Over afscheid, alweer...

In deze periode van alweer een afscheid nemen/voorbereiden, leek het me raadzaam om ook eens te zien of er wat troostends terug te vinden is in mijn minimaal archief. En dan kom ik uit bij alweer beter, een gedichtje geschreven in januari 2006, kort na het overlijden van die andere dichter bij en in mijn leven, Victor Vanderdaelen aka Verdano aka Cyriel Pirard, toch al zo goed als drie jaar geleden.

Een andere mentor dan Herman J. Claeys, maar net zo goed toch iemand met een reuzegrote spiegel voor het Vlindermancanaille...

Verdano, Fixke & Vlinderman

alweer beter

het gaat alweer wat beter
met mij nu de dagen
opnieuw te tellen zijn
en morgen gewoon weer veraf
in plaats van oneindig ver weg

het is alsof ik losgelaten heb
wat een tijdje onderhuids
mij vergezelde door het niets
van een lege plek gevuld met
jouw niet te ontkennen essentie

misschien heb ik het fout begrepen en
ben jij het die mij losgelaten
weer verder door het leven stuurt
ik hoor je anders nog goed praten
in dit geschokte hoofd van mij

Frans V.

Gedicht: dichtman (voor Verdano)

Bij het overlijden van ieder opmerkelijk figuur uit mijn werelds beeld, duiken de voorgangers op in de belevingswereld van Vlinderman. Dat is zo doorgaans dan minimaal mijn Vader, Frans Verwimp, maar heel regelmatig ook die andere Man, Victor Vanderdaelen/Verdano, mijn off the record-mentor, waarmee ik mijn voorliefde voor auteursnamen lijk te delen... Dra gaan we de winter verwelkomen en op die manier ook opnieuw afscheid nemen van die goede zondagvriend. Feitelijk ook van een vriend, die Vlinderman zag groeien in zijn nieuwe liefde en dat samen met haar ook vierde met ondergetekende. En Fikske, wat zou er van jou geworden zijn? Hersenspinsels, herinneringen, en het zal er allemaal niet op beteren. Voor jou, Victor, nog eenmaal dit jaar...

Vlinderman en Verdano, mei 2005 in Wijnegem

dichtman

met een stok in de hand
zo leerde ik je kennen
op een dichtvolle dag
toen je me inweidde in
de geheimen van jouw taal

en tovertaal was het
met verrukte wendingen
zinnelijk op de loer om
katersvlug te vlieden naar
weer een verdraaide draai
om de onbelezen dichtersoren

vandaag ben ik een wees
ontdaan van een vader
die met raad en daad sprak
en deed wat moest en zou
jouw woorden besteedde je
niet aan alles van belang
maar wel aan mij

ik heb vandaag besloten
jouw glimlach te behouden
de wereld is weer verder gegaan
met mij en zonder jou maar ik
vertik het jou los te laten
eens in het hart, altijd in het hart
soms kan het ook zo eenvoudig zijn

Frans V.

Ditjes en datjes

Vandaag was speciaal. Een speciale vrijdag, gelijk de eerste van het nieuwe jaar dan nog wel. Ik heb mijn speciale prismaplakkers gekregen. Prismaplakkers? Yep, doorzichtige plakkers, die ik over mijn brilglazen laat kleven en die mijn ogen bijsturen. Het rechteroog horizontaal, het linkeroog vertikaal. Hoezo, geen nieuws? Toch wel, want dat betekent misschien dat ik eindelijk opnieuw - zonder hoofdpijn te krijgen - uren naar mijn pc-scherm kan kijken. Mja, dat zou leuk zijn. Dat betekent ook misschien opnieuw gaan werken. Routine. En nog een aantal van die zaken. Countdown, lets do so! Voor het overige nog even meegeven dat de herdenking van Verdano en Luc Lauwereys gisteren in de Bazilikum tijdens de 98ste editie van de Muzeval enorm werd gesmaakt. Het decor, de voordrachten, het free podium, ja, zelfs het rookvrije van de ruimte, alles heeft bijgedragen tot een fantastische avond. En zo hoort het. Poëzie die mensen dichterbij brengt, even een blik in het ander hart gunt.

Bart Van Peer leidde het geheel in (zoals gewoonlijk) met onder andere een tekst van Luc en verontschuldigde gelijk Car, die kon er niet bij zijn, maar was er toch, dankzij de voordracht die iemand van haar had overgenomen.








Lin lijkt het voorbije jaar gegroeid, een stem met een onverwachte kracht kon dat alleen maar onderstrepen.











Nip, geen debutante meer, maar toch pas voor de tweede maal op een podium, blonk uit in gesofisticeerde eenvoud.












En ik, ik was gewoon mezelf en mezelf .













Het free podium was dan weer wat minder druk bevolkt dan gewoonlijk, maar daarom niet minder. Maarten, Chris Van De Rijck, Lode, Fiona, Nip, Werner, Lin, iedereen die ik ben vergeten niet te na gelaten, ze deden allemaal wat ze moesten doen: dichten en voorlezen zoals ze het het liefst zelf zouden doen.

Bijzonder avondje, ik zei het al. Laat ik het hier maar bij houden.

Groet,


Frans V.

Gedicht voor Verdano

met een stok in de hand
zo leerde ik je kennen
op een dichtvolle dag
toen je me inweidde in
de geheimen van jouw taal

en tovertaal was het
met verrukte wendingen
zinnelijk op de loer om
katersvlug te vlieden naar
weer een verdraaide draai
om de onbelezen dichtersoren


vandaag ben ik een wees
ontdaan van een vader
die met raad en daad sprak
en deed wat moest en zou
jouw woorden besteedde je
niet aan alles van belang
maar wel aan mij


ik heb vandaag besloten
jouw glimlach te behouden
de wereld is weer verder gegaan
met mij en zonder jou maar ik
vertik het jou los te laten
eens in het hart, altijd in het hart
soms kan het ook zo eenvoudig zijn