Zwijgen, gij!

Met verbazing volg ik de laatste dagen de berichtgeving over het terugnemen van de laatste Humo uit de rekken van onze winkels. Het gerecht vindt het namelijk schokkend wat er in een satirisch hoekje terug te vinden is naar aanleiding van onze politietopman Koekelekoe en zijn secreetaressen. Zowaar een overduidelijk getruceerde foto met porno-allures, waar zelfs de meest hitsigen onder ons nog niet bij denken aan klaarkomen. Dan maar gelijk het mes van de censuur bovenhalen en die Humo het verdomhoekje in, hier, in het land waar iedereen zich beroept op het recht van meningsuiting. Sukkels die we zijn, dat recht bestaat hier niet, je hebt hier enkel het recht op vrije meningsvorming en vervolgens het recht om de mening van een ander te verwoorden.

Opgelet: uw opinie wordt afgeblaft! (bron foto: KLIK)

Men gaat nu nog een stapje verder in het land van de rechter-beslist-naar-eigen-goeddunken. Alle andere mediakanalen zijn nu ook het zwijgen opgelegd, op straffe van dwangsommen om u tegen te zeggen. Humo'tje gekocht, afbeeldingske gescand en op uw blog geplaatst? Lap, dat kost u dan € 500,00 per uur dat het onding online staat. Volgens mij overschrijden we hier nu een grens, die we liever niet zien. Dat u als eigenzinnig mens namelijk geen recht hebt dus - ik herhaal mezelf - op uw eigen mening. Dat we hier in België als rechtstaat tot hetzelfde in staat zijn als die middelmatige moslimfantast die er niet tegen kan dat wij als westerling (zonderling?) wel degelijk een beeld durven plakken op hun profeet. Het wapen van de Jihad zullen wij dan niet hanteren, maar onze rechters kennen maar al te goed het wapen van de deurwaarders om uw gouden geldbuidel te affronteren met hun graaiende vingers.

Of mis ik hier iets in heel dat gedoe? Is het recht op vrije meningsuiting misschien enkel en alleen maar goed om vooral niet te uiten wat niet uw mening is? En beschermen de dames en heren in hun toga ons tegen onszelf? Zoiets in de stijl van het recht op vrijheid tout court via het erkennen van uw grenzen? Zou het? Of moeten we ons toch zorgen beginnen maken? Ernstige zorgen? Bezorg deze burger daar maar eens een antwoord op in plaats van in tijden van economische recessie een paar boekskes uit de rekken te laten halen van hardwerkende middenstanders, omdat er bij een blote tiet ineens een bekende politiekop te zien zou kunnen zijn. Niets beters te doen zeker?

PS: dat boekske ligt hier in ieder geval goed voor tegen dat er volk over de vloer komt!

Verveling kills!

Vlinderman verveelt zich te pletter. Hij zal daarom het pand verlaten met zijn eega en eens gaan kijken of er al wat Obamania te proeven valt in 't Stad. Hij zal zijn blik richten op de mensen en peilen of er verandering (op komst) is. Hij zal luisteren naar het gefluister van gevallen bladeren en de nieuwe knoppen vermoeden in herfstige stammen. Hij zal een verklaring lezen in uitgesleten straatplavuizen voor de melancholie die dreigt bezit van hem te nemen. Ter afkoeling van zijn koortsigheid zal hij een bad nemen in de koele stromen van deze nazomerdagen en zich laven aan het krioelend leven in zijn habitat. Met zijn staalblauwe ogen zal hij aanschouwen hoe ook zonder hem de wereld verder wervelt. Maar eerst zal Vlinderman zijn deur openstellen. Indien niet vermoedt hij immers een ferm donkerblauw oog tijdens het verlaten van zijn Vlinderpand.

Gezondheid! + gedicht

Vlinderman rust verder uit. De verkoudheid heeft hem goed te grazen genomen en is aan de haal met zijn stem, maar verder is het ergste leed geleden. De hoest is niet meer zo pijnlijk, de keelpijn ook niet meer, ik denk zelfs al wat meer samenhangend. Nu enkel nog terug geluid kunnen produceren. Een dichter kan namelijk niet zoveel uitrichten op een podium zonder stem, eh. Gelukkig stond er niet zoveel op het programma, behalve dan het Gastvrij Podium gisteren, maar daar heeft Maarten dan weer zijn bijdrage kunnen leveren, net zoals Pierre Magis.

Wat me trouwens opvalt, is dat het buiten 't Stad moeilijk is om mensen geïnteresseerd te krijgen in een culturele avond, zoals een poëzieavond er toch één is. Nip wijt dat aan het publiek in de stad, die graag eens een stapje buiten de eigen living wil zetten, in tegenstelling tot die van daarbuiten, die zich willen bezighouden met hun duiven, hun kaartavonden en verder niet al te veel. Bon, het zal wel ergens in het midden liggen, zeker? Bibi blijft echter aan de weg timmeren en we zullen wel zien wie of wat het op langere termijn zal halen: de inzet of het onverschil. Ik gok op het eerste ;)

Hieronder mijn laatste dichtsel, een beetje geïnspireerd - ik geef het toe - op mijn huidige situatie. Kwestie van hier ook nog eens iets van eigen poëtische hand na te laten.

de snotneus

aanvankelijk gewoon
zomaar uit het niets
iets als een nies
wegwaaierend in de ruimte
van moeders gezondheid
dankjewel, hij niest
niet zo graag
ongevraagd

tegen het raam kleven
blozende kinderneusjes
omkranst met wijd gespreid
setjes vingers van wel vijf
of hij mee naar buiten mag
buiten hoopvolle verwachting
binnen onderstreept met gekuch

dit kind zal binnen
bidden voor zijn heil
na zijn laatste uitstap
zonder vest en zonder trui
in die plensbui en die kou
plooit een moeder zich
over zijn luie zetel heen
naar beneden met het luik
en buiten de verlokking
van het jong geweld
nu haar eigen jongste
zo verkouden werd geveld

Frans V.

Het Gastvrij Podium

Voor de vergeetachtigen onder ons: deze avond Gastvrij Podium in Wijnegem:

Bron affiche: Kjell (met dank!)

Pierre Magis (De Muzeval)

Obama!

Obama moest het worden, Obama is het geworden! En nu eens zien of het wat wordt met die kerel. Het zal immers niet niets worden, zo een verzameling staten terug op de juiste sporen krijgen. Wat zijn trouwens die juiste sporen? Iemand daar een idee van? Bibi in ieder geval wel, maar of het dan ook de juiste zijn...

Bron foto: KLIK

Na longinhoud op het juiste peil, is nu ook mijn stem het min of meer aan het begeven. Dat betekent dat ik deze avond niet aanwezig zal zijn op het Gastvrij Podium, waar Pierre Magis zijn ding zal komen doen. Buiten komen is sowieso de goden verzoeken, en dat willen we niet echt, toch? Ik blijf dus aan mijn living gekluisterd, grondig verzorgd door mijn lieftallige echtgenote, maar gebonden door een stomme verkoudheid. Pfft.

Presidentsverkiezingen, sjongejonge

Ik mag dan wel verkouden het ziektebed moeten houden van den doktoor, maar niets weerhoudt mij hier af en toe even te komen piepen. Er staan immers grootse dingen te gebeuren in het Nieuwe Land (of toch een bende verzamelingen landen) en die berichtgeving wil ik niet echt missen. Op wie zouden jullie stemmen, mochten jullie in the land of free etc. wonen? Op 'the wind of changes' van Obama of 'de frietjes' van McCain? Ben er wel benieuwd naar, hoor, al moet je hier natuurlijk niet massaal kleur komen bekennen - al gaat mijn voorkeur alvast uit naar B. Obama. Wat wij er collectief van denken, zal niet veel uitmaken in die Amerikaans aandoende race naar het Witte Huis. En trouwens, mocht rood als kleur nog beter kogel- en granaatinslagen verdoezelen, we spraken al decennia over het Rode Huis. Niet dat deze info er veel toe doet, maar het kwam zo in me op. Wie trouwens een eigenzinnige stemmer wil zien, kan altijd hier even klikken...

Bron foto: KLIK

Wat die twee andere - meelopers - betreft, Biden of Palin, één van die twee zullen we er sowieso moeten bijnemen. En hopelijk blijft de nieuw te verkiezen President dan maar lang in het zadel, in leven, whatever, want mijn petje van vooral die laatste draag ik niet al te hoog.

Soit, ik trek me weer terug in de alcoof van de stilte. Tot later, zou ik zo zeggen, met hopelijk meer nieuws uit Verwegistan, waar de kogels soms duurder zijn dan het wapen...

beetske ziekskes

Vlinderman zijn licht gaat hier even uit. Net terug thuis van het werk, het ging gewoon niet. Beetje uitzieken nu en we zien elkaar dan wel weer hier terug, doeidoei.

Over Doel gesproken

Ik citeer letterlijk een mail uit mijn mailbox aangaande Doel, dat ten dode opgeschreven polderdorp dat nog steeds niet wil sterven - en terecht trouwens!

Ter info
Persmededeling


Vlaams minister Bert Anciaux pleit voor correctie inzake Doel
Doelenaars vragen maatschappelijk debat over toekomst Scheldedorp

Vlaams minister Bert Anciaux heeft er deze week in zijn blog voor gepleit om het dorp Doel te behouden zolang er geen duidelijkheid is over het Saeftingedok.

Wat Anciaux vertelt is in de voorwaardelijke wijze. Maar daarmee bevindt de discussie over de toekomst van het dorp zich wel op het hoogste Vlaams beslissingsniveau in Vlaanderen. Het siert minister Bert Anciaux dat hij een beslissing waar hij mee verantwoordelijk voor is, openlijk in vraag durft stellen. Het siert hem dat hij hardop durft zeggen wat momenteel velen denken. Ook binnen de andere Vlaamse meerderheidspartijen. Ook in de Vlaamse Regering.

In zijn blog zegt de minister o.m. het volgende:

“(…) Of het Saeftinghedok er ooit komt is geenszins een zekerheid. De discussie is niet wat er moet gebeuren indien het dok nodig is; dan moet Doel verdwijnen. Zoveel is duidelijk. De vraag is wat er moet gebeuren indien het dok er niet komt, of er vooralsnog niet komt?

Heel misschien moeten goede beslissingen soms eens herzien kunnen worden. Heel misschien zijn goede bestuurders diegenen die heel misschien eens kunnen terugkomen op vroegere besluiten. Nogmaals, niemand vraagt dat de haven moet wijken. Niemand vraagt dat de haven belemmerd moet worden in zijn expansie. Heel misschien kunnen we een win-win-operatie realiseren. Heel misschien kan de haven er beter uitzien met behoud van Doel, zolang het dok er niet komt. Een dorp van de haven, een dorp in de haven. Het maakt die economische mastodont plots een stuk menselijker. Het maakt het geldgewin plots wat socialer. Aanvaardbaarder. Het dorp kan een zinvolle en bescheiden invulling krijgen: een kunstendorp, of een dorp op de grens tussen haven en polders. Een veilige haven! Een vrij-plaats waar mensen zich kunnen terugtrekken.

(…) Ik ben zelf mee verantwoordelijk voor de teloorgang van Doel. Ik werp niemand enig verwijt toe. Ik wijs niemand met de vinger. Dit project kan maar lukken indien we als politieke wereld sterk genoeg staan om moeilijke beslissingen uit het verleden licht te corrigeren. Een kleine bijsturing waar niemand slechter van wordt. Anders moeten we het niet doen. Zonder valse hoop, zonder het voorspiegelen van luchtkastelen. Indien de haven het dok nodig heeft, dan zal Doel verdwijnen. Dat is de baseline, dat is het uitgangspunt. Maar laat intussen, gewoon intussen, het dorp toch een mooi bindmiddel worden tussen cultuur en industrie, tussen natuur en economie. Laat inmiddels mensen creatief zijn, vol goede bedoelingen. Zonder enige negatieve bijklank. Het zou een mooi begin kunnen zijn van het herstellen van vertrouwen.”

Met de uitspraken van Bert Anciaux manifesteert de twijfel over het nut van de vernietiging van Doel zich nu tot in het hart van de Vlaamse Regering. Onder die omstandigheden toch doorgaan met de afbraak van het historische dorp zou toch wel van bijzonder veel cynisme getuigen.

De uitspraken van de minister hebben bovendien de verdienste af te stappen van het confrontatiemodel dat al jaren opgeld maakt in de regio. Een confrontatiemodel waarbij mens en gemeenschap systematisch tot vijand worden uitgeroepen van de Antwerpse haven en economie. De tijd lijkt dan ook rijp voor een breed maatschappelijk debat waarin àlle actoren meepraten. De Vlaamse Regering heeft de unieke kans om dit debat mogelijk te maken. Doel 2020 van zijn kant is bereid om daaraan op een constructieve manier mee te werken.

Met dank voor opname,

Namens Doel 2020,

Jan Creve

Loft + verkoudheid

Nip wijst me hier zonet op het feit dat ik een miniverslagje zou schrijven over Loft. De zondagse luiheid protesteert onmiddellijk en luidkeels, net zoals mijn ondertussen gesettelde verkoudheid, tegen het idee iets te moeten doen vandaag en beiden gaan terstond op zoek naar een crème van een excuus om niets te moeten doen. Na welgeteld een halve nanoseconde ben ik klaar met dat werk - het is en blijft zondag, nietwaar? Als ik hier een (mini)verslag(je) zou plaatsen, dan verklap ik al het één en ander aan de toevallige passant die de film wel zou willen gaan zien maar er nog niet geraakt is. Dat vind ik niet kunnen, dus vertel ik (nog) niets. Klaar.

Ik wil wel meegeven dat het transport naar de cinema rustig per tram verliep én dat de zaal afgeladen vol zat, zodat we bijna met onze neus tegen een gigantisch scherm aan zaten. En ik wil ook nog meegeven dat ik mijn beklag eens ga doen bij UGC, die toch wel bijzonder veel geld vragen voor een film en er dan niet in slagen om het geluid zonder storingen tot bij haar publiek te krijgen. Reeds van voor het begin van de film, tijdens de previews en de obligate reclamefilmpjes, viel het geluid meer dan eens weg. Ook tijdens de film werd het geregeld stil in de zaal. Vlinderman is niet behept met de kunst van het liplezen, dus dat werkte wel danig op mijn zenuwen. Gelukkig konden we na de film wat stoom afblazen in de Ierse pub op de Keyserlei, Kelly's Pub, waar er een Halloweenfeestje aan de gang was, compleet met gratis T-shirts, een sjaal van Guinness en een sleutelhanger/zaklampje/flesjesopener... Voor Mr. Gadgetman kon de avond alvast niet meer stuk ;-)

Tot slot nog dit: vandaag ga ik me in de zetel rustig beraden over het krijgen van een antigriepvaccin, om dan alsnog platgelegd te worden met een stevige verkoudheid, die stilaan de bovenhand neemt in het niet-functioneren van uw Vlinderman... Ik hoest me namelijk de longen uit m'n lijf, terwijl Nip hier ook al snipverkouden loopt rond te snuffen als een verdwaalde spoorzoeker. Leuk is anders.

Bron cartoon: KLIK hier of op afbeelding

Familiedag

1 november, vandaag spreken de doden op hun eigen manier in katholiek Vlaanderen, hierbij meer dan een handje geholpen door de achtergeblevenen. Met honderden, nee, duizenden begeven die laatsten zich, liefst in het gezelschap van de nog levende dierbaren, naar de collectieve verzamelplaatsen van die eersten, ook wel begraafplaatsen of kerkhoven genoemd. Daar worden dan in een goed geoefende traditie ontelbare momenten van stille groet gedebiteerd, stopt de tijd even met verder tikken.

Ik vind het een mooi gebeuren, ondanks het vele leed van afscheid dat er ongetwijfeld mee gepaard gaat, vooral bij zij die dit jaarlijkse ritueel voor het eerst moeten ondergaan. Het doet goed even stil te staan bij het graf van een mens die ons is voorgegaan op de weg die wij ooit allen zullen moeten volgen - leven doodt immers ieder van ons. Het is OK even te verwijlen bij de eigen ademhaling, het oog al dan niet getroebleerd gericht op het graf, de zerk, het gras, de urne en te beseffen dat jij nog wat leven achter de kiezen moet. Of is het mag?

Vandaag was een familiedag voor Vlinderman, en dat ondanks of toch dankzij onze doden. Ik betreur ze dus niet, maar ben hen feitelijk dankbaar voor het laten aanhalen van die kostbare familiebanden.

Manhöester

Vlinderman en bloggen, het is al een tijdje dagelijkse kost. Net zoals in zoveel wereldse aangelegenheden bestaat er ook in het bloggen een soort stille wedstrijd om in de top zoveel te geraken. In blogland heb je als voorbeeld daarvan 'BestBlogs' van Topsiteguide, een ranking met blogs die automatisch opgesteld wordt op basis van het klikgedrag van de bezoekers, afgaand op vanwaar ze komen en waar ze naartoe gaan. U als aandachtige lezer van deze blog, zal al gemerkt hebben dat er ook zo een 'stembutton' op mijn pagina hier links stond. En dat die er nu niet meer staat. De uitleg is simpel.

Enkele van de voorwaarden die ze op bestblogs geven in hun verder vrij beperkte voorwaardenlijstje inzake aangemelde sites is - ik citeer even: 'Alleen sites die van goede smaak betuigen en met 100% legale inhoud volgens internationale wetten zijn toegestaan. Websites met seksueel georiënteerd materiaal van minderjarigen (-18 jaar) zijn nooit toegestaan, worden verwijderd en bovendien op de zwarte lijst geplaatst. Dit geldt ook als de toplijst wel adult-sites accepteert.' Groot was dan ook mijn verbazing toen ik via de stembutton op mijn eigenste site in vier klikken via Bestblogs digitaal kon 'genieten' van een stel - uiteraard meerderjarige, dat spreekt - schandknapen die elkaar in alle mogelijke openingen rugdekking lagen te geven voor de lens van een nieuwsgierige webcam om vervolgens van mijn eigenste scherm te spatten. En dat er ergens op die introductiepagina staat dat het niet voor minderjarigen is of voor gevoelige zieltjes, dat verandert er niets aan. Ik noem het porno en als toeleider daarnaartoe dient deze blog niet voor.

Go show off elsewhere, you gay gogomen!

Vlinderman doet bijzonder graag een stuk aan voorlichting en hij is niet preuts of zo, maar hij hoeft niemand te helpen via zijn eigen site om de seksuele honger der al dan niet anders-geaarden te stillen. Ik ben ook echt niet te spreken over de invulling bij Bestblogs van 'goede smaak', want gegeten en gedronken heb ik en het smaakte absoluut niet. Er is trouwens geen enkele garantie dat een minderjarige (u kent ze wel, die aanstormende menswezens die het al lang allemaal gezien en gedaan hebben en het altijd beter weten, ook al wijs je ze op wat ze niet (willen? kunnen?) zien) niet dezelfde aantal klikjes als Bibi doet en er ook met zijn nieuwsgierige en vooral jonge neus bovenop en -in terechtkomt... Nee, dan doe ik het hier liever met wat minder bezoekers, maar bewaak ik verder wél mijn eigen 'goede smaak'.

Zo, deze avond staat er nog Loft op het programma, ben eens benieuwd of al die lovende kritieken wel helemaal terecht zijn. Een film rond een potje georganiseerd overspel in een gedeelde loft door een vriendenclubje, hoe kan dat leuk filmmateriaal zijn? Het is met een gezonde dosis scepsis dat ik de heren Van Looy en De Pauw tegemoet treed. Miniverslag later.

lekker nietszeggend + gedicht

Zonet een portie overheerlijke spinaziestamppot met spekjes en rookworst verorberd, die SM Lenie me gisterenavond nog had meegegeven. Alhoewel, wat zeg ik, een portie? Ik peins dat het er wel drie waren, dus ik zit hier zo vol als een ei nog even halt te houden bij mijn blogje. Lang ga ik dat niet volhouden, dus wordt het een korte bijdrage, waarin ik ga trachten niet veel onzin te verkopen.

...

Zo, persoonlijk vind ik dat laatste al goed gelukt. Niemand die mij hier tien minuten voor het scherm heeft zien zitten dommelen en ondertussen kon ik jullie niet overladen met mijn nietige beschouwingen en dus hebben jullie mijn onzin niet hoeven te aanhoren (-lezen). Misschien moest er hier wat vaker spinaziestamppot met spekjes en rookworst op het menu staan, wat zeggen jullie me daarvan, hein?

We gaan in ieder geval nu verder op de ingeslagen weg en verlaten jullie met een gedicht van einde vorig jaar, welk ik onlangs teruggevonden heb.

Frans Vlinderman tijdens De Muzeval in 2006

in het leven gegrepen

de vreemde taal slaat
zijn ongeoefend oor doof
voor klanken ongekend
het langverwachte blauwtje
is aan zijn deur beland

onschuldig diepe kijkers
en hij verdrinkt alweer
omdat hij niet zwemmen kan
in onbekende vijvers

hij ligt uitgeteld op de rand
op zijn rug, op zijn buik
zijn borst een paar
onverwachte vrouwenhanden
net op tijd om hem niet
te hoeven groeten

voor eeuwig
horizontaal

Frans V.

internetsores

Er wordt hier in stilte afgewacht tot de deurbel of die van de gsm afgaat, zodat Vlinderman zich kan spoeden naar het verre Hoboken. Daar zit immers een Vrouwe in nood te wachten tot haar electronische schildknaap genezen kan worden van de ziekte die luistert naar de naam 'semi-gestorven door enen elektrische uppercut'. Enkele dagen terug was er immers een kortsluiting in haar slot, terwijl de E-schildknaap braaf in de lijn stondet te wachten op nieuwe bevelen. De bevoorrading werd daardoor plotsklaps weggesneden en van pure alternatie vindt de E-schildknaap niet langer zijn interne weg naar dienstbaarheid. In kringetjes gaat het almaar, maar dienen is een onbestaande optie geworden. Vriend-ridderlijke heer Johanne zal ons hierin bijstaan.

Ondertussen dood ik de tijd met mijn miljonairsstatus te verstevigen op Facebook, u weet wel, die sociale netwerkensite waar onlangs een Bono, U2-frontman, bijna letterlijk met de billen bloot ging. Het waren gelukkig niet zijn billen maar die van twee redelijk jonge dames. Het internet als probleemhoekje voor de mens, die niet meer veilig is voor wat dan ook. Bestáát er ergens een ietwat compromitterende foto van u online, dan duikt die vroeg of laat wel ergens terug op en dat doorgaans op een moment dat je het het minst verwacht, vanuit een hoek ook die je nooit van z'n leven voor mogelijk had gehouden. Hebt u dus foto's in huis die in die categorie thuis horen? Delete ze, verwijder ze van je systeem, want wie weet waar en wanneer je ze ongevraagd zult kunnen raadplegen.

Genoeg waarschuwingen, ik ga me wat bezig houden met de wedstrijdpuntenuitreikerij op Gedichtenfreaks. Al denk ik niet dat het zo evident is om iemands gewrochte poëzie te quoteren...

Voorbij inside

Vlinderman heeft een hectisch dagje achter de rug, vermits hij heel alleen één en ander mocht ver'werken' op zijn bureau'ke. Geen enkele collega te zien en dat is heus niet zo een pretje, maar al bij al heb ik het er toch goed van af gebracht. En het werk dat niet gedaan is, dat blijft wel wachten tot morgen. Of tot overmorgen of nog later voor sommige zaken ;) Misschien komt er wel een nieuwe collega aan, ik hoorde alleszins voor de meer dan derde maal zoiets over de lippen van een geconfronteerde baas komen... We blijven dus alleszins hopen en als echte zotten (met wat kruimels van diezelfde hoop als zoveel maanden lang) in vreugde verder ploeteren.

Met dit weekje vakantie valt het me toch wel op dat engagementen opnemen niet zomaar wat is. Veel tijd schiet er al niet over met een voltijdse job, dus als je iets of wat breed geïnteresseerd bent en aan de slag gaat met lessen, poëzie, projecten allerhande, dan ben je al snel een overbevraagd en -bezet man. Alles organiseren tot op de minuut wordt het dan en dat is niet echt mijn stijl van dingen beredderen, dus blijft er al eens wat achterwege, vergeten en zo, waardoor ik me vrij geregeld kan oefenen in het uiten van mijn verontschuldigingen omdat ik ergens niet was - om de doodsimpele reden dat ik mijn agenda niet bij de hand had bij het maken van sommige afspraken... Nu, het ding ligt hier wel ergens, maar wáár?!? Gelukkig is het bijna sinterklaas en dan komt er een nieuw exemplaar aan. Eentje dat ik een vast stekje ga geven én eentje dat rigoureus ingevuld zal worden! Elk jaar beloof ik immers beterschap en elk jaar gaat het ook wat beter, maar ik ben er nog niet. Nog enkele jaren oefenen en het komt wel...

Nog een oude sfeerfoto neerpoten, want met al die tekst hier zou een mens nog vergeten dat een andere mens maar wat graag plaatjes kijkt...

De datum erop verklapt al één en ander. Ik help je wat verder, beste blogbezoeker: dit is waarschijnlijk de foto waarop vastgelegd is hoe Vlinderman (toen nog onder de naam Papillon) stukje bij beetje beginnen vallen is voor Nip...

Herstvakantiewerk

Er valt niet veel te melden vandaag, behalve dat het herfstvakantiegevoel ook op het werk heerst met een collega out met een weekje verlof en morgen Bibi helemaal alleen op twee etages opgesloten met zijn baas, dus dat wordt lachen en huilen tegelijk en proberen te achterhalen of ik nu werkelijk zoals een vrouw verschillende taken tegelijk kan uitvoeren, want dat wordt zowat verwacht: tegelijkertijd telefoon opnemen, administratie opvolgen, gedicteerde brieven uittikken, klassement opvolgen, deadlines respecteren, beleefd blijven, de deur openen voor wie daartoe op de deurbel heeft gedrukt, blijven lachen alsof je mondhoeken opwaarts vastgelijmd werden, pauze nemen wanneer je daar de mogelijkheid toe ziet, affin, ik bespaar jullie de rest.

Neen, dan kan ik beter een leuk evenement aankondigen, namelijk 'Tussen Koffie en Kaneel', editie twee, over enkele weken in De Kleine Wereld op de Vlasmarkt in Antwerpen. Wees op tijd erbij om te reserveren, want de plaatsen zijn beperkt...

En zo krijgen jullie af en toe eens iets aangekondigd op wat ruimer margeschoeisel dan amper een dag ervoor ;)

zondagblogje

Het is hier twintig over één, al zegt het winteruur wat anders, en we hebben er al enkele uurtjes waaktoestand op zitten. Zalige zondag, waarop niets moet en alles mag, voor er nog een werkweek volgt met het tegenovergestelde. Ik neem me voor om voor enkele dichters voor geplande Muzevalavonden een aanvraag in te dienen bij Stichting Lezen en verder wil ik toch ook nog een paar verslagen uitwerken voor De Muzeval. Kwestie van toch iets gedaan te hebben van de zaken die ik al een tijdje voor me uit aan het schuiven ben. Nip zit zowaar in dezelfde denkrichting te werken, want die heeft zonet onze slaapkamer onder handen genomen!

Zelf heb ik ook niet echt stilgezeten in de figuurlijke betekenis dan toch, want ik heb al een bijdrage ingestuurd voor Pomgedichten, een kennismakingsmail verzonden aan een nieuwe pupil op Gedichtenfreaks, een gedicht voorbereid voor mijn wedstrijdinzending aanstaande dinsdag, mij verder verrijkt op Facebook, de krant een heel stuk verder gelezen, Miss Jackie T vertroeteld, mijn mail gecheckt, soit, al wat een Vlinderman op een rustige zondagochtend zoal kan doen om rustig wakker te worden.

Komende week wordt een rustige week: geen les op dins- en donderdagavond, geen Gastvrij Podium of Muzevalavond, geen Filmforum, gewoon elke avond lekker met mijn liefste gezellig thuis zijn, genieten van elkaar en het poesje, wie weet ook een schaakspelletje. Uitblaasweek dus.

winter(d)uur

Zaterdag baaldag vandaag. Gisteren een onwaarschijnlijk leuke avond gehad, ook al moest ik werken, maar het is in combinatie met een aan Vlindermans poorten aankloppende verkoudheid waarschijnlijk een iets te overladen avond geworden. Ik zal niet zeggen in comateuze toestand te zijn geraakt, daarvoor heb ik teveel gedroomd, maar ik werd vandaag toch pas echt wakker om half twaalf en dat is behoorlijk laat. Het deed me wat denken aan de tijden dat ik als jonge snaak niet liever deed dan op zaterdag en zondag weigeren voor pakweg half de namiddag uit mijn bed te komen. Nu sta ik soms al op om acht uur waar ik me voorgenomen had te blijven uitslapen tot tien uur of zo. En dan weet ik dus dat ik een verkoudheid op komst heb. Waar ik overigens geen zin heb - wie wel trouwens?

Ik blijf dus vandaag maar gewoon binnen, beetje krant lezen, beetje rondlummelen op ons terrasje met een sigaretje, beetje poesje fotograferen, beetje Nip koesteren. De geplande filmavond (we zouden naar Loft gaan kijken) stellen we gewoon een weekje uit. Lekker in de zetel plan ik de avond te eindigen met Nip in mijn armen, die Miss Jackie T in haar armen houdt en verder niets.

Dit is niet zo een spannende bijdrage als bijvoorbeeld het verhaal over die zichzelf bevoordelende korpsbal uit Brussel of dat van die een voor pedofiele collectievorming veroordeelde lagere schooldirecteur die eerder deze week doodleuk na zijn veroordeling terug op post verscheen op zijn werk, ik weet het, maar we kunnen niet allemaal superman zijn in het onwaarschijnlijke. Toch? Trouwens, wie zin heeft in een degelijke streep lectuur, kan altijd hiero terecht.

En voor de luieriken onder ons heb ik ook nog prachtig nieuws: deze nacht gaat het winteruur opnieuw in en dus kan je een uur langer blijven plakken...

Mosselfestival & ondankbaarheid

Een gedicht, voor wie even langs loopt, vermits het me aan tijd ontbreekt. Deze avond staat in het teken van de vriendenmaaltijd - ook gekend onder de toepasselijke naam Mosselfestival - van Elegast, mijn broodheer. Terwijl Mama Mia, SM Lenie, Broer Jurgen en Schone Zus met Koters Sander & Silke, Vriend Johanne en Lieftallige Eega Nip zullen smullen van mosselen en kaas, mag Bibi de kassa bemannen voor de dorstigen onder hen en een kleine 300 anderen. Nu, het is voor een Goed Doel en dan wil een Vlinderman zich al eens opofferen. Bij deze zeg ik u tot later, en geniet van uw vrijdagavond, want het weekend is weer aangebroken, samen met een week vrij voor wie nog studerend zou zijn...

ondankbaarheid

ondankbaarheid
ik proef het wil het
niet dat zo een woord bestaat
ik dank ervoor, feestelijk
met een rothumeur ook
als het dan toch moet

gegeven heb ik alles al
moet ik je daarvan overtuigen
dan nog blijft de gift gegrift
in misschien het beste geheugen
dat ik in deze wereld heb gekend
het mijne, online 24 op 24
en ontdaan van elke leugen
die het bestaan me wil bezorgen

in mijn navel vind ik het terug
na jaren zoeken naar het ware
het knooppunt van het leven
waarin gewoon gegeven
gegeven blijft en leven
iets wat je kan leren
door dankbaar te zijn

Frans V.

mensenrechten, dierenrechten, plantenrechten, dingenrechten?

In Zwitserland zijn ze helemaal holderdebolder geworden: daar krijgen naast de mensen en de dieren nu ook de planten plantenrechten. Planten mogen geen pijn lijden, er mag niet meer mee geëxperimenteerd worden, tenzij je een megadik dossier aanlegt om de overheid te overtuigen van het feit dat het allemaal zonder pijn zal verlopen. Dat die zielloze dingen vol nerven en vezels nergens aanspraak kunnen maken op een centraal zenuwstelsel, dat ze desnoods een geheel nieuwe plant worden als je een stuk eraf stroopt en maar lang genoeg met het gewonde deel in een potje water laat hangen (doe dat maar eens met een afgescheurd been of poot of zo - de salamander niet te na gesproken), dat de wereld nog niet gek genoeg is, dat zal ze daar in het land van Alpenhoorns en kaas en chocolade worst wezen. En dat de rest van de wereld hen al schuddebuikend proestend ligt uit te lachen ook al.

Laat ik me maar eens bezig gaan houden met de rechten van een meubel. Van een pc ook, of een schoen. Wie weet zijn er zelfs rechten te vinden voor een muur. Niet de Berlijnse of Israëlisch-Palestijnse, maar toch wel de Chinese. En hoe zou dat zitten met de bacillen die zo veelvuldig door de lucht vliegen dezer dagen? Verdienen zij ook niet wat voorspraak van een gedreven Vlinderman in het vastleggen van waar zij zoal recht op hebben? Ik zal er eens over nadenken nadat ik een komkommer vakkundig heb laten vermoorden door Nip, omdat ik toevallig een beestachtige honger had naar dergelijke groente en omdat ik vitaminen nodig heb... Geachte Zwitsers, mag ik alvast voorstellen om de vleesetende planten dan gelijk af te zonderen van de plantenmaatschappij wegens inbreuken op het dierenwelzijn? U kan er altijd een gevangenis voor bouwen met grond en belichting en besproeiing op vaste tijdstippen...

adoptienieuws

Wie eens wat anders wil ontdekken op het internet, kan tegenwoordig online het verhaal volgen van Polle en Wendy. Die hebben een nieuwe website op poten gezet om de mensen de kans te geven het verhaal achter hun adoptie te volgen. Nieuwsgierig: ga dan gerust eens kijken op hun nieuwe site. En vergeet misschien niet even langs het gastenboekje te lopen voor een kopje koffie en een koekje van gezellig deeg...
Nip en ik kuisen hier zodadelijk ons schup af, want we gaan zoals gisteren al aangegeven naar 'Snatch' kijken in GC 't Gasthuis in Wijnegem. Wie er ook wil bijzijn, kan ook afkomen, het is voor iedereen toegankelijk. En nee, het moet niet altijd poëzie zijn, toch? Gewoon heerlijk in het zeteltje wegzakken, lichten gedimd en genieten van een humoristische film met een stevige portie ironie, sarcasme en ook wel actie. By the way, Antwerpen komt er zelfs in voor (in dezelfde categorie als waarmee 't Stad nu in de kranten staat, namelijk diamant). Of hoe we bij onze programmering in feite de feiten een paar maanden voor waren ;)