Moeder + gedicht

Vandaag opnieuw gaan werken. Moeder ligt goed in het ziekenhuis: verzorging, eten, bezoek, rust, zo komen we de eerste dagen van het (over)leven wel door. Hier in huis blokt Nip de stenen uit de muur, morgen is het haar eerste examen. Kant dubbelge(p)looid, ik ben benieuwd naar haar wedervaren morgen. Verder kreeg ik nog een mooi aanbod van een vriendin om haar wagen te lenen om moeder te gaan bezoeken. Ik wou er wel op in gaan, maar bij nader inzien toch maar niet. Stel je voor dat ik zelf ook betrokken zou raken in een ongeluk. Nee, dan maar de waardering voor het gebaar.

Nah, morgen nog een halve dag werken, dan opnieuw naar moeder toe en 's avonds nog wat kandidaatkopers voor moeders huis laten ontvangen door mijnheer de makelaar en het is weer weekend. Het zal nodig zijn om hier wat bij te werken.

Vóór het hele circus naar aanleiding van moeders aanrijding losbarstte, had ik een aantal gedichten opzijgezet voor op deze blog. Ik plaats er alvast een eerste hieronder.

astma

zijn longzwakte jaagt hem op
doet hem het leven zien
zoals niet eerder beschreven als
een lied dat langzaam leiden zal
naar verdrinken in de lucht

elke zucht misschien de laatste
wat liefde, een beetje vriendschap
blijft de voorraadkast ongevuld
net als alle dromen onvervuld
op zijn hielen tikken

steeds verder weg van
zijn amechtig begin
dichterbij de dood
met iedere ademteug
een stukje levenstocht
zomaar weggeblazen

hij zwijgt de hele dag
zuinigheid het enig goed
behoeft geen hoge woorden

© Frans V.

Moeder + gedicht

Woensdagavond. Het is bijna 47 uren geleden dat ik telefoon kreeg dat moeder een ongeluk had. Ondertussen zijn er nog maar 47 uren verstreken, maar wat gisteren betreft, kan ik al melden dat het een dag was, die eeuwen leek te duren en ondertussen ook al eeuwen geleden lijkt. Vandaag was moeder al wat 'actiever'. Op de pijn na kan ze toch al af en toe een grapje aan. En ik, ik ben en blijf gewoon blij dat moeder er nog is. Dat er geen blijvende letsels zullen zijn. En ik ben ook verbaasd over het feit dat zo een vreemde pipo ineens je leven kan binnengereden komen en vervolgens ook weer uit.

om het snelst

hij is een racende gek
zijn tien per uur mist
minstens één nul die
iedereen voor lul zet
als die hem bijbeent
verandert hij zichzelf
in een razende joker

en dan scheurt zijn bulderlach
door de vettige bochten en
wordt het stof opgezweept
in geteisterde binnenoren
die opeens moeten aanhoren
wat ze al vergeten waren
een beetje te leven
zo ergens tussendoor

maar niet hij dus
die raast en iedereen
van de sokken blaast
met een brede grijns
voor al wat ruikt naar
bedompt en treurnis en verdriet
daar doet hij niet aan mee

behalve soms eens
als het te moeilijk wordt
zo heel af en toe
en hij wil huilen
dan staat hij zelf
al eens in de file

© Frans Vlinderman

Moeder betrokken in ongeval

Gisteren was moeder dus jarig. Samen met haar al jaren trouwe vriendinnen werd één en ander uitgebreid gevierd met een BBQ bij broer en schoonzus thuis, samen met de (klein)kindjes ook. Gezellig was absoluut het juiste woord. Zo rond 22u30 vertrok moeder, 65 geworden maar nog zo kwiek als een jong veulen, met achternicht en vriendin om de laatste thuis af te zetten in Turnhout. Nip, schone moeder en ikzelf zouden door broerlief thuis afgezet worden. Zo gezegd, zo gedaan, en rond den elven waren ook Nip en ik terug in ons appartementjen in Borgerhout. Nog snel even mail checken, dacht ik zo, en wat foto's opladen van het feestje.

En dan: telefoon. Het was Jurgen (broer dus voor de nieuwelingen onder ons). Hij had gebeld met moeder, die zelf aan het bellen was gegaan met de gsm van haar vriendin. Ze waren betrokken geraakt in een ongeluk...

Ik zal iedereen besparen wat er dan allemaal door je heen gaat. Aangezien Jurgen al onderweg was naar het ongeval, konden Nip en ik weinig anders doen dan afwachten. Wachten op goed nieuws, of slecht nieuws. Stress. Eindelijk belde hij. Moeder, achternicht en vriendin waren aangereden door een andere wagen, waardoor moeder aan het slippen gegaan is en na een reeks schuivers en buitelingen tot stilstand gekomen in een beek naast de autosnelweg. Aanrijder van dienst was gewoon verder gereden... Jurgen is Nip en mij nog komen halen, in het holst van de nacht, om naar het ziekenhuis te rijden, afdeling spoedgevallen. De balans daar viel, zeker na de eerste vaststellingen, al bij al nog mee: iedereen kon het nog navertellen, al was dat wel met de nodige grimassen (of hoe vertaal je anders gebroken heup, gebroken borstbeen, gebroken sleutelbeen, gebroken middenhandsbeentjes, snij- en schaafwonden, bloedneuzen en wat nog allemaal meer dat nu niet zichtbaar is, netjes te verdelen over drie oudere vrouwen?)

Rond 4u in de ochtend waren we terug thuis. 5 uur later stond ik terug in Duffel. Bij moeder thuis, in een stil en leeg huis. Sindsdien ben ik er ook niet helemaal meer bij met mijn hoofd. Bijna moeder kwijt. Gelukkig is het niet zo, maar als je leest wat ik de avond voordien nog ter ere van haar verjaardag voordroeg, dan komt dat nogal vreemd over.

Moeder, ben blij dat je er nog bij bent, en ook M. & A., en die breuken, die genezen wel mettertijd. Dat autootje van jou, waar je nog maar amper twee weken mee rondreed en er nu uitziet alsof het door een gehaktmolen is gedraaid, daar trekken we ons niet veel van aan. Er komt wel een andere. Aanrijder, aan jou heb ik maar weinig te vertellen. Gelukkig dat er mensen gestopt zijn, wie weet hoe was het anders afgelopen. Ik mag er niet aan denken. Jij waarschijnlijk ook niet.

moeder, verjaar maar

een klein boekje dit
verfomfaaid stukje papier
vergeleken met jouw levensverhaal
stelt het maar weinig voor
stel ik me dan zo voor

geen nieuw getal ervoor vandaag
maar ziets als half
halverwege ook
volgend jaar, vorig jaar
niet speciaal, en toch
is niet elk jaar erbij
gewoon subliem jezelf opnieuw
met nog een stukje meer?

moeder, na het krijten
ook het slijten met de jaren
komt nu echt de tijd
van het kwijten van al
wat zoveel jaren bijeen
bijeen hebben gebracht
in één moeder
grootmoeder

het is tijd
om verder te kijken
nog meer vooruit
dan je ooit had vermoed

© Frans V.

Of hoe snel het kan verkeren, van gelukkige verjaardag tot genees maar snel. Ik blijf me in ieder geval optrekken aan het feit dat moeder er nog steeds mag zijn. Om verder vooruit te kijken.

Verjaardag + gedicht

Moeder is jaarig, GELUKKIGE VERJAARDAAAAG!!!!!!!!!!

een koningslied

in evenwicht het hoofd
recht op, zijn romp
gehecht aan een staart,
voelt hij zich evenveel waard
als de fiere zon, de witte maan
en ontelbaar de andere lichamen
die zijn wereld werelds maken

tussen het zingen door
van al wat sjirpt en krekelt
onbeweeglijk op de wacht
voor wie het niet begrepen
aan zijn spit zal geregen
voorbijganger zonder idee
dat het ooit voorbij

aan de trillende einder
schrilt het leven weg
maar hier regeert hij
maan na maan nog steeds
de onbetwiste koning

© Frans V.

Miss Jackie T + Bloed en Stilte + gedicht

Beetje verwendag voor Miss Jackie T vandaag: proper kattenbakje, veel aaien en op knietje naar buiten mogen staren met het baasje, lekker zondagsprakje, ze heeft het geweten. Er zit al weer wat meer leven in, gelukkig maar.


Ik heb mij ook wat beziggehouden met een aantal strips van de reeks Bloed & Stilte (Corteggiani - Mitton), uitgegeven bij Talent. Schitterende reeks, die zo zou kunnen gediend hebben als script voor 'The Godfather'. Een aanrader dus voor wie eens wil afwijken van proza en film en uiteraard ook poëzie.

wie weet morgen

als morgen dan toch
zoals verwacht misschien
vandaag zal zijn en jij
gewoon weer jij en wij
een droom van gisteren

met de muren vol gehangen
donkere rechthoekjes daar
waar eens jouw foto hing
de mijne er nog aangescheurd
de tijd nog niet gebeurd
de afwas na de afdroog

wij minnen morgen niet
wat vandaag ontgonnen kan
het is aan jou, mijn lief
het vuilnis moet nog buiten
dat doe ik morgen wel

© Frans V.

Kattenziekte

Morgen niet naar Haarlem. Niet omdat ik niet wil, maar omdat ik niet kan. Lieve Miss Jackie T vond het nodig een dierenarts te gaan bezoeken, dringend, want met een interne ontsteking kon ze niet echt lachen. Wij ook niet, dus dierenarts. En daar ging mijn budget voor morgen. Bof. Dan is het het einde van de maand. Dan kan je als dichter nog eens een Nederlands podium uitproberen, na maanden aftellen, krijg je dit. Ik zal nog moeten geloven in dat appeltje voor de dorst, of dat vogelcentje voor de kat. Miss T is alleszins goed verzorgd, dat is al iets.

Ik laat het hier maar bij. De frustratie dwingt mij ertoe dit onderwerp te laten voor wat het is. En ik moet sommige mensen nog verwittigen.

Frans V.

Mededelingskens + gedicht

Tijd voor weer wat mededelingen, in volgorde van aandienen:

Zondag 27 mei 2007

Vlinderman op de planken in Haarlem, nog eens een (nederige uiteraard) poging tot slammen, met onder andere Aachenende, Eric Van Hoof, Floor Cornelisse, meneer Lazeroms, Lydia Pum, MickeyF, Kapitein Lafbek, ... Slamstart vanaf 18u, poëzie vanaf 13u, meer info hier.

Zaterdag 2 juni 2007

De Jazzpoëtici komen optreden aan St. Baafs tijdens de nogal veelbelovende Kunstsuperette?
"Bij Lies en Marieke" ,
"Kunst kopen gelijk dat het op de markt is..."
De Grote Vier van De-Poëzie-in-Combinatie-met Muziek-&-Performances treden op tussen 14u en 15u.Het schijnt dat ze het anders dan anders gaan doen en hier en daar het geheel de vibe van een dj-set willen meegeven (DJ SaVa ook nog wat later van 17u tot 19u met een speciale soldenset)...

(Met dank aan de Jazzpoëticie voor de info en kleurrijke suggestie in de mail)

Woensdag 6 juni 2007

't Gastvrij podium in Wijnegem # 4, affiche volgt hopelijk nog.

Donderdag 14 juni 2007

Alweer de volgende Muzeval in Den Hopsack:

Ze blijven bezig, mijnheer, slapen die dan nooit eens een weekje uit? Niet dus. Dan maar een nostalgisch dijkgedichtje - mét al even nostalgische scoutsgroet - om af te ronden.

toen op die dijk

dat dijkje in mijn geheugen
toen dat scoutsventje
met een veel te grote fiets
de afgeladen volle rugzak op
een plankje van de kast
vastgevezen met veel liefde
het geïmproviseerde plankje
veranderd in bagagedrager

tot het plankje brak
rugzak grondzak
en spugen tegen de wind
natte ogen, natte wangen
maar nog steeds twee plankjes

grondzak opnieuw rugzak
voor nog 25 km wind-op-kop
en later, zoveel later
beulzak in het stro
nog veel liefde te vergaan
een koffer met wieltjes
en nooit geen plankjes meer
laat staan die oeverloze dijk

© Frans V.

Dé pil!

Het regent goed nieuws voor de pilslikkende Amerikaanse vrouwen onder ons: een nieuwe anticonceptiepil, Lybrel, wordt namelijk vrijgegeven voor het grote publiek. Gedaan met die maandelijkse spurtbuien naar kleine kamertjes, gejammer over vergeten watjes-aan-een-touwtje, geen gepamper meer. Ook de Amerikaanse mannen zullen wel blij zijn: geen excuustruus die het nog zal wagen hem vijf dagen zonder te zetten...

Er is echter een klein nadeeltje: er kan, zij het slechts af en toe, een onvoorzien bloedverlies optreden. Wat bij iemand hier in de kamer de opmerking ontlokt dat ze nu toch wéét wanneer ze op haar bloedernstigste hoede moet zijn. Het gejuich verstomt al helemaal als gesteld wordt dat de er niet meer risico's dan bij andere anticonceptiepillen gelopen worden zoals een verhoogd risico op bloedklonters en hartaanvallen. Huh?? Sic.

Boeiend allemaal. Bijna even boeiend als het verhaal over de afslankende pil, maar daar wil ik me al helemaal niet meer over opboeien.

Frans V.

Mail + gedicht

Het wordt tijd dat sommige mensen het eens afleren achter ruggen om te mailen over mijn klein persoontje. Ze moeten dan maar gelijk leren dat dezelfde stijl door ditzelfde klein persoontje zal gehanteerd worden, vermits het dan toch een gangbare stijl lijkt te zijn.

Zo, kleine mededeling, die moest me toch weer even van het hart (wie kan lezen zal kunnen volgen, de anderen hoeven hier verre van wakker over te liggen). Verder valt er niet veel te melden, behalve dat het hier maar stilletjes is zo zonder Nip. Die is op bezoek bij de schone mama en Bibi mag het alweer stellen met Miss Jackie T. Gelukkig is die er nog...

Miss Jackie T aan de pc (Foto © Frans V.)

Mijn gedicht vandaag is er eentje dat ik voor Pom Wolff geschreven heb, naar aanleiding van zijn verjaardag vorige week donderdag.

podiale beschouwing

hij heeft het beet
zijn podium, zijn forum
niets anders dan decorum
voor de man die woorden plant
en dan een zaal in slingert
met de ingehouden woede
van een diep geraakte mens

zij, de anderen, aanhoren
bekijken zichzelf gegeneerd
en proeven de waarheid bloedend
op hun veel te witte zakdoeken
waarmee ze vrije doortochten
en andere beweging forceren

de meester geeft altijd thuis
zoals hij het elders doet
in zijn lokaal zonder hoeken
en andere ezelachtige oren

© Frans V.

Een idee

Nip & Vlinderman (Foto © Frans V.)

Tijdens het voorbije weekend had Nip het idee voor een gewijzigd poëziebeleid van deze Vlinderman. Kort samengevat komt het hierop neer: in plaats van mijn gedichten online op diverse sites te plaatsen, en door het aantal geplaatste gedichten niet in staat te zijn om overal op de reacties erop te reageren, gewoon een mailingbestand aanmaken, dat elke week (bijvoorbeeld) een gedicht van mijn hand exclusief in de mailbox zal krijgen. Nergens elders zal dit gedicht te vinden zijn (zij het dan op mijn pc). Ik zou ook verder gedichten blijven posten op mijn blogje, en eigenlijk kan ik ondertussen ook de vele reacties op het internet stilaan gaan beantwoorden...

Ik denk er ernstig over na. Misschien dat jij er mee over kan nadenken, door hier je mening over dit idee achter te laten. De reacties kunnen vrij gepost worden, ik stel alles open ;)

Frans V.

Oproep, mededeling, gedicht

Eerst wat mailbox-info welke verspreiding benodigt:

Beste kunstenaar, cultuurminnaar, maatschappelijk gevoelige,

Na (!) de verkiezingen wordt met de afbraak van Doel begonnen. Het havendok waarvoor Doel zou moeten wijken komt er niet. Gezonde boerenlogica trekt dan het besluit dat alle problemen van de baan zijn. Het tegendeel is waar. Er bestaat dus blijkbaar een andere logica: die van het geld, waaraan ook de politieke partijen gelieerd zijn.

Wij zijn tegen AFBRAAK en hebben een OPBOUWEND voorstel: vorm Doel om tot een DORP VOOR KUNSTEVENEMENTEN. Heb je werkelijk een vrije mening en wil je dit initiatief steunen, onderteken dan deze petitie.

Met dank,
Mark Meekers, dorpsdichter DOEL

Nog een foto van een opmerkelijk duo vandaag bij de opening van het vernieuwde Centraal Station Antwerpen: uw Antwaarpse flikken die de boel aangenaam op stelten zetten.

Hoge bomen... (Foto @ Frans V.)

Omdat ik niet kan stil zitten en omdat er iemand zo lief was om een uitnodigingske de wereld in te sturen, ga ik deze avond ook nog een podiummeken opzoeken. Plaats van het gebeuren: café A Mi Manera, ergens ter hoogte van huisnummer 12 in de Brouwersvliet, een straatje vlakbij het Antwerpse Falconplein. Organisatie: Per Podium Mobile. En dat alles dus last-minute. Wie zei daar dat een poweet niet mee zou zijn met de laaste moderne (toeristische) termen en dergelijke?

Mededelingen van algemeen nut, te noteren in de geïnteresseerde agenda:

=> 23 mei 2007: Filmforum in CG 't Gasthuis (Wijnegem)

Raging Bull (Affiche @ Kjell Wollaert)

=> 6 juni 2007 Gastvrij Podium in CG 't Gasthuis (Wijnegem)


=> 14 juni 2007 De Muzeval in Den Hopsack (Antwerpen)



bekentenis

hij denkt zichzelf
dichter bij deze wereld
brengt het ongebrachte
vanuit het voorgeborchte
onder de ogen van zij
die anders niets
ook niet van iets
zouden geweten hebben

de boodschap in franje
als bomen in de bloei
of bloemen die onverwelkt
natuurwetten tarten durven
een grijze steen die hardop
dromen durft van malse vlagen

hij brengt wat hij denkt
te moeten brengen
op een dienblaadje
gedachten van een mens

naakter bestaat er niet
noch eerlijker want hij
ondertekent alles met
zijn bloedeigen naam

Frans V.

Johannes Vermeer, gedicht

Een schilderij, een gedicht. Na een eerste poging met Gustav Klimt, is het nu de beurt aan Johannes Vermeer, een Nederlandse kunstschilder uit de zeventiende eeuw.

Het Meisje met de Parel

parelmeisje

achter haar rug om
de details van haar hals
parelmoeren schaduwteint
met een ronde bel aan de lel
van haar fraaigevormde oor
zo even om dan eeuwig
in haar ogen te blikken

zonder naam, meisje in het raam
een kind tot vrouw, zij smacht
oliedik de verzuchting van
elke man die haar ontmoet
zijn hart beroerd door haar
in zo weinig klare taal

Vermeers penseel streek
neer op zijn canvas
luchtige impressie of
diepe tekening voor
ieder die kan zien

© Frans V.

Centraal Station A'pen + gedicht

Centraal Station, the cleavage (Foto © Nip)

We (Nip en ik dus) zijn daarstraks gaan kijken naar de nieuwe winkeltjes in het station Antwerpen-Centraal. En het moet gezegd, dat ziet er allemaal bijzonder chique uit. Pralines naast de krantenshop, eten tussen de juwelen, kroketten uit de muur, zelfs de laaste nieuwe versie van de moderne bankcontactautomaat (waar die van Dexia zelfs € 10 uit de muur mee kunnen sleuren). Neem er dan het imposante van die diepe stationshal bij, zowel verticaal als horizontaal, dan weet je dat ik gelijk morgen nog terugga. En wie weet, ook overmorgen. Gedurende die twee dagen staat deze gebeurtenis immers in de schijnwerpers, en het ziet er nou eenmaal geweldig uit allemaal.

Zo zie ik er dus gekortwiekt uit (Foto © Nip)

het poweetgewoel

een steen zijn teen
met aanstoot zonder vertoon
van enig menselijk besef
de normen hier geuren
naar bederf, zo oud
er zijn in feite
geen woorden voor

dit verdient een klacht
met een uitspraak van kracht
vanaf de laatste letter
amper uitgestorven
een nieuwe dinosaurus rechtens
eender welke rechtse mening

de poweet, indachtig zijn eed,
neemt zijn beste rood ter hand
streept en schrapt alles aan kant
behalve wat hij wil geweten
dat moet blijven net als hij
zo rein als mogelijk

© Frans V.

Feestdag + gedicht

Donderdag 17 mei 2007, het is een feestdag voor de katholieke gelovige en ook voor de doorsnee werknemer in België: vandaag wordt er niet gewerkt, en door velen morgen ook al niet. Vandaag is nogal traditioneel ook de communicantendag. Dat betekent veel gebed de afgelopen dagen om toch maar dat tuinfeest door te kunnen laten gaan in open lucht. Sommige gebeden zijn doorgekomen, want af en toe klaart het wat op. Maar de meeste zijn volgens mij in dovemansoren gevallen... In ieder geval, ik begeef me straks met mijn geliefde naar een communicerend achternichtje, Pauline. Feestje bouwen dus, het is niet voor niets een feestdag ;)

Over feestdagen gesproken trouwens: dat is toch zo een dag waarop je eens lekker kan uitslapen, niet? Wel, ik blijk naast een verdoken minaret te wonen. Als je immers voor 9u gewekt wordt door een meer dan stevig volumineus CD'tje met allemaal Allah-muziek erop die dan lekker monotoon door je slaapkamer dreunt, dan zakt je humeur al wel eens. Vooral als je zo een langslaper als Vlinderman bent. Nip wist me in ieder geval te vertellen dat het waarschijnlijk niet veel zin had te gaan vragen aan de buren om het gezang even te doen verstommen, want zo een heilig lied mag je niet zomaar afzetten. Daar zijn regels voor. Of de weg van het eigen gebed. Want opeens bleef de buren-CD-speler haperen... Zou er dan toch een God...

een plek

geef me de ruimte
een plek naast jou
het hoeft niet veel te zijn
en ik laat me zien
zoals ik ben, een mens

in taal en beeld, soms
met een welgemikte aai
over de bol van jouw bestaan
en samen heerlijk lachen
om weer een kleine schuiver
die ik altijd maken moet

morgen al immers
ben ik weer weg
misschien
als de plek naast jou
te klein zou zijn
ik niet genoeg
of jij teveel

© Frans V.

Pom + kamelengedicht

Pom en Frans V. ergens in het verleden (© Frans V.)

Naar aanleiding van een vraagje van webmaster, slampoweet en andersoortige dichter Pom Wolff, die onlangs Marokkaanse oorden opzocht om zich te ontspannen, schreef ik ook een kamelengedicht. Het Antwerps bloed kruipt echter waar het soms niet gaan kan, en dus werd het een, euh, hoe zullen we dat alweer omschrijven, anders dicht. Ik wou het jullie niet onthouden (ik blijf ervan uitgaan dat er een vraag is, dus blijf ik het aanbod uitbreiden, de economist naast de dichtist laat van zich horen).

Kam' A' pen

de bulten onderweg
nat en droog, vooral dan
tellen doet hij niet
behalve de toeristen
die flitsen en gooien
wat ze niet meer willen

tweebultig in bescherming
van een kweekprogramma meer
dan vreten wat te vreten kwam
en kwispelen, hier staat het schip
droog naar de wereld te staren
gestrand en wel niet meer vlot

tussen olifant en sabeltand
met beesten onder de dieren
al betaalt geen enkele verhoging
zich een bult aan ingangsgeld
uitsterven is er niet meer bij
het leven dan wel goed
misschien toch ook weer niet

© Frans V.

Nip + gedicht

Wijlie op nieuwjaarsavond (Foto © Frans V.)

Elke dag wat bijzonders in dit leven, maar op de vijftiende van de maand het bijzonderste. Nip en ik, alweer een maandje verder. Meer ga ik er niet aan toevoegen, behalve wat cijfertjes: 2 jaren 9 maanden, dat zijn 33 maanden of ongeveer 143 weken of ongeveer 1001 dagen (sprookjes van, herkent u ze ook?) Dat zijn ook bij benadering 24.024 uren ofte 1.441.440 minuten ofte 86.486.400 seconden. Vlinderman de statistieken in binnenkort, en niet al een tijd terug, zoals een sommige mij een tijdje terug dacht toe te dichten. Trouwens met dank aan Nip voor de rechtzetting in al mijn gecijfer ;)

Ook vandaag een gedicht, schijnt een thema te zijn in één of andere groene kiescampagne, maar ik leef het gewoon, al de rest is toeval.

over vreemden spreek ik niet

ze draagt haar sluier
een mens onder de mensen
en klaagt niet over het kruis
dat anderen zo opzichtig torsen
aan een gouden ketting
om de onbedekte hals

haar hennahanden bewegen
in dezelfde nijver het gezin
waar zou moeder genoemd
de zorgen en liefde verdeelt
in gelijke porties over allen
zoals dat in gezinnen hoort

haar tong valt soms vreemd
maar meent ieder woord
dat nodig dient gezegd
al is dat doorgaans
in een andere taal

ze is mijn buurvrouw
en ik haar buurman


© Frans V.

Annick Van Uytsel, gedicht

Annick, ik hoor je

een boom, Annick, vier
duizenden, Annick, zoveel
als nodig zijn, een bos
voor wat groeien moet
nu jij dat niet meer kunt

of ik je gekend zou hebben
elke dag ontmoet ik je
in een lach, in het geloof
dat het allemaal mogelijk is
de wereld voor de jeugd
aan de jeugd ook

jij, de wereld, zeker wel
want je spreekt klaar, Annick
taal die iedereen verstaat
nog steeds bereid tot luisteren

er is hoop, Annick,
dankjewel daarvoor

© Frans V.

Moederdag + Enquête + Mano Mundo + Gedichten

Mama Mia anno 2007 (Foto © Frans V.)

Op nogal wat plaatsen in de wereld wordt vandaag Moederdag gevierd. Vermits hier een Antwerpenaar zich tot u richt, wordt er ten huize Vlinderiaans niet veel meegevierd. Antwerpen en Costa Rica vieren moeder immers op 15 augustus. Vandaag wordt door ons dan ook al eens smalend benoemd als de 'VTM-moederkensdag'. Toch maar een mailtje richting moeder gestuurd, omdat we niet helemaal van de wereld afgevallen wensen te zijn. Daarom ook dit dicht, dat ik naar aanleiding van moeders zestigste verjaardag geschreven heb:

mama

vrouw
niet meer
niet minder
vrouw

sta naast mijn zij
dat doe je
hou me recht
dat doe je
zorg voor mij
dat doe je
wees een moeder voor...
dat doe je

dat doe je nog steeds - en alles zoveel meer
zoveel jaar training en opleiding
zoveel jaar elke dag de sprong in het diepe
élke dág!
elk moment! opnieuw! en opnieuw
dát doe je!

de telefoon - jóuw telelijn
wanneer moeilijk
wanneer fijn
altijd

sommigen zouden zeggen ‘oef’
niet jij

jij
onverzettelijk koppig
onveranderlijk vasthoudend
eeuwig vriendschappelijk
onoverbrugbaar liefdevol
onverdroten standvastig

jij
welkom bij de grote zes
ik, jij, wij, de ander, het, de wereld
alles geef jij een plek

jij
wij houden van die jij
voor wie je bent
jij

© Frans V., 2002

Een ander item vandaag: Viviane, een meisken uit den Limburg dat Verzekeringen-Recht studeert - vraag me niet waarom, de andere richtingen zaten misschien al volgeboekt - is wanhopig op zoek naar mensen die een enquête voor haar willen invullen. Het liefst werkende meisjes/vrouwen, maar ook de werkende jongens/mannen mogen insturen. Ik heb er enkele minuten tegenaan gegooid en doe hier een warme oproep aan jullie om a) hetzelfde te doen en b) dit door te sturen aan jullie vriendenkringen, familieleden, buren, internauten, zolang ze maar al werken, nog niet gepensioneerd zijn en enkele minuutjes tijd te over hebben om een Limburgse studente te helpen.

Zodadelijk reist Bibi af naar Mano Mundo, dat prachtige multiculturele muziekfestival in Boom, dat er nog altijd in slaagt gratis de wereldmuziek tot bij ons te brengen. Het zal helaas niet in open lucht zijn, gezien de vochtige en winderige voorspellingen, maar daar trekken we ons niet al te veel van aan. Net zomin als dat we ons daar gisteren veel van aangetrokken hebben.

De DAMilliaanse feesttoog (Foto © Frans V.)

Tot slot nog een duister dichtje, om al dat vrolijk gezwets van hierboven wat te temperen.

Gdrasilius

neem nu dit lijf
ontdaan van al
dat menselijk zou zijn
gevoelloos in elke vezel
het ego bijna te barsten

of je hier de liefde
ook maar één seconde
mee kan bedrijven
een loze vraag
hier zijn zaken te doen
en contant wil iedereen
tegen eender welke rente

er staat ergens geschreven
dat en dit en zus en zo
bestaat ook dit lijf
met slang en krokodil
soms 's ochtends bij
jouw verschrikt ontwaken

© Frans V.

Damilliaanse feesten + gedicht

Het is zaterdag, weekend, los van het werk wat bekomen van een lekker druk weekje. Wat we gaan doen? Wel, er is een buurtfeest in de Twee Netenstraat 1, zo ergens achter de hoek van 'Park op Komst' in Antwerpen, ter hoogte van het Dam-treinstation. De Damilliaanse Feesten, van 13u tot 18u + om 20u een quiz.

Wat er zoal te doen is? Even resumeren wat er door mijn hoofd zwerft: drinken (vanalles), eten (wok, paëlla, ...), tentjes (bloemen en groenten), quiz ('s avonds om 20u), grime, springkasteel, tentoonstelling Hobbykelder, klimmuur, tombola, ... Gewoon heel gezellig allemaal, en wie komt verteren, steunt ook de wijkwerking, een afdeling van mijn huidige werkgever, Elegast uit Antwerpen. Uw vzw voor jeugd en gezin in de breedst mogelijke betekenis van het woord.

Ik denk dat ik daar mijn neus eens ga laten zien, samen met Nip en Lenie, mijn schone mama. De zon is er zelf nog altijd niet van overtuigd, maar daar trekken wij van Vlinderiaans ons niets van aan. Voor wie met de bus wil komen: lijnen 19 en 20 rijden er langs...

Nip, Lenie, Frans V. (Foto © Frans V.)

verdamt

deze wijk in onze buurt
haar gehavende gevels voor
de kleine huiskamers, waar
lampen al eens durven flakkeren
tegen het einde van de maand
het aanvankelijk gevulde schap
haar nerven stoffig laat aanschouwen

hier kennen we elkaar nog
bij de voornaam, de relatie
tussen wie en waar en hoe
in uitgeleefde gesprekken
op de hoek, het plein, de bank
draagt hier de sporen van ons
mensen die hier graag wonen

er heerst hier samen
wij en zij, de rest
te bezoeken met de bus
een tram immers
stopt hier niet
maar ons park is
al even op komst

© Frans V.

Muzevalfotoverslag + gedicht

Er doen geruchten de ronde als zou De Muzeval niet meer bestaan, laat ons daarom duidelijk wezen: De Muzeval bestaat nog wel degelijk, elke tweede donderdag van de maand, zoals vanouds, maar ze is tegenwoordig terug te vinden in Den Hopsack in Antwerpen. We zijn een stuk opgeschoven, van het (semi-mondaine) Antwerpse Zuid naar het oude stadscentrum, tegen de Grote Markt, waar anarchisme nog net iets meer is dan een stoer en sloganesk begrip voor wie daar graag mee uitpakt.

Hieronder de inleider, Guy Van Hoof, gevolgd door de gastdichter, Frank Decerf, waarna Bart Van Peer en mezelf als vrij podiumbegeleiders met de vrije dichters, in volgorde van aantreden. Geniet gerust mee van een fotoverslag over alweer een succesvolle Muzevalavond.

Guy Van Hoof (Foto © Frans V.)

Frank Decerf (Foto © Frans V.)

Herman J. Claeys (Foto © Frans V.)

de Dolle Mol - opgedragen aan Herman

de Dolle Mol is niet meer
gesloten, dat wel, het systeem
verdraagt geen klare kijkers
die teveel kunnen bespreken
met stemmen die kunnen tellen

de koffie staat te verkleumen
zonder warme mensenhanden
het lot van elke geschonken kop
in de krant van agitatie
over frustratie en defenestratie

- iets ging naar de mallemoer

zo eindigt het gesproken woord
gemuilkorfde kleine mensen waarheid
wordt nergens minder gedoogd
dan in een democratisch oord

de staat weet echter niets
van schrijven in stilte
om nog lang daarna
oorverdovend te worden gehoord

politiek, het is
niets voor mij

© Frans V.

De Antistresspoweet (Foto © Frans V.)

Kristof Van Hooymissen (Foto © Frans V.)

Pierre Magis (Foto © Frans V.)

Lode Van Oxenbergen (Foto © Frans V.)

Lin (Foto © Frans V.)

Eli Stater (Foto © Frans V.)

Bart Van Peer (Foto © Frans V.)

Valerie Rousseau (Foto © Frans V.)

Thomas Somers (Foto © Frans V.)

Philippe Van Beek (Foto © Frans V.)

Fronk (Foto © Frans V.)

Frans Vlinderman (Foto © Frans V.)