Dagverloopje + sonnet

Dag één van de nieuwe werkblok zit er weer op. Ik zag er helemaal niet naar uit, maar of het nou echt tegengevallen is? Ik dacht het niet. Het deed ook wel ergens deugd er opnieuw de mouwen voor op te rollen en er zonder al te veel nadenken tegenaan te gaan. Ik heb me boven geïnstalleerd, ver van alle telefoons, en ben begonnen met een lichte opruimactie om verder in alle rust door te kunnen werken. En dat beviel dus best.

De collega's waren er voor het grapje tussendoor, ik was er voor af en toe een luisterend oor. Niet teveel lijken in en/of uit de kast en wat is er dan mis met dat gaan werken? Voorlopig nog niet al te veel. Het onthaasten kon ik nog ruimschoots na die uren gaan doen, terwijl Nip met Schone Mama Lenie over de Meir struinde op zoek naar dat mooie stukje bij die nieuwe bottekes... En dan nog een terrasje... Ik mag dan al wel volop terug in de werkweek zitten, het blijft nog augustus ook eh, en dan moet je er wat meer van genieten. En dat laat ik mij niet zomaar ongelegen.

De enige die er wat klagerig bijloopt, dat is Miss Jackie T. Die snapt er waarschijnlijk niet al te veel meer van. Eerst is er altijd wel iemand in de buurt, dan zijn ze weer met zijn tweeën een hele dag weg. Tsja, zo gaat dat, poes, maar het levert je misschien wel een mooiere krabpaal op dan die je nu al hebt.

Frans & broer Jurgen bij Marina-Cabrio

Een tweede sonnetje om u te verleiden hieronder:

kwaliteit (sonnet)

de stilte in hun moe gedragen hoofd woog
dan toch maar voor heel even, ze vulden het gat
met zachte armen om elkander, terwijl zij zat
te wachten tot hij opnieuw tot actie bewoog

sloot zij met een trilling opnieuw haar laatste oog
en voorvoelde alvast in haar gesmolten lenden dat
waarvoor hij eerder op de dag tot haar gekomen was, wat
beduidend meer was dan die ander, die haar zo bedroog

hij staat zijn man zijn met de fierheid
van een overjaars hippiefiguur
wat moet zijn zal zo ook wel zijn

voor hem telt dan ook niet de hoeveelheid
maar pure kwaliteit ieder stukje van het uur
en dat ze gebei elkander genegen zouden zijn

© Frans Vlinderman

De Muzeval 105

Poechi 2007

Poechi 2007 + sonnet

Het is iets na de tienen, ben net terug van Leuven. Jaaahaaa, Marktrock, ik hoor het jullie al hardop met een brede smile op het gelaat uitroepen. Niet dus. Mijn reden van aanwezigheid in dat stadje, waar ik lang geleden nog eens heb gewoond, was een derde aflevering van poechi, een evenement georganiseerd door Stanislaus Jaworski en Ann Van Nuffel met muziek, tai chi en poëzie, in de Kruidtuin aldaar. Van de tai chi mocht ik enkele nog een stukje Taiko bewonderen, dat is een stukje drumgeroffel op drums om u tegen te zeggen, en verder voordrachten van Pom Wolff, Sylvie Marie, Norbert De Beule, Alain Delmotte, Herlinda Vekemans en ook een stukje muziek door Andy en Di.

Ergens wat weken geleden had ik me ook opgegeven voor het vrij podium bij Stanislaus. Die stuurde me een mailtje terug met de toezegging voor drie minuten, zijnde dus de tijd om drie sonnetten ten berde te brengen. Nergens stond erbij dat hij dat beschouwde als een maatstaf qua tijd, dus ik deze ochtend nog alles opgezocht om een degelijk sonnet te kunnen schrijven... Affin, de dag bleek vruchtbaar, want ik heb drie sonnetten geschreven, met als thema verleiding... Ik plaats er alvast eentje hieronder, de andere twee volgen nog wel eens.

Een bijkomende reden om in Leuven te zijn, waren de bottekes van Nip. Die had ze online besteld bij iemand op het internet, en ik zou ze daar gelijk gaan ophalen, samen met een jurkje. Behalve het feit dat ik de verkoopster vooraan het station aan het zoeken was, terwijl zij aan de achterkant aan het aftellen was om met bottekes en al terug naar huis te rijden, is ook dat gelukt. En het zijn schoon bottekes!

Morgen begin ik terug te werken, dat zal wat anders worden. Ik ben er een beetje uit... Gelukkig was vandaag een leuke dag, met dank aan een goede vriendin. En dan nu een sonnet ;)

wielermanie (sonnet)

te elfder ure na een leven lang maar yes
barstte een tijd terug de liefde los
beklimt hij fier gezeten op zijn stalen ros
de hoge Mont Ventoux, die koele minnares

met stroeve spieren en jammergele fluohes
het taaie vuur bedwingen van het rotsenbos
koppig overeind te blijven om dan total loss
terug te denken aan zijn allereerste lerares

ze sprak toen zwoel en vrij en ongedwongen
van de beste en de mooiste aller dopingsporten
op welhaast de kaalste berg van ’t Fransenland

tot alle dikkerds samen met haar mede zongen
dat ook de laatste ponden konden ophorten
en zij de besten van het magere wielerland

© Frans Vlinderman

Freaky + gedicht

Iemand is vandaag de kleine mijlpaal van hit nummer 10000 gepasseerd, en dat zonder te laten weten dat ie er was! Ik herinner mij nog wie 8888 was (ikzelf dus), en nu vroeg ik me af wie nummer 11111 zal worden. Als jullie me zo blijven bezoeken, dan zal dat waarschijnlijk ergens in de loop van maandag of dinsdag in september iemand worden. Ben jij die alerte bezoeker, neem dan een printscreentje, plak dat in een Worddocument (control v) en mail het me gerust door op frans_vlinderman @ vlinderman.be (zonder de spaties uiteraard). Ik peins er namelijk sterk aan iets speciaal te doen voor die gelegenheid. Kwestie van toch iemand van jullie te laten delen in mijn vreugde bij het bloggen.

Voor ik zodadelijk nog een gedicht plaats, toch even een verwijzing naar een pagina, waar in het levensgroot staat hoe het NIET moet. En mocht er iemand me kunnen uitleggen who the devil die Oxygénée eigenlijk is, mag het me ook altijd laten weten...

Tot slot dus alsnog een gedicht, ook al over hoe het niet hoeft...

bezig baasje

laat het maar regenen
een druppel per slag
die achterbaks gegeven
van baas tot onderdaan
wat hiërarchie belichaamt

al kan de klacht achteraf
bij het vertrek van alweer
een trouwe voetenknecht
slechts onontvankelijk
geen verklaar je nader
maar vergeef me
want ik was fout

er waait wervelwind
door werkend land
waar de slavenhand
minder gevuld dan
de schoffeermand
zijn klauwen sluit
omheen het eigen goed

ga dan baas en
oogst daar dan baas
wat een ander gezaaid
hier blijft een mens
gewoon een mens
baas over zichzelf

© Frans Vlinderman

Mosselen

Zo, deze namiddag zit er bijna op. De kopers van het huis van Mama Mia zijn nog eens langs geweest, mét een hele hoop dakwerkers en bespeurde ik daar ook iemand die wat weg weet met verwarmingselementen. Ik hoorde termen als strippen, tot op de blote muur, nieuwe daken, poetrels die zullen gestoken worden, ... Ik was blij dat Mama Mia met Nip de deur uit was (Ikea kan toch zo gezellig zijn soms). Straks gaan we nog mosselen eten! Woehahaha, eindelijk, we dachten al dat het er dit jaar niet meer van ging komen. Dat we daardoor een BBQ mislopen, is nou ook weer niet het ergste...

Muzeval & Moeders + gedicht

De Muzeval gisteren opnieuw een schot in de roos. John Moussiaux van Indymedia was er opnieuw bij en legde één en ander op de gevoelige plaat vast. Uw eigen dichter deed natuurlijk hetzelfde, maar kwam vandaag tot de vaststelling dat hij voorlopig niet kan achterhalen waar hij zowel camera als gsm (achteloos) heeft achtergelaten. Het wordt dus even wachten op een reportageken via Photobucket...

Erwee is vannacht gedwee onze gast geweest, hij op de zetel, Miss Jackie T als snorrende nachtwacht aan zijn zijde, mooie combinatie was dat. Terwijl Nip vandaag het mooi weer maakte in de bibliotheek in Hoboken (lees: werkte), kon ik met Jean honderduit praten over, ja, over wat niet eigenlijk. Zalig, zo een dichter naast je bord om even mee woorden te wisselen. Straks komen Mama Mia en Schone Mama Lenie op bezoek, dat worden ook weer woorden. Zal waarschijnlijk vroeg of laat over kinderen en zo gaan, maar we zullen ons niet laten vangen/overtuigen! Miss Jackie T, c'est ça, l'incontounable!

gekruide tuin

er kruipt papier
door de tuin
kleine strookjes uitleg
met plastiek omgeven
tegen het regenweer

het hek staat scheef en
onverschillig voor de slang
die zich rond haar spijlen
als een hitsig touw drapeert
het zijn immers de mensen
de kleine mensen
die hij tegenhoudt

in de kruidtuin
een komen en gaan
van nieuwsgierige leuters
blijft het papier
zijn weg kruipen
vol Latijnse kronkels

© Frans Vlinderman

ons protest

MOORDENDE VLIEGTUIGEN

In deze tweede week van augustus herdenkt men in Japan de slachtoffers van de atoombommen op Hirosjima (6 augustus) en Nagasaki (9 augustus 1945).

Dat was een holocaust. Geen “collateral damage” maar een weloverwogen massamoord, waartegen onze Nederlandse en Belgische regeringen niet protesteerden. Wel integendeel, ze waren medeplichtig als zijnde ge(al)liëerd met de Verenigde Staten. Medeschuldig dus.

Het blijft een Onvoltooid verleden tijd, zoals de titel van mijn eerste gedicht hieronder luidt, even onvoltooid als die andere en grotere Holocaust in datzelfde decennium. Ik bracht het gedicht bij de 40ste herdenking en draag het sindsdien elk jaar in augustus ergens voor. Dit jaar op 9.8 tijdens de Muzeval te Antwerpen

Toen in New-York in 2001 Seven-Eleven de wereld verbijsterde, zag ik een parallel met Hirosjima/Nagasaki: moordende vliegtuigen.

Die vergelijking wordt bitter verwoord in mijn tweede gedicht hieronder: Terreur. Alleen was in het ene geval de staat, de overheid de terrorist.


Herman J. Claeys, 6-9 augustus 2007

Onvoltooid verleden tijd

I.

Het laaiende licht van augustus
anno nu
dooft niet uw ogen,
de weldoende warmte
verbrandt niet uw brein,
de zoele wind
blaaast uw huizen niet omver,
de wollige wolken
belommeren geen puin
en de lessende regen
bestraalt as noch gewas.

Volg uw omfloerste blik
naar het ver-van-uw-bedstee land.

II.

Het verblindende licht
en de zengende hitte
en de verwoestende wind
en de paddestoelwolken
en de dodende neerslag
van augustus vijfenveertig
teisterden deze argeloze contreien niet
noch u, zorgeloze bewoner.

Volg uw wazig oog
naar de onvoltooid verleden tijd
toen gij nog kind waart
of nog niet verwekt

maar reeds erfelijk besmet
met medeplichtigheid.

------------------------------

Terreur

Ooit vloog er een vliegtuig
doelbewust met als doelwit een grootstad.
Het keerde terug naar zijn basis:
opdracht volbracht, mission accomplished.
Alle woontorens waren ingestort, alle huizen in puin,
tweehonderdvijftigduizend doden,
vijfhonderdduizend gewonden en terminaal bestraalden,
burgers allemaal. Mission Hirosjima accomplished.
De piloot werd in de States als een held ingehaald.

Drie dagen later nog een moordend vliegtuig,
doelbewust met als doelwit een grootstad.
Een half miljoen slachtoffers, doden, terminaal bestraalden,
burgers allemaal. Mission Nagasaki accomplished.
De piloot keerde triomfantelijk terug en werd gedecoreerd.

New York 11 september 2001.
Door mijn hoofd vliegen nog steeds
die twee Pentagon-toestellen naar het Oosten,
met een lading,
met een opdracht.
Een overheidsopdracht.
Terror accomplished.

De Muzeval + gedicht

Deze avond is het De Muzeval, nummer 105 alweer! Pieter Hemerijck zal er een ferme lap op geven, dat heeft hij al eens kort gedemonstreerd vorige week op het Conscienceplein.
Ik heb ook iets horen fluisteren over Nathalie De Jongh en over Erwee, de laatste een debutant voor De Muzeval. Het wordt dus opnieuw primeuravond. En Staf komt ook, brengt zelfs een gedicht met zich mee! Ik geniet nu al. Merci, Hopsack! We zullen er wel op moeten letten dat het vrije podium een beetje gelijkmatig verdeeld wordt over de deelnemende dichters. Om 23u is het feestje immers afgelopen, dan wordt de laatste dichter onverbiddelijk het woord ontnomen. Voor de buren en hun nachtrust (waarom moeten die mensen daar nou uitgerekend 's nachts slapen???)

slaapprotest

een gedicht, jawel
een gedicht, wie weet
schrijf ik wel over de buren
die joelen en schreeuwen
over hoe lief wel
en de dood en scheiden

ik dicht misschien beter
over de stervende cynthia
pas ontloken in de pot
vergeten bij de waterronde
herdacht bij de ophaling
iedere week verzand
in het jaarbiljet

ik zit en ik schrijf
boven het gekijkf
hier de onmacht
en slaap, zoveel slaap
die niet komen wil

schiet maar, Klaas
en laat me dan
eindelijk eens

© Frans Vlinderman

Hekeldichterij

En laat iedereen maar zeggen dat die Vlinderman toch nergens geraakt. Of laat die iedereen het maar niet zeggen. Snoer ze de mond met degelijke linken. In de pekel ermee, hekel hun ongelijk, verdedig de vlindereer. Of ga gewoon eens lezen ;)

Gedicht 'erachter'

Ergens in de digitale archieven van deze Vlinderman vond ik nog een gedicht. Waarover het gaat, wanneer het werd geschreven, wat hem heeft gedreven? Ik moet het antwoord schuldig blijven. Ik plaats het hier, zoals zo vaak, met de bedoeling dat jullie als lezers er mee naar kijken en er jullie mening, eerlijk en open en bloot en nog van die dingen, over geven. Ook al luidt de diagnose dat ik schizofreen zou zijn, dat ik de reïncarnatie van Mahatma Ghandi ben, dat Vlinderman niet vlindert maar fladdert, dat de wereld zonder mijn pen verder moet, het maakt niet uit. Laat je gaan. Dat doet Vlinderman immers ook.

erachter

het drama kijft
boven het hoofd
ze schrijven niet meer
maar brullen de letters
van het behang
dat stilaan
naar beneden komt

ik blijf stijf
mijn lijf ook al
stijf van de zenuwen
en ik brul uiteindelijk mee
dat ze me niet motte hebbe

de stilte spreekt voor zich
net zoals ik momenteel
de advocaat mag niet
wil ook niet, zo bang
maar eenzaam, nee
dat is teveel gezegd

al knelt de vraag hier
nog steeds dat schoentje
dat niet verder gedragen
hoe zit dat nou
met dat stel daarboven?

© Frans Vlinderman

Gepubliceerd worden?

Zegt dit je wat?



Of dit?

Als je hier eens gaat kijken, dan begrijp je onmiddellijk wat ik nou weer bedoel...

Laat zo'n gouden kans je niet ontglippen!

Nip

Het begint stilaan te dagen. Over exact één week zijn Nip en ik drie jaar samen. Drie jaar, een wereld vol leven voor deze vlindervent. Mag ik zeggen dat Nip een paar ogen van mij geopend heeft, waarvan ik het bestaan nog niet wist, laat staan vermoedde? Mag ik stellen dat Nip mijn leven veranderd heeft? Durf ik spreken van een reanimatie? Is het gepast om te gewagen van reïncarnatie zonder al gestorven te zijn? Voel ik me verplicht tot enige lofzang tot meerdere eer en glorie van Nip? Zijn er nog vraagtekens?

Ik antwoord er maar niet op. Fotoreeksje hieronder spreekt voor zich, ik zie er elke foto wat gelukkiger uit. Iets veranderd. Een beetje levendiger. Lichtjes uit mijn asse verrezen. Totaal aan haar voeten. Zonder antwoorden.

Nip & Haar Vlinderman

Vlindermanwerkskes

Afsluitend

Er is echt niets te melden! De krant is niet tot hier geraakt, Vlinderman ook niet zelf tot aan de krant, de TV speelt hier sowieso al geen rol van belang, dus is er geen buitenvlinderlands nieuws.
Wat wel valt te melden, is dat het terras door de simpele (nou ja, simpele, ik vloek nog steeds na bij alle ophangproblemen die we ervaren hebben bij de montage) plaatsing van een eenvoudig rietje een heel zonnig oord is geworden...

Overmorgen mag ik nog eens aantreden bij De Muzeval, het powetisch geweld nog eens de vrije loop laten, en dan is het stilaan alweer vrijdag, de laatste vrije vrijdag van mijn verlof alweer. Gisteren nog een stuk of drie vier telefoontjes van het werk gekregen, vandaag bleef het gelukkig ringstil. Het was alsof ik al zachtjes werd voorbereid op het betere 'werk'...

Aankondiging

Niet vergeten: deze week donderdag om 20u
De Muzeval

Leven of poëzie of beiden + gedicht

De voorbije weken heb ik niet veel meer geschreven op gebied van gedichten. Eerst was er het werk, waar nog één en ander diende afgewerkt te worden vóór mijn verlof aanbrak, dan was er datzelfde verlof, waarin ik eerst wat wou uitblazen zonder iets te doen, en toen was er de slaapkamer, die moest en zou klaar zijn tegen dat Nip terug kwam. Een mens zou er het powetische noorden bij verliezen. Niet dat ik niet met poëzie bezig ben geweest, integendeel, maar dan meer op praktisch niveau. Afspraken maken om te gaan optreden, gaan luisteren naar optredens zelf, nadenken over nieuwe onderwerpen... Maar dat gebeurde dus tussen de lijntjes door. Het gevolg is dat ik hier vandaag mijn laatste ongepubliceerde (en neem dat maar heel ruim) gedicht ga plaatsen dat nog voorhanden is. Misschien dat er later deze week nog nieuwe gedichten volgen, misschien ook niet, dat zal van de goesting afhangen...

Stonehenge

Stonehenge, mensen die
gehuld in geladen stilte
de zonnewende bezweren
in het goud van een dag
die mysterieus wil zijn

Stonehenge, dobbelstenen die
door de tijd hun ogen verloren
nadat ze kunstig neergezet
door een reuzenkind vergeten
in de toekomst kunnen kijken

Stonehenge, het eiland
waarrond de politie een cordon
tussen de gelovers en zij
die het niet willen weten
de hippie en de man met das

snij mij een maretak, druïde
en lauwer mij als kind
van deze onrustige tijd

© Frans Vlinderman

Nip is back!

Nip is terug en Nip vond onze nieuwe slaapkamer goed. Ze moest eens weten hoe blij ze me daarmee gemaakt heeft. Dankzij Niels gisteren had ik immers alles nog rond gekregen, maar stel je voor dat ik zo een lauwe flauwe reactie zou gekregen hebben... Miss Jackie T heeft ondertussen het bed opgeëist: kom je te dichtbij, dan kan je een flinke knauw krijgen. Al viel het deze middag nog best mee...

Nog enkele foto'tjes van Nip op bezoek bij de noorderburen, dan laat ik jullie alweer met rust vandaag (tenzij er nog wat in de mailbox te rapen valt...

Nip & Els (Foto © NL)

Nip & Lenie (Foto © NL)

Zonsondergang (Foto © NL)

Mededeling

Beste gedreven Kalligrafen
Woordkunstenaars
Dichters
Boekenmakers
Auteurs

Antwerpen Boekenstad heeft VZW Werkhuis 41 gevraagd om tijdens "ZUIDERZINNEN" op. 16 sept 2007 het Lambermontplein te overspoelen met Jullie Kunstenwereld.

Dit is een dag met heel veel geïntresseerde bezoekers, die U zullen zien, horen en voelen. Dit is het moment om U te profileren.

Dus laat ons ten laatste voor 15 augustus weten of U deel wil uitmaken van dit grootse evenement. Gelieve bij de reservatie te willen vermelden wat Uw discipline is, zo weten wij hoeveel en welke deelnemers er aanwezig zullen zijn. Standplaatsen zijn gratis, Stad Antwerpen belooft ons tafels, stoelen en tentjes te leveren. Alle verdere info krijgt u na inschrijving.

Alle info en inschrijving kan terecht op: Werkhuis 41 vzw, Ketele Christiaan of Vera Engelen, @ ck@kava.be, tel 03-2801599, of bij Regine Wechsler, @ regine.wechsler@pandora.be

Alvast bedankt voor Jullie enthousiasme en tot LAMBERMONTPLEINs.