één kleine neger + gedicht

Even over het werk dus: vandaag tot de vaststelling gekomen dat ik na half april als enige oudgediende op mijn afdeling zal overblijven. Al de anderen zullen dan in de eregallerij van verdwijners opgehangen zijn, met foto's die te donker of te licht bevonden werden om te (laten) (be)werken. Dik acht jaar na mijn intrede heb ik er immers al velen zien komen en net zo goed gaan. Ben zelf ook min of meer gegaan, maar dat lag anders, vermits ik dezelfde baas volgde naar een andere werkplaats en daarna teruggekomen ben. Maar dus nu: Bibi blijft alleen achter. Een rots in de branding? Een koppigaard? Een vreemde kerel die net dat ietsje genoeg afwijkt om vol te kunnen houden? Wie zal het zeggen...

Het is een vreemde gewaarwording vast te moeten stellen dat je niets in dit leven ooit helemaal onder controle hebt. Zelfs die zaken waarvan je dat dacht. En dat hoe ouder je wordt, er steeds meer grenzen op je afkomen, ook al doe je zoals ik al jaren niets anders dan grenzen aftasten en erover heen gaan zelfs. Misschien dat de tijd me aan het inhalen is op mijn jongste oude dag.

af, lief, lig

uit het vuistje
een boterham met ham
op boter, cholesterol
is een vreemd woord dat
niet helemaal lekker bekt
voor een vent van zijn kaliber

hij neemt een hap
uit budgetten per maand
zoveel eten, zoveel plezier
want zo strikt zal hij nooit
ofte nooit en dat is gewoon zo
de helse vent die hij moet zijn

zij schouwt hem gaan
haalt hem telkens aan
hand in koekjestrommel
zachtjes in de hare
- het is liefde -
intiem geminnekoos doet meer
dan hij ooit kan weerstaan

Frans V.

nalezingske

Ben net terug van de Woorddadige Woensdag. Nip is ook terug van 't Filmforum in Wijnegem, en zo zitten we beiden wat te tokkelen op onze pc. We doen dat in stilte. En dan begin ik te denken. Ben ik nu zo stil of is zij stil? Wat zou haar bezig houden? Blijkt het Deviant Art te zijn. Denk ik verder. Wat houdt mij stil, wat houdt mij bezig. Blijkt het dan weer niet zo duidelijk te zijn. Er is wat werk-ruis, er is wat willen-stoppen-met-roken-ruis, er is wat nawee van een leuke poëzie- en muziekavond, er is wat vanalles.

Alla, we gaan hier niet de zieligaard uithangen, dus laat ik het er maar bij. Tot de volgende!

(b)logiteiten + gedicht

Oervervelend zou het worden, dus zal ik het vandaag niet over het werk hebben. Dat doe ik later nog wel eens, als er meer te vertellen valt met 100% zekerheid. Nee, laat ik het hebben over de hobbybezigheden van een Vlinderman, die mailings en dergelijke verzorgt voor zijn vereniging (jaja, Bibi is een verstokte Vlaming, compleet verankerd in het sociale weefsel van enkele verenigingen). Krijg ik me daar toch een vraag binnen van iemand waarom een bepaald citaat niet gebruikt werd in een aankondiging. Hm, als er na weken poging tot contact niet gereageerd wordt en er dan uiteindelijk, na toch een afspraak, niet binnen de deadline opgeleverd wordt, dan gebeuren dergelijke zaken. C'est si simple comme dire bonjour, non?

Deze avond mag ik nog eens op een podium, dat van de Woorddadige Woensdag in De Kleine Wereld (Vlasmarkt, Antwerpen), om er enkele van mijn dichtsels ten gehore te brengen. Ook Sabine Luypaert, Bart Van Peer en Christoffel Hendrickx zullen er voordragen. Muziek krijgen we dan weer van Francesco, als dichter ook bekend onder de naam Frank De Vos (net zoals bij de belastingen). Daarom dat ik het nu wat korter houdt. Misschien dat er later op de avond nog even halt gehouden wordt hier.

wie meer geïnteresseerd is in een filmavond, kan om 20u terecht in GC 't Gasthuis in Wijnegem, waar Nip de film 'Girl with the pearl' zal inleiden. Voor ieder wat wils dus...

Hier nog een poëzietje, naar aanleiding van de onafhankelijkheidsverklaring van een alom gekende provincie in Europa.

Kosovo danst met zichzelf

belaagd door wetten, voorgeschreven
door vreemden, sprak een volk zich uit
- moegetergd -
eigen staatsbehang onder 't juk vandaan
van minderheden zonder respect
voor norm en waarde, altijd
bereid tot spelende kinderen
op brakke bruggen vermoorden

honderd landen gezocht of meer
positief antwoord op dit verhaal
dat al jaren groeide uit de vraag
of er dan eerst moet uitgeroeid
vooraleer geallieerden in actie
op verwoeste voedselvelden

in België volgt een andere provincie
het hele gebeuren op oorlogsvoet
- moegestreden -
zou het dan toch dat
grenzen gesloten kunnen van
Waas- en Meetjesland tot stille Kempen
tussen Pajottenland en kaasboerderij
eigen staat eerst in staat
tot wereldwijd bestaan?

Frans V.

Woorddadige Woensdag of Filmforum

Woensdag 27/02/2008:

Ofwel poëzie en muziek in De Kleine Wereld (Antwerpen) met o.a. Frans Vlinderman

Ofwel film in CG 't Gasthuis (Wijnegem) met o.a. Nip

uitgeteerd

Vandaag was het weer een speciaal dagje op het werk. Na een eerdere toezegging voor een nieuwe collega, die inmiddels al deeltijds ingewerkt wordt, viel een andere collega binnen met de mededeling dat ze voor eind maart niet meer terug zou verschijnen. Resultaat van één en ander is dat we het nu met z'n tweetjes moeten zien te beredderen. De nieuwe collega is immers nog in opleiding. Gelukkig ook nu weer een voorstel tot oplossing: er staat weer een vacature open voor een nieuwe collega. Daarmee zijn we er nog helemaal niet, maar ooit zou het toch eens moeten lukken. We zullen wel zien wat er uit de bus zal vallen.

Ander nieuws is dat Vlinderman probeert van zijn sigaret af te raken. Ben er vandaag in geslaagd om pas om kwart na acht 's avonds een peuk op te steken. Beter ware het dat ik er geen had opgestoken, maar het zat er niet in. Het vlees bleek dan toch nog steeds te zwak om de geest zomaar te willen volgen in een gezonder discours. Ik zal echter niet versagen en toch ooit gebroken hebben met het kankerstokje. Een vast voornemen is alvast dat ik zeker overdag geen nicotine meer door mijn luchtpijp en ergo longen zal stuwen. En ook 's avonds zal ik niet meer 'turkend & lurkend' voor de buis zitten. Dat is toch ook al een hele verandering tegenover pakweg gisteren...

oerboer

hij doorploegt de akkers
met noeste weemoed van
een vaders zoon
voor dag en dauw
uit de strooien veren
bemint hij zijn geliefde
grond voor een leven lang

in de plooien van zijn vel
looit zich het verlangen
naar een natuur die hij kent
op de knieën gedwongen
in een strijd om het bestaan
die hij af en toe eens wint

in weer en wind aanwezig
zijn handen in de aarde
het teken van zijn overgave
aan de stiel die hij aanbidt
hij is de boer die boert
omdat hij niet anders kan

Frans V.

Woorddadige Woensdag

Een poëtisch – literaire midweekstoornis

Agenda 27 Februari 2008

In de kijker:

Deze maand belichten we Rafaël Alberti, een monument uit de Spaanse litteratuur. Hij behoort tot de generatie van’27 met o.a. Frederico Garcia Lorca en Pablo Neruda. Zijn oeuvre is samen te vatten rond drie grote thema’s: “ de zee, de engelen en de ballingschap” Vier gedichten van deze dichter zullen worden voorgedragen door Frank De Vos.

Op het podium:

Sabine Luypaert, Frans Vlinderman, Bart Van Peer en Christoffel Hendrickx
brengen telkens drie van hun gedichten.

Muzikale omlijsting:

Francesco zingt vier liederen uit zijn reeks Quirilliana.

Welkom in:

De Kleine Wereld
Vlasmarkt 25
2000 Antwerpen

netwerken + gedicht

Nog twee nachtjes slapen en ik mag terug een podium gaan uitproberen, namelijk dat van 'De Kleine Wereld'. Bart Van Peer organiseert dan weer samen met Frank De Vos zijn 'Woorddadige Woensdag' en heeft me nog eens uitgenodigd voor een streepje van mijn poëzie. Het kriebelt nu reeds, zoveel kan ik al wel zeggen. Immers, als ik zo mijn dichtsels mag brengen voor een luisterpubliek, dan kan ik ook andere accenten leggen dan dewelke je als lezer alleen maar kan vermoeden tijdens het overlopen van een online stukje tekst. En al ben ik altijd voorstander geweest van de uitspraak dat de lezer altijd gelijk heeft, ergens heeft ook de auteur gelijk, nietwaar?

De laatste dagen ben ik weer wat intensiever en verder de wereld aan het verkennen van al die netwerken die je kan vinden. Nip vroeg me zonet waar ik nog geen profiel had. Wel, waarschijnlijk heb ik nog heel veel sites te gaan, voor ik daar het antwoord schuldig op moet blijven... Denk ik dan toch.

Op politiek niveau zien we stilaan eindelijk de aap uit de mouw komen. De mouw zijnde de knievallige Tjeven, de aap de eigengereide NVA-ers. Veel meer valt daar niet aan toe te voegen, maar het is wel opvallend hoe het alweer maanden geleden voorspelde scenario zich stilaan duidelijker en duidelijker begint aan te dienen. Of hoever kartelpartners bereid zijn zichzelf partners van elkaar te noemen. 't Zal ook wel politiek heten, zeker?

maanstandje

de heldere maan staat klaar
voor de monkelende nacht
een sikkel geleend zonlicht
die bij heldere hemel verrast
als eerste de toevallige toeschouwer

een gewone man zit in het park
zijn allene vrouw afwezig thuis
en zendt zijn diepste dromen uit
kleine schietgebedjes met
af en toe een fantasietje
morgen reeds aanwezig in gedachten

hij vult zijn hoofdzakken
vergeet wat vandaag te vergeten
en keert blijgezind terug bij
vrouw en kind, nog nagenietend
van zijn bezoek aan 't enig Janneke
dat iedereen wel kent

Frans V.

Alweer zondag + gedicht

Alweer is het zondag. Alweer is er een week voorbijgegleden en alweer staat er een nieuwe klaar om ons wie weet wat te brengen. Ik denk dat het een zondagje wordt van niet al te veel gedoe, gewoon lekker rustig neuzelen, wat surfen hier en daar (heb ondertussen deze blog gekoppeld aan mijn Hyves-account, waardoor ik zowaar blog op twee verschillende plekken en zo nieuwe en oude vrienden vind), een beetje opruimen, kattebakje vervangen door een groter model, beetje lezen in een verhalenbundel van Stephen King, Nip af en toe eens kussen, nadenken over huwelijkse toestanden, genieten van een terrasje met een sigaretje, slechts gekleed in mijn nieuwe badjas. Relaxen dus en af en toe toch ook wat nuttig uit mijn mouw schudden.

Ondertussen kabbelt mijn schrijverij verder. Zoals een zwanenmeer zonder sierlijke zwaan erop maar een grote plas blijkt, zo is mijn dag zonder wat schriftelijke neerslag gewoon een verzameling uren die doorgekomen dienen te worden. En vermits Nip en ik er nog steeds niet uit zijn geraakt wat nu net de zin van alles is, of er een groter Doel is of niet, moet er toch een kleiner doel geïnstalleerd worden in dit Vlindermanbestaan. En dus spring ik van dag naar dag, week naar week, jaar naar jaar en ga maar een eind verder, onderweg stukjes krabbels achterlatend. En als ooit de dag komt dat ik er ook daadwerkelijk wat mee ga doen, dan laat ik dan ook weer weten.

Gisteren nog kreeg ik een leuke reactie van Branco, iemand die wel lijkt te genieten van mijn krabbels en dichtsels. Dan fleurt Bibi op, want dat betekent dat mijn schrijverij iets kan betekenen voor iemand anders. En ik zou blasé zijn als ik dat niet plezierig zou vinden...

geletterde

hij wikt en weegt
bij de bakker, kapper,
beenhouwer, ook priester
zijn woorden
zijn krachten
die hij niet genoeg

beheerst

zwijgt hij teder
bij zichzelf, dichter
dan zijn huid zal niemand

doorbreekt hij pas dan
de stilte als hij verdoofd
de wereld weer horen wil
en wat die te vertellen

Frans V.

laptop + gedicht

Vlinderman was er een dagje tussenuit. Niet uit het werken of zo, gewoon, geen tijd om online te gaan. Nadat ik gisteren immers een namiddagje overuren gepresteerd had, ben ik samen met Nip aansluitend naar Broer Jurgen en Schone Zus Joke gebust. We werden daar immers verwacht voor een heerlijk avondje met Semi-Schone Zussen Liesbeth en Inge en hun respectievelijke Ben en Hans. Ook Neefje Sander en Nichtje Silke waren even van de partij, evenals de nieuwe gelapte top van Broer. Pas aangeschaft in de GB, een heerlijke Toshiba, die nog moest klaargemaakt worden voor het Grote Werk op de internetsnelweg...

Om kort te gaan: oververzadigd van de vele op Tapas-leest geschoeide Happerij werd het nogal laat (ik schat iets van een half vier) vooraleer we de koffer indoken. Daar werden we weer uitgejaagd door een bijzonder vroeg koppel kinderen, zodat ik om een uur of half tien terug beneden stond om het nieuwe lettermachientje in gebruik te stellen. Zowat alles is nu geïnstalleerd, zodat Broertje weer naar hartenlust kan surfen. En zo zijn we opnieuw met weer wat meer volk in space-land.

ruisvogel

hier fluister ik stilte
een gat in de atmosfeer
dat gevuld moet worden
met een stevige streep leegte
om even te vergeten

geen geluid is onmogelijk
één al evenzeer zo
zal ik me troosten met
het ontbreken van gereutel
telkens hersenraderen ratelen
om te voelen hoe
alleen ik dan toch nooit

al blijf ik fluisteren
ooit zal iemand toch
mij horen doorheen het ruis
van zoveel leven

Frans V.

Belastingen + gedicht

De opbrengst uit belastingen zou beter meevallen dan vorige week nog geraamd. Stond zomaar in mijn krant vandaag. Ik was al een hele dag aan het sakkeren dat het een lieve lust was, want ik vermoedde een stevige brief in mijn eigen kleine (gehuurde) bus te vinden. Wel, hij was er vandaag.

Vlinderman denkt altijd dat wie veel belastingen moet betalen, ook veel verdiend heeft. Vermits hij de vorige jaren altijd al moest betalen (ook al verdiende hij niet zoveel), dacht hij eerst nog de brief van Financiën maar gewoon in de vuilbak te keilen. Hetgeen hij dus niet gedaan heeft.

Geloof het of niet: Bibi gaat zowaar wat centen terugkrijgen! Wat dus wil zeggen (volgens mijn eigen onwrikbare logica), dat ik verdomde weinig verdien. Maar bon, merci, Vadertje Staat, om mij dan een paar jaar na (werk)datum toch nog wat terug te schenken. In een huwelijksjaar zijn de uitgaven immers net dat ietsje meer. En ja, je mag nog twee maanden wachten met terug te geven wat je al jaren terug teveel hebt afgeroomd van mijn armzalig 'preke'. Zolang je maar doet wat je me per brief beloofd hebt. Terugbetalen.

strak, strakker, straks(t)

dagen die zich ontvouwen
uren netjes achtereen
zorgvuldig geplande actie
na reflectie de extractie
gevolgd door extase bij
geslaagde realisatie

zijn wezen is opgedeeld
in functie van eerst eerst
later misschien wat meer
van dromen onder constructie
de plannen uitgetekend te bed
pleegt hij geen woorden vuil

het is ver gekomen al
zijn de plassen er nog wel
springen doet hij niet meer
vaak, er moet nog zoveel
eerst afgewerkt, dan pas
klaar om nog wat te leven

Frans V.

Mededeling: Donderdagen van de Poëzie

Donderdagen van de Poëzie 08

Twee poëzielezingen per maand

Het derde seizoen van De Donderdagen van de Poëzie startte op Gedichtendag, 31 januari 2008, in bibliotheek Permeke. Het nieuwe seizoen biedt twee poëzielezingen per maand, in het Letterenhuis en bibliotheek Permeke.

In het Letterenhuis ontvangt gastvrouw Jelle Van Riet (van De Standaard) elke maand een auteur die een keuze uit eigen en andermans poëzie leest en becommentarieert. In bibliotheek Permeke interviewt Johan De Boose elke vierde donderdag van de maand een dichter die onlangs een nieuwe bundel heeft gepuliceerd.

Januari

31/01 Special Gedichtendag / Permeke
Stijn Vranken: 'Vlees mij!' - Jess De Gruyter: 'It was a boring conversation anyway' - Ruth Lasters: 'Vouwplannen'

Februari

21/2 Simon Vinkenoog / Letterenhuis
28/2 Willem M. Roggeman: 'Blue notebook'/ Permeke

Maart

20/3 Kristien Hemmerechts / Letterenhuis
27/3 Leonard Nolens: 'Bres' / Permeke

April

17/4 Adriaan De Roover / Letterenhuis
24/4 Peter Holvoet-Hanssen: 'Navagio' / Permeke

Telkens van 12u30 tot 13u30.

Letterenhuis, Minderbroedersstraat 22, Antwerpen
Bibliotheek Permeke, De Coninckplein, Antwerpen

het hectisch leven + gedicht

Lange dagen, aangename nachten. SK schreef het in zijn opus magnum, De Donkere Toren, als vorm van een begroeting tussen elkaar welgezinde vreemden. Ik wens iedereen hetzelfde toe, bekenden zowel als onbekenden. zomaar, omdat ik zin heb in gewoon wat wenserij. Er gebeurt immers zoveel iedere dag, dat ik me af en toe afvraag of het nog normaal is. Via krant en pc krijg ik iedere dag de wereld over me uitgestort. Tussen dat gebeuren door is er ook de dagdagelijkse omgang met een hele hoop mensen. En daar nog verder tussendoor koester ik mijn relatie met Nip. Al durft dat wel eens rare vormen aannemen.

Neem nu mijn voornemen om de afwas alvast gedaan te hebben tegen dat Nip vanavond zou thuiskomen van de unief. Belt ze toch wel een pak te vroeg dat het college voor vandaag erop zat. Waarop ik zowaar bitsig reageer. Nu kan ik haar niet meer verrassen met een propere keukenplek... Of wat voor kieken ik toch kan zijn, alsof Nip er aan kan doen dat een les vroeger gedaan is dan gepland.

Als voorlopige afsluiter een inzending van een kleine maand terug op Gedichtenfreaks, met een onderwerp dat te linken valt aan de hele thematiek van het ongeregelde draagmoederschap. Weet gelijk iedereen hoe ik daar over denk...

draagmoeder voor valuta

ze vraagt geld voor een daad
uit pure mensenliefde begaan
stelt het helpen voorzien in
een kleintje voor later
zoveel mooier voor zichzelf
het groeien van een rekening
bij de bank waar zij gekend
het mooie weer wil maken

dat het daarbij dan blijft
schone liedjes die niet lang
en mensen dieper in de put
hoe zou zij dat moeten voelen
waar de knip erop de hartenklop
slechts vertaalt in dollartekens

ze is het voorbeeld van
eigen wereld eerst en dan
hoeft er over de rest
nooit meer nagepraat
want de kist ingepest
door wat modern heet
een beetje moreel
onvermogen

Frans V.

Carmen & Food

Gisteren werd ik attent gemaakt op een blog (dankuwel, Branco) van een levenminnende jongedame. Carmen heet ze, ze blogt en ze schrijft poëzie. Het moet gezegd, er was geen woord van gelogen. Ben een beetje onder de indruk, en dan lieg ik het hele '-je'-gedeelte. Voor iedereen die wel eens een piepje durft wagen in andermans leven en met een appetijt voor poëzie (is dat de reden waarom je hier nu alweer langsgelopen komt?) kan ik deze blog aanraden. Gaat lezen en geniet, gij linkgerichte zoeker des levens!

Ondertussen geniet ik van Nips heerlijk klaargemaakte gerecht, zomaar weggeplukt van het kooklabo. Een eerste maal klaargemaakt en gelijk een schot in de Vlindermanroos. Een warme oproep dus aan al diegenen die op zoek zijn naar eenvoudig te bereiden en toch speciale gerechten: verzamelt u allen en deel het Britt en Nip alle mogelijke culinaire geneugten waarover je maar zou beschikken. Dit proefkonijn zit al te watertanden...

Vriendin voor de dood + gedicht

Het leven heeft iets tragisch. Klinkt misschien wat zwaarmoedig, maar dat moet dan zo maar even zijn. Een tijdje terug heb ik gebeld met A. A. is een prachtvrouw. A. cijfert zichzelf weg voor een ander. A. heeft al heel wat meegemaakt in haar leven, maar blijft altijd lachen. A. geeft stevige duwtjes in Vlindermanruggen. A. woont in het hart van velen, waaronder het mijne, gewoon om wie zij is. A. beleeft ook haar laatste jaar. Hoe moeilijk kan het zijn om over een naderende dood te spreken tussen zij die blijven en zij die gaan? Bijzonder moeilijk, want de onmacht langs beide kanten verlamt ieder normaal gesprek. Er wordt al eens gesteld dat de dood bij het leven hoort, maar dat maakt niemand iets uit die ermee geconfronteerd wordt in zijn dagelijkse omgang. Niets. Het blijft aartsmoeilijk en daar zit deze Vlindervent nu mee.

over-leven gesproken

sterven gaan, is dat
de wagen nemen
bestemming onbekend
en nooit meer weer
je foto op een poster

word je dan een bloem
na wat jaren of zo
of is het gewoon maar
stof en as en stof
op het kerkhof weg te vegen
van een vervallend graf

dat je foto niet verbleekt
dan soms per ongeluk gewist
en je stem nog lang te horen
maar wat als ik nog
zo een warme knuffel
dan ook niet meer

dood gaan
laat ook sterven
het hart binnen sluipen
van zij die verder mogen
om de tijd te laten helen
wat een mensenleven minder
heeft nagelaten

Frans V.

fiscale waanzin + gedicht

Wat vind je nu van dit bericht? Een heertje of dametje op de fiscale dienst van België vindt het een lucratief idee om een reeks achterstallige belastingen met een waarde van € 100 miljoen effie gewoon maar blauw blauw te laten. Kost te veel om erachteraan te gaan en het volk dat we daarmee niet hoeven in te zetten, kunnen we best gebruiken om de meer recente belastingen te innen.
Ik mijmer een eind terug en denk dan aan die schrijnende verhalen in menig oude krant over volkse mensen, die een deurwaarder aan hun deur kregen omdat ze nog een openstaand saldo bij de fiscus hadden staan van bijvoorbeeld € 50,00. Of die administratieve boeten kregen, omdat ze nog vergeten waren € 0,12 van een rekening van vadertje mee over te schrijven. Ik dwaal dan ook met mijn gedachten tot in de woonkamer van al die verbaasde brave betalers die dit nieuws op hun zaterdagse of zondagse teljoor gekregen hebben. En dan ga ik me ook vragen stellen: wie is hier nu feitelijk de pineut? En vandaar kom ik bij de volgende vraag: wie is hier nu eigenlijk de idioot? Om min of meer te eindigen bij: eerlijk duurt toch het langst? Lastige vragen om zomaar een eenduidig antwoord op te formuleren, neem het maar gerust van me aan.

Vanop het werkse thuisfront van Vlinderman niets dan goed nieuws: een collega opnieuw out voor twee weken en nog wat dringende opdrachten die voorrang op de andere taken krijgen. In de wandelgangen wordt gespeculeerd over de omvang van de achterstand na die paar weken. Bibi staat er stil bij en kijkt ernaar. Alweer.

uit het zelf

laat dit de voorspelling zijn
dat deze dag in jou zal blijven
herinnering tot op het laatst
wanneer je dan niet anders kan
dan toegeven dat het misplaatst

al je dromen, al die idealen
verkwanseld voor instant goud
dat goed dat niet meer doet dan
verleidend glinsteren tot je oud

een heel leven, weenzaam en zo
met jezelf, die je niet meer was
maar ook die pijn zal wel slijten
al blijf je hetzelfde gelijmde glas

iedereen en alles zal zo zien
dat ook jij ooit bezweken bent
aan 't idee van niet met mij
waarna je eeuwig toch maar
die eeuwig veranderde vent

Frans V.

Stephen King, DKZ + gedicht

Zodadelijk zet ik me in de zetel met een boekje Stephen King. De marathon nog eens herlezen. Mijn favoriete auteur blijft me verbazen, al heb ik al zijn verhalen al minstens tweemaal gelezen. Ik kan gewoon toch zo genieten van hoe hij zijn karakters beetje bij beetje in hun hemd zet, de mens ontbloot van alle franje. Wat je dan krijgt, dat zijn bijna pervers aandoende cynische figuren, in al hun povere pogingen er al dan niet bij te horen. Dat beeld van de mens, dat komt wel zo een beetje overeen met hoe ik soms ons wereldbevolkers ervaar. Uiteraard zijn er de uitzonderingen die voor dat tikje overstijgend meer gaan, maar die zijn toch zo schaars op een totaal van al die miljarden anderen...

In de krant vandaag (en uiteraard ook gisteren) weer een discussie over het voederen van dieren met dierlijk meel. Op acht jaar tijd is men blijkbaar al vergeten hoe dát is afgelopen met de veestapel (BSE, nog iemand van gehoord?) Als alles genoeg gecontroleerd wordt, zou het wel lukken zonder een nieuwe opstoot van DKZ. Voldoende controle? En wie gaat dat doen? Willen we nog terug dioxinevlees op ons bord of een aangetaste ossentong in madeirasaus? Dan moeten we vooral in val van de controle-illusie trappen. Prettige zondag iedereen, geniet er nog maar wat van.

hij het onverschil

op het hart getrapt
de lagen van een leven
vol zin maar veelal onzin
dag na dag bijgegroeid
samen met het onvermogen
tot zomaar mededogen

hij kijkt naar links
waar rechts een appel
hem niet kan beroeren
tot het uitstrekken van
een stukje reddende hand

rechts rijdt hij soms
de scheefste schaats
met een flair van ego
sum, ergo de boom in
moi d'abord en de ander
altijd op de tweede plaats

hij schijnt een mens te zijn
vooral bij nacht en stevig
met een zaklantaarn verlicht
tot hij weer verdwenen
met hangende schouders
slechts een schimmige herinnering

Frans V.

afrondingske

Nip en Britt hebben het behoorlijk gedaan: reeds omstreeks 12u30 meldde Nip me dat de jurk voor getuige Britt een feit was! Bravo, Britt (om het eens alliterair in de verf te zettten). En naar ik verneem van Nip ziet het er bijzonder geslaagd uit. Zolang Nip in augustus maar de schoonste mag zijn :p
Yoeri, vriend van Britt, is er uiteindelijk ook nog bijgekomen, net zoals ikzelf, en we hebben al afgesproken dat we begin april (vrijdag de vierde om duidelijk te gaan) allemaal verzamelen blazen hier in de Kroonstraat om te Kolonisten (van Katan). Er zal dan ook gemojito't worden en Nip gaat voor ons koken, waarvan uiteraard verslag zal uitgebracht worden op de kooklaboblog van de dames...

Dat was het voor de kleine weetjes, nu over naar de orde van de dag: er moet nog een filmpje meegepikt worden: You kill me, zwarte humor met een misdadig ondertoontje. Ben er benieuwd naar en als het meegevallen is, kom ik dat hier nog wel laten weten. Morgen, uiteraard. Doeg doeg, blogpezers, en nog een fijne zondag aan allen.

illegalen + gedicht

Na de heerlijk ontspannende dag van gisteren gaat deze Vlinderman vandaag op stap door 't Stad, samen met Herman J. Claeys. Dat wordt keuvelen, poëtische ontboezemingen delen, kritische blikken op het stads gebeuren werpen. Terwijl Nip samen met haar bruidsgetuige Britt op zoek is naar een geschikte outfit voor in augustus, zal ik met Herman op bezoek gaan bij de locaties voor de affiches van De Muzeval. Kwestie van op die plaatsen de mensen ook te leren kennen en zij mij. Het zonnetje schijnt trouwens naar hartelust en dat doet mijn humeur deugd. Zeker als je weer midden in de nacht gewekt werd door een onzinnige sms van iemand die mij niet meer hoort te sms-en. De kleine ongemakken van het leven zien er gelukkig altijd draagbaarder uit als de zon er haar licht de dag nadien over laat schijnen.

Onderstaand gedicht naar aanleiding van opnieuw een artikel inzake asielzoekers en illegalen. Laat ik daar voorlopig mee afsluiten.

paspoort van een mens

zijn claim rust niet op het land
waar hij toevallig ter wereld kwam
waar per nieuw ingeschrevene een ander
per losgeslagen kogel uitgeschreven
en nog een andere per direct
verdwijnt uit het straatbeeld
wegens een individuele overtuiging

zijn claim rust op het land
aan de andere kant van de wereld
welke taal hij niet spreekt noch
welke zeden en gewoonten hij kent
maar waar hij over heeft gehoord
als het paradijs dat het zou zijn
melk en honing in de straten
met agenten zonder vergunning
zomaar te schieten met scherp

voor zijn claim verbrandt hij
in zijn honger naar rechtvaardigheid
maar al te graag elke oude brug
met gevaar voor eigen leven overgestoken
leert hij zijn afkomst te verloochenen
door zich voor te doen als iemand
die hij nog nooit is geweest

hij is een man met een missie
waar geen grenzen voor bestaan
die zijn rechten durft opeisen
als kind van zijn eigen mensensoort

Frans V.

Chinees + senryu

Een laatste bericht, om het af te leren. De Chinees vandaag was bijzonder 'splendid'. Humoristische bediening, een meer dan de klanten morsende sommelier-never-in-spe, een overdaad aan Oosters aandoende hapjes en -pen, een Mama Mia en pleine forme en Broer Jurgen die de bedienende garçon vooral wilde bewijzen géén gulzige jongen te zijn, ook al bestelde hij twee hoofdgerechten... Lachen en gieren, geloof me vrij. Uiteraard ging het er ook af en toe wat ernstiger aan toe en kwamen kinderen en (andere) toekomstplannen aan bod, zoals dat bij een intiem familiediner wel meer gebeurt. Affin, Nip zo vol als een ei, Vlinderman niet meer in staat op te stijgen, er zitten hier een aantal buikjerondmensen Miss Jackie T te plagen...

Om jullie extra te verwennen nog snel een senryu, en dan kap ik ermee voor vandaag. Denk ik :-D

opgediend (senryu)

de rij ribbekes
hoeft niet echt meer gekieteld
geserveerde lach

Frans V.

aanvulling

Nog een korte aanvulling, wie weet wanneer ik nog eens deftig tot hier geraak. De sauna was zalig, Nip heeft voor het eerst van haar leven een massage gekregen (en ik was zowaar een tikkeltje jaloers op die man die haar onder handen genomen had) en we verkeren vanaf heden ook definitief in de mogelijkheid onze ondertrouw te gaan regelen op 't districtshuis in Borgerhout...

Dat gezegd zijnde en een nieuwe verliefde ziel in blogland gevonden hebbende, pak ik zodadelijk mijn en Nips biezen om ne keer gezellig te gaan eten bij de Chinees ergens ter hoogte van den Beerschot. Om eindelijk een vreemd 2007 volledig achter ons te laten en te toasten op verhuizingen en andere auto's en nieuwe bestemmingen en gelukkige Mama Mia's.