illegalen + gedicht

Na de heerlijk ontspannende dag van gisteren gaat deze Vlinderman vandaag op stap door 't Stad, samen met Herman J. Claeys. Dat wordt keuvelen, poëtische ontboezemingen delen, kritische blikken op het stads gebeuren werpen. Terwijl Nip samen met haar bruidsgetuige Britt op zoek is naar een geschikte outfit voor in augustus, zal ik met Herman op bezoek gaan bij de locaties voor de affiches van De Muzeval. Kwestie van op die plaatsen de mensen ook te leren kennen en zij mij. Het zonnetje schijnt trouwens naar hartelust en dat doet mijn humeur deugd. Zeker als je weer midden in de nacht gewekt werd door een onzinnige sms van iemand die mij niet meer hoort te sms-en. De kleine ongemakken van het leven zien er gelukkig altijd draagbaarder uit als de zon er haar licht de dag nadien over laat schijnen.

Onderstaand gedicht naar aanleiding van opnieuw een artikel inzake asielzoekers en illegalen. Laat ik daar voorlopig mee afsluiten.

paspoort van een mens

zijn claim rust niet op het land
waar hij toevallig ter wereld kwam
waar per nieuw ingeschrevene een ander
per losgeslagen kogel uitgeschreven
en nog een andere per direct
verdwijnt uit het straatbeeld
wegens een individuele overtuiging

zijn claim rust op het land
aan de andere kant van de wereld
welke taal hij niet spreekt noch
welke zeden en gewoonten hij kent
maar waar hij over heeft gehoord
als het paradijs dat het zou zijn
melk en honing in de straten
met agenten zonder vergunning
zomaar te schieten met scherp

voor zijn claim verbrandt hij
in zijn honger naar rechtvaardigheid
maar al te graag elke oude brug
met gevaar voor eigen leven overgestoken
leert hij zijn afkomst te verloochenen
door zich voor te doen als iemand
die hij nog nooit is geweest

hij is een man met een missie
waar geen grenzen voor bestaan
die zijn rechten durft opeisen
als kind van zijn eigen mensensoort

Frans V.