Mededeling: De Muzeval & Gedichtendag

Binnenkort, over een kleine twee weken, is het weer Vlaams-Nederlandse gedichtendag. Ook De Muzeval laat zich dan niet onbetuigd en richt een Gedichtenestafette in. Wil jij er als dichter ook bij zijn, dan kan je altijd contact opnemen met Bart Van Peer, wie weet is er nog een plekje voor je vrij...

Meer info: klik op affiche

Stadsdichter Joke van Leeuwen + gedicht zes

'Elk stadsgedicht moet een verrassing zijn'
Joke van Leeuwen doet haar intrede als stadsdichter op Gedichtendag

Foto: bron klik op foto

Over enkele weken krijgen we dus een nieuwe stadsdichter in de Koekenstad. Als je geïnteresseerd zou zijn in hoe ze dat wil invullen, dan moet je haar interview met het Nieuwsblad maar eens lezen. Ben zelf best benieuwd naar hoe ze één en ander zal verwoorden. Voor de pree (ocharme € 5.000,00 per jaar) zal ze het niet hoeven doen. Alhoewel, € 833,33 per gedicht, dat is natuurlijk mooi meegenomen...

Gisteren in de Hotsy Totsy was het een vrolijke bedoening. De kroeg zat lekker vol en voor wie de micro dicht genoeg bij de neus hield, was er ook meer dan voldoende luisterbereidheid. Nips suggestie, dat ik de mensen nog maar eens wat dichterbij het gebeuren moest betrekken door hen zelf een nummer te laten roepen, welk dan weer een gedicht uit mijn dichtschrift opleverde, sloeg aan. Nummer zes werd tot tweemaal toe opnieuw gevraagd (heb het maar één maal herhaald, er zijn grenzen aan die betrokkenheid). Daarom dat ik het hieronder even herneem (voor de verslaafden onder ons, quoi).

de toekomst later

het bestoven raam op de toekomst
op een kier voor wie bang
zijn voeten niet te snel beweegt
het kan gesloten worden
met een simpele zucht

voor de onstuitbare zoeker
naar goud in dit leven
wenkt enkel het grote gat
waar gordijnen hangen waaien
op de ademtochten van passanten
te vlug dus onderweg nooit herkend

dit steedse raam hier
is gesloten voor bezoek
eerst het eigen onderzoek nu
en dan pas wat verder ligt
hier verschiet voorlopig
geen zinnig mens

Frans Vlinderman

optreden + gedicht

Vlinderman gaat vandaag naar Gent dus. Spin De Swerts heeft nog eens een avondplekje vrijgehouden voor mij en daar gaan we graag op in. Het is immers altijd leuk om te zien hoe een publiek reageert op mijn gedichten, ook voor mezelf is het wat anders: een dichtsel schrijven of er één voordragen.

Wat trouwens ook plezant is aan zo een podiumavond, dat zijn de anderen die ik dan mag ontmoeten. Soms zijn dat oude bekenden, heel vaak nobele onbekenden, waar ik hier en daar al wel eens iets van opgevangen kan hebben. Deze avond is niet anders. En Nip gaat mee! Hiep hiep!

backstage

na de leegte van een week
vult het gebouw zich gonzend
de met fluweel gelardeerde zaal
spreidt haar bordeaux deken
over de toegestroomde menigte

met fraai gedrukte programma's
tegen bonten verlangens geplet
worden dromen onder woorden gebracht
van een wereld in scène gezet
telt iedereen ademloos af

achter de coulissen de chaos
georchestreerd en geprogrammeerd
een laatste draf naar
de finale repetitie

tussen onzekerheid en fierheid in
hangt het doek er onbewogen bij
te wachten op feestelijke nachten

Frans V.

Mededeling: optreden

Zaterdag 19 Januari 08

Hotsy Totsy
Hoogstraat 1
Gent 9000

Spinyopaat Presents:

Instant Star Free Stage with Free Entrance

Gesponsord door:

Creatief Schrijven vzw
Zirkstraat 36
2000 Antwerpen
03 222 40 99


begin 20 u

KEES MEERMAN
(bekend van TV-SHOWS als De Rechtvaardige Rechters op Canvas, bekend van Zaalshow "In Het Hol Van De Leeuw")

Roos Van Vlaenderen
(bekend van samenwerkingen met Pieter Embrechts)

Philip Meersman VS Fjorton
(Theater, Poëzie, Experimentele Unieke Show)

Spin De Swerts
(de enige Gothic Poet van Vlaanderen!)

Marie Meeusen
(Spreekmoorden & zwijgwijzen)

Frans Vlinderman
(bekend van Brussel TV)

Bart Van Peer
(woordenkoning)

Steven Crauwels
(neoromantische poëzie)

Yerna Van Den Driessche
(poëziegodin)

MEER INFO HIER

Kanker + gedicht

Hiep hiep, het is weer weekend en straks naar een receptie! Wat meer kan een mens nog willen, lekker bediend worden en oude bekenden ontmoeten bij een parelend glaasje... Samenwerken in je vrije tijd doet een mens sowieso al goed, maar als je dan wordt uitgenodigd op pakweg een receptie, dan voel je dat het ook geapprecieerd wordt. Merci, Masereelfonds.

Terwijl ik dit hier lig te typen, verschijnt er op mijn Vista-scherm dat ik door A-Squared beschermd wordt tegen 1 105 672 definities van viri en dergelijke. Het getal lijkt me zo duizelingwekkend, dat ik het gewoon niet kan vatten. Hoeveel??? Eén miljoen honderdenvijfduizend zes honderdtweeënzeventig! Slik dat maar even door. En dan zijn er nog waar ik waarschijnlijk niet tegen beschermd ben. Internet, toch zo een veilige plek op aarde...

Ben zonet langs het ziekenhuis geweest, om mijn vriend Rudy te gaan bezoeken. Ook hij had het kanker verdict te horen gekregen, maar na de operatie en revalidatie zal hij er als vanouds tegenaan kunnen op zijn site, Antwerpen. Stad en Provincie, zij het met in achtneming van een (klein) aantal aandachtspunten. Ben blij voor hem en voor zijn partner, Rita.

komedie TV

ze schudden elkaar de hand
voor de camera bevrijd
los van de naijver, de achterklap
onder de gordel na de uren
dat een ander reeds te bed

kille winterogen monsteren
de oude vijand verborgen
achter een witte rij
glimlach met een hoekje af
zo zonder de ogen erbij
met in gedachten de volgende
finale overwinningszet

de kleine man kijkt
balt de vuist die hij
zomaar in 't gelaat planten kan
van wie hij niets beladen wil
nog liever dan schijnheilig

Frans Vlinderman

Hoofdpijn + senryu

Vandaag niet, schat, ik heb hoofdpijn!

telryu

één plus één is drie
als een één maar telt voor twee
zelfs voor drie dan vier

Frans Vlinderman

daglogje + gedicht

Er zijn weer heel wat uurtjes verstreken sinds ik hier nog eens rondhing. In die tussentijd ben ik gaan slapen, heb ik een krant gekocht, Miss Jackie T geaaid (en na een bijna-aanval niet meer), in acht snelle uren mijn 16 andere veranderd in vrije tijd, een heel stuk van de krant gelezen, op de tram gezeten, gewandeld, Nip gekust, misschien gedroomd, zeker gebruik gemaakt van het (letterlijk) kleinste kamertje in ons appartement, getelefoneerd & -faxed & -e-mailed & -surft, (wan)hoop gezien en gehoord, en noem maar op. Eigenlijk heb ik weer veel gedaan, maar (na)gedacht? Niet echt. Dat hoort waarschijnlijk bij het leven van een (werkende) mens. Veel gebeurt blijkbaar op automatische piloot. Daar is op zich niets mis mee, maar ik wil zo graag eens een periode gewoon alleen maar 'contempleren'. En dat meen ik dus, eh! Als ik zo een voorzichtige blik vooruit durf te werpen, dan vrees ik dat het nog even zal duren voor het zover is. Minstens een jaar of dertig. We zullen wel zien, zeker?

van oost naar west

tussen kogel en strop ligt
de wereld van het westen
in tijdelijkheid uitgedrukt
een paar eeuwen van groei
om tot hetzelfde resultaat

in het oosten is het anders
daar brandt de lamp nog
volop op olie en flakkert
het moderne kaarsje dat het licht
nog niet helemaal gezien
mensen ook handen doet verliezen
na eerder al hun zinnen

de wereld is klein geworden
met het groeien van de geest
blijft echter nog te vaak
het bekrompen hart bestaan
dat niet weten wil van groots

Frans V.

41 maanden + senryu

Nog even meegeven: nog 213 dagen, en dan gaan Nip en ik samen de boot in. Vandaag was het dus alvast 3 jaar en 5 maanden, volgende Valentijn zitten we dan bijna op 3,5 jaar en vandaar naar spelevaren is nog maar een half jaartje aftellen. Of het kriebelt? Al eens een vlinder gezien met vlinders in zijn buik? Ik ook niet, maar het kietelt wel en ja, ik lach nog steeds...

stel - senryu

zonder reden zij
de vrouw voor de man samen
treinstel op de rails

Frans Vlinderman

Bibgeheimpjes + gedicht

Kleine waarschuwing voor de lezende liefhebber onder ons: het is niet omdat je in de bibliotheek een boek ontleent, dat je dan ook een gaaf exemplaar in handen hebt. Als je al ontdekt dat er wat mee schort terwijl je nog in de bib zelf bent, is het aangewezen even te wachten om te gaan lezen en langs de infobalie te gaan om één en ander vast te laten stellen. En niet tevreden zijn met 'ja hoor, dat hebben we wel gezien', vraag maar een schriftelijke bekentenis van je baliemedewerk(st)er.

Je wil immers niet meemaken dat je die stap overslaat en een tijd later na het inleveren van je boek een klacht aan je been hebt wegens de al eerder door jou opgemerkte beschadigingen als een boekenstormer. Nip heeft het in ieder geval vlaggen. Een ontieglijk klein boekje ontleend hebben, gezien hebben dat er iemand met water op gerotzooid had en denken 'ach, ik kan het nog lezen en daarbij, ze zullen dat al weten'.

Nou nee. Ze wisten het niet. Opeens zagen ze het (licht) en de beschadiging kon niet anders dan door de laatste ontlener zijn aangebracht. Jaaaaaaa, ééééééécht wel!

cleane nummers

zeshonderd zeventien
een mondvol getal
in een kale gang
waar veelal vrouwen
af en toe onderbroken
door een verdwaalde man
in stralend doorkijkwit
rubberstil voorbij stijven

achter het getal ligt
zeshonderd negentien
de overbuur telt niet
langer, hij is uitgeteld
zeshonderd zeventien daarentegen
telt de uren af, nog een laatste
sonde, eitje, bedpannetje
zeldzaam de man die zo fel
naar een ontslag verlangde

zonder geheimen links
rechts, links, rechts
een droge klop op een deur
die niet van kloppen houdt
zonder antwoord binnen
de grenzen van het verwachte
zijn soms wat ondoorzichtig
ligt een glimlach te bed
- hij heeft het overleefd!

Frans Vlinderman

tips & tricks + gedicht

Na mijn bijdrage van vorige week vrijdag, kreeg ik via mijn mailbox van het gastenboek een met initialen ondertekend bericht over een gerelateerd onderwerp, namelijk werkgevers en sollicitanten. Ik vermoed dat het allemaal goed bedoeld was en zo en dat ik er een waarschuwing in zou moeten lezen dat ik moet opletten met wat ik over mezelf prijsgeef op het internet. Ik plaats het betreffend bericht even integraal hieronder:

"Eén op vijf werkgevers zoekt online informatie over sollicitanten

Eén op de vijf werkgevers gaat op het internet op zoek naar gegevens over sollicitanten. Bijna 60 procent zegt dat de gevonden informatie doorslaggevend is om iemand wel of niet uit te nodigen voor een eerste gesprek. Dat blijkt uit onderzoek van Viadeo, een zakelijk netwerk op internet, naar de invloed van persoonlijke informatie op het internet. Uit het onderzoek blijkt dat een kwart van de personeelsverantwoordelijken kandidaten afwijst na het vinden van bepaalde informatie op het internet.

Ongunstig
Slechts in dertien procent valt een online onderzoek door de toekomstige werkgever gunstig uit. Daarnaast blijkt dat veel mensen zich niet bewust zijn van de negatieve invloed die online persoonlijke informatie op hun carrière kan hebben, aldus Viadeo. Internettoepassingen zoals blogs of sociale netwerken geven allemaal een ander beeld van de persoon achter een cv. Sites als MySpace en YouTube maken het online vinden van informatie steeds makkelijker. Deze informatie blijkt lang niet altijd een positief beeld te geven en verkleint in veel gevallen zelfs de kans op de arbeidsmarkt.


Foto's
Zo kwam een werkgever er achter dat een kandidaat gezocht werd door de politie, andere bedrijven ontdekten drankmisbruik en andere onethische zaken. Uit het onderzoek van Viadeo blijkt dat 31 procent van alle leeftijdsgroepen persoonlijke informatie online plaatst en dat dit niet alleen is voorbehouden voor jongeren tussen de 18 en 24 jaar. Dertien procent van de respondenten heeft foto's van feestjes online staan, in de leeftijdscategorie 18 tot 24 is dit zelfs 54 procent. Slechts negen procent van de respondenten gebruikt zakelijke profielsites om zichzelf zakelijk te promoten. (belga/adv) "

Ok, ben helemaal onder de indruk. Dus, gesteld dat ik ergens zou solliciteren en er is een kandidaat-werkgever met een overschot aan tijd die mij zou googelen, dan bestaat de kans dat ik niet zou worden aangeworven op basis van wat ik online laat uitsijpelen over en door mezelf?

Een aantal zaken:

1. De baas die mij om die reden niet zou aanwerven, is een idioot.
2. De mens achter deze blogger zal geen andere mens/betere werknemer zijn zonder zijn blog.
3. Bij mijn sollicitatie zal ik niet te beroerd zijn om mijn hobby's en bezigheden toe te lichten.
4. Ik ben een mens in de eerste plaats, werknemer in de tweede, maar dat wil niet zeggen dat ik minder werknemer zou zijn.

Lieve vriend(in), bedankt om me te willen waarschuwen voor de gevolgen van mijn openheid. Ik wil er echter graag aan toevoegen dat ik liever mezelf ben dan iemand anders en dat sommige werkgevers dat ook liever zo hebben. Laat ze dus maar speuren naar wat dan ook, er valt hier immers niets te verbergen (staat dat niet ergens in de toelichtende hoofding van deze blog?)

marionet

uit de kleren ziet hij
er nog steeds niet uit
alsof hij beter mens dan
koning van vermomming
met tierlantijntjes
voor de toeschouwer

dus draagt hij de broek
af en toe een rok
als het hem maar past
de commentaren ondertiteling
voor een streep beroering, blij
het leven rechtdoor zo die gaat
zo spontaan kan hangen blijven
in de ogen van niet zichzelf

vergeten doet hij iedere dag
hoe manieren mensen doen bewegen
als een houten geraamte rammelen
en verstrikkend in de touwtjes
van de immer schouwende ander

Frans Vlinderman

Mededeling: Woorddadige Woensdag

Een poëtisch – literaire midweekstoornis
Agenda 30 januari 2008

In de kijker:

Cesare Pavese (1908-1935) is één van de grootste Italiaanse auteurs. Pavese schreef gedichten, romans en vertaalde buitenlands werk. In 1935 werd hij wegens antifascistische activiteiten veroordeeld en een jaar geïnterneerd. Op het hoogtepunt van zijn leven ontving hij de grootste literaire onderscheiding, de Premio Strega, en maakte hij een einde aan zijn leven. Zijn werk werd in vele talen vertaald.

Op het podium:

Paul Cardon, Jo Peeters, Pierre Magie en Mistral
brengen telkens drie van hun gedichten.

Muzikale omlijsting:

Jowan speelt gitaar.

Welkom in De Kleine Wereld, Vlasmarkt 25, 2000 Antwerpen

reizen + gedicht

Vandaag gaan Nip en ik in Turnhout op ziekenhuisbezoek bij Alice, een vriendin van Mama Mia en uiteraard onszelf. We zullen bijna twee uur onderweg zijn om er te geraken. Dat is het voordeel van afhankelijk zijn van het openbaar vervoer. Misschien moeten we er toch eens over denken om ons een kleine koekendoos op wielen aan te schaffen voor dergelijke verplaatsingen. Alhoewel het tijdsvoordeel van zo'n ding niet altijd opweegt tegen de kost ervan. En toch, want zo zouden we ook bijvoorbeeld andere poëziepodia kunnen aandoen, zonder bang te zijn niet meer thuis te geraken... Bon, we zullen het (nog) eens bespreken terwijl we onderweg zijn...

reizen - senryu

uren onderweg
de tijd glijdt langzaam voorbij
vegen langs het raam

Frans Vlinderman

Bedenkingen + gedicht

Geluiden uit de oude Vlindermandagen, toen hij nog Papillon plachtte te zijn, golven door de ruimte. Vlinderman geniet, wetend dat hij de dag van vandaag dan toch bereikt heeft. Waarschijnlijk zijn er een aantal mensen die hun wenkbrauwen fronsen en zich afvragen hoe. En anderen, die spontaan op hun knieën vallen en hun eigen god danken voor het verhoren van hun gebeden. Over de rest spreek ik gewoon niet, dat zou te pijnlijk zijn. Feit is: Vlinderman is er, alive and kicking and pretty much otherwise. En dat voelt goed, zeker voor de niet gelover die Bibi ooit was.

Affin, een ietwat vreemde dag neemt een einde en ik kom dat hier even meedelen (waar dient zo een blog anders voor?)

misplaatst

uit de tijd gerukt
de hand uitgerekt
om net ernaast niet
die ander te vatten
dan toch ongrijpbaar

er hangt een handschoen
in de lucht de geur van
morgen komt de lente
zonder mij, de bloemen
uit de grond, erin
de mest van een heel jaar

hij kijkt naar de einder
waar zijn vader ongetwijfeld
wist zijn sporen in het zand
met een onaangetaste hand
de palm omhoog als toen
hij echt niet beter wist

Frans Vlinderman

een brief + gedicht

Dit weekend ga ik een brief schrijven. Een belangrijke brief, rechtstreeks aan mijn baas gericht. Vandaag vertelde ik hem het nieuws. De reactie erop is sprekend voor de reden ervan: "Wat moet ik daar dan mee doen?" Ik heb gezegd dat hij hem aandachtig moet lezen. Waarmee ik misschien net het tegenovergestelde zal bereiken, namelijk dat hij hem helemaal niet leest. Stiekem hoop ik toch op een aandachtig iemand, aanstaande maandag. En op een reactie waar deze overwerkte zot wat mee aan kan. Het gaat immers niet goed daar op het bureau: teveel werk en te weinig mensen om het gedaan te krijgen op een deftige manier. En als dan ook nog een collega voor drie weken uitvalt wegens ziekte en een andere parttime collega op bevallen ligt, dan zie je de stapel 'to do' zo groeien, al werk je je te pletter. En vermits ik nog altijd werk om te leven en niet andersom, moet er wat veranderen. En snel, want ik begin het al deftig te voelen. Zelfs Nip begint mijn gezaag beu te worden. Net zoals jullie daar aan de andere kant van het web, vermoed ik zo...

Gelukkig zijn er nog leuke momenten genoeg. De Muzeval, het filmforum, waarempel het zwemmen, het toeleven naar onze trouwdag, het verlof dat nog allemaal ingepland moet worden, de vele feestjes links en rechts in het verschiet. Ja, we schrijven een brief en gaan verder vol goede moed.

Als er nou ook nog eens iemand dat waanzinnige idee van Patrick Dewael kan afschieten om een nieuw gesloten asielcentrum te bouwen om er asielzoekers met kinderen in op te sluiten, dan sliep ik alvast veel geruster. Het gaat er mij in deze niet om dat iedere asielzoeker dan maar zomaar moet kunnen en mogen blijven, maar van kinderen blijf je af en die sluit je al helemaal niet op! Simpel genoeg voor mij om 100% tegen dit 'humaan voorstel' te zijn. Zoek maar een andere oplossing, waar de kinderen niet bij betrokken geraken en die toch in hun voordeel is.

asielkind

de deur staat tegen
de stijl, er zit een sleutel
langs de andere kant
waar mannen heen en weer
lopen in bepaalde cadans
onder 't oog van camera's

buiten schijnt de zon
het kind kijkt hunker
in het hart, het gras
ligt er heerlijk mals
op hem te wachten
samen groen te worden
tijdens het rollebollen

een loopman snauwt iets
in een vreemde taal
het kind wijst naar zichzelf
de deur, het gras, de sleutel
blijft zitten, onaangedaan
wandelt de man weg

regels zijn regels,
net zoals papieren,
waardevol in het westen
en ver daarbuiten nodig
om te kunnen overleven
in 'verworven' vrijheid

Frans Vlinderman

Bomen & bommen = haiku's

Ik zou kunnen vertellen over het werk vandaag, maar dat wordt zo vervelend. Elke dag hetzelfde liedje zingen, dat lokt geen vogel, toch? Neen, ik hou het kort, want zodadelijk moet ik naar De Muzeval. En dus post ik hier een haiku-keten, die ik onlangs naar aanleiding van een online artikel bij Pomgedichten schreef.

boom, kortweg bom

bom(m)en vallen zo
dra het geloof de wortels
elders zoeken wil

of hoe vergeten
het verleden rood gesmoord
de kettingen in

laat het maar blaten
een schaap zonder geheugen
wordt niet herinnerd

plant maar eens een bo(o)m
waar jaren later gepraat
neerhalen ontwijkt

Frans Vlinderman

(altijd open voor suggesties)

Mededeling: De Muzeval

Morgenavond geef ik weer forfait te alhier (zie maar op de Vlinderkalender), want dan is het Muzeval nummer 110! Mark Meekers komt en daarna oefent Bibi nog met een hele hoop andere dichtende medemensen op de kunst van het vrije podium. Kom dus gerust eens af, luisteren of luisteren & voordragen. Voor iedereen wat wils. En als je gewoon (poëtisch) doof bent en/of niet tuk op een verhoogje, dan kan je altijd gewoon denken dat je een avondje naar een fijne kroeg gaat...

Warmte + gedicht

Vooreerst wat gisteren betreft: Vlinderman was niet in een al te goede luim toen hij zijn blogbijdrage fabriceerde. En mocht hij daarmee mensen aan het schrikken hebben gebracht of ongerust hebben gemaakt, dan zijn verontschuldigingen niet ver weg. Bij deze dus. En nu over tot de orde van de dag.

Dat je van te grote schoenen gecombineerd met te lange afstanden blaren op je voeten kon krijgen, dat weet ondertussen iedere deelnemer aan De Dodentocht van Bornem (nooit voorbij brouwerij Moortgat geraakt...) Dat heeft naar het schijnt wat te maken met wrijvingswarmte. En van te dicht bij iets te heet komen met je handen kan je ook al blaren oplopen. Tweedegraads verschijnsel van onvoorzichtigheid. Tot zover ben ik dus mee. Maar dat je van te veel telefoneren nu ook al een blaar kan oplopen tussen je oorschelp en je hoofd, dat is weer wat nieuws voor mij. Vlinderman heeft dat 'huzarenstukje' gisteren klaargespeeld op het werk. Zoveel telefoontjes heb ik beantwoord, dat mijn arme oor nu geteisterd wordt door een gezellige blaar. Nu zou ik dat gewoon kunnen laten rusten, maar ik heb ook nog zoiets als een onmisbare bril op m'n smoeltje hangen, met het oor daarvan exact op die blaar. O jeetje dus. Daarom loop ik nu een beetje rond als een kleine sukkelaar, met een watje op z'n oor, om het contact met het brillenoor wat te verzachten...

Bron foto: klik hier of op foto

Ander 'groot' nieuws is dat ik vandaag met Nip mee ben gaan zwemmen, samen met een collega van het werk. Nip was al eens eerder met haar gaan zwemmen, en toen hebben ze toch wel 1 km baantjes getrokken, zeker. Mooi van hen, maar dat zag deze Vlinderman dus niet zitten. 500 m moest maar volstaan, de rest zou ik dan wel zien. Toch ben ik er ook aan geraakt, en om het af te ronden heb ik er dan maar 1,111 km van gemaakt. Dat staat zo leuk, niet? Wie riep daar dat ik van structuur hou???

gestructureerde regie

twee aan twee in 't wit
de tassen rechts in 't gelid
met de ondertassen eronder
in de kast op ooghoogte
altijd op dezelfde plek
en nooit eens bij de glazen

net zoals de sleutels
aan het linkse haakje hij
de hare aan het rechtse
om direct terug te vinden
bij 't verlaten van het pand
doorgaans geen tijd voor misverstand
of paniek eens twee minuten te laat
op de plek van vaste weekafspraak

hij houdt van zijn structuur
de textuur van het bestaan
waar hij de weg blindelings
doorheen het programma kent
behalve wanneer het tijd
voor een dwaze sprong
in een pas gegoten plas
zonder oog voor de natte jas
die opeens wat zwaarder weer

Frans Vlinderman

Hel + gedicht

Locatielink van afbeelding, klik hier

De hel op aarde, zou die bestaan? Ik bedoel, kan je in het vuur branden en toch naar de Delhaize moeten om pakweg een steakje te moeten hebben liggen op je bord? Is het mogelijk dat er inderdaad zoiets als karma bestaat, zodat je een leven lang wat mag nagenieten van wat onnozeliteiten uit een vorig bestaan? Een mens vraagt zich tijdens de uren nogal wat af en uw Vlinderman is er niet anders in. Om in te gaan op de gebeurtenissen vandaag, zou ik teveel moeten ingaan op details die schadelijk kunnen zijn voor instanties en personen, dus dat doe ik maar beter niet. Maar mijn aanhef zou alvast voor zich moeten spreken. Vlinderman is not amused met zijn tweede dinsdag van het jaar. Hopelijk brengen de volgende dagen wat soelaas, want het mag ook al eens wat vrolijker eraan toe gaan. En misschien kan ik hier dan wat vroeger op de avond ook eens langs komen lopen om een klein blikje in mijn wereld open te trekken voor de leeslustigen onder jullie.

buiten donker

over de stoeptegels
het getik van hakken uit
naalden gegroeide trots
met een hoofd om gebogen
je rug aan te bieden voor
het dwarsen van de straat

in het wit van haar ogen
zijn duisternis, het bed
reeds lang gespreid eens
hij voor haar gevallen
en zij ja, ja, jaaaaaa

na het gehijg komt immer
meer gehijg, gezeul, de last
van een leven samen, zij
en hij aan de reuma, zij
de vinger aan de trekker
hij aan de avond en buiten
donkerte

Frans Vlinderman

Frans Verwimp + gedicht

Papa Frans in juli 1989

Vandaag zou Papa Frans 80 jaar geworden zijn. Het getal oogt als waarvoor het staat. 80, dat is oud. Dat is ook een bril op het nachtkastje, dat is afgerond, de hoekjes door het vele leven reeds afgesleten. 80 ademt respect uit en boezemt dat de onwillekeurige toeschouwer in. 80, dat is een getal dat heel wat zegt zonder te spreken.

Deze ochtend een sms van Mama Mia, die met soortgelijke mijmeringen geconfronteerd werd. En waarschijnlijk nog met heel wat meer, nu er het afgelopen jaar zoveel ingrijpend is veranderd in haar eigen leven (auto-ongeluk, verhuizen, ...) Om maar te zeggen dat we zo allebei wel met Papa in ons hoofd zaten vandaag.

hey, Papa

sommige mensen kijken
als het niet anders kan
naar de sterren en dromen
dat er iemand terugkijkt
hen nog steeds kan zien

sommigen begeven zich naar
het stille plekje waar zovelen
naast hun eigen dierbaren
het laatste bed zagen gedekt
met granieten of marmeren sprei

anderen doen het in hun hoofd
met een klik die de pijn
van het niet meer zijn
uit hun wereld helpen
ze begraven hun herinneringen
en leven verder met zichzelf

en ach, er zijn nog zoveel anderen
die het allemaal anders doen
maar ik, Papa, ik voel je nog
even diep in dit hart van mij
als toen je naast me liep

Frans Vlinderman

Beirut + gedicht

Nip en ik hebben net 'The Chronicles of Narnia' gezien. Leuke manier om een zondagnamiddag door te brengen. Daarna dacht ik dat het misschien eens tijd was om mijn blog de nodige aandacht te bezorgen. Wat me hier bracht. Nip heeft ondertussen Beirut voor jullie beluisterbaar gemaakt via een linkje hier ergens boven.

Bron foto: klik hier

Beirut, en meer bepaald het nummer 'Nantes' heeft immers mijn hart gestolen en ik wil ook dat met jullie delen. Ik hou wel van de weemoed die die jonge zanger zomaar kan uitstralen en het hoopvolle, dat hij er gelijk bij gooit. Doet me trouwens wat denken aan die Russische zangers waar ik vroeger zo aan verhangen was... Zangers, ik heb er het grootste respect voor. Niet alleen kunnen ze hun stem gebruiken, ze vertolken ook zoveel meer dan ik ooit in een gedicht gelegd krijg. Vlinderman afgunstig? You bet he is! En laat me nu maar even lyrisch worden :-)

de zanger

engelengeluid met een spoor
van diepe menselijkheid
de zanger brengt, verzengt
dwingt op de knieën zij
die niet eerder wilden weten
van luisteren met het hart

een schrijver en zijn pen
horen verstard toe, geen letter
verloren en toch niets toegevoegd
in de wereld van hun wezen
verweesd, niet enkel hun taal
haalt het hele verhaal boven

hij sluit de deur
van een kort stukje
in de krant van iedereen
nog zoveel te lezen

Frans Vlinderman

huwelijksvergelijk + gedicht

Ziezo, de Vlindermankalender is ook weer aangepast. Zo dadelijk vertrekken naar een feestje bij Herman J. Claeys, en daarmee zal ook deze zaterdag zijn beslag wel hebben gekregen. Wat gisteren betreft: Nip en ik zijn net terug van onze ontdekkingsreis door huwend Nederland, en het ziet ernaar uit dat we wel een beetje kunnen vaststellen dat wij het anders zullen aanpakken, iets Belgischer, Vlaamser, bourgondischer ja... Niet dat het slecht was of zo, helemaal niet, maar wij zien het toch wel even anders. Nu ja, de bruid mocht er zijn, zo stralend, en ook de bruidegom zag er bijzonder huwbaar uit (niet voor mij, niet voor mij), dus dat zat alvast wel snor. Het was ook een leuk weerzien met Nips familie, waaraan we nogmaals onze eigen trouwplannen konden voorleggen, zo face to face. En dan was er ook nog jarige Oma Goes, die trouwens deze middag bij ons vertrek vroeg om iedereen de groetjes te doen. Bij deze:

iedereen de groetjes van Oma Goes!

omadame

zo kwiek zij aan de dis
alweer een kleinkind erbij
in de hoogmis van gehuwd
de feestelijke omadame
met een gouden randje
van menig jaar vol wijsheid

staat ze zo de ochtend later
ietwat moe maar best tevree
met een kopje koffie in de ene
koffiekoekje in de andere hand
uit te kijken naar het nieuwe jaar
met een volgend stel zo ergens
in het midden van haar hart

zo monter dan haar taal
en stil het nakend paar
met kruimels in de schoot
verliefde blikken heen
en weer genieten in 't verschiet
van het oma zijn

Frans Vlinderman

(pb: foto's bij de vleet, maar dat is voor later)

Solden + gedicht

Nog een klein halfuurtje en Nip en ik zijn weg naar onze Noorderburen. Zoals eerder al vermeld, gaan we daar ne keer spieken om te zien hoe dat ook alweer ging, twee mensen die elkaar het jawoord gaven en er vervolgens een feestje aan vastbreien. Ik neem de camera mee, m'n notaboekje en een goede Bic, meer zou niet gaan met mijn nieuwe broek en nieuw colberreke (jaja, Vlinderman is wezen soldenshoppen en heeft daar ongeveer anderhalf uur aan besteed (één paar schoenen, twee broeken, één colbert en twee pakjes Sterrenmix, tegenwoordig de lievelingsthee van Nip). Niks gezaag, getrek, geduw, gewoon winkel binnen, passen, ok, betalen, wegwezen. Én genieten van kortingen, dat spreekt voor zich.

In ieder geval, Vlinderman is happy, Nip is looking beautiful en Miss Jackie T doet niet al te vervelend, het belooft een leuk weekend te worden. Nu zien dat ik niet verkouden of zo word, zo zonder trui, maar acht, wat moet komen, zal toch komen. En ik kan wel tegen wat gekuch en gesnuif.

feestelijk gerol

de auto's buiten
- ze rijden voorbij
wat anders zouden ze doen -
vertellen gas voor gas
een klein verhaal van reizen
terwijl hij zij na zij
de rij wachtenden vakkundig
de zakken ledigt

iedereen zijn nieuw jaar
- met wallen onder de ogen
zo gaat dat met gefeest -
dus denkt de zakkenroller
nog snel even de zakken vullen
voor het einde van de solden
en hopen op een vrijgeleide
door terroristengevaar

en mocht het dan toch
is er altijd nog de krant
het blad van en voor het volk
met het laatste nieuws recht
in ieders hart, dat hij toch
zo een sukkelaar, al blijft de vraag
waar hij gelezen kon
met de handen kuis
in eigen huis?

Frans Vlinderman

opstaan

De rust is weergekeerd te alhier. Er staan nog enkele projectjes op stapel, maar het is beheersbaar geworden, omdat ik dus links en rechts geen gedichten meer ga plaatsen. Dat is maar goed ook, want dit jaar huw ik Nip en dan heb ik het graag niet al te druk. Noch wil ik mensen voor het hoofd stoten door niet als een trouwe hond elke dag onder elk gedicht op elke betrokken site 'mooi' en 'ooh' en 'wat gevoelig' te gaan schrijven, in de hoop dat ik zelf op de betrokken sites wordt gelezen. Affin, dan beperk ik mij liever tot dit blog en wat neuzelarij elders op het web, zonder (verplicht) engagement.

Ik moet zeggen dat ik me de afkick erger had voorgesteld. De manier waarop ik er zelf op zit te wachten, lijkt me zelfs erger dan de mogelijke craving. Zou ik dan toch niet zo verslaafd geweest zijn of zie ik de werkelijke verslaving (dit blog) niet als reëel? Wie zal het zeggen, ben er vanmorgen zelfs vroeger voor uit mijn bed geklauterd. So what? Eindelijk nog eens een Vlinderman die 7u45 letterlijk mee maakt...

Hotsy Totsy + gedicht

19 januari wordt een datum om nog eens een feestje te bouwen. Dan sta ik immers op het podium in de Hotsy Totsy te Gent. Vlinderman die zijn grenzen opnieuw verlegt: van het Antwerpse en het Nederlandse nu ook naar het Oostvlaamse! Of beter nog: back to his roots. Je zou het de Frans misschien niet helemaal aangeven, maar hij is eigenlijk afkomstig van die streken (Hamme, Oostvlaanderen), dus hij blijft voor een thuispubliek spelen...

Affin, straks, na het werken, komt er meer info, of je kan al eens een kijkje gaan nemen op Spins blog, voor meer info.

arme vrouwen

ik hou niet echt van de vrouw die
met haar zachte stem die zo zocht
naar het juiste woord onderhuids
het vel van haar man
kan stropen op dezelfde toon
waarmee ze gehakt bestelt
aan de supermarkttoog

ik hou ook niet van de vrouw die
met een glooiende glimlach rond
een stel witgestifte tanden rot
de pitbull van de straat kleineert
en nooit haar wil zal lossen
omdat die wet zou zijn

die vrouw laat ik verrekken
in een stuip van dertien jaar
het staar en het spit op rij
in de boekiek nooit nog vinden
wat haar nog enigszins zou passen

van de vent die erop slaat
of bruut neemt wat niet van hem
daar wil ik gewoonweg
niet over spreken
dat doet die zelf
achter alle ruggen om

Frans Vlinderman