huwelijksstress
Nog goed 57 nachtjes te gaan tot aan het huwelijk, het begint stilaan te kriebelen. Te stressen ook, want zoals dat doorgaans gaat, zullen we pas op het laatste moment weten wat we allemaal vergeten zijn of waar we doodgewoon allemaal niet aan gedacht hebben. Ik kijk nu al op tegen die verwijtende opmerkingen achteraf, stijl van 'je hebt niet aan mij gedacht' en 'waarom mocht ik niet naar jouw avondfeest' of 'wat deden die en die daar?', het gewone gedoe vlak na een trouwerij dus. Ik heb daar absoluut geen zin in, net zomin als Nip, als ik me niet vergis. Maar het hoort er nu eenmaal bij. Net zoals dat erbij hoort met het hele gebeuren eraan voorafgaand.
Ik los dat nogal eenvoudig op. Het is onze speciale dag, die van Nip en mij, en we kunnen niet de hele wereld tevreden stellen. Wel kunnen we ons best doen om iedereen zoveel als mogelijk te betrekken, maar het is niet simpel. Soit, we doen ons best, is dat al niet genoeg? En nogmaals, ik blijf het onze dag vinden. Iedereen zal kunnen genieten, als ze er voor open staan, wat meer kunnen we nog doen? (en waarom denk ik nu spontaan aan de tafelschikking?) Soit (nogmaals nogmaals), ik dank in ieder geval Mama Mia en Schone Moeder Lenie al voor al wat ze voor ons gedaan hebben. Als het goed en schoon is, mag het ook gezegd worden.
Genoeg hierover, ik wil nog een woordje placeren over dat Turnhouts verbod om min 12-jarigen na middernacht nog los te laten op de Turnhoutse straten. Verbodje hier, verbodje daar, en alle problemen lossen zichzelf wel op. Toch? Al vrees ik voor de tolerantiegrens van een vader, die om kwart voor twaalf 's nachts zijn uit de kluiten gewassen zoon nog snel even naar de nachtwinkel stuurde om een pakske melk te halen, want moeder de vrouw wou nog pannenkoeken bakken ter ere van het 14-jarig huwelijk dat vijftien minuten later van start zou gaan om gevierd te worden. Omdat daar in die winkel nog vijf wachtenden voor hem waren, komt zoonlief tegen half twee terug thuis - hij moest eerst nog een uurke of wat geverbaliseerd worden door een overijverige agent, om daar na een gratis uitgedeelde lap van vader en een zielige blik van moeder, uit te leggen dat er een boeteke van € 50,00 op komst is. Jaja, ga er maar aan staan. Als ge moogt, natuurlijk, want de wet is de wet en daar valt niet zomaar aan te tornen, zo getuige uw onwillige betaler van een onzinnige sluikstortboete of twee.
Allez, tot de volgende bijeenkomst, en breng dan gerust uw vriendjes mee, er is hier plaats (mooi woord, Branco geeft me hier gelijk in!) genoeg. En gebruik gerust het kleine menu'tje hier aan de linkerkant om wat te dweilen door mijn 'echte' Vlindermansite ;-)
Ik los dat nogal eenvoudig op. Het is onze speciale dag, die van Nip en mij, en we kunnen niet de hele wereld tevreden stellen. Wel kunnen we ons best doen om iedereen zoveel als mogelijk te betrekken, maar het is niet simpel. Soit, we doen ons best, is dat al niet genoeg? En nogmaals, ik blijf het onze dag vinden. Iedereen zal kunnen genieten, als ze er voor open staan, wat meer kunnen we nog doen? (en waarom denk ik nu spontaan aan de tafelschikking?) Soit (nogmaals nogmaals), ik dank in ieder geval Mama Mia en Schone Moeder Lenie al voor al wat ze voor ons gedaan hebben. Als het goed en schoon is, mag het ook gezegd worden.
Genoeg hierover, ik wil nog een woordje placeren over dat Turnhouts verbod om min 12-jarigen na middernacht nog los te laten op de Turnhoutse straten. Verbodje hier, verbodje daar, en alle problemen lossen zichzelf wel op. Toch? Al vrees ik voor de tolerantiegrens van een vader, die om kwart voor twaalf 's nachts zijn uit de kluiten gewassen zoon nog snel even naar de nachtwinkel stuurde om een pakske melk te halen, want moeder de vrouw wou nog pannenkoeken bakken ter ere van het 14-jarig huwelijk dat vijftien minuten later van start zou gaan om gevierd te worden. Omdat daar in die winkel nog vijf wachtenden voor hem waren, komt zoonlief tegen half twee terug thuis - hij moest eerst nog een uurke of wat geverbaliseerd worden door een overijverige agent, om daar na een gratis uitgedeelde lap van vader en een zielige blik van moeder, uit te leggen dat er een boeteke van € 50,00 op komst is. Jaja, ga er maar aan staan. Als ge moogt, natuurlijk, want de wet is de wet en daar valt niet zomaar aan te tornen, zo getuige uw onwillige betaler van een onzinnige sluikstortboete of twee.
Allez, tot de volgende bijeenkomst, en breng dan gerust uw vriendjes mee, er is hier plaats (mooi woord, Branco geeft me hier gelijk in!) genoeg. En gebruik gerust het kleine menu'tje hier aan de linkerkant om wat te dweilen door mijn 'echte' Vlindermansite ;-)
8 opmerkingen:
Ja, die stress begint hier al pieken te halen, hoor! Geen nachtmerries meer, dat dan weer niet...
Hmm, uw voorbeeld van een onschuldig jong dat een pakske melk gaat halen voor zijn ma en pa lijkt me wel wat ongeloofwaardig...maar ik vind wel dat een verbod wat overdreven is.
x
Nip
min 12-jarigen horen wat mij betreft na 12 u niet zonder begeleiding op straat.
Als je dat als ouder niet inziet heb je inderdaad een regelement nodig om je dat duidelijk te maken.
Wat kinderen aangaat kan men wat mij betreft beter een regel teveel dan één te weinig opstellen.
(Als die wet had bestaan op de plek waar die twee stiefzusjes woonden in Walonië waren ze nu misschien nog in leven...)
@Nip: Misschien is het beter hem om een lijntje coke te sturen voor zijn broer, die wielrenner wil worden, hahahahaha
@ Nip:
Go, Nip! & I will go with you :p En ja, het voorbeeld was misschien wat bij de haren getrokken, maar een goed voorbeeld over waar geen rekening mee gehouden werd.
@ Anne:
Een te snelle lezer leest doorgaans over wat er staat, maar bon. Het ging mij om het principe van verbod op dit, verbod op dat, met als voorbeeld dat verbod in Turnhout. Dat laatste pik jij dan op, wat ok is, maar niet terzake. Elke wet, zeker als het een verbod/gebod betreft (en doet iedere wet niet zoiets?) heeft zo zijn voor- en zijn nadelen. Dat tot daaraan toe. Maar wat met de verantwoordelijkheden van de volwassenen? Wat met de zelfregulerende maatschappij? En wat the f**k is dat met die boetes?
Een overheid moet ten dienste staan van haar bevolking, ze mag niet dicteren hoe die haar leven inricht tot duizenden cijfers na de komma.
@ Rudy:
Coureur? Streetracer ja!
als die volwassenen hun verantwoordelijkheid hadden genomen was die regel niet nodig.
Dat gebrek aan verantwoordelijkheidszin lijkt me trouwens een vrij collectief gebeuren te worden. Net zoals het zich overmatig bewust zijn van zijn rechten, maar een ondermaatse drang zijn plichten te vervullen.
Ik vind trouwens jouw opmerking over een te snelle lezen behoorlijk aanmatigend.
Ik reageer hier verder niet meer.
Misschien even nadenken over het feit of jouw houding geen aanleiding is tot het krijgen van zeer weinig reacties hier???
Anne, ik ken je en weet dat jij jouw woord voor de waarheid neemt. Geeft mij niet, maar dat neemt niet weg dat ik op mijn blog nog steeds mag en zal reageren en posten zoals ik dat geschikt acht. Als jij je daaraan stoort, so be it. Reageer dan niet meer. Hoef je je ook niet over de grond van mijn reply-reactie uit te spreken. Namelijk dat het over het hele ver- en gebod ging. C'est si simple comme dire bonjour, quoi?!
En laat die teentjes gelijk eens bijknippen, wil je. Dat duurt nu al van op die oude tijd op 't Schrijvertje dat je er iedereen op laat trappen om daarna te komen zaniken.
Een reactie posten