Aan meerpalen geklonken

Poëtische uitnodiging:

AAN MEERPALEN GEKLONKEN

(bron afbeelding: KLIK)

Erotische en liefdespoëzie op Valentijn
met muscatwijnen uit de Languedoc

Patrick Brysbaert speelt enkele nocturnes van Chopin

Deuren: 20u00

Presentatie: Frank De Vos

Literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen

Dat het evolueert

Morgenavond treedt Vlinderman nog eens aan in Den Hopsack met erotische en liefdespoëzie, maar vandaag is het zaterdag rustdag, luierdag ook. Tijdens dat luieren kwam ik nog onderstaand zelfportret tegen en dan moet ik vaststellen dat die zelfportretten toch een gevaarlijk iets zijn, omdat een mens altijd verder evolueert. Om maar te zeggen dat het ondertussen een zelfportret van iemand anders is geworden ;-)=

Er zijn altijd uitzonderingen op de regel... (bron afbeelding: KLIK!)

zelfportret 2

onder de dikke laag
van soms wollen woorden
waar hij zich al eens verwarmt
aan wat vergeten eenzaamheid
klopt een mensenhart
een trage cadans
van overtollig onbegrip
en ook wel ander verdriet

en heel soms
als hij denkt
nu is het genoeg
tilt hij een hoekje op
om dan de ijzigheid te voelen
in onbeschrijfbare adem vol walm
over hoe hij beter anders doet

de rillingen al lang beu
blijft hij dus schuilen
onder zijn woordendeken
waar hij zich kan koesteren
in de aandacht van zijn navel

hij is een vrije schrijver
slaaf van duistere driften
en heel soms vindt hij dan
poëzie in de dag
en dat bij leven

Frans V.

Voor E.

Onderstaand gedicht is er eentje opgedragen aan E., goede vriend en mededichter, -strijder ook soms. Het is een klein riempje onder een groot en gewond hart en dat lijkt me nodig. Hou je sterk, kameraad, en zoals steeds sta je er niet alleen voor. Het is misschien wat lastig om te voelen nu, maar tijd brengt wel de raad die je voorlopig ontbeert. En ja, mensen, dat is hoe Vlinderman omgaat met zijn vrienden.

Uiteraard ook IRL (bron afbeelding: KLIK!)

behouden schoentjes

kleine schoentjes
van oranje fluweel
het leven ontvouwt zich
bij iedere blik op
kleine schoentjes

ik kan je nog dragen
je past nog steeds
op deze ruige arm
maar wat doen we morgen
als je zelf wil stappen?

we kunnen misschien samen
wat door de straten kuieren
en kijken in etalages
en dan til ik je op
als het jou te hoog zou zijn

en binnen afzienbare tijd
neem ik je dan echt mee
eens stevig stappen
op je laatste vrije avond
ik neem mijn stok dan wel mee

maar nu blijf ik nog kijken
naar die kleine schoentjes
die ik je nooit gegeven heb

Frans V.

Voorbij de vooroordelen

Het land staat al enkele jaren in rep en roer als het gaat over mensen uit het buitenland die zich hier binnenlands willen komen vestigen. Zolang ze maar op de autochtone mens 'van hier' gelijken en zich niet als een overduidelijke allochtoon uit een land voorbij Nederland, Duitsland, Engeland, Luxemburg of Frankrijk gedragen, wordt er ook niet al te veel inkt aan verspild. Maar zodra het er allemaal wat zuidelijker dan Europees begint uit te zien, slaat de schrik veel onwetenden om het benepen hart. Al dan niet terecht, maar het gebeurt meer dan deze Vlinderman lief is. Vandaar mijn bijdrage vandaag, om daar het één en ander van aan de kaak te stellen.

Zonder woorden (bron afbeelding: KLIK!)

op de vlieger

iets donkerder dan gebruind
niet veel, maar toch wel
wat naar zijn tafel gaand
glanst haar huid getaand
druppels zweet vergeefs

en ze kijkt naar hem
karbonkels diepe poelen
(ik heb de wereld gezien
ben al verder gereisd
dan jij zelfs kunt vermoeden)

en hij kijkt terug
de blanke man
bange blanke man
voor zijn plekje
eigen plekje eerst?

wuift hij haar na
uitgeprocedeerd
- hij denkt uitgeput -
naar haar toekomst terug
misschien wel haar verleden

ze ziet het niet
en hij ook niet meer
modern monster met lak
aan alles, vooral zichzelf

Frans V.

Nachtmerries, laten lopen of berijden?

Zoals ik tegen de collega's placht te zeggen: 'Feitelijk zou ik mijn overuren moeten noteren, iedere nacht dat ik van het werk vergezeld mijn dromen ook dan moet delen,' en dat het andere woorden zijn, bon, het komt op hetzelfde neer. Teveel wordt een Vlinderman gejaagd door wat gedaan en tegen wanneer en te weinig handen voor handen, het werkt in op het creatieve element dat hem zijn bestaan vergunt. Daarom deze bereden nachtmerrie voor u, nu u zo vaak al in de kou bent moeten blijven staan, omdat de Vlindermanmotor sputtert. We vinden er wel een goede mechanieker voor, ongetwijfeld, maar voorlopig wordt er hier nog volop gewacht op de juiste offerte...

Nog heel even geduld... (bron afbeelding: KLIK!)

bereden nachtmerrie

bezwaard met het ongetemde hart
verstopt hij zich schielings voor de dag
geen zonlicht zal ooit beschijnen
wat nog steeds te duister
nu al helder gezien kan worden

haast hij zich bij elke valavond
uit zijn donker hol vandaan
doorheen verlaten straten
over te leeg belopen paden

naar zijn eigen kale plekje
in het woud onder kromme eiken
om mee te klagen en te janken
naar de kille maan te onverschillig

wordt zijn gehuil als echt nooit gehoord
al weten eenzame zwervers wel beter
verstoken van zelfs hun laatste vrienden
immer alleen met de eeuwige zonden

uitgeput en aangedaan van alle zinneloosheid
spoedt hij zich voorbij het schuchter ochtendgloren
gehuld slechts in zijn verschoten kapmantel
wordt hij amper zelden dan steeds laat herkend

gezeten op zijn nachtmerrie
draaft hij door menig droom
tot het waken hem verdrijft
doch nooit de hele herinnering

Frans V.

Jachtige bekentenis

Stilaan murw gemaakt door het helse tempo van dit vlinderbestaan, vindt Vlinderman toch even een gaatje om nog eens wat te komen blogposten. Lang leve de oudjes, zij zullen blijven omdat hen door de leeftijd de afgrond werd ontzegd van de vergetelheid. Wat al zo lang mee mag gaan, zal wel moeten blijven bestaan, niet?

Blijven gaan... (bron afbeelding: KLIK!)

bekentenis

het leven werd reeds
beschreven in de kleuren
die hij niet herhalen durft
zelfs al kende hij hun namen
daarom zwijgt hij even
onmachtig met woorden
haar te kunnen beroeren

hoewel het hart pompt
en als razend beukt
tegen het inwendige van
zijn kast vol ribben
voelt hij dat het ongezegde
meer te vertellen heeft
dan hij ooit zou kunnen doen

blijft hij liggen op het bed
zijn rug één met de dekens
te smeken om wat woordenkracht
want hij staat op springen
als hij niet meer spreken kan

Frans V.

Een gewaagd Europees plan!

Europa komt eraan, voor zover het er al niet is. We kunnen er daarom maar beter ook even mee lachen, dat verguldt het 'slikken' van dergelijke pillen...

Europa dus (bron afbeelding: KLIK!)

The European Commission has just announced an agreement whereby English will be the official language of the European Union rather than German, which was the other possibility.

As part of the negotiations, the British Government conceded that English spelling had some room for improvement and has accepted a 5- year phase-in plan that would become known as "Euro-English".

In the first year, "s" will replace the soft "c". Sertainly, this will make the sivil servants jump with joy.

The hard "c" will be dropped in favour of "k". This should klear up konfusion, and keyboards kan have one less letter.

There will be growing publik enthusiasm in the sekond year when the troublesome "ph" will be replaced with "f". This will make words like fotograf 20% shorter.

In the 3rd year, publik akseptanse of the new spelling kan be expekted to reach the stage where more komplikated changes are possible.

Governments will enkourage the removal of double letters which have always ben a deterent to akurate speling.

Also, al wil agre that the horibl mes of the silent "e" in the languag is disgrasful and it should go away.

By the 4th yer people wil be reseptiv to steps such as replasing "th" with "z" and "w" with "v".

During ze fifz yer, ze unesesary "o" kan be dropd from vords kontaining "ou" and after ziz fifz yer, ve vil hav a reil sensi bl riten styl.

Zer vil be no mor trubl or difikultis and evrivun vil find it ezi tu understand ech oza. Ze drem of a united urop vil finali kum tru!

Und efter ze fifz yer, ve vil al be speking German like zey vunted in ze forst plas.
If zis mad you smil, pleas pas on to oza pepla

Gedicht: Maestro

We spelen nog eens een straatje blog. Facebook hoeft er deze blog niet onder te krijgen, toch? En we hebben ook weer een beetje tijd extra, dat helpt ook altijd. Na Gedichtendag 2010 lijkt trouwens de zuurstof weer wat rijker geworden, dus ach, waarom ook niet. En we nemen er onze vrienden bij. Degenen die bijblijven, voor eeuwig en altijd.

Ed & Nip in gelukkiger tijden

maestro

hij zoekt zijn moraliteit
curiositeit uit kinderjaren
toen hij nog les kreeg
in de wijzen van mens-zijn
zonder moeder en zeker
zonder slam-vadsige vader

zijn tic vandaag op nieren
van een kruid dat kreunt
alsof het hem zou vertellen
van de wereld der geslaagden
van ouders en diep behaagd

verblijft hij tussen oren
die alles horen doch doof blijven
voor het gekerm rondom zijn wezen
heel de wereld mag en zal
maar hij en hij alleen blijft

Frans V.

Aankondiging Muzevalactiviteit voor Gedichtendag 2010

π

DE MUZEVAL

&

Gedichtendag 2010

donderdag 28 januari 2010

Gedichtenestafette

Dichters dragen afwisselend 7’ voor

met muzikale intermezzo’s door

Lut Van Nooten

Begeleid door Frans Vlinderman

Aanvang 20.00 uur
gratis toegang

locatie: Somethingels
Oude Beurs 58
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Duffel helpt Haïti

Opsporingsbericht: Raphaël Van Den Abeele

Een buurman van onze vrienden is vermist. Daarom plaatst Vlinderman dit OPSPORINGSBERICHT ook op deze blog.

Verspreid op 19/01/2010 op verzoek van Procureur des Konings te Antwerpen
Raphaël VAN DEN ABEELE

Feiten

De politie en het parket van Antwerpen vragen te willen uitkijken naar Raphaël VAN DEN ABEELE, een man van 33 uit Antwerpen die sinds 15 januari wordt vermist.
De heer VAN DEN ABEELE werd die vrijdag rond 4 uur in de namiddag voor het laatst gezien toen hij het appartement van een vriend verliet in de Lange Schipperskapelstraat in Antwerpen.
Raphaël VAN DEN ABEELE is slank en ongeveer 1m80 lang. Hij heeft kort, donkerblond haar en blauwe ogen. Hij heeft een tatouage met zijn voornaam op zijn rechterarm. Hij gaat meestal netjes gekleed.



Getuigenissen:

Heeft u Raphaël VAN DEN ABEELE gezien of weet u waar Raphaël VAN DEN ABEELE verblijft, gelieve dan contact op te nemen met de politie via het gratis nummer :

0800 / 91.119

of reageer online

Oproep voor actie Peter-Holvoet Hanssen

Kortelings bericht via een vriend in mijn mailbox van Peter-Holvoet Hanssen, ge weet wel, de Antwerpse stadsdichter voor de komende twee jaren. Het spreekt voor zich dat u onderstaand bericht leest en vervolgens massaal reageert!

"Ahoy, fantastisch! Vandaag ben ik weer (letterlijk:) on the road met de licht mentaal 'gehandicapte' maar zeer poëtische kunstenaars Kenny Callens & Co van het project 'Vrijbus'; we observeren d'Antwerpenaren en zijn op zoek naar warme woorden (Kenny), pikante woorden (Pieter was onder den indruk van het Schipperskwartier).

Vandaag (16/01/2010) zitten we in Deurne, misschien geraken we wel (kleieieieiein kanske) in de Jezuiet. Zoudt ge in ieder geval geen oproep willen doen om vrijdagnamiddag (Meir) 22/1 of zaterdagnamiddag 23/1 (Groenplaats) naar onze poëziebus te komen en woorden en verzen (die we mogen gebruiken) aan te brengen (we hebben er nog véél nodig) die we tot gedichten kunnen kneden voor onze Woordenkraam op Gedichtendag?

Spread the word! En een fonkelende bijeenkomst strax!

KEEP THE GOOD WORK GOIN'

Peter"

Peter-Holvoet Hanssen en Herman J. Claeys, Conscienceplein, 16/12/2009

Als dat geen mensen met een dichterlijk hart of anders dichters met een menselijk hart zijn...

De Muzeval - Christoffel Hendrickx

De Muzeval aanstaande donderdag met Christoffel Hendrickx. Een herinnering.

De maestro aan het werk

Al te vaak moet u als bezoeker de laatste maanden vaststellen dat het hier af en toe wat stiller blijft dan de voorbije jaren. Dat heeft te maken met een lopend zelfonderzoek bij Vlinderman of er niet wat aan de routine dient te veranderen. Elke dag wat komen posten, het heeft op de lange duur iets verplichtends en daar wordt niemand blij om, met een verplichting meer erbij. En dus vieren we de teugels, maar we blijven ook wederkeren, waarom ook niet...

Onderstaande schreef een Vlinderman ergens einde 2006, best in zijn wiek geschoten, blijkbaar, en klaar om terug te schieten. Een autobiografisch gedichtje dus, iets wat niet zo vaak voorkomt (grmpff). Ongewijzigd vanaf het eerste uur, hier nu vrij te lees :p

Gepassioneerd, nietwaar? (bron afbeelding: KLIK!)

maestro

hij zoekt zijn moraliteit
curiositeit uit kinderjaren
toen hij nog les kreeg
in de wijzen van mens-zijn
zonder moeder en zeker
zonder slam-vadsige vader

zijn tic vandaag slaat
op doorbloede stukken nieren
van een kruid dat kreunt
alsof het hem zou vertellen
van de wereld zo geslaagd
van ouders en diep behaagd

verblijft hij tussen oren
die alles horen doch doof blijven
voor het gekerm rondom zijn wezen
ook de liefde deert hem niet
want heel de wereld mag en zal
maar hij en hij alleen blijft

Frans V.

De Dolle Mol

Een fragment naar aanleiding van de voorlaatste huldiging van Herman J. Claeys, met - dank aan o.a. Erwin Raeves alsook de blog van het Ministerie van Agitatie - op 18 december laatstleden in zijn voormalige café De Dolle Mol te Brussel.

Even over en met oorlogstaal,...

Dobber, dobber, schipper, schipper, blauw, blauw, we kabbelen een heel eind richting week-eind, samen met de levenden en de overledenen. Blijken ondertussen sommige 'brave' burgers in dit land toch wel degelijk in staat zichzelf te laten ontsporen tot ongenoemd. We zijn niet helemaal zeker meer, van niets meer. Een heel dorp dat vooral onschuld heeft uitgeschreeuwd de laatste dagen mag nu bij zichzelf te rade gaan over het waarom, over het hoe van het misvatten ook. Ik leef met dat dorp mee. Het roept oorlogstaal op, maar soit, we weten allemaal toch wel zeker van waar we over spreken, toch?

Mja, Mnee, pfff (bron afbeelding: KLIK!)

oorlogstaal

de wapens kies jij
je bent daar zo goed in
net als in al het andere
waarin ik zo slecht ben

en ergens tussenin

bevindt zich het evenwicht
het tegenwicht voor jou
als contergewicht van mij
dat ons behoedt voor vallen
en weer op moeten staan

het leven is geregeld
een zootje ongeregeld
maar deze patstelling
houdt ons beiden overeind
als het weer eens stormt
in onze relatie

straks, als de kruitdampen
de uitgang hebben gevonden
mag je daar weer aan denken
en zwijgen over de dreun
die jou het licht teruggaf
ook dat houdt ons overeind
en doet ons elkaar beminnen
met sporen op mijn gezicht

Frans V.

Over afscheid, alweer...

In deze periode van alweer een afscheid nemen/voorbereiden, leek het me raadzaam om ook eens te zien of er wat troostends terug te vinden is in mijn minimaal archief. En dan kom ik uit bij alweer beter, een gedichtje geschreven in januari 2006, kort na het overlijden van die andere dichter bij en in mijn leven, Victor Vanderdaelen aka Verdano aka Cyriel Pirard, toch al zo goed als drie jaar geleden.

Een andere mentor dan Herman J. Claeys, maar net zo goed toch iemand met een reuzegrote spiegel voor het Vlindermancanaille...

Verdano, Fixke & Vlinderman

alweer beter

het gaat alweer wat beter
met mij nu de dagen
opnieuw te tellen zijn
en morgen gewoon weer veraf
in plaats van oneindig ver weg

het is alsof ik losgelaten heb
wat een tijdje onderhuids
mij vergezelde door het niets
van een lege plek gevuld met
jouw niet te ontkennen essentie

misschien heb ik het fout begrepen en
ben jij het die mij losgelaten
weer verder door het leven stuurt
ik hoor je anders nog goed praten
in dit geschokte hoofd van mij

Frans V.

Is dit al berekoud?

Het is koud, mensen, nog niet berekoud, maar toch al wel winterpelskoud. Om de harten een beetje te verwarmen, hierbij een korte ondeugd van enkele jaren terug, en als je dat niet 'meugt', dan kan je altijd nog naar 'Groundhog Day' kijken, een beresterke film over een echt berekoud verhaal - en nog wat meer ook - met o.a. Bill Murray in een glanzend hilarische hoofdrol. En opgelet, lachen is niet verplicht, maar gieren onhoudbaar :-)=

Egyptische ondeugd uit de oudheid (bron afbeelding: KLIK!)

verlegen vraag

ik wil je plukken jij
vers gerijpte vrucht
en de nectar uit je persen
mij baden in je sappen

laat me je ontkleden
na het laveloze proeven
ook je blanke vlees beroeren
want de lente wil me al bekoren

jouw blanke pit te planten
naast de vijver in de tuin
en belooft jou te besproeien
met de eerste lenteregens

Frans V.

Over een leeg moment gesproken

Een nieuw jaar, jongens en meisjes, maar oude tijd die zich niet herverpakken laat. Het is niet om somber te doen, maar het gaat ook niet op om wat nog vers achter ons ligt zomaar te vergeten omdat het nu zomaar ineens nieuwjaar is geweest en van die zaken. Daarom dit leeg moment voor u.

Gezellig op het strand... (bron afbeelding: KLIK!)

leeg moment

hij staart naar
groene bloemen
gedrapeerd over
witte ramen
hij is thuis

als er een kaars brandt
is zij ook thuis
en kijkt hij
met andere ogen rond
in zijn centrum

dan blijft de krant
wachten op de doos
oud papier
zijn wereld dan
altijd anders

nu staart hij naar
groene bloemen in
verwelkte gordijnen
en wou dat het
al morgen was

Frans V.

Opletten met die banden!

Dag twee van het nieuwe jaar, veel gebeurd altegaar, en dus wordt het alweer tijd om bloggewijs ook van mezelf uit de wereld kond te doen van een nieuw gedicht van amper bijna vijf jaar oud. Miss Tati kijkt naar het voortschrijden van de cursor over het scherm, begrijpt waarschijnlijk niet dat een Vlinderman aan het communiceren is - zij doet dat met miauw en mauw en verder ook met af en toe een kleine klauw her en der - en zo vormen wij een lief stel. Waarschijnlijk is dat bij u ook zo. In ieder geval, zolang er geen sleet op komt te zitten is dat best zo, niet? Welkom in 2010!

Opletten met die banden, het is winter (bron afbeelding: KLIK!)

sleet

de gaten in mijn trui
trekken rotzooi aan
ongevraagde blikken
en schuine bemerkingen
alsof ik doof zou zijn
en blind voor het gewauwel

kijk ik onverstoord en liefdevol
naar mijn trouwe metgezel
met het sleet in schaamrood
op grijs gebreide wangen
fluister ik graag vergiffenis

en stroop de stramme mouwen
op over levenslustige armen
want ik ben bereid te verdedigen
wat nog groots is in mijn hart
toch iets dat ook wel telt

Frans V.