Wokpaleis + Sprekende Ezels + gedicht

Ikke & Nip in het Wokpaleis (Foto © Frans V.)

Gisterenavond ben ik dus na het wokpaleis ook nog even binnengevallen in het Roodwitpaleis in Berchem, om er een aantal Sprekende Ezels aan het woord en aan de toon te horen, al miste ik wel een zekere kaperkapitein. Lang kon ik niet echt blijven, vermits ik vandaag een lange dag voor de boeg had (al wist ik toen nog niet half hoe lang), maar het was de verplaatsing best wel waard. Een standupper die het wou hebben over hoe een gebrek aan humor het soms allemaal zoveel eenvoudiger kan maken, een Collectief dat onze oude Muziekdoos naar sfeer en stijl in ere blijft houden, de Spin met zijn ding, en nog de groetjes aan/van Valerie. Moet een poweet nog meer hebben?

Enkele foto's, niet per se in de juiste volgorde en al is door mij alvast geen fotograaf zonder werk komen te zitten ;)

Pieter Hemerijck, presentator en poweet van dienst (Foto © Frans V.)

Sven 'Spin' De Swerts (Foto © Frans V.)

De alomtegenwoordige trompettist (Foto © Frans V.)

Vincent Daelemans, altijd lachen met die kerel (Foto © Frans V.)

Walter & De Ego's, uw standupper (Foto © Frans V.)

Inneke en het Muziekdooscollectief (Foto © Frans V.)

Ja dus, een poweet moet meer hebben. In mijn geval een jobbeke om de nodige ondersteuning aan mezelf te bieden in het mijzelf verplaatsen naar en soms al eens op al die verschillende podia. En op dat werk is er niet zo heel veel sprake van een poweet, daar gaat een administratief gezwel doorheen de kanker van deze maatschappij tekeer. Je houdt het niet voor mogelijk hoe strak veel letterwerk er komt kijken bij sociaal leed. En laat ik me nou daarin gespecialiseerd hebben. Niets powetisch aan dus, al bots ik hier en daar toch tegen een schrijnend geval van inspiratie op de werkvloer aan. Gelukkig (?) niet vandaag. Nee, vandaag ging de elektrische rolpoort niet meer omhoog, omlaag hoefde niet, dat was het laatste dat ze nog wél had gedaan. En de baas zijn voituur stond nog op de parking. En het was vergadering. Alla, het was 21u22 toen ik de deur achter me toetrok, met de poort nog eens wagenwijd open. Moe? Jawel. Lange dag: 8u30 - 21u22. Ik raad het iedereen aan: wordt bediende, naaintoefaaif.

Een gedicht uit de selectie voor 'Terug van Maerlant', met (een) geleende (titel en) regels 17 & 18, een wedstrijd van Het Venijnig Gebroed.

de nieuwe herder
(Schaam je daarom, jij weldenkend mens)

jij heet het te zijn
jij, die woorden gebaart
met onzin overlaadt
en dan het recht opeist
ze ook nog eens te voeren

ja, jij bent het allicht
met niemand over ook maar iets
eens, jij, die zich verschuilt
achter de psalmen van een boek
dat niets dan lijden heeft gebracht
in de eeuwen zo donker achter ons

jij hoeder van wat povere geesten
redder op aarde van al wat leeft
meer nog, jij, voorspraak voor later
en bovenmaans de rechterhand wie weet
doch hier en nu de enige gesel Gods
schaam je daarom
jij weldenkend mens
met je moordlustige cyclieken
over onbehoede voorzorgen

© Frans V.

Lentezondag + gedicht

Heb je het ook al gemerkt? Na de winter kwam de zomer en vanaf vandaag is het lente. Een beetje frisser vandaag, een beetje minder overdaad, een beetje meer mei. Nu alles van slag lijkt te zijn, politiek (verkiezingen?), economisch (autosector?), sociaal (uitwijzingen en dergelijke?), cultureel (vijandige overnames?), ecologisch (opwarmingskens?), ben ik blij dat er toch nog eens een normaal dagje tussen blijkt te zitten. Een Vlinderman heeft namelijk wat structuur rond zich heen nodig, zodat hij af en toe eens tegen de randen ervan kan opbotsen. En om de hoofdpijn dientengevolge een beetje rust te gunnen, is het ook noodzakelijk dat af en toe de zaken wat normaliseren. Zoals vandaag dus: fris lentezonnetje, sebiet gaan eten voor een hoop verjaardagen tegelijk, daarna even checken of uw ondergetekende een doorlopend wedstrijdje heeft gewonnen, misschien nog even langs Den Hopsack en dan deze avond De Sprekende Ezels muzikaal en powetisch horen balken.

Vandaag plak ik hier trouwens een oud gedichtje van me, ergens ooit op Sinuheweb geplaatst, een paar jaartjes geleden.

eigen ritme

de redactie van het hart
laat even weten dat vandaag
in wezen gisteren was

vastbesloten tot het juiste
zet het de puntjes op de i
een komma waar het hoort

vergiffenis te schenken
aan zij die slechts kwamen
pijn in het wezen te zaaien

verdriet het hart niets
zolang het maar kan slaan
op het ritme van zichzelf

© Frans V.

Winkelen met Frans + gedicht

De zaterdag was pracht, was luiheid en loom, slechts ontsierd door een incidentrijk gaan winkelen met Nip. Dat raad ik vanaf heden iedereen af: gaan winkelen met deze Vlinderman. Je wordt er horendul van, ik word er zelf niet goed van. Als ik daar buiten stap met mijn karretje vol, dan wil ik zeker zijn van de laagste prijs en het meeste waar daarvoor. Anders gezegd: ik ben een vrek, een gierigaard, een schraper, een pin, een schraalhans, een pezewever, een geldwolf, een krent, een duitenkliever, ga zo maar een tijdje door. En wat dan nog, dat betekent dat er meer overblijft voor af en toe een podiumpje hier en een terrasje daar, zonder me daar zeer aan te moeten doen. Affin, ga met mij geen winkel binnen, zo simpel is dat.

vers gegild

na de dichter zonder wal
om ook eens aan te meren
de schrijver zonder faam
opeens bij naam gekend en
verloren, dat wat ooit bezworen
oprechterlijke maagdelijkheid

voor veertig centimeter hoog
toch degene die het diepste boog
en natuurlijk moeten gaten gevuld
dus bracht hij dood, schonk verderf
zelfs moeders borst eraan
alles, zonder enkele traan

het kind met zijn idee
de vader en de moeder
net een generatie te ver
is losgebroken, uitgebroken
ontpopt, de wereld zag en sprak

toch blijken het de ouden van dagen
diezelfde wereld te blijven schragen
dus adem maar, klein kind
zelfs bij minder zuurstof
neem dan uw ouders wind
uit hun gestopte zeilen

en vaar dan heen
en zie niet om
en doe hetzelfde wel
waar gij zo afgunstig
zo bottenbrekend bot
zo afgrijselijk niet
mens

© Frans V.

Fronk + Muzeval + gedicht

Effetjes aankondigen wat ondertussen nog zoal in de mailbox viel.

Fronk Poetry Systems

woord voor woord

zaterdag vijf mei om 14 uur

op de vrijdagmarkt te Antwerpen

in een programma van

Pisteffo en Dmonkeyjazz

Zzz zondag zes mei zestien uur

begeleid op piano door Lieve De Buck

in café Den Hopsack

Grote Pieter Potstraat 24

Antwerpen

www.fronk.be

Den Hopsack

Nieuwsbrief

4 mei 2007

Zaterdag 5 mei 16 uur

Food for Thought over het muziekverbod inde Brusselse metro.

Thomas De Grote van het Belgisch Roemeens Cultureel Huis (Arthis VZW)

spreekt over het verbod dat straatmuzikanten verhindert hun ding te doen

en over de actie die hiertegen opgezet werd.

Met muzikale ondersteuning!

In het kader van Liefhebber –Week van de Amateurkunsten zijn er in Den Hopsack

nog de volgende optredens:

Vrijdag 4 mei 21 uur

Yannick Rivière

Singer –rockwriter (zang, piano en gitaar)

Zaterdag 5 mei 21 uur

Thys

Nederlandstalige akoestische pop en folk met

Pieter Matthys (zang en gitaar)

Jitte (zang en piano)

Zondag 6 mei 16 uur

Ilse Houben

Folk en kleinkunst (zang en gitaar)

+

Fronk Poetry Systems

Spiritueel geïnspireerde poëzie

+

Klink

Klassiek kwintet met vier blokfluiten en een gitaar

Den Hopsack

Grote Pieter Potstraat 24

2000 Antwerpen

www.denhopsack.be

info@denhopsack.be

Verder ook nog even de volgende Muzeval aankondigen met een beeldje en dan eindigen we met een gedichtje, geïnspireerd door mijn allerliefste Nip.

hartelijk

mijn hart ligt waar mijn geliefde

op mij te wachten staat, handen

in zo vaak gevoelde zijden

ondanks het late uur een lach

die zich om me heen plooit

met weerhaken om nooit te lossen

het klopt ook 's nachts daar

in de stilte van haar slaap

gestaag door de uren heen

die ons altijd weer scheiden

van het diepste ogen blikken

na een laatste rituele maal

ik zie je graag gesplitst

recht in elkanders maag

mijn hart is mijn donororgaan

waardoor wij blijven verder gaan

met het hare als mijn ruilorgaan

omdat we beiden wel

van harte

wat inbrengen

© Frans V.

't Gastvrij Podium - fotoverslag + gedicht

Na Sacha De Bakker in maart, Philip Meersman en Fjorton in april, was het gisteren dus genieten van Stijn Vranken in Wijnegem, op het Gastvrij Podium daar. Opnieuw poëzie dus, en ze smaakte bijzonder goed, maar wat me ook opviel was dat de Wijnegemse Muziekschool over een stel uitmuntende studenten beschikt. Ook zij maakte daar haar opwachting met een keure aan jonge muzikanten op dwarsfluit, piano, viool, gitaar en klarinet. En niet met van die simpele riedeltjes, maar genrestukken als tango's en sonaten (of ik moest er al heel ferm naast zitten). In ieder geval een geslaagde combinatie van de ars musica en ars poetica, bijzonder verrijkend. En wat leuker is, ook in de zomer mogen we ons verwachten aan een verderzetting van dit prachtige, jeugdige en nieuwe initiatief daar in GC 't Gasthuis te Wijnegem. Mijn eerste woensdagen zijn alvast gepland.

Enkele foto's, om een idee te geven van de sfeer:

Thomas Verdijck, presentator van dienst (Foto © Frans V.)

Piano en dwarsfluit, muziekschool Zoltán Kodály (Foto © Frans V.)

Stijn Vranken, religieus opgevoed dus (Foto © Frans V.)

Viool en gitaar recht uit de muziekschool (Foto © Frans V.)

En ook de klarinet werd ons niet onthouden (Foto © Frans V.)

Thomas zelf aan de poëzie (Foto © Frans V.)

Maarten Van Camp, organisator en poweet van dienst (Foto © Frans V.)

Uw eigenste Vlinderman (Foto © Nip)

powetisch krijten

met krijt schrijft zij
haar geloof in hem vrij
op fel begane stoeptegels
voor even haar liefde eeuwig

hij vindt zichzelf terug
met onwetende voeten getreden
een haal erbij, onderstreept
dat ze hetzelfde krijt hanteren
plannen hebben als nooit

passanten worden standbeeld
te lezen wat hen verspert
in ellebogen aangestoten vragen
kruisen vreemde wegen vandaag
voor even geschiedenis geschreven

© Frans V.

Ik denk trouwens dat ik binnenkort eens een inzending ga doen bij Chalkpoetry, waar ik graag onderstaande bijdrage aan wil leveren naast een vleug welgemeend leven (bovenstaand gedicht inspireerde trouwens best wel).

stoephaiku

dit zonnig stoepkrijt
enkel traag te vervagen
tot herinnering

© Frans V.

stoephaiku (Foto © Nip)

't Gastvrij Podium + Slam + gedicht

Zodadelijk vertrek ik weer naar 't Gastvrij Podium in Wijnegem (klik hier voor de vorige affiche, maar met de juiste coördinaten). Als ik me niet vergis is het vandaag aan Stijn Vranken de beurt, die we ook al tegen het lijf liepen in Brussel, tijdens het Passa Portafestival. Kan ik hem eens aan het werk horen zonder aankondigingen. En Nip ook, want die gaat mee. Al gaan we eerst haar versgemaakte soep uitproberen, waarvan de geuren mijn maag al enige tijd aan het knorren brengen...

Ik kan al meegeven dat ik op 27 mei (zo tegen het einde van deze maand aan dus) zal deelnemen aan een Slamwedstrijd in Haarlem. Het wordt waarschijnlijk mijn laatste deelname aan dergelijk podium, want ik ben toch meer een gewone voordrager, brenger van luisterpoëzie. Het zal vooral een prettig weerzien worden met enkele oude vrienden van den deze.

Over wat er op het werk gebeurd is vandaag zal ik maar zwijgen. Dat schijnt goud te zijn...

hey

dag vriend zei je
ik dacht voorbij nee
hier is het en jij
en ik en de rest
dat was de wereld
rondom en in ons

wat daar buiten de deur
geschreeuw en gemorzel
sommige banden blijven
intact, bestand tegen
en bestemd voor morgen
af en toe vandaag
ons klein bewijs

of er meer kan
misschien minder
wij heffen ons glas
versplinterd in liefde
los van de wereld hier
die niet altijd mag kunnen

© Frans V.

1 mei, een gedicht

Het is 1 mei vandaag, en af en toe wil ik ook wel eens thematisch zijn.

1 mei

feestdag van de arbeid
wordt gevierd door niet werken
een ode aan het labeur
van een doodgewone kalenderdag
niet voor het brood op tafel
noch voor wat beleg daarop
daar steekt geen Belg
een lamme poot voor uit

arbeid in dit land
wordt verricht voor de wagen
voor de gevel van het huis
uit hergebruikte baksteen opgetrokken
voor de avonden ook op het terras
en het geurig flesje in de badkamer
vlakbij het vijflagig toiletpapier

1 mei en we werken niet
we vieren feest vandaag
dat er morgen zal gezweet
tenzij je wagens bouwt
dan vier je morgen het feest
van heel veel vrije tijd
en stukken maanden op het einde
zonder dat miezerig stukje loon

© Frans V.

Kreeg ik vandaag ook nog een vraagje van Maarten I. Blijkt de verwarring in powetisch land groter dan ooit tevoren. Het is nochtans simpel: we zijn allemaal bezig met powezie, alleen doet de ene dat op een powetische wijze en de andere op een - euh - minder powetische wijze. Moeilijk is dat allemaal niet, en klachten indienen hoort er al helemaal niet bij, dus dat is dan bij deze ook duidelijk. Tenzij, altijd tenzij.

Trouwens: al wie van de groentenafdeling in powezieland mails krijgt waar hetzij Muzeval hetzij Pipelines in voorkomt, mag die altijd doorsturen naar respectievelijk de_muzeval@telenet.be of stichting_pipelines_vzw@telenet.be , kwestie dat ze daar ook weten welke narrigheden al dan niet achter de ruggen om verkondigd worden.

Vlinderactua + gedicht

We schrijven 30 april 2007, voor sommigen (velen) een brugdag om thuis te blijven, voor velen (sommigen) een dag als een andere. Werkdag dus. De schijn was er: winkels open, banken en postkantoren open, zelfs de werkvloer 'open'. Dat je 's ochtends op weg naar dat werk kon gaan zitten op trein, bus en tram, en dat er geen files te bespeuren waren, het zou het enige blijken te zijn dat er op wees dat het niet zo een gewone maandag was als normaal.

Vermist: Annick Van Uytsel (nummer Child Focus: 110)

Terwijl ik de krant (nou ja, Het Laatste Nieuws een krant durven noemen, neem ik geheel en al voor eigen rekening) las, zag ik al dat er nog niet veel in deze wereld van ons veranderd was de laatste dagen. Alweer een meisje vermist, alweer een CD&V-er kort door de financiële gemeentebocht, alweer Anderlecht, nog wat doping, affin, ik heb gewerkt vandaag, en morgen dus niet. Laat het genoteerd wezen.

Tussendoor wat reclame voor de Sprekende Ezels erbij, en ik sluit af met een gedicht, ter overbrugging van één en ander:

6 Mei Sprekende Ezels!!!!!
vanaf 19.30 u. in café ROOD-WIT
Generaal Drubbelstraat 42
(Berchem, zijstraat Driekoningenstraat)




Vitalski

Chocolate Lovers

Manu Bruynseraede

Sven De Spin (gothic)

Vincent Daelemans (humor met gitaar)

Steven Grietens (stand-up beroemdheid)

Squeezable Future

Lut (EMO folk)


Presentatie: Pieter Hemerijck
Toegang gratis

steeds weer

onder de brug wil ik
je kussen, je armen om me heen
schuilen voor de regen, jou
met je natte lijfje dampend
de wereld laten stomen

op de brug wil ik
je haren glanzend kammen
met een lint duidelijk maken
werlke kleuren jou toebehoren
en jij mijn vaandeldraagster

samen aan de brug wil ik
bouwen tussen toen en morgen
terwijl wij samen lachen
om wat voor sommigen
een brug te ver zou zijn

© Frans V.

Vergeet trouwens ook onze 'huiscolumnist' niet, die al aan de 150ste aflevering zat onlangs: Hans Schoevers! Ook te bewonderen op het Vlinderiaans forum!

Zeezicht + gedicht

Een zondag als geen andere, zo zou ik vandaag omschrijven. Na het feestje bij Nips Mama thuis gisteren, met haar Oma en mijn eigen Mama erbij, vandaag een luilekker dagje. We kwamen terug naar 't Stad en Nip wilde graag nog even wat gaan terrassen (je wordt echt maar één maal 21), dus wij voorbij vers geschilde(rde) ramen op weg naar 'ons plein', de Dageraadplaats. Op het terras van Het Zeezicht tot bijzonder leuke onderwerpen gekomen. Maar ik zal zwijgen. Wanneer de tijd daar is, wordt de rest wel openbaar gemaakt...

Nip en Frans V. (Foto © Frans V.)

uit liefde, mijn lief

in mijn armen
ik heb het nog geroepen
in mijn uur van nood
gesmeekt, zelfs gepreveld
toen mijn stem schor
mij ten lange leste verliet
ik stom achterbleef

hier houd ik nu
de leegte bij het hart
vast ik de lange dagen weg
nog wat loze woorden te plengen
meer nog wat kond te doen
in dit heelal zonder

ik kijk naar de tijd die
rimpels trekt door mijn zee
het woelen allengs verdwenen
rest mij nog de eeuwigheid
van een leven zonder jou
adem na adem tot
elke gedachte aan jou
zijn eigen weg is gegaan

tot dan echter
altijd tot dan
zal ik blijven roepen
in mijn armen
en jij mag het horen

© Frans V.

Baby D. + gedicht

Welkom in het land waar de wet er niet is om u te beschermen, maar waar ze naar goeddunken wordt toegepast op haar subjecten. De wet bovenaan. Een enkele madam durft het ondertussen dan wel aan om de wet in te roepen om haar criminele activiteiten (het bekrassen van auto's) niet veroordeelbaar te maken. De camera die haar had vastgelegd tijdens haar euvele daad zou er immers onwettig hangen. Toch is het meer andersom en werkt 'de wet' verpletterend.

Een 'mooi' staaltje daarvan is het hele gedoe rond baby D. Het arme kind was nog niet geboren en maakte al onderdeel uit van een handelsovereenkomst. Zo gaat dat in het land van wensouders. In ieder geval, één en ander is dus misgelopen, madam de draagmoeder vond het beter baby D. door te verkopen aan een ander, nietsvermoedend, wenskoppel en hopla, de wet faalt in haar voornaamste bestaansreden, het beschermen. Uitleg: 'oeps, vergeten een wettelijk kader te scheppen. Sorry, mijnheer de wensvader, u heeft geen juridische poot om op te staan.'

Dag, baby D.

Gelukkig is deze Antwerpenaar geen simpele kerel en bleef hij wegen zoeken om één en ander aan te tonen. Blijkt na DNA-onderzoek hij wel degelijk de biologische vader te zijn. Of hij daarmee baby D. terug kan krijgen? De wet zal oordelen 'in het belang van het kind'. En vermits baby D. nu al enkele jaren opgevoed wordt door dat andere wenskoppel... Ik geloof in de liefde die baby D. bij dat andere koppel mag ervaren, absoluut. Maar... alsof die andere ouders niet weten dat je geen kind kan 'kopen' (tenzij in de figuurlijke betekenis), en alsof zij niet op de hoogte waren, van meet af aan, dat er iets louche gebeurd was (zouden ze ooit al van het woord mensenhandel gehoord hebben?) Waarom trouwens komen 'shoppen' in België? Goede prijs-kwaliteit-verhouding of zo? En hoe zit dat trouwens met die draagmoeder? Ontspringt die nou helemaal de dans of wat? Kan die niet aan de gerechterlijke muur genageld worden wegens tenminste contractbreuk? Ah nee, ge kunt niet handelen in mensen... Haar rekening heb ik in ieder geval voor mezelf gemaakt, en ze komt er verdomd slecht uit.

Ach, het zal me wat. Deze Vlinderman werd zelf ooit en nog gelukkig ook geadopteerd, kent wat van de jeugdzorgtoestanden, en vindt van zichzelf dat hij er een mening op na mag houden. Ik ben in dit geval voor een terugkeer van baby D. naar haar biologische vader, Bart Philtjens, helemaal in het belang van het kind. En wat met jou: Baby D. terug naar bio-vader of blijven waar ze nu is? Klik gerust hier en neem een standpunt in in dit menselijk drama.

Baby Dee

welkom in deze wereld
kleine Baby Dee
gewenst al lang
met je kleine handjes
eerst zonder tandjes
maar van meet af aan
de meest volmaakte oogjes

als een godsgeschenk beloofd
mocht je gedragen worden
je ontplooien tot dat kind
om in liefde gelaafd
product van twee felle harten

al beleef je dan het bestaan
in een vreemd land, je band
zal later schreeuwen in het bloed
dat door je aderen stroomt
het antwoord zal niet verbazen

hoe je ooit werd geroofd
jij, ongewild het koekoeksjong
waar geen wetten voor gemaakt
het onrecht kunnen ongedaan

dan slechts later de jaren
met stuk voor stuk
jouw eigen verhalen

© Frans V.

regen + gedicht

Het was een bijzonder dagje krant. Eén van de opmerkelijkste zaken vandaag, die me heeft getroffen. Dankzij het goede winterseizoen met voldoende neerslag, beschikken wij Belgen over voldoende watervoorraden voor een droge zomer. Toch is het aangeraden om bijvoorbeeld de tuinbesproeiing en het wassen van de wagen niet te doen met leidingwater (is eigenlijk ook ons drinkwater), maar met regenwater, zeker als het zo droog is als de laatste weken. Ja hoor, hier gaan we weer. En waar moet dat regenwater dan vandaan komen als het niet regent??? Ah ja, de regenwaterton. Al eens geprobeerd om met je tuinslang water uit een regenwaterton te doen sproeien? Moet je vooral doen, het is een belevenis, zelfs met de techniek van de communicerende vaten. U woont in de stad op een appartement? Geen probleem, een tuin hoort daar niet bij en een wagen nog veel minder, met al dat openbaar vervoer. En die houden zich zelfs niet bezig met het wassen van hun wagenpark... Groene jongens, die van De Lijn.

Om af te sluiten, een gedichtje dat ik bij Pom geplaatst heb onlangs, onder een artikel waar 'de vrouwen' hun gangen gingen.

eindelijk content, of...

de tranen in zijn ogen
behoren haar toe, zij
die erom smeekte, blauw
van zijn vroegere aard
zij aan de haard, en hij
altijd onderweg voor vrouw
en ook wel andermans kind

staan nu de tranen bij haar
in een potje op de schouw
het heden in de rouw omdat
zij maar loopt te klagen
best ook fel te zagen dat hij
niet meer de man durft zijn
die haar ooit is komen halen
uit dat nest dat thuis zou zijn

of het ooit goed zal komen met
die blauwe ogen, dat gekijf
van een wijf met d'r vent
of is het iets dat gewoon
zomaar na jaren went

hij zal wel slipjes dragen
maar bh's, dat blijft wat anders

© Frans V.