Nip

Het begint stilaan te dagen. Over exact één week zijn Nip en ik drie jaar samen. Drie jaar, een wereld vol leven voor deze vlindervent. Mag ik zeggen dat Nip een paar ogen van mij geopend heeft, waarvan ik het bestaan nog niet wist, laat staan vermoedde? Mag ik stellen dat Nip mijn leven veranderd heeft? Durf ik spreken van een reanimatie? Is het gepast om te gewagen van reïncarnatie zonder al gestorven te zijn? Voel ik me verplicht tot enige lofzang tot meerdere eer en glorie van Nip? Zijn er nog vraagtekens?

Ik antwoord er maar niet op. Fotoreeksje hieronder spreekt voor zich, ik zie er elke foto wat gelukkiger uit. Iets veranderd. Een beetje levendiger. Lichtjes uit mijn asse verrezen. Totaal aan haar voeten. Zonder antwoorden.