Herinnering: De Muzeval morgen met Dirk Elst

Het is hier rustig te casa Vlinderman. De Vrouw des Huizes is uithuizig, terwijl Miss Tati en Miss Toti stilaan ontpoppen tot twee heuse katjes. Het gaat bijzonder hard met die twee zwarte spookjes en ergens zijn we daar uiteraard bijzonder blij mee. Het blijft nog wel lastig om ze spontaan uit elkaar te houden, maar zodra er eentje een kik geeft, weten we het vrij snel. Hopelijk blijft dat nog even zo tot we ook zonder geluid de twee kunnen herkennen, want Miss Tati is haar gepiep aan het bijsturen tot meer poezelig gemiauw...

Morgen gaan we nog een dagje stevig doorwerken, om vervolgens Muzeval nummer dertig een vlot verloop te laten kennen. Hieronder nog wat extra uitleg, zodat je weet waaraan je je kan verwachten met gastdichter Dirk Elst.

De Muzeval donderdag 10 september - gastdichter Dirk Elst

Dirk Elst is een schrijver-muzikant die op z'n twintigste de droge rock'n roll van het schrijven achterliet om zich volledig aan muziek (lees Afro-Cubaanse percussie) te wijden. In die dagen vond hij zichzelf nog te weinig verhaal hebben. Nu vele jaren later vallen er dingen in de plooi, schrijft hij gedichten, kortverhalen en songs en brengt hij een enkele ervan live op het podium. Door zijn rasperige donkere bariton doet hij denken aan oude bluesmannen die vertellend zingen. Lou Reed en Howling Wolf kijken (hopelijk) instemmend over zijn schouder mee.

Als muzikant speelde hij met diverse groepen, jazz muzikanten en dichters waaronder: Sioen, Bodixel, John Watts, Moussa Dembele, Giovanni Barcella, Kristof Roseeuw, Bart Maris, Lode Vercampt, Koen de Wit, Michael Bennetsen, Pisteffo, Artiestencollectief Ja, Daniel Billiet en Philip Meersman.

Als schrijver-dichter is hij lid van Collectief Balein en vorig jaar ging zijn eerste theatertekst "Mozes" in première. Verder publiceerde hij in het tijdschrift Digther, ANS Studentenbad, Dichters des Vaderslands en verschijnt er een gedicht van zijn hand in de bloemlezing "Print is dead" van Villanella en Meulenhof Manteau. Op zijn blog kan je enkele van zijn kortverhalen lezen.

Tijdens de Muzeval brengt hij een uitgeklede versie –lees: solo- van de voorstelling "Er zit een gorilla op het dak van De Nationale Bank". Dit stuk gaat in première op 17 september op een Curfew-avond in Electron, Breda en houdt het midden tussen een vertelling, performance, luisterspel en concert. Vanavond begeleidt Dirk Elst zichzelf op conga's en berimbao.

Er zit een gorilla op het dak van De Nationale Bank, wijdbeens en met de tenen in de lucht. Hij schatert met de rechterhand op zijn buik, de linker bedekt z'n ogen.

Die mensaap met humaniteit in de vingers had iets horen waaien over een andere soort met een groot dramatisch talent. Onderaan, op de trappen van De Nationale Bank troepen horden van hen samen. Ze zijn bleker en kaler. Voortdurend porren ze elkaar met de ellebogen aan. Ze draaien dan met hun ogen en staan in kleine groepjes met de hoofden dicht bij elkaar. Als er 1 van hen naar boven kijkt dan leggen de anderen meteen hun hoofd in de nek en roepen van OEH en AAH.

Gedicht: stadskroegje

Vlinderman diept nog een oude poëtische observatie op, want het is ineens weer te warm om wat dan ook uit de duim te zuigen. Trouwens, het schooljaar mag dan al herbegonnen zijn, veel nieuws valt er nog niet echt te rapen...

Bron foto: KLIK!

stadskroegje

op en neer gaan ze
kopjes vol gekir en
gekoer op het koertje
van een ouwe kroeg
waar grijs en bruin
samen potten klinken

vijftien man en
de tanden te tellen
op één hand brullen ze
bij elke blauwe bak
hun ivoren stompjes bloot
oud ja, maar niet versleten

kunnen ze fel van leer
hele riedels blazen
op hun verrookte vingers
bij het voorbijflaneren
van een vrouwenlijf
het lef, de deerne
durft, hun hart
het slaat over

de radio sputtert
de mannen drinken
en kaarten de dag
is zo weer om

Frans V.

Terug naar school, niets van, terug aan de slag, ja!

"En, hoe was je verlof?" En dan: "Nu, bijzonder deugddoend maar verder natuurlijk veel te kort." Het meest gehoorde antwoord op de meest gestelde vraag vandaag op het werk. 11 dagen rust na op een weekje na 50 weken zwoegen, het mocht er wel eens van gekomen zijn. En kijk, 't is dus zelfs weer voorbij geraasd, Vlinderman staat erbij en kijkt er naar, slikt stiekem een brokje verdriet weg en is vervolgens verheugd om het feit dat hij tegenwoordig gehuwd is met een Bachelor in de Wijsbegeerte. Uiteraard vergt dat wat inspanningen van deze zijde om in discussies niet steeds het onderspit te hoeven delven, maar Vlinderman is gelukkig nogal creatief wat dat betreft :p

Neen, Juul, Vlinderman wil naar dáár!

De Juul, het lieve kleine hondebeestje van Nips peter Jan (jaja) geniet deze twee weken van onze goede zorgen, terwijl Jan de zorgeloze peter mag uithangen.

Jaja, hou Miss Tati & Miss Tofi maar eens uit elkaar...

Bibi pendelt ondertussen, net zoals Nip the Bachelor, netjes op en neer tussen Juul en Miss Tati & Miss Tofi, want die verdienen ook nog wel een streepje aandacht, zeker nu Miss Tati stilletjesaan via de baard OP de keel overschakelt van piepen naar iets dat op miauwen lijkt. Miss Jackie T zou er fier op zijn...

Dirk Elst, donderdag as. tijdens De Muzeval

Morgen gaan we genieten van nog eens heel veel graden en donderdag gaan we genieten van Dirk Elst tijdens Muzeval numéro 130 (!), kortom, we gaan gewoon door met genieten alsof er geen elf dagen mij wisten te melden dat het voorbij was daarmee. Ha neen, eh, het genieten begint nog maar pas!

Gedicht: er was eens Doel

Het was bijzonder hartverwarmend, gisteren in De Spuikom aan de jachthaven (!) van Doel. Mensen met een oor voor elkaar, die weten dat er hen nog het één en ander boven het hoofd hangt. Hieronder een Doel-gedicht, dat vers van de pers kwam gerold, gisteren, toen ik me aan het voorbereiden was op mijn eigen kleine bijdrage. Het is misschien ook interessant om eens te gaan kijken bij de reactie van Branco op mijn bijdrage te alhier van gisteren, waarin ik de Doelpoëzieavond aankondigde...

er was eens Doel

een sprookje van 1001 nachten
werd afgebroken na 501 dagen
de verteller de laan uitgestuurd
omdat er teveel pracht en praal
in het verhaal geslopen was

zo kalft hier een dorp af
huis na huis, steen per steen
betaalt het dat treurig gelag
gehouden op het wereldniveau
van havens die van geen wijken weten
voor een zee aan economische belangen

en kijk, daar gaat ze
de laatste der Doelse Mohikanen
met opgeheven hoofd, de vuist
geopend, palm naar boven
om de leegte te laten vatten
die haar strijd heeft opgeleverd

er was eens Doel
dat nooit uitverteld...

Frans V.

Week van het Schrijven

Uit de mailbox, onderstaand bericht:

Week van het schrijven 2009: rijk van verbeelding

Van 5 tot 13 september 2009 vindt voor de derde keer de Week van het schrijven plaats in Nederland en Vlaanderen. Deze keer onder het thema: Rijk van verbeelding.

Schrijfscholen en –docenten, wedstrijdorganisaties, manuscriptbeoordelaars, open podia en schrijfgroepen organiseren ook dit jaar weer op tal van plekken in Nederland en Vlaanderen open middagen en avonden, schrijfwandelingen en open podia voor schrijvers en dichters. Daarmee wordt niet alleen het nieuwe schrijfseizoen ingeluid, maar ook het ruime aanbod op het gebied van creatief schrijven tentoongesteld.

Thema: rijk van verbeelding

Het thema van de Week van het schrijven 2009 is Rijk van verbeelding. Schrijven is immers bij uitstek het domein van de verbeelding. Alle vertellingen spelen zich af in het hoofd en de fantasie van de lezer - zelfs bij autobiografische geschriften en literaire non-fictie. Het is de taak van de schrijver om de lezer zo te prikkelen dat er zich een imaginaire wereld opent. Die magie is de kern van al het schrijven.

Je kunt over alles in het leven schrijven, als je de moed hebt om het te doen en de verbeeldingskracht om te durven improviseren. De ergste vijand van creativiteit is gebrek aan zelfvertrouwen.— Sylvia Plath

Actueel: zaterdag 5 en zondag 6 september

We trappen de Week dit weekend af met een kleine 25 (!) activiteiten. Zo gaat in Zierikzee een heuse Schrijfdriedaagse van start en kun je in Hoofddorp een proefles schrijven volgen. De Volksuniversiteit Ermelo houdt open huis, in het Vlaamse Lokeren is een eenmalige scenarioschrijfcursus, en in Lelystad vindt de Nationale Stadsdichtersdag plaats.
Op zondag vindt het Grote Gekke Letterfeest plaats in Antwerpen, is er een verhalenwandeling in Haarlem, kun je naar een debutantendag in Castricum en geeft Wonder-word in Utrecht de workshop 'Schrijven met je ogen dicht'. Zondag start in Amsterdam ook Manuscripta en gaat de Schrijversvakschool een nieuw seizoen in. En nog veel meer!
Thuisblijven kan ook. Vanuit je eigen warme werk- of woonkamer kun je een gratis manuscriptbeoordeling door Ina de Weert laten doen, advies krijgen van Artemis of de creatieve schrijfworkshop 'Vreemdeling ontvangt rood gras' van Marianne Reijnders volgen. De Week gaat beginnen!

Overzichten van activiteiten in Vlaanderen: klik HIER.

Aankondiging: Doelpoëzieavond 5 september 2009

Zaterdag 5 september om 20.00u

Doelpoëzieavond

Zaterdagavond 5 september om 20u organiseert Ulrich van Spitael in het clubhuis “De Spuikom” aan de jachthaven van Doel een poëzie-avond. Acht dichters, bekende en minder bekende, verlenen hun medewerking, zoals dorpsdichter Frank De Vos, Paul Vincent, Bart Hannah, Dirk De Boeck en Frans Vlinderman. De inkom is gratis. Mogelijk wordt dit de laatste avond dat er gedichten worden voorgedragen in het Scheldedorp. Men hoopt het succes van vorig jaar te evenaren.

Doel-loos

boven de daken hangt een stille nevel
over elke gevel trillend naar beneden
waar de voordeur zich gesloten houdt
voor het omarmen van een beetje leven

de straten zijn als verlaten gangen
waar de echo van een verloren zucht
te sterk haar aanwezigheid bevestigt
om dan stil haar eigen dood te sterven

tussen toegeslagen ramen kiert wat licht
onschendbaar teken van dan toch wat leven
in dit dorp dat langzaam aan verdwijnen moet
onder de stilte van miljoenen druppels water

Frans V.

Gedicht: requiem voor een doodrijder

Het gedicht zelf dateert al van 2005, maar als ik er zo mijn krant op opensla, dan zijn er nog steeds enkele hardleerse hardrijders aan het werk, die niet geremd door enige gerechterlijke interventie whatsoever blijven door de straten scheuren, tot het vroeg of laat een keertje een bochtje te snel was... Opgedragen ook aan alle slachtoffers, die dergelijk volk onvermijdelijk lijken te moeten maken.

requiem voor een doodrijder

hij raast door de straten
de wind in zijn wilde haren
neemt hij krochtige bochten
van veel spel totaal gespeend

doodrijder in hart en nieren
zijn zwarte bolide in bedwang
dwingt hij menig voetganger
halsoverkop op het hazepad

verschrikte vloeken zoeken
even in zijn zog te hangen
meegesleurd in de maalstroom
van zoveel ongeremde snelheid

zijn korte leven van scheuren
staat nog maanden later te lezen
op bloemenkransen en kaartjes
neergelegd bij zijn eigen muur

Frans V.

Johan De Rode Ridder op weg naar het graf

Al van jongs af aan is Vlinderman een Rode Ridderman. Elk album werd met veel plezier gelezen en ontelbare malen herlezen. De setting van pakweg de eerste honderd albums was er dan ook telkens één om heerlijk bij weg te dromen. Onze Rode Ridder, die al dolend door de toen gekende - en af en toe ongekende - vreemde oorden het galgenaas desnoods aan het puntje van zijn zwaard reeg om de verdrukte te verlossen van hun juk, bleef me doen dromen van zelf later ook een Ridder te worden met de inborst van de ware bestrijder van verdrukking eender waar. Vlinderman is een dichter geworden, met geen ganzeveer als zwaard, maar wel klavier en hier en daar een trouwe Bic als zijn wapens.

Johan De Rode Ridder is het echter minder goed vergaan, nu ik zo het album nummer 221, 'De Spiegeldemon', onder ogen heb gekregen. Het is al een tijdje aan de gang, maar ditmaal stond ik echt met open mond en twee bijzonder ongelovige ogen te verwerken wat tekenaar/tekstschrijver Claus allemaal uit zijn koker tevoorschijn had gehaald. Ga even met me mee in mijn opsomming:

- Johan komt door een afgelegen dorp gereden bij valavond. Geen mens te bespeuren, dan maar naar de nabijgelegen burcht getrokken (uiteraard heeft ieder afgelegen dorp een burcht ter bescherming).
- Dubbelgangers nemen de plaats in van hun slachtoffers nadat ze hen vermoorden. Eén dubbelganger ligt liever te kezen met de niets-vermoedende echtgenote van zijn slachtoffer (er moet toch ook wat bloot in de reeks, zeker?)
- Een roversbende komt in hetzelfde afgelegen dorp toe en slaat daar aan het roven, moorden, plunderen, verkrachten... (zal dan toch niet zo leeggelopen zijn dan Johan het eerst voor had).
- Johan wordt zelf het slachtoffer van een dubbelganger, die Johan helemaal niet kent (maar zich dan uiteindelijk zelf kenbaar maakt als 'Hojan De Rode Ridder').
- Terwijl Johan enkele doden sterft, slaan de rovers onder leiding van Hojan aan het plunderen in de streek (dat duurt allemaal niet te lang, want hoe zouden Johan en zijn medestanders al die tijd zonder eten of drinken hebben overleefd?)
- In een treffen met elkaar vindt Johan de tijd om even een Witte Magiër te bevrijden uit een spiegel, terwijl langs de achterkant Hojan met een krukje op het hoofd wordt uitgeschakeld door een uitgehongerde vrouw (daar duurde dat ook niet al te lang, want het mens mepte er flink op los).

Er zijn nog wel hier en daar wat opmerkingen te maken, maar het is al erg genoeg. In ieder geval: dergelijk flinterdun verhaal, daar moest Vlinderman toch even voor in de pen, euh, het klavier kruipen. Als het echt niet lukt betere verhaallijnen uit te werken, waarom er dan niet mee stoppen of er iemand anders op zetten? Nu heb ik een album voor € 5,25 aangesmeerd gekregen, dat een beginnende striptekenaar zelfs nog niet aan de kasseien kwijt zou geraken als hij er € 10,00 bovenop gaf om het verder dan drie bladzijden te volgen... Verlakkerij, het woord komt spontaan in me op, vraag me niet waarom.

Gedicht: vrolijke grijsaard

Ge kunt er misschien wat vrolijker van worden, nu de zon ons op die eerste dagen van september wat in de steek aan het laten is en de vrolijke kinderstemmen overdag niet meer in huis kunnen worden waargenomen. Vlinderman brengt u een grijsaard, die daarbij zou kunnen helpen ;-)=

vrolijke grijsaard

onder het nors gemompel
schuift een oude man uit
zijn rol ter zelfbescherming
verraden door een vage grijns

geen mens die het gezien heeft
onmogelijk zelfs kon verstaan
mocht zijn sjofele verschijning
hun aandacht toch getrokken hebben

deze senior met stoppelwangen
zijn fletse oudemannenmanen als
wilde strengen op scheve schouders
uit de rimpelmond een vale whiskeywalm

nee, zijn vervagend lachje
was slechts bedoeld voor één
fris bladgroen jong huppelding
dat hem net voorbij kwam gefietst

Frans V.

Vakantiekeuveltjes

Terwijl het in voetballand meer oorlog dan spelletjes spelen is deze dagen, vermeit Vlinderman zich onvermoeibaar tijdens deze dagen vol rust. Beetje oprommelen hier, beetje luieren daar, een streepje minnen tussendoor en de wereld, die draait rustig verder. Volgende week gaat Bibi opnieuw volle bak aan de slag, maar tot het zover is, sta ik op mijn strepen die van mij even vol mogen rondwervelen door de dagen die zich niet verplicht laten vullen doch in een rustgevende chaos van willekeur in het hoofd de avonden vrolijk begroeten. Schandalig lui, dat worden we ervan en het doet toch zo een deugd!

Vrolijke Cultuurmarktaferelen vorige zondag

Hier op de blog blijft het daardoor ook wat rustiger, net omdat ik me niet opjagen laat momenteel. Na het zojuist installeren van een kapotte printer, omdat er doodgewoon nog een scanner in dat wrak werkzaam is, zit ik hier weer even door de venster te turen, te kijken naar de zon, die na die troosteloze zeverdag vandaag er toch nog door komt piepen en stiekem maak ik alweer plannen voor dit, plannen voor dat, het wordt nog een druk najaar. Meer dan informatiesijpeling is er daarom vooralsnog hier niet te vinden, maar bon, na ruim twee jaar quasi non stop bloggen, mag dat ook wel eens. En trouwens, we Facebooken ook, dus helemaal off the grid is Bibi nog niet gevallen ;-))=

Vlinderman aan het woord op de extra Cultuurmarkt-Muzeval

Nu toch nog enkele mensen blij maken met na te leveren foto's en mijn dag kan niet meer stuk. Misschien wordt dat nog morgen, maar hey, wie geen dagje kan wachten...

Miss Jackie T, Miss Tati & Miss Tofi

Miss Tati en Miss Tofi beginnen zich geweldig deel te laten uitmaken van ons kleine gezinnetje, maar vandaag moest ik toch weer terugdenken aan Miss Jackie T, die ons zo triest moest verlaten na een verkeerd gebruik van ons kipraam. Miss Tofi was namelijk met iets aan het spelen op de zetel, terwijl Vlinderman zijn krant doornam. Bleek dat het om een snorhaar van Miss Jackie T te gaan. Dan spookt er vanalles door dit kattenbaasjes hoofd, herinneringen, zie ik dat beestje hier weer door het appartement jagen met alle energie die ze zo ten toon spreidde.

Miss Jackie T op avontuur in de keuken

Het is weer een blik op het eigen, die dan ook geworpen wordt en waar je even bij stil moet kunnen staan. Naast alle onheilsberichten van de laatste weken kan dit er natuurlijk ook nog wel bij, maar toch. Er zijn grenzen aan wat een mens allemaal aan slecht nieuws kan verwerken, nietwaar? En dan gaat het verder. Staan deze gedachten in verhouding tot wat een jong meisje/jonge vrouw de laatste 18 jaar diende te verduren vooraleer levend en 'wel' teruggevonden te worden na haar kidnapping, mét twee dochters? Behoeft een vernielde Wasiel niet meer van ons medelijden? Gaat de Belgische staat nu wel of niet failliet? Is verdraagzaamheid écht het wapen tegen de Vlaamse verzuring, die mij al meermaals zure oprispingen ontlokt heeft? Zijn er werkelijk antwoorden mogelijk voor eender welke vraag?

Miss Tati (l) en Miss Tofi (r) samen op de zetel

Vlinderman bevindt zich overduidelijk in een semi-filosofische bui, maar besluit bij deze toch te genieten van zijn tweede week verlof. Immers, afgelopen weekend was bijzonder aangenaam, met de opening in Doel van een consulaat namens Ruigoord, met de geslaagde Cultuurmarkt, met een vrouw die haar (wederzijdse) liefde blijft bevestigen, met een gezellige BBQ voor de verjaardag van SM Lenie, met feitelijk zoveel. Miss Jackie T zou het allemaal zo aanhoren, stoïcijns beamen en vervolgens het vel van mijn liefhebbende armen stropen. Miss Tofi doet dat anders. Zij spint op mijn schoot, terwijl Miss Tati op een andere stoel de boel in ogenschouw blijft nemen...

Gedicht: het beste

Doelloos na een Doelvolle namiddag gisteren, Cultuurloos na een Cultuurvolle Markt vandaag te Antwerpen, we maken er ons maar snel vanaf. Ik wens u het beste toe.

het beste

verplichting tot spreken
als het zwijgen teveel
afbreuk doet aan je nood
de wereld over jou te vertellen

verplichting tot zwijgen
als het spreken teveel
nijdige afgunst opwekt
bij zij die enkel luisteren

maar bovenal verplichting
tot af en toe eens zuchten
om verder te blijven doen
in wat jij het beste bent

jezelf

Frans V.

Gedicht: klein vraagje

Vlinderman gaat naar Doel, maar eerst hier de poëtische bloglezer nog wat verwennen, ditmaal met een klein vraagje. Het moet niet altijd veel om het lijf hebben, nietwaar?

klein vraagje

zal ik
durf ik
mag ik

even
dat toch?

of

wil je
kan je
wens je

liever

toch maar
niet?

Frans V.

Doel & Ruigoord

Vlinderman had deze ochtend een geniaal idee om over te bloggen, anders dan over het dagdagelijkse dat zich in zijn en Nips leven aandient. Nip werd gevraagd het idee mee te onthouden, vermits Vlinderman nogal slordig is in het bijhouden van zijn ideeën. Enkele uren later was de tijd er rijp voor en vroeg Vlinderman zijn liefste wat nou ook weer dat geniale idee/onderwerp was. Tot op nu blijft ze ons het antwoord schuldig...

Vlinderman was erbij en genoot ervan

Niet getreurd, zelfs de hersenzeef van een Vlinderman houdt hier en daar belangrijke info tegen, dus u heeft nog wat te goed. Het enige waar u nu in wezen uw zinnen op zou moeten zetten, is hoe morgen tegen 15u00 in Doel te geraken. Riskeer nooit een belangrijk geschiedkundig moment te ontberen - dat zullen die gasten die op 1302 tot hun knoesels in het slijk met hun goedendags en zo stonden te zwaaien zo beamen - want er staat een nieuwe opening van een al even nieuw consulaat op het programma.

De Consulatentekst, zoals ter ondertekening voorgelegd in Ruigoord

Zoals iedereen hier al enige bijdragen lang kon volgen, staat het Antwerpse Doel op het punt te moeten verdwijnen voor de almaar uitbreidende haven. Dat bepaalde Scheldelopen nog bij lange na niet uitgediept geraken, dat voorloperdokken zoals het Deurganckdok er niet in slagen rendabel te zijn met verliescijfers tot 90% als bewijs ervan, dat er voor de komende jaren geen plannen whatsoever zijn met het tegen binnenkort onteigende Doelterrein, het mag allemaal niet baten. Iedereen moet er uit zijn huis, iedereen moet weg, opdat de 'wereldeconomie' van wat bootjes er zijn hegemonie mag zegevieren.

Morgen dus, 15u00, opening van het consulaat van Ruigoord te Doel. Ruigoorders, dat zijn mensen die weten waaraan en waaraf. Ooit stond het hun huidige stukje natuur te wachten, bij de uitbreiding van de haven van Amsterdam, maar zij hielden voet bij stuk - en bij uitbreiding hun lijf voor de sloophamer. Dat is steun om U tegen te zeggen. Die van u trouwens ook, dus zak gerust af, met de wagen ben je er in een oogwenk. En dat voor het behoud van een warm dorp, zomaar, op een doordeweekse (kan dat wel?) zaterdag...

Aankondiging: opening consulaat Ruigoord te Doel, zaterdag 29 augustus 2009

Nieuws uit de inbox van Vlinderman:

Persbericht opening consulaat Ruigoord-Doel, zaterdag 29 augustus 2009, 15u00

Het Amsterdams Ballon Gezelschap heeft, in samenwerking met de kunstenaars uit Ruigoord, besloten zich aan te sluiten bij de bewoners en kunstenaars van Doel en zich in te zetten voor het behoud van het dorp.

Als antwoord op het Doels consulaat in Ruigoord, geopend tijdens het Landjuweel 2009 op 9 augustus 2009, zal op 29 augustus om 15.00 uur in Doel een Ruigoord consulaat worden geopend. De consulaten scheppen voorwaarden tot uitwisseling en verregaande samenwerking. Gekozen is voor het Parochiehuis, dat tevens als cultureel centrum in ere zal worden hersteld.

Als eerste stap zal in navolging van Christiania (DK) en Ruigoord (NL) in september dit jaar in Doel (B) een Axis Mundi worden opgericht waardoor het aansluit bij een netwerk van vrije culturele ruimtes.

De monomane scheiding tussen leef- en werkruimte leidt tot vernietiging en kaalslag van het dorp zonder dat er concrete plannen aan ten grondslag liggen. Dit terwijl het dorp, nu meer dan ooit, levensvatbaar is om cultuur als bestemming te krijgen. Er doet zich een unieke kans voor. Door sloop is er, zoals blijkt, ook ruimte ontstaan voor festivals en andere culturele manifestaties in de open lucht.

Wij dringen er bij de betreffende overheden, instanties en betrokken gemeentes Beveren en Antwerpen op aan nogmaals een afweging te willen maken om beide processen in overeenstemming met elkaar te laten verlopen.

Bron persbericht: KLIK

Gedicht: alfabetenaar

Zeg het eens niet met bloemen of zo, maar met letters. 26 staan er tot onze beschikking, van a tot z, zoveel heeft een dichter niet tot zijn beschikking staan als het aankomt om een werkstuk samen te stellen. En toch vinden zoveel teksten hun weg naar onze wereld. Zoiets moet mijn gedachtegang bevat hebben toen ik enkele jaren terug onderstaand gedicht schreef. Dat, gecombineerd met ietwat afkeer voor zij die het echt zo ingewikkeld bont maken voor de toehoorder, dat ze slechts zichzelf nog konden verstaan. Vlinderman en hermetische poëzie, het zijn nooit de beste vriendjes geweest...

alfabetenaar

hij doet uitspraken bij de vleet
over waar hij alles natuurlijk
bescheiden gedetailleerd weet
uit eerste hand, zelfs tweede

meningen die hij er op nahoudt
spreidt hij fier als een peuter
die net heeft leren lopen tentoon
druk gesticulerend en orerend

aanhoort zijn publiek al gelaten
murw geslagen door zoveel eruditie
zijn letterkundige verhandelingen
wat al combinaties binnen één alfabet

Frans V.

Vlinderpret in de sauna

Sauna'tje gedaan vandaag. Van iets over half twaalf tot iets over half zes bevonden Nip en hare Vlindervent zich in hun volle glorie in familiesauna Jona in Herselt (een gat in de Kempen, maar wel een gat met een vast adresje voor deze twee genieters). Bedoeling van zo'n saunabezoekje is voor ons altijd ontspannen. De gsm gaat in de kast (anders is die alvast voor Bibi bijna verkleefd met zijn personages), het verstand op nul, de kleren uit en voor de rest is het puur genieten.

Wat we echter al jaren blijven fout doen, dat is feilloos daarnaartoe rijden. Elke rit opnieuw vergist uw chauffeur zich en neemt hij bij de splitsing van de E313 en de E34 de verkeerde E. Waardoor hij met zijn eega 34 km - kan het nog symbolischer? - moet omrijden. Vandaag was het niet anders. Vlak daarvoor nog een akkefietje met de één of andere trucker meegemaakt, waardoor Vlinderman toch even zijn middelvinger heeft opgestoken door het daartoe geopende dakraam. Bij het oprijden van de E313 bevonden we ons op het middenrijvak. De bewuste vrachtwagenchauffeur kwam te snel aangereden tot ongeveer een metertje achter ons, terwijl we tegen 100 km/u netjes in het spoor hingen van onze voorganger en rechts en links van ons er geen uitwijkmogelijkheid was. Begon die trucker daar op dat metertje achter onze Vlindermobiel ook nog eens stevig te flikkeren met zijn grootlichten. Ik kan toch moeilijk met mijn wagen over mijn voorganger springen, eh? Anyhow, he got the finger en ik voel er me niet te beroerd bij.

Terug naar de sauna. Bij het binnenrijden - dan uiteindelijk toch - van het gehucht Herselt kregen we het volgende bord voor onze kiezen: 'Geen doorgaand verkeer in het centrum van Herselt, omleiding volgen'. Dachten we nog op tijd te zijn voor ons gratis ontbijt, zou die omleiding ons dan toch nog parten spelen... Eén en ander viel gelukkig nog mee, zodat we dan toch nog konden aanschuiven voor een heerlijke portie gebakken eieren, spek en worst. En verder: we zijn nu vooral ontspannen :-)))= En zacht, ge moest dat velleke van ons hier eens komen voelen...

Gedicht: vreemde ervaring

Vlinderman aan de licht erotisch getinte poëzie, er zijn een aantal jaren terug enkele maanden geweest, waarbij Bibi zich geroepen voelde zich daaraan over te geven. Die tijd is al lang passé, maar in die goede oude doos van mij blijven dergelijke fratsen zich manifesteren vanaf het moment dat ik er mijn iets ouder maar daarom niet minder nieuwsgierig licht op laat schijnen. Bij deze eentje voor jullie kiese kiezen ;-)=

vreemde ervaring

zijn withete lippen beloven
morgen de eeuwige toekomst als
zij verder durft gaan vandaag
in haar hier en haar echte nû

drijft hij passioneel begeesterd
een stijve wig tussen haar wensen
zo lang onwillig de wereld gespreid
en heel even beeft de a-a-a-arde

op het moment dat zij dan komt
tot het besef dat zij niets beseft
bekijkt zij hem als die vreemdeling
die haar ooit eens beroeren moest

Frans V.

Vlinderactiviteiten

Gruwelijk, hoor. Is het maandag en mag een mens eens uitslapen, staat vrouwlief doodleuk op omdat ze dacht dat het al negen uur was. Blijkt het nog maar acht uur te zijn, zelfs de vogeltjes pikken zich nog de prut uit hun kralerige oogjes. Wat doet een mens met dat extra uur, vraag je je ongetwijfeld af. Wel, hij zet zich aan zijn klavier, groet enkele oude vrienden op Facebook, verwelkomt er enkele nieuwe en duikt vervolgens de statistieken in. Dat komt ervan als er geen verplichte activiteiten op het menu staan, zoals daar zijn: gaan werken (vakantie!), opruimen (al gebeurd!), afwassen (Nip!), het bed opmaken (lang leve de dons!), enz.

We duiken zodadelijk 't Stad in, want vandaag is het ook de heuglijke dag waarop ene bevallige eega haar scriptie gaat inleveren op de unief. Bloed, zweet en tranen, jongens toch, maar het verrekte ding is er eindelijk. Nog even afdrukken, bundelen, signeren (beroepsmisvorming, I guess) en dan weg ermee. Dan wordt het nog even afwachten hoe haar promotor en andere prof dat kunstwerkje gaan onthalen en met hoeveel vooral ze het zullen honoreren en bij een positieve balans, waar we toch gemakshalve van uitgaan, betekent dit een feestje. Dan ben ik verdorie gehuwd met een bachelor-dame, ga ik slapen met een officiële filosofe.

Mooi, 't leven is mooi, ...

Aankondiging: Extra Muzeval zondag 30/08/2009

Aanstaande zondag is het Cultuurmarkt in Antwerpen. Het is bijna traditie dat De Muzeval dan een extra poëziegebeuren inlast. Ook dit jaar is er daarom een uurtje poëzie, zonder vrij podium, maar wel met de gedreven dichters die uw maandelijkse poëzieavond in goede banen leiden. Wees welkom in Den Hopsack en geniet van uw zich uit de naad slovende dichters aanstaande zondag.