Zeezicht + gedicht

Een zondag als geen andere, zo zou ik vandaag omschrijven. Na het feestje bij Nips Mama thuis gisteren, met haar Oma en mijn eigen Mama erbij, vandaag een luilekker dagje. We kwamen terug naar 't Stad en Nip wilde graag nog even wat gaan terrassen (je wordt echt maar één maal 21), dus wij voorbij vers geschilde(rde) ramen op weg naar 'ons plein', de Dageraadplaats. Op het terras van Het Zeezicht tot bijzonder leuke onderwerpen gekomen. Maar ik zal zwijgen. Wanneer de tijd daar is, wordt de rest wel openbaar gemaakt...

Nip en Frans V. (Foto © Frans V.)

uit liefde, mijn lief

in mijn armen
ik heb het nog geroepen
in mijn uur van nood
gesmeekt, zelfs gepreveld
toen mijn stem schor
mij ten lange leste verliet
ik stom achterbleef

hier houd ik nu
de leegte bij het hart
vast ik de lange dagen weg
nog wat loze woorden te plengen
meer nog wat kond te doen
in dit heelal zonder

ik kijk naar de tijd die
rimpels trekt door mijn zee
het woelen allengs verdwenen
rest mij nog de eeuwigheid
van een leven zonder jou
adem na adem tot
elke gedachte aan jou
zijn eigen weg is gegaan

tot dan echter
altijd tot dan
zal ik blijven roepen
in mijn armen
en jij mag het horen

© Frans V.