3 jaar Nip + sonnet

Niet echt veel te melden vandaag: mijn nieuwste collega, die ik mee mocht opleiden, zal verhuizen van afdeling. Dag nieuwe administratieve loonslaaf. Je was/bent een kanjer en ben er zeker van dat we je nog stevig gaan missen, met die vreemde humor van tijd tot tijd.



Verder ga ik er hier niet te veel letters tegenaan gooien. Morgen vieren Nip en Vlinderman iets dat al drie jaar aan de gang is. Gezellig naar de sauna, de hele dag lang. Geen telefoons, geen mails, geen gsm, geen nikske. Ook geen kleren. Lekker zweten, broebelen, genieten.

Voor jou, Nip, mijn voorlopig laatste sonnet en dan vooral het eerste octaaf ervan (vergeet trouwens die laatste 2 terzines maar, die kans krijg je gewoonweg niet). En al moet ik je al lang niet meer verleiden, ik doe het nog even graag elke dag opnieuw ;)

minnespel (sonnet)

ze liggen eindelijk stil te bed, daar
aan het begin van opnieuw een lange nacht
waar ze zolang beiden op hebben gewacht
tussen koele lakens wat hij en wat haar

met de sterren als onaanraakbaar getuigengestaar
eindeloos getwinkel boven de minnekracht
als eerst hij en dan zij aanvankelijk zacht
onvermoeibaar zwelgen kan in elkanders liefdesgebaar

onder dezelfde hemel wordt in alle talen
hetzelfde lied weer doodgezwegen
in het krakend nest alleen nog maar gerust

mag hij nog enkel warme koffie halen
elke ochtend zo rond een uur of half negen
terwijl zij alleen in Morfeus’ armen berust

© Frans Vlinderman