens komen, regens gaan
het leven simultaan
wordt er niet beter op
seconden in minuten
minuten in taferelen
of er getafeld

hij kijkt naar de wijzers
de wijzen zijner klok
en stokt bij leven
altijd al achterop

© Frans Vlinderman