Vragen + kat & hond + mode + gedicht

De werkweek is voorbij half, het is tijd om af te tellen. En om mezelf dezelfde vragen te stellen als zoveel miljoenen andere mensen: hebben ze het nou zelf gedaan of niet? En zo ja, hoe en waarom en of ik dat dan ooit zou kúnnen begrijpen. Voor mij zal het altijd wel zoiets als een rubicube-ding blijven: één vlak krijg ik ok, in overeenstemming zelfs met de aanpalende vlakken, maar verder lukt het me niet. Feit is ook dat ik er geen dag minder gelukkig om ben geweest. Wat me wel gestoord heeft, is dat er een pipo het nodig heeft gevonden zijn website aan te passen en een foto te verwijderen. Ey, pipo, is ze dan al terecht, of wat? Kan zij eraan doen, misschien? En sta je dan toch niet boven al het wereldse gekonkel(foes)? Soit, zo zie je maar weer.

Zodadelijk vertrekken Nip en ik weer naar het Te Boelarepark, om de Juul nog eens een flinke wandelbeurt te gunnen, terwijl Miss Jackie T hier het kot weer voor zich alleen zal hebben - als ik tenminste stiekem niet binnenval, want ze denkt werkelijk dat het hier nu allemaal van haar is. Ze heeft zelfs na het bemachtigen van een stukje kip naar Nip gegromd, toen die dat wilde afnemen. Tijd om in te grijpen, denk ik dan. Maar hoe? Ik peins er nog wat over na. Ben trouwens nogal goed in napeinzen, al is het doorgaans een pak minder filosofisch dan wat er bij Nip door de koker gaat.

Over Nip gesproken, er staat de laatste tijd toch zoveel truut over mode in mijn krant en overal waar ik rond kijk, zie ik nieuwe collecties dit en nieuwe collecties dat. Hoge, niet te fijne hakken, dat wordt het deze winter, vergeet dus die ballerina's maar, dames, het is tijd voor het betere (w)enkelwerk! Soit, ik denk er het mijne van, mijn garderobe zal ooit wel vintage worden, en met mij dan erin gehesen, zal Vlinderman de mode bepalen :p

modeverschijnsel

ze staart onbewogen
het straatlicht uitbundig
verstilt het tafereel
van een God op aarde

haar hoofd loopt bochtjes
om de immer grootste vraag
spiegeltje spiegeltje aan de wand
het antwoord eeuwig wrang
tot aan de juiste kassa

supermodel voor even
met de glimlach van alweten
en genieten van een lijf
dat zo modieus bedekt
nochtans hetzelfde blijft

ze droomt
ze droomt nog altijd
ze droomt zo vaak
dat zij daar zo
en ja, oh zo graag

© Frans Vlinderman

Plannen + gedicht

Het is alweer nogal laat, maar dat komt omdat Nip en ik eerst nog naar Schone Moeder geweest zijn in Hoboken, direct na het werk. We zijn daar wat langer blijven plakken dan gepland omdat het eten zo lekker was dat het bijgevolg moeilijk voeten verplaatsen was daarna :p Het was iets met zalm, pasta, citroen, room en liefde, veel van dat laatste trouwens. Toen we dan huiswaarts gingen, wist ik nog niet dat ik nog even met de Juul zou moeten gaan wandelen, dus dacht ik al eerder hier aan te zullen komen. Niet dus, maar hey, wie alles plant en het ook zo uitvoert, lijkt me maar een saaie piet te zijn. Geef mij dan maar het minder verwachte.

Overmorgen gaan we dan wel nog eens een Muzevalleke doen in Den Hopsack, maar mijn blik is al gericht op Zuiderzinnen aanstaande zondag, Zuiderzinnen, het feest van de taal en dat in 'mijn' stad, ik word er ongeduldig van. Daarover in ieder geval meer in mijn vrijdagbijdrage. Nu nog een gedicht om alvast wat te oefenen voor beide optredens.

zondag in Antwerpen

Antwerpen en zondags
het terrasje, wat gouden zon
en mensen, zoveel mensen
te leren kennen, hij zit
hij kijkt, hij leert
zonder weten wat

dendert een hermelijnen tram
op weg naar de volgende ronde
een verdwaalde duif in zijn zog
bedelt er weer een dagje bij
terwijl zij stil de verbazing
op zijn vreemd gelaat gadeslaat

het gesprek dat zou zijn
blijft hangen in de lucht
een moment van groet
en alweer zo voorbij
maandag wenkt hen beiden
alsof vandaag nooit geweest

© Frans Vlinderman

Mededeling

Aanstaande donderdag
13 september 2007

Muzeval 106

in

Den Hopsack

Werk + milieu + gedicht

Het was vandaag een bijzonder druk dagje op het werk. Nadat ons (sorry voor het familiaire, Pascalleken) overgeplaatst was naar een andere afdeling en de nieuwste aanwinst, Griet, ons administratief ploegje mocht verlaten richting boekhouding, zijn we nog maar met drie om alles af te handelen op het werk. Mits enige organisatie lukt dat net, maar dan mag er niet te veel bijkomen of mislopen. Vandaag was daar een prachtig voorbeeld van: één collega een snipperdagje en de andere collega geveld door de griep. Vlinderman alleen op de werkvloer. Ik ga iedereen de details besparen, maar ik ben stikkapot. Een hele dag van hot naar haar hollen, telefoontjes beantwoorden, een mailing mee verwerken, nog wat deuren openen, ik denk dat ik maar drie koppen koffie heb kunnen drinken... Zo moeten er niet al te veel dagen meer komen, echt niet.

Toch had ik tussendoor nog wat tijd om een stukje krant te lezen. Er stond daar weer ergens een artikel dat stevig gekleurd werd door het thema milieu. En dat brengt me dan bij wat ik daarvan vind. Nou, ik ben best een groene jongen, sorteren en zo en protesteren tegen de wereldwijde verspilling en als het nog even kan pamfletten ondertekenen en milieugerichte gedichten schrijven. Ik draag m'n steentje bij aan de protestbeweging. Echt wel! Maar waar ik me niet mee kan verzoenen, is dat ik diezelfde boodschap uitdraag via een pc, over het internet, of op een podium, via een elektrisch versterkte micro. Ik verplaats me ook soms met de wagen naar een optreden hier of daar en maak gretig gebruik van mijn gsm. Mijn scheerapparaat is ook al te bedienen met elekriciteit, net zoals mijn tandenborstel. En films kijken en radio luisteren en wat nog allemaal. De factuur van Electrabel zal ik u onthouden, maar ik draag ook mijn steentje bij aan een soms verspillende levensstijl. En hoe moet ik daar mee omgaan?

Vroeger was het simpeler. Dan was er elke zondag de jeugdbeweging, verstand op nul (alhoewel, niet helemaal) en was het ravotten geblazen. Wat melancholie is me al nooit vreemd geweest, maar ditmaal blijft het toch wat steviger hangen.

een spel

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein bevolkt
zich met uniforme kinderen
het spel zal gespeeld vandaag
is het Scouts- en Chirodag
met Dikke Bertha
als leading lady

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein overgestoken
door een drieste bende
de mazen van het net
bij elke overtocht wat kleiner
tot de zaak pottoe gesloten
een laaste kleine overblijft
om te mogen winnen
ook zich gewonnen dient

schipper mag ik overvaren
ja of neen
moet ik dan een cent betalen
ja of neen?

het groene plein verlaten
plooit zich rond het plezier
waarmee het platgetreden
de week met tijd met raad
en volgende zondag
katje voor hoog

© Frans Vlinderman

rommelplaats + gedicht

Snel even een berichtje posten, want ik weet niet of ik er vandaag nog uitgebreid de tijd voor zal krijgen vandaag. Het is immers rommelmarkt op de Dageraadplaats in Zurenborg en daar zijn Nip en ik al een eerste maal gepasseerd. Te gekke koopjes daar, Nip in de textiel, Vlinderman in de DVD én een Hugo Claus ongeschonden voor minder dan niks. Dat wordt kijken en smullen en me vergapen aan Nip, die hier al een tijdje alles staat uit te proberen, onder het uiten van de ene glunder na de ander.

Wat Juul betreft, die is wat ziekjes, wil niet echt eten en ligt de hele tijd met z'n mooie kop op zijn poten de dag voorbij te laten gaan. Laat ons hopen dat hij binnen een paar daagjes uitgeziekt is. Miss Jackie T daarentegen is even speels en vrolijk als altijd. Haar klauwen moeten misschien binnenkort toch eens geknipt worden, want ze gaat er een gang mee op vel en zetel.

Verder heeft Nip zich vandaag zowaar opgeworpen als mijn agente en in diezelfde hoedanigheid dan maar contacten gelegd met het wereldje van de kunst... Aloha, vernissages, we komen eraan!

liefdesvraag

zal het blijven woeden
die oceanen tussen ons
waarop wij samen drijven
op drift geslagen los
van al wat verder hoost
in de wereld, niet van ons

ik proef de vraag
wat zich erin verschuilt
met lippen die nog nabranden
van die laatste kus die
nog lang de laatste niet

het antwoord, mijn lief
blijf ik schuldig
mijn leven lang
dezelfde vraag
of je mij nog graagde ziet
in koestering
van je warme lach
en dat hemels antwoord
dat zo eigen bij ons past

© Frans Vlinderman

Dagoverzicht + gedicht

Vlak na vorige post hier ben ik naar Duffel vertrokken. Broer Jurgen had immers gevraagd om samen met hem nog een kast te verhuizen, ik had eraan toegevoegd dat ik hem zou helpen bij het afladen van een remorque met afval én ik zou bij Mama Mia lampen gaan afdoen en vervangen door het klassieke kale peertje. Redelijk beperkt programma, zou dus kort na de middag thuis kunnen geweest zijn, maar naast al die dingen, hebben we nog wat andere kasten verhuisd, tezamen met welzeker 15 welgevulde dozen én heb ik aan de stroom gehangen. Leuk leuk, en voor ik het wist, was het vijf uur voorbij toen ik bij Nipje arriveerde. Van de weeromstuit ben ik dan maar thuis een andere kast ineen gaan timmeren en heb ik een stuk tussen de verse tafel hier gezet. Om dan te eten en te douchen en nu vast te stellen dat we moeten gaan housesitten... Een rustig leventje, wat is dat eigenlijk?

travakker

hij steekt zijn handen uit
de mouwen, steekt zijn mouwen
voorbij de ellebogen, hij werkt
zich uit de naad, de mouwen
geraken versleten, de handen
vereelt en hij veroudert
elke dag wat meer en beter

groeien doe je door te bloeien
in arbeid de natuur zien van
het beestje dat niet stil
noch bij de pakken blijft zitten
noest het sierend woord dat hoort
bij wie niet treuzelen gaat

met plaat en spaan en schuim
de rug bedolven onder mortel
en cement, bijeen te houden
door een wankel evenwicht
's noenens, na de middagbreak
en een lekker biertje

zolang de werf iedere dag
er een beetje minder
en afgewerkter

© Frans Vlinderman

EEN

Binnenkort komt hier een iets andere banner staan, maar je kan al eens doorklikken om te kijken waar die EEN voor staat. Laat ons allemaal samen eens een poging doen om onze stem te laten weerklinken tot in het fluwelen pluche van de wereldleiders.

Alifeira + gedicht

Iedereen heeft het deze zomer wel minstens één maal gehoord op radio of TV, gelezen in de krant, op het internet, weekblad, maandblad, vernomen van vrienden, collega's, familie, noem maar op: het heeft nogal gebrand bezuiden Vlaanderen. En als je er wat verder op bent ingegaan, dan ken je wel iemand in je omgeving die iemand in die omgeving waar het leven tot asvelden ruimen is herleid. Hier is het niet anders. Mistral deed een tijdje terug een voorstel om als dichter uit de hoek te komen en mee te zorgen dat er wat steun die richting uitgaat. Ik was het haast vergeten, maar nu heb ik haar toch wat toegezonden. Omdat ik een hart heb, dat niet alleen voor mezelf mag slaan. Al moet ik er eerlijkheidshalve aan toevoegen dat ik niet weet of ik nog op tijd was om dat kleine verschil mee te maken.

(Foto via Claudine)

Alifeira aangestoken

Alifeira, waar de bomen branden
huizen zonder mensen bloeden
en kinderen spelen
in de rokende resten
van hun leukste kamer

hoe zwaar heeft het moeten woeden
om de tranen eruit te persen
die een heel leven spaarzaam
slechts bij geboorte en overlijden
het Grieks gelouterd hart
het is zwartgeblakerd

door woorden als
speculatie en aangestoken
doorgestoken kaart en overheid
over geheid dezelfde kam
woorden ook als laks
en achterbaks, zomaar moordenaars
naast de versintelde deur
maar wél met poen op de rekening

dat as vruchtbaarheid
en morgen een nieuwe dag
vandaag even niet
vandaag huilt het
bittergriekse tranen
dit had niet nee
nooit niet zo

© Frans Vlinderman

Vraagjes + Schrijfzolder + gedicht

Vandaag werd er te casa Vlinderman gesproken over kleine woorden. Of ze zouden klinken als in de herinnering, zorgvuldig tot nu toe reeds opgebouwd. De antwoorden bevielen me wel, al heb ik mijn Vraag niet gesteld. Deze Vlinderman heeft nog maanden tijd om te doen wat er van hem wordt verwacht, dus het zal wel loslopen, vermits een Vlinderman doorgaans verwachtingen inlost, hoe dan ook.

Meer alweer niet voor vandaag, ik ga vroeg slapen en moet nog wat 'chatten' met een goede vriendin over op te starten websites. Schrijverssite uiteraard ;) Maar ik laat wel nog een gedicht. Eentje over vriendschap, waarom ook niet, eh :-D

vriendschap

laat ons de vriendschap schrijven
in kleine letters of
in reuzentaal hoe
die heerlijke banden ons leven
- ons - uitwonen, wij zo wij
en toch altijd meer
veel meer mens in hart en ziel
een echte vriend

de heer die galant een stoel
heen weer schuiven laat
het stukje vader, moeder ook
in al dat gedeeld dient
verdeeld - alleen is maar alleen -
en lachen doet nu eenmaal niemand
ooit zomaar in z'neentje

en dan die mind're dagen
dat het front gebarsten
pijpenstelen tranen uit
gewonde eigendunk
de wereld dan zo groot
te groot, het verdwalen
tot de juiste weg opnieuw
het puin geruimd
glas weer bijgevuld

en samen klinken op de vriendschap
laat ons altijd
vriendschap wezen

© Frans Vlinderman

Mededelingskens

Van Spin De Swerts in de mailbox:

Gratis supertalent speciaal voor iedereen die komt
toch een aanbieding die ik zou grijpen hoor :)

zat 8 september 2007

Café A Mi Manera
Brouwersvliet 12 in Antwerpen

21u: Philip en Fjorton
(Shout & Theatrical Poetry)

21.30u: Manu
(LDA)

21.50u: Pisteffo
(Experimental Theatre)

22.10u: Steven Crauwels
(Bassguitar Poetry)

22.25u: Lut Van Nooten
(Tasty Jazzrock)

22.45u: Spin
(Ghotic Poetry)

23u: Pieter Hemerijck
(Peeling Poetry)

23.15u: Peter Kluppels
(Poetic Comedy)

23u30: slot! !

Nog even dit: wat is uw favoriete naam en komt die van uzelf in de buurt van uw favoriete naam?

Spread the word, veel reclame maken en publiek meenemen.

Laten wij de My Way overbevolken!

Van Dirk Elst, enkele aankondigingen:

Op 16 september lees/perform ik eigen gedichten op Zuiderzinnen te Antwerpen aan de Lambermontplaats tussen 17 en 18u (uw eigenste Vlinderman zal die zondag ook zijn ding daar komen doen, dus kunnen we alvast aan wat combinatie gaan denken).

Moto is te horen op myspace url en we spelen in El Negocito, Brabantdam te Gent op 10 oktober om 22u30. We zoeken nog optredens, liefst veel.

13 oktober begeleid ik een kortfilm op het Filmfestival te Gent in Cinema Off Off. Dat is een zaterdag om 20u.

En op 8 november ben ik gastdichter op Het Zuid (aan de Waterpoort) te Antwerpen.

For those who can't come because of reasons of time and space, check out myspace or a video on youtube: Dirk Elst Maerlant Het Venijnig Gebroed.

Dit was voorlopig alles, wees welkom en

Ciaociao

Dirk

Het houdt niet op, zat er ook nog wat in de mail met betrekking tot een Gentse BBQ:

Barbecue en vegetarische maaltijd


Zaterdag 8 september 2007, vanaf 17u30

Vrede vzw, Filips van Arteveldestraat 35, 9000 Gent

Een jaarlijkse traditie: onze gezellige vredesbarbecue in de tuin van het Masereelhuis, het gebouw waar Vrede vzw huist. Iedereen is welkom! U kan kiezen tussen een vleesmaaltijd of vegetarische maaltijd. Het bedrag kan u storten op prk 000-0956015-80 met vermelding van wat u verkiest. De opbrengst dient om de jubileumactiviteiten in het kader van het vijftigjarige bestaan van het tijdschrift Vrede te helpen financieren.

10 euro/5 euro kinderen tot 12, inschrijven verplicht: 09-233 46 88, 0473-51 64 62 of mailen op ludo@vrede.be

Dit blokje medelingskens beëindig ik met een vierde mailaankondiging van De Boog vzw:

Beste,

We nodigen u graag uit op dinsdag 11 september om 20u30 voor de Leo Geerts Memorial onder het motto Vergeet de vergeten schrijvers niet!

De Boog brengt jaarlijks een eresaluut aan een waardevol woordkunstenaar die ten onrechte vergeten werd. Zestien jaar geleden stierf Leo Geerts, literair recensent en veelzijdig auteur. Weinigen zullen hem nog kennen, een reden te meer om zijn werk een avond lang de ruimte te geven.

Samen met Deus ex machina presenteren wij u het volgende programma:

* Hank Geerts en Ina Geerts lezen voor uit werk van hun vader

* Ludo Abicht en Frank Albers belichten als vriend of collega aspecten van zijn werk

* Jean Groenen, Geerts' oudste vriend, zorgt voor muzikale omlijsting met de jazz&blues van The Three Dreamers, met Little Eddy op piano, Judge Green op gitaar en special guest Ina Earner, zang

* interview- en operafragmenten

* de allerlaatste exemplaren van Geerts' boeken worden te koop aangeboden

* literaire tijdschrift Deus ex Machina neemt in zijn nieuwste nummer een aantal ongepubliceerde brieven op van Leo Geerts en een essay over Geerts van Johan Vandenbroeck. Info op deze link.

Reserveer snel voor deze niet te missen avond via dit linkje of telefonisch 03/239 34 68. Café RoodWit is gelegen in de Generaal Drubbelstraat 42 (vlakbij station Berchem). U kan er uiteraard ook aan de toog reserveren.Tot dan!

Vriendelijke groeten,

De Boog

kasten verhuizen + engel + gedicht

Ik zit hier eindelijk al een paar kwartiertjes stil op mijn pc'tje te werken. Het ging behoorlijk tijd worden dat ik dat nog eens kon doen. Sebiet ga ik slapen, want ik voel m'n rug nu al na dat verhuizen van kasten van Mama Mia naar Schone Moeder en van Schone Moeder dan ook nog eens naar casa Vlinderman. Onze Jurgen heeft dan ook nog eens zijne vinger stevig gepijnigd bij het verhuizen van een engel, die dan ook nog eens door Nip onthaald werd op een lang gezicht (de engel is niet zo klein en ziet er groen uit, maar Papa heeft 'm ooit gemaakt samen met drie anderen en ik moest en zou 'm bij me houden). Hij staat op het terras, in een zak van den Aldi, zal er ooit wel eens een fotoke van pakken...

Ik ga Nip nu kussen.

mismenst

als een ijle noot
langgerekt, uitstervend
passeert hij de wereld
verbazin uitdelend
als onuitputbare koekjes

zijn glimlach zo echt
als nietuwe werf op
afgebakende muren
verwarmt niet
snijdt plakjes mens
alsof er niets anders

na zijn sterfbed
wordt er niet lang getreurd
anderen zijn gekomen
zachte wezens met
scherpere dromen
en af en toe
echte tranen

© Frans Vlinderman

Mededeling: Filosofisch Café

Filosofisch berichtje in de vlindermanmailbox:

Beste,

Na een korte zomerstop zijn we weer helemaal klaar om van start te gaan met een nieuw seizoen van filosofische cafés. Veel vragen, maar misschien ook dat kleine beetje wijsheid... Sommigen onder u hebben vorige week onze stand bezocht op de cultuurmarkt te Antwerpen en deelgenomen aan de wedstrijd van de beste filosofische vraag. De winnaar zal zondag worden bekend gemaakt en de winnende vraag maakt kans om tijdens het filosofisch café gezamenlijk te worden onderzocht.

Hiervoor nodigen wij u graag volgende zondag 9 september uit. Nog steeds in: café Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24, 2000 Antwerpen. Wij starten om 14u stipt. De toegang is zoals altijd gratis.

Meer info vindt u op onze website.

Namens het hele team,
tot zondag,


Koen (Peeters)

Duffel + Gastvrij Podium + gedicht

Het is weer laat geworden. Maar wat een avond. Jurgen heeft ons net terug thuis afgezet, na een mislukte afspraak met de verhuisman. De kasten die naar Schone Mama moesten, staan nu nog bij Mama Mia, vermits we eerst nog een snel hapje wilden eten om aan te sterken voor de verhuis. In het Rochus-café waar de hap diende geserveerd, deed men nogal lang over het afleveren van een tweetal omeletten en een toast champignon (ongeveer drie kwartier) en toen we daarna met het hele gezelschap richting Duffel togen, bleek er om een uur of zeven ook nog wat fileleed te verorberen op Singel en Ring. Gevolg: 40 minuten te laat op afspraak en chauffeur alweer vertrokken na heel geduldig wachten. Tsja, het wordt een andere dag.
Eigenlijk wilde ik, over andere dagen gesproken, morgen naar Wijnegem voor een streepje poëzie op 't Gastvrij Podium, maar ik had al met Jurgen afgesproken om nog een kelderke leeg te schuppen...

Dan hier maar enkele woordjes.

bekeken

de tijd schrijdt
kent geen verwijt
verkent slechts vluchtig
de blik zonder onderscheid
wat zij of hij

regens komen, regens gaan
het leven simultaan
wordt er niet beter op
seconden in minuten
minuten in taferelen
of er getafeld

hij kijkt naar de wijzers
de wijzen zijner klok
en stokt bij leven
altijd al achterop

© Frans Vlinderman

Sprekende Egels + Nip + Den Dam Davert + gedicht

Gisteren dus een avondje optreden gehad in Café Rood Wit in Berchem. Openen, het is niet altijd even gemakkelijk. Na een dichtje of drie vroeg ik dan maar aan de hardnekkige praters of het voor hen ok was dat ik verder voordroeg of dat zij liever het woord bleven nemen. Gelukkig mocht ik verder met mijn streepje poëzie - stel je voor dat ik te horen had gekregen dat ze het liever verder over de voetbal of wat dan ook wilden hebben... De rest van de avond verliep bijzonder leuk, weer veel mooie dingen gehoord. Bijgeleerd ook, en daar doe ik het altijd opnieuw voor.

Wie zin heeft in een leuke zaterdag ergens in september en niet vies is van een streepje muziek, die nodig ik graag uit naar 'Den Dam Davert' op 22 september 2007. Jongerenontmoetingscentrum 'Oase' organiseert dan voor de eerste maal een muzikaal dagje, met een hoop hapjes, drankjes en groepjes/groepen/zangers/zangeressen. Je steunt daarbij ook gelijk de werking van het JOC, wat altijd meegenomen is.


En Nip, jij bent de liefste van al de 'lieven' die zich al mochten huldigen met die naam. Ik wou het gewoon even kwijt ;) Samen met het vermoeden dat ik nogal lang op jou heb moeten wachten...

Nip

laat ze dan maar
de wereld blijft wel
verder draaien
de wind als altijd
door de bomen waaien
en jij, jij wij

het geeft niet dat
een ander zus of zo
de zon schijnt elke dag
opnieuw op dezelfde hoofden
en jij, jij wij

naai me maar dat oor
in de liefde mag alles
per ongeluk of doelbewust
zolang je maar
af en toe
met me kust
jij, wij

© Frans Vlinderman

Mededeling

Niet vergeten voor deze avond:

(VOORLOPER VAN SPREKENDE EZELS)

SPREKENDE EGELS

Zondag 2/09/07

CAFE ROOD WIT
GENERAAL DRUBBELSTRAAT 42

2600 BERCHEM

AANVANG 19.30 U.

TOEGANG GRATIS


FRANS VLINDERMAN

JESSICA DE PRETER

BART VAN PEER

LUT VAN NOOTEN/ EMO MUSIC

MIL / ENGLISH POETRY

SVEN DE SWERTS

PIETER HEMERIJCK

HERMAN J. CLAEYS


OPEN STAGE

PRESENTATIE
PIETER HEMERIJCK

over poweten + gedicht

Opnieuw ben ik uitgekomen op de bekrompen wereld van de dichter. Ooit was ik een beginneling, die wat poëtisch de dingen des levens van zich af trachtte te schrijven. Meer bepaald op Redbox, het huidige Netlog. Iemand stuurde me toen richting Het Schrijvertje, om daar mijn gedichten te plaatsen. Het zou het begin worden van een bijzondere hobby. Het begin ook van een warme vriendschap met Verdano, die uiteindelijk mijn mentor zou worden. Sedertdien heb ik talloze sites ontdekt, waar ik mijn dichtsels kon plaatsen, al dan niet tegen betaling van een lidgeld.

Eén ding heb ik echter altijd gekoesterd: de inbreng van mijn lezers, wat zij me te bieden hadden/hebben vanuit hun standpunt. En meer dan dankbaar maak ik daar gebruik van. Ergens verwacht ik dat ook van mijn collega-internetdichters. Waarschijnlijk is dat een verkeerd uitgangspunt. Al enkele dagen nu word ik immers af en toe mee opgenomen in een hekelend gedicht, dan weer van die, dan weer van die andere, omdat ik het gewaagd had (stel je voor!) geen tien te geven voor hun werk. Tsja, wie is er in zijn schoolse carrière altijd thuisgekomen met alleen maar tienen op het rapport? Vanaf zeven was het al goed, niet? Bon, het wordt me allemaal wat te persoonlijk ondertussen, dus zal ik het maar laten rusten. Effie wegkijken als er weer wat op één staat te pronken met de bangelijke uitslag van 10 op 10 na 13 stemmen. Waarschijnlijk heb ik er dan geen kaas van gegeten.

Tot meerdere eer en glorie in het 'pesten' dan nog maar eens een dichtje van me. Want ik blijf ervan uitgaan dat u daarom ook zo regelmatig hierheen gesurft komt.

slaapprotest

een gedicht, jawel
een gedicht, misschien
schrijf ik wel over de buren
die joelen en schreeuwen
over hoe lief wel
en de dood en scheiden

ik dicht misschien beter
over de stervende cynthia's
pas ontloken in de pot
vergeten bij de waterronde
herdacht bij de ophaling
wekelijks vervend
in het jaarbiljet

ik zit en ik schrijf
boven het gekijf
en hier de onmacht
en slaap, zoveel slaap
die niet komen kan

schiet maar
en laat me dan
eindelijk eens slapen

© Frans Vlinderman

Klojo's + gedicht

Waar de ene dichter zich mee bezig houdt en de andere niet, dat maakt de rest van de wereld niet veel uit. Lees ik vandaag een stukje in de krant over een bende ongehoord die er plezier in schept een nagenoeg blinde man zomaar op straat een taart in het gelaat te duwen. Voor de grap? Omdat ie het niet kon zien aankomen? Wie zal het zeggen, ik staar gewoon naar het artikel. Dit hou je toch niet meer voor mogelijk, toch? Zijn we nou werkelijk in het derde millenium van de moderne tijdrekening beland of niet?

Ik stel er me stilaan vragen bij, net zoals bij de vaststelling dat ik geen hartenkreetschrijver blijk te zijn. En laat dat nou net 'de toekomst' zijn... Ik vermoed dat ik alweer de trein zal missen dan. In ieder geval: aan de eikels die blinde mensen bestoken met taarten: ga een boom zoeken, zorg dat je een stevig touw bij hebt en ga er maar eens rustig bij hangen. Ben je geen hanger, dan kan je nog altijd gemeenschapsdienst of zo gaan doen. Alles behalve taarten duwen in blinde gezichten...

Of geniet van een streepje poëzie

vakantie

het regent buiten
geen oude wijven
die slapen reeds
hun pan onder 't bed

hij zit alleen voor 't raam
de poes als steeds onschuldig
aan het behang, gordijnen
die twijfelen over hun zijn

hij, bijna alleen
aan het raam
boven water dat kolkt
augustus bijna
en de vraag brandt
ergens in Spaans Griekenland
vakantie verkeerd gepland

© Frans Vlinderman

Lenie jarig + gedicht

Ooit iemand al eens een overgelukkige Schone Moeder gezien? Ik wel, Nip ook, Mama Mia ook, Hedwig en Oma Goes ook, zelfs Karsten en Annemie deelden in de feestvreugde. Iedereen die aan het lezen is geslagen uiteraard op zoek naar 'wat bedoelt ie nú weer' dus ik hou het kort en bondig: we zijn vandaag gaan eten met Lenie en Lenie zag er goed uit, Lenie scoorde 10 op 10 in verrassing en blijheid, wij scoorden 10 op 10 voor aangename aanwezigheid, het restaurant 'Mijn Ibu' op de Dageraadplaats scoorde 10 op 10 voor haar rijstschotels, moet er nog meer gescoord?

Gelukkige verjaardag, Lenie! En de paspop (die ondertussen gedoopt werd als 'Constance'), die is helemaal voor jou (misschien stiekem toch ook een stukje voor ons...)


geen feestjes

geen feest voor mij
ligt het elke dag vast
zoals het zal zijn
een beetje mij en dan
zij, levend geworden droom
adem van mijn adem

geen gepreek, gesprekken
beter ook al niet want
gesproken wordt er zelden
dan gerocheld op wat slecht
en dan gefulmineerd zomaar
zonder waarschuwing

één dag per jaar
nog een hapje, ja
nog een wijntje ook
dat hoort erbij en dan
met wat pijn in het hart
dag lieverds, ik moet
alweer gaan

© Frans Vlinderman

Vanalles + Laddercompetitie + senryu

Het is alweer laat geworden. Dat komt doordat ik eerst nog eens langs Ikea gereden ben (merci voor de voiture, Pascale!) en dan nog wat ben gaan inpakken in Mama Mia's huis. Alweer twee kasten leeg, alweer wat dozen te verhuizen erbij. Morgen hoor ik wel wat ze van de opgevouwen gordijnen vindt en of de afgebroken schabbetjes er niet lief uitzien zo op het paadje voor het vensterraam.

Over morgen gesproken: iedereen die naar Den Hopsack trekt, geniet ervan. Ik zal er helaas niet bij kunnen zijn, vermits ik naar een ander feestje genood ben. Schone Moeder is deze week immers jarig geweest en dat gaan Nip en ik wat vieren hier met een hapje en een drankje. We mogen zoiets niet laten voorbijgaan vind ik nog altijd. Misschien komen er wel wat foto's uit de bus binnenkort...

baby'tje - senryu

roze kinderlach
cadeautjes in de kamer
versierde ouders

© Frans Vlinderman

En om af te ronden na dit kleine poeempje, nog een uitnodiging aan wie graag dicht en er een soort uitdaging van wil maken. Er bestaan op deze site verschillende vormen van wedstrijdjes, maar de Laddercompetitie vind ik persoonlijk het leukste. Elke week word je uitgedaagd om een poëtische strijd te leveren, waarna collega-dichters de resultaten beoordelen... Ga gerust eens een kijkje nemen en schrijf je in! Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

bombastisch & onverstaanbaar + gedicht

Heerlijk, de oude dagen zijn terug. Gisteren waagde ik het ergens op een bepaalde site een kritische noot te plaatsen bij top-tien-gedichten en een navenante beoordeling (lees: minder dan tien) te geven en kijk: Vlinderman krijgt in zijn inboxje een verontwaardigde boodschap van één der top tien-hoogmeesters met de mededeling dat Vlinderman onverstaanbaar en bombastisch schrijft. Met volwassen groeten erbij ook nog.

Veel woorden ga ik er niet aan vuil maken, maar als er nou een gedicht te lezen staat op een open en publiek toegankelijke plek, waar ook nog eens de mogelijkheid bestaat je waardering uitgedrukt in punten weer te geven, dan mag je toch verwachten dat zoiets gebeurt in de gradatie van 1 tot 10 (een nul kan je zelfs daar niet geven), of niet soms? Of is het normaal dat als er dertien mensen iets een tien geven, dat dan quasi automatisch verwacht wordt dat de hele rest van de wereld een tien zal geven? Ik dacht het niet.

Dat terzijde. Ik heb geantwoord, de persoon ik kwestie zal mijn kritische aandacht niet meer hoeven te verdragen. Ik wauwel wel op mezelf en even bombastisch verder. Al verdraag ik best kritiek. Leef jezelf uit hieronder, geef me ervan langs, leer me schrijven - en doe dat alstublief niet met aah en ooh, ik kan er al een behoorlijke snelweg mee plaveien.

prestatieman

de drang te scoren
vergezelt hem nu al zoveel jaren
als er kaarsen te blazen vallen
en nog wil hij steeds weer
simpelweg de beste

alle ogen draaien weg
bij het schouwen van zijn etalage
waar de trofeeën opgestapeld
slechts de leegte etaleren
die zonodig gevuld
en toch zo vol

de man verandert
stilaan in een grote sok
versiering rond zijn speelgoed
maar zo vaak versteld
dat ze ondraagbaar
en hij op blote voeten
alleen op het einde

© Frans Vlinderman