Dagverloopje + sonnet
Dag één van de nieuwe werkblok zit er weer op. Ik zag er helemaal niet naar uit, maar of het nou echt tegengevallen is? Ik dacht het niet. Het deed ook wel ergens deugd er opnieuw de mouwen voor op te rollen en er zonder al te veel nadenken tegenaan te gaan. Ik heb me boven geïnstalleerd, ver van alle telefoons, en ben begonnen met een lichte opruimactie om verder in alle rust door te kunnen werken. En dat beviel dus best.
De collega's waren er voor het grapje tussendoor, ik was er voor af en toe een luisterend oor. Niet teveel lijken in en/of uit de kast en wat is er dan mis met dat gaan werken? Voorlopig nog niet al te veel. Het onthaasten kon ik nog ruimschoots na die uren gaan doen, terwijl Nip met Schone Mama Lenie over de Meir struinde op zoek naar dat mooie stukje bij die nieuwe bottekes... En dan nog een terrasje... Ik mag dan al wel volop terug in de werkweek zitten, het blijft nog augustus ook eh, en dan moet je er wat meer van genieten. En dat laat ik mij niet zomaar ongelegen.
De enige die er wat klagerig bijloopt, dat is Miss Jackie T. Die snapt er waarschijnlijk niet al te veel meer van. Eerst is er altijd wel iemand in de buurt, dan zijn ze weer met zijn tweeën een hele dag weg. Tsja, zo gaat dat, poes, maar het levert je misschien wel een mooiere krabpaal op dan die je nu al hebt.
Frans & broer Jurgen bij Marina-Cabrio
Een tweede sonnetje om u te verleiden hieronder:
kwaliteit (sonnet)
de stilte in hun moe gedragen hoofd woog
dan toch maar voor heel even, ze vulden het gat
met zachte armen om elkander, terwijl zij zat
te wachten tot hij opnieuw tot actie bewoog
sloot zij met een trilling opnieuw haar laatste oog
en voorvoelde alvast in haar gesmolten lenden dat
waarvoor hij eerder op de dag tot haar gekomen was, wat
beduidend meer was dan die ander, die haar zo bedroog
hij staat zijn man zijn met de fierheid
van een overjaars hippiefiguur
wat moet zijn zal zo ook wel zijn
voor hem telt dan ook niet de hoeveelheid
maar pure kwaliteit ieder stukje van het uur
en dat ze gebei elkander genegen zouden zijn
© Frans Vlinderman
De collega's waren er voor het grapje tussendoor, ik was er voor af en toe een luisterend oor. Niet teveel lijken in en/of uit de kast en wat is er dan mis met dat gaan werken? Voorlopig nog niet al te veel. Het onthaasten kon ik nog ruimschoots na die uren gaan doen, terwijl Nip met Schone Mama Lenie over de Meir struinde op zoek naar dat mooie stukje bij die nieuwe bottekes... En dan nog een terrasje... Ik mag dan al wel volop terug in de werkweek zitten, het blijft nog augustus ook eh, en dan moet je er wat meer van genieten. En dat laat ik mij niet zomaar ongelegen.
De enige die er wat klagerig bijloopt, dat is Miss Jackie T. Die snapt er waarschijnlijk niet al te veel meer van. Eerst is er altijd wel iemand in de buurt, dan zijn ze weer met zijn tweeën een hele dag weg. Tsja, zo gaat dat, poes, maar het levert je misschien wel een mooiere krabpaal op dan die je nu al hebt.
Frans & broer Jurgen bij Marina-CabrioEen tweede sonnetje om u te verleiden hieronder:
kwaliteit (sonnet)
de stilte in hun moe gedragen hoofd woog
dan toch maar voor heel even, ze vulden het gat
met zachte armen om elkander, terwijl zij zat
te wachten tot hij opnieuw tot actie bewoog
sloot zij met een trilling opnieuw haar laatste oog
en voorvoelde alvast in haar gesmolten lenden dat
waarvoor hij eerder op de dag tot haar gekomen was, wat
beduidend meer was dan die ander, die haar zo bedroog
hij staat zijn man zijn met de fierheid
van een overjaars hippiefiguur
wat moet zijn zal zo ook wel zijn
voor hem telt dan ook niet de hoeveelheid
maar pure kwaliteit ieder stukje van het uur
en dat ze gebei elkander genegen zouden zijn
© Frans Vlinderman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten