Aankondiging Muzevalactiviteit voor Gedichtendag 2010

π

DE MUZEVAL

&

Gedichtendag 2010

donderdag 28 januari 2010

Gedichtenestafette

Dichters dragen afwisselend 7’ voor

met muzikale intermezzo’s door

Lut Van Nooten

Begeleid door Frans Vlinderman

Aanvang 20.00 uur
gratis toegang

locatie: Somethingels
Oude Beurs 58
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Duffel helpt Haïti

Opsporingsbericht: Raphaël Van Den Abeele

Een buurman van onze vrienden is vermist. Daarom plaatst Vlinderman dit OPSPORINGSBERICHT ook op deze blog.

Verspreid op 19/01/2010 op verzoek van Procureur des Konings te Antwerpen
Raphaël VAN DEN ABEELE

Feiten

De politie en het parket van Antwerpen vragen te willen uitkijken naar Raphaël VAN DEN ABEELE, een man van 33 uit Antwerpen die sinds 15 januari wordt vermist.
De heer VAN DEN ABEELE werd die vrijdag rond 4 uur in de namiddag voor het laatst gezien toen hij het appartement van een vriend verliet in de Lange Schipperskapelstraat in Antwerpen.
Raphaël VAN DEN ABEELE is slank en ongeveer 1m80 lang. Hij heeft kort, donkerblond haar en blauwe ogen. Hij heeft een tatouage met zijn voornaam op zijn rechterarm. Hij gaat meestal netjes gekleed.



Getuigenissen:

Heeft u Raphaël VAN DEN ABEELE gezien of weet u waar Raphaël VAN DEN ABEELE verblijft, gelieve dan contact op te nemen met de politie via het gratis nummer :

0800 / 91.119

of reageer online

Oproep voor actie Peter-Holvoet Hanssen

Kortelings bericht via een vriend in mijn mailbox van Peter-Holvoet Hanssen, ge weet wel, de Antwerpse stadsdichter voor de komende twee jaren. Het spreekt voor zich dat u onderstaand bericht leest en vervolgens massaal reageert!

"Ahoy, fantastisch! Vandaag ben ik weer (letterlijk:) on the road met de licht mentaal 'gehandicapte' maar zeer poëtische kunstenaars Kenny Callens & Co van het project 'Vrijbus'; we observeren d'Antwerpenaren en zijn op zoek naar warme woorden (Kenny), pikante woorden (Pieter was onder den indruk van het Schipperskwartier).

Vandaag (16/01/2010) zitten we in Deurne, misschien geraken we wel (kleieieieiein kanske) in de Jezuiet. Zoudt ge in ieder geval geen oproep willen doen om vrijdagnamiddag (Meir) 22/1 of zaterdagnamiddag 23/1 (Groenplaats) naar onze poëziebus te komen en woorden en verzen (die we mogen gebruiken) aan te brengen (we hebben er nog véél nodig) die we tot gedichten kunnen kneden voor onze Woordenkraam op Gedichtendag?

Spread the word! En een fonkelende bijeenkomst strax!

KEEP THE GOOD WORK GOIN'

Peter"

Peter-Holvoet Hanssen en Herman J. Claeys, Conscienceplein, 16/12/2009

Als dat geen mensen met een dichterlijk hart of anders dichters met een menselijk hart zijn...

De Muzeval - Christoffel Hendrickx

De Muzeval aanstaande donderdag met Christoffel Hendrickx. Een herinnering.

De maestro aan het werk

Al te vaak moet u als bezoeker de laatste maanden vaststellen dat het hier af en toe wat stiller blijft dan de voorbije jaren. Dat heeft te maken met een lopend zelfonderzoek bij Vlinderman of er niet wat aan de routine dient te veranderen. Elke dag wat komen posten, het heeft op de lange duur iets verplichtends en daar wordt niemand blij om, met een verplichting meer erbij. En dus vieren we de teugels, maar we blijven ook wederkeren, waarom ook niet...

Onderstaande schreef een Vlinderman ergens einde 2006, best in zijn wiek geschoten, blijkbaar, en klaar om terug te schieten. Een autobiografisch gedichtje dus, iets wat niet zo vaak voorkomt (grmpff). Ongewijzigd vanaf het eerste uur, hier nu vrij te lees :p

Gepassioneerd, nietwaar? (bron afbeelding: KLIK!)

maestro

hij zoekt zijn moraliteit
curiositeit uit kinderjaren
toen hij nog les kreeg
in de wijzen van mens-zijn
zonder moeder en zeker
zonder slam-vadsige vader

zijn tic vandaag slaat
op doorbloede stukken nieren
van een kruid dat kreunt
alsof het hem zou vertellen
van de wereld zo geslaagd
van ouders en diep behaagd

verblijft hij tussen oren
die alles horen doch doof blijven
voor het gekerm rondom zijn wezen
ook de liefde deert hem niet
want heel de wereld mag en zal
maar hij en hij alleen blijft

Frans V.

De Dolle Mol

Een fragment naar aanleiding van de voorlaatste huldiging van Herman J. Claeys, met - dank aan o.a. Erwin Raeves alsook de blog van het Ministerie van Agitatie - op 18 december laatstleden in zijn voormalige café De Dolle Mol te Brussel.

Even over en met oorlogstaal,...

Dobber, dobber, schipper, schipper, blauw, blauw, we kabbelen een heel eind richting week-eind, samen met de levenden en de overledenen. Blijken ondertussen sommige 'brave' burgers in dit land toch wel degelijk in staat zichzelf te laten ontsporen tot ongenoemd. We zijn niet helemaal zeker meer, van niets meer. Een heel dorp dat vooral onschuld heeft uitgeschreeuwd de laatste dagen mag nu bij zichzelf te rade gaan over het waarom, over het hoe van het misvatten ook. Ik leef met dat dorp mee. Het roept oorlogstaal op, maar soit, we weten allemaal toch wel zeker van waar we over spreken, toch?

Mja, Mnee, pfff (bron afbeelding: KLIK!)

oorlogstaal

de wapens kies jij
je bent daar zo goed in
net als in al het andere
waarin ik zo slecht ben

en ergens tussenin

bevindt zich het evenwicht
het tegenwicht voor jou
als contergewicht van mij
dat ons behoedt voor vallen
en weer op moeten staan

het leven is geregeld
een zootje ongeregeld
maar deze patstelling
houdt ons beiden overeind
als het weer eens stormt
in onze relatie

straks, als de kruitdampen
de uitgang hebben gevonden
mag je daar weer aan denken
en zwijgen over de dreun
die jou het licht teruggaf
ook dat houdt ons overeind
en doet ons elkaar beminnen
met sporen op mijn gezicht

Frans V.

Over afscheid, alweer...

In deze periode van alweer een afscheid nemen/voorbereiden, leek het me raadzaam om ook eens te zien of er wat troostends terug te vinden is in mijn minimaal archief. En dan kom ik uit bij alweer beter, een gedichtje geschreven in januari 2006, kort na het overlijden van die andere dichter bij en in mijn leven, Victor Vanderdaelen aka Verdano aka Cyriel Pirard, toch al zo goed als drie jaar geleden.

Een andere mentor dan Herman J. Claeys, maar net zo goed toch iemand met een reuzegrote spiegel voor het Vlindermancanaille...

Verdano, Fixke & Vlinderman

alweer beter

het gaat alweer wat beter
met mij nu de dagen
opnieuw te tellen zijn
en morgen gewoon weer veraf
in plaats van oneindig ver weg

het is alsof ik losgelaten heb
wat een tijdje onderhuids
mij vergezelde door het niets
van een lege plek gevuld met
jouw niet te ontkennen essentie

misschien heb ik het fout begrepen en
ben jij het die mij losgelaten
weer verder door het leven stuurt
ik hoor je anders nog goed praten
in dit geschokte hoofd van mij

Frans V.

Is dit al berekoud?

Het is koud, mensen, nog niet berekoud, maar toch al wel winterpelskoud. Om de harten een beetje te verwarmen, hierbij een korte ondeugd van enkele jaren terug, en als je dat niet 'meugt', dan kan je altijd nog naar 'Groundhog Day' kijken, een beresterke film over een echt berekoud verhaal - en nog wat meer ook - met o.a. Bill Murray in een glanzend hilarische hoofdrol. En opgelet, lachen is niet verplicht, maar gieren onhoudbaar :-)=

Egyptische ondeugd uit de oudheid (bron afbeelding: KLIK!)

verlegen vraag

ik wil je plukken jij
vers gerijpte vrucht
en de nectar uit je persen
mij baden in je sappen

laat me je ontkleden
na het laveloze proeven
ook je blanke vlees beroeren
want de lente wil me al bekoren

jouw blanke pit te planten
naast de vijver in de tuin
en belooft jou te besproeien
met de eerste lenteregens

Frans V.

Over een leeg moment gesproken

Een nieuw jaar, jongens en meisjes, maar oude tijd die zich niet herverpakken laat. Het is niet om somber te doen, maar het gaat ook niet op om wat nog vers achter ons ligt zomaar te vergeten omdat het nu zomaar ineens nieuwjaar is geweest en van die zaken. Daarom dit leeg moment voor u.

Gezellig op het strand... (bron afbeelding: KLIK!)

leeg moment

hij staart naar
groene bloemen
gedrapeerd over
witte ramen
hij is thuis

als er een kaars brandt
is zij ook thuis
en kijkt hij
met andere ogen rond
in zijn centrum

dan blijft de krant
wachten op de doos
oud papier
zijn wereld dan
altijd anders

nu staart hij naar
groene bloemen in
verwelkte gordijnen
en wou dat het
al morgen was

Frans V.

Opletten met die banden!

Dag twee van het nieuwe jaar, veel gebeurd altegaar, en dus wordt het alweer tijd om bloggewijs ook van mezelf uit de wereld kond te doen van een nieuw gedicht van amper bijna vijf jaar oud. Miss Tati kijkt naar het voortschrijden van de cursor over het scherm, begrijpt waarschijnlijk niet dat een Vlinderman aan het communiceren is - zij doet dat met miauw en mauw en verder ook met af en toe een kleine klauw her en der - en zo vormen wij een lief stel. Waarschijnlijk is dat bij u ook zo. In ieder geval, zolang er geen sleet op komt te zitten is dat best zo, niet? Welkom in 2010!

Opletten met die banden, het is winter (bron afbeelding: KLIK!)

sleet

de gaten in mijn trui
trekken rotzooi aan
ongevraagde blikken
en schuine bemerkingen
alsof ik doof zou zijn
en blind voor het gewauwel

kijk ik onverstoord en liefdevol
naar mijn trouwe metgezel
met het sleet in schaamrood
op grijs gebreide wangen
fluister ik graag vergiffenis

en stroop de stramme mouwen
op over levenslustige armen
want ik ben bereid te verdedigen
wat nog groots is in mijn hart
toch iets dat ook wel telt

Frans V.

2010

Overlijden Herman J. Claeys

Beste sympathisant,

Heden op 29 december 2009 is Herman J. Claeys, medestichter van Pipelines vzw en bezielende kracht achter De Muzeval, thuis overleden in het gezelschap van zijn goede vriend en trouwe kompaan Jan Van Veen, na een bijzonder actief provobestaan.

Herman tijdens Toteminhuldiging te Doel op 17 oktober 2009

Dit melden u:

Namens Pipelines vzw,
Jan Van Veen, Willem Plugge, Erwin Van Massenhove, Bart Van Peer en Frans Vlinderman,
Raad van Bestuur.

Namens De Muzeval,
Willem Plugge, Erwin Van Massenhove, Bart Van Peer, Frans Vlinderman, Nina Luyben, Frank Vranckx, Marijke Van Heddeghem, Pierre Magis en Raymonda Bertels,
Kerngroepleden.

Gezwel

De minst correcte vorm van humor
is spotten met je hersentumor,
vooral als die kwaadaardig is
en bovendien slagvaardig is
en onverwoestbaar : « terminaal »
in radiotherapeutentaal.

Waarom men mij dan blijft bestralen ?
en ook nog chemisch wil verschralen ?
Omdat verplegers willen scoren
en hun patiënten ringeloren,
en als ik door zo’n tunnel glij
graag grapjes maken over mij,
waarmee ik dan niet lachen kan
want ik lig roerloos aan de scan.

Mijn uitvaart heb ik al geregeld
en zelfs mijn grafschrift is bezegeld :

HIER LIGT DE DICHTER
H.J.C.
IN GOED GEZWELSCHAP
R.I.P.

© Herman J. Claeys, 2009

Over tegennemens

We zitten in de laatste rechte lijn naar alweer een jaarovergang. De zesendertigste voor deze Vlinderman. Aan de eerste pakweg dertien ervan heeft Bibi nooit veel aandacht geschonken, de volgende pakweg achttien stelden ook niet zoveel voor, maar de laatste vijf, daar begint het stilaan te lijken op het feest dat het blijkbaar zou moeten zijn. Overboord, die oude onuitgevoerde voornemens, welkom, die schier eindeloze reeks dagen en weken en maanden om alle dromen bot te vieren. Ergens denk ik dat het zo stilaan duidelijk wordt dat het er niet beter maar net zo goed niet slechter op zal en kan worden. Deze mens is er en deze mens zal er nog een tijdje zijn. Inademen, uitademen, meer moet dat niet zijn om te blijven voor(ui)tgaan in dit leven.

We werken nog een drietal daagjes dus en zullen dan wel het nodige geknal horen waarmee gemeld wordt dat iedereen zijn zotste zelf even de deur uit mag laten zonder aan de leiband te hoeven denken. Iedereen globaal gek en niemand voor de gelegenheid even door de mannen in de witte jassen opgehaald, of het moesten die mannen in witte jassen zelf zijn wegens totaal niet sporend op een moment dat wereldwijd iedereen wel iets te vieren lijkt te hebben en er van werken geen sprake kan of mag zijn...

Verlies het hoofd niet... (bron afbeelding: KLIK!)

Het zijn maar wat losse gedachten, zoals u en ik die wel vaker hebben. Noem het maar najaarsnostalgie, eentje van het soort waar geen pilletje tegen helpt...

Dansen is fun!

Wie weet in welke sferen Bibi verkeerde toen hij onderstaande schreef, mag me altijd wat tekst en uitleg toevoegen, maar ik vind het een grappig stukje dat ik u blogbezoeker niet wil onthouden. Een beetje humor op tijd en stond en iedereen kan weer een eind verder, nietwaar?

Pilobolus onderschrijft haar eigen humor (bron afbeelding: KLIK!)

het orgaan

het orgaan danst
in de dikke man
speelt met eten
soms met de voeten
maar altijd geinig
danst het orgaan

aan de muziekbalustrade
hangen schuine noten
te drogen voor de pluk
tingeltangelt de wind
een fijn melodietje door
de balustrade van muziek

het dreunen dóór de stenen
slaat een dove aan de haak
wiens orgaan begint te woelen
al is het maar een magere man
hij was wél het lachen afgeleerd
en dus gaat diens orgaan
voluit voor de humordans

Frans V.

Op naar het volgende feestje

Kerstmis ligt alweer - voorspeld! - achter ons, maar na een relatieve korte rustperiode op het werk mogen we ons dra weer gaan opmaken voor een nieuw streepje feesten, waarschijnlijk omdat we zo blij zijn dat dat 2009 eindelijk zijn amechtige kop zal neergelegd hebben op de bordestredes van 2010. Iets in ons maakt ons dan gedurende enkele weken wijs dat het jaar voorbij is en dat er voor alles nu een nieuw begin mogelijk is. Jaja, wat een week eerder niet gelukt is, zal heus niet door een milde vorm van globale massahysterie wel tot een oplossing komen, zeker? Ofwel was het al goed of aan het beteren, ofwel niet...

Scherven uit ongeluk of ongeluk uit scherven? (bron afbeelding: KLIK!)

vaststelling

zij hebben elkaar
niets meer te vertellen
dat maakt hij op
uit de stilte
rond haar mond
die evenveel beweegt
als de grijze voegen
in hun gebarsten gevel

welker hardheid
in een stel ijskoude ogen
- God, is het dan al winter? -
weerspiegelt dat
als ze even konden ze
zijn ogen uit zouden krabben
en hem laten liggen bloeden
bepikken door de raven
veelvraten van de ziel

nee, ze is weg
zogenaamd weer verder
en naar waar, wel dat
hoeft geen één te weten
dat is haar en
ook wel hun rotzorg
geintje meer of minder zij zijn
daar al lang voorbij
- durft hij zich vergissen?

hij dacht het niet
voor mogelijk
maar vandaag
plooit hij en
noemt het dan maar
buigen voor
haar lef hem
neer te slaan

Frans V.

Na het kauwen

Een mens zou het zo niet mogen poneren in deze 'gezegende' tijden, maar het was een mooi feest gisteren, met Mama Mia, SM Lenie, GB Jurgen, SZ Joke, allerliefste Nip en S & S. Meer dan zes uren van elkaar genieten, van de feestdis ook en weten dat het één van die zeldzame avonden is dat we allen tegaar onszelf kunnen zijn. Het laat ons verhopen dat het morgen nog meer dan vandaag...

Ieder z'n feestje... (bron afbeelding: KLIK!)

wens

we keken nog even achterom
naar televisiebeelden te grof
om te blijven onthouden
en radioberichten die beter
nooit uitgezonden

en de ziel knikt
goedmoedig en grootgelovig
dat de verandering reeds woont
in een on- en toch bezonnen geest
terwijl de nieuwe tijd
haar rechte pad verder gaat

als voornemen
dit jaar
spreekt
het hart
hardop

Frans V.

Smakelijk!

Vlinderman en Nip zitten vanavond aan tafel en wensen iedereen hetzelfde toe!

Flashmobbing Vlinderman

Vlinderman is net lid geworden van de Facebookgroep 'Flashmobs in Vlaanderen'. Wat zo een groep kan doen, kan u hieronder bekijken, mocht u het fenomeen - want dat is het toch wel degelijk en daardoor meer dan gewoon voer voor de moderne socioloog onder u - nog niet kennen. Het lijkt me immers wel 'bangelijk' om ooit van zoiets deel te kunnen uitmaken.

Mocht u nu overtuigd zijn dat het leuk zou zijn om mee te doen, maak je dan gauw lid van de groep. Kunnen we elkaar eens in actie (of net niet) zien en een 'klappeke' doen over het wel en wee in ons bestaan...

Verslavend, dat typen

Nog tweemaal slapen - naar het schijnt zou het door dat aftellen net langer duren voor het zover is - en dan is het party in intieme toestand, met de familie dus. Over dat schijnen naar gesproken: het feminisme an sich zou wel eens een stille dood gestorven kunnen zijn, maar daarover vertelt een vrouw zoveel beter dan Bibi dat kan, dus ik laat het daar maar bij.

Lukt het nog wel, dat naar die haaien gaan? (bron afbeelding: KLIK!)

In alle drukte van de laatste dagen duik ik toch nog af en toe mijn poëtisch kastje in en dan tref ik me daar van tijd tot tijd toch gekke - edoch soms ook gevoelige, wees op uw hoede! - dichtsels aan. Verslaafde typer is er daar één van. Als iemands leven bestaat uit een scherm, muren daarrond, een plafond daarboven en een vloertje eronder, dan kom je bij speciale situaties uit. Lees gerust even mee over zo een 'leven'.

verslaafde typer

temidden de puinhopen
bidden, doet hem nadenken
over geliefde futiliteiten
zo voornaam op hun plaats
in zijn kleine wereldje

waar interactief gelach
verschenen in bits en bytes
op een scherm van 17 inch
hem telkens de knop doet omdraaien
's avonds op zijn kleine flat

dan glimlacht hij heel even
naar de afwas en andere vuile was
blaast het stof van zijn klavier
via massa's enen en nullen typt hij
de eenzaamheid van zich af

Frans V.

Kopenhagen: Narcissus de dader?

Vlinderman heeft de dader gevonden voor de Kopenhaagse tegenvaller, uitschuiver, flop, hoe je het ook maar wil noemen...

Caravaggio's Narcissus (Bron afbeelding: KLIK!)

Narcissus en de zijne

stemmig het door jou gekleurde gebeurde
voorbij twijfels en mistige mystiek
over rede tot werelden verweven
bekwam jij geluk, het gulle geven

in gehuppel doorheen druilerige druppels
ontwijk jij alle striktheid, wrange vorm
plooi jij nooit recht nooit krom maar
beklijft dit universum, uniek en mijn

voor mezelf de ander gelijk
mijn einde als laatste doel gebaard
verban jij telkens saaie geregeldheid
je houdt vertekend van jezelf

in mij nog en niet vergeten
geef je weer, steeds meer en meer
vertoon je nooit jezelf
en ik zie jou in mezelf

als jij en ik verstrikt doorheen het eigen
de wereld gevangen in onze ogen
samen gedeeld, toch zo apart
gebonden door lucht en niets meer

zijn wij onafscheidelijk in licht
verbroken door het duister
maar slechts even heb jij nodig
om mij te vinden, vast te nemen

mijn trouwe spiegelbeeld
laat me nooit meer gaan

Frans V.

Zo wittekes...

De wereld in Vlaanderen is momenteel een schaatsbaan, compleet met discolichten en al, terwijl iedereen rondjes draait en kunstjes toont. De wereld op de 'aarde' vertoont een zelfde beeld: veel pirouettes, gewaagde sprongen, sierlijke maneuvers en kijk: niets verandert. De boer, hij ploegde voort, maar voor welke oogst?

We kunnen er over blijven doorbomen, maar ik laat u liever genieten van wat oud zot gecombineerd met winterse pret. Geniet mee met het ontstaan van onze nieuwe buurman-terraswachter, Simon.

Hier goed, zo?

Nee, die van mij wordt beslist groter, Nip!

Zouden er ook armen aan moeten?

Wacht, hier ben ik met de ogen!

Zou je die hoed er op laten staan, lieverd?

Yep, folks, my name is Simon for the time being.

laatste van wacht

het huis is afgebrand
platgegooid met bommen
door de Bermudahoek gehaald
volledig uit beeld verdwenen
Twilightwoning op de loop

in de eens volgebouwde straat
gaapt een stukje groene leegte
waar een diepe omtrek doet vermoeden
dat er ooit iets heeft gestaan
nog niet zo lang geleden zelfs

vraagt een brievenbus zich af
hoe eenzaam en hol het leven
soms kan zijn als ook bakstenen
al pootjes kunnen krijgen
en wacht op de postbode

Frans V.

hoed u voor de kerstgrafredeman

Eentje hieronder om ons voor te bereiden op de laatste vier Adventsweken die ongetwijfeld ook in 2010 een resem mensen in de ban zullen houden.

Kerstgrafredeman

ze waren met meer
vertrokken op weg
naar een gloednieuw leven
wie weet zelfs een beter
dan wat hen steeds maar weer
al zolang heeft miskend

volgden ze een pad dat
hen leidde naar het duister
om getekend door ontbering
zichzelf terug te vinden
in een hagelwit bed waar het
aangenamer toeven was dan
de laatste tien dagen vrijheid
in hun gestaalde zilten bunker

maar het land van honing
proeft hun brakke smeekbede
amper en bestelt ontstemd
een enkele reis retour
terwijl het buiten vriest
kraakt de bodem van hun hart
weldra weer naar huis waar
een peloton wel klaar zal staan
een warme ontvangst te bereiden

hij vertrekt naar mijn werk
en denkt aan de dis van gister
en die van morgen en daar nog na
en hij blijft maar denken
lang nadat zij hun feest
ten grave hebben gedragen

Frans V.

Kopenhagen: het einde nadert

Over amper wat uurtjes loopt de klimaattop in Kopenhagen af en gaan we weten welke muis de olifant zal gebaard hebben. Vlinderman vreest er een beetje voor dat het zelfs geen muis zal zijn, afgaande op de berichten die ons al bijna twee weken over het hele gebeuren rond de oren gesmeten worden. Meer nog, Vlinderman vreest dat er naast de 'goede wil' om eens 'samen rond de wereldtafel' te gaan zitten kaarten er niet al te veel meer nieuws te rapen zal vallen.

De zelfgezochte verklaring daarvoor ligt immers net in het feit dat noch u noch ik al voldoende bereid zijn om onze eigen kleine bijdrage te leveren aan wat nodig is om onze planetaire opwarming tegen te gaan. Dat graadje lager draaien van die verwarming, dat buitengooien van die Senseotoestand, het liever een douche nemen dan een bad en liefst ook niet dagelijks, het afzweren van de auto die we doorgaans niet gebruiken, ... Het is maar een kleine greep uit dingen die u en ik zouden kunnen doen. Zolang we dat nog onvoldoende willen, blijft er een markt bestaan voor de producent van al die zaken en zullen we dus blijven gepusht worden om te consumeren. En productie, dat vreet milieu per kilowattuur. En een huidig regeringsleider die daar tegenin durft gaan, die kan het de volgende verkiezingen schudden wat betreft zijn gretig sponsorende bedrijfsleider...

Meer uitleg op 350.org (bron afbeelding: KLIK!)

Gelukkig maar dat we ondanks alles niet opgeven met milieu-bewust worden. Ooit waren ze maar met een paar roepers in de woestijn, maar tegenwoordig groeit onze groep die beseft dat het zo niet veel langer kan doorgaan. We moeten alleen maar volharden en aansturen op een volgende klimaattop, eentje die grondig voorbereid wordt en waarop ook de wereldleiders met de nodige bagage kunnen verschijnen.

Afwezig: gevangene in space

Vlinderman heeft zopas eens een ruim weekje internetvakantie genomen. Wie had ooit gedacht - diezelfde Vlinderman niet in het minste - dat er zoiets kon bestaan als gewoon thuis in de buurt rondhangen en toch min of meer weigeren om online te komen? Volgens ondergetekende was het even nodig om wat afstand te nemen van een aantal 'normale zaken' en 'bezigheden'. Van wie kan men nu trouwens en al even feitelijk verwachten dat hij of zij elk vrij uur van de vierentwintig ter beschikking staande in een etmaal, dat hij of zij dus ze allemaal opgebruikt voor welke bezigheid dan ook? Soms moet er eens leegte zijn, ook wel gekend als onledigheid, en dan rustig bezinnen over de roerige zinnen.

Zo zag het er vroeger uit... (bron afbeelding: KLIK!)

Bibi was er de afgelopen week nogal stevig onderhevig aan. Het bracht hem trouwens terug bij een oud dichtje van einde 2005. Nu ja, oud... en het spreekt voor zich, dus misschien komen er wel meer 'afwezigheden' aan ;-)=

gevangene in space

mijn cel geeft uit
via elektroden flitsen
op een glazen buis
in een vreemd huis

hoewel vreemd
als ik jou toch ken
van de kleine regels
die zo leuk omhoog lopen
over mijn eigen glazen buis

mijn zitvlak zweert
bij het rode leer
van mijn oude stoel
nog niet op wieltjes

en ik hou van jou
raar cyberding met je
korte kromme zinnen en
je uitgebreid profiel
hoe zie je er nou uit
zo gewoon van voor bekeken?

mss mtn we ns meetn
kn dn elkaar ns grtn
w8 hb ff foon
we dn daarna wl dr

Frans V.