Dagoverzicht + gedicht

Vlak na vorige post hier ben ik naar Duffel vertrokken. Broer Jurgen had immers gevraagd om samen met hem nog een kast te verhuizen, ik had eraan toegevoegd dat ik hem zou helpen bij het afladen van een remorque met afval én ik zou bij Mama Mia lampen gaan afdoen en vervangen door het klassieke kale peertje. Redelijk beperkt programma, zou dus kort na de middag thuis kunnen geweest zijn, maar naast al die dingen, hebben we nog wat andere kasten verhuisd, tezamen met welzeker 15 welgevulde dozen én heb ik aan de stroom gehangen. Leuk leuk, en voor ik het wist, was het vijf uur voorbij toen ik bij Nipje arriveerde. Van de weeromstuit ben ik dan maar thuis een andere kast ineen gaan timmeren en heb ik een stuk tussen de verse tafel hier gezet. Om dan te eten en te douchen en nu vast te stellen dat we moeten gaan housesitten... Een rustig leventje, wat is dat eigenlijk?

travakker

hij steekt zijn handen uit
de mouwen, steekt zijn mouwen
voorbij de ellebogen, hij werkt
zich uit de naad, de mouwen
geraken versleten, de handen
vereelt en hij veroudert
elke dag wat meer en beter

groeien doe je door te bloeien
in arbeid de natuur zien van
het beestje dat niet stil
noch bij de pakken blijft zitten
noest het sierend woord dat hoort
bij wie niet treuzelen gaat

met plaat en spaan en schuim
de rug bedolven onder mortel
en cement, bijeen te houden
door een wankel evenwicht
's noenens, na de middagbreak
en een lekker biertje

zolang de werf iedere dag
er een beetje minder
en afgewerkter

© Frans Vlinderman

Dagverloopje + sonnet

Dag één van de nieuwe werkblok zit er weer op. Ik zag er helemaal niet naar uit, maar of het nou echt tegengevallen is? Ik dacht het niet. Het deed ook wel ergens deugd er opnieuw de mouwen voor op te rollen en er zonder al te veel nadenken tegenaan te gaan. Ik heb me boven geïnstalleerd, ver van alle telefoons, en ben begonnen met een lichte opruimactie om verder in alle rust door te kunnen werken. En dat beviel dus best.

De collega's waren er voor het grapje tussendoor, ik was er voor af en toe een luisterend oor. Niet teveel lijken in en/of uit de kast en wat is er dan mis met dat gaan werken? Voorlopig nog niet al te veel. Het onthaasten kon ik nog ruimschoots na die uren gaan doen, terwijl Nip met Schone Mama Lenie over de Meir struinde op zoek naar dat mooie stukje bij die nieuwe bottekes... En dan nog een terrasje... Ik mag dan al wel volop terug in de werkweek zitten, het blijft nog augustus ook eh, en dan moet je er wat meer van genieten. En dat laat ik mij niet zomaar ongelegen.

De enige die er wat klagerig bijloopt, dat is Miss Jackie T. Die snapt er waarschijnlijk niet al te veel meer van. Eerst is er altijd wel iemand in de buurt, dan zijn ze weer met zijn tweeën een hele dag weg. Tsja, zo gaat dat, poes, maar het levert je misschien wel een mooiere krabpaal op dan die je nu al hebt.

Frans & broer Jurgen bij Marina-Cabrio

Een tweede sonnetje om u te verleiden hieronder:

kwaliteit (sonnet)

de stilte in hun moe gedragen hoofd woog
dan toch maar voor heel even, ze vulden het gat
met zachte armen om elkander, terwijl zij zat
te wachten tot hij opnieuw tot actie bewoog

sloot zij met een trilling opnieuw haar laatste oog
en voorvoelde alvast in haar gesmolten lenden dat
waarvoor hij eerder op de dag tot haar gekomen was, wat
beduidend meer was dan die ander, die haar zo bedroog

hij staat zijn man zijn met de fierheid
van een overjaars hippiefiguur
wat moet zijn zal zo ook wel zijn

voor hem telt dan ook niet de hoeveelheid
maar pure kwaliteit ieder stukje van het uur
en dat ze gebei elkander genegen zouden zijn

© Frans Vlinderman