Lange Wapper, do solst du sein...

Gedicht: Klaar?

Morgen komt een fotografe een foto'ke nemen van Vlinderman, vandaag blijkt hij gewoon noest aan het werk om De Muzeval morgen zowel als volgende maand in alle rust en peis en vree te laten verlopen. Toen besloop hem de gewillige goesting om eens een ander oudje op de internetter los te laten, gewoon om eens te zien of die er klaar voor is. Bij deze ;-)=

Orga-niseert het maar (bron afbeelding: KLIK!)

Klaar?

zijn spiedende blik
met getuite lippen
duister en licht tegelijk
terwijl het water hem
onbedaarlijk in de mond stroomt
typeert een zoekend man
verloren in een straatje
waar aan het einde de roem
in een steegje verscholen wacht

pijnigt hij zijn arme hoofd
waar een schattenkaart zegt
dat het voor waar is en bijna
bijna bereikt hij zijn doel
als de beelden hem bestormen
van zijn sokken blazen en
dan weer steels verdwijnen
met de droeve westenwind

hij was er bijna bij
zijn dichtorgasme
bleef zonder pen een
onbeschreven verlies

Frans V.

Gedicht: die daver

Poëten en liefdesgedichten, het is een cliché zo oud als je grootje en dan nog eentje waar Vlinderman zich graag verre van probeerde te houden. Toch zijn er hier en daar sporen terug te vinden in het Vlinderarchief van dichterlijke uitlatingen over De Liefde. Of het gebrek eraan, dat zijn dan nog de meest frequente. Vandaag, aan de vooravond van het Antwerpse referendum aangaande Lange Wapper, waar de kranten momenteel niet meer weten welk standpunt eerst te belichten, neem ik u graag mee naar de toenmalige Vlinderman, zoveel jaren terug, zonder zijn Nip aan zijn zij en wat hij er toen van dacht/voelde/vond...

Luddevudde (bron afbeelding: KLIK!)

die daver

de daver in dit hart
als het onstuimig ruisen
van de Noorderwind door golven
op het bruin verzande strand

die daver die doet dreunen
zoals oude balken kunnen kreunen
en nog harder steunen bij die wind
als ze haar longen durft uit te blazen

diezelfde daver als het gefladder
van de blind gewonde glazen vogel
die niet zag waar hij tegen vloog
met een klap het raam verkende

het is die daver
die ik nu zo mis sinds
jij bent weggegaan

dus droom ik maar
dat het nog keert
en jij ooit terug

Frans V.

Aankondiging: De Muzeval # 131 - Erika De Stercke

De 131ste Muzeval aanstaande donderdag

gastdichteres

Erika De Stercke

Prikkelende woordvlokken

Aansluitend Vrij Podium


Beknopte perstekst Erika De Stercke

Erika De Stercke schrijft al een aantal jaren gedichten. Daarbij geeft het vinden van het juiste woord in een zin pas echt en dan ook bijzonder veel voldoening en plezier. Dat ontbrekend woord kan haar dagenlang zoet houden.

Erika De Stercke

Haar gedichten gaan over alledaagse dingen, gebeurtenissen. Ze hoort een verhaal of pikt ideeën van vrienden op, die dan beginnen een eigen vervormd leven te leiden. Spontaan ontspint er zich dan een gedicht in haar gedachten... aan verbeelding dus geen gebrek!

Bron: Erika De Stercke
Bewerking: Frans Vlinderman

Gedicht: avondstudent

Het eerste weekendje oktober zit er ook alweer op, dus in principe is nu iedere student terug - of eindelijk - aan het studiewerk. Dat brengt mij ertoe om versgewijs te berichten over een avondstudent, die ik een viertal jaren geleden verpakte in onderstaand gedicht. Nu zou ik dat waarschijnlijk anders omschrijven, maar eerder dan dit nu te doen, zal ik een ander gedicht schrijven. Misschien geef ik het dan wel de titel avondstudent 2 mee ;-)=

Inspiratie (bron afbeelding: KLIK!)

avondstudent

leeggezogen
zo voelt hij zich
na de avondstudie
fel verweer tegen
zichzelf zijn
wordt niet geapprecieerd

het gebogen hoofd
biedt geen overwinning
slechts onbegrip voor onbegrip
eenvoudig te vertalen in
voor die het wil durven brengen

focust hij zich
als steeds
op het gelui
van afstandklokken
altijd hetzelfde
tegelijkertijd

stilste
stil
st
s

Frans V.

Gedicht: hier binnen

Wie wil deelnemen aan een wedstrijd, kan HIER altijd eens een kijkje gaan nemen. Meer verklap ik niet, behalve dat het een keuze inhoudt, verbonden aan 18 oktober 2009 voor alle Antwerpenaren en bij uitbreiding ook enkele niet Antwerpse Vlamingen... Anyway, Vlinderman houdt het deze zondag rustig en laat één van zijn dichtsels maar verder het blogwerk opknappen en gelijk ook de poëtische noden van sommige van mijn bezoekers te alhier lenigen. Geniet nog van de rest van het weekend, want het begint alweer te korten en de week die komt kan ook voor u een belangrijke zijn...

Lange Wapper in model (bron afbeelding: KLIK!)

hier binnen

aan de andere kant
botst het soms ook
en daarom blijf ik

hier

in jouw armen
sterren kijken
ramptoerisme

binnen

in ons hoofd
waar de lach
haar stekje heeft

vrolijk

blijven we
even rusten
kijken naar

sterrengebots

Frans V.

Gedicht: rondjesman

Vlinderman en zijn Nip zitten stikkapot na een dagje Efteling voor neefje Sander en nichtje Thyne ter ere van hun eerste communie ergens in het voorjaar. Niet dat het lastige familietelgen waren, integendeel, je had er geen broertje dood aan zolang je de teugels niet te lang vierde, maar het blijven wel lange uren ononderbroken gefocust zijn. Aan alle ouders: chapeau, jullie verdienen stuk voor stuk per kind dat zo knap wordt opgebracht een standbeeld! Veel gelachen, veel genoten, veel foto's ook, maar wie Vlinderman en foto's in één zin uitspreekt, weet dat hij het best binnenkort alvast zijn licht eens opsteekt bij eega Nip... Allez, als toegift toch al een drietal pics...

De Eftelingse Holle Bolle Gijs met Thyne & Sander

Tante Nip met Thyne & Sander & suikerspinduo

Nonkel Vlinderman met Sander & Thyne & ijsjesduo

rondjesman

er valt niets meer te zeggen
het doek is eindelijk weg
gevallen over een periode
van verlangen en nog meer
het is dan toch voorbij

hij klimt niet meer in bomen
op zoek naar zachte takken
waar hij wiebelend kon lachen
met de angst in haar blikken
waarmee zij hem weer grondwaarts riep

ook schaaft hij geen knieën meer
die zij dan moet verzorgen
sussen met een kopje choco
lekker warm en het velletje
alweer bijna genezen

de jaren zijn voorbijgegaan
en ineens staat hij daar
een man vol jongensdromen
en wie weet kan hij dan nu
haar ook eens in de rondte rijden

Frans V.

Gedicht: fakirman

Moe van het enerverende gehakketak over het referendum over De Lange Wapper op 18 oktober aanstaande komt Vlinderman tot rust in zijn stapeltje gedichten. We bevinden ons momenteel in het jaar 2005, 2006 wenkt al aan de witte einder, maar Bibi zat toen blijkbaar met zijn hoofd ergens in Indië, waar de fakirs onverstoorbaar het toestromende publiek van repliek dienen met hun soms aparte concentratieoefeningen... Vandaar uw onderstaand poëtisch moment om even mee op bezoek te kunnen.

Bron foto: KLIK!

fakirman

het breien iets voor oma
steekt hij de naalden
één voor één met een lach
door zijn wangen die er
schijnbaar daarvoor hangen
en weigert dan te bloeden

met een druk op de knop
bereikt hij niets
zonder batterijen in het apparaat
maar hij denkt aan zijn hart
welk geklop gestaag vertraagt
tot niets meer te beleven valt
en hij levend gestorven lijkt

hij is fakirman
en wandelt op blote voeten
soms ook al eens de handen
over de sintels van de barbecue
wat dan sist is niet zijn vlees
maar de ingehouden adem van
lekgeprikte toeristengapers

hij is een straffe gast
in het huis van straffe kost
wat hem niet gegeven wordt
omdat hij leeft van liefde
en af en toe wat water

Frans V.

Gedicht: meenemerman

De titel van onderstaand gedicht, meenemerman, lijkt te wijzen op een man die wil meenemen, maar feitelijk is het juist het tegenovergestelde: de man wil meegenomen worden. Van al die mannen die hier al de revue gepasseerd zijn in poëtische context, lijkt me dit de meest controversiële, net omwille van die tegenspraak tussen titel en werk. En toch zal Vlinderman daar ooit een reden voor gehad hebben, om het zo te verwoorden, maar helaas, de tijd heeft het geheugen gewist daaromtrent. En vermits Vlinderman inzicht wil hebben bij het aanbrengen van verbeteringen en/of wijzigingen, blijft het staan. Het leest trouwens lekker verwarrend in volgens Bibi daarom ook een beetje uitnodigend...

Bron afbeelding: KLIK!

meenemerman

neem me mee
met een zucht
op de vlucht
in je hand
onder je arm
gisteren of vandaag
traag of snel snel

maar neem me mee
en naar waar dat
interesseert me niet
heeft het nooit gedaan
ik wil hier vandaan
mijn bestaan uitwissen
door vergeten te worden

neem me mee
naar waar jij gaat
laat me zijn
waar jij bent
laat me weten
of het kan

toe dan
neem me
mee

Frans V.

Gedicht: negeerman

Vlinderman baalde vandaag en daarom diept hij een gedicht uit 2005 op over een negeerman. Zoveel verandert er niet op een paar jaren, denkt hij dan, en hoe geschiedenissen zich maar al te graag laten herhalen, een gedachte die hem met droefnis vervult. Altijd dat streven naar evolueren en dan komt op een goeie of eerder slechte dag dat besef dat het toch niet verandert. Laat er ons niet depri van worden...

Bron afbeelding: KLIK!

negeerman

hij is negeerder
van beroep en ook
van ruchtloos leven
zelfs van vraagbaak
voor die antwoorden zoekt
over het onderaardse

hij heeft het allemaal gezien
in zijn lange levensloopbaan
al is hij dan geen carrièreman
geweest noch ooit willen zijn
sommige verworvenheden komen
met de jaren aangewaaid

blijft hij toch weigeren
de eerste pas te zetten of
die inleiding te doen
liever nog is hij pilaar
in een massa mensen met glazen
die steeds maar weer moeten gevuld

negeert hij niet enkel de wereld
hij is de wereld op zichzelf
en andere geluiden kent hij ook
al niet

Frans V.

Simpele Vlinderman en Lange Wapper

Vlinderman is in wezen een simpele man. Hoewel de gedachten nogal eens de neiging vertonen af te drijven en uit/in te weiden over dieperliggende thema's, ligt de focus vooral op hoe dit leven op een eerder comfortabele wijze tot een goed einde te brengen. En dat dergelijk einde er ligt aan te komen, lag al besloten in het feit dat er een begin aan gekomen is, zoveel jaren terug. Al wat afwijkt van dat simpel streven naar eenvoud, vormt sowieso een belasting op wat heet het dagdagelijks geluksgevoel van betrokkene. Na een kleine decade van tumultueus ontkennen van deze simpele richtlijn slaagt Bibi er meer en meer in ongecompliceerd zijn pad te zoeken in dit ondermaanse. Nip aan zijn zijde is daarbij van uitermate tel, maar bon, de zaken zijn zoals ze zijn.

Vanwaar deze intro? Wel, we zitten op 18 oktober met een volksraadpleging - referendum, zo u wil - over de Antwerpse Oosterweelverbinding van BAM op de agenda en de betrokken partijen zitten niet stil met stilaan alle nieuws te overheersen met de verduidelijking van hun eigen al dan niet terechte standpunten terzake. Een beetje duiding, daar houdt uw Vlinderman heus wel van, maar dat het hier over een bijzonder complex kluwen van belangen gaat, staat voor mij als een paal boven water. Economie, ecologie, demografie, ruimtelijke ordening, volksgezondheid, mobiliteit, ... Vlinderman is geen ingenieur, maar zal zich adviserend mogen uitspreken over ingenieur-gerelateerde materie. Vlinderman is ook geen expert over volksgezondheid, maar zal zich adviserend mogen uitspreken over thema's die daarover handelen. Geen expert ook op het vlak van mobiliteit, maar wederom adviserend terzake. Het gaat trouwens maar door, artikel na artikel, van deze of gene hand, om deze onwetende te overtuigen van het eigen gelijk.

Bron foto: KLIK!

In het verleden heb ik me al enige malen uitgesproken voor de Lange Wapper, het viaduct dat BAM voorstaat en dat het historisch gegroeide verkeersinfarct in en rond Antwerpen zal oplossen. Uiteraard als de onwetende, die ik tot nader order blijf - en hoogstwaarschijnlijk zal blijven, samen met vele honderdduizenden anderen. Ook nu, na die lawine aan argumenten pro en contra die me per mail, web, krant, radio en noem maar op blijft bestoken, blijf ik pro Lange Wapper. Is het tegen beter weten in? Vlinderman weet het niet. Simpel, omdat hij een onwetende blijft. Ontiegelijk veel mensen met een diploma tegen hun muur, waar ik maar simpel van te dromen heb, hebben immers hun huiswerk in volgens mij eer en geweten gemaakt en wie zou ik dan zijn om daaraan te twijfelen met mijn quasi lege muur?

Feit blijft dat Vlinderman zo een Lange Wapper bijzonder fraai blijft vinden als uithangbord van en voor Antwerpen. En Antwerpen, daar begint het en eindigt het mee voor Bibi. Laat dus maar komen, die Lange Zwalper, en we zullen daarna wel zien. Mocht het blijken een verkeerde keuze te zijn voor dit project, dan slaan we gewoon later een andere weg in - zou trouwens goed zijn voor de tewerkstelling. De arme Egyptenaar die vroeger klaagde over het gebrek aan zonlicht omdat er een piramide naast zijn deur werd gebouwd, zal het toch ook wel overleefd hebben, nietwaar? Tot ook zijn einde zich moet hebben aangediend. En eerlijk, ik hoor hem nu niet meer klagen. Ik zie zelfs een land floreren van de toevloed aan toeristen...

Vlinderman groet u simpel en tot morgen, na alweer een nachtje nieuwe inzichten brengende slaap.

gedicht: deurenman

Niet veel nieuws te rapen en dus ook niet de moeite van het vermelden waard, dus gaan we nog maar eens aan de poëzie. Deze dateert al van aan het begin van mijn 'vrijage' met Nip en ze lijkt me toch indruk gemaakt te hebben, toen... Wandel gerust weer even mee met één van mijn talloze mannen ;-)=

deurenman

hij loopt ze plat
door heel de stad
de deuren en de poorten
hemelbogen en gewelven
maakt hij overal en bovenal
altijd een beetje mensentijd
voor zijn entree met stijl

waarbij hij heel gewoon
van buiten naar binnen schrijdt
zijn naam in boeken schrijft
waar vooraan het woordje gasten lonkt
en van binnen weer naar buiten glijdt

behalve in de nacht waar
hij spaarzaam is met zijn bezoek
ontvangt hij graag zijn schone
in zijn eigen vlindertuin
die deur staat altijd open
voor haar sleutelloze minnehart

Frans V.

Gedicht: donorman

Er loopt in Vlaanderen momenteel een grootse campagne om Vlamingen en andere inwonenden op te roepen om bloed te gaan geven voor zij die het later nodig mochten hebben. In zijn mini-archief vond Vlinderman nog een donorman-gedicht (gedacht?), dat misschien mee kan helpen...

Bron foto: KLIK!

donorman

hier is mijn arm
blank met blauwe aders
waar leven kloppend stroomt
te wachten op wat redding
van een onbekend gewonde

dus neem die naald
dat ronde lege buisje
dient gevuld met dromen
en op ijs gelegd
voor een nieuwe ochtend

en wees niet gierig
ik ben gaarne gul dus
hier is mijn andere arm
blank met blauwe aders
je kent het wel

en wees maar gerust
deze is van het huis
een toegift zeg maar
want ik heb genoeg

Frans V.

Gedicht: vlinderleven

De oogst van jaren schrijven is groot, beseft Vlinderman ineens. Zoveel impressies, in verzen gegoten om te bewaren voor later en dan terug te herlezen. En soms zit daar zowaar een poging tot inbreng van poëtische technieken tussen. We kunnen er eens om lachen, zovele jaren later, maar het brengt ook wat nostalgie mee, die ik best wil delen met de toevallige passant hier op de blog of op Facebook of op Hyves, waar mijn dagelijkse blogbijdrage ook verschijnt. Ga je nog even met me mee, een beetje vlinderen in het hier en nu met de indrukken van vijf jaar terug?

Nip & Vlinderman, 4 jaar terug in de tijd...

vlinderleven

almaar het geluk najagen
onwennige droom van zovelen
zal nooit waarachtig behagen
maar uiteindelijk vervelen

als het leven voorbij gegleden
het hart rekenschap komt vragen
of je ooit echt de liefde hebt beleden
of is het gebleven bij oeverloos klagen

zo ongemeen te laat zal het dan zijn
op sommige stappen valt niet terug te keren
hakt men liever vandaag door het venijn
dan morgen op gisteren te hoeven zweren

het leven een ernstig feest
blijft men bij eigen leest
zoals vlinders die moeten stijgen
mooie momenten aaneenrijgen

en blij zijn met elke nieuwe dag
altijd en overal, ook vandaag
en alle andere prachtige dagen
waarop elk leven zich kan schragen

Frans V.

gedicht: zo zij

Zo heel af en toe noteert Vlinderman een stukje poëzie, om er later wat mee aan te vangen. Doorgaans schrijf ik immers mijn gedichten zoals ze zich aan mij presenteren, maar die stukjes, die lijken me dan zo onaf en bewerkbaar, dat ik ze titelloos noteer in mijn 'kladschrift', hetzij op papier, hetzij op mijn digitale kladblok. Echter, bij die stukjes die zo heel af en toe op die manier neergeschreven worden, zit er nog meer heel af en toe eentje bij, dat zich niet meer wil laten veranderen. Enkel een titel toevoegen, om het later terug te kunnen vinden, meer doe ik daar dan niet mee. Gebeurt zo eens om de duizend gedichten, dus echt wel zeldzaam. Het onderstaande is er een voorbeeld van, zij het toch in ietwat bewerkte vorm - het onderwerp is van ik naar hij gegaan. Ik draag het in ieder geval op aan Britt en Yoeri, die wel zullen weten waarom ;-)=

Britt & Nip ergens in 2007

Vlinderman & Yoeri ergens in datzelfde 2007

zo zij

zij en zij alleen
niet alleen hier en nu
maar zo vaak
zo overal

en dan nog
droomt hij omdat hij
er niet genoeg van
zwijmelen, het werkwoord
dat nooit op hem sloeg
slaat de verstomming toe
telkens weer zij

Frans V.

Medische keuring

Vlinderman is een beetje aan het bekomen. Om 16u30 werd ik immers verwacht bij de bedrijfsarts om nog eens nagekeken te worden en van die dingen, kwestie dat den baas weet dat hij nog wat kan vertrouwen op zijn medewerker(s). Om de zoveel jaar gebeurt dat trouwens, dus niets speciaals aan het handje. Bibi meldde zich om 16u29 stipt aan en kreeg gelijk een vragenlijst in zijn handen geduwd. Netjes ingevuld, die hap, waarna ik nog wat ogentesting mocht ondergaan bij wat ik vermoed een doktersassistente, al kan ik me altijd miskeken hebben. Alles bleek in ieder geval in orde te zijn en vervolgens mocht ik naar een rood hokje, waar alle kledij eraf moest, op mijn slip en hemd na. De dokter zou mij daar wel komen halen als ie klaar was met degene waar hij dan mee bezig was.

Bron foto: KLIK

Daar zat Vlinderman dus, halfnaakt, met zijn blote voeten stevig op de koele vloer, zijn krant wat te lezen. Op de achtergrond speelde radio één en verder was er niet veel om me zorgen over te maken. Tot ik het nieuws van 17u00 te verwerken kreeg. Die vorige te onderzoeken werknemer neemt toch wel heel veel tijd in beslag, de gedachte passeerde tussen de concentratie om het nieuws op de radio te volgen en de krantenpagina verder uit te lezen. De minuten bleven zich echter opstapelen, tot Vlinderman het vage vermoeden begon te krijgen dat er iemand gewoon vergeten was...

Dan maar die broek terug aangetrokken en de deur open om dan vast te stellen dat er van een doktersassistente niet veel te bespeuren viel en van een dokter nog veel minder. Verderop in de gang echter wel een schoonmaakster, die bij het zien van deze verschijning op blote voeten en licht openstaande gulp - die had ik niet gesloten - verbaasd aanhoorde hoe hij haar meldde dat hij dacht vergeten te zijn. Vermits zij reeds die goeie vergeetachtige ergens op een hogere etage van het gebouw had gezien, bevestigde ze mijn vermoeden. Met een onwaarschijnlijke snelheid verdween ze vervolgens door een matglazen deur om hem voor mij te gaan opsnorren. Wat uiteindelijk dus niets opleverde, want hij had het pand gewoonweg al helemaal verlaten. Ze heeft het echter wel zo geregeld dat een andere dokter het zou overnemen, zodra die klaar was met een zwangere patiënte.

Soit, morgen telt Vlinderman welgeteld 45 minuten bij zijn overuren op, want het was 17u46 toen ik eindelijk kon vertrekken. Oh ja, voor ik het vergeet, Bibi is gezond en wel bevonden en mag blijven doorgaan ;-)=

Gedicht: het stel

Wie kent niet dat moment zo af en toe, waarbij de emotie je even bij de keel grijpt, zodat je de zich een weg naar buiten banende snik maar amper kan maskeren voor de mensen rondom jou op de bus, enkel en alleen uit pure ontroering van iets te zien, iets te horen, iets te lezen? Vlinderman is geen watje, dat vindt hij althans van zichzelf, maar af en toe dus kijkt zijn eega naar hem met die prachtige lach op haar lippen en krijgt hij zomaar een spontane knuffel omdat zijn hart door zijn keel sprak op een onverwacht moment. Ach, wat is de liefde soms net diep genoeg om er veilig in te duiken vanop duizelingwekkende hoogten...

Dit Stel in 2005...

het stel

of zij hem houden zal
die muur vol graniet
een blok tegen het leven
dat hij niet wezen wil
haar tranen noch haar lach
slechts hij, slechts zij

gekruld in haar laken thuis
beziet ze de luis in haar pels
zo gekoesterd, hevig bemind
zij wint, ze weet het, voelt
in haar hart de hoop almaar groeien
ziet zijn lach elke dag wat breder

ze spreken niet over morgen of
later, dat is voor dromers
plukken ze ieder moment voordat
het voorbijgevlogen blijkt
twee tortels om te kirren

hij weet het
al jaren

Frans V.

Gedicht: ontspoord

Lekker laat op de avond, gelukkig heeft niemand mij echt gemist. Denk ik toch. We gaan eruit met een beschouwend gedicht over de mens. Uiteraard over een bepaald type mens, Bibi kan ze niet allemaal in één enkel dichtsel verwoorden, daarvoor is het Shakespeare-gehalte met amper 0.01% wat aan de lage kant. Toch hoop ik dat je er wat aan hebt. En anders, surf gerust lekker verder, er is zoveel online te ontdekken...

Bron foto: KLIK

ongehoord

de dader een doener
zo iemand met mouwen handen
die de pakken niet laat zitten
onderwijl wat anders plant
om later te verkopen

nee, de dader een mens
op zijn rouwgerande vingers getikt
bestookt met wederloos betoog
dat hij en hij alleen
ja, niemand anders
zo gaat dat altoos door

de dader, de mens
die niet beter kon
zich vergist heeft
schromelijk onbesef
dat hij dader werd
toen en daar
hij deed wat gedaan
nooit meer ongedaan

de dader, het slachtoffer
waar haat eenmaal gezaaid
slechts woekerrente kent
en morgen ook de galg
zodra de eer hersteld
de daad alsnog
voor even ongesteld

de dader
de doener
een mens
ontspoord

Frans V.

Zuiders gezind

Na een heerlijk gevulde Zuiderzinnense Zondag heb ik nu een al even heerlijk - bijna toch - gevulde maandag achter de kiezen. Veel volk op de been gisteren, een zonnetje dat gewillig van de partij was, mensen die even wilden stilstaan bij wat - onder andere - Vlinderman te vertellen had en vooral super veel ongedwongenheid. De tiende editie van Zuiderzinnen smaakt in ieder geval naar meer en wie weet nu al wat volgend jaar brengen zal. Bibi kijkt er alvast naar uit. En die gevulde maandag vandaag, nou, daar moet ik het ooit nog wel eens met jou als bloglezer over hebben, maar feit is dat ik dus moe ben. Hondsmoe zelfs. Daarom hou ik mijn verslag nog even achter de hand, tot een donderdag of zo, als het er allemaal niet meer zo toe doet :p

Zuiderzinnen: Frans Vlinderman in Chatleroi

Vlinderman gaat zodadelijk nog een artikeltje in een Humo'tje lezen over de Lange Wapper, die heerlijke, vermaledijde brug die aanstaande zondag 18 oktober ter referendum voorgelegd gaat worden aan de doorsnee Antwerpenaar en waar ondergetekende een absoluut voorstander van is. Het is maar dat u op de hoogte blijft van 's dichters bezigheden - waarom anders zou u hier dag na dag komen verwijlen, nietwaar? Trouwens, via deze weg doe ik graag de groetjes aan u allen, met in het bijzonder Tante Lenie (en bij uitbreiding Oma Goes). Zoals u denkt en leest over, denken en schrijven wij hier namelijk wederzijds ;-)

Lamberzinnen: Frans Vlinderman & Pierre Magis

Nog vier dagen werken en het is weer weekend en met deze bijzonder positieve zienswijze wens ik alvast alle werkenden onder ons een hart onder de riem te steken. En aan wie zich desondanks nu reeds verveelt: kijk géén TV, want er is na al die decennia van TV-maken nog steeds amper iets op te zien. Het enige dat het bekijken waard blijft, zijn de bankafschriften, waar zwart op wit weer te vinden is hoeveel u bereid bent te betalen voor een hele hoop niets...

Zuiderse zinnen: Frans Vlinderman, Eega Nip & Trouwe Vriend Nils

Gedicht: moeder, waarom?

Zuiderzinnen, hier komt mijn bijdrage!

moeder, waarom?

al die letters die slissen
van bewogen beelden gevangen
in het centrum van hun publiek
stervend op de brakke grond van
wie niet luisterde leerde
en dan gedefibrilleerd
het wonder in oren
de waarheid
van een ander

laat ons stil blijven

deemoed als schandlaken
omdat we niet schrijven durven
wat we ook niet zeggen kunnen
de angst te angstwekkend aanjagend
een verkeerde klemtoon te leggen
op wonden die nog niet genoeg zweer
onze klamme huid al jaren teisteren

laat ons misschien toch luidruchtig

voorlezen uit andermans geschrift
dromen bij ellenlange alinea's
dat het toch wel eens zou kunnen
zijn
of niet
en dan het boek sluiten
de pen verloren leggen
en gewoon als mensen
verder verademen
dat we kunnen
zuurstof verbruiken

Frans V.