Even uitblazen

De fut was er een beetje uit vandaag, zo vanaf een uur of vijf in de achternoen. Mijn schilderleerkracht is vorige week geschept door een wagen (voor de tweede maal op rij een accident in het begin van het jaar!) en die ligt er even uit, dus kon ik relax thuis (nu ja) blijven en wat bijkomen. Dat deed ik dan in de zetel, met mijn ogen dicht en nu ben ik weer even 'up and running'. Ik denk dat ik er wat vroeger in kruip ook vanavond, al verzet de aard van dit vlinderbeestje zich daar doorgaans stevig tegen. We zullen wel zien wie het haalt: de onverzettelijke of de vermoeide.

Hieronder nog eentje uit mijn welgevulde oude doos. Ik heb het een beetje herwerkt, hier en daar wat woorden eruit gesneden of er gewoon nog wat bijgezet. Veel leesplezier.

Oudere foto bij ouder gedicht: Vlinderman in november 2007

nieuwe leer

onbeschreven bekijk jij
gevoelloos stuk geruit papier
de aanslag van mijn pen
of ik nog iets te schrijven

de aarzeling is korter dan
de pijnscheut door mijn hart
bij het denken aan een wijle terug
de woorden zomaar bleven stromen
alsof er altijd wat te omschrijven

het krast nu niet meer zo diep
het verhalen over het wedervaren
de sterkte wat minder vandaag
zoals met dat lijf van mij dat
verraderlijk geheel van vel en been

de koestering voor functioneel
even reëel als de kracht van hij
die zich als drenkeling verhouden moet
tot de leer die drijft
- een beetje niets

Frans V.

De Muzeval en Gedichtendag 2009

Zo af en toe kunnen we als trotse medewerker van De Muzeval eens iets geweldigs meedelen. Hier komt het voor de aanstormende Gedichtendag 2009!


Naar aanleiding van Gedichtendag 2009 tapt Pipelines vzw/De Muzeval uit een stevig vaatje. Zo stevig, dat ze niet één, maar twee activiteiten ontplooit! Hieronder volgt kort de toelichting bij beide. Indien u vragen heeft, kan u ons steeds contacteren op stichting_pipelines_vzw (speciale a) telenet.be of op de_muzeval (speciale a) telenet.be. Telefonisch zijn wij ook bereikbaar via de gsm van Frans Vlinderman op 0488 en dan ook nog 286800.

1. De Muzeval in de Bibliotheek in de openbare bibliotheek, Hoboken

Aanvang: 17u00.

In het kader van een extra Muzevalavond zullen de leden van de kerngroep De Muzeval aantreden voor een poëtisch anderhalf uur samen met Frank De Vos, dichter uit Hoboken, die in 2008 zijn tweede poëziebundel boven het doopvont hield.

Muzikale afwisseling wordt verzorgd door eveneens Frank De Vos, die niet enkel een dichter blijkt te zijn, maar ook begenadigd muzikant.

Locatiegegevens: Kapelstraat 64 te 2660 Hoboken.


2. Gedichtenestafette in ’t Werkhuys, Borgerhout

Aanvang: 20u00.

Een vijftiental dichters brengen telkens ongeveer 7 minuten poëzie. De estafette wordt af en toe onderbroken met muzikale intermezzo’s van tmuziekdooscollectief met o.a. Ineke23 en Frank Vranckx.

Deze 5de poëzie-estafette wordt begeleid door Herman J. Claeys, Frans Vlinderman en Bart van Peer, en is georganiseerd door vzw. Pipelines / De Muzeval, in samenwerking met ‘t Werkhuys, en dit met de steun van Antwerpen Boekenstad.

Locatiegegevens: Zegelstraat 13 te 2140 Hoboken.



Het volledige gedetailleerde programma met de namen van de optredende dichteressen en dichters zal opgevolgd en bijgewerkt worden op de weblog www.muzeval.tk.

Alle gedichtendagactiviteiten in heel ons taalgebied zijn vanaf begin januari te vinden per provincie en per gemeente op de officiële website http://www.gedichtendag.org, (doorklikken op “activiteiten”).

De toegang voor beide poëtische activiteiten is uiteraard gratis.

Iedereen is van harte welkom!



Pipelines vzw/De Muzeval

Duizend bommen en granaten!

In Nederland huilen ze momenteel tranen met tuiten, want zelfs dit jaar ziet het er naar uit dat de Elfstedentocht alweer in het water zal vallen. Het dooiwater, welteverstaan. Wie iets of wat onze Noorderburen kent, die weet hoe gek ze daar zijn van schaatsen op de Friese toegevroren wateren. Het is trouwens niet alleen in Nederland, ook in Damme waren ze gisteren met vele duizenden om hun schaatsen van de haak te halen en met vet en al onder de half bevroren voeten te binden voor een knerpend stukje glijplezier op de kanaaltjes. Ze mogen het hebben, hoor, Bibi heeft heerlijk gecocoond dit weekend, op zondag na, waar hij even zijn vergadertechniekjes heeft losgelaten op De Muzevalactiviteiten.

Verder zie ik dat Israël nog maar eens de intensiteit van zijn oorlogsmisdaden, pardon, -inspanningen in Gaza heeft opgevoerd. Het lijkt me dat ze daar niet meer weten wat er bedoeld wordt met de uitdrukking 'met een kanon op een mug schieten'. Feitelijk zijn ze daar gewoon bezig met een genocide, en daarin nog min of meer gesteund door zowat de hele wereld, die gewoon laat betijen, op wat onverstaanbaar tegengepruttel na. Boter op het hoofd, alle partijen, de onze ook, en daar blijft het bij. Niet leven en laten leven, maar (be)schieten en laten schieten. Fraai hoor. En wat doe je eraan als gewone mens? Petities invullen, verdorie, je ongenoegen ventileren, zowel de Palestijnse als de Israëlische autoriteiten (lach maar eens (on?)smakelijk met dat woord en vervang het eventueel door warlords) bestoken met mails, brieven, blijken van afkeer, whatever, maar doe iets! Je kan hier alvast beginnen.

Ach, ik moet heel even ophouden hier, want ik zou zo over mijn (en uw) nek kunnen gaan over heel die historie daar...

De Muzeval in februari - Aja Waalwijk

De dichter-kunstenaar Aja (Adriaan Waalwijk, Amsterdam 1952) groeide op in Zwanenburg (NH). Hij studeerde aan de lerarenopleiding d'Witte Leli in Amsterdam en doceert tegenwoordig Nederlands en tekenen aan het IVKO, een Montessori-school voor voortgezet onderwijs.

Aja heeft zijn woning, schrijfkamer en atelier tegenwoordig boven Zaal 100 in Amsterdam (http://www.wittereus.net), organiseert er exposities en een maandelijks podium voor dichters. Hij deelt atelier Het Drakenest in Ruigoord en is actief lid van het Amsterdamse Ballon Gezelschap (www.ruigoord.nl).

Hij runt voorts het Nomadisch Museum en neemt deel aan de Trans-Industriëlen. Hij is ontwerper van een “axis mundi” – een wereldas – zowel in Ruigoord als in Christiania bij Kopenhagen, in de vorm van totempalen. Er zijn plannen om in de zomer van 2009 ook in het bedreigde Scheldedorp Doel een totempaal op te laten richten door een ploeg Amsterdamse en Antwerpse kunstenaars onder leiding van Aja Waalwijk en beeldhouwer Willem Plugge, bestuurslid vzw Pipelines, zulks als vrucht van een samenwerking tussen vzw Kunstdoel (www.kunstdoel.net) en vzw Pipelines/De Muzeval.

Aja Waalwijk zal graag toelichting geven over de idee en de symboliek van de Axis Mundi (http://nl.wikipedia.org/wiki/Axis_mundi) tijdens zijn Muzeval of ervoor of -na.

Opgesteld door: Herman J. Claeys, Frans V. & Aja Waalwijk.

Gedicht: hypo-kritisch

Zodadelijk vergadering van De Muzeval, dus ik heb maar weinig tijd te over. Daarom een gedicht (eentje uit 2006), om u toch iets te lezen te bieden. Prettige zondag nog aan allen.

hypo-kritisch

de lach op hun gelaat
is als een oud schilderij
de barsten overheersen
ondermijnen de waarheid
van hun oprechtheid

in hun ogen sluimert
de waanzin van liefde
voor het eigen verhaal
ze maken zich wat wijs
om toch maar heel even
gewoon te mogen zijn

hij ziet het gebeuren
fronst zijn hersenen
in een blijvende kramp
waarom dit mag gebeuren
terwijl het allemaal zo
overduidelijk is
hij lacht maar mee

Frans V.

Gedicht: donderavond

Luie zaterdag, Vlinderman blijft genieten van het niets doen. Krantje, zeteltje, lampje, vrouwtje, poesje op vrouwtje, Herman Van Veen op de achtergrond, meer hoeft het vandaag allemaal niet te zijn. Deze avond gaan we cocoonen voor de beeldbuis, afgesneden van de wereld hierbuiten, die toch alleen maar uit is op oorlogvoeren, we laten de rolluiken neer, trekken warme wintersokken aan en genieten vervolgens gewoon wat van elkaar. Gezellie, zoals ze boven de Moerdijk dergelijke taferelen omschrijven.

Hieronder nog een gedicht, dat ik vorige zomer geschreven heb terwijl ik buiten op het terras van ons appartementje zat te genieten van een naderend onweder. Daarmee zeg ik jullie een behouden vaart door dit zaterdags gespin toe.

donderavond

de hemel loenst naar mij
in het grauwe groen van
midden juli half de avond
bedrukt ze mijn gemoed
met een amalgaam aan beloften
zwoele nachten, frisse regens
donderende onweders of
de valsheid van de vlucht
naar nog een dagje later

in mijn houten stoel zit een man
hij rookt en kijkt om zich heen
of er wat te zien zou zijn
terwijl binnen zijn vrouw
die geduldig op hem wacht
na haar voorbereiding
op de nacht die niet wacht

de man in mijn stoel lacht
ingetogen en onverwacht
staat hij recht, hij hoort
zijn vrouw, ze vraagt
haar man, die niet twijfelt

ik loens naar de hemel
die ik uit wil dagen
de man zijn zonden te vergeven
met het water dat daar lonkt
en ik weet terwijl ik sta
dat het nooit genoeg kan zijn
om alles weg te wassen

dus leg ik me neer
naast haar, met haar
armen door het warrig haar
de slaap was sneller klaar
dan wij met elkaar

Frans V.

Google Vertaler, lachen hoor!

Vlinderman gaat zo dadelijk slapen, maar eerst heeft hij zich nog even geamuseerd met een nieuw gadget van Google: de instant-vertaal-knop. Hij hangt hier ergens aan de linkerkant en je weet niet wat je leest als je het ding inschakelt. Ik lach me alleszins een kriek met de wondere wereld van geautomatiseerde vertalingen, zo effie uitgevoerd door een computerprogramma, zonder de touch van een echte mens/vertaler. Het bewijst in ieder geval dat ik nog niet voor mijn (onbetaalde) job als dichter hoef te vrezen en dat de meer prozaïsche markt ook nog lang bevolkt zal worden door mensen van vlees en bloed.

Nip & Vlinderman nog in volle huwelijksvoorbereiding

Ik wens het u in ieder geval voor vandaag, dat tegelijk al morgen blijkt te zijn. Dat krijg je met van die heerlijke luie momenten na maanden van drukte en gedonderjaag om alles rond te krijgen wat er in de planning terug te vinden was... Neen, laat ons dan maar genieten van vrienden en hun verhalen over verre reizen en hier en daar een gezellige avond samen...

De Muzeval, een verslagje

We bevinden ons hier in een luxueus moment van de dag: zo rond de noen en we hebben alvast het weekendgevoel in de benen en in het hoofd. En dat terwijl het pas morgen zaterdag is. Het heeft wel iets. Zo kan uw Vlinderman zich de tijd gunnen om na te genieten van alweer een geslaagde Muzevalavond gisteren in Den Hopsack.

Patricia De Landtsheer kwam en gooide zich met heel haar vrouw-zijn aan de voeten van het publiek, dat misschien niet zo heel talrijk opgekomen, dan wel zich muisstil liet meevoeren op de reis die Patricia aanbood doorheen haar leven, een prozaïsch-poëtische tocht met veel mijmering, beschouwing, beklijving. De mensen die thuisgebleven waren omwille van de aangekondigde supervriestemperaturen (naar moderne Vlaamse maatstaven dan toch) en aanvriezende misttoestanden, mogen zich dit gemist optreden beklagen.

Na de pauze kregen we in volgorde van aantreden nog werk te horen van Geert Michiels (die voordroeg uit het werk van Dr. Lang, Remco Campert, Herman De Koninck & Adrie Goldbloem), Chris Van De Rijck, Mata Hari, Sarah Buys, Erwin de Antistresspoweet, Frans Vlinderman & Jan Berghmans. Een breed palet aan poëtische ontboezemingen dus.

Na afloop werd er door iedereen nog gezellig nagekaart, vriendschapsbanden aangehaald, informatie uitgewisseld, tot ineens de tijd om te vertrekken aangebroken was, wilden uw Vlinderman en zijnen Nip nog thuis geraken met het openbaar vervoer. Gelukkig was daar dan nog enen Frank De Vos, die ons spontaan een ritje aanbood! Frank, ge zijt ne gouwen!

Hieronder nog enkele foto's in willekeurige volgorde om mee te genieten...

Willem, Herman en Nip onder het publiek

Uitgever Jan Berghmans aan de poëzie op aanstoken van Vlinderman

Frank De Vos, ook al aan het genieten

Vlinderman, mét USB-stick, maar zonder laptop :p

Erwin de Antistresspoweet met instant-powesie

Sarah Buys met een aangrijpend stukje tekst over de gevangenissen in Pnom Phen, Cambodja

Mata Hari, uw reïncarnatie, opnieuw een Muzevaldebutante

Chris Van De Rijck

Geert Michiels, zijn lievelingswerken uit het blote hoofdje

Patricia De Landtsheer, De Vrouw

Oost - West - en wat dan nog?!?

Het heeft lang geduurd, maar ik kan niet langer omheen het strijdgewoel in Israël/Jordaan. Ze zijn elkaar aan het afslachten daar en de wereld kijkt ernaar en doet niets. Teveel mondiale monden dienen hun 'gerechtigde' bek open te trekken, te weinig al even 'gerechtigde' oren willen nog luisteren. Het is de oorlog van het ei en de kip, van de kip en het ei misschien ook, maar wijs wordt er niemand meer uit. Ondertussen sterven daar mensen - gelukkig (vraagteken bij mezelf) ook af en toe een terrorist die het nog altijd niet en nooit zal begrijpen - omdat er niet beluisterd gesproken kan worden...

Als ik me niet vergis, is wereldoorlog III uitgebroken. Het brandt voorlopig enkel in dat Midden-Oosten, maar ik vrees dat de vlam in de pan zal slagen. Zonder dat we er aandeel in hebben, zagen we toch al agressie in onze straten. Heethoofden, het soort dat niet kan nadenken, sloegen wellicht ondertussen een ruit in van uw dromen. U tekende misschien een petitie tegen de gruweloorlog die nu woedt, zij vernielden wat van u was. Nog steeds overtuigd? Wacht tot u of uw kind wordt afgetuigd, omdat het durfde zich niet uit te spreken.

Het zijn moeilijke tijden voor iedereen, so what? Organiseer uw protestmarsen dan ter plaatse, gooi daar met wat stenen en andere benen, maar gun ons hier onze eigen manier van protesteren. Wij Westerlingen, we zien veel, maar zijn traag van reageren...

Gedicht: levensechte passagier

Grappig, deze avond is het Muzeval en ik kan daardoor niet langs komen lopen hier. Daarom een kort bezoekje vanop het werk, waar de pauze me in zijn greep heeft, met een streepje poëzie.

levensechte passagier

mocht hij dan leven

in de veronderstelling toch

dat in en uit de lucht halen

staat voor de kans daartoe

dan streefde hij geen standbeeld

na elke daad van heldendom

het gevaar zowaar te tarten

dat het zijn laatste

meest bepaalde presentatie

moeder dienen, vader eren

zonder cijfers voor zichzelf

het geven almaar minder

voor zichzelf, ja dan

maar hij is de ondertoon

't voorbeeld van verwijt

zonder enig onderscheid

zonder ware keuze

zijn roeping is slechts in

en uit en bovenal

voorwaarts mars

Frans V.

Oorlog, waar?

Vlinderman heeft altijd geleefd tegen meer dan honderd per uur, heeft geblogd ook tegen meer dan teveel. Vlinderman heeft opgeroepen om van deze duizendste bijdrage er eentje van jullie van te maken, maar het was jullie al gelijk. Wel, het is Vlinderman ook al gelijk. Net terug van Wijnegem Gastvrij Podium kan ik alleen maar vaststellen dat er weinig volk te bewegen valt voor een streepje poëzie in het dagdagelijkse leven. Dus geef ik jullie mijn laatst geschreven, nogal stevige dichtsel te lezen. Smakelijk of zoiets. En morgen doen we weer wat anders. Als Ghaza & Israël het tenminste zullen toelaten, want met hun 'gestoei' wordt het stilaan moeilijk een volgende wereldoorlog te vermijden...

gruwelman

wat uit haar dijen kwam gekropen
heeft nooit een naam gekregen
dan slechts een voetnoot vakkundig
klein onleesbaar weggeletterd
onder een nooit te lezen tekst

over liefde werd er niet gesproken
hij kende haar niet kende hem niet
buiten zinnen zomaar de daad gesteld
en nog ferm mee zingen met het koor
als de prima donna's die ze waren
zonder baard in de keel of borsten
die naam al enigszins waard

in de annalen staat 't geschreven
't loos verhaal van oudermoord
Godgevrees en zelfverminking
zoals het vlees toen werd versneden
om toch maar even werkelijk bemind
geweten in 't verwensen
van wat die twee dan toch nog
zomaar even kruipen leerden

Frans V.

't Gastvrij Podium: Luk Paard

Deze avond in Wijnegem: Luk Paard op het Gastvrij Podium, deuren 19u30, inkom gratis...

De Muzeval in januari: Patricia De Landtsheer

Morgen is het weer Muzeval, dus bij deze een kleine reminder! Een andere reminder volgt zodadelijk.



Beknopte perstekst Patricia de Landtsheer


Biografie:

Patricia de Landtsheer volgde een opleiding secretariaat-talen en werkte geruime tijd als secretaresse. Momenteel is ze huismoeder-auteur. Tegelijkertijd is ze actief in het jeugdtheater en regisseert en begeleidt ze jongeren van twaalf tot achttien jaar. Ze werkte ook een tijdlang freelance mee aan diverse kinder- en jeugdtijdschriften. Na een poëziebundel en twee romans voor volwassenen is zij kinder- en jeugdboeken beginnen schrijven. Ze debuteerde in 1993 met ‘Nog even naar Jan’. De Landtsheer schrijft voor verschillende doelgroepen en over zeer uiteenlopende thema's, realistische en fantasierijke verhalen. Zelf noemt ze de bekommernis om warmte en vriendschap het belangrijkste gevoelselement dat uit haar verhalen spreekt.

Bibliografie:

Kinder- en jeugdboeken: Nog even naar Jan (ro, Clavis, 1993); Ze zeggen dat ik stink (ro, Clavis, 1995); Heikje heks (ro, Clavis, 1996); De grote oorlog van Martinus (ro, Abimo, 1997); Gekke Mon (ro, De Eenhoorn, 1998); Aan het einde van de tunnel (ro, De Vries-Brouwers, 2000); Ploef en het Ruisbeest (vh, De Eenhoorn, 2000); Bewaar altijd een stukje brood (ro, De Vries, 2001) - een selectie

Poëzie: De zoete zucht der dingen, Berghmans Uitgevers, Antwerpen 2008

Over de bundel:

In zijn inleiding schrijft essayist Erik Vermeulen dat mensen en de natuur centraal staan in de gedichten van Patricia De Landtsheer. Vaak gaan ze in een en hetzelfde gedicht hand in hand. Mens en natuur, steden en gedichten? Alles situeert zich in de Tijd. De mens beseft wat de tijd in se is en is er soms bang voor, zoals in het vers:

‘Wij zijn tijdvreters
met bange blik volgen we
het aureool van de zon’

In de gedichten krijgt alles een plaats, zelfs de terreur. Met dit poëziedebuut bewijst Patricia ruimschoots een kritisch waarnemer te zijn van de dingen zoals zij op haar afkomen en zoals zij ze ervaart. De stilte die tot het laatste gedicht aanwezig blijft, zalft en heelt en laat ons met een zoete zucht achter

Met dank aan: Herman J. Claeys

NMBS, dat is altijd een beetje afzien

Er kwam nog een vervolgje aan onder andere het reisje naar Nederland afgelopen zondag... Laat ik beginnen met het gruwel-letter-woord van de gemiddelde reiziger met het openbaar vervoer: NMBS (Nog Meer Brakend Sporen). De NMBS, dat zijn de Belgische Spoorwegen, die door jou en mij gul gesponsord worden om te blijven aanmodderen. SM Lenie kan er al langer van meespreken: wil je een trein nemen in Antwerpen-Centraal, dan is vijf op de zes aangekondigde treinen er één met ofwel gigantisch veel vertraging, ofwel één met het woord 'afgeschaft' eronder. Wil je dus op tijd ergens richting Nederland sporen, dan is het aangeraden op zijn minst twee extra treinen erbij in te calculeren. Lees de beeldjes en begrijp er alvast een stukje van...

Hieronder een klein fotoverslagje van onze wachtperiode vorige zondag. Het was dus de bedoeling om 14u00 de trein richting Roosendaal te nemen. Bij het richting perron gaan, begon het al: aangekondigde vertraging van 28 minuten. Grom grom, wat hadden we nou anders verwacht, het was immers zondag, teveel volk onderweg, wie weet was het ook te warm buiten, dus die arme treintjes kunnen toch geen normaal schema aanhouden. Bof, veel uitleg werd daarbij niet gegeven, gewoon, ge zult minstens 28 minuten uit uw kleren staan bibberen op het onderste niveau van het Centraal Station, want als ge u zou durven warmen boven, dan laten we de trein gewoon toch op tijd vertrekken... Tegen dat we dus beneden stonden, bedroeg de vertraging al 35 minuten. De rest kan u volgen met de gemaakte foto's, want dit verhaal wilde ik jullie dus niet onthouden.

Hierboven: na 35 minuten vertraging om 14u11, geven wij van de NMBS de mensen wat hoop met een minuutje winst. Een slimme verstaander wist toen al hoe laat het was, want zelfs de NMBS slaagt er niet in om twee treinen tegelijkertijd aan hetzelfde dok te laten aanmeren... Let ook op de afgeschafte treinen. Meer uitleg zult u van mij niet krijgen, want ik heb ze ook niet gekregen.

Genoeg hoop gekoesterd, twee minuten erbij!!! De Thalys moet toch voorrang krijgen, niet?

Het werd uiteindelijk vertrekken om 14u38, met al een hele lading volk erbij van de (afgeschafte!) trein van 15u00, dus ja, het was bovenop de royaal betaalde zetel ook nog eens krap...

Een mens zou er van gaan zagen, maar ik broed op een gedichtje. Kan ik mij eens in uitleven, nu ik nog zo helemaal opgenaaid ben door dat beetje reizen.

geen oproep

Beste mensen, hier is nieuws van Elena. Elena kent mij niet en zendt dus een e-mail naar zichzelf, die dan in mijn mailbox (spam-gedeelte welteverstaan) terechtkomt. Lees mee, wees bewogen, laadt je koffer vol en ga haar helpen!

Hi,

My name Elena, I have 32 years old and I live in Russian province. I work in library and after my work I can use computer when it possible.
I find your address in internet and I decide to write you this letter.

I have 7-year daughter Angelina, her father abandoned us and we live with my mother.

Due to the crisis in our country my mother lost job and our situation became very difficult.
The price for heating our home is very high and we cannot afford it anymore.

The weather is very cold here already (minus 12 degrees) and we don't know what to do. (het is hier zo onderhand ook al min 12° Celsius, dus dat scheelt natuurlijk bij de kwestie van het in-voelen)

We need portable stove which give heat from burning wood. We have many wood in our region, but we cannot buy the stove in local market because it cost equivalent of 192 Euro and very expensive for us. (wij hebben uiteraard geld teveel, want we wonen in het 'crisisvrije' Westen)
If you have any old portable wood burning stove, I pray that you can donate it to us and organize transport of its to our address. We live 200km from Moscow. This ovens are different, usually they made from cast iron and weight about 100kg.

Please let me know if you can help and I will write you our address.

I downloaded our picture to free website and you can see it at http://elegala.nextmail.ru/ourpic.jpg (om jullie de moeite te besparen: ik heb de foto alvast hieronder geplakt)

Word je al helemaal moshy bij deze foto?

I wish that the New Year will bring you happiness, good health and all your dreams will come true!

Elena.

Geloof je het niet? Mail haar dan vooral NIET op haar mailadres: elgala@eposta.ru! Zodadelijk denkt de hele wereld dat je een idioot bent om dit voor waar te nemen... Ik vervolg morgen in ieder geval (of toch waarschijnlijk) mijn gedacht bij dit soort mails...

Oma Goes 80 jaar!

Deze namiddag is uw Vlinderman teruggekeerd uit Nederland, waarna hij hier spontaan een kusfeestje ontketende - allez, dat hoopt hij toch. En terwijl het buiten maar bleef vriezen en er in het Middenoosten maar bleef gevochten worden, heeft hij zich beziggehouden met de foto's, die het feestje ter ere van Oma Goes 80 jaar, hem opgeleverd heeft. Ik heb er gelijk een 'showke' van gemaakt, want dat was ook alweer een tijdje geleden. Over het feest zelf kan ik zowel bondig als lyrisch zijn, ik zal proberen er het midden tussen te vinden.

Na veel gesakker bij het begin van onze heenreis gisteren, waarbij de NMBS alweer om wat voor reden dan ook het nodig vond een aantal treinen af te schaffen zonder veel boe of ba en waarbij onze eigen trein naar Roosendaal vertrok met 29 minuten, pardon, 35 minuten, of nee, 33 minuten, maak er maar 34 minuten van of toch, 35 minuten om te eindigen met 38 minuten vertraging, hebben we onze geplande aansluiting daar uiteraard gemist en uiteindelijk in Goes onze busaansluiting. We vertrokken om kwart voor één en arriveerden uiteindelijk om kwart na vijf in Zierikzee, Schouwen-Duiveland, Nederland. En vloeken dat Vlinderman heeft gedaan bij deze belachelijke tijdspanne.

Het feestvarken was in ieder geval zelf goed op tijd gearriveerd en nam de honneurs van haar familie en aanhangsels daarvan met een brede glimlach waar. Na een overheerlijke patémousse schoven we met z'n allen de verkleumde voeten onder tafel om te genieten van een rijkelijk voorziene feestdis. Daarbij werd mijn eerste indruk van exact een jaar geleden, tijdens het toenmalige huwelijk van Jacco en Adriana, wat het restaurant betreft, opnieuw bevestigd: een echte fijnproeverij, verzorgd, geweldig personeel, noem maar op. Toch maar even terug naar de feestdis: na een voorgerechtje met carpaggio, zalmtartaar, een geitenkaasje in spek, overgoten met een honingsausje en een garnalenmelange was het tijd voor het hoofdgerecht: ofwel gebakken kabeljauw op een bedje van mosterd, ofwel een mals gegaarde tournedos met een speksausje... Mijn vingers werden alle tien met veel zorg afgelikt! Het dessert, dat laat ik jullie hieronder zien...

Gewoon overheerlijk, dat dessert!

Mijn weekend is alvast geslaagd, de inwendige mens gespijsd en sneeuw, ja, die hebben we ook zien liggen in het station van Roosendaal vandaag...

Let's Kiss!!!

Gedicht: over zichzelf

Vlinderman vertrekt naar Nederland om een lieve oma in de tachtigjarige watten te leggen en dus hou ik het hier beknopt. Een gedicht, of wat had u gedacht?

over zichzelf

hij blinkt uit in niet
aanwezig zijn, beloften
dienen gebroken, nieuwe
ter vervanging van oude
is hij de mens, verloren
omdat hij niet gevonden
waar hij steeds verwacht

de dichter overpeinst
schrapt nog een regel of zo
alvorens zijn leven op sporen
en beslist beslist dat beslist
zijn ontslag nodig voor de zaak
door er niet meer te zijn
eindelijk er nog minder
de groep los kan komen

hij jaagt door de straten
belust op alles gezien
alles gehoord
alles ondergaan
en niets in handen
eens hij tot rust zou
accepteert hij zijn lot
ondraaglijke draagbaarheid
zoals hij het blijft bewijzen

Frans V.

PS: nog 8 berichten tot nummer duizend en nog steeds geen suggesties...

Solden gesoldeerd

Vlinderman en Nip zijn in een gekke bui naar 't Stad getrokken. Na zoveel jaren gemiste kansen op koopjes, was het nu eindelijk zover: met z'n tweeën stortten we ons vol doodsverachting in het gewoel op de Meir, waar duizenden en duizenden anderen op de eerste dag van de solden hetzelfde idee koesterden als deze twee.

Koppen lopen... (bron foto: KLIK)

Het duurde welgeteld 28 minuten, vooraleer Bibi aan zijn eega voorstelde de eerstvolgende jager een ferme doef te verkopen. Even later stelden we met weerzin vast dat nogal wat jonge ouders niet alleen hun wandelonmachtige kroost hadden meegezeuld, maar dat ze daarbij ook nog eens de buggy amper hanteerden als transportmiddel maar eerst en vooral als stormram. We kunnen u verzekeren dat die dingen dus stevig inhakken op de onbereidwillige kuiten en andere scheenbenen van degenen die daar niet op voorzien waren...

Andere vaststelling: van al die groots aangekondigde 70%-kortingen was maar bitter weinig te bespeuren. Veel blabla in de pers, weinig boemboem aan de kassa dus. We hebben ons alleszins kunnen inhouden en hebben niemand een dreun verkocht én hebben een aantal van onze gewilde spulletjes op de kop kunnen tikken aan een toch ietwat verminderde prijs. En moe, jongens toch, wat zijn we moe...

Solden bij Vlinderman!!!

2008, het is voorbij, wij gaan voor 2009, het jaar dat goed werd ingezet met een stevige herinnering aan hoe goed we het hier feitelijk nog steeds met zijn allen hebben. Zij die geld verloren hebben door de bancaire crisis, weten nu tenminste dat ze ooit geld hebben gehad. Zij die geen geld verloren hebben, weten nu tenminste dat het dus echt niet gelukkig maakt... Het probleem met geld is dat je eens je het hebt, het alleen maar wil zien groeien. Bij mijn weten groeien er alleen appelen aan de bomen zonder tussenkomst van een mens. En daarbij moet het ook nog eens af en toe regenen en dienen de appelbomen met hun wortels stevig in de grond geplant te staan...

Vlinderman heeft nog héél veel liggen wachten...

Soit, kleine beschouwingskens, ik heb er zoveel te poneren, dus spreid ik het boeltje maar over de komende dagen, weken, maanden, jaren. En omdat het jaar nog zo vers is, krijgen jullie er een vers van mij bovenop. Eentje uit 2006, beetje solden te alhier.

bourgeoisie

hij houdt wel van sport
voor sport de ladder nemen
op weg naar de top
zijn knie te stoten en dan
te roepen dat hij er is geraakt

de gewone strijd om het bestaan
voert hij elke dag opnieuw
zodat zij lief naar hem kan kijken
dat heb je weer goed gedaan
en of dat jurkje daar nog hing?

verandert er niet veel meer
dan de kleur van een enkele snorhaar
die wordt wat witter elke dag
wat beter bleek gelijkend op
zijn meer dan kale bankrekening

hij droomt maar raak
dat zij tevreden zijn

Frans V.

Gedicht: dubbele bodems

Veel woorden hier, maar weinig goesting om er daadwerkelijk wat volgorde aan te geven. Daarom een gedicht voor jullie, eentje uit mijn oude doos. Het is feitelijk best plezierig om door oude teksten te waden en half vergeten schrijfsels terug te vinden.

Hier volgt het.

dubbele bodems

kijk dan goed naar dit
goed voor de mens die wil
slecht ook voor die niet wil
hier is sprake van een dubbelboek
zo een dat leest als ja als nee

wij voorzien niet in eeuwigheid
daar zijn andere goden voor
maar willigen vrijwillig wensen in
daar waar een ware vraag naar bestaat
en verder doen wij enkel onze zin
onzin ook, dat hoort bij het verhaal
dat onverteld verder wordt verteld

hier wordt gegrossierd in feiten
die geen feiten zijn, behalve
voor wie ze graag opdissen wil
dan zijn wij om op terug te vallen
ruggelings en veilig van breuken
zo gegeerd aan de toog
zo geweerd van het blad
dat gekocht dient

kijk dan goed naar dit en zie
dat het slechts verschilt
met één letter van dat
en ga dan verder door
de bodem die je niet bevat

Frans V.

Nieuwjaarswens

Het nieuwe jaar is aangebroken, zowaar zonder nieuwe slechte tijdingen, dus dat is al een positief begin! Hieronder vinden jullie onze wensen, met dank aan Nipje voor het grafisch ontwerp en aan mezelf voor het tekstueel gedeelte (mag ik dat feitelijk wel zo stellen? Ja, dus). Wat gisteren en vorig jaar dus allemaal geweest is, is er misschien nu nog, maar het wordt anders. Omdat we kunnen, ja, yes, we can! Welkom in 2009!

eindejaarsdicht

eindejaarsdicht

laat nu alle zorgen vrij
los lopen in die wei zo groen
van een jaar alweer voorbij
want voorop staan wij alweer
jij en ik, allebei nog steeds
samen vol liefde onderweg

laat het kalm aftellen beginnen
zonder veel toeters en bellen
een einde breien aan rellen en anders
waar toch geen schellen durven vallen
van ogen die anders te veel zouden
durven zien, we moeten nu kijken
naar wat morgen zoal kan brengen

spoedig spreken we verleden tijd
als we het nijdig hebben over toen
we nog vast zaten in een jaar
dat maar beter snel voorbij zou
omwille van teveel mensenstrijd
en te weinig wil van hetzelfde
bij 't zoeken naar de vrede

Frans V.

winterspraak

Beetje laat op de avond, maar daarom niet slecht om een paar oude versjes zonder titel op jullie los te laten. Ik vond ze ergens op mijn digitale zolder en was al vergeten dat ik ze ooit geschreven had. Het was een verrassend weerzien en ik wil ze hier graag met jullie komen delen. Het geeft een beetje een beeld van zowel buiten nu, waar koning winter zijn schaatsen heeft aangebonden, als binnen, in het vlinderhart, waar het onrustig woelt na alle gebeurtenissen van de laatste tijd.

de bomen ruisen niet
ze zijn beladen met rijp
en wit, ze buigen door
het is winter in het hart

en verder is er niets
dan stilte of toch hoor
het gekrakeel, de mensen
zijn buiten gekomen ze
breken ijzig de rust die
er heeft geheerst

Frans V.

Kleine update

Het begint zo onderhand een vloek te worden. De ene heet Tevfik en wil niet uit ons toekomstige appartement, de andere heet Ali en laat Nip en SM Lenie een hele namiddag op de vloer op hem zitten wachten om tenslotte niet op te dagen voor een afsluitende plaatsbeschrijving van het verleden-tijd-appartement in de Kroonstraat. Weet je wat een Vlinderman daarvan wordt? Lichtjes laaiend. En de zin om het allemaal zelf maar blijvend volgens de rechtgeaarde regels van de kunst te spelen, wordt er alleen maar kleiner op.

Als klap op de vuurpijl laat nu ook de Vlindermobiel het afweten. Het wagentje heeft last van de (te) koude temperaturen, zuipt remvloeistof alsof het benzine is (ja, er zit ergens een lek en ja, ik weet het wel) en het nieuwste feit is dat mijnheer de voituur zich niet meer wil laten schakelen. Vlinderman weer met zijn gezin aangewezen op het openbaar vervoer dus. Ik wacht wel af tot de winterprik voorbij is en dan zullen we de schade wel opmeten. Voorlopig staat het ding veilig en regulier geparkeerd, en verder valt er niet veel aan te reutteketeuten.

La douce France, dat kon ie nog pruimen, ja

Morgen werken we nog één dagje en dan is het naar Bergen-Op-Zoom, om de overgang toch maar 'in het buitenland' door te brengen. Kwestie van onze zinnen nog even wat te verzetten, vooraleer de dagdagelijkse sleur weer gewoon van voorafaan herbegint...

dag, kleine kamertjes

Nog één dagje en we zijn zover: dan verlaten we definitief ons appartement in de Kroonstraat. Dan komt ergens in de namiddag één van de huisbazen langs en kunnen die zien hoe verzorgd en proper we de boel de boel hebben gelaten. Met dank aan Nip en SM Lenie: Spic en Span, het geurt naar vers geboende vloeren, de muren kunnen dienen als bord om vanalles op te serveren en het is leeg. Helemaal leeg, het oord waar we de voorbije jaren steeds nauwer en nauwer naar elkaar toe gegroeid zijn. De werkplek waar vele van mijn gedichten hun oorsprong gevonden hebben, de uitvalsbasis vanwaar Vlinderman en Nip de wijde wereld samen verkenden en waar ze samen Miss Jackie T in lieten opgroeien...

Nee, ik kan niet lezen, so what? Dat ligt hier goed!

We zullen trouwens best ons plein missen, de Dageraadplaats, al is het uiteindelijk wel finaal de bedoeling er ooit terug naartoe te keren. Meedoen met de Lotto dus, want om daar ooit iets effectief te kunnen kopen, moet een mens al van goede huize zijn - of toch over een welgevulde geldbeugel beschikken. Wij sukkelaartjes, we komen elke maand wel rond, maar het grote geld, dat zijn wij toch niet echt. Dus houden we het voorlopig maar op dromen. En wie dromen kan najagen, die kan best gelukkig zijn. Gelukkiger volgens mij zelfs dan zij die naar eigen zeggen 'alles al hebben'. Zij kunnen immers alleen nog maar wachten op wat ze niet hebben: het eeuwig leven en/of de dood. Het eerste lonkt mij in ieder geval niet, het tweede, dat is een zekerheid voor later. Zeker weten, ja.

Allez, nog twee nachtjes slapen en we kunnen weer aan de champagne - al heet die bij ons dan wel omschreven te worden als schuimwijn. 't Zal in ieder geval smaken. En hoe zit dat bij jullie?