Het Laatste Nieuws!

Er gebeurt wat in de wereld, daar kan je van op aan gaan, als je hier en daar bereid bent om je ogen en oren open te houden. En het gebeurt dan allemaal ook nog eens zo snel en zo massaal dat je verdorie ogen en oren tekort komt om het allemaal te vatten. Uw Vlinderman ervaart het aan den lijve en dus beperkt hij zich af en toe tot wat er zich vlak onder zijn eigen neus afspeelt. En bij uitbreiding in zijn krant, zowel de papieren als digitale versie en dan bedoel ik wel degelijk Het Laatste Nieuws. Vrienden en familie staan in rij om mij te vragen waarom toch in hemelsnaam díe krant. Nou, omdat ze nieuws nergens anders zo smeuig en toch met zo'n sérieux brengen als daarin. Het is lachen en gieren, telkens weer. En weet je, soms vind ik het ook gewoon leuk min of meer goed geraden te hebben welk fait humain de volgende dag weer de hoofdkolommen zal halen in de dagvers geschreven pers. Al waag ik me daar vandaag eens niet aan, toch niet met dit topic. Of wel?

Nog even over gisteren: Tussen Koffie en Kaneel was bijzonder geslaagd. Veel leuk volk om voor te dragen en veel leuk volk om ernaar te komen luisteren. SM Lenie en Mama Mia waren opgetogen over de formule (vast volk om elk jaar te komen luisteren, daar kan je van op aan), de zaak opnieuw prachtig strak georchestreerd door Frank De Vos en Bart Van Peer, enkel de weergoden wat minder gunstig gestemd, maar die hielden we met gemak op aan de voordeur. Wie eens een leuk cadeautje aan iemand anders wil geven in de loop van de maand november 2009 kan al beginnen met elke maand enkele euro's opzij te leggen, dan kan hij of zij trakteren op ontbijt in De Kleine Wereld...

Enkele sfeerbeelden volgen later nog, als ik veel zin heb om me nog eens op Photobucket te werpen in de wondere wereld van up- en downloaden. Nu ga ik met Nip een spelletje schaken.

Bron foto: KLIK

Tussen Koffie en Kaneel

Zien we elkaar vandaag een beetje later in De Kleine Wereld bij een lekker ontbijtje?

Tussen Koffie en Kaneel

Morgen poëtisch ontbijt in De Kleine Wereld op de Vlasmarkt. Gezellig keuvelen, streepje muziek beluisteren en zich laven aan een brokje poëzie, ik kijk er al naar uit. Het is zo eens wat anders dan een overbevolkt Muzevalpodium, veel relaxter ook. Ik zal sebiet eens in mijn pen kruipen, om iets kakelvers te kunnen brengen. Of in mijn archieven duiken, dat is natuurlijk ook een optie.



Verder staat er vandaag niet zo erg veel op het menu. We houden het rustig vandaag. Hier nog een beetje rommelen, dacht ik zo, om eindelijk ook de laatste fase van ons appartementopfriswerk tot een goed einde te brengen. De (schoon)moeders waren alvast gecharmeerd van de eerste fasen, dus dat motiveert alleen maar meer. En tussendoor nog een sigaretje af en toe, stukje krant lezen met daarin meelijwekkende berichten over Dexia, dat nog steeds niet uit de malaise is geraakt, af en toe een klikje geven op Facebook, waar deze Vlinderman zich ondertussen een stevige Tycoonmiljardair mag noemen, vrienden bezoeken, reageren op diverse korte streepjes vriendeninformatie, we houden het met andere woorden deze zaterdag op zondagskindtoestanden.

Heel wat anders dan de man die ik zonet zag afgevoerd worden naar het ziekenhuis - of zou het richting cel gegaan zijn? Stel u voor: de Borgerhoutsestraat, namiddag, op de stoep een man die daar zijn roes ligt uit te slapen, met zijn voeten onder een geparkeerde wagen. Met geen mogelijkheid wakker te krijgen. Dan troepen daar wat buurtbewoners omheen, die net als deze Vlinderman niet goed weten wat ze daar nu weer mee moeten aanvangen. Uiteindelijk blijkt dat het een stomdronken Oostblokman is, die zijn voor- niet meer van zijn achterkant weet te onderscheiden, en zover boven zijn theewater is dat zijn eigen water zichzelf dan maar een uitweg heeft gezocht door zijn broekspijpen. De ambulanciers hadden er niet echt een goed oog in en dus werd de politie erbij gehaald. Het zal wel iets warmer uitroezen zijn in de cel dan op straat, dus onze dronken medemens heeft zich dankzij de buurt toch verbeterd voor een dag, niet?

Hannah Jones en moeders

zodadelijk krijgen we SM Lenie en Mama Mia op bezoek. Grote gebeurtenis, als je het mij vraagt, want we gaan officieel ons trouwalbum voorstellen aan de dames. Hopelijk zijn er niet al te veel opmerkingen, want het is niet zo een model waar je even gauw gauw een foto uit haalt en vervangt door een andere. Ons exemplaar is immers een gedrukt boek. De reden van onze keuze daarvoor is volgens mij best wel duidelijk, met allebei onze letterhobby...

Voor het zover is, wil ik nog even wat gedachten komen delen.

Er woedt dezer dagen nogal een morele discussie op diverse fora over Hannah Jones, een terminaal ziek meisje van 13 uit Engeland. Het kind heeft al quasi sedert haar geboorte de ene tegenslag na de andere te verwerken gekregen op vlak van gezondheid, met levensbedreigende situaties en behandelingen tot gevolg, en heeft onlangs beslist niet in te gaan op een voorstel van de medische wereld om haar leven misschien te redden. Sleutelwoord hier is 'misschien'. Want de kans dat de heren en dames doktoren haar ook effectief zouden redden door een harttransplantatie (en levenslang een groot waarschuwingsbord voor haar hoofd) was bijzonder klein. 13 jaar, en Hannah besliste dat het genoeg was geweest. Geen transplantatie, dankuwel. Waarop de heren en dames doktoren naar de rechter stapten, om het afgestaan 'recht op leven' af te dwingen. Wat hen niet vergund werd, iemand-zij-dank.

We kunnen ons daar wat vragen bij stellen. De medische wereld ís nu eenmaal op sommige domeinen immens ver gevorderd, maar geeft haar dat het recht om mensen van hun vrije wil te ontheffen? Because 'they can do it'? En in dit bijzonder geval zelfs met amper een sprankel hoop dat het ook zou slagen, terwijl er maandenlang lijden in het vooruitzicht liggen? Na al jaren afzien? Because 'they might cure'? In hoeverre mag een mens de speelbal worden van een kluwen dokters en aanverwanten, met verlies van hun menswaardigheid, om dan eventueel nog jáááren na datum een leven te moeten leiden dat wel afgekocht werd, maar verdomd duur betaald en zónder kwaliteit? Het zijn toch dingen die men zich mag afvragen, nietwaar? En Nip weet alvast dat ze met mij niet moeten verder zeulen, mocht het daar ooit toe komen. Kansen minder dan 50% bij die of die ingreep? Nope, 'they can't do it'. Een waterkansje om ergens door te komen? Nope, 'they probably won't cure me'. Heeft trouwens niets met kansberekening te maken, maar met een menselijke beslissing, keuze ook, voor mijn waardigheid. Als het licht uit moet, dan zal het uit en niemand hoeft dan een generator in gang te trekken, die uiteindelijk ook zonder brandstof zal vallen. Om me eens met een technisch voorbeeld uit te drukken. En Hannah, geniet van je zelfgekozen tijd met je vader en moeder, zoveel als je kunt.

De Muzeval - Vitalski - een sfeerbeeld

Gisteren een leuke Muzeval, beetje overhoop gegooid, maar wie blijft daar nu wakker van liggen, meegemaakt. Vitalski was op dreef en ook de mensen op het Vrij Podium brachten weer het beste van zichzelf. Deugddoend, zo een geslaagde avond. Er was enkel een Stille Beer, die zich niet van zijn stilste kant liet horen en die mij bijzonder op de heupen heeft gewerkt, maar ook dat beest kon de pret niet drukken...

Vitalski!

Herman J. Claeys!

Joeky!

Crazy Luka!

Frans Vlinderman!

Nu we deze foto's met klein sfeerbeeld achter de rug hebben, even het volgende: het stadspersoneel heeft (nog maar eens) gisteren gestaakt, of toch het socialistische gedeelte ervan. Ik spreek me niet uit over hun reden, mijn mening daarover doet er ook niet toe, maar ik ben eens benieuwd naar de gevolgen voor Bibi. Ik herinner mij namelijk nog een staking vorig jaar ergens in juni. Viel toen ook op huisvuilophalingsdag. Dat heeft Nip én mezelf goed € 100 gekost aan boete wegens sluikstorten, omdat ze ons papier pas een kleine week later zijn komen ophalen (en een opeens overijverige huisvuilophaaleikel daar toch wel gegevens van de dader in zocht en vond), hoewel ik daags na de staking nog gebeld had naar het district met de melding dat het er allemaal nog stond en toen vernam dat het allemaal wel in orde zou komen... Sedertdien wordt hier in ieder geval alles gesnipperd. En neen, ik neem geen enkele zak terug naar binnen, bende stakerkes.

Soit, ik ga naar Wijnegem, beetje de gekke poweet uithangen.

De Muzeval in november

Vitalski

Vitalski begint verhalen te schrijven vanaf zijn negende levensjaar. Tijdens zijn middelbare schooltijd brengt Vitalski diverse boekjes en gedichten uit bij de klandestiene uitgeverij van Erik Vloeberghs uit Heist. Officieel debuteert Vitalski op zijn veertiende, met enkele gedichten in het tijdschrift Diogenes. Het jaar daarna volgen kortverhalen in De Brakke Hond.

In zijn periode als germanist (1988-1993) aan de Antwerpse universiteit wint Vitalski tweemaal op rij de ‘interuniversitaire literaire wedstrijd’. Hij heeft daarna een theatergroep opgericht, vanaf 1994 “Circus Bulderdrang” genoemd. Deze groep ontpopt zich steeds meer als een absurdistische rockgroep met een krachtige literaire oriëntatie. Na het uiteenvallen van Circus Bulderdrang richt Vitalski verscheidene muziekgroepjes op. Hij speelt als gastacteur diverse stukken bij de Zwarte Komedie en richt inmiddels ook De Ysfabrik op, een radicaal dadaïstisch figurentheater. In 2005 is Vitalski het officiële gezicht van de Boekenbeurs.

Vanaf het jaar 1999 ontplooit Vitalski zich voornamelijk als een vertolker van one man shows. Deze voorstellingen houden het midden tussen comedy en meer vertellende conference. De meest markante van de laatste maanden is ‘Mijn leven met Yves Leterme’.


Meer info hier online.

AVG, think!

AVG, het gratis - en voor de iets meer begunstigden onder ons, betalend - antivirusprogramma heeft in al zijn geestigheid ervoor gezorgd dat duizenden onder ons, pc-gebruikers, hun pc niet meer opgestart kregen, omdat het een essentieel onderdeeltje van het Windowsstuurprogramma, "user32.dll", als een virus aanzag, in quarantaine plaatste en vervolgens doodleuk wiste. Ook hier zag ik dergelijke boodschap op mijn scherm verschijnen na de dagelijkse scan en gaf ik toestemming, leek die ik ben, dat vieze beest te killen. Gelukkig draait hier Vista, die zichzelf nog kan resetten naar de laatste intacte werkinsmodus, maar onder andere XP-gebruikers waren eraan voor de moeite. Gedaan met computen, en als je er de ballen van snapt, ga je natuurlijk op zoek naar een oplossing. Dat is namelijk het voorstel dat het volkje bij AVG voorhoudt: ah, u kan niet meer opstarten? Surf dan naar onze site en we zullen het wel verhelpen. Ahoy, gasten, HIJ START NIET MEER OP!!!!

Bron foto: KLIK!

Soit, ze zullen daar denken dat iedereen niet zomaar een pc heeft, neen, ze hebben er twee. En omdat ze niet vertrouwen op AVG hebben ze op de andere pc een ander antivirusprogramma geïnstalleerd. Logisch, toch? Ik vind dat een goed programma op mijn pc, maar niet op mijn tweede pc... Ze moeten eens ernstig gaan nadenken daar bij AVG, denk ik, nog steeds leek die ik ben, dan maar en ga verder met de orde van de dag. De Muzeval dus, mét Vitalski, dé Nachtburgemeester van Antwerpen. Deze avond, gratis en voor niets, in Den Hopsack, als dichter. En wil u ook eens gratis aanhoord worden, dan kan dat natuurlijk ook op ons Vrij Podium. Allen daarheen, inschrijven ter plaatse om erop te klimmen, zomaar aan de toog om te aanhoren. En zo hoort het ook.

Vergaderingen, vergaderingen

Rustige avond voorzien, moet ik sebiet toch nog naar een vergadering. Pff, feitelijk niet veel goesting, maar wegblijven lijkt me nu ook geen optie, als je mee de boel moet aansturen. Of toch? Neeuh, 'k zal me maar braafjes gedragen. Op naar Wijnegem dan maar, Nip houdt hier 't kot wel recht.

Verder nog even meegeven dat het trouwalbum er zaaaalig uitziet! Dus, iemand trouwplannen? We kunnen je voor een zachte prijs wel matsen voor een trouwjurk én we hebben de beste fotograaf die we kennen! Gewoon effie contact opnemen, we helpen j(ulli)e graag verder. Binnenkort (dit weekend of zo) zullen we eens werk maken van een heus online foto-album. Daar komen dan beelden in van aanzoek tot huwelijksreis, vrijgezellenavonden incluis. Zal wel wat werk aan zijn, maar bon, ne klassieke mens trouwt maar éénmalig in zijn leven, toch? En anders heeft ie toch een vergelijkingsinstrument van zo wel, zo niet :p

Affin, 'k zal maar ne keer gaan vertrekken, anders kom ik nog strepen te laat. Tot later, jongens en meisjes, of misschien tot morgen op De Muzeval met Vitalski? Altijd welkom, het is ook nu weer gratis...

Huwelijksfotoalbum!!!

Er moeten hier wat handen uit de mouwen gestoken worden. Miss Jackie T heeft uit pure frustratie de steen naast haar bak opgezadeld met haar vulling, het heeft zo stevig gewaaid buiten vorige nacht dat er heuse tafelkleden van bovenburen op ons terras liggen, Bibi moet zijn bank nog gaan overvallen, allez, genoeg om vandaag maar eens de wapens op te nemen tegen dit scherm. Anders komt het er allemaal niet van en daar kan vandaag geen sprake van zijn. Deze avond komt immers ons fotoalbum deze kan opgewaaid, een heus beeldverslag van onze trouwdag en daar valt naar uit te kijken. En in, maar daar moeten we dus nog enige uren op wachten.

Ik heb dus een excuus om het kort te houden vandaag. En wie een vaag idee wil hebben hoe ons album eruit zal zien, kan hier eens gaan kijken. Een foto van ons fotoalbum. Ha! Zeg nu nog dat er hier ten huize Vlinderman niet genoeg humor zou rondzwerven!

Bron foto: KADEBE!

Wannes Van De Velde overleden

De wereld is opnieuw een kunstenaar minder rijk. Wannes Van De Velde overleed vandaag. En zo dunt het rijtje mensen verder uit, waarnaar een Vlinderman kon opkijken. Rolmodellen die verdwijnen, het dwingt me meer en meer een eigen pad te zoeken, maar dan met veel meer vallen en opstaan dan het mij lief is. Meer hoef ik daar nu niet aan toe te voegen, ik wacht op de spreekkoren die eindelijk alleen maar de loftrompet zullen luiden over deze bij leven nochtans vaak miskende troubadour. En dan zal ik er het mijne van peinzen.

Bron foto: KLIK

Wannes, bedankt in ieder geval en verken nu maar je eigen onbekende stroaten.

Seksuele moraliteit down?

Het gaat slecht met de seksuele moraal van (een deel van) de Nederlandse jeugd, zo meldt ons een Nederlandse minister. Rouvoet heeft het over een televisieuitzending ergens vorige week, waar in een documentaire een aantal jongeren hun lichaam aanboden om hun kleine verlengstuk van deze eeuw, de gsm, te voorzien van nieuwe waarde. Devaluatie van de seksuele moraliteit dus. Bij zo van die berichten fronsen mijn wenkbrauwen en richt mijn blik zich naar ons Vlaanderen. Zou het hier ook zo erg scheef aan het lopen zijn? En in hoeverre wordt daar wat aan gedaan?

Dat het al een poosje niet zo goed meer aan het lopen is in onze maatschappij, en lees in 'poosje' maar 'generatierijtje', dat blijkt uit elke letter die eender welke krant de laatste jaren produceert. Gratuit geweld (ik weiger het woordengroepje zinloos geweld te gebruiken, omdat ik dan andere dingen dien te accepteren) tussen jongeren onderling, tussen jongeren en volwassenen, tussen jongeren en ordehandhavers, het houdt maar niet op in stijgende lijn op ons af te komen. En nog al te vaak wordt er dan teveel gepamperd, ervan uitgaand dat er nog wel iets van moraliteit bij die jongeren te vinden is, waarop je als beleidsmaker invloed kan uitoefenen. Als die moraliteit ook maar een beetje een afspiegeling is van hun opgang makende seksuele moraal, dan zijn we ver van huis met die aanpak met het zwaaiende vingertje. Dan zijn we met onze kop gewoon tegen de muur aan het knallen, maar zijn we te verdoofd om het nog te voelen. Hel en verdoemenis, wie gelooft daar nog in?

Tezamen met al die tekenen, zien we ook het klassieke gezin in vrije val. Er is dan ook al heel veel veranderd de laatste decennia: van het klassieke vader-moeder-kinderen-model schiet niet veel meer over bij nogal wat grote bevolkingsgroepen. Alleenstaande vaders en moeders met kinderen, nieuw samengestelde gezinnen, homo-gezinnen, lesbienne-gezinnen, allemaal relatief nieuwe maatschappelijke fenomenen, waar nog geen duidelijk afgebakend waarden- en normenpatroon voor bestaat, laat staan dat ze voldoende gedragen worden in onze huidige samenleving. En de kinderen, de jeugd dus, die worden daar de pineut van. Wat er niet duidelijk is, kan ook niet worden verworven. Dus gaan die hun eigen weg, zoekend, zwalkend, testend, provocerend. Allemaal zaken die er vroeger ook al waren, maar waar de grenzen aan bestaande kaders op tijd en stond een vet rood 'STOP' produceerden.

Is het dan allemaal uit de hand gelopen? Nope, nog niet helemaal, de tijd is verkeerd. Het is uit de hand aan het lopen, ja. En misschien moet het beleid van een volk maar eens inzien dat het antwoord dat ze vandaag de dag op een fout fenomeen geeft waarschijnlijk een fout antwoord is, omdat het een verouderd antwoord is, ingegeven vanuit verouderde benaderingen. Wie zich in de Middeleeuwen met water waste, was een propere mens, maar tegenwoordig met er ook zeep bij. Simpel, als je het mij vraagt. Nu nog een moeilijk antwoord zoeken voor wat we vandaag meemaken.

Stap maar in, we vinden die antwoorden wel.

Gedicht: ondenkbaar

Geen gedicht voor Pom Wolff vandaag, die zit netjes in de kerk te vechten met zijn clubleden, Vlinderman gaat aan zichzelf, opent een flesje woordenstroom en laaft de eigen ziel eerst. De lezer mag er ook aan, geen groter plezier dan gedeeld plezier, en misschien dat we het erover kunnen hebben op de Boekenbeurs, waar Vlinderman gaat laten signeren en dergelijke meer.

ondenkbaar

mij is de luxe van het denken
dag na dag het overpeinzen
van zaken die me niet aan gaan
tot zaken die dat wel
of ik niet beter zo had
of een ander in voorkomend geval
ik houd er beter mijn handen af

mij is de luxe van het denken
dat het beter zou kunnen
een wereld in evenwicht
broeders en zusters die minnen
omdat ze niet te kiezen hadden
uit ouders die niet beter wisten
met kinderen die het beter weten
en systemen om te verhullen
dat er geen beter bestaat

mij is de luxe van het denken
dat er teveel gedacht
te weinig gedaan ook
aan het welig getier
van anders denkenden
in de woestijn
in de toendra
in de taiga
in het hier
en nu

mij is de luxe van het denken
waar is mijn kortsluiting?
waar is mijn recht op kortsluiting?
mijn beneveling, mijn sterven
mijn niet iets zijn?
welk gelui dien ik nog te aanhoren
voor ik doof mag zijn?

met de vraag behaag ik u
mijn denken te herhalen
waar is de luxe
aan mijn denken?

Frans V.

Zwijgen, gij!

Met verbazing volg ik de laatste dagen de berichtgeving over het terugnemen van de laatste Humo uit de rekken van onze winkels. Het gerecht vindt het namelijk schokkend wat er in een satirisch hoekje terug te vinden is naar aanleiding van onze politietopman Koekelekoe en zijn secreetaressen. Zowaar een overduidelijk getruceerde foto met porno-allures, waar zelfs de meest hitsigen onder ons nog niet bij denken aan klaarkomen. Dan maar gelijk het mes van de censuur bovenhalen en die Humo het verdomhoekje in, hier, in het land waar iedereen zich beroept op het recht van meningsuiting. Sukkels die we zijn, dat recht bestaat hier niet, je hebt hier enkel het recht op vrije meningsvorming en vervolgens het recht om de mening van een ander te verwoorden.

Opgelet: uw opinie wordt afgeblaft! (bron foto: KLIK)

Men gaat nu nog een stapje verder in het land van de rechter-beslist-naar-eigen-goeddunken. Alle andere mediakanalen zijn nu ook het zwijgen opgelegd, op straffe van dwangsommen om u tegen te zeggen. Humo'tje gekocht, afbeeldingske gescand en op uw blog geplaatst? Lap, dat kost u dan € 500,00 per uur dat het onding online staat. Volgens mij overschrijden we hier nu een grens, die we liever niet zien. Dat u als eigenzinnig mens namelijk geen recht hebt dus - ik herhaal mezelf - op uw eigen mening. Dat we hier in België als rechtstaat tot hetzelfde in staat zijn als die middelmatige moslimfantast die er niet tegen kan dat wij als westerling (zonderling?) wel degelijk een beeld durven plakken op hun profeet. Het wapen van de Jihad zullen wij dan niet hanteren, maar onze rechters kennen maar al te goed het wapen van de deurwaarders om uw gouden geldbuidel te affronteren met hun graaiende vingers.

Of mis ik hier iets in heel dat gedoe? Is het recht op vrije meningsuiting misschien enkel en alleen maar goed om vooral niet te uiten wat niet uw mening is? En beschermen de dames en heren in hun toga ons tegen onszelf? Zoiets in de stijl van het recht op vrijheid tout court via het erkennen van uw grenzen? Zou het? Of moeten we ons toch zorgen beginnen maken? Ernstige zorgen? Bezorg deze burger daar maar eens een antwoord op in plaats van in tijden van economische recessie een paar boekskes uit de rekken te laten halen van hardwerkende middenstanders, omdat er bij een blote tiet ineens een bekende politiekop te zien zou kunnen zijn. Niets beters te doen zeker?

PS: dat boekske ligt hier in ieder geval goed voor tegen dat er volk over de vloer komt!

Verveling kills!

Vlinderman verveelt zich te pletter. Hij zal daarom het pand verlaten met zijn eega en eens gaan kijken of er al wat Obamania te proeven valt in 't Stad. Hij zal zijn blik richten op de mensen en peilen of er verandering (op komst) is. Hij zal luisteren naar het gefluister van gevallen bladeren en de nieuwe knoppen vermoeden in herfstige stammen. Hij zal een verklaring lezen in uitgesleten straatplavuizen voor de melancholie die dreigt bezit van hem te nemen. Ter afkoeling van zijn koortsigheid zal hij een bad nemen in de koele stromen van deze nazomerdagen en zich laven aan het krioelend leven in zijn habitat. Met zijn staalblauwe ogen zal hij aanschouwen hoe ook zonder hem de wereld verder wervelt. Maar eerst zal Vlinderman zijn deur openstellen. Indien niet vermoedt hij immers een ferm donkerblauw oog tijdens het verlaten van zijn Vlinderpand.

Gezondheid! + gedicht

Vlinderman rust verder uit. De verkoudheid heeft hem goed te grazen genomen en is aan de haal met zijn stem, maar verder is het ergste leed geleden. De hoest is niet meer zo pijnlijk, de keelpijn ook niet meer, ik denk zelfs al wat meer samenhangend. Nu enkel nog terug geluid kunnen produceren. Een dichter kan namelijk niet zoveel uitrichten op een podium zonder stem, eh. Gelukkig stond er niet zoveel op het programma, behalve dan het Gastvrij Podium gisteren, maar daar heeft Maarten dan weer zijn bijdrage kunnen leveren, net zoals Pierre Magis.

Wat me trouwens opvalt, is dat het buiten 't Stad moeilijk is om mensen geïnteresseerd te krijgen in een culturele avond, zoals een poëzieavond er toch één is. Nip wijt dat aan het publiek in de stad, die graag eens een stapje buiten de eigen living wil zetten, in tegenstelling tot die van daarbuiten, die zich willen bezighouden met hun duiven, hun kaartavonden en verder niet al te veel. Bon, het zal wel ergens in het midden liggen, zeker? Bibi blijft echter aan de weg timmeren en we zullen wel zien wie of wat het op langere termijn zal halen: de inzet of het onverschil. Ik gok op het eerste ;)

Hieronder mijn laatste dichtsel, een beetje geïnspireerd - ik geef het toe - op mijn huidige situatie. Kwestie van hier ook nog eens iets van eigen poëtische hand na te laten.

de snotneus

aanvankelijk gewoon
zomaar uit het niets
iets als een nies
wegwaaierend in de ruimte
van moeders gezondheid
dankjewel, hij niest
niet zo graag
ongevraagd

tegen het raam kleven
blozende kinderneusjes
omkranst met wijd gespreid
setjes vingers van wel vijf
of hij mee naar buiten mag
buiten hoopvolle verwachting
binnen onderstreept met gekuch

dit kind zal binnen
bidden voor zijn heil
na zijn laatste uitstap
zonder vest en zonder trui
in die plensbui en die kou
plooit een moeder zich
over zijn luie zetel heen
naar beneden met het luik
en buiten de verlokking
van het jong geweld
nu haar eigen jongste
zo verkouden werd geveld

Frans V.

Het Gastvrij Podium

Voor de vergeetachtigen onder ons: deze avond Gastvrij Podium in Wijnegem:

Bron affiche: Kjell (met dank!)

Pierre Magis (De Muzeval)

Obama!

Obama moest het worden, Obama is het geworden! En nu eens zien of het wat wordt met die kerel. Het zal immers niet niets worden, zo een verzameling staten terug op de juiste sporen krijgen. Wat zijn trouwens die juiste sporen? Iemand daar een idee van? Bibi in ieder geval wel, maar of het dan ook de juiste zijn...

Bron foto: KLIK

Na longinhoud op het juiste peil, is nu ook mijn stem het min of meer aan het begeven. Dat betekent dat ik deze avond niet aanwezig zal zijn op het Gastvrij Podium, waar Pierre Magis zijn ding zal komen doen. Buiten komen is sowieso de goden verzoeken, en dat willen we niet echt, toch? Ik blijf dus aan mijn living gekluisterd, grondig verzorgd door mijn lieftallige echtgenote, maar gebonden door een stomme verkoudheid. Pfft.

Presidentsverkiezingen, sjongejonge

Ik mag dan wel verkouden het ziektebed moeten houden van den doktoor, maar niets weerhoudt mij hier af en toe even te komen piepen. Er staan immers grootse dingen te gebeuren in het Nieuwe Land (of toch een bende verzamelingen landen) en die berichtgeving wil ik niet echt missen. Op wie zouden jullie stemmen, mochten jullie in the land of free etc. wonen? Op 'the wind of changes' van Obama of 'de frietjes' van McCain? Ben er wel benieuwd naar, hoor, al moet je hier natuurlijk niet massaal kleur komen bekennen - al gaat mijn voorkeur alvast uit naar B. Obama. Wat wij er collectief van denken, zal niet veel uitmaken in die Amerikaans aandoende race naar het Witte Huis. En trouwens, mocht rood als kleur nog beter kogel- en granaatinslagen verdoezelen, we spraken al decennia over het Rode Huis. Niet dat deze info er veel toe doet, maar het kwam zo in me op. Wie trouwens een eigenzinnige stemmer wil zien, kan altijd hier even klikken...

Bron foto: KLIK

Wat die twee andere - meelopers - betreft, Biden of Palin, één van die twee zullen we er sowieso moeten bijnemen. En hopelijk blijft de nieuw te verkiezen President dan maar lang in het zadel, in leven, whatever, want mijn petje van vooral die laatste draag ik niet al te hoog.

Soit, ik trek me weer terug in de alcoof van de stilte. Tot later, zou ik zo zeggen, met hopelijk meer nieuws uit Verwegistan, waar de kogels soms duurder zijn dan het wapen...

beetske ziekskes

Vlinderman zijn licht gaat hier even uit. Net terug thuis van het werk, het ging gewoon niet. Beetje uitzieken nu en we zien elkaar dan wel weer hier terug, doeidoei.

Over Doel gesproken

Ik citeer letterlijk een mail uit mijn mailbox aangaande Doel, dat ten dode opgeschreven polderdorp dat nog steeds niet wil sterven - en terecht trouwens!

Ter info
Persmededeling


Vlaams minister Bert Anciaux pleit voor correctie inzake Doel
Doelenaars vragen maatschappelijk debat over toekomst Scheldedorp

Vlaams minister Bert Anciaux heeft er deze week in zijn blog voor gepleit om het dorp Doel te behouden zolang er geen duidelijkheid is over het Saeftingedok.

Wat Anciaux vertelt is in de voorwaardelijke wijze. Maar daarmee bevindt de discussie over de toekomst van het dorp zich wel op het hoogste Vlaams beslissingsniveau in Vlaanderen. Het siert minister Bert Anciaux dat hij een beslissing waar hij mee verantwoordelijk voor is, openlijk in vraag durft stellen. Het siert hem dat hij hardop durft zeggen wat momenteel velen denken. Ook binnen de andere Vlaamse meerderheidspartijen. Ook in de Vlaamse Regering.

In zijn blog zegt de minister o.m. het volgende:

“(…) Of het Saeftinghedok er ooit komt is geenszins een zekerheid. De discussie is niet wat er moet gebeuren indien het dok nodig is; dan moet Doel verdwijnen. Zoveel is duidelijk. De vraag is wat er moet gebeuren indien het dok er niet komt, of er vooralsnog niet komt?

Heel misschien moeten goede beslissingen soms eens herzien kunnen worden. Heel misschien zijn goede bestuurders diegenen die heel misschien eens kunnen terugkomen op vroegere besluiten. Nogmaals, niemand vraagt dat de haven moet wijken. Niemand vraagt dat de haven belemmerd moet worden in zijn expansie. Heel misschien kunnen we een win-win-operatie realiseren. Heel misschien kan de haven er beter uitzien met behoud van Doel, zolang het dok er niet komt. Een dorp van de haven, een dorp in de haven. Het maakt die economische mastodont plots een stuk menselijker. Het maakt het geldgewin plots wat socialer. Aanvaardbaarder. Het dorp kan een zinvolle en bescheiden invulling krijgen: een kunstendorp, of een dorp op de grens tussen haven en polders. Een veilige haven! Een vrij-plaats waar mensen zich kunnen terugtrekken.

(…) Ik ben zelf mee verantwoordelijk voor de teloorgang van Doel. Ik werp niemand enig verwijt toe. Ik wijs niemand met de vinger. Dit project kan maar lukken indien we als politieke wereld sterk genoeg staan om moeilijke beslissingen uit het verleden licht te corrigeren. Een kleine bijsturing waar niemand slechter van wordt. Anders moeten we het niet doen. Zonder valse hoop, zonder het voorspiegelen van luchtkastelen. Indien de haven het dok nodig heeft, dan zal Doel verdwijnen. Dat is de baseline, dat is het uitgangspunt. Maar laat intussen, gewoon intussen, het dorp toch een mooi bindmiddel worden tussen cultuur en industrie, tussen natuur en economie. Laat inmiddels mensen creatief zijn, vol goede bedoelingen. Zonder enige negatieve bijklank. Het zou een mooi begin kunnen zijn van het herstellen van vertrouwen.”

Met de uitspraken van Bert Anciaux manifesteert de twijfel over het nut van de vernietiging van Doel zich nu tot in het hart van de Vlaamse Regering. Onder die omstandigheden toch doorgaan met de afbraak van het historische dorp zou toch wel van bijzonder veel cynisme getuigen.

De uitspraken van de minister hebben bovendien de verdienste af te stappen van het confrontatiemodel dat al jaren opgeld maakt in de regio. Een confrontatiemodel waarbij mens en gemeenschap systematisch tot vijand worden uitgeroepen van de Antwerpse haven en economie. De tijd lijkt dan ook rijp voor een breed maatschappelijk debat waarin àlle actoren meepraten. De Vlaamse Regering heeft de unieke kans om dit debat mogelijk te maken. Doel 2020 van zijn kant is bereid om daaraan op een constructieve manier mee te werken.

Met dank voor opname,

Namens Doel 2020,

Jan Creve

Loft + verkoudheid

Nip wijst me hier zonet op het feit dat ik een miniverslagje zou schrijven over Loft. De zondagse luiheid protesteert onmiddellijk en luidkeels, net zoals mijn ondertussen gesettelde verkoudheid, tegen het idee iets te moeten doen vandaag en beiden gaan terstond op zoek naar een crème van een excuus om niets te moeten doen. Na welgeteld een halve nanoseconde ben ik klaar met dat werk - het is en blijft zondag, nietwaar? Als ik hier een (mini)verslag(je) zou plaatsen, dan verklap ik al het één en ander aan de toevallige passant die de film wel zou willen gaan zien maar er nog niet geraakt is. Dat vind ik niet kunnen, dus vertel ik (nog) niets. Klaar.

Ik wil wel meegeven dat het transport naar de cinema rustig per tram verliep én dat de zaal afgeladen vol zat, zodat we bijna met onze neus tegen een gigantisch scherm aan zaten. En ik wil ook nog meegeven dat ik mijn beklag eens ga doen bij UGC, die toch wel bijzonder veel geld vragen voor een film en er dan niet in slagen om het geluid zonder storingen tot bij haar publiek te krijgen. Reeds van voor het begin van de film, tijdens de previews en de obligate reclamefilmpjes, viel het geluid meer dan eens weg. Ook tijdens de film werd het geregeld stil in de zaal. Vlinderman is niet behept met de kunst van het liplezen, dus dat werkte wel danig op mijn zenuwen. Gelukkig konden we na de film wat stoom afblazen in de Ierse pub op de Keyserlei, Kelly's Pub, waar er een Halloweenfeestje aan de gang was, compleet met gratis T-shirts, een sjaal van Guinness en een sleutelhanger/zaklampje/flesjesopener... Voor Mr. Gadgetman kon de avond alvast niet meer stuk ;-)

Tot slot nog dit: vandaag ga ik me in de zetel rustig beraden over het krijgen van een antigriepvaccin, om dan alsnog platgelegd te worden met een stevige verkoudheid, die stilaan de bovenhand neemt in het niet-functioneren van uw Vlinderman... Ik hoest me namelijk de longen uit m'n lijf, terwijl Nip hier ook al snipverkouden loopt rond te snuffen als een verdwaalde spoorzoeker. Leuk is anders.

Bron cartoon: KLIK hier of op afbeelding

Familiedag

1 november, vandaag spreken de doden op hun eigen manier in katholiek Vlaanderen, hierbij meer dan een handje geholpen door de achtergeblevenen. Met honderden, nee, duizenden begeven die laatsten zich, liefst in het gezelschap van de nog levende dierbaren, naar de collectieve verzamelplaatsen van die eersten, ook wel begraafplaatsen of kerkhoven genoemd. Daar worden dan in een goed geoefende traditie ontelbare momenten van stille groet gedebiteerd, stopt de tijd even met verder tikken.

Ik vind het een mooi gebeuren, ondanks het vele leed van afscheid dat er ongetwijfeld mee gepaard gaat, vooral bij zij die dit jaarlijkse ritueel voor het eerst moeten ondergaan. Het doet goed even stil te staan bij het graf van een mens die ons is voorgegaan op de weg die wij ooit allen zullen moeten volgen - leven doodt immers ieder van ons. Het is OK even te verwijlen bij de eigen ademhaling, het oog al dan niet getroebleerd gericht op het graf, de zerk, het gras, de urne en te beseffen dat jij nog wat leven achter de kiezen moet. Of is het mag?

Vandaag was een familiedag voor Vlinderman, en dat ondanks of toch dankzij onze doden. Ik betreur ze dus niet, maar ben hen feitelijk dankbaar voor het laten aanhalen van die kostbare familiebanden.

Manhöester

Vlinderman en bloggen, het is al een tijdje dagelijkse kost. Net zoals in zoveel wereldse aangelegenheden bestaat er ook in het bloggen een soort stille wedstrijd om in de top zoveel te geraken. In blogland heb je als voorbeeld daarvan 'BestBlogs' van Topsiteguide, een ranking met blogs die automatisch opgesteld wordt op basis van het klikgedrag van de bezoekers, afgaand op vanwaar ze komen en waar ze naartoe gaan. U als aandachtige lezer van deze blog, zal al gemerkt hebben dat er ook zo een 'stembutton' op mijn pagina hier links stond. En dat die er nu niet meer staat. De uitleg is simpel.

Enkele van de voorwaarden die ze op bestblogs geven in hun verder vrij beperkte voorwaardenlijstje inzake aangemelde sites is - ik citeer even: 'Alleen sites die van goede smaak betuigen en met 100% legale inhoud volgens internationale wetten zijn toegestaan. Websites met seksueel georiënteerd materiaal van minderjarigen (-18 jaar) zijn nooit toegestaan, worden verwijderd en bovendien op de zwarte lijst geplaatst. Dit geldt ook als de toplijst wel adult-sites accepteert.' Groot was dan ook mijn verbazing toen ik via de stembutton op mijn eigenste site in vier klikken via Bestblogs digitaal kon 'genieten' van een stel - uiteraard meerderjarige, dat spreekt - schandknapen die elkaar in alle mogelijke openingen rugdekking lagen te geven voor de lens van een nieuwsgierige webcam om vervolgens van mijn eigenste scherm te spatten. En dat er ergens op die introductiepagina staat dat het niet voor minderjarigen is of voor gevoelige zieltjes, dat verandert er niets aan. Ik noem het porno en als toeleider daarnaartoe dient deze blog niet voor.

Go show off elsewhere, you gay gogomen!

Vlinderman doet bijzonder graag een stuk aan voorlichting en hij is niet preuts of zo, maar hij hoeft niemand te helpen via zijn eigen site om de seksuele honger der al dan niet anders-geaarden te stillen. Ik ben ook echt niet te spreken over de invulling bij Bestblogs van 'goede smaak', want gegeten en gedronken heb ik en het smaakte absoluut niet. Er is trouwens geen enkele garantie dat een minderjarige (u kent ze wel, die aanstormende menswezens die het al lang allemaal gezien en gedaan hebben en het altijd beter weten, ook al wijs je ze op wat ze niet (willen? kunnen?) zien) niet dezelfde aantal klikjes als Bibi doet en er ook met zijn nieuwsgierige en vooral jonge neus bovenop en -in terechtkomt... Nee, dan doe ik het hier liever met wat minder bezoekers, maar bewaak ik verder wél mijn eigen 'goede smaak'.

Zo, deze avond staat er nog Loft op het programma, ben eens benieuwd of al die lovende kritieken wel helemaal terecht zijn. Een film rond een potje georganiseerd overspel in een gedeelde loft door een vriendenclubje, hoe kan dat leuk filmmateriaal zijn? Het is met een gezonde dosis scepsis dat ik de heren Van Looy en De Pauw tegemoet treed. Miniverslag later.

lekker nietszeggend + gedicht

Zonet een portie overheerlijke spinaziestamppot met spekjes en rookworst verorberd, die SM Lenie me gisterenavond nog had meegegeven. Alhoewel, wat zeg ik, een portie? Ik peins dat het er wel drie waren, dus ik zit hier zo vol als een ei nog even halt te houden bij mijn blogje. Lang ga ik dat niet volhouden, dus wordt het een korte bijdrage, waarin ik ga trachten niet veel onzin te verkopen.

...

Zo, persoonlijk vind ik dat laatste al goed gelukt. Niemand die mij hier tien minuten voor het scherm heeft zien zitten dommelen en ondertussen kon ik jullie niet overladen met mijn nietige beschouwingen en dus hebben jullie mijn onzin niet hoeven te aanhoren (-lezen). Misschien moest er hier wat vaker spinaziestamppot met spekjes en rookworst op het menu staan, wat zeggen jullie me daarvan, hein?

We gaan in ieder geval nu verder op de ingeslagen weg en verlaten jullie met een gedicht van einde vorig jaar, welk ik onlangs teruggevonden heb.

Frans Vlinderman tijdens De Muzeval in 2006

in het leven gegrepen

de vreemde taal slaat
zijn ongeoefend oor doof
voor klanken ongekend
het langverwachte blauwtje
is aan zijn deur beland

onschuldig diepe kijkers
en hij verdrinkt alweer
omdat hij niet zwemmen kan
in onbekende vijvers

hij ligt uitgeteld op de rand
op zijn rug, op zijn buik
zijn borst een paar
onverwachte vrouwenhanden
net op tijd om hem niet
te hoeven groeten

voor eeuwig
horizontaal

Frans V.

internetsores

Er wordt hier in stilte afgewacht tot de deurbel of die van de gsm afgaat, zodat Vlinderman zich kan spoeden naar het verre Hoboken. Daar zit immers een Vrouwe in nood te wachten tot haar electronische schildknaap genezen kan worden van de ziekte die luistert naar de naam 'semi-gestorven door enen elektrische uppercut'. Enkele dagen terug was er immers een kortsluiting in haar slot, terwijl de E-schildknaap braaf in de lijn stondet te wachten op nieuwe bevelen. De bevoorrading werd daardoor plotsklaps weggesneden en van pure alternatie vindt de E-schildknaap niet langer zijn interne weg naar dienstbaarheid. In kringetjes gaat het almaar, maar dienen is een onbestaande optie geworden. Vriend-ridderlijke heer Johanne zal ons hierin bijstaan.

Ondertussen dood ik de tijd met mijn miljonairsstatus te verstevigen op Facebook, u weet wel, die sociale netwerkensite waar onlangs een Bono, U2-frontman, bijna letterlijk met de billen bloot ging. Het waren gelukkig niet zijn billen maar die van twee redelijk jonge dames. Het internet als probleemhoekje voor de mens, die niet meer veilig is voor wat dan ook. Bestáát er ergens een ietwat compromitterende foto van u online, dan duikt die vroeg of laat wel ergens terug op en dat doorgaans op een moment dat je het het minst verwacht, vanuit een hoek ook die je nooit van z'n leven voor mogelijk had gehouden. Hebt u dus foto's in huis die in die categorie thuis horen? Delete ze, verwijder ze van je systeem, want wie weet waar en wanneer je ze ongevraagd zult kunnen raadplegen.

Genoeg waarschuwingen, ik ga me wat bezig houden met de wedstrijdpuntenuitreikerij op Gedichtenfreaks. Al denk ik niet dat het zo evident is om iemands gewrochte poëzie te quoteren...

Voorbij inside

Vlinderman heeft een hectisch dagje achter de rug, vermits hij heel alleen één en ander mocht ver'werken' op zijn bureau'ke. Geen enkele collega te zien en dat is heus niet zo een pretje, maar al bij al heb ik het er toch goed van af gebracht. En het werk dat niet gedaan is, dat blijft wel wachten tot morgen. Of tot overmorgen of nog later voor sommige zaken ;) Misschien komt er wel een nieuwe collega aan, ik hoorde alleszins voor de meer dan derde maal zoiets over de lippen van een geconfronteerde baas komen... We blijven dus alleszins hopen en als echte zotten (met wat kruimels van diezelfde hoop als zoveel maanden lang) in vreugde verder ploeteren.

Met dit weekje vakantie valt het me toch wel op dat engagementen opnemen niet zomaar wat is. Veel tijd schiet er al niet over met een voltijdse job, dus als je iets of wat breed geïnteresseerd bent en aan de slag gaat met lessen, poëzie, projecten allerhande, dan ben je al snel een overbevraagd en -bezet man. Alles organiseren tot op de minuut wordt het dan en dat is niet echt mijn stijl van dingen beredderen, dus blijft er al eens wat achterwege, vergeten en zo, waardoor ik me vrij geregeld kan oefenen in het uiten van mijn verontschuldigingen omdat ik ergens niet was - om de doodsimpele reden dat ik mijn agenda niet bij de hand had bij het maken van sommige afspraken... Nu, het ding ligt hier wel ergens, maar wáár?!? Gelukkig is het bijna sinterklaas en dan komt er een nieuw exemplaar aan. Eentje dat ik een vast stekje ga geven én eentje dat rigoureus ingevuld zal worden! Elk jaar beloof ik immers beterschap en elk jaar gaat het ook wat beter, maar ik ben er nog niet. Nog enkele jaren oefenen en het komt wel...

Nog een oude sfeerfoto neerpoten, want met al die tekst hier zou een mens nog vergeten dat een andere mens maar wat graag plaatjes kijkt...

De datum erop verklapt al één en ander. Ik help je wat verder, beste blogbezoeker: dit is waarschijnlijk de foto waarop vastgelegd is hoe Vlinderman (toen nog onder de naam Papillon) stukje bij beetje beginnen vallen is voor Nip...

Herstvakantiewerk

Er valt niet veel te melden vandaag, behalve dat het herfstvakantiegevoel ook op het werk heerst met een collega out met een weekje verlof en morgen Bibi helemaal alleen op twee etages opgesloten met zijn baas, dus dat wordt lachen en huilen tegelijk en proberen te achterhalen of ik nu werkelijk zoals een vrouw verschillende taken tegelijk kan uitvoeren, want dat wordt zowat verwacht: tegelijkertijd telefoon opnemen, administratie opvolgen, gedicteerde brieven uittikken, klassement opvolgen, deadlines respecteren, beleefd blijven, de deur openen voor wie daartoe op de deurbel heeft gedrukt, blijven lachen alsof je mondhoeken opwaarts vastgelijmd werden, pauze nemen wanneer je daar de mogelijkheid toe ziet, affin, ik bespaar jullie de rest.

Neen, dan kan ik beter een leuk evenement aankondigen, namelijk 'Tussen Koffie en Kaneel', editie twee, over enkele weken in De Kleine Wereld op de Vlasmarkt in Antwerpen. Wees op tijd erbij om te reserveren, want de plaatsen zijn beperkt...

En zo krijgen jullie af en toe eens iets aangekondigd op wat ruimer margeschoeisel dan amper een dag ervoor ;)

zondagblogje

Het is hier twintig over één, al zegt het winteruur wat anders, en we hebben er al enkele uurtjes waaktoestand op zitten. Zalige zondag, waarop niets moet en alles mag, voor er nog een werkweek volgt met het tegenovergestelde. Ik neem me voor om voor enkele dichters voor geplande Muzevalavonden een aanvraag in te dienen bij Stichting Lezen en verder wil ik toch ook nog een paar verslagen uitwerken voor De Muzeval. Kwestie van toch iets gedaan te hebben van de zaken die ik al een tijdje voor me uit aan het schuiven ben. Nip zit zowaar in dezelfde denkrichting te werken, want die heeft zonet onze slaapkamer onder handen genomen!

Zelf heb ik ook niet echt stilgezeten in de figuurlijke betekenis dan toch, want ik heb al een bijdrage ingestuurd voor Pomgedichten, een kennismakingsmail verzonden aan een nieuwe pupil op Gedichtenfreaks, een gedicht voorbereid voor mijn wedstrijdinzending aanstaande dinsdag, mij verder verrijkt op Facebook, de krant een heel stuk verder gelezen, Miss Jackie T vertroeteld, mijn mail gecheckt, soit, al wat een Vlinderman op een rustige zondagochtend zoal kan doen om rustig wakker te worden.

Komende week wordt een rustige week: geen les op dins- en donderdagavond, geen Gastvrij Podium of Muzevalavond, geen Filmforum, gewoon elke avond lekker met mijn liefste gezellig thuis zijn, genieten van elkaar en het poesje, wie weet ook een schaakspelletje. Uitblaasweek dus.

winter(d)uur

Zaterdag baaldag vandaag. Gisteren een onwaarschijnlijk leuke avond gehad, ook al moest ik werken, maar het is in combinatie met een aan Vlindermans poorten aankloppende verkoudheid waarschijnlijk een iets te overladen avond geworden. Ik zal niet zeggen in comateuze toestand te zijn geraakt, daarvoor heb ik teveel gedroomd, maar ik werd vandaag toch pas echt wakker om half twaalf en dat is behoorlijk laat. Het deed me wat denken aan de tijden dat ik als jonge snaak niet liever deed dan op zaterdag en zondag weigeren voor pakweg half de namiddag uit mijn bed te komen. Nu sta ik soms al op om acht uur waar ik me voorgenomen had te blijven uitslapen tot tien uur of zo. En dan weet ik dus dat ik een verkoudheid op komst heb. Waar ik overigens geen zin heb - wie wel trouwens?

Ik blijf dus vandaag maar gewoon binnen, beetje krant lezen, beetje rondlummelen op ons terrasje met een sigaretje, beetje poesje fotograferen, beetje Nip koesteren. De geplande filmavond (we zouden naar Loft gaan kijken) stellen we gewoon een weekje uit. Lekker in de zetel plan ik de avond te eindigen met Nip in mijn armen, die Miss Jackie T in haar armen houdt en verder niets.

Dit is niet zo een spannende bijdrage als bijvoorbeeld het verhaal over die zichzelf bevoordelende korpsbal uit Brussel of dat van die een voor pedofiele collectievorming veroordeelde lagere schooldirecteur die eerder deze week doodleuk na zijn veroordeling terug op post verscheen op zijn werk, ik weet het, maar we kunnen niet allemaal superman zijn in het onwaarschijnlijke. Toch? Trouwens, wie zin heeft in een degelijke streep lectuur, kan altijd hiero terecht.

En voor de luieriken onder ons heb ik ook nog prachtig nieuws: deze nacht gaat het winteruur opnieuw in en dus kan je een uur langer blijven plakken...

Mosselfestival & ondankbaarheid

Een gedicht, voor wie even langs loopt, vermits het me aan tijd ontbreekt. Deze avond staat in het teken van de vriendenmaaltijd - ook gekend onder de toepasselijke naam Mosselfestival - van Elegast, mijn broodheer. Terwijl Mama Mia, SM Lenie, Broer Jurgen en Schone Zus met Koters Sander & Silke, Vriend Johanne en Lieftallige Eega Nip zullen smullen van mosselen en kaas, mag Bibi de kassa bemannen voor de dorstigen onder hen en een kleine 300 anderen. Nu, het is voor een Goed Doel en dan wil een Vlinderman zich al eens opofferen. Bij deze zeg ik u tot later, en geniet van uw vrijdagavond, want het weekend is weer aangebroken, samen met een week vrij voor wie nog studerend zou zijn...

ondankbaarheid

ondankbaarheid
ik proef het wil het
niet dat zo een woord bestaat
ik dank ervoor, feestelijk
met een rothumeur ook
als het dan toch moet

gegeven heb ik alles al
moet ik je daarvan overtuigen
dan nog blijft de gift gegrift
in misschien het beste geheugen
dat ik in deze wereld heb gekend
het mijne, online 24 op 24
en ontdaan van elke leugen
die het bestaan me wil bezorgen

in mijn navel vind ik het terug
na jaren zoeken naar het ware
het knooppunt van het leven
waarin gewoon gegeven
gegeven blijft en leven
iets wat je kan leren
door dankbaar te zijn

Frans V.

mensenrechten, dierenrechten, plantenrechten, dingenrechten?

In Zwitserland zijn ze helemaal holderdebolder geworden: daar krijgen naast de mensen en de dieren nu ook de planten plantenrechten. Planten mogen geen pijn lijden, er mag niet meer mee geëxperimenteerd worden, tenzij je een megadik dossier aanlegt om de overheid te overtuigen van het feit dat het allemaal zonder pijn zal verlopen. Dat die zielloze dingen vol nerven en vezels nergens aanspraak kunnen maken op een centraal zenuwstelsel, dat ze desnoods een geheel nieuwe plant worden als je een stuk eraf stroopt en maar lang genoeg met het gewonde deel in een potje water laat hangen (doe dat maar eens met een afgescheurd been of poot of zo - de salamander niet te na gesproken), dat de wereld nog niet gek genoeg is, dat zal ze daar in het land van Alpenhoorns en kaas en chocolade worst wezen. En dat de rest van de wereld hen al schuddebuikend proestend ligt uit te lachen ook al.

Laat ik me maar eens bezig gaan houden met de rechten van een meubel. Van een pc ook, of een schoen. Wie weet zijn er zelfs rechten te vinden voor een muur. Niet de Berlijnse of Israëlisch-Palestijnse, maar toch wel de Chinese. En hoe zou dat zitten met de bacillen die zo veelvuldig door de lucht vliegen dezer dagen? Verdienen zij ook niet wat voorspraak van een gedreven Vlinderman in het vastleggen van waar zij zoal recht op hebben? Ik zal er eens over nadenken nadat ik een komkommer vakkundig heb laten vermoorden door Nip, omdat ik toevallig een beestachtige honger had naar dergelijke groente en omdat ik vitaminen nodig heb... Geachte Zwitsers, mag ik alvast voorstellen om de vleesetende planten dan gelijk af te zonderen van de plantenmaatschappij wegens inbreuken op het dierenwelzijn? U kan er altijd een gevangenis voor bouwen met grond en belichting en besproeiing op vaste tijdstippen...