Dag brugdag

Beetje eigenaardige dag op het werk gehad. Vlinderman als quasi alleenheerser over ongeveer drie etages. Door de stilte, slechts af en toe onderbroken door het gerinkel van een verloren gelopen beller, kon je het gekraak horen van een man die eenzaam zijn zure centen aan het verdienen was, terwijl collega's en oversten zich overgaven aan een genoegdoening gevende brugdag. Het moet gezegd, vandaag was ook een uitgelezen kans om een aantal draden terug op te pikken, die de laatste maanden verloren gelegd waren wegens andere en dringender zaken. Al moet het ook gezegd dat de volgende brugdag er toch eentje voor Bibi zal worden ook.

Dan heb ik ook eens overdag de tijd in plaats van 's avonds om wat Ikeaplanken in de muur te vijzen. Dan kan ik ook eens uitslapen - al komt dat er tegenwoordig niet echt meer van, vermits ik het werkritme stilaan zonder wekker 's ochtends vroeg voel aanslaan. En die matras op de grond, dat zorgt ook niet echt voor een super-relaxed bedgevoel...

Vermits alles stilaan in gereedheid is gebracht, ben ik van plan dit weekend nog eens door te trekken en nog wat dozen finaal uit te pakken, dingen hun definitieve plaats toe te wijzen en nog wat klaar te maken om de deur uit te doen vliegen. Zaken die ik al meer dan een jaar niet meer nodig heb gehad en het eerstvolgende jaar ook niet zal benutten, gaan er onherroepelijk uit. Een beetje orde in de verzamelde chaos, quoi?

Via deze weg wens ik iedereen een bijzonder leuk weekend toe. Geniet van de kersverse olifant, van een leuk zonnetje, gevuld terrasglas ook, en bovenal van elkaar. En wacht er niet mee tot morgen, want dan kan het dus al te laat zijn, sla er de kranten maar op na. Ondertussen ga ik proberen heel lief te zijn voor een sNIPverkouden en bedhoudende eega.

te bed of niet te bed

Er staat een heus bed in onze living sedert enkele minuten. Beetje gek zicht, maar ergens ook weer niet. Nip en haar Vlinderman genieten immers van al waar ze ook maar iets of wat affiniteit mee hebben. En vermits Nip in haar jeugd in datzelfde bed heeft geslapen in het ouderlijke huis, krijgt het nu een prominent plaatsje in haar nieuwe leven met Bibi.

Verder is het te alhier al bij al een rustige dag geworden, waarbij Nip de bovenetage ietwat onder handen heeft genomen, terwijl Bibi gesjouwd heeft met dozen en dergelijke (kwestie van plaats te maken voor dat bed) én tot de vaststelling gekomen is dat sommige waterpas-meters niet altijd waterpas meten, vermits de behuizing van dat luchtbelding niet altijd muurvast zit... Gelukkig dat er nog een andere waterpas in huis was, want we zouden nogal scheve muurplanken gecreëerd hebben :p

De kleine dingen des levens, ik kan er nog uren over doorgaan, maar dat wil ik jullie niet aandoen. Tenslotte moeten jullie ook nog wat feestvieren op deze Dag Des Heren, nietwaar?

verkiezingen in aantocht

Naar het schijnt is er een olifantje geboren. Naar het schijnt zou het ook een kikker kunnen zijn, maar daar spreek ik me niet over uit. Er zijn andere schijnen en zwemen. Zoals die van mogelijke, Belgische verkiezingen ergens in juni eerstkomende. Verkiezingen, u weet wel, die dag dat u uw stem mag, excuseer, moet gaan uitbrengen op de één of andere partij waarvan u denkt dat die uw (beleids)visie het beste zal uitdragen en eventueel zelfs verwezenlijken.

Vlinderman kijkt ernaar en vindt zijn goesting niet. Teveel belofte, te weinig recht voor de raap. Iedereen heeft ondertussen al door dat er zoiets als een crisis door de wereld raast, al voelt mister Lada hem veel harder dan mister Benz. Iedereen heeft al gemerkt dat er minder in het winkelkarretje te liggen komt voor hetzelfde bedrag als pakweg drie jaren geleden. Sommigen hebben vast ook al door dat er zeer zuinig zal moeten omgesprongen worden met heel wat minder federaal geld in Vlaanderen. En een enkeling droomt waarschijnlijk van nog wat meer gratis.

Los daarvan rommelt het in de politieke regionen. De tijd van letterlijk elkanders bloed drinken lijkt met de dag dichterbij te komen als dé revival van deze nalente. Geen dag zonder een vers schandaal - meestal door leden van dezelfde (bloed)rode partij en af en toe door een donkerblauwe. Geen dag zonder een welgemikt schuin detail over hoe het beter niet zou gaan. Geen dag zonder geen werk. Geen dag tout court. En daartussen mag (moet dus) een normale mens zijn keuze gaan inkleuren, drie districten verder dan nog. Jaha, veel goesting...

Vlinderman aan de bodybuilding

Echt geweldig nieuws vandaag in de krant. Een heel bodybuilding-kampioenschap in Nederland de afgelopen dagen is niet doorgegaan. De stoere mannen waren stuk voor stuk van hun (magere?) melk omdat er Vlaamse dopingcontroleurs aanwezig waren. Verzamelend voor de poorten van hun testosteroneus Walhalla zagen ze de bui van ver al hangen. En al gaan ze graag - op een miniscuul slipje na dat een al even miniscuul 'geval' ruimschoots kan bedekken - bloot, toch wilden ze met hun gespierde billen niet hetzelfde.

Bron foto: KLIK

De macho-achtige mannen, die pronken met spierbundels waar u en Vlinderman nog niet in dertig jaar hard trainen aan toe komen, kozen eieren (kleine) voor hun geld en verkozen niet deel te nemen aan hun kampioenschap. Naderhand gevraagd naar hun motivatie om niet deel te nemen, werd er wat gespierd gepruild en naar die andere, niet deelnemende, testosteronbom gewezen, maar wat bovenal zo grappig was: de ene wou geen spelbreker zijn door dan maar zonder 'de matekes' met zijn spierballen te gaan rollen.

We kunnen doen wat we willen, maar geef gewoon één ding toe: als een heel kampioenschap (?) wordt stilgelegd omdat alle (ALLE) deelnemers te bang zijn om dopingcontroleurs te passeren, wat zegt dat dan? Onzuiver op de graat? Niet direct, die mannen hebben allemaal een schoon grateke, het zit 'm meer op de biceps, triceps en quadriceps. En niet van het vele gewichtheffen of zo. Gisteren magere Jan, die vandaag niet meer door de deur en kan. Zoietske. Speedcursus, pardon, spoedcursus. Want sporten is gezond en deelnemen belangrijker dan winnen, jaja.

Trouwens, iemand zin om eens te gaan biljarten met Vlinderman? Ik zal me inhouden...

Miss Jackie T on the move

Wat een korte week lijkt te zijn op de werkvloer, zal voor velen een extra lange blijken te zijn. We hebben immers met zowat zijn allen een dagje verlof komende donderdag, maar wie geen verlof heeft gepland op de brugdag vrijdag, die zal eraan zijn voor de moeite. Geen weekend van vier dagen in dat geval, maar een onderbreking van een werkritme met energieverspilling op vrijdag om daar terug in te geraken. Dubbel pech ook vaak, want hetzelfde werk blijft daarbij dan waarschijnlijk ook nog eens op de vijfdagenwerkplank liggen, dus moet je deze week zelfs harder werken dan in een langere week.

Kromme logica, misschien, maar Bibi voelt het wél zo aan. Gelukkig wordt er elke dag wat meer tandje bijgestoken, dus heel misschien, heel misschien gaat er eens een weekje komen dat ik me niet over het werk hoef uit te laten op deze vrijetijdsblog. Heel, heel, heel misschien, dus.

Miss Jackie T en verhuisdozen: avontuur!

Net nog met Nip een ontspannend spelletje schaak gespeeld, terwijl Miss Jackie T voor de eerste maal sedert onze verhuis haar eerste stapjes buiten heeft gezet. Het was veel gemakkelijker om de drie katten van een hondertal meter verder over de daken wat te gaan uitmauwen, dan op ons geroep terug naar ons te komen, maar de lokroep van enkele lekkere kattenbrokjes heeft haar uiteindelijk toch overhaald. We wéten dat de buur(t)katten haar wel zullen wijzen op de rechten en plichten van ons nieuwkomertje, maar toch deed het raar, toen twee van hen toch wel extreem dicht bij onze dikstaartige verkennende MJT kwamen. Die gekke bezorgdheid om iets wat zo natuurlijk is dat het wel zijn gewone gang zou móeten gaan... Ach, elke dag een beetje meer, we zien wel waar ze later moet gehecht worden ;-)

Haiku - bijna zomer

Uitgeteld, deze Vlinderman. Net terug van het laatste wapenfeit van dit weekend, namelijk het communiefeest van neefje Sander, en het is al moeilijk om te moeten vaststellen dat het zondagavond is en Bibi dus vanavond nog het huisvuil moet buiten zetten. Het lijkt er gewoon te veel aan. Misschien ben ik niet meer van de jongste of zo, maar van al dat gefeest wordt het deze mens allemaal teveel om nog ernstig lui te kunnen zijn in de aflopende uurtjes. Uitgeput, ja. Knok out. Nog net genoeg fut voor een haiku'tje.

bijna zomer - haiku

avondrood geveld
achter het regengordijn
een verborgen zon

Frans V.

Tussentijdse aftrap

Alle voorbereiding zijn getroffen, Nip en Bibi zijn zodadelijk ribbedebie naar Den Dam. Buurtfeestje, waarna we het gaan zoeken in het Turnhoutse, ander feestje bouwen voor iemand die 50 geworden - een tante van Nip als ik me niet vergis.

Vandaar dat er hier nogal weinig beweging te bespeuren valt, hoewel ik een aantal bijzonder leuke foto's heb van vorige Muzevalavond, toen Medusa en haar Baby Snakes ons enige tijd meer dan voldoende konden boeien. Die zwier ik er later wel weer op.

Voor wie geïnteresseerd mocht zijn: voor amper € 10,00 kan ik de dichtbundel 'Franse Zoenen' ofwel 'Ontbijt op bed' aanbieden van de Antwerpse dichter Marc Pairon. Gewoon een mailtje sturen naar de_muzeval@telenet.be en dan wordt er verder afgesproken hoe we de bundel tot bij jou krijgen. Met dank aan Marc Pairon!

Baby D. - alweer een vervolging ingesteld

Enkele dagen terug wond ik me danig op over wereldtopcongressen over armoede, overgoten met een exuberant sausje van genoeg eten en drinken. Daarmee dacht uw Vlinderman zijn portie deze week wel te slikken gekregen te hebben, maar ondertussen is daar toch weer wat bijgekomen.

Bart Philtjens, de man die zijn dochter na vier jaar nog steeds niet in de armen heeft kunnen sluiten omdat de toenmalige draagmoeder ervan ergens anders meer geldgewin zag, wordt nu voor de rechtbank gesleurd, wegens mensonwaardige behandeling van zijn dochter. De man wordt misbruikt om ergens de wetgevende macht in dit land het licht in de ogen (en bij uitbreiding de hersenen) te laten schijnen. Dat Bart een beetje idioot is geweest om via internet een draagmoeder voor zijn zaad te zoeken en dat niet geregeld heeft via een stevig contract, daar valt over te discussiëren. Maar dat een vader, die al zoveel jaren nul op het request heeft gekregen inzake zijn vraag om zijn vaderschap op te mogen en kunnen nemen, nu als medebeklaagde voor een rechtstribunaal wordt gedaagd, dat gaat er bij mij dus niet.

Een tijd terug klaagde ik al aan dat het hier in Belgenland stilaan te zot voor woorden aan het worden is, de realiteit wordt er in ieder geval niet beter op, met dit voorval als nieuwste aanwinst. Sleur verdorie dat kindverkopende draagmoedergeval voor de rechtbank, maar toch niet de te goeder trouw handelende spermadonor. En als die man als betrokken partij moet gehoord worden, sommeer hem dan als bevoorrechte en belanghebbende getuige van zijn onbezonnen daden. Toch niet als beklaagde.

Ondertussen gaat het leven verder, leert een kind in vreemde tongval de taal van haar vaderland en blaast de politie in dit Belgenland haar eigen zakjes vol. We genieten er maar van, van die Belgenmoppen, nietwaar? En lachen, jongens toch. U zei 'groen'?

Buurtfeest Elegast-Den Dam 2009

Vrienden van de buurtwerking,

Op 15 mei gaat er ter opwarming van het buurtfeest een kleine cocktailavond door op Elegast-Den Dam, iedereen is welkom vanaf 18 uur.

Op 16 mei is het dan zover: het echte werk; BUURTFEEST! Van 13u tot 18u!

Diezelfde 16e is er 's avonds een quiz; er kunnen nog steeds ploegen inschrijven en de uitdaging zal groter zijn dan ooit!


Het zou mooi zijn als u deze verder kan mailen, uitdelen, facebooken, ... zodat iedereen die mogelijks zou mee willen komen antwoorden, drinken of buurtfeesten ervan op de hoogte is!

Met hartelijke groet,

Marjan & Jeroen
Buurtwerkers Elegast-Den Dam
Twee Netenstraat 13a
2060 Antwerpen
03/232 60 20
buurtwerking@elegast.be

De Muzeval - Medusa & the Baby Snakes

Medusa and the Baby Snakes

Medusa,
Was born when there was war across the U.S.A.
Amazing Non-Issue, Marinated Brainiac, Neurotic Ex-Nun, Certified Nutcase…
And my name is NOT Walter!

Dit is de enige info die Medusa alias Soetkin Soethoudt over zichzelf verstrekt. U kan er echter meer over te weten komen. Tijdens de 126ste Muzeval heeft zij immers de eer gastdichter te zijn.
Ze wordt bijgestaan door een aantal gasten, waarover wel wat meer uitgebreide informatie.

Niko Rubbens:

Debuteert in 2002 met zijn dichtbundel "Figurant in een spel zonder naam".
Rond dezelfde periode begint hij ook zijn poëzie te combineren met experimentele performance.
In 2003 onstaat de muzikale improvisatiegroep "Joyous Cosmology", opgericht door Erwin Vanmassenhoven.
Niko Rubbens wordt in eerste instantie gevraagd voor zijn stem en teksten maar stapt later ook over naar synths en piano.
In 2004 richt Niko Rubbens samen met Kasper Vandenbroeck "Lasergoat" op, een avant-garde metalact met drum, synths en piano.
In 2007 ontstaat "Dwangbuizerdeffect". Een gewaagde poëtische perfomance in samenwerking met percussionist Lieven Peeters. In het begin van de samenwerking legt Niko Rubbens zich toe op de teksten, maar in de latere samenwerking maken ze ook samen muziek.
2008 wordt een jaar van creatieve evolutie.
"Lasergoat" stopt abrupt door het plotse overlijden van Kasper Vandenbroeck.
Eind 2008 begint Niko een samenwerking met dichteres Soetkin Soethoudt.

Djuna Mich:

Heeft vrije grafiek gestudeerd aan de Academie in Antwerpen. Ze tekent, schildert, speelt sopraansax en is uitgeefster en ontwerpster van Keen-magazine: een experimenteel tijdschrift waar verschillende kunstenaars, dichters en muzikanten van zowel de underground, aboveground of middleground aan meedoen.
Samen met de improvisatieband “Joyous Cosmology” laat ze haar saxklanken loos gaan in de onvatbare ruimte.
Ze speelt ook in de groep “Kurperbush”, samen met haar levensgezel Maarten Tibos.

Maarten Tibos:

Heeft animatie gestudeerd aan de Academie in Gent en studeert momenteel open atelier aan Sint-Lucas Antwerpen. Hij schildert, tekent en beoefent lo-fi elektronica en is ook terug te vinden bij de “Joyous Cosmology”.
Zijn invloeden zijn comics, film, muziek en het nu.

Joyous Cosmology:

"Totally instant sounds, twitching wawa bleep spasm space electrowizards slowly climbing on mountains looking for a fairytale in a black hole confronted with cosmic wavewars and timeless dialogues of magic suddenly falling of a rollercoaster shouting colors to the sky it's a storytelling journey through improv soundscapes."
Nogal wat leden van ‘Joyous Cosmology’ zijn geen onbekenden bij De Muzeval en zijn trouwe bezoekers. Zowel op de 2de donderdag van de maand als andere activiteiten waaraan De Muzeval deelneemt zijn ze op of rond het podium te vinden.

Wij heten U van harte welkom op donderdag 14 mei vanaf 19:30 u. in Literair Café Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24 te Antwerpen.

Even terugschakelen voor hoger

Morgenavond gaan we nog eens richting Muzeval (zie mededeling later hiero), maar vanavond geeft Vlinderman even gewoon en vooral rustig thuis. Vanaf morgenavond wordt het immers redelijk hectisch. Klein schemaatje:

Elke dag wat anders (Bron foto: KLIK)

- Donderdagavond: De Muzeval
- Vrijdagavond: cocktailavond op Den Dam
- Zaterdagnamiddag: mee gaan helpen op Buurtfeest Den Dam
- Zaterdagavond: feestavondje om een frisse 50-ster van Nips familie te vieren
- Zondag: communiefeest neefje Sander

We gaan ons dus stevig mogen weren om al die verschillende festiviteiten heelhuids door te komen. Daarom nemen we nu dus alvast even een klein beetje gas terug. We gaan een filmpje zien en verder niet al te veel drukte creëren. En gelukkig hoef ik vrijdag niet te werken, dat scheelt ook al een pak.

Een bedenking bij wereldtop over armoede

Het is nogal wat met Tom Boonen. Ja, de jongeman wint af en toe eens een stevige wielerkoers en ja, hij heeft al wat problemen gekend in zijnen privé en ja, hij ziet soms witjes rond de neusgaten in zijnen vrijetijd en ja, hij staat nogal allenig op zijnen sokkel vol idolaterie, maar om nu de laatste dagen continu op de voorpagina van de kranten te moeten vertoeven, daarvoor belichaamt hij toch echt een beetje te weinig mijnen wereld. Ik zou denken dat er toch wat meer belangwekkender zaken zijn om over te berichten.

Bron foto: KLIK

Ik denk spontaan - en ook naar aanleiding van een opmerking van Schone Papa Ton gisteren - dat er wat meer aandacht zou kunnen gaan naar het feit dat op een wereldtop van de G20 eerder deze maand er voor meer dan € 500.000,00 geld in rook is opgegaan, verteerd naar uitwerpselen en vloeibare afscheiding, en dat terwijl het besproken thema toch wel DE ARMOEDE was. Hoe kan een normaal denkend mens nu verwachten dat die welvoldane wereldleiders in eendert Wiens Naam ook maar het flauwste benul hebben van waar ze het over hebben?!? Ik bedien me niet graag van een uitroepteken, maar hier staat het er verdomd goed op zijn plaats te staan. Al even spontaan verder gaand kom ik uit bij 'hoedt U voor de wolf die de passie preekt'. Op water en brood zou zo'n conferentie moeten afgewerkt worden. En niet in een chique conferencezaal, maar in het midden van een verlebberd park. Dat de Heren en Dames wereldleiders zelf eens ondervinden waar ze het nou helemaal over hebben. Misschien dat dergelijke vinger aan de armoedige pols tot wat meer resultaat zou leiden in het uit te stippelen beleid. Het is uiteraard maar een spontane bedenking, met dank aan SP Ton, maar toch wel eentje die ik u niet wilde onthouden.

Door de armoe heen

Hebt u het afgelopen weekend ook in uw krant gelezen dat de heren en dames wereldleiders erin geslaagd zijn een veelvoud aan inkomsten van duizenden ons omringenden op te souperen op enkele dagen tijd en dat dan nog wel tijdens een congres (ik weiger het een wereldtop te noemen) over armoede? Een pondje of 500.000, slordige € 620.000, en dat om de maag te sussen en de dorst die komen zou kunnen te lessen, om te bekijken hoeveel eurocent er nodig is om iemand in leven te houden per dag. Hebt u het gelezen?

Mijn spontane vraag was hoe zo een van de pot gerukte politicus, met nul komma nul gevoel naar de realiteit van miljarden mensen, ooit met een gedegen oplossing zal kunnen komen. Wie het betere niet kan laten tijdens een debat over het mindere, heeft die nog wel spreekrecht? En iedereen zwijgt, iedereen slikt, iedereen hoopt op het beste voor zichzelf - we zijn tenslotte allemaal mensen, nietwaar?

Vlinderman stelt zich allengs meer en meer vragen, los van de penibele (en ook dat is een variabel iets tegen het wereldse 'licht') situatie waarin hij zich met Vlindervrouw bevindt, over het hoe en waarheen en waarom en nog wat van die dingen. Het plaatje lijkt hoe langer hoe minder te kloppen. En wat daaraan dan te doen, eh. We beraden ons. Later meer dus ;-)

Ebony Sikelelwa Wuyts

Heden ochtend vroeg op pad, want neefje Sander zou zijn eerste communie doen en daar wil nonkel Vlinderman dus best bij aanwezig zijn. Om 9u26 ter plaatse bleek er aan de kapel van Duffel nogal weinig beweging te bespeuren, wat Nip quasi onmiddellijk opmerkte. Eigenaardig, voor een communicantenmis die binnen 4 minuten van start zou gaan. Het werd snel helemaal duidelijk na een telefoontje naar Oma Mama Mia. We stonden er een week te vroeg! Over agendamensen gesproken, wij blijven er stom bij.

Gelukkig konden we nog terecht bij Getuige Ann & Dochter Cato, die ons samen met Opa Ivo warm ontving met niet ontplofbare Senseo-welzijnskopjes. Zo geraakt een mens ook ne keer waar hij tot dan toe nog niet geraakt was.

Halve voormiddag later aangebeld bij Fiere Nieuwe Papa Polle en Fiere Nieuwe Mama Wendy, om kersverse dochter Ebony Sikelelwa Wuyts te gaan begroeten. Een wolk van een kind en twee tropische buien vol milde weldaad van ouders. Toch wel leuk om zien hoe twee mensen samen hun weg zoeken te plaveien met meer dan genoeg ruimte voor een ander mensje.

We hebben de dag zonet afgerond met een pitta-onderhoudje samen met Britt & Yoerie, twee buurmensen van de Red & Blues, en daar houden we het dan ook bij in onze berichtgeving vandaag. Niets te kritisch, dat bewaren we voor later. Geniet nog van deze avond en laat maar weten of het nog steeds avond was ;-)

Openbare files bij Ikea

Het pand staat hier weer op stelten. Vlinderman en Nip zijn zoals aangekondigd naar Ikea getrokken en na enig pas en sleutelwerk is Vlinderman thuisgekomen met de nieuwe aanwinsten. Alleen. Hoe ruim de Vlindermobiel er ook lijkt uit te zien, de realiteit heeft ons vandaag geleerd dat het óf Nip óf de kasten zijn. Nip achterlatende bij de bushalte aan de Boomsesteenweg was de keuze van Vlinderman overduidelijk: de kasten.

Wat is er trouwens nog fouter dan je eigen wagen voor een bestelwagen nemen? Vertrouwen stellen in die 70% niet bij de socialistische vakbond aangesloten buschauffeurs bij De Lijn. We zitten nu in de tweede dag van de aangekondigde congé, pardon, staking door die sossen, maar het lijkt wel alsof bijna alle chauffeurs dat kleurtje dragen. Bibi had de wagen al uitgeladen in Deurne, toen Nip nog steeds stond te wachten op welke bus dan ook. Bon, we zijn haar dan maar gaan halen, vermits ik al die paketten toch niet alleen de trap(pen) wenste op te zeulen. En ik maak bij mezelf momenteel de bedenking of er ook bij De Lijn - en bij uitbreiding het gehele openbare vervoer dat u en ik zo gul sponsoren, naast wegentakstoestanden en dergelijke - niet best een minimumdienstverlening wordt ingesteld bij van die stakingsacties die vooral de reiziger treffen, niet de beoogde met-plakjes-zwaaiers.

Ik zou hier trouwens nog een heel epistel kunnen laten verschijnen over de dagelijkse files bij mensen die het openbaar vervoer overduidelijk niet vertrouwen - in het midden gelaten of dat al dan niet terecht is, dat wanvertrouwen - die bijna dagelijkse kost geworden zijn en dat in tijden van zoveel ontslagen. Het was immers frappant hoeveel ontslagen er de laatste maanden al gevallen zijn en toch nog altijd files die langer en langer werden. Dan toch niet door de werknemer. Maar dat ga ik dus niet doen. Urbanus heeft mijn vermoedens in de weekendkrant bevestigd en daarmee is de kous af - voorlopig toch. Vlinderman wist het. Alweer ;-)

Trouwens, Bibi moet nog wat vijzen. Nog snel wat beterschap wensen aan sNIPverkouden SM Lenie en we zien elkaar later nog wel weer.

Den Ikea overvallen

Vandaag een eerder lange dag achter de rug, net zoals maandag er eentje was. Bibi is zo ongeveer een half uurtje thuis en voelt aan de voeten dat het geen doordeweekse werkdag is geweest. Gelukkig staat daar tegenover dat mijn baas, mijn voorzitter en Minister-President Vlaanderen hebben gesproken over het engagement dat we met zijn allen nemen om dingen te realiseren. Geweldige boost somtijds en vandaag was dat niet anders. Het helpt deze Vlinderman sommige geleverde inspanningen te relativeren.

Morgen gaan Nip en ik den Ikea overvallen. We hebben immers nog wat spullen nodig en dankzij Oma Goes kunnen we daarin alvast één en ander realiseren, waar we anders op mijn vakantiegeld hadden moeten wachten. Iedereen zal al wel gelezen hebben dat we hier in België officieel in een recessie zitten, wel, als ge het allemaal moet doen met een enkel 'preke', dan weet je waarschijnlijk wel hoe lastig het hier soms is om het einde van de maand te halen met datzelfde enkel 'preke'. Niet dat we klagen, we zijn geen noemenswaardige materialisten en we geraken er best wel, maar ruim en ver over die maandbarrière springen, nou, dat doen we dus niét.

Frans & Nip Vlinderman aan hun vooravond...

Veel meer nieuws valt er momenteel niet te rapen, dus ga ik me toeleggen op het ontleden van de lijst voor Ikea. Nip heeft haar best gedaan daarop en de oerman in mij wil niets liever dan er nog een extraatje uithalen...

Ongehoord!

De publieke verontwaardiging van een Vlinderman durft nogal eens 'laat' te verschijnen, maar toch wil ik hier mijn bedenkingen formuleren bij iets wat momenteel voor de Belgische rechtbanken te verschijnen valt. Ik schets het beeld.

Een man rijdt met zijn gezin op een baan. Op deze hoofdbaan staan lichten die toevallig niet werken op die dag. De man vertraagt en rijdt dan door. Een andere man, oud en gepensionneerd, komt van een dwarse richting en rijdt gewoon door. Hij rijdt de familieman aan, die daarbij twee kinderen verliest en amper zelf het leven behoudt, omdat hij geen voorrang verleent.

Een jaar later komt de hele zaak voor de rechtbank. Er is geen betwisting op het vlak van fout. Toch daagt de aanrijdende, in fout zijnde, oude man het jonge gezin - dat ondertussen nog steeds om twee kinderen rouwt - voor de rechtbank. Zijn aanklacht: hij lijdt onder het feit dat hij door dat door hem veroorzaakte ongeluk twee kinderen heeft gedood, omdat een expert heeft verklaard dat de twee jaar oude kinderzitjes sleet zouden vertoond hebben op het sluitsysteem (even vergetend dat als hij zijn voorrangsregels gerespecteerd zou hebben, er van problemen geen sprake zou zijn geweest).

Tot zover het verhaal. Vlinderman gruwt bij dergelijke verhalen. Kan die ouwe vent niet gewoon toegeven dat hij niet gestopt is waar hij had moeten stoppen en verder vergoeden wat er toch niet te vergoeden valt? Moet hij nu echt een vader en een moeder die twee kinderen door zijn onzorgvuldigheid verloren hebben en er dus niet meer zijn, een klacht aansmeren wegens wat dan ook?

En het gaat verder. We leven in België en daar mogen de rechters gekke uitspraken doen met de letter van de wet als hun ruggespraak en verantwoording. Wel, Vlinderman belooft dat als die twee ouders veroordeeld worden, hij actie zal ondernemen. Ik word dan PC, Poéte Combattant! Het hoeft echt niet veel gekker meer te worden.

Na de blub

Van mijn blub gisteren ben ik al wat bekomen. Niet dat het er op het werk wat minder op geworden is, daar moet ik nog steeds van begin tot einde stevig uit mijn pijp komen om het allernoodzakelijkste gedaan te krijgen, maar omdat ik het moet toegeven: eventjes blub zeggen, verlicht het gevoel absoluut en volkomen. Waarschijnlijk omdat het zo een geheel niets zeggend woordje is, totaal onverwachts om te horen (lezen, in uw geval) en omdat het toch zoveel uitdrukt. Ik ga trouwens eens broeden op dat woord, want ik vermoed er een gedicht in. Of een gedichtje, dat kan ook.

Nip is vandaag de prinses gaan uithangen in Het Paleis en dat leverde een mooie rok, een flashy jeans en een leuk leren jasje op. Zo is die verjaardag van haar ook weer verzilverd. Bibi heeft het afgerond met een setje Ferrero Rocherkes, dus mogen we ervan uitgaan dat zij alvast in feeststemming verkeert. Overmorgen gaat Vlinderman nog een lang dagje maken en dan kan hij zich weer toeleggen op alweer een weekendje. Feestweekendje trouwens, want we starten met een feestelijke receptie om te eindigen met een communiefeestje van neefje Sander. Moet er nog zand zijn?

En een engel zal nederdalen en over Miss Jackie T waken...

Mei zit trouwens vol verrassingen en feestjes allerhande, waarvan het leukste voor de dichter in mij mijn allereerste optreden in Ruigoord zal zijn, tijdens Vurige Tongen, een poëziefestival dat toch al enkele jaartjes op de internationale agenda staat tijdens het Pinksterweekend. Daar valt uiteraard nog wat aan voor te bereiden en eerst hebben we volgende week nog De Muzeval, maar stiekem tel ik toch al stevig af om in de Vlindermobiel te stappen en mij richting Amsterdam te begeven...

Meer volgt later nog wel, zoals steeds ;-)

blub

Blub

Den draad van Vlinderman

Vlinderman is een beetje 'zijnen draad' kwijt over het reilen en zeilen in dit land. België blijkt immers het land te zijn, waar nieuwe omwonenden van een luchthaven in staat zijn om vanuit puur egocentrische (of is het egoïstische?) beweegredenen met hun klachten over (nacht)lawaai diezelfde haven te dwingen om minder vluchten toe te laten, met gevolgen voor de tewerkstelling van duizenden anderen, die daar al járen hun boterham mee verdienen. Het is ook het land waarin mensen via de rechter een man zijn beroepsrecht om een visrestaurant aan de kust uit te baten, kunnen ontnemen. Of wat gedacht van een dorp dat in zijn geheel onteigend wordt om iets te bouwen, wat er naar meer dan alle waarschijnlijkheid toch niet gaat komen? Vraag het maar aan de Doelenaar, zowel de reeds verdrevene, als degene die er nog steeds, met de moed der wanhoop waarschijnlijk, nog steeds hardnekkig blijft wonen.

Het zijn maar enkele voorbeelden van hoe het individu in een maatschappij erin slaagt zijn eigen kleine gelijk te halen ten koste van soms vele anderen, en dit zonder dat 'de gemeenschap' ervoor op straat lijkt te komen. Hoeveel berichtgeving er ook rond te vinden is. Bij diverse acties toont diezelfde gemeenschap nochtans dat ze gul kan zijn voor de slachtoffers die in soms ver uiteengelegen hoeken is gedrumd. Broederlijk Delen, Artsen Zonder Grenzen, Kom Op Tegen Kanker, telkens opnieuw tasten we ferm in de buidel, crisis of geen crisis. Jaar na jaar worden records scherper gesteld of op zijn minst geëvenaard. Dan kan men toch niet anders dan spreken van een gedegen burgerzin, niet?

Maar dan komt dat 'ikke ikke ikke'-gevoel soms opeens op zetten en is het hek van de dam. Mijn buurman eet teveel look en dat ruik ik tot in mijn living. Hé, laten we een spel spelen vanavond: uitvinden hoelang het duurt voor ik een rechter zo gek krijg dat die buurman voortaan geen look meer mag eten. Of misschien als slachtoffer van een verkeersongeval, omdat ik met mijn idiote harsens tijdens een wielerwedstrijd de straat nog snel even wilde oversteken om Jef van om de hoek te zeggen dat het die avond niet zou kunnen en dan overhoop werd gereden door het peloton, even de burgemeester voor de rechtbank dagen omdat die niet genoeg dranghekkens had geplaatst om mij tegen te houden. Waar gaan we heen? Iemand?

En of ik dan ooit nog eens aan kinderen wil beginnen. Waar zouden die moeten gaan wonen/leven? In dít land? En bij uitbreiding: in déze wereld?