Werk + milieu + gedicht

Het was vandaag een bijzonder druk dagje op het werk. Nadat ons (sorry voor het familiaire, Pascalleken) overgeplaatst was naar een andere afdeling en de nieuwste aanwinst, Griet, ons administratief ploegje mocht verlaten richting boekhouding, zijn we nog maar met drie om alles af te handelen op het werk. Mits enige organisatie lukt dat net, maar dan mag er niet te veel bijkomen of mislopen. Vandaag was daar een prachtig voorbeeld van: één collega een snipperdagje en de andere collega geveld door de griep. Vlinderman alleen op de werkvloer. Ik ga iedereen de details besparen, maar ik ben stikkapot. Een hele dag van hot naar haar hollen, telefoontjes beantwoorden, een mailing mee verwerken, nog wat deuren openen, ik denk dat ik maar drie koppen koffie heb kunnen drinken... Zo moeten er niet al te veel dagen meer komen, echt niet.

Toch had ik tussendoor nog wat tijd om een stukje krant te lezen. Er stond daar weer ergens een artikel dat stevig gekleurd werd door het thema milieu. En dat brengt me dan bij wat ik daarvan vind. Nou, ik ben best een groene jongen, sorteren en zo en protesteren tegen de wereldwijde verspilling en als het nog even kan pamfletten ondertekenen en milieugerichte gedichten schrijven. Ik draag m'n steentje bij aan de protestbeweging. Echt wel! Maar waar ik me niet mee kan verzoenen, is dat ik diezelfde boodschap uitdraag via een pc, over het internet, of op een podium, via een elektrisch versterkte micro. Ik verplaats me ook soms met de wagen naar een optreden hier of daar en maak gretig gebruik van mijn gsm. Mijn scheerapparaat is ook al te bedienen met elekriciteit, net zoals mijn tandenborstel. En films kijken en radio luisteren en wat nog allemaal. De factuur van Electrabel zal ik u onthouden, maar ik draag ook mijn steentje bij aan een soms verspillende levensstijl. En hoe moet ik daar mee omgaan?

Vroeger was het simpeler. Dan was er elke zondag de jeugdbeweging, verstand op nul (alhoewel, niet helemaal) en was het ravotten geblazen. Wat melancholie is me al nooit vreemd geweest, maar ditmaal blijft het toch wat steviger hangen.

een spel

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein bevolkt
zich met uniforme kinderen
het spel zal gespeeld vandaag
is het Scouts- en Chirodag
met Dikke Bertha
als leading lady

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein overgestoken
door een drieste bende
de mazen van het net
bij elke overtocht wat kleiner
tot de zaak pottoe gesloten
een laaste kleine overblijft
om te mogen winnen
ook zich gewonnen dient

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein verlaten
plooit zich rond het plezier
waarmee het platgetreden
de week met tijd met raad
en volgende zondag
katje voor hoog

© Frans Vlinderman