Cappuccino en Meisjesstemmen

Luie zondag, niet veel te doen. Enkel deze namiddag een vergaderingske in verband met De Muzeval, daarna rustig luieren en bedenken hoe we het beste morgen maandag door kunnen komen. Bibi staat er dan immers alleen voor op den bureau. Altijd boeiend, omdat we dan het werk moeten arrangeren van drie man: telefoon bedienen, briefwisseling in en uitgaand verwerken, de baas op zijn wenken bedienen en ondertussen nog wat klassement erdoor jagen. Het is op dergelijke momenten dat men zich nooit zal/kan vervelen. Genoegdoening daaruit puren is echter wat anders. Omdat ik op zo'n manier afgejaagd word om alles rond te krijgen, dat er gewoon geen tijd over schiet om daar stil bij te staan. En dan kom ik thuis, leeggezogen, klaar om me op mijn zetel te laten neerploffen en verder niets meer te doen. Hm.

Iedereen die hier passeert, weet ondertussen dat Vlinderman iets met schrijven heeft. Voor diegenen die hier regelmatig terugkeren, vermoed ik dan ook hetzelfde. En daarom wil ik u een mailadres niet onthouden, namelijk dat van Maritta Van Casteren. De dame heeft een boek geschreven, Cappuccino en Meisjesstemmen, maar vond geen enkele uitgeverij bereid om het ook daadwerkelijk te publiceren. Omdat Maritta, net als ik overigens, van mening is dat een uitgeschreven boek niets is als het niet gelezen wordt, heeft ze beslist om het dan maar gratis te verspreiden via mail. Wil je dus een gratis boek lezen, dan moet je alleen maar een mailtje sturen naar dit adres en je krijgt het zomaar in je mailbox toegestuurd in pdf. Kan je zelf nog kiezen of je het on screen leest of afdrukt. Alleszins een aanrader om tijdens je vakantie even weg te dromen in de wereld die Maritta voor jou gecreëerd heeft. Én je zet er de uitgevers een lelijke neus mee, vermits zij geen markt zagen in een debuterend schrijfster. De dame zit ondertussen al aan 1100 aanvragen (stand van zaken op vrijdag laatstleden). Ok, het is gratis, maar dan nog: hoezo, geen markt?

Verder zou ik iedereen die op vakantie vertrekt of zal vertrekken, nog een geslaagd en deugddoend luilekkerleven willen toewensen. Bibi werkt nog een vijftal weken en houdt het dan ook voor enkele weken voor bekeken...

huwelijksvoorbereidingen

Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar het is ons gelukt: de uitnodigingen zijn de deur uit! Eindelijk en nog net op tijd. De huwelijkse etiquette stelt immers dat de uitnodigingen uiterlijk zes weken op voorhand bij de mensen moeten toekomen. Als De Post nu ook een beetje wil meewerken, dan liggen ze maandag bij de mensen in de bus. Behalve voor die delegatie in Nederland. Daar hoor ik wonderlijke verhalen over tien tot veertien dagen bedelingstijd. Is dat niet ongelooflijk? Nederland, een buurland notabene, dat erin slaagt om Belgische post tot twee wéken na verzending bij de bestemmeling te krijgen??? En wij maar klagen en zagen over onze eigen De Post als de brief weer eens een dagje vertraging heeft opgelopen... Nu, het beeld in mijn hoofd van efficiënte Noorderburen heeft hierbij alvast een stevige knauw gekregen. We zullen in ieder geval eerst even afwachten hoelang het zal duren vooraleer onze post boven de Moerdijk is geraakt.

Wie deze namiddag en avond niet weet wat te doen, verwijs ik graag naar Borgerrio. Naast veel autochtone Belgen, Turken, Polen, Joden en Marokkanen, wonen er nog heel wat meer zuiderse typetjes in ons district. Eén maal per jaar komen die dan de straat op en is het één groot sambafeest op de Turnhoutsebaan. Geïnteresseerd? Dan kom je via deze LINK meer te weten over het programma. Bibi weet nog niet of hij er gaat geraken, want er moet nog een verslag afgewerkt worden tegen morgen, maar dromen mag altijd, eh. Een beetje sneller typen, woordje of zestig per minuut en dan komt dat wel in orde (beetje eigen stoef gaat er bij mij altijd wel in).

Voor de trouwe bloglezer: ik peins er over om deze zomer een rustpauze in Vlinderiaans in te lassen. Zo ergens vanaf de tweede week van augustus tot en met de derde van diezelfde maand. Even rust in de chaos hier brengen, genieten van wittebroodsdagen, beetje herbronnen, voor zover dat nodig is. Ik hou u alvast verder op de hoogte van de mogelijke planning terzake. Nu eerst nog even naar het weekverslag van Nip gaan piepen en dan toch maar dat verslag typen.

Lange Wapper

Het is toch altijd wat. Gaan ze in Antwerpen een Lange Wapper bouwen, na jaren onderzoek en studie en meer onderzoek, voert daar toch wel een tegenstanderige beweging via de pers een ware hetze tegen deze brug. Het zou te duur zijn, het zou te megalomaan zijn, het zou te ongezond zijn want een verhoging van fijn stof. Veel liever zien die mensen een rondmaken van de ring rond Antwerpen door wat tunnels of zo. Dan zit dat fijn stof gelijk onder de grond, nietwaar? Het regent tegenwoordig mensen met lijsten om een handtekening op te zetten. Als ze met genoeg zijn, kunnen ze een referendum afdwingen. En de politiek zal dan wel moeten luisteren naar hun verzuchtingen, zo is de redenering.

Bof, laat het duidelijk zijn dat ik voor ben. Het doet me wat terugdenken aan het Justitiepaleis (ook wel bekend als het Vlinderpaleis). Toen liet ik me aanvankelijk ook opmaken door de tegenstanders: het zou te duur zijn, het zou te lelijk zijn, het zou op niets trekken, enzovoort enzovoort. Ondertussen staat het er al enkele jaren en ik moet zeggen dat ik er stilaan meer en meer door gecharmeerd raak. Het moet iets zijn met de architectuur waar ik me eerst niet in kon vinden, maar die nu stilaan zijn voordelen laat zien. Zijn schoonheid ook. En dan vermoed ik slachtoffer te zijn geweest van waar de meeste mensen slachtoffer van worden: de angst om vernieuwing. Wat we niet kennen, kunnen we ook niet minnen. Het Lange Wapperproject is volgens mij in dat bedje ziek. Het ziet er zo onbeschrijfelijk groots uit, dat de mensen er bang van worden. Dan gaan ze op zoek naar tegenargumenten en vergeten ze de hele rationele opbouw van de keuze voor een brug in dit geval.

Trouwens, elke roker die de petitie ondertekent voor een ondertunneling, is een hypocriet. Het fijn stof dat die op z'n eentje produceert...

GOn-begeleiding bedreigd?

Gisteren nog één dingetje vergeten te melden in het lijstje: uitnodigingen verzenden, verdorie! Gelukkig moet ik dat niet alleen doen én heb ik morgen een dagje vrijaf, nou ja, een half dagje. De andere helft was sowieso al van mij.

Vandaag wil ik het even hebben over kinderen met autisme en/of het Syndroom van Asperger. Het spreekt voor zich dat ik een leek ben op dat gebied, dus over de technische/psychologische/geneeskundige kant van de zaak ga ik mij niet uitlaten, lijkt me iets voor de experts terzake. Wel wil ik het kantje aanhalen dat momenteel nogal gevoelig ligt: door hun 'afwijking' aarden autistische kinderen niet zo goed in het aangeboden 'gewoon' onderwijs. De laatste jaren is daar een (overheids)antwoord op geformuleerd in de vorm van GOn-begeleiders. Dat zijn mensen die autistische jongeren in het reguliere onderwijs begeleiden (Geïntegreerd Onderwijs). Ijverige Minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke, die eerder al de grove borstel haalde door het Volwassenenonderwijs zonder veel zin voor realiteit, heeft een nieuw plan ter uitvoering uitgedacht, waarbij net die Gon-begeleiding wel eens een stille dood zou kunnen sterven. En dat maakt me bezorgd. Daarom, aan de vooravond van een welverdiende en vooral ook Grote Vakantie, mijn oproep om hier eens te gaan kijken en eventueel de petitie te aldaar te tekenen. Omdat je een hart hebt voor de minderbedeelden onder ons, waar je desondanks rotsvast in gelooft...

Een ander punt betreft onze uitnodigingen voor het huwelijk deze zomer. Ben ze net gaan halen en ik vind ze persoonlijk toppie. Bedankt, Meesterlijke Hannah! Nu nog de allerlaatste adressen opsnorren en ik vermoed dat Nip en ik morgen zegels a volonté kunnen plakken. Deadlines, het blijft iets speciaal in deze Vlindermanbeleving: hoe scherper, hoe liever!

wat een drukte

De agenda van Vlinderman vertoont tegenwoordig niet al te veel gaatjes meer, net zoals zijn gebit, maar daarover verder meer. Om een ideetje te geven waar Bibi zich deze week nog (zou) moet(en) mee bezig houden:

- affiche maken Muzeval
- mailing verzenden Muzeval
- oude verzekeringspolis van dik vijf jaar geleden terug opsnorren voor nieuwe autoverzekering
- adressenbestand huwelijk verder aanvullen
- belastingenbrief invullen en verzenden (kan ook volgende week nog)
- verslaggeving Muzeval uittypen
- met Nip naar oogarts
- vuilzakken sebiet buiten zetten
- afwaske doen
- afwasmachine inladen
- beetje opruimen
- backup maken van PC
- foto's verwerken en waar nodig bezorgen
- lijstje Gastvrij Podium opstellen
- beetje bloggen (nu mee bezig)
- beetje bijlezen diverse sites (voorlopig net gedaan)
- huiswerk maken in opdracht van schrijfcursus
- Nip plezieren (elke seconde dat we samen zijn)
- mails doornemen
- mails beantwoorden (schiet er meestal bij in)
- ontspannen
- op tijd gaan slapen (wat heet op tijd?)
- Miss Jackie T het gebruik van het kattenluik aanleren
- briefje maken voor huisbaas
- beetje piekeren
- ...

Affin, een hele hoop kleine dingetjes, maar je weet hoe het gezegde luidt: 'Vele kleintjes maken één groot' en ik heb voorlopig geen zin in groot. Ik wil alleen maar aftellen. Naar eenenvijftig nachten verder, die langverwachte dag...

Maar ik ging toch nog wat zeggen over mijn tandjes. Vandaag, na een door SM Lenie gemaakte afspraak, uurtje vroeger gestopt met werken (toch genoeg overuren) en naar mijn nieuwe tandarts gegaan. Beetje met de bibbers, want het was als ik me goed herinner, alvast meer dan tien jaar geleden dat zo een dentale doktoor in mijn mond mocht loeren met zo'n typisch rond spiegeltje. Fout van mij, ik weet het, ik weet het, maar bon. Vandaag was dus een mooie dag om alvast op dat vlak mijn leven te beteren. Rustige vent, mijn nieuwe 'tandtist', beetje foto's genomen en uitgebreid rondgekuierd in mijn mond, waarna hij met mij de resultaten doornam. Er moeten twee wortels uit van afgebroken tanden (dat heb je met die nachtelijke tandenknarsers) en slechts twee gaatjes. We hebben gelijk twee nieuwe data vastgelegd, zodat ik er tegen het huwelijk met een opgekuiste bek tegenaan kan :p En over een paar jaartjes, als mijn verzekering bij 'De Onafhankelijken' begint te renderen, gaan we voor het opnieuw installeren van die afgebroken garnituren. € 2.000,00 hoest ik nu eenmaal niet zo onmiddellijk op...

staken en betogen

Vandaag even de stad in omdat er wat werkjaarrekeningen dienden neergelegd te worden bij de Nationale Bank. Terwijl ze me daar diets aan het maken waren dat die jaarrekeningen IN GEEN GEVAL cijfers na de komma mochten bevatten, hoorde ik ze op de achtergrond. Enkele tientallen fluitjes. Het was niet dat de grond begon te daveren onder mijn voeten door de opgedromde horden, maar ze maakten zich wel kenbaar. Helemaal tot binnen in de gecapitioneerde koele ruimte van de baliezaal. De ongerusten, de onderbetaalden, de stakende ambtenaren. Het ging richting 't Zuid via de Leien. En toen bedacht ik me dat dat goed was. Want na het passeren van pakweg een Justitiepaleis konden ze even amok gaan maken op dat omhooggevallen stadsdeel, waar het al jaren onbetaalbaar is geworden om te gaan wonen voor Jan met de Pet, waar je met de nek wordt aangekeken als je niet hip uit de hoek komt, waar het bon ton is om over de Laatste Nieuwe Kunst te kunnen meepraten. Daar, waar vroeger de arbeiders op een kluitje woonden, is het nu een plaats, waar mensen wonen die niet al te veel last hebben van het huidige economisch klimaat. En die niet wensen aangesproken te worden op de volkse verhuizing die aan hun intrek vooraf is gegaan.

Ik kom er echt wel graag, daar op 't Zuid, om vast te stellen hoe een stad zijn achterbuurten op een minimum aan tijd kan omturnen tot een bloeiende stadswijkengeheel, maar dan sta ik stil bij de ontelbare offers die daarvoor moesten gebracht. En dan schuiven de rillers over mijn ruggegraat (al dan niet met tussen-n). Het Eilandje gaat dezelfde weg, is er eigenlijk al, en ook Antwerpen Dam zal die richting uitgaan. Ter meerdere eer en glorie van de anonieme stad zullen weer veel mensen over enkele jaren moeten vaststellen dat ze opeens te duur wonen. En opnieuw zullen ze moeten emigreren. Naar weer een andere buurt die nog niet op de lijst 'te helpen' staat. Tot de massa die in beweging dient gezet, te groot geworden zal zijn. En ook Antwerpen eindelijk zijn eerste onvervalste ghetto in de steedse maag zal gesplitst krijgen. En wat dan?

"Dat zien we dan wel," zei de loodgieter en rekende zijn tussenkomsten aan met een tweehoofdig krijtje. Omdat hij dat kan.

poëzie

Enige tijd terug dit gedicht geschreven, naar aanleiding van een doortochtje door het wassalon. Combineer dat met onze Antwerpse Laundry Day, een megafeest, ontstaan tussen de ronde ogen van draaierige wasmachines en veel ongezegds, en dan kom je uit bij iets als hieronder. Tenminste, als je Vlinderman heet :)

Laundry Day

we staan weer in het wassalon
Laundry Day zonder cocktail
maar met zakken en wassers
zodra de input betaald

kruisen we blikken zonder blozen
jij mag mijn slipje zien
en ik het jouwe
terwijl je doelbewust
op je hurken machines laadt
die ik net heb leeggehaald

mijmer jij dan ook maar
de mijmers van deze dag
ik beloof aan jou te denken
en aan je lach
zo vrij geschonken
bij 't ongevraagd overhandigen
van mijn vergeten handdoekje
morgen, als je jarig bent
in fris gewassen linnen
met de restanten van mijn poeder

het is zowaar met spijt
dat ik weer vouwen moet
thuis wacht een kast
op goed voor een frisse gast

Frans V.

ge(g)rommel

De dag loopt tegen zijn einde aan. Nip en ik zijn ondertussen al dik anderhalf uur terug thuis van de rommelmarkt en we hebben de balans opgemaakt. Enkele feiten op een rijtje:

- Mensen pingelen af op 1 euro.
- Mensen pingelen af op 0,50 euro.
- Zonder parasol in een blakende zon levert geblakerde mensen op, of je nu gesmeerd hebt of niet.
- Met rommel moet je niet naar een rommelmarkt, de mensen nemen het zelfs niet mee als er een bordje 'alles gratis' bij staat.
- Je hebt het best een auto om je 'rommel' te vervoeren, anders is het hel om alles ter plaatse te krijgen en nadien ook weer thuis.
- Bewaar je oude valiezen om alles in te vervoeren, want daar wordt steevast de prijs van gevraagd.
- Speel geen spelletje schaak met je medeverkoopster, want dan willen de mensen steevast weten hoeveel dat schaakspel moet kosten.
- Voor échte rommel moet je op een rommelmarkt zijn: dat wordt daar aangeboden en wordt toch niet verkocht, hoe weinig je ook biedt.
- De Dageraadplaats is en blijft met stip het gezelligste plein van heel Antwerpen en bij uitbreiding Vlaanderen. Van België is nog niet beslist.
- Met zoveel zon is het aangeraden een zakje chips bij de hand te hebben, kwestie van je zoutpeil op, juist ja, peil te houden.
- Van 9u00 's ochtends tot 6u00 's avonds is een lange ruk: voorzie voldoende eten.
- Verkoop je DVD's aan een prijs onder € 2,00, dan kan je ze gelijk allemaal slijten aan een opkoper.
- Verkoop geen dingen die je nog wil houden, je krijgt er toch te weinig voor.
- Verkoop desnoods gratis, als je niet teveel terug mee naar huis wil nemen.
- Verkoop geen boeken, die verkopen niet. Ook niet gratis.
- Bekijk de mensen, er lopen zomaar tientallen eigenzinnige verhalen voorbij.
- Bel niet met je toekomstige schoonmoeder terwijl je aan het verkopen bent dat verstoort de concentratie.
- Bel niet.
- Koop geen spullen waar de naam van een werkgever die je kent op staat. Uit principe.
- Wanhoop niet: iemand zál die zes kaasbordjes kopen, zonder af te dingen.
- Ruim goed op, het levert je je waarborg terug op.
- Wacht niet tot het laatste moment om ter plaatse te gaan, het wordt moeilijk manoevreren om je spullen ter plaatse te krijgen.
- Maak kennis met je medeverkopers achter jou, het levert gratis chips op.
- Bepaal je minimumprijs en blijf erbij, omwille van je zielerust.
- Blijf lachen, dat verkoopt zichzelf (soms).
- ...

Bibi is alleszins blij dat hij terug thuis is. Nu nog hopen dat de zon niet teveel gaten heeft gebrand in zijn gestel, want de hoofdpijn bonkt rond door zijn roodgetinte hoofd.

Rommelmarkt

Zeven uur, ontiegelijk vroeg voor een zondag, en de wekker jaagt ons uit bed. Het is Rommelmarktdag (Dageraadplaats, Zurenborg, Antwerpen). We gaan zodadelijk kleren, DVD's, electronica en andere verzamelde objecten proberen te slijten. We hopen op een drukke dag, en we hopen uiteraard niets terug mee te hoeven nemen. Desnoods geven we het zootje gewoon mee aan wie erin geïnteresseerd is. Nip ziet het helemaal zitten en uw Vlinderman ook. Het is weer eens wat anders dan voetbal of uitslapen, maar het belooft een gezellige dag te worden. Alle lopende meters zijn immers volzet en dus zal er veel volk zijn. Nu maar hopen dat uw Vlinderman niet zoals indertijd ooit in Heist op den Berg erin slaagt al zijn winst (verkoop CD's) om te zetten in een nieuwe collectie strips (die ondertussen ook al lang weer verkocht is)...

We nemen de camera mee, zodat we één en ander kunnen documenteren. En als u op zoek mocht gaan naar ons: het is dat standje met een Nip in prachtige rode vintagejurk!

Holland hup

Er moet af en toe bericht, elke blogger is dat aan zichzelf verplicht. Daarom nog even deze korte mededeling: Nip is de vlam, Vlinderman de aanjagende motor en 't Stad het decor. Simpel dus. Net zoals het nu één-één is voor Holland (hup)... Wij blijven nuchter onszelf en gedragen ons navenant, zoals het hoort :p

Pom Wolff gastheer

Voor een nieuw gedicht van deze Vlinderman moet je vandaag bij Pom zijn. Deze avond is het Nacht van de Censuur en ik heb daar een gelegenheidsgedicht op geschreven. En af en toe wil ik dan eens ergens iets exclusief plaatsen. In dit geval dus bij Pom Wolff. Dat is trouwens een site die ook altijd wel opnieuw bijzonder verrassend uit de hoek komt. Boeiend dus voor wie elke dag wat anders wil tussen zijn digitale broodje. Wie trouwens meer voor de horror is, verwijs ik naar Nips nieuwe webhuis, voor een sneetje onvervalste gruwel uit Tsjechië.

Nip en Bibi vertrekken zodadelijk, zoals ik gisteren al wist te melden, naar Hoboken. Maar eerst nog even shoppen bij een enveloppenwinkel. Uitnodigingen voor een stevig feestje verstuur je immers best in een degelijke omslag. En stel je voor dat alles klaar is en je beseft dat er nog geen verpakkingsmateriaal is voorzien... Dat kan dus niet, eh. Vandaar maar een korte bijdrage, misschien dat er laat deze avond nog wat anders van komt, al zal de tijd me daarvoor waarschijnlijk wel ontbreken. Drukke weekendjes, we kennen er hier wel wat van. En dan moet ik nog ergens de tijd vinden om een degelijke autoverzekeringspolis op de kop te tikken...

plannen, plannen, plannen

Na een drukke week staat Vlinderman voor een al even druk weekend. Morgen gaan hij en Nip samen met de immer fantastische Schone Moeder Lenie naar de Kunstacademie van Hoboken kijken of er wat tussen zit dat de moeite waard is. Nip checkt de afdeling Tekenen, SM Lenie Keramiek en Bibi Schilderen. Het is alsof we tijd teveel hebben, maar toch, een beetje gestructureerde vrijetijdsbeoefening, dat moet toch kunnen, niet? Als de verhouding tussen prijs, lesuren en kwaliteit goed zitten, dan denk ik dat er een paar nieuwe inschrijvers zullen zijn in september 2008. Al moeten we alles met een zekere gereserveerdheid benaderen, vermits het over een meerjarige opleiding gaat op een degelijk niveau.

Daarna gaan we nog een lekker hapje verbijten bij SM Lenie en keren we terug naar 't Stad, waar heel zeker wat te beleven valt tijdens Nacht van de Censuur. Het fenomeen van de laatste maanden, waarbij 'de goeie ouwe' censuur stilaan terug de kop opsteekt (vooral vanuit tsjevenhoek), boeit me wel. En misschien kan ik dan nog eens Vitalski aan het woord horen, de Nachtburgemeester van Antwerpen, die het allemaal nog recent aan den lijve heeft mogen ervaren, je ding niet mogen doen omdat er een paar 'karaktergestoorden' het nodig vinden de vrije meningsuiting en belangrijker/erger nog, de vrije artistieke uiting, aan banden te moeten leggen. Het roept teveel huiveringen op, angst ook dat iemand mij ooit de mond zou kunnen en mogen snoeren onder het mom van wat voor godvergeten politieke correctheid dan ook. En dat in het licht van onze huidige politieke voorbeelden.

Zondag is het voor iedereen aangeraden zich naar De Dageraadplaats te begeven. Vlinderman en Nip gaan dan immers samen met SM Lenie wat spulletjes aanbieden op de rommelmarkt daar. We beloven een paar leuke dingetjes, en sommige ervan zelfs niet zo heel oud, maar gewoon, overbodig voor ons. Wat we zeker niet zullen aanbieden, dat is Miss Jackie T. Die is ons nog te lief, geraken we ook niet op uit gekeken.

Voor we het zullen weten, zal het dus zondagavond zijn, klaarmaken voor een nieuwe werkweek, waarschijnlijk even hectisch als de laatste weken (zou ik maanden durven typen?) maar dat is goed, zo vervelen we ons niet...

huwelijksstress

Nog goed 57 nachtjes te gaan tot aan het huwelijk, het begint stilaan te kriebelen. Te stressen ook, want zoals dat doorgaans gaat, zullen we pas op het laatste moment weten wat we allemaal vergeten zijn of waar we doodgewoon allemaal niet aan gedacht hebben. Ik kijk nu al op tegen die verwijtende opmerkingen achteraf, stijl van 'je hebt niet aan mij gedacht' en 'waarom mocht ik niet naar jouw avondfeest' of 'wat deden die en die daar?', het gewone gedoe vlak na een trouwerij dus. Ik heb daar absoluut geen zin in, net zomin als Nip, als ik me niet vergis. Maar het hoort er nu eenmaal bij. Net zoals dat erbij hoort met het hele gebeuren eraan voorafgaand.

Ik los dat nogal eenvoudig op. Het is onze speciale dag, die van Nip en mij, en we kunnen niet de hele wereld tevreden stellen. Wel kunnen we ons best doen om iedereen zoveel als mogelijk te betrekken, maar het is niet simpel. Soit, we doen ons best, is dat al niet genoeg? En nogmaals, ik blijf het onze dag vinden. Iedereen zal kunnen genieten, als ze er voor open staan, wat meer kunnen we nog doen? (en waarom denk ik nu spontaan aan de tafelschikking?) Soit (nogmaals nogmaals), ik dank in ieder geval Mama Mia en Schone Moeder Lenie al voor al wat ze voor ons gedaan hebben. Als het goed en schoon is, mag het ook gezegd worden.

Genoeg hierover, ik wil nog een woordje placeren over dat Turnhouts verbod om min 12-jarigen na middernacht nog los te laten op de Turnhoutse straten. Verbodje hier, verbodje daar, en alle problemen lossen zichzelf wel op. Toch? Al vrees ik voor de tolerantiegrens van een vader, die om kwart voor twaalf 's nachts zijn uit de kluiten gewassen zoon nog snel even naar de nachtwinkel stuurde om een pakske melk te halen, want moeder de vrouw wou nog pannenkoeken bakken ter ere van het 14-jarig huwelijk dat vijftien minuten later van start zou gaan om gevierd te worden. Omdat daar in die winkel nog vijf wachtenden voor hem waren, komt zoonlief tegen half twee terug thuis - hij moest eerst nog een uurke of wat geverbaliseerd worden door een overijverige agent, om daar na een gratis uitgedeelde lap van vader en een zielige blik van moeder, uit te leggen dat er een boeteke van € 50,00 op komst is. Jaja, ga er maar aan staan. Als ge moogt, natuurlijk, want de wet is de wet en daar valt niet zomaar aan te tornen, zo getuige uw onwillige betaler van een onzinnige sluikstortboete of twee.

Allez, tot de volgende bijeenkomst, en breng dan gerust uw vriendjes mee, er is hier plaats (mooi woord, Branco geeft me hier gelijk in!) genoeg. En gebruik gerust het kleine menu'tje hier aan de linkerkant om wat te dweilen door mijn 'echte' Vlindermansite ;-)

De Muzeval 12 juni 2008

Kort en bondig

Ben een beetje moe vandaag. Een beetje heel moe. En daarom ga ik niemand verder veel vervelen, om het alliteratief te onderstrepen, met mijn meningskens, aankondigingskens, flauwiteiten. Ik zou zo in slaap kunnen vallen, maar dat ga ik dus niet doen. Alleen maar een beetje reclame voeren hier voor Nip, die lieve verloofde te alhier. Ze is namelijk opgekraamd op Blogspot en vertoeft nu in het land van Wordpress. Het hoe en waarom, dat moet je bij haar maar zelf gaan lezen, ik geef alvast de link mee: HIERO dus!

Ik plak hier zodadelijk nog een fotolinkje van de Muzeval in juni, welke ik eindelijk heb kunnen labelen en kantelen waar nodig (ik moet eens ophouden met mijn camera te draaien in opstaand formaat, bespaart me werk later). En verder verwijs ik u graag door naar mijn steengoede collega, zij het dan in columnland, Hans Schoevers, voor het betere leeswerk, waarbij uw lachspieren niet zonder werk zullen komen te vallen. Vermits lachen gezond is, doe ik daar niets verkeerd mee, dacht ik zo, smachtend naar een sigaret, waar ik uiteraard geen reclame voor wil maken, ben je mal, maar of ze het nou moeten verbieden, daar ben ik nog steeds niet van overtuigd.

Mededelingen

Voor de liefhebbers altijd graag een aankondiging of meer in de tijdlijn:


De laatste uit de reeks van dit jaars thema van Het Filmforum in Wijnegem: 'Boek in Beeld'. Volgend seizoen gaan we voor Komedie (en je wil echt wel weten welke films dat we in petto hebben!)




En om af te ronden nog een uitnodiging, zowel voor de mens die publiek wil zijn, als voor de mens die wil deelnemen:

Beste vriendinnen en vrienden,

We zijn vereerd U uit te nodigen op zaterdag 21 juni tussen 15 uur en 19 uur in het Goeverneurshuis voor een RENGA. Renga is een Japanese vorm en stijl die uit de haiku-traditie is gegroeid. De idee is 'eenvoudig' met meerdere mensen samenschrijven. We trachten een groep van 21 schrijvers en/of dichters samen te brengen. Wegens de schrijnende stand van zaken in Vlaanderen op het vlak van vrije meningsuiting, hebben we met een aantal mensen besloten hier met alle mogelijke, evenwel geweldloze middelen actie tegen te ondernemen. Daarom gaan we samen schrijven omtrent censuur en hoe daartegen actie te ondernemen. Vervolgens worden de 21 teksten in het Engels vertaald en op 4 juli overhandigd aan Poetry International en andere netwerken die wereldwijd vertakt zijn. Zo willen we meer internationale resonantie geven aan het gegeven van censuur en vrije meningsuiting. We hopen dat dat tot een boeiende interactie aanleiding geeft...

We zijn reeds met een 15 dichters. Wil je nog meedoen? Stuur dan een mailtje ter bevestiging en kom ons tussen 15 en 16 uur vergezellen in het Goeverneurshuis. Kom mee op voor mensen als onze vriend Vitalski die genadeloos aangevallen wordt door de tsjeven. 's Avonds kunnen we ons dan met ons allen begeven richting de Nacht van de Censuur. Onze sessie in het Goeverneurshuis zal verpreid zijn over drie maal 21 minuten. Tussenin is er prachtige muzikale omlijsting door de heer Charles Jarvis, een geniaal bluesmuzikant. We voorzien wat hapjes en drankjes. Evenwel zijn we beperkt tot een budget van 100 euro. Dus, als je wil breng zelf nog wat drankjes en/of lekkers te eten mee. Als de weergoden ons goedgezind zijn, kunnen we in de weelderige tuin ons belangrijk werk verrichten. We stellen tien tafels op in een cirkel. In het midden staat een micro. Aan de 10 tafels is plaats voor 20 dichters/schrijvers. In het midden draagt afwisselend een dichter/schrijver voor. Hiervan nemen wij een geluidsopname.

We hopen Vitalski ook te mogen verwelkomen als hij het niet te druk heeft met zijn voorbereidingen voor de Nacht van de Censuur. Mensen als Jean-marie Berckmans, Herman J. Claeys, Leon Lemahieu, Kristo en anderen zullen deelnemen. Als we met minder zijn als 21 is dat zo. Zijn we met meer dan voorzien wij ook een passende oplossing opdat iedereen kan deelnemen. We schrijven op een ritme van drie regels. Dan geeft iedereen haar of zijn bundel papieren door aan de persoon links. Dan worden er twee regels geschreven, terug links doorgeven. Vervolgens nog eens twee regels. Erna 3, 2, 2 enzoverder. Vergezel en steun ons project alsjeblief. Want wie weet ben jij de volgende die in de klauwen van de censoristen en idiote tisten valt...

Het Goeverneurshuis ligt naast het Provinciehuis, vlakbij het park van de Harmonie...
adres: Koningin Elisabethlei 26 2018 Antwerpen
bereikbaar vanuit het centraal station met tram 2, 6 of 15
je geraakt er ook met tram 7 en allerhande bussen

Tot dan: ZATERDAG 21 JUNI 2008 om 15 UUR
TOEGANG GRATIS

Met vriendelijke groeten,
Uw Antistresspoweet, Erwin

Ocharme, zoooo fier

Nog heel even en Vlinderman heeft hier een zwaar accident aan de hand. Het Ikeakuipbureaustoeltje is het namelijk aan het begeven. Twee van de vier lasbevestigingen zijn al doorgebroken, en als het zo verder gaat, zit ik binnenkort met m'n bont en blauwe bips gewoon op de grond. Gelukkig dat ik blind kan typen, zodat ik mijn werkzaamheden hier aan het klavier niet zal moeten onderbreken op een stevige vloek na, maar er zijn andere dingen waar ik toch liever naar uitkijk. Op het lijstje to do dus erbij: andere bureaustoel, liefst niet Ikea. Of er niet met twee tegelijk in gaan zitten, dat lijkt me ook zinvoller voor een langer leven van dat rollend gemaksgebruikvoorwerp.

Ben zonet aan de slag gegaan om die teller hier aan de klap te krijgen voor bijvoorbeeld pakweg een simpele ziel als een Explorer-gebruiker en ziet, het is me nog gelukt ook! Bleek er ergens in de java- en/of html-code '2007' te staan. Snuggere Bibi had dat ook al ontdekt bij het eerst terug instellen via Mozilla, maar had toen nog niet opgemerkt dat het er twee maal in stond. En zeg nu zelf, gaat er iemand dergelijke code ooit echt lezen als ie zich een leek beschouwt:

Nou, ik dus alvast niet, tot nu toe. En nu werkt het, se. Dat kan deugd doen. En nu kan ik er hier eens lekker mee uitpakken dat logisch redeneren af en toe nog loont, ook al denk je dat de pc alles voor je doet. Doet er mij trouwens aan denken om zodadelijk eens de afwas in onze geautomatiseerde vaatwasser te keilen. Tot zo maar weer, er was ook nog zoiets van doeken en zo.

Nederlandse gekte

Holland hup, het is daar de laatste tijd terug een oranjegekte van jewelste. Gelukkig maar dat Nip met haar Nederlandse genen geen behoefte heeft aan voetbal op het scherm. Alhoewel, als ik me niet vergis, zit ze morgen heel gezellie bij Schone Moeder Lenie om samen naar Nederland-wetenwijveel te kijken en toch nog eventjes uit de bol te gaan. Nu, ik heb een oud bijgeloof inzake voetbalmatchen: als ik de eerste wedstrijden in een reeks niet gezien heb en de te besupporteren ploeg heeft daarin gewonnen/verloren, dan moet ik dat zo behouden voor de rest van de reeks, anders doorbreek ik het gunstig regime van een toeschouwer minder. Er zijn er trouwens al genoeg die er laveloos naartoe leven en springen dat het een lieve lust is bij winst. Daar hoeft een gekke Vlinderman niet meer bij, als het is om de hoop te vergroten.

We zijn net terug van deel twee uit de lessenreeks rond schrijven. Vandaag opnieuw een deeltje herneming van het gericht feedback geven, aangevuld met een oefening rond poëzie of twee. Opnieuw wat bijgeleerd, in vaktermen als van het luisteren naar anderen en hun benadering van poëzie. En dat is waarschijnlijk wel mijn grootste les: niet iedereen benadert het dus op dezelfde manier en met eenzelfde overtuiging. En waarom ook niet, waar mensen zijn, zijn er evenveel verschillende ideeën als dat er individuen zijn. Waarom zou poëzie, als mogelijk de allerindividueelste uitdrukkingsvorm in taal van een mens dan ook niet gebaseerd kunnen zijn op niet geijkte, zelf ingekleurde overtuigingen? Mits in achtneming van een aantal geplogenheden kan zich daar het grootste deel van de lezer best wel in terugvinden. Denk ik. We zien wel. Ik kijk alvast uit naar volgende week.

De rest doe ik morgen wel uit de doeken. Wat er nog te wachten staat, waaraan nog gewerkt moet worden, wanneer en met wie dat zal gebeuren, de hele mikmak...

gedicht

Zondag alweer en alweer lijkt het me een goed moment om nog eens een dicht te lanceren/placeren...

slapeloos

ligt het aan mezelf dat
de wereld niet meer draait
alleen nog spint en tolt
zodat het enkel maar vasthouden
en hopen dat ik er niet af zal

duizend uren in de nacht
en niet één ervan geslapen
zoveel zorgen over morgen
zonder dat er iets verandert
daarvoor ben ik helaas
met veel te weinig

ligt het aan de ander
die niet wil veranderen
zweert bij verkrampt gemeander
in een wereld die in wezen
geen boodschap heeft aan al
wat misschien toch best anders

drie duizend uren in de dag
en ieder uur getracht te vergeten
wat ik niet langer onder ogen
lijdzaam afgeteld naar het moment
dat zonnen zouden doven
in het schroeivol licht
dat dromen nooit uitkomen
laat staan gewoon komen

aan wat ligt het
dat ik er mijn slaap voor laat

Blogjes & Spinyopaat

De namiddag gisteren was voorbehouden voor Broer Jurgen & Schone Zus Joke, Zus Silvie & Schone Broer Joeri én Neefjes en Nichtjes Tibor, Thyne, Erin, Merijn, Silke en Sander. De tweeling Erin en Merijn vierden hun derde verjaardag en Silvie en Joeri vierden de zegevolle intrede in hun spiksplinternieuwe woning. Gezelligheid troef en de jongsten konden zich volledig laten gaan onder het toeschouwend oog van ouders en nonkels en tantes. Veel gezelligheid dus, al zit er hier een stel blij te wezen dat er alleen maar een springerige Miss Jackie T in het huishouden rondhangt...

Gisterenavond weer een bijzonder leuke bedoening in de Hotsy Totsy in Gent. Zoals het een echte Spinyopatische avond betaamt (en zoals het wel meer avonden rond poëzie en muziek betaamt) is die met een beetje vertraging van start gegaan. Uw Bloggastheer mocht het boeltje in gang zetten en deed dat met een kleine selectie uit zijn laatste drie jaren dichtwerk. Grappig hoe ik mezelf daarin heb kunnen zien evolueren, experimenteren, en toch een zelfde lijn aanhouden. Grappig ook, omdat ik gedichten tegengkomen ben van mezelf, waarvan ik het bestaan niet wist. En dan lees ik mijn eigen werk alsof ik het voor een eerste keer zie. Zoals u dat dus ziet. Zo vallen me een aantal zaken op, zoals de al dan niet duidelijkheid, de al dan niet verborgen stijlfiguren, het typische woordgebruik, het al dan niet ontbreken van bepaalde woorden. Een ontdekkingsreiziger zou niet meer plezier kunnen beleven als Bibi op de trein gisteren.

Verder heb ik ook een aantal oude kennissen teruggezien en hoorde ik een aantal onder hen ook nog eens live met hun eigen al dan niet typische geluid. Genieten was het zo bijvoorbeeld van een Marie Meeusen en zeker ook Dirk Elst. Steven Crauwels deed ook weer zijn typische set, terwijl Spin de Swerts zijn tweejarig podium op de hem bekende wijze in de bloemetjes zette. En ook Silver Cross liet ons genieten van niet al te zware Gothic Music.

Ook leuk gisterenavond was het kennismaken met een volgende generatie jeugdhuismedewerkers. Zo liep ik een zekere Joris met aanhangige vriend tegen het lijf, van jeugdhuis Pingie ergens in Oostvlaanderen. Dat is een fuifbeest, waarin ik mezelf een dikke 15 jaar geleden in terug herken. Ga gerust eens kijken bij die gasten, spring er eens binnen, drink een Orvalleke en zie hoe een jeugdhuis door de jaren heen niets aan uitstraling inboet, ook al word je zelf duidelijk een dagje ouder.

Rest mij nu het afsluiten van dit kort na de middagse bulletin, want ik moet naar Duffel toe, kijken naar het waarom van het misdragen van de pc van Mama Mia.