Gedicht: avondstudent

Het eerste weekendje oktober zit er ook alweer op, dus in principe is nu iedere student terug - of eindelijk - aan het studiewerk. Dat brengt mij ertoe om versgewijs te berichten over een avondstudent, die ik een viertal jaren geleden verpakte in onderstaand gedicht. Nu zou ik dat waarschijnlijk anders omschrijven, maar eerder dan dit nu te doen, zal ik een ander gedicht schrijven. Misschien geef ik het dan wel de titel avondstudent 2 mee ;-)=

Inspiratie (bron afbeelding: KLIK!)

avondstudent

leeggezogen
zo voelt hij zich
na de avondstudie
fel verweer tegen
zichzelf zijn
wordt niet geapprecieerd

het gebogen hoofd
biedt geen overwinning
slechts onbegrip voor onbegrip
eenvoudig te vertalen in
voor die het wil durven brengen

focust hij zich
als steeds
op het gelui
van afstandklokken
altijd hetzelfde
tegelijkertijd

stilste
stil
st
s

Frans V.

De Vlinderman, de poweet, de student?

Alweer een dagje verder, zo stilaan moet er toch niets meer te vertellen vallen, denk ik soms zelf. En toch, en toch. Iedere dag is, naast een wonderlijk geschenk, een bron van inspiratie, hetzij tot poëzie, hetzij tot bloggen. Uiteraard zou het onmogelijk zijn om alles wat op een mens afkomt gedurende een - toch wel - enkele dag integraal weer te geven, te becommentariëren, gewoon nog maar te verwerken. Dat is dan ook de bedoeling niet van deze blog, uw Vlinderman plukt er altijd wel één, twee, soms drie stukjes uit, die hem de moeite waard lijken om er even bij stil te staan, het te komen delen ook.

Wat me vandaag van het hart moet, dat is het nut van een stukje papier in dit leven. En neen, dan gaat het eens niet over de sans-papiers, al verdienen die volgens deze mens wel elke dag meer dan een beetje aandacht. Het gaat 'm over die papiertjes, die sommigen als waarachtige oorkonden laten inlijsten en het vervolgens aan de gladde muur achter hun professionele bureau ophangen om de bezoeker diets te maken dat er een erudiet of toch gestudeerd hebbende mens voor hun neus zit. Diploma's. Die dingen die ze uitreiken aan iedereen die erin slaagt een bepaalde scholaire cyclus uit te zitten, tot een goed einde te brengen ook. Het stukje papier dat het niveau van het inkomen van een mens een leven lang zal blijven bepalen in de doorsnee beroepsrichtingen. Het stukje papier dat bewijst dat veel sleet op het zitvlak van bezitters' oude en vaak al weggegooide broeken of rokken te wijten is aan een doorgedreven wil om te slagen voor testen allerhande. Of net het gebrek daaraan, getuige de vele jaarlijkse dubbelaars.

Hoed u voor de na-denker in Vlinderman

Mijn werkgever sprak me vandaag aan op het feit dat het vodje papier dat mijn schoolse carrière weergeeft best wel aan niveauverhoging toe is. 'Niet dat je er intelligenter van zou worden,' zo sprak hij mij verder toe, maar het betekent toch wel iets. In mijn maandelijks inkomen, vermoed ik dan, denkend aan al die halve zolen die wel een pak meer verdienen dan Bibi omdat ze 'gestudeerd' hebben, maar niet weten dat een kopieerapparaat dient om te kopiëren. Of die andere halve zolen, die misschien geslaagd zijn op de schoolbanken, maar compleet gebuisd door het leven struinen als mensvreemde eenden - mét diploma uiteraard.

Vlinderman laat het even bezinken, ernstig wel te verstaan. Want met een minimum aan schoolse inzet (Bibi is immers afgestudeerd aan de University of Life, na een vooropleiding via de scolage of knowledge) kan er misschien dan toch best een officieel vodje bijkomen. Om het op te hangen. Aan een dunne koord en wee degene die het niet zou passeren zonder een knieval te maken voor het bewijs van een jongemans inzicht om andere wegen richting verwezenlijkingen in te slaan...

Gedicht & studie & forum

Een heerlijke zondag achter de rug. Na met veel moeite mijn lijf uit bed gesleurd te hebben, enkele dampende mokken koffie naar binnen gegoten en me aan mijn hoofdactiviteit vandaag gezet: het vak de psycho-sociale hulpverlening in mijn dichterlijk brein stompen. Ruim negen uur en zeventien pagina's samenvatting van 170 en nog wat cursuspagina's verder ben ik er maar mee gekapt. Als het me nou nog niet lukt, dan hoeft het niet, je kent dat wel.

Een gevolg daarvan is dat ik geen tijd had voor gedichten vandaag, noch de fut daartoe. Ik plaats daarom maar een oudje dat ik ergens in maart heb geschreven, maar dan wel eentje met een knipoog...

En dan nog een kleine mededeling: dat forumke dat ik hier aan gelinkt had, ga ik subiet de deur uitkegelen. Daar kan je maar een bericht op laten zetten van maximaal 20 woorden. Of 20 regels, whatever. Wie biedt nu zoeits aan? Laat ik maar op zoek gaan naar iets deftigers, later, als ik wat minder met de studiecijfers bezig moet zijn...

studente in het oudste beroep

ze knoopt haar hemdje dicht
een versje of twee hardop
en zet zich alvast schrap
tegen het gekijf dat ongetwijfeld
haar weer opwachten zal

ze weet van uren respecteren
wordt een mens niet wijzer
noch komt ze ooit vooruit
met haar onbekend bezoek
's avonds laat in het park

toch jaagt ze haar zinnen
schijnbaar onbezonnen door
de stiekem gevallen nacht
vandaag slaapt ze in een bed
en morgen komt misschien

heel misschien dan eindelijk
de ware in haar armen, hij
die niet zal moeten betalen
tenzij met een leven lang
en gelukkig dan maar ook

So long and thanks for all the fish! (uit: Hitchhiker's guide to the galaxy)

Frans V.