Deze blog - op eigen risico reageren
Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.
Vandaag op het werk twee solliciterende would be collega's zien passeren. Een klein testje was hun deel, om te zien of ze bijvoorbeeld met pakweg Word overweg konden. Dat gaat zo in zijn werk: ze krijgen elk een blad, waarop wat tekst, een kop- en voettekst, paginanummer, een tabel en wat titeltjes staan. Die moeten ze dan 'kopiëren' in een nieuw document en de opmaak ervan zo goed als mogelijk hernemen. Ze krijgen daar een kwartier voor. Ik weet niet in hoeverre ik zelf in 1999 binnen de tijd gebleven was, maar ik weet nog wel dat het een quasi exacte kopie was. Als ik dan nu zie wat ik terugkreeg, hm. Affin, misschien was de opdracht niet met hand en tand genoeg uitgelegd... We zullen wel zien wat het wordt met hen of anderen.Ik denk dat ik ondertussen officieel mag zeggen dat ik blogverslaafd ben. Zeker nu ik niet (of toch nauwelijks) nog op andere sites wat ga plaatsen, wil ik hier wat uitgebreider rond hangen. Niets zo plezant om immers wat woorden door het internet te laten rollen en zien of iemand ze heeft opgepikt. En af en toe gebeurt dat dus wel degelijk en dat vind ik persoonlijk dan weer bijzonder. Zo iemand die even stopt om een lettertje of wat terug te laten rollen... Ik heb hier niet echt veel te klagen, maar Nipje, die krijgt amper een reactie te verhaspelen. Spijtig, want ik vind dat ze soms echt behoorlijk origineel uit de hoek kan komen. Nu nog wat regelmatiger plaatsen misschien...
Onderstaand gedicht naar aanleiding van zoveel vuiligheid uit Bulgarije, verhalen over verwaarlozing en mishandeling, die niemand onberoerd zouden mogen laten.
weeswoede
we zullen je met ons meenemen
naar een thuis, jij verdient
ook een kans op het kruis
van de rechtgeaarde Kristen
nadat je er oud genoeg voor
in Chinaland staat een Westers paar
vertederd door een kleintje
ongewild van 't andere geslacht
opzij geschoven voor de regel
dat er maar één de man kan
en zij dus kansloos
dichterbij broeit er
volkse woede om wat
amper enkele duizenden kilometers
verder in het eigen Europa
gebeurt het onvoorstelbaarste
tussen een volk en haar kinderen
niets meer dan onverschilligheid
Frans V.
Vlindertje is terecht. Via via kwam hij te weten dat er hier nogal wat ongeruste mensen nogal wat ongeruste vragen hadden bij zijn plotselinge verdwijnen. Hij heeft dan ook zo snel als mogelijk contact opgenomen met familie en vrienden. Via deze weg toch een warm en welgemeend woord van dank aan iedereen die mee geholpen heeft aan de verspreiding van onze bezorgdheid. En verder: eind goed, al goed! Nu hem nog terug zien verschijnen...Verder in de krant vandaag niet echt veel soeps om even bij stil te staan. Of toch. U hebt links of rechts waarschijnlijk al opgevangen dat er twee Vlaamse vrouwen in Jemen met kogels afgemaakt zijn tijdens een toeristische reis. Veel wil ik daar niet over kwijt, maar wel over de lezersrubrieken. Daarin verschijnen nu met de regelmaat van een klok bijdragen van mensen die vinden dat het toch wel hun eigen schuld is. Iederéén weet toch dat het in Jemen lévensgevaarlijk is, de klok rond, het jaar rond. Wie daar dus naartoe trekt en wordt neergeschoten, wel, dat is diens eigen dikke schuld. En dan heb je nog een toeristische Vereniging van Vlaamse Reisbureaus, die vindt dat de overheid reizen naar dergelijke landen zou moeten verbieden. Wel, daar krijg ik het nu eens tot tweemaal toe van op mijn heupen. Ten eerste vraagt niemand om neergeschoten te worden. Punt aan de lijn. Alsof je in pakweg Nijvel niet door een Bende kan gedood worden terwijl je de ingrediënten voor de avondsoep aan het kiezen bent. Nee, het blijft immens erg voor de nabestaanden, en daar zou de aandacht naar uit moeten gaan. Ten tweede zou de overheid nog maar eens een (wetgevende) regel moeten opleggen aan de mensen. En dan achteraf maar klagen dat er zoveel regeltjes en wetten zijn...doorgeregeld
doe die voorschoot aan
achter de toog geen betoog
voor meer kleur of eigen fleur
de letter zegt bescherming
van de wet, van de mens
wordt niets verwacht
stop bij rood, vertraag bij oranje
door groen mag iedereen vrij door
behalve als het rood is en luid
sirenevol met flikkerlicht
dan stopt men beter ook
de oren even dicht
en wie nog echt wil werken
tekent een heus contract
opgesteld volgens de regels
van de arbitraire kunst
in Brussel verheven tot
de mooiste doolhof van
het rechten- en plichtenmodel
wie dit allemaal niet wil
kan nog steeds verhuizen
naar het laatste lege eiland
na het tekenen van overeenkomst
met de onbewoner te aldaar
Frans V.
Binnenkort, over een kleine twee weken, is het weer Vlaams-Nederlandse gedichtendag. Ook De Muzeval laat zich dan niet onbetuigd en richt een Gedichtenestafette in. Wil jij er als dichter ook bij zijn, dan kan je altijd contact opnemen met Bart Van Peer, wie weet is er nog een plekje voor je vrij...
Meer info: klik op affiche
'Elk stadsgedicht moet een verrassing zijn'
Joke van Leeuwen doet haar intrede als stadsdichter op Gedichtendag
Foto: bron klik op fotode toekomst later
het bestoven raam op de toekomst
op een kier voor wie bang
zijn voeten niet te snel beweegt
het kan gesloten worden
met een simpele zucht
voor de onstuitbare zoeker
naar goud in dit leven
wenkt enkel het grote gat
waar gordijnen hangen waaien
op de ademtochten van passanten
te vlug dus onderweg nooit herkend
dit steedse raam hier
is gesloten voor bezoek
eerst het eigen onderzoek nu
en dan pas wat verder ligt
hier verschiet voorlopig
geen zinnig mens
Frans Vlinderman
Vlinderman gaat vandaag naar Gent dus. Spin De Swerts heeft nog eens een avondplekje vrijgehouden voor mij en daar gaan we graag op in. Het is immers altijd leuk om te zien hoe een publiek reageert op mijn gedichten, ook voor mezelf is het wat anders: een dichtsel schrijven of er één voordragen.
Wat trouwens ook plezant is aan zo een podiumavond, dat zijn de anderen die ik dan mag ontmoeten. Soms zijn dat oude bekenden, heel vaak nobele onbekenden, waar ik hier en daar al wel eens iets van opgevangen kan hebben. Deze avond is niet anders. En Nip gaat mee! Hiep hiep!backstage
na de leegte van een week
vult het gebouw zich gonzend
de met fluweel gelardeerde zaal
spreidt haar bordeaux deken
over de toegestroomde menigte
met fraai gedrukte programma's
tegen bonten verlangens geplet
worden dromen onder woorden gebracht
van een wereld in scène gezet
telt iedereen ademloos af
achter de coulissen de chaos
georchestreerd en geprogrammeerd
een laatste draf naar
de finale repetitie
tussen onzekerheid en fierheid in
hangt het doek er onbewogen bij
te wachten op feestelijke nachten
Frans V.
Zaterdag 19 Januari 08
Hotsy Totsy
Hoogstraat 1
Gent 9000Spinyopaat Presents:Instant Star Free Stage with Free Entrance
Gesponsord door:
Creatief Schrijven vzw
Zirkstraat 36
2000 Antwerpen
03 222 40 99
begin 20 u
KEES MEERMAN
(bekend van TV-SHOWS als De Rechtvaardige Rechters op Canvas, bekend van Zaalshow "In Het Hol Van De Leeuw")
Roos Van Vlaenderen
(bekend van samenwerkingen met Pieter Embrechts)
Philip Meersman VS Fjorton
(Theater, Poëzie, Experimentele Unieke Show)
Spin De Swerts
(de enige Gothic Poet van Vlaanderen!)
Marie Meeusen
(Spreekmoorden & zwijgwijzen)
Frans Vlinderman
(bekend van Brussel TV)
Bart Van Peer
(woordenkoning)
Steven Crauwels
(neoromantische poëzie)
Yerna Van Den Driessche
(poëziegodin)
MEER INFO HIER
Hiep hiep, het is weer weekend en straks naar een receptie! Wat meer kan een mens nog willen, lekker bediend worden en oude bekenden ontmoeten bij een parelend glaasje... Samenwerken in je vrije tijd doet een mens sowieso al goed, maar als je dan wordt uitgenodigd op pakweg een receptie, dan voel je dat het ook geapprecieerd wordt. Merci, Masereelfonds.Terwijl ik dit hier lig te typen, verschijnt er op mijn Vista-scherm dat ik door A-Squared beschermd wordt tegen 1 105 672 definities van viri en dergelijke. Het getal lijkt me zo duizelingwekkend, dat ik het gewoon niet kan vatten. Hoeveel??? Eén miljoen honderdenvijfduizend zes honderdtweeënzeventig! Slik dat maar even door. En dan zijn er nog waar ik waarschijnlijk niet tegen beschermd ben. Internet, toch zo een veilige plek op aarde...Ben zonet langs het ziekenhuis geweest, om mijn vriend Rudy te gaan bezoeken. Ook hij had het kanker verdict te horen gekregen, maar na de operatie en revalidatie zal hij er als vanouds tegenaan kunnen op zijn site, Antwerpen. Stad en Provincie, zij het met in achtneming van een (klein) aantal aandachtspunten. Ben blij voor hem en voor zijn partner, Rita.komedie TV
ze schudden elkaar de hand
voor de camera bevrijd
los van de naijver, de achterklap
onder de gordel na de uren
dat een ander reeds te bed
kille winterogen monsteren
de oude vijand verborgen
achter een witte rij
glimlach met een hoekje af
zo zonder de ogen erbij
met in gedachten de volgende
finale overwinningszet
de kleine man kijkt
balt de vuist die hij
zomaar in 't gelaat planten kan
van wie hij niets beladen wil
nog liever dan schijnheilig
Frans Vlinderman
Vandaag niet, schat, ik heb hoofdpijn!
telryu
één plus één is drie
als een één maar telt voor twee
zelfs voor drie dan vier
Frans Vlinderman
Er zijn weer heel wat uurtjes verstreken sinds ik hier nog eens rondhing. In die tussentijd ben ik gaan slapen, heb ik een krant gekocht, Miss Jackie T geaaid (en na een bijna-aanval niet meer), in acht snelle uren mijn 16 andere veranderd in vrije tijd, een heel stuk van de krant gelezen, op de tram gezeten, gewandeld, Nip gekust, misschien gedroomd, zeker gebruik gemaakt van het (letterlijk) kleinste kamertje in ons appartement, getelefoneerd & -faxed & -e-mailed & -surft, (wan)hoop gezien en gehoord, en noem maar op. Eigenlijk heb ik weer veel gedaan, maar (na)gedacht? Niet echt. Dat hoort waarschijnlijk bij het leven van een (werkende) mens. Veel gebeurt blijkbaar op automatische piloot. Daar is op zich niets mis mee, maar ik wil zo graag eens een periode gewoon alleen maar 'contempleren'. En dat meen ik dus, eh! Als ik zo een voorzichtige blik vooruit durf te werpen, dan vrees ik dat het nog even zal duren voor het zover is. Minstens een jaar of dertig. We zullen wel zien, zeker?van oost naar west
tussen kogel en strop ligt
de wereld van het westen
in tijdelijkheid uitgedrukt
een paar eeuwen van groei
om tot hetzelfde resultaat
in het oosten is het anders
daar brandt de lamp nog
volop op olie en flakkert
het moderne kaarsje dat het licht
nog niet helemaal gezien
mensen ook handen doet verliezen
na eerder al hun zinnen
de wereld is klein geworden
met het groeien van de geest
blijft echter nog te vaak
het bekrompen hart bestaan
dat niet weten wil van groots
Frans V.
Nog even meegeven: nog 213 dagen, en dan gaan Nip en ik samen de boot in. Vandaag was het dus alvast 3 jaar en 5 maanden, volgende Valentijn zitten we dan bijna op 3,5 jaar en vandaar naar spelevaren is nog maar een half jaartje aftellen. Of het kriebelt? Al eens een vlinder gezien met vlinders in zijn buik? Ik ook niet, maar het kietelt wel en ja, ik lach nog steeds... stel - senryu
zonder reden zij
de vrouw voor de man samen
treinstel op de rails
Frans Vlinderman
Kleine waarschuwing voor de lezende liefhebber onder ons: het is niet omdat je in de bibliotheek een boek ontleent, dat je dan ook een gaaf exemplaar in handen hebt. Als je al ontdekt dat er wat mee schort terwijl je nog in de bib zelf bent, is het aangewezen even te wachten om te gaan lezen en langs de infobalie te gaan om één en ander vast te laten stellen. En niet tevreden zijn met 'ja hoor, dat hebben we wel gezien', vraag maar een schriftelijke bekentenis van je baliemedewerk(st)er.
Je wil immers niet meemaken dat je die stap overslaat en een tijd later na het inleveren van je boek een klacht aan je been hebt wegens de al eerder door jou opgemerkte beschadigingen als een boekenstormer. Nip heeft het in ieder geval vlaggen. Een ontieglijk klein boekje ontleend hebben, gezien hebben dat er iemand met water op gerotzooid had en denken 'ach, ik kan het nog lezen en daarbij, ze zullen dat al weten'.
Nou nee. Ze wisten het niet. Opeens zagen ze het (licht) en de beschadiging kon niet anders dan door de laatste ontlener zijn aangebracht. Jaaaaaaa, ééééééécht wel!cleane nummers
zeshonderd zeventien
een mondvol getal
in een kale gang
waar veelal vrouwen
af en toe onderbroken
door een verdwaalde man
in stralend doorkijkwit
rubberstil voorbij stijven
achter het getal ligt
zeshonderd negentien
de overbuur telt niet
langer, hij is uitgeteld
zeshonderd zeventien daarentegen
telt de uren af, nog een laatste
sonde, eitje, bedpannetje
zeldzaam de man die zo fel
naar een ontslag verlangde
zonder geheimen links
rechts, links, rechts
een droge klop op een deur
die niet van kloppen houdt
zonder antwoord binnen
de grenzen van het verwachte
zijn soms wat ondoorzichtig
ligt een glimlach te bed
- hij heeft het overleefd!
Frans Vlinderman
Na mijn bijdrage van vorige week vrijdag, kreeg ik via mijn mailbox van het gastenboek een met initialen ondertekend bericht over een gerelateerd onderwerp, namelijk werkgevers en sollicitanten. Ik vermoed dat het allemaal goed bedoeld was en zo en dat ik er een waarschuwing in zou moeten lezen dat ik moet opletten met wat ik over mezelf prijsgeef op het internet. Ik plaats het betreffend bericht even integraal hieronder:"Eén op vijf werkgevers zoekt online informatie over sollicitantenEén op de vijf werkgevers gaat op het internet op zoek naar gegevens over sollicitanten. Bijna 60 procent zegt dat de gevonden informatie doorslaggevend is om iemand wel of niet uit te nodigen voor een eerste gesprek. Dat blijkt uit onderzoek van Viadeo, een zakelijk netwerk op internet, naar de invloed van persoonlijke informatie op het internet. Uit het onderzoek blijkt dat een kwart van de personeelsverantwoordelijken kandidaten afwijst na het vinden van bepaalde informatie op het internet.OngunstigSlechts in dertien procent valt een online onderzoek door de toekomstige werkgever gunstig uit. Daarnaast blijkt dat veel mensen zich niet bewust zijn van de negatieve invloed die online persoonlijke informatie op hun carrière kan hebben, aldus Viadeo. Internettoepassingen zoals blogs of sociale netwerken geven allemaal een ander beeld van de persoon achter een cv. Sites als MySpace en YouTube maken het online vinden van informatie steeds makkelijker. Deze informatie blijkt lang niet altijd een positief beeld te geven en verkleint in veel gevallen zelfs de kans op de arbeidsmarkt.Foto'sZo kwam een werkgever er achter dat een kandidaat gezocht werd door de politie, andere bedrijven ontdekten drankmisbruik en andere onethische zaken. Uit het onderzoek van Viadeo blijkt dat 31 procent van alle leeftijdsgroepen persoonlijke informatie online plaatst en dat dit niet alleen is voorbehouden voor jongeren tussen de 18 en 24 jaar. Dertien procent van de respondenten heeft foto's van feestjes online staan, in de leeftijdscategorie 18 tot 24 is dit zelfs 54 procent. Slechts negen procent van de respondenten gebruikt zakelijke profielsites om zichzelf zakelijk te promoten. (belga/adv) "Ok, ben helemaal onder de indruk. Dus, gesteld dat ik ergens zou solliciteren en er is een kandidaat-werkgever met een overschot aan tijd die mij zou googelen, dan bestaat de kans dat ik niet zou worden aangeworven op basis van wat ik online laat uitsijpelen over en door mezelf? Een aantal zaken: 1. De baas die mij om die reden niet zou aanwerven, is een idioot.2. De mens achter deze blogger zal geen andere mens/betere werknemer zijn zonder zijn blog.3. Bij mijn sollicitatie zal ik niet te beroerd zijn om mijn hobby's en bezigheden toe te lichten.4. Ik ben een mens in de eerste plaats, werknemer in de tweede, maar dat wil niet zeggen dat ik minder werknemer zou zijn.Lieve vriend(in), bedankt om me te willen waarschuwen voor de gevolgen van mijn openheid. Ik wil er echter graag aan toevoegen dat ik liever mezelf ben dan iemand anders en dat sommige werkgevers dat ook liever zo hebben. Laat ze dus maar speuren naar wat dan ook, er valt hier immers niets te verbergen (staat dat niet ergens in de toelichtende hoofding van deze blog?)marionet
uit de kleren ziet hij
er nog steeds niet uit
alsof hij beter mens dan
koning van vermomming
met tierlantijntjes
voor de toeschouwer
dus draagt hij de broek
af en toe een rok
als het hem maar past
de commentaren ondertiteling
voor een streep beroering, blij
het leven rechtdoor zo die gaat
zo spontaan kan hangen blijven
in de ogen van niet zichzelf
vergeten doet hij iedere dag
hoe manieren mensen doen bewegen
als een houten geraamte rammelen
en verstrikkend in de touwtjes
van de immer schouwende ander
Frans Vlinderman
Een poëtisch – literaire midweekstoornis
Agenda 30 januari 2008In de kijker:Cesare Pavese (1908-1935) is één van de grootste Italiaanse auteurs. Pavese schreef gedichten, romans en vertaalde buitenlands werk. In 1935 werd hij wegens antifascistische activiteiten veroordeeld en een jaar geïnterneerd. Op het hoogtepunt van zijn leven ontving hij de grootste literaire onderscheiding, de Premio Strega, en maakte hij een einde aan zijn leven. Zijn werk werd in vele talen vertaald. Muzikale omlijsting:Jowan speelt gitaar. Welkom in De Kleine Wereld, Vlasmarkt 25, 2000 Antwerpen
Vandaag gaan Nip en ik in Turnhout op ziekenhuisbezoek bij Alice, een vriendin van Mama Mia en uiteraard onszelf. We zullen bijna twee uur onderweg zijn om er te geraken. Dat is het voordeel van afhankelijk zijn van het openbaar vervoer. Misschien moeten we er toch eens over denken om ons een kleine koekendoos op wielen aan te schaffen voor dergelijke verplaatsingen. Alhoewel het tijdsvoordeel van zo'n ding niet altijd opweegt tegen de kost ervan. En toch, want zo zouden we ook bijvoorbeeld andere poëziepodia kunnen aandoen, zonder bang te zijn niet meer thuis te geraken... Bon, we zullen het (nog) eens bespreken terwijl we onderweg zijn...reizen - senryu
uren onderweg
de tijd glijdt langzaam voorbij
vegen langs het raam
Frans Vlinderman
Geluiden uit de oude Vlindermandagen, toen hij nog Papillon plachtte te zijn, golven door de ruimte. Vlinderman geniet, wetend dat hij de dag van vandaag dan toch bereikt heeft. Waarschijnlijk zijn er een aantal mensen die hun wenkbrauwen fronsen en zich afvragen hoe. En anderen, die spontaan op hun knieën vallen en hun eigen god danken voor het verhoren van hun gebeden. Over de rest spreek ik gewoon niet, dat zou te pijnlijk zijn. Feit is: Vlinderman is er, alive and kicking and pretty much otherwise. En dat voelt goed, zeker voor de niet gelover die Bibi ooit was. Affin, een ietwat vreemde dag neemt een einde en ik kom dat hier even meedelen (waar dient zo een blog anders voor?)misplaatst
uit de tijd gerukt
de hand uitgerekt
om net ernaast niet
die ander te vatten
dan toch ongrijpbaar
er hangt een handschoen
in de lucht de geur van
morgen komt de lente
zonder mij, de bloemen
uit de grond, erin
de mest van een heel jaar
hij kijkt naar de einder
waar zijn vader ongetwijfeld
wist zijn sporen in het zand
met een onaangetaste hand
de palm omhoog als toen
hij echt niet beter wist
Frans Vlinderman
Dit weekend ga ik een brief schrijven. Een belangrijke brief, rechtstreeks aan mijn baas gericht. Vandaag vertelde ik hem het nieuws. De reactie erop is sprekend voor de reden ervan: "Wat moet ik daar dan mee doen?" Ik heb gezegd dat hij hem aandachtig moet lezen. Waarmee ik misschien net het tegenovergestelde zal bereiken, namelijk dat hij hem helemaal niet leest. Stiekem hoop ik toch op een aandachtig iemand, aanstaande maandag. En op een reactie waar deze overwerkte zot wat mee aan kan. Het gaat immers niet goed daar op het bureau: teveel werk en te weinig mensen om het gedaan te krijgen op een deftige manier. En als dan ook nog een collega voor drie weken uitvalt wegens ziekte en een andere parttime collega op bevallen ligt, dan zie je de stapel 'to do' zo groeien, al werk je je te pletter. En vermits ik nog altijd werk om te leven en niet andersom, moet er wat veranderen. En snel, want ik begin het al deftig te voelen. Zelfs Nip begint mijn gezaag beu te worden. Net zoals jullie daar aan de andere kant van het web, vermoed ik zo...Gelukkig zijn er nog leuke momenten genoeg. De Muzeval, het filmforum, waarempel het zwemmen, het toeleven naar onze trouwdag, het verlof dat nog allemaal ingepland moet worden, de vele feestjes links en rechts in het verschiet. Ja, we schrijven een brief en gaan verder vol goede moed. Als er nou ook nog eens iemand dat waanzinnige idee van Patrick Dewael kan afschieten om een nieuw gesloten asielcentrum te bouwen om er asielzoekers met kinderen in op te sluiten, dan sliep ik alvast veel geruster. Het gaat er mij in deze niet om dat iedere asielzoeker dan maar zomaar moet kunnen en mogen blijven, maar van kinderen blijf je af en die sluit je al helemaal niet op! Simpel genoeg voor mij om 100% tegen dit 'humaan voorstel' te zijn. Zoek maar een andere oplossing, waar de kinderen niet bij betrokken geraken en die toch in hun voordeel is.asielkind
de deur staat tegen
de stijl, er zit een sleutel
langs de andere kant
waar mannen heen en weer
lopen in bepaalde cadans
onder 't oog van camera's
buiten schijnt de zon
het kind kijkt hunker
in het hart, het gras
ligt er heerlijk mals
op hem te wachten
samen groen te worden
tijdens het rollebollen
een loopman snauwt iets
in een vreemde taal
het kind wijst naar zichzelf
de deur, het gras, de sleutel
blijft zitten, onaangedaan
wandelt de man weg
regels zijn regels,
net zoals papieren,
waardevol in het westen
en ver daarbuiten nodig
om te kunnen overleven
in 'verworven' vrijheid
Frans Vlinderman
Ik zou kunnen vertellen over het werk vandaag, maar dat wordt zo vervelend. Elke dag hetzelfde liedje zingen, dat lokt geen vogel, toch? Neen, ik hou het kort, want zodadelijk moet ik naar De Muzeval. En dus post ik hier een haiku-keten, die ik onlangs naar aanleiding van een online artikel bij Pomgedichten schreef.boom, kortweg bom
bom(m)en vallen zo
dra het geloof de wortels
elders zoeken wil
of hoe vergeten
het verleden rood gesmoord
de kettingen in
laat het maar blaten
een schaap zonder geheugen
wordt niet herinnerd
plant maar eens een bo(o)m
waar jaren later gepraat
neerhalen ontwijkt
Frans Vlinderman(altijd open voor suggesties)
Morgenavond geef ik weer forfait te alhier (zie maar op de Vlinderkalender), want dan is het Muzeval nummer 110! Mark Meekers komt en daarna oefent Bibi nog met een hele hoop andere dichtende medemensen op de kunst van het vrije podium. Kom dus gerust eens af, luisteren of luisteren & voordragen. Voor iedereen wat wils. En als je gewoon (poëtisch) doof bent en/of niet tuk op een verhoogje, dan kan je altijd gewoon denken dat je een avondje naar een fijne kroeg gaat... 
Vooreerst wat gisteren betreft: Vlinderman was niet in een al te goede luim toen hij zijn blogbijdrage fabriceerde. En mocht hij daarmee mensen aan het schrikken hebben gebracht of ongerust hebben gemaakt, dan zijn verontschuldigingen niet ver weg. Bij deze dus. En nu over tot de orde van de dag.Dat je van te grote schoenen gecombineerd met te lange afstanden blaren op je voeten kon krijgen, dat weet ondertussen iedere deelnemer aan De Dodentocht van Bornem (nooit voorbij brouwerij Moortgat geraakt...) Dat heeft naar het schijnt wat te maken met wrijvingswarmte. En van te dicht bij iets te heet komen met je handen kan je ook al blaren oplopen. Tweedegraads verschijnsel van onvoorzichtigheid. Tot zover ben ik dus mee. Maar dat je van te veel telefoneren nu ook al een blaar kan oplopen tussen je oorschelp en je hoofd, dat is weer wat nieuws voor mij. Vlinderman heeft dat 'huzarenstukje' gisteren klaargespeeld op het werk. Zoveel telefoontjes heb ik beantwoord, dat mijn arme oor nu geteisterd wordt door een gezellige blaar. Nu zou ik dat gewoon kunnen laten rusten, maar ik heb ook nog zoiets als een onmisbare bril op m'n smoeltje hangen, met het oor daarvan exact op die blaar. O jeetje dus. Daarom loop ik nu een beetje rond als een kleine sukkelaar, met een watje op z'n oor, om het contact met het brillenoor wat te verzachten... 
Bron foto: klik hier of op fotogestructureerde regie
twee aan twee in 't wit
de tassen rechts in 't gelid
met de ondertassen eronder
in de kast op ooghoogte
altijd op dezelfde plek
en nooit eens bij de glazen
net zoals de sleutels
aan het linkse haakje hij
de hare aan het rechtse
om direct terug te vinden
bij 't verlaten van het pand
doorgaans geen tijd voor misverstand
of paniek eens twee minuten te laat
op de plek van vaste weekafspraak
hij houdt van zijn structuur
de textuur van het bestaan
waar hij de weg blindelings
doorheen het programma kent
behalve wanneer het tijd
voor een dwaze sprong
in een pas gegoten plas
zonder oog voor de natte jas
die opeens wat zwaarder weer
Frans Vlinderman
Locatielink van afbeelding, klik hierbuiten donker
over de stoeptegels
het getik van hakken uit
naalden gegroeide trots
met een hoofd om gebogen
je rug aan te bieden voor
het dwarsen van de straat
in het wit van haar ogen
zijn duisternis, het bed
reeds lang gespreid eens
hij voor haar gevallen
en zij ja, ja, jaaaaaa
na het gehijg komt immer
meer gehijg, gezeul, de last
van een leven samen, zij
en hij aan de reuma, zij
de vinger aan de trekker
hij aan de avond en buiten
donkerte
Frans Vlinderman
