Vergaderingen, vergaderingen, vergaderingen

Na zijn vergadering gisteren heeft Vlinderman vandaag een aftervergadering gehad, of hoe je dat ook anders zou kunnen omschrijven, en het moet gezegd, het was een vruchtbare tijdsbesteding. De blik verder werpen dan enkel binnen de grenzen van jezelf, een mens krijgt daar af en toe toch wel een voldaan gevoel bij. Dat er dan wel een stuk van de tijd voor u en mezelf bij ingeschoten is, dat moeten we er dan maar bijnemen. En Nip, die krijgt nog een aparte 'ik maak het goed'-behandeling later in ons leven ;-)

Er viel trouwens niet echt veel te behandelen hier, vandaag, wegens weinig nieuw nieuws en veel oud al behandelde stuff, de zomer komt er nu snel aan. Pruimentijd, waar zoveel journalisten last van hebben, zou dat ook zijn effect kennen op de doorsnee blogger? Houd uw hart dan maar vast, gij blogbezoeker, want dan staan er u een paar maanden vol gezever te wachten, die hun weerga niet kennen. Immers, om boven dit gezever uit te stijgen met gezever van een hoger niveau, dat wordt een stevig beroep doen op uw geduld, uw leeskunst, uw bescheidenheid ook in het uiten van uw bemerkingen via het geijkte pad der reacties...

Ach, de wereld zal wel verder draaien, met of zonder uw Vlindermanbijdragen, die sedert gisteren trouwens simultaan ook verschijnen op Facebook. De wondere wereld van de techniek: u vult één blog in en drie sites worden bediend. Ben ik nu een dichter of gewoon een techneut? Of een techneut met dichterlijke aspiraties? Moeten we te alhier nog eens een nachtje over slapen.

Intermezzo: PS22

About Iran, from Mahsa R.

Hoe het zo gekomen is, ik weet het niet, maar nog geen enkele dag heb ik Iran en de verkiezingsellende daar hier een plek gegeven. Waarschijnlijk was ik al verzadigd van de eigen verkiezingen onlangs hier in Vlaanderen. Onderstaand bericht bereikte me via Facebook en druk ik hier integraal af. De moeite van het lezen waard en mocht je problemen ondervinden met sommige Engelse frasen, laat het me dan weten, ik vertaal het graag.

Hello. My name is Mahsa

Many of you know me as many things. A friend,a family member, a host, a facebook friend, the girl who never picks up her phone. Whichever of these is true.. today I write to you as an Iranian.

It would be hard to find someone that has not witnessed the autrocities of this past week. Everyone from CNN to E News Daily has covered some aspect of the recent election events in Iran. All eyes have been glued to the TV as this past weeks events have unfolded before our very eyes.

Some of us are scared. Some of us are sad. Some of us are worried. Some of us are frustrated. Most of us are angry.

ALL OF US ARE IRANIAN!

I say this to everyone. Every white, black, and hispanic. Every chinese, puerto rican, and haitian. Every student and reitree in the world. To the entire world. Today we are all Iranian.

An injustice ANYWHERE is a threat to justice EVERYWHERE.

The violence towards the children of Iran is not an Iran issue or an Iranian concern. It is a World issue. It is a World concern.

People lie.
Politicians lie.
Numbers DONT.

Over 200 killed. Over 1000 severely injured. A whole country in fear.

The truth is everywhere. It is on CNN, Fox News, BBC, and YOUTUBE. It is on Twitter headlines, Facebook Statuses, and posted on Myspace pages. You dont have to look far to see the truth. You actually have to go out of your way not to see it.

I did. I went out of my way. I almost broke my neck turning my head. Sitting comfortable in my chair. Too comfortable to be bothered. Then by accident or maybe even by fate I saw.

Changing the channel:
I saw into the eyes of a student being batoned to death. I saw the fear in the eyes of a man walking his daughter home from school. I saw terror in the eyes of a young girl speaking her mind. I saw the truth.

I realized my chair was no longer comfortable. That i was tired of sitting down while others stood up. I had to stand up too. I had to stand for something. We have to stand together. United we stand. Divided we fall. We have fallen for far too much already.

This is no longer the difference between two political parties.

This is now the difference between Right and Wrong. Between Just and UnJust. Between Good and Evil. Between Humanity and Inhumane.

This is not about Going Green or wearing Black. This is not a fashion show. There is no walk on the runway or model call. This is a call to all people to stop running and stand for something to stand for someone. To take action and help change.

THIS needs to start somewhere. THIS needs to start sometime.

Why not HERE ?!
Why not NOW ?!

Most of us are not "SMART" enough to have a hidden political agenda. Most of us are not "in it" to overturn this or return that. Leave the politics to the politicians.

The message is simple: NO MORE KILLING KIDS.

It doesnt matter if you speak Farsi or not. I am sure we can ALL understand that.

But we must talk together, work together, stand together, be together as a community. Its not coincidence that if you add the word COMMUNICATION + UNITY = COMM UNITY. Our COMMUNITY must come together now when we are needed most though it sometimes feels that it matters least. Every little bit helps. Every single person counts.

The best way out is through. We must go through this as a people. We must get through this as a nation. We must see through this as a world.

There has been enough arguing this past week to last a lifetime. Lets not argue over petty differences, political views, religious ideaologies, and pretty clothes. Lets talk about the fact that kids are dying and injustice is taking place.

There has been enough fighting this past week to last two lifetimes. I know most of you are angry. But lets no longer fight amongst ourselves. An eye for eye just leaves the whole world blind. We have already been blind long enough. Peace can only come from peace.

I was told today to take a moment of silence in respect of the 200+ students who have lost their lives. Students like me who died for speaking up. I say the problem is we have been silent for way too long. 200+ kids died and can no longer speak so WE must speak up even louder on their behalf. Enough is Enough.

Tell your friends. Write your Congressman. Spread the word. Shed light on this darkness. The night is always darkest before the dawn.

Tomorrow when the sun comes up it will shine proudly down on all of us as we stand together, united. IRAN.

- Mahsa R.

PLEASE FORWARD THIS TO EVERYONE

Gedicht: requiem voor een dwaas

Een oud streepje donkere poëzie om deze zondag bij te verwijlen. Wegens drukke vergaderactiviteiten op deze midzomerdag, houdt uw Vlinderman het daarbij. We volgens gewoon het weer.

requiem voor een dwaas

lijkenvingers
als stokjes tak
zonder groen
zonder vocht
er is geen leven
in de dood, slechts
verwarring en ongeloof
voor hij die niet weet
waar het einde ligt
hem inhaalt en
onderuit schopt

zijn sterven zal komen
en gaan zoals hij leeft
onverwacht en meedogenloos
voor de gevolgen, hij wist
wat zijn geheugen moet zijn
en betaalt elke dag
met nog een dag minder
de vrijheid van zijn wil
schrale gil om meer
dan hij verdient

weldra zal hij gaan
gesprongen en gevlogen
overdonderd in een ravijn
waar hij geen woord voor heeft
om te dopen zoals hij wenst
na de dag komt ook voor hem
de nacht, zonder zorgen
misschien ook voor hem
mocht hij weet hebben
van de hoop
voor later

maar niet vandaag
alweer niet

Frans V.

Intermezzo: Scala

U wordt gepest door uw baas?

Vandaag in de krant een heel artikel gelezen over 'pesten op het werk' (de helft ervan lezen vond ik maar niks) en de vaststellingen na 7 jaar wetgeving daarover zijn niet echt om bij te juichen. Je zal maar eens gepest worden op het werk, alle geijkte kanalen volgen om je gram te halen en uiteindelijk moeten vaststellen dat er maar een kans is van amper 7% dat je ook erkend wordt in je probleem. Een verklaring hiervoor geven blijkt niet moeilijk te zijn. Ten eerste is het gegeven nogal subjectief. Jij vindt dat je gepest wordt, maar misschien ben je gewoon te gevoelig, kleinzerig ook. Jij vindt dat je ergens recht hebt op een promotie of loonsverhoging (of beide), maar misschien vindt je werkgever dat je toch ondermaats presteert en dat je daar dus geen aanspraak op kan maken. Een ander feit is dat je met je klacht over pesterijen vaak heel alleen blijft staan, omdat je collega's, die er naar alle waarschijnlijkheid van op de hoogte zijn, er niet om staan te springen om jou middels een baas-belastende getuigenis te steunen. Eigen geld eerst is dan het motto van de doorsnee werkvriend(in). En daar draait het nog altijd om.

Geld. Of het nu gelukkig maakt of niet, feit blijft dat in deze materie je als mens, groot of klein, toch alleen blijft staan. En wie alleen staat, heeft naar mijn mening meer nodig dan enkel de wet om zich staande te kunnen houden. De wet dient immers doorgaans zij die er het meeste aan kunnen hebben. In dit geval dus de werkgever, want die brengt geld in het overheidslaatje, meer geld dan een simpele werknemer ooit kan opleveren. En dus is de wet zo gemaakt dat het een spelletje van interpretatie wordt, eens je begint met een klacht. Wie zich daar niet van bewust is, laat het boeltje beter blauw blauw en biedt zichzelf aan bij een andere werkgever. Wat voor zin heeft het immers je onmiskenbare professionele talenten te verspillen aan een werkgever die dit niet naar waarde weet te schatten? We zijn toch niet vergeten dat een werkgever iemand in dienst neemt omwille van diens welbepaalde kwaliteiten, hm?

Trouwens, we leven hier in een land, waar je als werknemer nog altijd terug kan plooien op één van de beste sociale systemen van de hele wereld. Wie ziek valt, wordt gedragen door de gemeenschap. Wie werkloos wordt, kan rekenen op een werkloosheidsuitkering, in afwachting van een nieuwe aanstelling. En wie van geen van beide kan genieten, kan zich nog altijd wenden richting leefloonloket. Alledrie sociale voorzieningen, getroffen om de mens die de arbeider/bediende toch is, een blijvend gevoel van menswaarde te geven. Welke idioot van een pestende werkgever kan daar tegenop?

Het kan natuurlijk ook anders ;-)

Iets over illegale belastingen

We hebben ook deze dag alweer overleefd. De details onthoud ik u - mede door de bezorgdheid van Mama Mia, die vindt dat hier teveel details de revue passeren om nog gezond te zijn, maar dat wijt uw blogger dan weer aan het gebrek aan kennis over bloggen van zijn zeer geëerde moeder - maar dat het een bijzonder drukke werkdag is geweest, dát kan ik u zonder meer meegeven. Elke dag namelijk met net te weinig medewerkers ervoor moeten zorgen dat het werk gedaan wordt, dat gaat op den duur helemaal niet in je kouwe kleren zitten (in je warme ook niet, daar durf ik mijn hand voor in het vuur of ijs steken). Net wanneer je dan denkt dat het er een beetje goed begint uit te zien, komt er weer een ander probleem om het hoekje loeren en moet je een Echternachvaststelling verteren. C'est la vie, zeker?

Zo is het uiteraard overal en altijd wel iets. Neem nu die Nederlandse winnares die onlangs online een paar miljoen euro's had gewonnen op de één of andere goksite. Illegaal was het woord dat de Nederlandse overheid in de mond nam, door de bewuste goksite gepareerd met het feit dat in het buitenland gehuisveste sites niets van doen hebben met welke Nederlandse regelgeving dan ook. Einde van het verhaal, denkt een mens dan, maar niets is minder waar. Blijkt de Nederlandse fiscus er een heel aparte manier op na te houden om om te gaan met 'illegale' inkomsten. Taxeren dan maar. Redeneert u even met me mee: iemand verkrijgt op een illegale manier geld. Vadertje staat vindt dat niet kunnen, maar heeft geen (wettelijk of ander houten) been om op te staan. Dus int ze maar belastingen. Illegale belastingen, vermoedt deze Vlinderman dan.

Misschien zit ik in het verkeerde vak. Want als ik - even ervan uitgaande dat ik de Nederlandse identiteit zou hebben en mijn inkomen ook op dat grondgebied zou verwerven - nu met illegaal verkregen goederen een handeltje op zou zetten en ik word niet betrapt tijdens het verkrijgen, dan betaal ik gewoon als ieder andere rechtgeaarde Nederlander wat belastingen (BTW in België) en klaar is Kees (of Jan in België). Zoiets? De voor woorden te gekke stilte laat ik u graag welgevallen aan de vooravond van dit te gekke weekend.

een avondje uit

Vlinderman en Nip hebben deze avond de poëzie aan de kant gelaten voor een gezellig en ouderwets avondje uit met vrienden. An en Christie, twee iconen uit het Vlindermanverleden, waren samen in 't Stad en wij waren uitgenodigd op dat heuglijk feit. We zijn dus begonnen op een terrasje naast De Muze, om vervolgens te relaxen in 't Oerwoud. Getetter, geouwehoer, geleuter, gelach, herinneringen ophalen, u kent het allemaal best wel, daar hebben we ons onledig mee gehouden. En plezant dat het was, voor dat Bibi het door had, was het al elf uur in den nacht gepasseerd en werd het tijd om huiswaarts te keren. Temeer daar er morgen nog gewerkt dient te worden.

Vandaar het eerder korte relaas vandaag op deze blog, waar het niet elke dag sterren plukken is (daar moet u maar voor kranten kopen of verder surfen, er staan er een stuk of 56 onderweg te branden om geplukt te worden), en soms moeten we het kort houden, gewoon omdat de nacht in al haar duistere pracht op me wacht, me mee te voeren naar nostalgische dromen over vroeger, zodat ik de volgende ochtend me gelukkig kan prijzen met het wonder dat naast me mee ontwaakt. Het geluk resideert hier immers samen met ons in het nu en maalt niet om het toen. Toen het zoveel beter zou (geweest) zijn. Deze zinnige mens geniet nu en hoopt van u hetzelfde. Nog één dagje en dan komt er nog eentje ;-)

Uit de sterren geplukt

Wat hebben we vandaag toch wat afgelachen. Eerst kreeg ik daar gisteren via de krant een reportage van heb je me daar in de maag gesplitst over een meisje/jonge vrouw met teveel sterren op haar getatoeëerde gezicht - mét foto erbij - en vervolgens, na er een nachtje op nageslapen te hebben, dan toch de kolder in de kop bij het idee dat zo iemand meent een hele halve pagina van een veelgelezen krant in beslag te moeten nemen om iets ongedaan te maken dat ze zelf gekozen heeft, om vervolgens vast te stellen dat ze nergens meer haar gezicht durft te laten zien - mét alweer een andere foto erbij!

Sterrenmeisje Kimberley (bron: KLIK foto)

Ik meen dat er nogal veel bij de haren gesleurd is in deze, waardoor ze het ondertussen zelfs hebben opgepikt bij onze Australische Facebooktegenvoeters, maar dat ze in slaap zou gevallen zijn tijdens het geprik zélf, daar komt toch niemand meer van bij! Zelfs al heb je zelf nooit een tatoeage laten zetten, dan nóg weet je als weldenkend mens dat dat simpelweg geen deugd kan doen. Er zijn mensen die doodgraag zo een geïnkt tekeningetje op hun lijf willen, maar ervan afzien omwille van de als bekend staande pijn die het zetten ervan oplevert. En dan komt zo'n snotneus heel krantenlezend Vlaanderen en bij uitbreiding die andere mediakanaalviewers wijsmaken dat ze in slaap viel en pas wakker werd toen die stripfiguur met zijn naald aan haar neus begon? Hoe bestaat het! Veel neen zal ze toen ook wel niet gezegd hebben, vermits ik er toch wel zeker vijf op die kokkerd van haar tel (en telt u gerust mee hierboven) ...

De rol van reporter van dienst in Het Laatste Nieuws, die wil ik anders nog wel eens begrijpen. Ook al staat er een zinnetje 'wat niet erg geloofwaardig is' - doelend op pijndrempels en dergelijke - dan nog vervuilt die journalist (of hoe je dat slag mensen ook moet heten) de beperkte pagina's van een medium dat door velen wordt gelezen als zijnde de dagelijkse en vooral reële bekentenis van de buitenwereld. Voor wat eigenlijk? Sensatiedrang? Verveelzucht? Lusteloosgedaas? Ie zal er ver mee komen, jawel, vree ver.

Superlate aankondiging: Conscienceplein

Waarde medemensen,

We zouden graag samenkomen met veel dichters en muzikanten.
Breng Uw poëzie of muziekinstrumenten dus mee op deze 25° zonnige dag.

Met deze spontane bijeenkomst, tonen we dat creativiteit, menselijke warmte, samenspelen en spontaniteit nog steeds kunnen. Dit zonder al teveel paperassen en aanvragen. Samenkomen en leuke dingen doen kàn!

Laagdrempelig en zonder dat het veel hoeft te kosten aan je buidelgewicht.... Goed toch, zoveel mogelijkheden in tijden van 'cri-sis' ;) Hahaha!!

Doel, het dorp Doel, komt deze editie wat meer op de voorgrond....

Breng wat drank en hapjes mee. Nodig Uw vrienden uit. Stuur dit bericht zoveel mogelijk door, ajb ;)


Met genegen groeten,
Uw Antistresspoweet

Martin Pulaski (bijna) in Ruigoord

Martin Pulaski met een gedicht om van te genieten. Met dank aan Katja Stonewood.

Kafka & Miss Jackie T: wie wel?

Je reinste kolder vandaag te casa Vlinderman gezien. Eega Nip doet vakantiewerk en vervangingsjob 'tegelijk' in de bib, zoals ze dat de voorbije jaren ook al heeft gedaan. Alleen was het toen zuiver vakantiewerk. Dit jaar kwam er dus vervanging bij, rekening houdend met het aantal dagen dat ze als studente per jaar maximaal mag werken - al is ze volgens bepaalde instanties niet genoeg studente om als dusdanig benaderd te worden en zit mijn lieftallige volledig op zwart zaad. Het laatste niet terzake doende, gaan we het eens hebben over de bureaucratie bij een bepaald uitzendbureau. Want, vermits er nu ook een vervangingscontract moet opgesteld worden voor de te vervangene die normaal drie dagen per week werkt, dienen er voor die prestaties overeenkomsten opgemaakt te worden. Nu, raad eens? Hoe werkt een doorsnee uitzendbureau? Juist, met weekcontracten. Niet zo bij Randstad. Daar werken ze met dagcontracten. Yep, contract voor maandag, contract voor woensdag, contract voor vrijdag, en graag één van de twee exemplaren getekend terug te sturen naar... Randstad, sponsored by paper foundation, kept alive by The Post. Go figure. Kafka is not dead.

In ieder geval, laat ons dan maar genieten van Miss Jackie T, die het spreekwoord 'Bijt niet in de hand die voedt' met alle vier haar poten treedt. Nip heeft het net lang genoeg vol gehouden om een streepje film van onze wit-zwarte prinses te schieten. Vrolijke noot dus om mee te eindigen vandaag.

de maandagblues, jawel

Wat een dag alweer, wat een dag. Maandag, één collega die nooit die dag werkt, een andere collega die nooit in de namiddag werkt en een derde collega die zich ziek heeft gemeld. Bibi stond er dus met andere woorden alleen voor. Hectisch, dat kan ik je garanderen, en dus ben ik ook best stevig moe vanavond. Veel meer dan hier en daar wat rondhangen op de internetsnelweg - gelukkig zonder boete voor te traag lummelen - zat er dan ook niet echt in. Het voordeel daarvan is dan weer dat je zo af en toe op iets bijzonders stoot, zoals het filmpje dat ik eerder al postte, 'Meeuwen sterven in de haven', ter meerdere eer en glorie van 't Stad en haar haven. Nostalgie ten top ook, ga er maar eens naar kijken.

De zon die we dan weer gisteren nodig hadden is er vandaag doorgekomen (net zoals gisteren vanaf een uur of drie, maar toen was de zin om wat dan ook nog op dat dak te gaan uitvreten zo goed als over). Dat fleurde mijn werkdag best wel een beetje op. Net zoals Nipje, die aan de potten stond bij thuiskomst. Niet dat dat voor mij de plaats is waar de vrouw sowieso thuis hoort, maar het is wél leuk als je vrouw voor jou wil koken en dan samen gezellig aan tafel. Zonder ochtendlijke humeurwoorden om roet in het eten te gooien. Affin, zo content geraakt dat ik dan maar de kattenbak van Miss Jackie T onder handen heb genomen - die kat zeikt verdorie tot 30 cm hoog! En verder wat lusteloos in de zetel gehangen tot nu toe. Met een machtige sleep ben ik dan naar boven gekropen om u dit alles te berichten, ervan uitgaande dat erna wel een leuk filmpje op mij zal zitten te wachten...

Meeuwen sterven in de haven

Even lekker nostalgisch, jongens en meisjes.

En dat regent maar.

Onze weermannen & -vrouwen zaten er nog maar eens flink naast met hun voorspellingen. De regen pleurt zich een breuk op onze daken en hoofden, en dwarsboomt daarmee de plannen van deze Vlinderman om zijn dak op te klimmen en één en ander daarvan te verwijderen. De kans op binnenstromend water blijft daarmee reëel en dat is niet zo een prettig vooruitzicht. Trouwens, het terras, dat bij regenweer er spekglad bij ligt en dus niet zo uitnodigend is momenteel om er een ladder op te plaatsen, kan ook niet afgespoten worden met de hogedrukreiniger, dus hier dwarsboomt die onverwachte plensbuierij ook al mijn plannen vandaag.

Misschien moet ik maar eens afzakken naar het Astridplein, waar ze een extra bezoeker wel zullen kunnen gebruiken met dit hondenweer. De kleine van de Zoo wordt daar gebabyborreld en eerlijk, echt wakker heb ik er totnogtoe nog niet van gelegen. Wie weet kan er een bezoekje aan Deurne picknickt af, voordat ook daar alles in het water valt... Of misschien toch maar gewoon thuis gezellig cocoonen met Miss Jackie T en beminnelijke Nip. We geraken deze dag wel door, met andere woorden.

Bibi vermoedt trouwens nog een poëtische geboorte vandaag, maar die gaat daarna onmiddellijk de dichtfrigo in, om nog wat verder te rijpen voor latere aanwerking, gevolgd door publicatie te alhier. Het is maar dat u de scoop hier te pakken zal krijgen ;-)

Strak in het jeanspak

Vandaag uitstapje naar Goes gemaakt, om SM Lenie met wat spulletjes af te zetten bij de Oma van Nip. Vermits Bib al enkele weken op nog maar één goede jeansbroek kon terugvallen, hadden Nip en Bibi afgesproken dat we dan maar tegelijkertijd één en ander zouden combineren om daar ter plaatse, met die doorlopende Nederlandse solden, eens te gaan kijken wat er zoal aan te schaffen viel. Momenteel zit hier een gelukkige vent voor zijn scherm te pronken met een kersvers exemplaar, waarvan er twee mee teruggereisd zijn, en kan ik drie nieuwe T-shirts aan de collectie toevoegen. Collectie, die al jaar en dag dezelfde is gebleven... Veel heeft Bibi niet nodig om eens te kunnen stralen.

We gaan hier zodadelijk de zaterdagavond in en dat betekent een beetje ontspannen. Na een werkweek mag dat natuurlijk al eens, en nu zeker, vermits Vlinderman morgen zijn dak op gaat om er de weelderig tierende mosbegroeiing af te gaan schrapen, teneinde de wateroverlast bij hevige regenbuien van afgelopen weken niet meer te moeten ondergaan. Ondertussen zal dan Nip het terras afspuiten met de hogedrukreiniger. Hier wordt morgen dus samen aan het huishouden gewerkt, zou een brave ziel kunnen opmerken. En misschien klopt dat ook wel, misschien ook niet. Maar daar ga ik u dus niet mee vervelen. Geniet nog van uw eigen zaterdagavond en tot een later tijdstip.

Nationale Loterij, iemand een lotje?

Onze Nationale Loterij lijkt de laatste dagen wel aangeschoten wild. Iemand van binnenuit moet wel zeer misnoegd zijn, dat hij of zij met een hoop vuile was naar buiten komt. Eerst was er de heisa rond verzonnen verhalen over winnaars van stevige geldpotten, nu gaat het over een fraudezaak van ook alweer een jaar geleden. Het wordt breed uitgesmeerd in de pers, alsof ze daar allemaal bij de Lotto boter op hun hoofd hebben, terwijl het duidelijk wordt voor wie goed leest tussen de lijntjes door dat die goed bezig waren, zijn en blijven en kordaat, zij het discreet optreden tegen welke vorm van deviant gedrag dan ook. Nah, dan heeft u dat duur woord er ook gelijk bij.

Vlinderman kwijt zich van zijn presentatorrol in De Muzeval #127

Het lijkt wel alsof er vorig weekend geen verkiezingen zijn geweest, zo windstil blijft het momenteel op dat vlak. Jaja, de Kris is bezig met zijn parlékes her en der, maar verder valt ook op dat vlak niet veel te rapen. Dat ondertussen den Herman zijn knokkels ligt te tellen omdat er tot de installatie van nieuwe regionale regeringen toch federaal niets te bewegen valt, bijna geen letter daarover. Niet belangrijk, zeker?

Sebiet nog wat werk verzetten en dan duikt uw Vlinderman weer het weekend in. Goes, here I come, en het is te hopen dat ge een paar leuke jeansbroeken voor mij in petto hebt, want ik zit door mijn voorraad draagbare exemplaren heen...

Zeikweertje, vindt u ook niet?

Vlinderman wacht braaf op den huisbaas, nu hij vroeger van het werk naar huis is getrokken, nadat Nip hem gebeld had met de mededeling dat de regen niet enkel buiten met bakken tegelijk uit de lucht viel, maar ook in de slaapkamer. Gelukkig schijnt nu de zon weer (even?) en lijkt het erop dat we het ergste weer gehad hebben, maar plezierig is anders. Nu, omkomen van dorst zullen we hier momenteel niet doen, want ik schat dat we zo'n 15 liter vers regenwater hebben opgevangen...

Neen, echt druppelen deed het niet...

Deze avond is het Muzevalavond en Bibi hoopt dat ie er gaat geraken. Als ik nog wat op daken moet klauteren of moet wachten op klauterende huisbazen, dan ben je natuurlijk niet zeker van tijdige vertrektoestanden en van die dingen. Nu ja, soms komt het allemaal tegelijk. Naast die plenspartij binnen heb je immers nog het rode lampje in de Vlindermobiel, dat weer beginnen branden is en dat voorheen al tot een stevige herstelfactuur heeft geleid van € 300. En dan is er de VlinderPC, die nog maar 8 gig aan vrije sch(r)ijfruimte blijkt te hebben... Gek, dat ik met de eerste pc ooit online ben gegaan met een schijfke van 865 MEG of iets in die orde van grootte. Uiteraard kon ik bij het laden van een webpagina toen rustig de patatten schillen én koken :-)

Sedert eergisteren is Bibi trouwens lid geworden van Twitter. Waarom weet ik ook niet, maar bon, ge moet u overal toch ne keer laten zien, niet? Over zien gesproken, misschien tot dezen avond, als alles droog is gelegd?

En nu maar hopen dat we daar gaan geraken...

Niets

Niets vandaag, u zal moeten putten uit oudere bijdragen ;-)

Gedicht: hij wil niet zeuren, maar

Los van het feit dat er een lek in de dakbedekking lijkt te zitten, zoals we net hebben vastgesteld na die ettelijke liters water uit de hemel, had ik nog eens zin een poëzietje te plegen. Er ligt nog wat onafgewerkt materiaal in mijn schuif en deze leek me goed om even uit te werken. Ondertussen gaat het verder in dit Vlinderhoofd, dat er nieuwe ideeën opduiken en zich verder vormen tot wat later komen zal.

huisje, schatje, katje

hij wil niet zeuren, maar

soms dondert het even
helder bij onverwacht
rollende combinaties
die je doen schuilen
tot het over gaat

zoveel water zonder tonnen
genoeg om te vergaren
voor waar ze grossieren
in stukgesprongen blaren
op kapotgelikte lippen
na alweer een droog seizoen

en dan nadien dat groene gras
zo welig tierend in het perk
ingericht tot op de centimeter
zonder plaats voor ongekruid
tenzij ze mooi bloemen kunnen
zolang ze maar zeer beperkt

wat moet je nou nog meer
met je huisje tuintje boompje
rond je niesje kniesje melanoompje
als trofee voor de evolutie
van het kapitaal zonder verhaal?

Frans V.