Lentezondag + gedicht

Heb je het ook al gemerkt? Na de winter kwam de zomer en vanaf vandaag is het lente. Een beetje frisser vandaag, een beetje minder overdaad, een beetje meer mei. Nu alles van slag lijkt te zijn, politiek (verkiezingen?), economisch (autosector?), sociaal (uitwijzingen en dergelijke?), cultureel (vijandige overnames?), ecologisch (opwarmingskens?), ben ik blij dat er toch nog eens een normaal dagje tussen blijkt te zitten. Een Vlinderman heeft namelijk wat structuur rond zich heen nodig, zodat hij af en toe eens tegen de randen ervan kan opbotsen. En om de hoofdpijn dientengevolge een beetje rust te gunnen, is het ook noodzakelijk dat af en toe de zaken wat normaliseren. Zoals vandaag dus: fris lentezonnetje, sebiet gaan eten voor een hoop verjaardagen tegelijk, daarna even checken of uw ondergetekende een doorlopend wedstrijdje heeft gewonnen, misschien nog even langs Den Hopsack en dan deze avond De Sprekende Ezels muzikaal en powetisch horen balken.

Vandaag plak ik hier trouwens een oud gedichtje van me, ergens ooit op Sinuheweb geplaatst, een paar jaartjes geleden.

eigen ritme

de redactie van het hart
laat even weten dat vandaag
in wezen gisteren was

vastbesloten tot het juiste
zet het de puntjes op de i
een komma waar het hoort

vergiffenis te schenken
aan zij die slechts kwamen
pijn in het wezen te zaaien

verdriet het hart niets
zolang het maar kan slaan
op het ritme van zichzelf

© Frans V.