3 jaar Nip + sonnet

Niet echt veel te melden vandaag: mijn nieuwste collega, die ik mee mocht opleiden, zal verhuizen van afdeling. Dag nieuwe administratieve loonslaaf. Je was/bent een kanjer en ben er zeker van dat we je nog stevig gaan missen, met die vreemde humor van tijd tot tijd.



Verder ga ik er hier niet te veel letters tegenaan gooien. Morgen vieren Nip en Vlinderman iets dat al drie jaar aan de gang is. Gezellig naar de sauna, de hele dag lang. Geen telefoons, geen mails, geen gsm, geen nikske. Ook geen kleren. Lekker zweten, broebelen, genieten.

Voor jou, Nip, mijn voorlopig laatste sonnet en dan vooral het eerste octaaf ervan (vergeet trouwens die laatste 2 terzines maar, die kans krijg je gewoonweg niet). En al moet ik je al lang niet meer verleiden, ik doe het nog even graag elke dag opnieuw ;)

minnespel (sonnet)

ze liggen eindelijk stil te bed, daar
aan het begin van opnieuw een lange nacht
waar ze zolang beiden op hebben gewacht
tussen koele lakens wat hij en wat haar

met de sterren als onaanraakbaar getuigengestaar
eindeloos getwinkel boven de minnekracht
als eerst hij en dan zij aanvankelijk zacht
onvermoeibaar zwelgen kan in elkanders liefdesgebaar

onder dezelfde hemel wordt in alle talen
hetzelfde lied weer doodgezwegen
in het krakend nest alleen nog maar gerust

mag hij nog enkel warme koffie halen
elke ochtend zo rond een uur of half negen
terwijl zij alleen in Morfeus’ armen berust

© Frans Vlinderman

Dagverloopje + sonnet

Dag één van de nieuwe werkblok zit er weer op. Ik zag er helemaal niet naar uit, maar of het nou echt tegengevallen is? Ik dacht het niet. Het deed ook wel ergens deugd er opnieuw de mouwen voor op te rollen en er zonder al te veel nadenken tegenaan te gaan. Ik heb me boven geïnstalleerd, ver van alle telefoons, en ben begonnen met een lichte opruimactie om verder in alle rust door te kunnen werken. En dat beviel dus best.

De collega's waren er voor het grapje tussendoor, ik was er voor af en toe een luisterend oor. Niet teveel lijken in en/of uit de kast en wat is er dan mis met dat gaan werken? Voorlopig nog niet al te veel. Het onthaasten kon ik nog ruimschoots na die uren gaan doen, terwijl Nip met Schone Mama Lenie over de Meir struinde op zoek naar dat mooie stukje bij die nieuwe bottekes... En dan nog een terrasje... Ik mag dan al wel volop terug in de werkweek zitten, het blijft nog augustus ook eh, en dan moet je er wat meer van genieten. En dat laat ik mij niet zomaar ongelegen.

De enige die er wat klagerig bijloopt, dat is Miss Jackie T. Die snapt er waarschijnlijk niet al te veel meer van. Eerst is er altijd wel iemand in de buurt, dan zijn ze weer met zijn tweeën een hele dag weg. Tsja, zo gaat dat, poes, maar het levert je misschien wel een mooiere krabpaal op dan die je nu al hebt.

Frans & broer Jurgen bij Marina-Cabrio

Een tweede sonnetje om u te verleiden hieronder:

kwaliteit (sonnet)

de stilte in hun moe gedragen hoofd woog
dan toch maar voor heel even, ze vulden het gat
met zachte armen om elkander, terwijl zij zat
te wachten tot hij opnieuw tot actie bewoog

sloot zij met een trilling opnieuw haar laatste oog
en voorvoelde alvast in haar gesmolten lenden dat
waarvoor hij eerder op de dag tot haar gekomen was, wat
beduidend meer was dan die ander, die haar zo bedroog

hij staat zijn man zijn met de fierheid
van een overjaars hippiefiguur
wat moet zijn zal zo ook wel zijn

voor hem telt dan ook niet de hoeveelheid
maar pure kwaliteit ieder stukje van het uur
en dat ze gebei elkander genegen zouden zijn

© Frans Vlinderman

Poechi 2007 + sonnet

Het is iets na de tienen, ben net terug van Leuven. Jaaahaaa, Marktrock, ik hoor het jullie al hardop met een brede smile op het gelaat uitroepen. Niet dus. Mijn reden van aanwezigheid in dat stadje, waar ik lang geleden nog eens heb gewoond, was een derde aflevering van poechi, een evenement georganiseerd door Stanislaus Jaworski en Ann Van Nuffel met muziek, tai chi en poëzie, in de Kruidtuin aldaar. Van de tai chi mocht ik enkele nog een stukje Taiko bewonderen, dat is een stukje drumgeroffel op drums om u tegen te zeggen, en verder voordrachten van Pom Wolff, Sylvie Marie, Norbert De Beule, Alain Delmotte, Herlinda Vekemans en ook een stukje muziek door Andy en Di.

Ergens wat weken geleden had ik me ook opgegeven voor het vrij podium bij Stanislaus. Die stuurde me een mailtje terug met de toezegging voor drie minuten, zijnde dus de tijd om drie sonnetten ten berde te brengen. Nergens stond erbij dat hij dat beschouwde als een maatstaf qua tijd, dus ik deze ochtend nog alles opgezocht om een degelijk sonnet te kunnen schrijven... Affin, de dag bleek vruchtbaar, want ik heb drie sonnetten geschreven, met als thema verleiding... Ik plaats er alvast eentje hieronder, de andere twee volgen nog wel eens.

Een bijkomende reden om in Leuven te zijn, waren de bottekes van Nip. Die had ze online besteld bij iemand op het internet, en ik zou ze daar gelijk gaan ophalen, samen met een jurkje. Behalve het feit dat ik de verkoopster vooraan het station aan het zoeken was, terwijl zij aan de achterkant aan het aftellen was om met bottekes en al terug naar huis te rijden, is ook dat gelukt. En het zijn schoon bottekes!

Morgen begin ik terug te werken, dat zal wat anders worden. Ik ben er een beetje uit... Gelukkig was vandaag een leuke dag, met dank aan een goede vriendin. En dan nu een sonnet ;)

wielermanie (sonnet)

te elfder ure na een leven lang maar yes
barstte een tijd terug de liefde los
beklimt hij fier gezeten op zijn stalen ros
de hoge Mont Ventoux, die koele minnares

met stroeve spieren en jammergele fluohes
het taaie vuur bedwingen van het rotsenbos
koppig overeind te blijven om dan total loss
terug te denken aan zijn allereerste lerares

ze sprak toen zwoel en vrij en ongedwongen
van de beste en de mooiste aller dopingsporten
op welhaast de kaalste berg van ’t Fransenland

tot alle dikkerds samen met haar mede zongen
dat ook de laatste ponden konden ophorten
en zij de besten van het magere wielerland

© Frans Vlinderman