Aankondiging: Doelpoëzieavond 5 september 2009

Zaterdag 5 september om 20.00u

Doelpoëzieavond

Zaterdagavond 5 september om 20u organiseert Ulrich van Spitael in het clubhuis “De Spuikom” aan de jachthaven van Doel een poëzie-avond. Acht dichters, bekende en minder bekende, verlenen hun medewerking, zoals dorpsdichter Frank De Vos, Paul Vincent, Bart Hannah, Dirk De Boeck en Frans Vlinderman. De inkom is gratis. Mogelijk wordt dit de laatste avond dat er gedichten worden voorgedragen in het Scheldedorp. Men hoopt het succes van vorig jaar te evenaren.

Doel-loos

boven de daken hangt een stille nevel
over elke gevel trillend naar beneden
waar de voordeur zich gesloten houdt
voor het omarmen van een beetje leven

de straten zijn als verlaten gangen
waar de echo van een verloren zucht
te sterk haar aanwezigheid bevestigt
om dan stil haar eigen dood te sterven

tussen toegeslagen ramen kiert wat licht
onschendbaar teken van dan toch wat leven
in dit dorp dat langzaam aan verdwijnen moet
onder de stilte van miljoenen druppels water

Frans V.

Gedicht: requiem voor een doodrijder

Het gedicht zelf dateert al van 2005, maar als ik er zo mijn krant op opensla, dan zijn er nog steeds enkele hardleerse hardrijders aan het werk, die niet geremd door enige gerechterlijke interventie whatsoever blijven door de straten scheuren, tot het vroeg of laat een keertje een bochtje te snel was... Opgedragen ook aan alle slachtoffers, die dergelijk volk onvermijdelijk lijken te moeten maken.

requiem voor een doodrijder

hij raast door de straten
de wind in zijn wilde haren
neemt hij krochtige bochten
van veel spel totaal gespeend

doodrijder in hart en nieren
zijn zwarte bolide in bedwang
dwingt hij menig voetganger
halsoverkop op het hazepad

verschrikte vloeken zoeken
even in zijn zog te hangen
meegesleurd in de maalstroom
van zoveel ongeremde snelheid

zijn korte leven van scheuren
staat nog maanden later te lezen
op bloemenkransen en kaartjes
neergelegd bij zijn eigen muur

Frans V.

Johan De Rode Ridder op weg naar het graf

Al van jongs af aan is Vlinderman een Rode Ridderman. Elk album werd met veel plezier gelezen en ontelbare malen herlezen. De setting van pakweg de eerste honderd albums was er dan ook telkens één om heerlijk bij weg te dromen. Onze Rode Ridder, die al dolend door de toen gekende - en af en toe ongekende - vreemde oorden het galgenaas desnoods aan het puntje van zijn zwaard reeg om de verdrukte te verlossen van hun juk, bleef me doen dromen van zelf later ook een Ridder te worden met de inborst van de ware bestrijder van verdrukking eender waar. Vlinderman is een dichter geworden, met geen ganzeveer als zwaard, maar wel klavier en hier en daar een trouwe Bic als zijn wapens.

Johan De Rode Ridder is het echter minder goed vergaan, nu ik zo het album nummer 221, 'De Spiegeldemon', onder ogen heb gekregen. Het is al een tijdje aan de gang, maar ditmaal stond ik echt met open mond en twee bijzonder ongelovige ogen te verwerken wat tekenaar/tekstschrijver Claus allemaal uit zijn koker tevoorschijn had gehaald. Ga even met me mee in mijn opsomming:

- Johan komt door een afgelegen dorp gereden bij valavond. Geen mens te bespeuren, dan maar naar de nabijgelegen burcht getrokken (uiteraard heeft ieder afgelegen dorp een burcht ter bescherming).
- Dubbelgangers nemen de plaats in van hun slachtoffers nadat ze hen vermoorden. Eén dubbelganger ligt liever te kezen met de niets-vermoedende echtgenote van zijn slachtoffer (er moet toch ook wat bloot in de reeks, zeker?)
- Een roversbende komt in hetzelfde afgelegen dorp toe en slaat daar aan het roven, moorden, plunderen, verkrachten... (zal dan toch niet zo leeggelopen zijn dan Johan het eerst voor had).
- Johan wordt zelf het slachtoffer van een dubbelganger, die Johan helemaal niet kent (maar zich dan uiteindelijk zelf kenbaar maakt als 'Hojan De Rode Ridder').
- Terwijl Johan enkele doden sterft, slaan de rovers onder leiding van Hojan aan het plunderen in de streek (dat duurt allemaal niet te lang, want hoe zouden Johan en zijn medestanders al die tijd zonder eten of drinken hebben overleefd?)
- In een treffen met elkaar vindt Johan de tijd om even een Witte Magiër te bevrijden uit een spiegel, terwijl langs de achterkant Hojan met een krukje op het hoofd wordt uitgeschakeld door een uitgehongerde vrouw (daar duurde dat ook niet al te lang, want het mens mepte er flink op los).

Er zijn nog wel hier en daar wat opmerkingen te maken, maar het is al erg genoeg. In ieder geval: dergelijk flinterdun verhaal, daar moest Vlinderman toch even voor in de pen, euh, het klavier kruipen. Als het echt niet lukt betere verhaallijnen uit te werken, waarom er dan niet mee stoppen of er iemand anders op zetten? Nu heb ik een album voor € 5,25 aangesmeerd gekregen, dat een beginnende striptekenaar zelfs nog niet aan de kasseien kwijt zou geraken als hij er € 10,00 bovenop gaf om het verder dan drie bladzijden te volgen... Verlakkerij, het woord komt spontaan in me op, vraag me niet waarom.

Gedicht: vrolijke grijsaard

Ge kunt er misschien wat vrolijker van worden, nu de zon ons op die eerste dagen van september wat in de steek aan het laten is en de vrolijke kinderstemmen overdag niet meer in huis kunnen worden waargenomen. Vlinderman brengt u een grijsaard, die daarbij zou kunnen helpen ;-)=

vrolijke grijsaard

onder het nors gemompel
schuift een oude man uit
zijn rol ter zelfbescherming
verraden door een vage grijns

geen mens die het gezien heeft
onmogelijk zelfs kon verstaan
mocht zijn sjofele verschijning
hun aandacht toch getrokken hebben

deze senior met stoppelwangen
zijn fletse oudemannenmanen als
wilde strengen op scheve schouders
uit de rimpelmond een vale whiskeywalm

nee, zijn vervagend lachje
was slechts bedoeld voor één
fris bladgroen jong huppelding
dat hem net voorbij kwam gefietst

Frans V.

Vakantiekeuveltjes

Terwijl het in voetballand meer oorlog dan spelletjes spelen is deze dagen, vermeit Vlinderman zich onvermoeibaar tijdens deze dagen vol rust. Beetje oprommelen hier, beetje luieren daar, een streepje minnen tussendoor en de wereld, die draait rustig verder. Volgende week gaat Bibi opnieuw volle bak aan de slag, maar tot het zover is, sta ik op mijn strepen die van mij even vol mogen rondwervelen door de dagen die zich niet verplicht laten vullen doch in een rustgevende chaos van willekeur in het hoofd de avonden vrolijk begroeten. Schandalig lui, dat worden we ervan en het doet toch zo een deugd!

Vrolijke Cultuurmarktaferelen vorige zondag

Hier op de blog blijft het daardoor ook wat rustiger, net omdat ik me niet opjagen laat momenteel. Na het zojuist installeren van een kapotte printer, omdat er doodgewoon nog een scanner in dat wrak werkzaam is, zit ik hier weer even door de venster te turen, te kijken naar de zon, die na die troosteloze zeverdag vandaag er toch nog door komt piepen en stiekem maak ik alweer plannen voor dit, plannen voor dat, het wordt nog een druk najaar. Meer dan informatiesijpeling is er daarom vooralsnog hier niet te vinden, maar bon, na ruim twee jaar quasi non stop bloggen, mag dat ook wel eens. En trouwens, we Facebooken ook, dus helemaal off the grid is Bibi nog niet gevallen ;-))=

Vlinderman aan het woord op de extra Cultuurmarkt-Muzeval

Nu toch nog enkele mensen blij maken met na te leveren foto's en mijn dag kan niet meer stuk. Misschien wordt dat nog morgen, maar hey, wie geen dagje kan wachten...

Miss Jackie T, Miss Tati & Miss Tofi

Miss Tati en Miss Tofi beginnen zich geweldig deel te laten uitmaken van ons kleine gezinnetje, maar vandaag moest ik toch weer terugdenken aan Miss Jackie T, die ons zo triest moest verlaten na een verkeerd gebruik van ons kipraam. Miss Tofi was namelijk met iets aan het spelen op de zetel, terwijl Vlinderman zijn krant doornam. Bleek dat het om een snorhaar van Miss Jackie T te gaan. Dan spookt er vanalles door dit kattenbaasjes hoofd, herinneringen, zie ik dat beestje hier weer door het appartement jagen met alle energie die ze zo ten toon spreidde.

Miss Jackie T op avontuur in de keuken

Het is weer een blik op het eigen, die dan ook geworpen wordt en waar je even bij stil moet kunnen staan. Naast alle onheilsberichten van de laatste weken kan dit er natuurlijk ook nog wel bij, maar toch. Er zijn grenzen aan wat een mens allemaal aan slecht nieuws kan verwerken, nietwaar? En dan gaat het verder. Staan deze gedachten in verhouding tot wat een jong meisje/jonge vrouw de laatste 18 jaar diende te verduren vooraleer levend en 'wel' teruggevonden te worden na haar kidnapping, mét twee dochters? Behoeft een vernielde Wasiel niet meer van ons medelijden? Gaat de Belgische staat nu wel of niet failliet? Is verdraagzaamheid écht het wapen tegen de Vlaamse verzuring, die mij al meermaals zure oprispingen ontlokt heeft? Zijn er werkelijk antwoorden mogelijk voor eender welke vraag?

Miss Tati (l) en Miss Tofi (r) samen op de zetel

Vlinderman bevindt zich overduidelijk in een semi-filosofische bui, maar besluit bij deze toch te genieten van zijn tweede week verlof. Immers, afgelopen weekend was bijzonder aangenaam, met de opening in Doel van een consulaat namens Ruigoord, met de geslaagde Cultuurmarkt, met een vrouw die haar (wederzijdse) liefde blijft bevestigen, met een gezellige BBQ voor de verjaardag van SM Lenie, met feitelijk zoveel. Miss Jackie T zou het allemaal zo aanhoren, stoïcijns beamen en vervolgens het vel van mijn liefhebbende armen stropen. Miss Tofi doet dat anders. Zij spint op mijn schoot, terwijl Miss Tati op een andere stoel de boel in ogenschouw blijft nemen...

Gedicht: het beste

Doelloos na een Doelvolle namiddag gisteren, Cultuurloos na een Cultuurvolle Markt vandaag te Antwerpen, we maken er ons maar snel vanaf. Ik wens u het beste toe.

het beste

verplichting tot spreken
als het zwijgen teveel
afbreuk doet aan je nood
de wereld over jou te vertellen

verplichting tot zwijgen
als het spreken teveel
nijdige afgunst opwekt
bij zij die enkel luisteren

maar bovenal verplichting
tot af en toe eens zuchten
om verder te blijven doen
in wat jij het beste bent

jezelf

Frans V.

Gedicht: klein vraagje

Vlinderman gaat naar Doel, maar eerst hier de poëtische bloglezer nog wat verwennen, ditmaal met een klein vraagje. Het moet niet altijd veel om het lijf hebben, nietwaar?

klein vraagje

zal ik
durf ik
mag ik

even
dat toch?

of

wil je
kan je
wens je

liever

toch maar
niet?

Frans V.

Doel & Ruigoord

Vlinderman had deze ochtend een geniaal idee om over te bloggen, anders dan over het dagdagelijkse dat zich in zijn en Nips leven aandient. Nip werd gevraagd het idee mee te onthouden, vermits Vlinderman nogal slordig is in het bijhouden van zijn ideeën. Enkele uren later was de tijd er rijp voor en vroeg Vlinderman zijn liefste wat nou ook weer dat geniale idee/onderwerp was. Tot op nu blijft ze ons het antwoord schuldig...

Vlinderman was erbij en genoot ervan

Niet getreurd, zelfs de hersenzeef van een Vlinderman houdt hier en daar belangrijke info tegen, dus u heeft nog wat te goed. Het enige waar u nu in wezen uw zinnen op zou moeten zetten, is hoe morgen tegen 15u00 in Doel te geraken. Riskeer nooit een belangrijk geschiedkundig moment te ontberen - dat zullen die gasten die op 1302 tot hun knoesels in het slijk met hun goedendags en zo stonden te zwaaien zo beamen - want er staat een nieuwe opening van een al even nieuw consulaat op het programma.

De Consulatentekst, zoals ter ondertekening voorgelegd in Ruigoord

Zoals iedereen hier al enige bijdragen lang kon volgen, staat het Antwerpse Doel op het punt te moeten verdwijnen voor de almaar uitbreidende haven. Dat bepaalde Scheldelopen nog bij lange na niet uitgediept geraken, dat voorloperdokken zoals het Deurganckdok er niet in slagen rendabel te zijn met verliescijfers tot 90% als bewijs ervan, dat er voor de komende jaren geen plannen whatsoever zijn met het tegen binnenkort onteigende Doelterrein, het mag allemaal niet baten. Iedereen moet er uit zijn huis, iedereen moet weg, opdat de 'wereldeconomie' van wat bootjes er zijn hegemonie mag zegevieren.

Morgen dus, 15u00, opening van het consulaat van Ruigoord te Doel. Ruigoorders, dat zijn mensen die weten waaraan en waaraf. Ooit stond het hun huidige stukje natuur te wachten, bij de uitbreiding van de haven van Amsterdam, maar zij hielden voet bij stuk - en bij uitbreiding hun lijf voor de sloophamer. Dat is steun om U tegen te zeggen. Die van u trouwens ook, dus zak gerust af, met de wagen ben je er in een oogwenk. En dat voor het behoud van een warm dorp, zomaar, op een doordeweekse (kan dat wel?) zaterdag...

Aankondiging: opening consulaat Ruigoord te Doel, zaterdag 29 augustus 2009

Nieuws uit de inbox van Vlinderman:

Persbericht opening consulaat Ruigoord-Doel, zaterdag 29 augustus 2009, 15u00

Het Amsterdams Ballon Gezelschap heeft, in samenwerking met de kunstenaars uit Ruigoord, besloten zich aan te sluiten bij de bewoners en kunstenaars van Doel en zich in te zetten voor het behoud van het dorp.

Als antwoord op het Doels consulaat in Ruigoord, geopend tijdens het Landjuweel 2009 op 9 augustus 2009, zal op 29 augustus om 15.00 uur in Doel een Ruigoord consulaat worden geopend. De consulaten scheppen voorwaarden tot uitwisseling en verregaande samenwerking. Gekozen is voor het Parochiehuis, dat tevens als cultureel centrum in ere zal worden hersteld.

Als eerste stap zal in navolging van Christiania (DK) en Ruigoord (NL) in september dit jaar in Doel (B) een Axis Mundi worden opgericht waardoor het aansluit bij een netwerk van vrije culturele ruimtes.

De monomane scheiding tussen leef- en werkruimte leidt tot vernietiging en kaalslag van het dorp zonder dat er concrete plannen aan ten grondslag liggen. Dit terwijl het dorp, nu meer dan ooit, levensvatbaar is om cultuur als bestemming te krijgen. Er doet zich een unieke kans voor. Door sloop is er, zoals blijkt, ook ruimte ontstaan voor festivals en andere culturele manifestaties in de open lucht.

Wij dringen er bij de betreffende overheden, instanties en betrokken gemeentes Beveren en Antwerpen op aan nogmaals een afweging te willen maken om beide processen in overeenstemming met elkaar te laten verlopen.

Bron persbericht: KLIK

Gedicht: alfabetenaar

Zeg het eens niet met bloemen of zo, maar met letters. 26 staan er tot onze beschikking, van a tot z, zoveel heeft een dichter niet tot zijn beschikking staan als het aankomt om een werkstuk samen te stellen. En toch vinden zoveel teksten hun weg naar onze wereld. Zoiets moet mijn gedachtegang bevat hebben toen ik enkele jaren terug onderstaand gedicht schreef. Dat, gecombineerd met ietwat afkeer voor zij die het echt zo ingewikkeld bont maken voor de toehoorder, dat ze slechts zichzelf nog konden verstaan. Vlinderman en hermetische poëzie, het zijn nooit de beste vriendjes geweest...

alfabetenaar

hij doet uitspraken bij de vleet
over waar hij alles natuurlijk
bescheiden gedetailleerd weet
uit eerste hand, zelfs tweede

meningen die hij er op nahoudt
spreidt hij fier als een peuter
die net heeft leren lopen tentoon
druk gesticulerend en orerend

aanhoort zijn publiek al gelaten
murw geslagen door zoveel eruditie
zijn letterkundige verhandelingen
wat al combinaties binnen één alfabet

Frans V.

Vlinderpret in de sauna

Sauna'tje gedaan vandaag. Van iets over half twaalf tot iets over half zes bevonden Nip en hare Vlindervent zich in hun volle glorie in familiesauna Jona in Herselt (een gat in de Kempen, maar wel een gat met een vast adresje voor deze twee genieters). Bedoeling van zo'n saunabezoekje is voor ons altijd ontspannen. De gsm gaat in de kast (anders is die alvast voor Bibi bijna verkleefd met zijn personages), het verstand op nul, de kleren uit en voor de rest is het puur genieten.

Wat we echter al jaren blijven fout doen, dat is feilloos daarnaartoe rijden. Elke rit opnieuw vergist uw chauffeur zich en neemt hij bij de splitsing van de E313 en de E34 de verkeerde E. Waardoor hij met zijn eega 34 km - kan het nog symbolischer? - moet omrijden. Vandaag was het niet anders. Vlak daarvoor nog een akkefietje met de één of andere trucker meegemaakt, waardoor Vlinderman toch even zijn middelvinger heeft opgestoken door het daartoe geopende dakraam. Bij het oprijden van de E313 bevonden we ons op het middenrijvak. De bewuste vrachtwagenchauffeur kwam te snel aangereden tot ongeveer een metertje achter ons, terwijl we tegen 100 km/u netjes in het spoor hingen van onze voorganger en rechts en links van ons er geen uitwijkmogelijkheid was. Begon die trucker daar op dat metertje achter onze Vlindermobiel ook nog eens stevig te flikkeren met zijn grootlichten. Ik kan toch moeilijk met mijn wagen over mijn voorganger springen, eh? Anyhow, he got the finger en ik voel er me niet te beroerd bij.

Terug naar de sauna. Bij het binnenrijden - dan uiteindelijk toch - van het gehucht Herselt kregen we het volgende bord voor onze kiezen: 'Geen doorgaand verkeer in het centrum van Herselt, omleiding volgen'. Dachten we nog op tijd te zijn voor ons gratis ontbijt, zou die omleiding ons dan toch nog parten spelen... Eén en ander viel gelukkig nog mee, zodat we dan toch nog konden aanschuiven voor een heerlijke portie gebakken eieren, spek en worst. En verder: we zijn nu vooral ontspannen :-)))= En zacht, ge moest dat velleke van ons hier eens komen voelen...

Gedicht: vreemde ervaring

Vlinderman aan de licht erotisch getinte poëzie, er zijn een aantal jaren terug enkele maanden geweest, waarbij Bibi zich geroepen voelde zich daaraan over te geven. Die tijd is al lang passé, maar in die goede oude doos van mij blijven dergelijke fratsen zich manifesteren vanaf het moment dat ik er mijn iets ouder maar daarom niet minder nieuwsgierig licht op laat schijnen. Bij deze eentje voor jullie kiese kiezen ;-)=

vreemde ervaring

zijn withete lippen beloven
morgen de eeuwige toekomst als
zij verder durft gaan vandaag
in haar hier en haar echte nû

drijft hij passioneel begeesterd
een stijve wig tussen haar wensen
zo lang onwillig de wereld gespreid
en heel even beeft de a-a-a-arde

op het moment dat zij dan komt
tot het besef dat zij niets beseft
bekijkt zij hem als die vreemdeling
die haar ooit eens beroeren moest

Frans V.

Vlinderactiviteiten

Gruwelijk, hoor. Is het maandag en mag een mens eens uitslapen, staat vrouwlief doodleuk op omdat ze dacht dat het al negen uur was. Blijkt het nog maar acht uur te zijn, zelfs de vogeltjes pikken zich nog de prut uit hun kralerige oogjes. Wat doet een mens met dat extra uur, vraag je je ongetwijfeld af. Wel, hij zet zich aan zijn klavier, groet enkele oude vrienden op Facebook, verwelkomt er enkele nieuwe en duikt vervolgens de statistieken in. Dat komt ervan als er geen verplichte activiteiten op het menu staan, zoals daar zijn: gaan werken (vakantie!), opruimen (al gebeurd!), afwassen (Nip!), het bed opmaken (lang leve de dons!), enz.

We duiken zodadelijk 't Stad in, want vandaag is het ook de heuglijke dag waarop ene bevallige eega haar scriptie gaat inleveren op de unief. Bloed, zweet en tranen, jongens toch, maar het verrekte ding is er eindelijk. Nog even afdrukken, bundelen, signeren (beroepsmisvorming, I guess) en dan weg ermee. Dan wordt het nog even afwachten hoe haar promotor en andere prof dat kunstwerkje gaan onthalen en met hoeveel vooral ze het zullen honoreren en bij een positieve balans, waar we toch gemakshalve van uitgaan, betekent dit een feestje. Dan ben ik verdorie gehuwd met een bachelor-dame, ga ik slapen met een officiële filosofe.

Mooi, 't leven is mooi, ...

Aankondiging: Extra Muzeval zondag 30/08/2009

Aanstaande zondag is het Cultuurmarkt in Antwerpen. Het is bijna traditie dat De Muzeval dan een extra poëziegebeuren inlast. Ook dit jaar is er daarom een uurtje poëzie, zonder vrij podium, maar wel met de gedreven dichters die uw maandelijkse poëzieavond in goede banen leiden. Wees welkom in Den Hopsack en geniet van uw zich uit de naad slovende dichters aanstaande zondag.

We zijn onderweg, jawel

De dag ontvouwt zich als een uit zijn cocon ontsnappende vlinder. Zich loswekend uit de armen van een overbodige nacht, neigt een stralende zon ter kimme, zonder halt te houden waar het de ontwakende mens even zou kunnen behoeven. Geluidgewijs hernemen diverse motorisch aangestuurde vervoersvehikels hun immer dringende dwang tot verplaatsing, tot sluiting gekomen plantaardigen wensen zich opnieuw kenbaar te maken aan de wereld en dartele poezenpootje trippelen de lieve lust van het trippelen. Of God gekeken heeft blijft een Groot Vraagteken, maar Vlinderman deed dat wel en beschouwde de wereld als een oord waar hij nog wel eens uit wil ontwaken. Zo gaat dat dag in dag uit en zo dient het ook immer te zijn. Beschouwelijk, aanvaardbaar. Vlinderman is dankbaar voor het oord en de regie waar hij deel mag van uitmaken.

Er volgen nog enkele weken met zeeën van tijd en ruimte om te doen wat blijven liggen is, maar voorlopig is het vooral Bibi die blijft liggen. Heerlijk is dat. Een lamme Vlinderman, een gezegende tijd, een pracht van een echtgenote, vijf jaar terug had ik er mijn hand niet voor in het vuur gestoken, omdat ik toen eigenlijk best zelf nog in brand stond. Zou het dan toch met de jaren allemaal komen?

Gedicht: plassen springen

Mijn zaterdagse bijdrage betreft een gedicht, over grote jongens die maar niet volwassen hadden moeten worden. Dat blijft een thema waar Bibi maar niet over uitgeraasd raakt.

plassen springen

over de aard van het wezen
werd al genoeg gepalaverd
wat nieuws daarover te brengen
ongehoorde beelden te schilderen

het is tijd de rug te keren
naar wat veel te lang bekeken
lachwekkend belangwekkend werd
in het hoofd van zijn schepper

en op zoek te gaan naar toen
in plassen springen alles was
waar het kind de dagen sleet
met gulle lach vanuit het hart

Frans V.

Vrije planningen

Wat doet een modale werkmens op de eerste dag van zijn vakantie? Lekker niets, uiteraard. Vlinderman verschilt er in niets van. Heerlijke rondhangerij, mijmerend over wat er de komende weken allemaal (vooral niet) kan gedaan worden. Genietend van die eerste frissere dag na enkele laatste en bovenal genadeloos hete werkdagen zie ik mij misschien naar een stadje in een omtrek van enkele honderden kilometers afzakken met Nip. Net zo goed vind ik ons beidjes heerlijk cocoonend genieten van ons stilaan volledig ingerichte stulpje. Of eens een uithaal doen naar te lang blijven liggen zijnde papieren met het etiket 'versnipperen'. Wie weet krijgen zelfs de hal en het gastentoilet hun laagje verse verf, worden die laatste kabels weggewerkt, stapelen de laatste verhuisdozen zich leeggemaakt op in de verzamelkelder, alles is werkelijk mogelijk.

Feit blijft dat uw - soms poëtische - blogger het er eens goed van gaat nemen. In de hoop uiteraard dat de collega's op het werk het hoofd koel houden en het stapeltje voor bij mijn terugkomst niet al té hoog gaan optasten. Want dat is het enige dat Bibi wat zorgen baart: in het verleden lag er altijd zo een gigantische berg te wachten bij zijn terugkeer, dat ik steevast wilde beslissen nooit nog langer dan een week afwezig te blijven. Nu, we zien wel wat het dit jaar wordt als ik op zeven september opnieuw mijn opwachting maak bij de firma 'werkgever. Ik heb tenminste nog een job, en dat is iets waar we tegenwoordig dankbaar voor mogen zijn en ik ben me daar dan ook bijzonder bewust van.

Ondertussen legt hier iemand de laatste hand aan een laatste opdracht. Ik wens Nip alle succes toe die ze verdient en tel samen met haar af. We spreken hier over een deadline die we zullen halen met ons beidjes...

Wat we samen (niet) doen, doen we altijd beter ;-)=

Gedicht: laster

Die oude dozen van Bibi blijken goed gevuld te zijn, daarom dat ik ze zo graag nog eens open trek, zoals ik dat graag eens mag doen met een lekker flesje rood druivensap. Speciaal voor ene mevrouw De Tandt, om zich aan op te trekken. Ene Meester Peeters kan er misschien ook van genieten. En u natuurlijk.

laster

hij hult zich in mistige flarden
gedrapeerde noeste frasen die bazelen
over hoe en wat, zelfs het waarom
wordt niet vergeten, dat is te dom

nieuwsgierige agen en inquisitoren
ze kunnen allen vissen achter hey
waar is nou die verdomde waarheid
hij heeft nu aan alles het schijt

gisteren wou niemand hem nog horen
verloochening deel van zijn bestaan
denkt hij er terdege het zijne van
zich bewust van zijn lot, eeuwige man

dus hult hij zich in zwijgen
nooit veroordeeld voor daden
die hij nimmer heeft gesteld
door iedereen voor waar verteld

Frans V.

Gedicht: opzij, komaan, opzij

Het is me toch wat te warm om vandaag uitgebreid te komen bloggen over allerhande zaken. Doel kan even wachten, De extra Muzeval op zondag 30 augustus ter gelegenheid van de Antwerpse Cultuurmarkt ook, maar u mag natuurlijk daar geen slachtoffer van zijn. Op deze vooravond aan mijn nakende vakantie (nog maar één dagje werken - 't zal wel het heetste dagje 'ever' worden, maar soit) laat ik jullie graag even nagenieten van een ouder streepje poëzie, zoals die alweer enige jaren achter onze Belgische rug ligt...

opzij, komaan, opzij

door het gedrang van de dag bevangen
waar elke seconde opnieuw in zicht
erg steevast op de schuine loer ligt
om de volgende minuut te ondervangen

zo druk omgeven door gejaagde mensen
die zonder aangeven of verpinken
het gras voor mijn voeten verminken
mij dan nog snel het beste wensen

monster ik de massa chaoten en neuroten
grote twijfelaars en kleine spijbelaars
zonder al te veel poeha denken voorwaarts
vaststellen dat ze aan mijn brein ontsproten

en zo kan ik weer even de schouders ophalen
onder het mompelen van stille verwensingen
verder stemmige straten lopen te doordringen
bereid teveel voor dat ultieme geschenk te betalen

Frans V.

Kom je morgenavond ook?

Vlinderman blogt zijn dagelijkse dingetje. De wereld draait ondertussen verder, omdat het anders onze wereld niet zou zijn en ergens, ondanks dat onverzettelijke Vlinderhart, is dat ook goed. Zelfs als alles echt allemaal zo slecht is als we het waarnemen, dan nog is het goed, want we vinden er onze stabiliteit in terug. Iedere dag meer van hetzelfde, dat biedt nu eenmaal ankerpunten om je even aan op te trekken in de simpelste vaststelling van 'ja, ik ben nog steeds'. Niet dat dat het hoogste goed moet zijn, maar het relativeert gemakshalve zonder al te veel blabla de dingen in ons leven die ons storend overkomen. Voor Bibi althans.

Over Bibi gesproken. Waar Vlinderman dat hanteert als benaming voor zichzelf, moet er ergens down under een hondje zijn, dat dezelfde naam draagt en onlangs gered is uit de baai (vraag me echt niet dewelke) waar ie was ingewaaid door een dolle windvlaag. Een as-uitstrooiende en hondenliefhebbende getuige is daarop prompt het water ingedoken en heeft het beestje gered van de verdrinkingsdood. Als dat geen schoon verhaal is van naastenliefde. Benieuwd welke wonderweldoener Bibi gaat redden wanneer zijn nood ooit nog eens te hoog zou raken om het zelf te redden. Ze zal waarschijnlijk wel naar de naam Nip luisteren ;-)

Stiekem-laat-uitnodigende lach voor de blogbezoeker...

Mensen, morgen krijgen we een dagje teveel graden boven de grens van 30°. Aangezien ik daar niet echt een voorstander van ben, ben ik gewoon van plan na het werk onze geliefde Dageraadplaats in Zurenborg nog eens op te zoeken, want donderdag wordt drukkend en vrijdag gewoon te koud in vergelijking met de laatste zomerdagen. Trouwens, vermits ik donderdag geen gepast afscheid kan nemen van het werk voor ruim twee weken, moet ik het wel vervroegen... Elk excuus is goed, ik weet het, maar als je morgen niet weet wat doen vanaf 17u45, dan weet je tenminste waarheen voor een spontane babbel met Vlinderman en zijn fantastische eega Nip!

Doel gaat verder internationaal

Over het lot van het met uitsterven bedreigde Doel is al veel inkt gevloeid. Terwijl Ademloos vzw en StRatenGeneraal hun eigen deel van de koek opeisen in het dossier Lange Wapper, tracht een hardnekkig en volhardend groepje Doelenaars en bevriende medestanders het dossier van Doel niet in het vergeethoekje te laten belanden. Getuige daarvan de bewonersvereniging Doel2020 en Kunstdoel vzw, die via hun respectievelijke websites zoveel mogelijk de mensen proberen te informeren over hoe in hun dorp iedere dag verder gewerkt wordt om ook de laatste bewoners het leven zo zuur te maken, dat ze ‘vrijwillig’ vertrekken. Zoals de laatste Lijnbus dat al enige tijd geleden alweer deed – hoezo, De Lijn hoort iedere Vlaming een behoorlijke dienstverlening aan te bieden? Dan toch niet als je in Doel woont, maar dat terzijde. Er wordt in ieder geval hierbij ook een werkbaar alternatief geboden voor het laten voortbestaan van wat er nog rest van Doel, waar naast de leden van Pipelines vzw/De Muzeval ook nog tal van andere internationale artiesten zich bij aansluiten.

Een aantal ondertekenaars van het Verdrag tussen Doel en Ruigoord

Op zondag 9 augustus 2009 troffen een aantal gelijkgezinden voor de Doelse zaak elkaar op het poëziefestival ‘Het Landjuweel’ in het Amsterdamse Ruigoord. Ruigoord, waar goed dertig jaar geleden hetzelfde op tafel lag om de Amsterdamse haven uit te breiden. Onder stevige impuls van onder andere Hans Plomp, ondertussen zelfverklaard burgemeester van Ruigoord, besloot een handjevol mensen toen zich te verzetten tegen de sloop, tegen de onteigeningen, tegen het teloorgaan van hun Amsterdamse havenwijk en dat samen met de toenmalige pastoor via het middel van kraken. Tot op heden zijn ze er, al dan niet in samenspraak met het Amsterdamse stadsbestuur, in geslaagd dat ook te realiseren.

Aja Waalwijk leest de tekst van het Verdrag voor

Net zoals dat in Doel vanaf 1 september 2009 het geval zal zijn voor de laatste bewoners, geldt er in Ruigoord al meer dan dertig jaar een woonverbod. Zolang er echter geen havenuitbreiding komt, kunnen er in Ruigoord culturele activiteiten georganiseerd worden. En laat dat nu iets zijn dat in Doel ook mogelijk is. Het geplande Saeftinghedok is immers verre van zeker van een binnenkort, laat staan binnen enkele jaren te verwachten realisatie – de huidige globale crisis, een quasi onbenut Deurganckdok, onvergunde toestemmingen en dergelijke meer zijn hieraan écht niet vreemd. Kortom, ook al mag er niet meer gewoond worden binnenkort, er is nog wel degelijk een toekomst mogelijk voor het historische polderdorp Doel de eerstkomende jaren, en dat onder de vorm van een kunstencentrum. Doel als vrijhaven voor de creatieve geesten van zoveel kunstenaars wereldwijd, wie kan daar nu tegen zijn, mits het maken van de nodige en juiste afspraken?

Frank Vranckx en Paul Vincent bij hun statement voor Doel

Het is in dit licht dat op 9 augustus laatstleden een Doels consulaat werd geopend in Ruigoord. Immers, het is al lang gebleken dat binnen de wettelijke grenzen opereren geen enkele zode aan de dijk zet, dus moet het maar daarbuiten of op zijn minst op de grenzen ervan. Binnenkort komt er ook een Ruigoords consulaat in Doel zelf. Eén en ander zal gepaard gaan met veel (feest?)gedruis, om er de nodige aandacht aan te kunnen schenken. Het gebeurt immers niet alle dagen dat er over de grenzen heen solidariteit wordt betuigd. In die optiek zijn er trouwens nog andere samenwerkingsverbanden op komst, waaronder dat met de vrijstad Christiania, een stukje Denemarken dat zich ook over het eigen lot heeft ontfermd en dat al ruim dertig jaar volhoudt.

Frans Vlinderman tekent het Verdrag

De tekst van het Verdrag tussen Ruigoord en Doel, dat na enkele uren ernstig en soms ludiek debat werd opgesteld, luidt voluit als volgt:

Verdrag van Ruigoord en Doel

Wij, vrij scheppende geesten uit Ruigoord en Doel, verbinden ons tot psychonautische samenwerking met als doel: De Verenigde Staten Van De Geest.

- Partijen verlenen gastvrijheid aan elkaars consulaten en afgezanten.

- Partijen streven naar één wereldcentrum als biotoop voor de Gesammtkunst voor reizigers van de geest, door de wereldas in alle mogelijke richtingen zichtbaar te maken.

Getekend op 09-08-2009 te Ruigoord

Ondertekenende aanwezigen: Hans Plomp (zelfverklaard burgemeester van Ruigoord), Herman J. Claeys (Antwerps dichter), Rudolph Stokvis (coördinator Landjuweel Ruigoord), Fabiola (Vlaamse Ruigoorder), Willem Plugge (Antwerpse beeldend kunstenaar), Aja Waalwijk (Amsterdamse dichter en beeldend kunstenaar), Frans Vlinderman (Antwerpse dichter), Gerben Hellinga (Nederlandse auteur en acteur), Frank Vranckx (Antwerpse muzikant), Sabine Gillis (Doelse consul in Ruigoord), Ulrich Van Spitael (Doelse dichter), Emerson Riel (afgevaardigde van Odjibwe – Canada), Lila Cavaleiro (Nederlandse dichteres), Roos Nienhuis (Nederlandse schilderes), Dirk De Boeck (Doelse dichter), Eelco Doorn (zakelijk leider Ruigoord), Paul Vincent (Doelse dichter), Peter Van Den Gracht, Erwin Van Massenhoven (Antwerpse dichter en performer), Jan Bianchi (Nederlandse schilder en dichter), Maarten van der Horst (Nederlandse beeldend kunstenaar), Carmen De Canne (Doelse sympatisante), Harun Wolf Trepte (Nederlandse dichter), Erwin Raeves (Doelse sympatisant), Herbie, Banks, Britt Marie Lindgren (Zweedse Doelsympatisante), Frank Van den Steen (Doelse sympatisant), David Frank, Olga Pederson (Amerikaanse artieste), Max Perron, Max van de Jool en Paul van Goudoever (Nederlandse dichter).

Eén jaar getrouwd!

Bibi houdt het rustig vandaag. Een feestje voor één jaar huwelijk is er niet echt, maar we genieten wel van dat besef en van elkaar. Net op het terras elkaar partij gegeven in een spelletje schaak, met een flesje Codorniú erbij om het toch dat ietsiepietsie feestelijks te geven, later gaan we nog wat met z'n tweetjes romantisch rondstruinen door het Rivierenhofpark achter de hoek en verder denken we dat dat allemaal heus niet meer moet zijn. Tenslotte, zoveel is er niet veranderd, nietwaar? We wonen net zoals het afgelopen jaar nog steeds in ons appartementje in peis en vree, morgen ga ik als vanouds werken, de zon blijft opkomen en dalen - vanuit onze perceptie tenminste, in feite blijft die vurige bol hangen waar ze hangt en voeren wij dagelijks een globaal terradansje daarrond - en wij zijn niet veranderd van lijf of zo. Same-o-same-o, weet je wel...

Even zag het er naar uit dat Vlinderman vandaag het podium zou bestijgen op Park Spoor Noord Speakers Corner, maar dat doe je echt niet op je allereerste huwelijksverjaardag. Als ik er even bij stilsta, op geen enkele van die huwelijksverjaardagen trouwens. Een mens moet prioriteiten stellen, nietwaar? Soit, ik hoop dat Vitalski zich genoeg heeft kunnen uitleven met degenen die er wel op aanwezig waren en tel alvast af naar het laatste weekend van deze maand. Dan krijgen we Antwerpen Cultuurmarkt met een extra Muzeval-editie en een dagje ervoor spannend nieuws uit/in Doel.

Deze week gaat Vlinderman eens dwingend dringend door al het beeldmateriaal op de pc, vermits hij erin geslaagd is vele gigabytes aan data daarmee vol te pleuren en hij onlangs zelfs schijfruimte te kort kwam. En dan weten dat ik ooit met mijn eerste pc van MB 800 en een sjiek online gegaan ben... 't Is straf, maar dat hoort blijkbaar bij deze moderne tijden. De dinosaurus Vlindermanus gaat gewoon mee met zijn tijd ;-)=

Gedicht: failliet moderne mens/artificiële aarzeling

Een tussendoortje voor de trouwe bezoeker, een verrassing voor de surfende passant. Gedicht, anno enkele jaren terug, de invulling is voor de lezer, u in dit geval. U zal ook zien dat er een dubbele titel staat. Toen kon Vlinderman al niet kiezen, nu nog steeds niet, dus alle suggesties zijn en blijven welkom...

failliet moderne mens/artificiële aarzeling

hij is een kind van
zijn tijd weet niet
hoe spelen met twee
kan leiden tot meer
hij gooit veel liever
zijn pc tegen een muur
bij het minste defect of
aarzeling, hoe artificieel ook

ziet hij enkel een ontrouwe vriend
het soort dat weigert
uitleg te verschaffen en
dom voor zich uit staart

het is een zwart gat
dat hem levenloos verwelkomt
als zijn TV ook besluit
een eigen leven te leiden
hoort hij niet de trouwe roep
van een stel vergeten boeken

hij wil tokkelen
hij wil zappen
vooral wil hij
maar kunnen
kan hij niet
noch wil hij, dat
is hij verleerd

Frans V.

Viert Mama Mia & Schone Moeder Lenie!

Een heerlijk weekend ligt in het verschiet, vol feestgedruis, al worden er niet echt feestjes georganiseerd. Morgen is het 'Moederdag' en dus gaan we met heel veel plezier en smaak (dat hopen we toch) eten met de moeders, die dat overigens dubbel en dik verdiend hebben. Overmorgen is het dan weer de allereerste huwelijksverjaardag van Vlinderman en Nip en wat we dan gaan doen, daar zijn we nog niet helemaal uit, maar het zal relax zijn, zen dus. Wij tweetjes en feitelijk is dat al een feestje op zich. Wat die dag nog specialer gaat maken is dat we dan ook een lustrummetje te vieren hebben. We zijn dan immers vijf jaar al samen het koppel dat aanvankelijk geen lang leven beschoren leek... Il amore heeft daar uiteindelijk anders over beslist en Bibi is daar absoluut niet rouwig om ;-)

Iedereen in onze omgeving staat in ieder geval voor een feestelijk weekend, want we hebben allemaal een moeder, nietwaar? Daarom, plunder die bankrekening, haal leeg die bloemenwinkel, tover een sprankel in die moederoogjes en doe verder verder gelijk ge bezig waart. Richt die blik naar morgen, begraaf voor even al die zorgen en maak de wereld diets dat we elkaar allemaal graag zien. Ook de misstapten, ook de misdeelden, ook de anderen. gewoon iedereen. En behoor je daarmee tot de weinigen, so be it, maar laat ons dan gewoon maar trachten daar op zijn minst een positieve verandering in te brengen. En neen, mijn sokken zijn niet gemaakt van geitenwol, maar ze zitten wél lekker, dankjewel!

Ik hou van u allemaal!

Poëzie - barsten in het front

Zodadelijk op pad naar De Muzeval, maar eerst heb ik nog wat anders. Een huivermannetje vandaag voor u. Schrik niet, die oude doos van mij bevat nog heel veel dergelijke minilijken, maar deze springt er voor mij gewoon bovenuit. Spielerei met verdoken bodem. Lees je mee?

barsten in het front

de barsten in de muren
gluren naar hem, turen
naar wat hij doet of niet
sturen hem dure momenten
waarop echte venten zoals hij
wensen dat ze weten wie
of wat zo kriebelt in de nek

als hij zich dan draait, om
zijn as wervelt om te zien
dien hem durft begaaien
wien het wagen te storen
daar onder de boerentoren
staat hij te staren naar de muren
weeral, verdomme, alweer niets
kruipt de gekheid langzaam in
de geest van een toekomstige zot

en dan rilt hij huivert
bibbers vol schuivers
in de nacht die wacht
tot hij valt, bovenal
uit is op zijn huid

Frans V.

Poezen, dierenartsen en verjaardagen

Miss Tati en Miss Tofi, onze twee gitzwarte nachtraven op vier klauwenhouders elk, zijn vandaag met hun baasjes naar de dierenarts geweest. De meer dan vriendelijke dierenarts deed de nodige onderzoeken, inschrijvingen, inspuitingen en andere pillendraaierij en kwam tot de conclusie dat beiden 1,7 kg wogen en op wat wriemelende wormenbeestjes na heel gezond waren en bijzonder rustig, welgemanierd ook. Bij thuiskomst hebben we dan ook heel even in de zetel nagenoten van elkaar, terwijl de Misses zich terug konden laten gaan in het interieur waar ze ondertussen toch al behoorlijk aan gewend zijn. 't Komt allemaal goed hier, zoveel is zeker.

Vlinderman en Nip hebben daarnaast een heel leuke Hallmarkcard gekregen van Mama Mia, waar we samen eens heel smakelijk en in feite gewoon gelukkig naar hebben gekeken en geluisterd. Over vier dagen vieren we immers ons eerste huwelijksjaartje samen en dat is altijd toch weer een kleine mijlpaal. Feitelijk vieren we dan ook ons eerste lustrum als 'koppel', dus het wordt misschien wel een klein feestje onder ons beidjes... We zien wel, maar het wordt dus hoedanook een feestelijk weekendje.

Voor al wie nu misselijk weggedraaid is van zoveel zeemzoet gedoe, trekt het u niet aan. Bibi deed dat vroeger soms ook en uiteindelijk stelt het gewoon niet zoveel voor. Gewoon uw karreke aan dat van een ander hangen en zien waar de gedeelde rit uiteindelijk eindigt. En eindigen, daar stevenen we allemaal op af. Nip gaf daar zonet nog een klassieke quote weg: 'Vanaf de dag dat we geboren zijn, zijn we aan het sterven, al weten we niet hoelang dat zal duren.' Om maar te zeggen dat een stervende zich doorgaans niet veel aantrekt van wat er verder nog 'te trekken' zou moeten zijn. Dat geldt ook wel een beetje voor de verliefden. Die hebben oog voor elkaar, en verder, ja, is er dan misschien nog iets verder?

Gedicht: optimist?

Te weinig te vertellen dan dat de doorsnee Belg een Belg blijft. Gokt hij alweer op de beurs...

optimist?

op rauwe voeten van het brakke vocht
neergelopen druppels ongemeen verdriet
staat hij wankel evenwicht te zoeken
onverbeterlijke zwakheid te bezoedelen

met sporen van wilskracht en verzet
wurmt hij zich doorheen nauwe spleten
een weg naar zijn gewenst Nirvana
als het even kan nog liefst vandaag

verlaat hij het immer eindeloos beschouwen
deze wereld is soms meer dan echt gezien
vertelt hem telkens weer elke vriend die
waarachtig met hem deelt in lief en leed

niets meer dat hij loochent
blijft niets nog dat ontgoochelt

Frans V.

De Muzeval - Dichterskollectief Maksimaal

Heerlijke dag na een slopend weekendje Ruigoord: opstaan om een uur of wat veel te vroeg, gaan werken gedurende een tijd veel te lang voor het bedrag dat daar tegenover staat, vervolgens naar Nederland terug om iemand op te pikken - gelukkig maar dat je kan helpen trouwens en dan zagen we ook gelijk Oma Goes nog eens - om dan thuisgekomen nog op je knieën te gaan om de bak onder handen te nemen die Miss Tati en Miss Tofi zo gezapig onder'leggen' dat het een dagelijkse must is één en ander te verwijderen. Mjah, het is onderhand bijna te laat, dus ga ik het maar kort houden: maandag 10 augustus 2009 was veel en veel te warm overdag en 's avonds heeft het minstens drie uur en vijftien liter te weinig geregend, want Vlinderman voelt zich nog steeds een gloeilamp die al jaren voorbij vervaldatum loopt uit te blinken in hitte produceren in plaats van verlichting te brengen waar nodig - nu niet dat dat zijn roeping zou zijn, maar toch.

Donderdag Muzevalavond (nummer 129!!!), jongens en meisjes, vele onbekenden op het podium zou mij helpen deze maandag te vergeten. Voel jezelf dus alweer geroepen, steek jullie snoetje binnen, kom de sfeer opsnuiven, regel per regel uiteraard, en leg ons zelf ook eens wat voor van eigen makelij of van iemand anders die je zo hoog op hebt dat je er niet van kan zwijgen. Het is nog altijd gratis, het is nog altijd in Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen (op een nies van de Grote Markt) en het begint nog altijd de deuren te openen vanaf 19u30. Het is trouwens voor een goed doel: uw gastheer moet nog wat extra oefenen op zijn heer zijn - altijd gemakkelijker als u de gast wil zijn ;-)

Meer info: KLIK

gedicht: meer van dit?

Vlinderman is terug op komst, tijd dus voor een liefdesgedichtje. Al enkele jaren oud, maar het heeft nog geen letter ingeboet aan wat de schrijver ervan toen gevoeld heeft...

Nog steeds, jawel ;-)

meer van dit?

hij laat zijn gedachten vliegen
doorheen de nevels van zijn geheugen
op zoek naar elke zoete herinnering
die zich niet langer vangen laat

sinds hij haar leerde kennen
niet enkel bij haar volle naam
maar ook naar die fraaie geest
loopt hij niet langer op de grond

zijn bestaan als één grote leegte
woorden slechts gestamelde boodschap
van wat zij in hem durfde wekken
met enkel haar ongekunsteld lachen

haar eeuwige slaaf te zijn
in goede en kwade momenten
vraagt hij zich af en toe af
is meer van dit nog mogelijk?

Frans V.

Gedicht: moordende wereld

Beetje actueel, dit ouder gedicht, Vrouwe Justitia heeft er zeker weet van...

Tuurlijk ziet ze niets, z' is blind! (bron foto: het internet, tiens!)

moordende wereld

haar verzegelde lippen beloven
ieder woord voor zich te houden
er werd reeds zoveel verteld
vertaald en dan verder verhaald
dat de waarheid zoek is geraakt

haar blinde ogen zien slechts
wat in haar eigen wereld draait
als pasgeboren kraait in onschuld
door geen erfzonde belasterd
puur en zuiver blijft bestaan

balanceert zij op de rand
van waanzin en wereldse rede
voert haar naar onbekende oorden
waar het moorden te vaak onbestraft
haar bittere tranen doet schreien

Frans V.