Nederlandse gekte

Holland hup, het is daar de laatste tijd terug een oranjegekte van jewelste. Gelukkig maar dat Nip met haar Nederlandse genen geen behoefte heeft aan voetbal op het scherm. Alhoewel, als ik me niet vergis, zit ze morgen heel gezellie bij Schone Moeder Lenie om samen naar Nederland-wetenwijveel te kijken en toch nog eventjes uit de bol te gaan. Nu, ik heb een oud bijgeloof inzake voetbalmatchen: als ik de eerste wedstrijden in een reeks niet gezien heb en de te besupporteren ploeg heeft daarin gewonnen/verloren, dan moet ik dat zo behouden voor de rest van de reeks, anders doorbreek ik het gunstig regime van een toeschouwer minder. Er zijn er trouwens al genoeg die er laveloos naartoe leven en springen dat het een lieve lust is bij winst. Daar hoeft een gekke Vlinderman niet meer bij, als het is om de hoop te vergroten.

We zijn net terug van deel twee uit de lessenreeks rond schrijven. Vandaag opnieuw een deeltje herneming van het gericht feedback geven, aangevuld met een oefening rond poëzie of twee. Opnieuw wat bijgeleerd, in vaktermen als van het luisteren naar anderen en hun benadering van poëzie. En dat is waarschijnlijk wel mijn grootste les: niet iedereen benadert het dus op dezelfde manier en met eenzelfde overtuiging. En waarom ook niet, waar mensen zijn, zijn er evenveel verschillende ideeën als dat er individuen zijn. Waarom zou poëzie, als mogelijk de allerindividueelste uitdrukkingsvorm in taal van een mens dan ook niet gebaseerd kunnen zijn op niet geijkte, zelf ingekleurde overtuigingen? Mits in achtneming van een aantal geplogenheden kan zich daar het grootste deel van de lezer best wel in terugvinden. Denk ik. We zien wel. Ik kijk alvast uit naar volgende week.

De rest doe ik morgen wel uit de doeken. Wat er nog te wachten staat, waaraan nog gewerkt moet worden, wanneer en met wie dat zal gebeuren, de hele mikmak...

Over schrijverij en trouwerij

We zijn net terug van een eerste schrijfsessie. We waren met z'n zevenen en hebben twee schrijfopdrachten uitgewerkt, na een woordje gedegen uitleg door de instructeur, en we hebben elkaars schrijfsels voorzien van feedback, in eerste instantie vanuit het lezersperspectief, maar gaandeweg ook een beetje op de schrijftechnische aspecten. Nip had van een paar specifieke vaktermen al gehoord, en ik moet toegeven dat sommige stukjes jargon (de alwetende auteur, personaliseren, blokschrijven, boogspanning, conflict, schrijven tout court, ...) mij ook niet geheel en al onbekend in de oren klonken, maar ik heb wel het gevoel weer iets bijgeleerd te hebben. Niet in het minste dat er op technisch vlak een heel stel speciale brillen bestaat om naar een verhaal te kijken, heel anders dan naar een streepje poëzie. En ik heb ook vastgesteld (en Nip met mij) dat Bibi nogal een fan is van het stijlfiguur van ons aller Grootmeester Stephen King. Mijn stijl gaat die richting uit, in al wat ik op het papier kwak, dus wil ik ooit iets eigens ontwikkelen, dan weet ik gelijk wie ik moet uitgommen in mijn hoofd. Iets als in de Duistere Kant of zo...

Morgen komt La Mama Mia op bezoek en gaat Nip op bezoek bij de tandarts. Ik heb nog even uitstel van executie, want einde juni hang ik er ook aan. Oh ja, misschien dat ik je na vrijdag op straat wel herken en eindelijk teruggroet, want dan staat een bezoekje aan mijn oogarts op het menu. Het lijkt er in ieder geval op dat we zo gezond en gecheckt als mogelijk willen toegroeien naar 67 dagen vanaf hier... Ik heb er alvast voor één keertje eens niets op tegen ;-)