Centraal Station A'pen + gedicht

Centraal Station, the cleavage (Foto © Nip)

We (Nip en ik dus) zijn daarstraks gaan kijken naar de nieuwe winkeltjes in het station Antwerpen-Centraal. En het moet gezegd, dat ziet er allemaal bijzonder chique uit. Pralines naast de krantenshop, eten tussen de juwelen, kroketten uit de muur, zelfs de laaste nieuwe versie van de moderne bankcontactautomaat (waar die van Dexia zelfs € 10 uit de muur mee kunnen sleuren). Neem er dan het imposante van die diepe stationshal bij, zowel verticaal als horizontaal, dan weet je dat ik gelijk morgen nog terugga. En wie weet, ook overmorgen. Gedurende die twee dagen staat deze gebeurtenis immers in de schijnwerpers, en het ziet er nou eenmaal geweldig uit allemaal.

Zo zie ik er dus gekortwiekt uit (Foto © Nip)

het poweetgewoel

een steen zijn teen
met aanstoot zonder vertoon
van enig menselijk besef
de normen hier geuren
naar bederf, zo oud
er zijn in feite
geen woorden voor

dit verdient een klacht
met een uitspraak van kracht
vanaf de laatste letter
amper uitgestorven
een nieuwe dinosaurus rechtens
eender welke rechtse mening

de poweet, indachtig zijn eed,
neemt zijn beste rood ter hand
streept en schrapt alles aan kant
behalve wat hij wil geweten
dat moet blijven net als hij
zo rein als mogelijk

© Frans V.

Feestdag + gedicht

Donderdag 17 mei 2007, het is een feestdag voor de katholieke gelovige en ook voor de doorsnee werknemer in België: vandaag wordt er niet gewerkt, en door velen morgen ook al niet. Vandaag is nogal traditioneel ook de communicantendag. Dat betekent veel gebed de afgelopen dagen om toch maar dat tuinfeest door te kunnen laten gaan in open lucht. Sommige gebeden zijn doorgekomen, want af en toe klaart het wat op. Maar de meeste zijn volgens mij in dovemansoren gevallen... In ieder geval, ik begeef me straks met mijn geliefde naar een communicerend achternichtje, Pauline. Feestje bouwen dus, het is niet voor niets een feestdag ;)

Over feestdagen gesproken trouwens: dat is toch zo een dag waarop je eens lekker kan uitslapen, niet? Wel, ik blijk naast een verdoken minaret te wonen. Als je immers voor 9u gewekt wordt door een meer dan stevig volumineus CD'tje met allemaal Allah-muziek erop die dan lekker monotoon door je slaapkamer dreunt, dan zakt je humeur al wel eens. Vooral als je zo een langslaper als Vlinderman bent. Nip wist me in ieder geval te vertellen dat het waarschijnlijk niet veel zin had te gaan vragen aan de buren om het gezang even te doen verstommen, want zo een heilig lied mag je niet zomaar afzetten. Daar zijn regels voor. Of de weg van het eigen gebed. Want opeens bleef de buren-CD-speler haperen... Zou er dan toch een God...

een plek

geef me de ruimte
een plek naast jou
het hoeft niet veel te zijn
en ik laat me zien
zoals ik ben, een mens

in taal en beeld, soms
met een welgemikte aai
over de bol van jouw bestaan
en samen heerlijk lachen
om weer een kleine schuiver
die ik altijd maken moet

morgen al immers
ben ik weer weg
misschien
als de plek naast jou
te klein zou zijn
ik niet genoeg
of jij teveel

© Frans V.

Pom + kamelengedicht

Pom en Frans V. ergens in het verleden (© Frans V.)

Naar aanleiding van een vraagje van webmaster, slampoweet en andersoortige dichter Pom Wolff, die onlangs Marokkaanse oorden opzocht om zich te ontspannen, schreef ik ook een kamelengedicht. Het Antwerps bloed kruipt echter waar het soms niet gaan kan, en dus werd het een, euh, hoe zullen we dat alweer omschrijven, anders dicht. Ik wou het jullie niet onthouden (ik blijf ervan uitgaan dat er een vraag is, dus blijf ik het aanbod uitbreiden, de economist naast de dichtist laat van zich horen).

Kam' A' pen

de bulten onderweg
nat en droog, vooral dan
tellen doet hij niet
behalve de toeristen
die flitsen en gooien
wat ze niet meer willen

tweebultig in bescherming
van een kweekprogramma meer
dan vreten wat te vreten kwam
en kwispelen, hier staat het schip
droog naar de wereld te staren
gestrand en wel niet meer vlot

tussen olifant en sabeltand
met beesten onder de dieren
al betaalt geen enkele verhoging
zich een bult aan ingangsgeld
uitsterven is er niet meer bij
het leven dan wel goed
misschien toch ook weer niet

© Frans V.

Nip + gedicht

Wijlie op nieuwjaarsavond (Foto © Frans V.)

Elke dag wat bijzonders in dit leven, maar op de vijftiende van de maand het bijzonderste. Nip en ik, alweer een maandje verder. Meer ga ik er niet aan toevoegen, behalve wat cijfertjes: 2 jaren 9 maanden, dat zijn 33 maanden of ongeveer 143 weken of ongeveer 1001 dagen (sprookjes van, herkent u ze ook?) Dat zijn ook bij benadering 24.024 uren ofte 1.441.440 minuten ofte 86.486.400 seconden. Vlinderman de statistieken in binnenkort, en niet al een tijd terug, zoals een sommige mij een tijdje terug dacht toe te dichten. Trouwens met dank aan Nip voor de rechtzetting in al mijn gecijfer ;)

Ook vandaag een gedicht, schijnt een thema te zijn in één of andere groene kiescampagne, maar ik leef het gewoon, al de rest is toeval.

over vreemden spreek ik niet

ze draagt haar sluier
een mens onder de mensen
en klaagt niet over het kruis
dat anderen zo opzichtig torsen
aan een gouden ketting
om de onbedekte hals

haar hennahanden bewegen
in dezelfde nijver het gezin
waar zou moeder genoemd
de zorgen en liefde verdeelt
in gelijke porties over allen
zoals dat in gezinnen hoort

haar tong valt soms vreemd
maar meent ieder woord
dat nodig dient gezegd
al is dat doorgaans
in een andere taal

ze is mijn buurvrouw
en ik haar buurman


© Frans V.

Annick Van Uytsel, gedicht

Annick, ik hoor je

een boom, Annick, vier
duizenden, Annick, zoveel
als nodig zijn, een bos
voor wat groeien moet
nu jij dat niet meer kunt

of ik je gekend zou hebben
elke dag ontmoet ik je
in een lach, in het geloof
dat het allemaal mogelijk is
de wereld voor de jeugd
aan de jeugd ook

jij, de wereld, zeker wel
want je spreekt klaar, Annick
taal die iedereen verstaat
nog steeds bereid tot luisteren

er is hoop, Annick,
dankjewel daarvoor

© Frans V.

Moederdag + Enquête + Mano Mundo + Gedichten

Mama Mia anno 2007 (Foto © Frans V.)

Op nogal wat plaatsen in de wereld wordt vandaag Moederdag gevierd. Vermits hier een Antwerpenaar zich tot u richt, wordt er ten huize Vlinderiaans niet veel meegevierd. Antwerpen en Costa Rica vieren moeder immers op 15 augustus. Vandaag wordt door ons dan ook al eens smalend benoemd als de 'VTM-moederkensdag'. Toch maar een mailtje richting moeder gestuurd, omdat we niet helemaal van de wereld afgevallen wensen te zijn. Daarom ook dit dicht, dat ik naar aanleiding van moeders zestigste verjaardag geschreven heb:

mama

vrouw
niet meer
niet minder
vrouw

sta naast mijn zij
dat doe je
hou me recht
dat doe je
zorg voor mij
dat doe je
wees een moeder voor...
dat doe je

dat doe je nog steeds - en alles zoveel meer
zoveel jaar training en opleiding
zoveel jaar elke dag de sprong in het diepe
élke dág!
elk moment! opnieuw! en opnieuw
dát doe je!

de telefoon - jóuw telelijn
wanneer moeilijk
wanneer fijn
altijd

sommigen zouden zeggen ‘oef’
niet jij

jij
onverzettelijk koppig
onveranderlijk vasthoudend
eeuwig vriendschappelijk
onoverbrugbaar liefdevol
onverdroten standvastig

jij
welkom bij de grote zes
ik, jij, wij, de ander, het, de wereld
alles geef jij een plek

jij
wij houden van die jij
voor wie je bent
jij

© Frans V., 2002

Een ander item vandaag: Viviane, een meisken uit den Limburg dat Verzekeringen-Recht studeert - vraag me niet waarom, de andere richtingen zaten misschien al volgeboekt - is wanhopig op zoek naar mensen die een enquête voor haar willen invullen. Het liefst werkende meisjes/vrouwen, maar ook de werkende jongens/mannen mogen insturen. Ik heb er enkele minuten tegenaan gegooid en doe hier een warme oproep aan jullie om a) hetzelfde te doen en b) dit door te sturen aan jullie vriendenkringen, familieleden, buren, internauten, zolang ze maar al werken, nog niet gepensioneerd zijn en enkele minuutjes tijd te over hebben om een Limburgse studente te helpen.

Zodadelijk reist Bibi af naar Mano Mundo, dat prachtige multiculturele muziekfestival in Boom, dat er nog altijd in slaagt gratis de wereldmuziek tot bij ons te brengen. Het zal helaas niet in open lucht zijn, gezien de vochtige en winderige voorspellingen, maar daar trekken we ons niet al te veel van aan. Net zomin als dat we ons daar gisteren veel van aangetrokken hebben.

De DAMilliaanse feesttoog (Foto © Frans V.)

Tot slot nog een duister dichtje, om al dat vrolijk gezwets van hierboven wat te temperen.

Gdrasilius

neem nu dit lijf
ontdaan van al
dat menselijk zou zijn
gevoelloos in elke vezel
het ego bijna te barsten

of je hier de liefde
ook maar één seconde
mee kan bedrijven
een loze vraag
hier zijn zaken te doen
en contant wil iedereen
tegen eender welke rente

er staat ergens geschreven
dat en dit en zus en zo
bestaat ook dit lijf
met slang en krokodil
soms 's ochtends bij
jouw verschrikt ontwaken

© Frans V.

Damilliaanse feesten + gedicht

Het is zaterdag, weekend, los van het werk wat bekomen van een lekker druk weekje. Wat we gaan doen? Wel, er is een buurtfeest in de Twee Netenstraat 1, zo ergens achter de hoek van 'Park op Komst' in Antwerpen, ter hoogte van het Dam-treinstation. De Damilliaanse Feesten, van 13u tot 18u + om 20u een quiz.

Wat er zoal te doen is? Even resumeren wat er door mijn hoofd zwerft: drinken (vanalles), eten (wok, paëlla, ...), tentjes (bloemen en groenten), quiz ('s avonds om 20u), grime, springkasteel, tentoonstelling Hobbykelder, klimmuur, tombola, ... Gewoon heel gezellig allemaal, en wie komt verteren, steunt ook de wijkwerking, een afdeling van mijn huidige werkgever, Elegast uit Antwerpen. Uw vzw voor jeugd en gezin in de breedst mogelijke betekenis van het woord.

Ik denk dat ik daar mijn neus eens ga laten zien, samen met Nip en Lenie, mijn schone mama. De zon is er zelf nog altijd niet van overtuigd, maar daar trekken wij van Vlinderiaans ons niets van aan. Voor wie met de bus wil komen: lijnen 19 en 20 rijden er langs...

Nip, Lenie, Frans V. (Foto © Frans V.)

verdamt

deze wijk in onze buurt
haar gehavende gevels voor
de kleine huiskamers, waar
lampen al eens durven flakkeren
tegen het einde van de maand
het aanvankelijk gevulde schap
haar nerven stoffig laat aanschouwen

hier kennen we elkaar nog
bij de voornaam, de relatie
tussen wie en waar en hoe
in uitgeleefde gesprekken
op de hoek, het plein, de bank
draagt hier de sporen van ons
mensen die hier graag wonen

er heerst hier samen
wij en zij, de rest
te bezoeken met de bus
een tram immers
stopt hier niet
maar ons park is
al even op komst

© Frans V.

Muzevalfotoverslag + gedicht

Er doen geruchten de ronde als zou De Muzeval niet meer bestaan, laat ons daarom duidelijk wezen: De Muzeval bestaat nog wel degelijk, elke tweede donderdag van de maand, zoals vanouds, maar ze is tegenwoordig terug te vinden in Den Hopsack in Antwerpen. We zijn een stuk opgeschoven, van het (semi-mondaine) Antwerpse Zuid naar het oude stadscentrum, tegen de Grote Markt, waar anarchisme nog net iets meer is dan een stoer en sloganesk begrip voor wie daar graag mee uitpakt.

Hieronder de inleider, Guy Van Hoof, gevolgd door de gastdichter, Frank Decerf, waarna Bart Van Peer en mezelf als vrij podiumbegeleiders met de vrije dichters, in volgorde van aantreden. Geniet gerust mee van een fotoverslag over alweer een succesvolle Muzevalavond.

Guy Van Hoof (Foto © Frans V.)

Frank Decerf (Foto © Frans V.)

Herman J. Claeys (Foto © Frans V.)

de Dolle Mol - opgedragen aan Herman

de Dolle Mol is niet meer
gesloten, dat wel, het systeem
verdraagt geen klare kijkers
die teveel kunnen bespreken
met stemmen die kunnen tellen

de koffie staat te verkleumen
zonder warme mensenhanden
het lot van elke geschonken kop
in de krant van agitatie
over frustratie en defenestratie

- iets ging naar de mallemoer

zo eindigt het gesproken woord
gemuilkorfde kleine mensen waarheid
wordt nergens minder gedoogd
dan in een democratisch oord

de staat weet echter niets
van schrijven in stilte
om nog lang daarna
oorverdovend te worden gehoord

politiek, het is
niets voor mij

© Frans V.

De Antistresspoweet (Foto © Frans V.)

Kristof Van Hooymissen (Foto © Frans V.)

Pierre Magis (Foto © Frans V.)

Lode Van Oxenbergen (Foto © Frans V.)

Lin (Foto © Frans V.)

Eli Stater (Foto © Frans V.)

Bart Van Peer (Foto © Frans V.)

Valerie Rousseau (Foto © Frans V.)

Thomas Somers (Foto © Frans V.)

Philippe Van Beek (Foto © Frans V.)

Fronk (Foto © Frans V.)

Frans Vlinderman (Foto © Frans V.)

Muzeval + Passa Porta + Sammy + gedicht

Je vindt me niet thuis deze avond? Dan komt dat omdat ik in Den Hopsack aan de Grote Pieter Potstraat 24 in Antwerpen vertoef, voor een zoveelste Muzevalavond.


Dan nog wat meer algemene info, zoals die in mijn mailboxken lag rond te dobberen:

Chris Lomme leest Herman De Coninck

Dinsdag 15 mei om 20u

Sinds tientallen jaren laat Chris Lomme geen gelegenheid voorbijgaan om voor te lezen uit het werk van haar favoriete dichter: Herman de Coninck.
Tijdens een feestelijke avond in Passa Porta brengt ze haar lievelingsgedichten van De Coninck, die inmiddels 10 jaar geleden overleden is.

Aanleiding is de publicatie in de Verenigde Staten van The Plural of Happiness, een bloemlezing van De Conincks poëzie, samengesteld en vertaald door Laure-Anne Bosselaar en Kurt Brown. De vooraanstaande dichter Charles Simic schreef het voorwoord en prijst De Coninck als volgt:

There are great love poems among the literatures of the world, and some of them have been written, it turns out, by the Belgian poet Herman De Coninck...

VRT-journaliste Annelies Beck praat met beide vertalers over het werkproces, dat al jaren geleden aanving in samenwerking met de dichter zelf.
Chris Lomme brengt samen met de vertalers een Nederlands-Engelse bloemlezing uit De Conincks poëzie. Als toemaatje brengt ze een paar gedichten van Edna St. Vincent Millay in een vertaling van Herman de Coninck.

Daarna heffen we samen het glas op de vertalers en de publicatie.

Wanneer:Dinsdag 15 mei om 20u
Waar: Passa Porta, Dansaertstraat 46, 1000 Brussel

Toegang: € 5 (€ 4 voor studenten en werklozen)

Reserveren kan via info@passaporta.be of telefonisch op 02/226.04.54.

Op woensdag 16 mei om 20 uur praat Frank Albers met beide vertalers in de bibliotheek Permeke te Antwerpen. Op woensdag 23 mei om 16 uur zijn Frank Albers en Kurt Brown aan het woord in het Fnac Forum van Gent. Meer info bij behoud de begeerte .

Meer info? Plus d'info? More information? www.passaporta.be - info@passaporta.be - 02/226.04.54.

Passa Porta, Rue A. Dansaertstraat 46 - 1000 Brussel / Bruxelles

Verder willen wij van Vlinderiaans graag Sammy Deburggraeve veel succes wensen met zijn finaleronde in 'Supertalent in Vlaanderen', deze avond live op VT4 te volgen vanaf 20u30.

Go, Sammy, GOOOOOO!!!!

geen lefgozer

als je nou eens durfde
spreken in de taal van je hart
zou je dan niet moeten toegeven
dat je een vertaalboekje nodig hebt
zo ergens tussen 8 uur 's ochtends
en pakweg gewoon 6 uur 's avonds

met je rationele uitleg
over de liefde, je rake woorden
om een ander helemaal te verdoven
en te doen verdwalen in jouw woud
van gepassioneerde logica

op een kilometer afstand
voel ik al de kilte
die je zo geweldig draagt
als een duurgeprijsde mantel
jouw naaktheid niet te schouwen

het spijt me als ik ril
waarlijk, ik ben dan ook
een beetje gek vandaag
zie ik je toch maar graag
want morgen is het misschien
met extra wanten en een helm

© Frans V.

Geloofsmoord + gedicht

Het drama rond Annick Van Uytsel blijft nog vaak door mijn hoofd spoken, als ik door Nip op dit artikel gewezen wordt. Opnieuw moet liefde wijken voor religie, voor het eigen volk eerst. Opnieuw twee jonge mensen, die durfden dromen om hun verschillende hoekjes heen getroffen in wat hen eigenlijk het liefste is: het leven. Een Vlinderman wordt er stil van. Geen expliciete reclame voor De Muzeval vandaag, slechts een verwijzing ernaar.

Wel een gedicht, opgedragen aan haar, aan haar lef, aan haar familietrouw, aan haar naïeviteit. Net zoals het gedicht.

Du'a Khalil Aswad

zij, de verliefde Yezidische
hij, de Islamitische verleider
van een bijzonder vreemd hart
hem zo graag geschonken met
wat heet een liefdesbekering

in het geheugen de moord
op een aan flarden geschoten brug
van een jongen en een meisje
ergens in een oorlogs Kosovo
waar onbegrip loden kogels braakte
de jeugd kapotgekust uit overtuiging

zij, trouw aan haar familie
hij, trouw aan zijn geliefde
hun werelden trouw aan zichzelf
ten allen tijde, tot elke prijs
rood het verdriet achteraf
de spijt ook, het besef
daarna onder de mat geveegd

zeg ik het hardop
schiet dan maar
ik stop toch nooit
haar lief te hebben

© Frans V.

Arenberg + gedicht

Gemakkelijk, een gevulde mailbox, dan kan ik af en toe ook eens wat minder lullen en je wat meer info geven waar je daadwerkelijk wat mee aan kan ;) En al helemaal als het gratis is!

:: Finale Open Podium ::
13/o5 - 2oH15
!!! GRATIS !!!

met Tom Helsen + Silver Junkie+ Sacha De Backer + Peter Kluppels
+ Los Texticulos de O. + Kortfilms
presentatie Stijn Vranken



Verliezers zijn er niet, enkel winnaars, daarom dit jaar deze namen op de finale van alweer het vijfde open podium seizoen:

Tom Helsen kwam voor het eerst in de aandacht op Humo's Rock Rally van 1996 waar hij als tweede eindigde met de song Rebecca. Ondertussen ligt zijn vierde album Hilite Hotel bij de platenboer, waarvan de eerste singel Sun in her Eyes [apututu yeah you] wekenlang niet uit de hitlijsten was weg te slaan. Deze zomer o.a. op Werchter Classic, nu zondag bij ons nog [gratis!] in de grote zaal!

> Tom Helsen

+++

Silver Junkie is het geesteskind van Tino Biddeloo. Deze singer-songwriter is niet alleen de man-met-gitaar die op een barkruk zijn zielenroerselen met ons wil delen. Al enkele jaren streeft hij er onder deze naam naar om zijn eigen universum te scheppen - en dit door muziek, teksten en beelden waar duidelijk aan geschaafd en geschroefd is. Biddeloo haalde de mosterd bij muzikanten als Tom Waits, Nick Cave en 16 Horsepower-frontman David Eugene Edwards, schrijvers Edgar Allan Poe, Herman Hesse en Charles Baudelaire, filmers David Lynch en Quentin Tarantino... allemaal eigenzinnige artiesten die hun eigen wereld bouw(d)en en er de argeloze bezoeker geheel en al in onderdompelen

> Silver Junkie

+++

Als medestichter en -organisator van de vrije podia van Stichting Zondag! kon het niet lang duren voor Sacha De Backer de schrijf-en-podiumkriebels weer helemaal te pakken kreeg. Sinds een jaartje of twee is hij dan ook al op vele plaatsen te zien geweest, van De Nachten tot de Cultuurnacht en op Gent. Hij debuteerde eind vorig jaar met zijn eerste echte solo-show Hak de Tak! in de kleine zaal. Het podium zit hem op het lijf gegoten, zowel als MC, poëzieperformer als comedian. Humor overgoten met poëzie op een bedje van naturel.

> Sacha De Backer

+++

Peter Kluppels bezocht enkele jaren de kunsthumaniora St Lukas te Brussel, alwaar hij zijn eerste puberale poëtische pasjes zette. Tijdens de hierop aansluitende studies Wijsbegeerte aan de KULeuven werd deze afwijkende bezigheid voor het eerst succesvol gedeeld met een toen dronken publiek. Sinds 2003 is hij Licentiaat in de filosofie. Literair hield hij zich tot voor kort onledig met poëzie op podium. Een pluchen konijn, de actualiteit of de laatste sportrage, niets ontsnapt aan zijn wijsbegerig oog.

> Peter Kluppels

+++

LOs teXticulOs de O. Venezuelaans talentvolle scenario- en kortverhaalschrijver die tegenwoordig in Antwerpen werkt, waar hij meeschrijft aan het tweetalige tijdschrift CULO en als vrijwilliger werkt bij de vzw Fiëbre. In juli 2005 won hij in Venezuela de eerste prijs in de kortverhalenwedstrijd 'Premio Policlínica Metropolitana de Cuento para Jóvenes Autores' met 'Dalila es tango'. In november 2006 won hij de tweede prijs in de kortverhalenwedstrijd van het 'Maison de l'Amérique Latine' in Brussel met zijn verhaal 'Club Deportivo Social Flor Amarillo'.

+++

Uw vertrouwde presentator Stijn Vranken heeft het weliswaar erg druk met o.a. zijn eerste soloshow Oraal en Zonen [ meteen goed voor een tweemaal uitverkochte zaal] - maar op de finale mag hij als vaste waarde natuurlijk niet ontbreken. Moeders,
sluit uw dochters op en dochters, laat moeder thuis !

> Stijn Vranken

+++

Kortfilm = doorlopend in de projectieruimte beneden


:: info ::

o7o 222 192 | ticket@arenbergschouwburg.be
Arenbergschouwburg
Arenbergblog

Met dank aan STAES Jozef voor de info [jozef.staes@arenberg.provant.be]

alfa voor omega

laat maar betijden
door wat oprecht geweld
tussen gewillige dijen
is nog nooit een vrouw geveld

hij neemt haar zonder vragen
antwoordloos te laten sterven
in zijn eeuwige roes tot behagen
tot alles in staat haar te verwerven

ze maalt er nooit lang om
geeft steeds weer schokkend terug
zonder ooit de vraag naar waarom
immer langzaam noch te vlug

eb en vloed, dag en nacht
zijn ze omwille van en voor elkaar
bij gratie van de ander pure kracht
elk apart zo gemeenzaam samen daar

de schone en het beest
ook dat niet voor het eerst

© Frans V.

Wokpaleis + Sprekende Ezels + gedicht

Ikke & Nip in het Wokpaleis (Foto © Frans V.)

Gisterenavond ben ik dus na het wokpaleis ook nog even binnengevallen in het Roodwitpaleis in Berchem, om er een aantal Sprekende Ezels aan het woord en aan de toon te horen, al miste ik wel een zekere kaperkapitein. Lang kon ik niet echt blijven, vermits ik vandaag een lange dag voor de boeg had (al wist ik toen nog niet half hoe lang), maar het was de verplaatsing best wel waard. Een standupper die het wou hebben over hoe een gebrek aan humor het soms allemaal zoveel eenvoudiger kan maken, een Collectief dat onze oude Muziekdoos naar sfeer en stijl in ere blijft houden, de Spin met zijn ding, en nog de groetjes aan/van Valerie. Moet een poweet nog meer hebben?

Enkele foto's, niet per se in de juiste volgorde en al is door mij alvast geen fotograaf zonder werk komen te zitten ;)

Pieter Hemerijck, presentator en poweet van dienst (Foto © Frans V.)

Sven 'Spin' De Swerts (Foto © Frans V.)

De alomtegenwoordige trompettist (Foto © Frans V.)

Vincent Daelemans, altijd lachen met die kerel (Foto © Frans V.)

Walter & De Ego's, uw standupper (Foto © Frans V.)

Inneke en het Muziekdooscollectief (Foto © Frans V.)

Ja dus, een poweet moet meer hebben. In mijn geval een jobbeke om de nodige ondersteuning aan mezelf te bieden in het mijzelf verplaatsen naar en soms al eens op al die verschillende podia. En op dat werk is er niet zo heel veel sprake van een poweet, daar gaat een administratief gezwel doorheen de kanker van deze maatschappij tekeer. Je houdt het niet voor mogelijk hoe strak veel letterwerk er komt kijken bij sociaal leed. En laat ik me nou daarin gespecialiseerd hebben. Niets powetisch aan dus, al bots ik hier en daar toch tegen een schrijnend geval van inspiratie op de werkvloer aan. Gelukkig (?) niet vandaag. Nee, vandaag ging de elektrische rolpoort niet meer omhoog, omlaag hoefde niet, dat was het laatste dat ze nog wél had gedaan. En de baas zijn voituur stond nog op de parking. En het was vergadering. Alla, het was 21u22 toen ik de deur achter me toetrok, met de poort nog eens wagenwijd open. Moe? Jawel. Lange dag: 8u30 - 21u22. Ik raad het iedereen aan: wordt bediende, naaintoefaaif.

Een gedicht uit de selectie voor 'Terug van Maerlant', met (een) geleende (titel en) regels 17 & 18, een wedstrijd van Het Venijnig Gebroed.

de nieuwe herder
(Schaam je daarom, jij weldenkend mens)

jij heet het te zijn
jij, die woorden gebaart
met onzin overlaadt
en dan het recht opeist
ze ook nog eens te voeren

ja, jij bent het allicht
met niemand over ook maar iets
eens, jij, die zich verschuilt
achter de psalmen van een boek
dat niets dan lijden heeft gebracht
in de eeuwen zo donker achter ons

jij hoeder van wat povere geesten
redder op aarde van al wat leeft
meer nog, jij, voorspraak voor later
en bovenmaans de rechterhand wie weet
doch hier en nu de enige gesel Gods
schaam je daarom
jij weldenkend mens
met je moordlustige cyclieken
over onbehoede voorzorgen

© Frans V.

Lentezondag + gedicht

Heb je het ook al gemerkt? Na de winter kwam de zomer en vanaf vandaag is het lente. Een beetje frisser vandaag, een beetje minder overdaad, een beetje meer mei. Nu alles van slag lijkt te zijn, politiek (verkiezingen?), economisch (autosector?), sociaal (uitwijzingen en dergelijke?), cultureel (vijandige overnames?), ecologisch (opwarmingskens?), ben ik blij dat er toch nog eens een normaal dagje tussen blijkt te zitten. Een Vlinderman heeft namelijk wat structuur rond zich heen nodig, zodat hij af en toe eens tegen de randen ervan kan opbotsen. En om de hoofdpijn dientengevolge een beetje rust te gunnen, is het ook noodzakelijk dat af en toe de zaken wat normaliseren. Zoals vandaag dus: fris lentezonnetje, sebiet gaan eten voor een hoop verjaardagen tegelijk, daarna even checken of uw ondergetekende een doorlopend wedstrijdje heeft gewonnen, misschien nog even langs Den Hopsack en dan deze avond De Sprekende Ezels muzikaal en powetisch horen balken.

Vandaag plak ik hier trouwens een oud gedichtje van me, ergens ooit op Sinuheweb geplaatst, een paar jaartjes geleden.

eigen ritme

de redactie van het hart
laat even weten dat vandaag
in wezen gisteren was

vastbesloten tot het juiste
zet het de puntjes op de i
een komma waar het hoort

vergiffenis te schenken
aan zij die slechts kwamen
pijn in het wezen te zaaien

verdriet het hart niets
zolang het maar kan slaan
op het ritme van zichzelf

© Frans V.

Winkelen met Frans + gedicht

De zaterdag was pracht, was luiheid en loom, slechts ontsierd door een incidentrijk gaan winkelen met Nip. Dat raad ik vanaf heden iedereen af: gaan winkelen met deze Vlinderman. Je wordt er horendul van, ik word er zelf niet goed van. Als ik daar buiten stap met mijn karretje vol, dan wil ik zeker zijn van de laagste prijs en het meeste waar daarvoor. Anders gezegd: ik ben een vrek, een gierigaard, een schraper, een pin, een schraalhans, een pezewever, een geldwolf, een krent, een duitenkliever, ga zo maar een tijdje door. En wat dan nog, dat betekent dat er meer overblijft voor af en toe een podiumpje hier en een terrasje daar, zonder me daar zeer aan te moeten doen. Affin, ga met mij geen winkel binnen, zo simpel is dat.

vers gegild

na de dichter zonder wal
om ook eens aan te meren
de schrijver zonder faam
opeens bij naam gekend en
verloren, dat wat ooit bezworen
oprechterlijke maagdelijkheid

voor veertig centimeter hoog
toch degene die het diepste boog
en natuurlijk moeten gaten gevuld
dus bracht hij dood, schonk verderf
zelfs moeders borst eraan
alles, zonder enkele traan

het kind met zijn idee
de vader en de moeder
net een generatie te ver
is losgebroken, uitgebroken
ontpopt, de wereld zag en sprak

toch blijken het de ouden van dagen
diezelfde wereld te blijven schragen
dus adem maar, klein kind
zelfs bij minder zuurstof
neem dan uw ouders wind
uit hun gestopte zeilen

en vaar dan heen
en zie niet om
en doe hetzelfde wel
waar gij zo afgunstig
zo bottenbrekend bot
zo afgrijselijk niet
mens

© Frans V.