Muzeval # 100

Binnenkort is het dus zover, dan gaat Muzeval nummer 100 door. Ik voeg hier de genetisch gemanipuleerde afbeelding van de affiche bij (om te vermijden te horen te krijgen dat we niet zouden kunnen spellen). Iedereen is van harte welkom op donderdag 8 maart (dat is dus al over twee weken), in de Permeke-bibliotheek aan het De Coninckplein te Antwerpen. De deuren worden voorzien geopend te zijn omstreeks 19.30u, zodat het programma vanaf 20u van start kan gaan.



Meer info? Vraag maar raak, ik beantwoord zo goed als alles!

Frans V.

Milieudoelstellingen + gedicht

Bijwerken, bijlezen, bijleren. Het lijkt wel een bezig bijtje hier. Bijna zo bezig als onze regering, die in het kader van de milieudoelstellingen links en rechts in de arme landen wat 'schone lucht' gaat kopen. Zo gaat die opwarming natuurlijk gestuit worden, ik begrijp het helemaal: wij blijven hier lekker verder stoken en vervuilen en we geven wat van ons financiële overschot weg om een schaamlappig evenwicht te bereiken. Ik vind het nogal pervers om op die wijze de wet van vraag en aanbod toe te passen. Misschien moeten we gewoon wat minder lampen aandoen per gezin. Bij het licht van één lamp zie je toch ook waar je niet tegenaan moet lopen, niet? En al die standby-toestanden, is het nou echt zo moeilijk om recht te staan en op een knopje te duwen? Moeten al die afstandsbedieningen dan toch alles beheersen? De techniek is met ons op de loop, neemt een loopje met onze behoeften. Ja, ik weet het, ik ben een beetje vanalles door elkaar aan het gooien, maar er is dan ook zoveel dat op dezelfde hoop terecht gekomen is.

Gelukkig is er Nip nog...

A while ago (Foto © Frans Vlinderman)

uitgelicht

onder de platanen
tegen het goud geblakerd
van een ondergaande zon
rookt een man zijn pijp
gehurkte eenvoud in het dorp
dat vandaag zijn water vond

het gekrijs van wilde apen
verstoort het blikken radiogeluid
Coca Cola uit de koelkast
smaakt toch overal hetzelfde

ergens in de wereld
brandt een lamp verdwaald
er is geen mens in huis
maar gezelligheid boven alles
en op het einde de rekening
mondiaal gepresenteerd
en cash voldaan

© Frans Vlinderman

Malheig, schrijfsites, forum, monumentenstrijd + gedichd

Is er iets nieuws te melden? Heeft Miss Jackie T een olifant gebaard? Of was het dan toch een muis? Wie zal het zeggen. Ik alvast niet. Ben begonnen aan een stripreeks, Malheig (uitgave bij Dargaud, scenario en tekeningen Jean-Marc en Eric Stalner). Beetje Schotland nu, beetje Schotland van voor de Middeleeuwen, en dan heen en weer tussen die tijden. Adelaars, duistere krachten, beetje magie... Een Vlinderman heeft niet meer nodig om aan zijn trekken te komen. Ik heb net het derde album uit en kijk vooruit naar nummers vier, vijf, zes, ...

Daarstraks nog een gloeiende Nip aan het woord gehoord, bij het surfen over diverse gedichtenexploten op het web. Wat er allemaal in sommige topdrie's staat van gedichten, het is ongelooflijk. En dan gaat het niet over verschillen in smaak tussen lezer en auteur, maar over de inhoud van sommige werken. Ook het correct toepassen van de eenvoudigste en meest elementaire spellingregels laat behoorlijk te wensen over. Het meest gehoorde/gelezen argument ter verdediging is als een kers op de zelfbereide taart: "Jamaar, ik hep dyslexie!" Ga daar maar eens aan staan - ik vind het gewoon een belediging voor iedereen die werkelijk dyslectisch is en daar rekening mee houdt. Een tijd geleden nog in verband met de nummer 1 op één van die sites: de titel bestond uit twee woorden, met in elk woord een tikfout. Komaan, zeg! Ik beweer niet het veel beter te kunnen, bij mij glippen er ook al eens wat fouten door de mazen van het talig net, maar ik ga mezelf nu ook weer niet helemaal platgeplooid neerleggen om als voetmatje te dienen. Ik heb al enkele sporen, die ik af en toe nog eens durf aangorden.

Actie (Foto © Frans Vlinderman)

dichterweg

ik leidt de dysleksie
in men rangen het gelid
gesloten, weiden vol letters
die met elkaar dansen
zomaar wat rondzwansen

wil ik een hoera
voor elk schreifsel
van mijn linkerhant
de kant die schrijft
over wat mij dreift

na jouw kommentaar van waauw
voel ik me zo goed in mijn vel
ik spring en juig en roep hard
uit volle borst joepie
en schreif er nog één
voor morgen om is

© Frans Vlinderman

Morgen ga ik trouwens eens grote kuis houden op het forum. Meer dan veertig leden, maar er zitten een paar rare beestjes tussen. Mensen met rare e-mailadressen, je kent dat wel. Als ik niet wil bedolven worden onder de spamberichten binnenkort, zal ik nu al actie moeten ondernemen. Hm. Lang leve het internet?

Nog een spijtig nieuwtje: in de Monumentenstrijd heeft Cine Plaza van Duffel het moeten afleggen tegen één of ander Stoomstroopfrabriekje uit Borgloon. Ik wens die fabriek het beste toe, maar mijn hart bloedt bij het zilveren verlies van mijn oude cinema. Nu ja, so be it.


Frans V.

Afscheid Clijsters, blogstrijd, columns + gedicht

Het is alweer maandag, de voorlaatste van februari. De zaken lopen goed op de blog. Er valt altijd wel wat te vertellen, er is ook zoveel te lezen elders op het web, er is een nieuw blogstrijdgedicht van Philip Meersman, ... Volgende week ga ik opnieuw aan de slag, na bijna een jaar niet meer op de werkvloer gestaan te hebben. Het zal varen. Het zal ook zo zijn gevolgen hebben voor mijn webactiviteiten. Gisteren met Nip erover gebabbeld. Om het in corporatieve termen te zeggen: ik zal moeten terugplooien op mijn kernactiviteiten. Een keuze maken uit sites die ik verder zal volgen, een tijdslimiet installeren, afscheid nemen van een aantal sites. Het wordt niet gemakkelijk, want ik ben eraan verslingerd geraakt.

Langs de andere kant kan ik me dan eens gaan bezighouden met het toepassen van de tonnen feedback die ik ondertussen op de diverse sites op mijn gedichten heb verzameld. En die geplande vergelijkende 'studie' over de verhalen- en gedichtensites die ik een tijdje gevolgd heb, kan er dan ook eens rustigweg van komen. Daar hoef ik niet voor online te gaan...

Nu, het leven is meer dan dichten en internet alleen, er is zoveel waar ik me in kan uitleven. We zien wel. Als Kim afscheid kan nemen, dan ik ook.

De deur dicht (Foto © Frans Vlinderman)

ajuus

naakt het podium
waar de stralen zon
dwarrelstof gevangen houdt
in de stilte van de leegte
na het allerlaatste applaus
bet zij haar glanzende ogen
met de mooiste herinnering

ergens verder wenkt de weg
een groene laan vol rust
met bankjes langs de randen
waar gedempte stemmen vragen
nog even halt te houden
voor een keuveltje en
een pauze onderweg

nog een laatste blik
achterom en voorwaarts
verdwijnt ze uit het zicht

© Frans Vlinderman

Nog even mededeling van algemeen nut: we zijn alweer aan een nieuwe blogstrijd begonnen. Wil je met jouw gedicht kans maken een week lang in de kijker te staan op de blog van Nip of mezelf, dan kan je dus insturen bij OFWEL Nip op nip_luyben@yahoo.com OFWEL mij op frans_vlinderman@vlinderman.be . En mensen, het tweede luik mag ook niet vergeten worden, namelijk het stemmen op wie van ons beiden dan de beste keuze heeft gemaakt, ook een wekelijks terugkerend item. Klik HIEROP om te gaan stemmen (eventueel eerst snel even registreren, dat duurt allemaal niet lang).

Een tweede mededeling: Hans Schoevers, mijn Nederlands-Friese collega-schrijver en vaste columnist heeft een nieuwe bijdrage geleverd, De Dassewippers, misschien kan je daar ook even langslopen...

Frans V.

Blogstrijd!

Het is al ver gekomen, dat ook deze week Nip volgens jullie het verdient zichzelf met de beste smaak te mogen tooien. Met zeven stemmen voor haar keuze en slechts twee voor mij moet ik ook de derde overwinning aan haar laten. Huidige stand van zaken: 3-0 voor Nip. 'Nou moe,' denkt een doorsnee figuur volgens mij dan. Wel, ik dus niet. Ik ga nog wat wandelen in het Te Boelaarpark, en ondertussen broeden op strategieën om Nips hegemonie wat smaak betreft te doorbreken. Al die veldslagskes, er is nog steeds geen oorlogswinst te bespeuren. Tine, bedankt om het vorige week bij mij te wagen, maar vandaag verwelkom ik Philip Meersman. De man die mijn eer eindelijk eens gaat redden. De man, die de actualiteit soms treffend weet te verwoorden. Voor de ingewijden dan toch...

Vandaag ook geen gedicht, ik wil dat Philip met zijn 'Vaal int fijn' in de enige kijker staat vandaag!



Groet,


Frans V.

Dogsitting

Nip en ik zijn even thuis. We zijn immers voor een weekje aan het house- en dogsitten voor de peter van Nip (zie ook haar blog). Dat maakt dat het ook hier wat stiller zal zijn, iets dat Miss Jackie T waarschijnlijk niet zo plezierig zal vinden...

Miss Jackie T - Foto © Frans Vlinderman

Het is niet slecht trouwens, zo eens een beetje pc-loze rust. In ieder geval zijn we vandaag al eens gaan wandelen in het Te Boelaarpark met Jules, de betreffende hond. Geinig, ik was bijna vertrokken in T-shirt, zo zacht is het buiten. Hm, er klopt vanalles niet...

Kyoto in Borgerhout

februari in het park en
het vriest niet, de bomen
zonder sneeuw lijken op
de bomen in de herfst
onder dezelfde waterzon

geen stampvoetende wandelaars
of verkleumde kinderen op
de zwierige schommels
waarachter de dampende opa
gewoon een roker blijkt

het groene perk vult zich
met kussende koppeltjes
onder begeleiding van gekwetter
van een stel dolgedraaide zwaluwen
een wereld in de ban
van losgeslagen mensen

© Frans Vlinderman

Affin, ik ga nog een paar verslagskes typen en dan terug housesitten. Als er iets te melden valt, kom ik het hier nog wel placeren. Zoals over Sioen en zo.

Frans V.

Weekoverzichtje

We hebben er een druk weekje op zitten, hier te Vlinderiaans. Er was onze derde blogstrijd (opgepast, deadline voor week vier zit er alweer bijna op, iedereen al ingestuurd, iedereen al gestemd???), er was een schoolse vergadering met bespreking van wat onze minister van onderwijs allemaal van plan is met het Volwassenenonderwijs (wat dacht je van de nieuwe omschrijving 'HBO', naar analogie met Nederland, of van het optrekken van de inschrijvingsgelden tot ver boven de bedragen die een gemiddelde universiteitsstudent momenteel neertelt?) Er was ook de allereerste Antwerpse slamfinale, waar ik gisteren reeds over berichtte en waar blijkbaar enkel één dichter het presteerde om zich blijvend in sommige kijkers te plaatsen... zelfs Nip heeft zich nu laten verleiden tot het poneren van enkele kritische bedenkingen bij het (voornamelijk tweede) verslag van ons aller bekende Kaatje. Deze schoolse poweet zou zowaar nog vergeten af en toe wat schoolpoëzie te brengen. Dat doe ik dan maar hieronder.

Even ook een korte beschrijving van de dag gisteren hier: twee en een half jaartje samen met Nip lief en leed, en sedert quasi negen maanden ook woonkamer en bedstee, dat moest gevierd worden. Na enig typwerk hier en elders, een uitgebreid telefoontje tussendoor en beschouwingen in de living tussen Nip en Vlinderman, togen we naar den deleis. Hapjes, snackjes, drankjes, en wijlie weer naar huis. Gezellig samen de avond doorgebracht, de film 'Syriana' verteerd en naar bed. Want deze voormiddag was het uitslapen, uitrekken en dan brunchen. Gebakken ontbijtspek, verse ovenbroodjes, spiegeleitjes, Brie, pepersalami, koffie en thee... Alles even relax, het is bijna verwonderlijk voor ons druk schema dat we zoiets er nog tussen konden flansen. En Miss Jackie T, dat bronstig poesje van ons, dat liet zich niet horen of zien. Zou het al over zijn?

Miss Jackie T & Nip (© Frans Vlinderman)

Nip was gisterenavond trouwens nog zwaar in de wolken. Voor de nieuwe clip van Sioen wordt er volk gevraagd. Kussend volk. Wij gisteren dus onze camera ingedoken en vijfentwintig foto's later heeft ze een oude (uiteraard, je weet hoe vrouwen zijn) foto ingezonden. En nu maar hopen dat ze mee mag figureren in die clip. Na aanvankelijk wat gemeesmuil van mezelf - het gaat immers over kussende figuranten - ben ik zelf ook best zenuwachtig geworden. Ik hoop dat ze mee mag doen, je bent immers fan of niet.

liplezen

haar lippen wijzen
hem op de waarheid
zij is de eerste mens
die hem mens heeft gemaakt
in de taal die zij praat
die hij helemaal verstaat

maar zonder haar ogen
die handen op zijn been
of een schouder daar
waar hij zijn hoofd wil
is er niets anders dan
een onschuldig meisje
met een kwetsbaar hart

dus geeft hij dat wat
zij hem telkens schenkt
met verdraagzame lippen
en zijn onstuimig hart
dat alleen maar wil
wat ruikt naar haar

© Frans V.

Verslag Antwerpse slamfinale

De Antwerpse slamfinale gisteren. De meningen zijn nogal verdeeld, naargelang wie ik aan het woord hoor. Daarom een kort verslag vanuit een vlindermansoog of twee. Laat ik beginnen met de locatie. Café Gounod, een café waar ik graag nog naar terugkeer, maar vanuit standpunt van de dichter die ergens in mij moet huizen, niet zo heel geschikt, want er waren nogal wat afgelegen ruimten, die het publiek verhinderden rechtstreeks betrokken te zijn bij het gebeuren op het podium. Dat creëert natuurlijk ruimte voor gebabbel en getetter tijdens de optredens, wat soms ronduit storend was. Toch bedankt aan de uitbaters dat ze ons hun café ter beschikking stelden. Het was immers te koud om het pakweg ergens op de kaaien te laten doorgaan.

Aangezien ik erin geslaagd ben van iedere optredende dichter een foto te maken, volgt hieronder een (korte) reportage, met enkele persoonlijke indrukken, al dan niet aan de hand van wat ik over de betrokken dichter zelf al weet of van mogen ervaren heb. Ik volg hierbij de volgorde van optreden in de eerste ronde.

Dirk Elst

© Foto by Frans Vlinderman

Sober, maar krachtig dichter, die zijn publiek gewoon kan boeien met zijn duidelijk stemgeluid alleen al. Bracht poëzie, waar ik alleen nog maar van kan dromen.

Philip Meersman

© Foto by Frans Vlinderman

De man uit het Oostvlaamse, die erin slaagt zo met taal te spelen, dat je haast ongemerkt niet anders kan dan spontaan mee beginnen puzzelen. Ik miste de metronoom, maar dat deed niets af aan zijn performance gisteren. Spijtig dat hij geen finalist mocht zijn.

Erwin, de Antistresspoweet

© Foto by Frans Vlinderman

Zoals je kan zien, zit er inderdaad geen greintje stress in deze dichter. 'De naakte waarheid', zoals je hem nog niet eerder zag. En als je niet alles goed kunt zien, dan komt dat door mijn lichte modificatie. Ik zit hier tenslotte op een blog te werken en kan niet zomaar alles hier gewoon maar op gooien. Erwin had in ieder geval de aandacht van het publiek grondig vast én bracht het bijhorende gedicht met de nodige ernst. Enkel het billengeknijp richting jury moest niet per se.

Maarten Inghels

© Foto by Frans Vlinderman

Jonge dichter, maar dan wel eentje waar we nog veel van zullen kunnen lezen, horen, leren. Hij dicht zoals hij ademt, onbekommerd, puur natuur. Helaas ook geen finaleplek voor hem.

Sammy Deburggraeve

© Foto by Frans Vlinderman

De man die erin slaagt stand up comedy en poëzie te verweven tot een heel nieuw genre, waarvoor ik al de term poedy ben tegengekomen. Een beetje bang voor de tijdslimiet, deze Sammy, maar hij stond er helemaal. Te volgen, deze kerel, want talent zat. Ik vind het de terechte winnaar van deze avond.

Enak Cortebeeck

© Foto by Frans Vlinderman

Een dichter, die ik al gedurende enkele jaren links en rechts aan het werk heb gezien, en die al die tijd ook heb weten groeien. Ik heb genoten van zijn voordracht, en blijkbaar ook de jury, want Enak mocht doorstoten tot in de finale gisteren. Hij heeft het echter moeten afleggen tegen Sammy voor de publieksprijs.

Guy Seret

© Foto by Frans Vlinderman

Nederlandse dichter die het in Nederland in de slamfinale helaas niet haalde, maar in Antwerpen zijn gram kwam halen. Met een beetje ritmische ondersteuning per djembé bracht hij structuur in zijn optreden. Ook al gesmaakt door de jury, want eveneens een plekje op het finale podium.

Frans Vlinderman

© Foto by Frans Vlinderman

Uhuh, alsof ik mezelf ga bespreken. Allez, slecht in de eerste ronde, iets beter in ronde twee. Voor ik mezelf een slammer mag noemen, moet ik nog heel wat bijschaven op vlak van voornamelijk performance. Naar ik van een aantal mensen mocht horen was mijn poëzie in ieder geval gewoon ok.

Fjorton

© Foto by Frans Vlinderman

Oorverdovend, deze Fjorton. Ik vond hem persoonlijk niet slecht, maar de decibels die hij kan produceren, maken een verdere versterking eigenlijk overbodig. Wat zonde is, want zo ging een deel van zijn teksten gewoon verloren. In ieder geval een podiumbeest, dat ik graag nog eens elders aan het werk zal zien.

Algemeen bekeken vond ik het een geslaagde avond, waarbij de jury in mijn ogen nogal verrassend uit de hoek is gekomen, al had bijvoorbeeld Nathalie haar top 3 bijna correct ingevuld. Enfin, laat ons hopen dat Sammy en Guy de eer van Antwerpen in april in Brussel hoog zullen houden. Ik heb er in ieder geval geen kwaad oog in.

Frans V.

Frans X Nip X 2,5

Vandaag is het Valentijn, maar morgen is het Frans Vlinderman-Nip-dag. Twee en een half jaar. Het begint te tellen. Nog vier maal verder en mijn record aan diggelen. We komen er wel. Onderstaande foto werd genomen toen we net besloten hadden samen verder te gaan. We kwamen toen terug van een goede vriendin, die niets van dit alles wist en daarna eigenlijk een beetje verontwaardigd was daarover. Toen was er echter écht écht waar nog niets aan het handje (en elders ook al niet).


Enkele maanden later krijgen we dan volgende foto. Zou de techniek er op enkele maanden zo op vooruit gegaan zijn?

overdracht

bijna twee lustra in maanden geleden
gedurende een meivolle nacht
werden ze nog met twee gehoord
hun genotvolle kreten gesmoord in
met liefdeszweet doordrenkte lakens

de ochtend erop was er niets
dat hen wilde voorbereiden
hen waarschuwen voor de hel
van een onbehoedzame daad
die hun leven zou veranderen
niets aan de nodige alarmbel
dan wat routine in de badkamer

de weken sleepten zich voort
nog vaak werden ze gestoord bij
het overdags beminnen hunner lijven
maar de regels werden overtreden
keer op keer tomeloos vergeten
tot in het kleinste kamertje
de misselijkheid toe geslagen

met hun huis in verandering
werd er sindsdien afgeteld
op afgesleten vingers en tenen
en links en rechts gedeeld en gepronkt
kijk eens mama - zonder handen!

kwam dan eindelijk en toch verwacht
het gekoesterd wezen tot het leven
in een winternacht maar verwarmd
met de furie van hem en haar
een baby klein, nu nog rein
met hun beider ogen

© Frans Vlinderman

(en nee, we zijn niet zwanger!)

Slamfinale morgen! + gedicht

Morgen afspraak in Café Gounod op de Antwerpse slamfinale. De inzet lijkt hoog - een ticketje naar het Belgisch kampioenschap, maar het belooft eerder een leuke bedoening te worden. Doorstoten naar de finale in Antwerpen vond ik al meer dan bijzonder. Morgen wordt het dus in die zin leuk, dat ik gewoon wat dingen ga uitproberen. Een streepje poëzie, een vleugje présence en hopelijk bakken vol plezier (bier mag ook). Ik ga alvast voor de ontspanning. De locatie lijkt ook al leuk (als we op de uibaatster mogen afgaan en de achtergrond erbij).


Ik herneem even de deelnemers aan deze voorronden (finalisten gemakshalve doorgelinkt), beginnend bij de laatste voorronde en zo terug: Maarten Van Camp, Yerna Van Den Driessche, Nathalie de Jongh, Guy Seret, Fjorton, Nico Rubens, Sven De Swerts, Philip Meersman, Dirk Elst, Enak Cortebeeck, David Troch, Sammy Deburggrave, Maarten Inghels, Philippe Van Beek, Nico Rubens, Chris Van de Rijck, Sammy Deburggraeve, Erwin de Antistresspoweet en ondergetekende.

Tot morgen?

mocht vandaag zich ontfermen
over de resten van ongezegd
ongezien en onbewogen
jij en ik even apart
weet dan dat morgen
hartendievendag heet

zullen we dan een dansje
op en klinkend ritme
zweven door onze zinnen
en genieten van het leven
dat overal te bruisen ligt
zo jij en wij op tafel
en later misschien onder

wat is dat toch met tafels
dat ze ons niet rusten laten
en hou jij nog van ons
of hoort dat al bij morgen?

© Frans V.

Hans Schoevers + gedicht

Er weten het al velen, maar ik plaats mijn gedichten dus ook op diverse andere sites, in de hoop hier voldoende feedback op te kunnen krijgen om mijn stijl verder te verfijnen. Hoe dat verloopt op die sites, daar zal ik het nog wel eens over hebben. Ik wil hier echter iemand in de schijnwerpers plaatsen, die ik op sanesociety tegen het lijf (nou ja, virtueel dan toch) ben gelopen. Hans Schoevers is de naam, en de Nederlander uit Friesland schrijft columns. Ik heb misschien niet zoveel kaas gegeten van columns, maar die van Hans gaan er bij mij in als zoete broodjes. Je kan ze bij hem gaan nalezen, en dan laat je maar weten of je mij gelijk geeft. Ik ben in ieder geval een grote fan van hem. En blijkbaar is dat wederzijds. Sedert kort bieden we elkaar een wederzijds forum aan, hij op zijn site voor een gedicht van mij dat hij uitkiest, ik op mijn forum. En de man is gék van feedback, dus bezoek hem gerust en laat een berichtje voor hem achter.

Morgen post ik hier nog een bijdrage over de aanstaande Antwerpse Slamfinale en misschien vertel ik ook nog wat over Miss Jackie T, die plotsklaps krols geworden is. Het is hier lachen en gillen met de gekke kuren die ze uithaalt en het gemauw, dat niet van de poes blijkt te zijn, vooral 's nachts dan. Het is weer eens wat anders dan op de Antwerpse radio verschijnen. En voor ik het nog vergeet: een dikke hoera voor Nip, die er in geslaagd is om deze examenronde door te komen zonder ook maar één enkele onvoldoende. De zomervakantie wenkt al wat harder...

netwerker

de trip die hij maakt
in elke dag zijn licht
doet hem zonnig stralen
brengt hem evenwicht
maar inzicht, nee
dat blijft afwezig

hij is de wortel zelf
die zijn boom blijft voeden
een stukje radio centraal
in zijn karig bestaan
waarin hij soms bericht
over de dingen en de zaken
die hem soms laten bezwijken
aan het op mensen nederkijken

dat hij er is geweest
zelfs nooit bestond
of ooit zal zijn
iemand weet het al
maar hij nog niet
zo onzeker

Frans V.

Blogstrijd 2 + gedicht

Laat ik beginnen om Tine te feliciteren met haar gedicht van de week (zie geel hierboven). Na Sven De Swerts en Gerard Cornielje eindelijk een vrouw. Het was een moeilijke keuze voor mij, de andere inzendingen waren ook prima. Er kan er echter maar ééntje hierboven prijken...

Stand na de tweede stemmingsronde: Nip 7 stemmen, Frans 5. Nip wint dus ook de tweede week. Dat brengt de wekelijkse tussenstand op een Nip die leidt met 2 tegenover de 0 voor Frans. Een minimaal verschil. De blogstrijd gaat dus gewoon verder.

Na een stukje minder lekker gevoel in mijn vel heb ik de zaterdagnacht haar helende werk laten doen. Ik ben er weer helemaal klaar voor. Er waren minder inzendingen dan in de eerste week, maar ik heb toch de indruk dat het lekker begint te lopen. Ere wie ere toekomt, Max Lerou heeft ons (Nip en mezelf) aangenaam verrast met zijn methodiekjes om Nips keuze (en dus zijn gedicht) te bevoordelen. Ik ken zelfs iemand die nu heel blij is, aangezien Max nu zijn leest als dichter even naast zich zal moeten neerleggen om al haar schoenen te gaan poetsen. Ik stel voor dat de begunstigde eerst nog een sompige wandeling gaat maken door weer en wind en slijk en bos en dal en goor slootwater. Iets mag het toch kosten, nietwaar?

Laat ik in ieder geval nog even een oproep aan iedereen doen om ook daadwerkelijk te komen stemmen. Zonder jullie is er immers geen echte strijd. En als de stemmers van Nip haar groep trouwer gaan stemmen, al helemaal niet, dan spreken we zelfs van een onevenwichtig beeld... Ik heb het allemaal nog even haarfijn uitgelegd op deze pagina.

blogstrijd

grootsheid in daden
werpt hij zich omstandig
aan haar welbeslijkte voeten
om dan nederig te doen wat
normaal met borstels kan

een rijzende ster
afgelikte voeten en nog
onder de regels door
zijdelingse streken
is de winst voor haar
de derde, de hoogste
godin van een vlinderhart

Frans V.

Muzeval + Vlinderklap + gedicht

De winterprik van eergisteren is alweer langzaamaan uit het geheugen gesmolten. Nou ja, winterprikje. Het enige dat er nog aan herinnert kan ik me ook al niet herinneren. Behalve de zwarte sneeuw langs de kant van de Moretuslei, waar ik door moest ploegen om mijn geld in de Delhaize achter te kunnen laten. Andere zwarte sneeuw dus.

Gisteren nog een heel leuk gesprek gehad met Marijke en Willem van dansgroep Mirium, en met Herman van de Muzeval. We zijn gaan kijken en afspraken gaan maken in de Permekebibiliotheek, waar we op 8 maart aanstaande onze honderdste Muzeval in groot ornaat gaan laten doorgaan. Iedereen neemt dus nu zijn agenda erbij en kruist die datum alvast aan, want er is plaats genoeg voor iedereen. Beschouw dit maar als een uitnodiging.

Verder moet ik mij stilaan opmaken voor alweer een week van diepe rouw, vermits Nip deze week alweer schijnt te zullen winnen. Ik sta achter, ik moet mezelf gaan bezinnen. Is mijn smaak dan echt niet beter dan die van haar? Zit ik fout, is er nog iets afgestorven vorig jaar toen ik mijn CVA had? Ik laat het in ieder geval nog weten.

Nog een ander nieuwtje: binnenkort begin ik te schrijven aan wat kortverhalen. Nip gaat me nalezen. Ben benieuwd naar het resultaat.

uitgevlooid

de vijver in het park
van leeg naar vol
een verloren watervlo
zoekt haar weg terug
doorheen groeiende kringen
en verdwijnt in de rand
van het groen decor

het koppel op de bank
heeft niets gezien
slechts oog voor elkaar
verdrinken ze de tijd
in verliefde kozerij
hun spel een spel
van geven en nemen

Frans V.

Blogstrijd, waar blijven jullie?

Blogstrijd, blogstrijd, we zijn losgeslagen, kijk Google er maar op na (857 pagina's zogenaamd en zonet), dus het begint te lopen. Alhoewel. Veel inzendingen, maar weinig stemmen. En daar knelt nu net het schoentje. Zonder stemmingsronde is onze strijd een vroege vrede beschoren, vermits het dan wel eens één-één zou kunnen worden. Ik hoor van allerlei kanten dat het forum (ja, klik maar eens op dat woordje forum, maar doe dat door er met de cursor (dat vervelend pijltje op je scherm) op te gaan zweven en dan met je rechtermuisknop te klikken en vervolgens op 'openen in nieuw scherm' te klikken) te ingewikkeld zou zijn. Ja, je moet even registreren (duurt alles bijeen amper tien minuutjes), anders zou heel het internet mee kunnen favoriseren voor wie maar genoeg volk kent, of zouden we het forum snel kunnen sluiten door geen overzicht meer met alle spam. Zo, dat moest er even uit. Of toch niet.

WAAR BLIJVEN AL DIE STEMMEN VAN DIE 'IN DE TWINTIG' LEDEN?

En dan nu om het even over vorige week te hebben, waar jullie dus even voor zouden moeten gaan stemmen: Gerard moet wel van Max houden, daarom reageert hij niet. Ik herneem daarom Max' gedicht op Nips blog met enkele bedenkingen:

schatgraven

dit donker is haar donker
zij gaat daar waar niemand
haar gadeslaat wanneer zij
een spade tot gaten slaan verleidt

in met wijn bevlekte aarde
waar zelfs zout uit vissenoog
gelaten traan niets vermag
tegen dit driftig graven

om wat komen gaat
teleurstelling te kuilen

liever geen vragen

Max Lerou

Als het donker van iemand anders minder of meer donker is, dan heeft dat volgens mij te maken met lichtinval of de mogelijkheid deze te onderscheiden. Zou Max iemand kennen met verminderd gezichtsvermogen? En wat te denken van in dat donker iemand gade te slaan? En alsof iemand in dat donker haar een spade zou kunnen zien verleiden... Ahem. Komt daar die aarde met wijn. Men neme een filtertje, proppe er wat wijnaarde in en nijpe tot enkel wijn nog door komt sijpelen. Recyclage ;) En dat tranen zout zouden zijn, wie had dat ooit gedacht??? Heb ik het nog niet eens over teleurstellingen kuilen (ik keil die altijd ergens in een hoek, maar kuilen? Ook al is het dan in een kuil?) Nee, liever geen antwoorden hierop.
Om maar te stellen dat sommige tijgers best over een strand durven lopen en duistere zaken af en toe ook perfect kunnen gezien worden...

In ieder geval - en misschien nog erger - waar blijven al die inzendingen? Nip en ik kunnen ze momenteel tellen op twee vingers... per persoon, dus het kon erger. Maar toch. Komaan, lezers, bezoekers, gasten, mensen, stuur in, en doe dat op mijn adres (als je in mijn smaak gelooft) en anders op dat van Nip.

zachte wonden

hij heelt haar, nooit
heeft zij geloofd dat hij
haar zou helpen, ooit
samen verder thuis
avonden voor de buis

waarna het slapen
na het gapen
het rapen
van dromen
in warme armen
en de tijd die doet
wat de tijd doen moet

lepeltje kommetje
tweeëntwintigen met
de verliefde ogen dicht
en zie je me nog graag
het ritueel, elke dag
oprecht, ook iedere nacht

Frans V.

Muzeval, februari, sneeuw, educatie + gedicht

Deze avond in de Muzeval: Philip Van Beek, met de voorstelling van zijn nieuwste bundel 'Rode Vlaggen'. Plaats van afspraak is nog steeds 'Restaurant en drinkatrium Bazilikum', Verschansingstraat 61B te 2000 Antwepen (vlakbij Museum voor Schone Kunsten en de Waterpoort). Tijdstip: zo rond 20u. Iedereen gratis welkom, na afloop opnieuw free podium.

Nip en ik hebben zonet een schema opgemaakt over hoe het verdere verloop van onze maand februari eruit ziet. En dat is meer dan een welgevuld stukje jaar. Vrije weekends? Amper. Mensen te zien en te spreken en te ontmoeten? Massa's. En tussendoor zij nog naar de unief en ik naar 't scholeke. Jaja, drukke periode, als je zo nog wat student en jong bent. Hoezo, jong? Ik voel me inderdaad nog altijd jong. Ik heb dan wel niet de fontein van de jeugd op mijn terrasje staan, maar toch. Stilaan maak ik me weer op voor het vieren van alweer een lustrum. Het zevende meer bepaald. En nog spring ik in de plassen. Ik steek het maar op mijn onverzettelijke genen, die zich (nog?) niet door de tijd laten manipuleren...

Deze nacht waren het weer al vreemde dromen wat de klok sloeg, zowel bij Nip als bij mezelf. Eigenlijk best geinig, maar je wordt er zo móe van wakker, eh! Ik denk dat ik eens een dagboekje ga aanleggen met mijn dromen in, misschien zit daar wel een langer verhaal in, een echt boek. De ambities...

achterzijde appartement na sneeuw

droomwake

het duistert in de kamer
waar de lakens ruisen
telkenmale over de huid
van een waakzame slaper
vol beweging in het oog

er waren dromen rond
die schokkend toeslaan
hem niet toestaan te ontwaken
voor de laatste daad gesteld
hem vol verwarring heeft gebracht

bij het grijze winterlicht
en het geknipper na het wekken
de wallen onder de ogen
en een onbestemd gevoel
en ook wat blijdschap
dat de dag is door-gekomen

Frans V.

Zinloos???

Tijdens de les gisteren, vraag me niet naar het vak, maar ik denk dat het supervisie was, ging het onder andere over het zinloze geweld, dat in Oostende afgelopen weekend weer de kop opstak. Zinloos? Zinloos??? En dan heb je daar mijn vriend, die opmerkt dat het bij zo'n uitspraak ophoudt. zinloos geweld, ja, wat valt daar aan toe te voegen? Dat slaat elk zinvol gesprek erover gewoon bij voorbaat plat. Dan helpt ook de boutade 'er bestaat toch geen zinvol geweld' niet meer. Einde discussie, over naar het volgende, ik moet nog boodschappen gaan doen en ik moet nog naar het wassalon en de poes zit zonder water. Het alledaagse als therapie om te bekomen van alweer een ferme schok. Een mens in shock, een pilletje, een banale bezigheid en hop, terug vertrokken.

ik zie opnieuw de bloemen groeien
plastieken stapels liefde
voor een leven veel te kort
om nu reeds weg

Kan er mij iemand uitleggen wat het verband is tussen een mes en een sigaret? Kent er iemand het verband tussen de eenentwintigste eeuw en haar exploten en pakweg de gemiddelde programmering op TV? Is een mens vermoorden tegenwoordig al zo alledaags, dat de voorpagina er slechts één dag aan wijdt? En als zo een krant er dan wat inkt aan schenkt, is de aandacht dan wel goed gericht? Of telt alleen de sensatie, de vlekken bloed op de stoep, uitgedrukt in liter?

grijze vegen door het patroon
recht op recht, de quenasttegels
hullen zich in donkerbruin
zo gewonnen, snel geronnen
leven weggevloeid

Met geen woord vind ik nog enkele dagen later in de actua iets terug over andere slachtoffers van dergelijke maatschappelijke 'hebberigheid'. Niets over het gemolesteerde hoofddoekloze meisje, niets meer over die vreemde jongeman in de Schelde, niet over die Kortrijkse voetballer die er ook al niet meer is. De schijnwerpers zijn gericht, op een doorrookt taxigebeuren in Oostende. Niet dat ik dat laatste erg vind, maar waarom enkel daarop? En wat doet dat volkje toch op straat met een mes tussen de tanden?

dit is geen grijns, mijn vriend
maar het laatste staal
voor jou speciaal gevat
in mijn koude hand, tenzij
je mij wat anders biedt

Ik hou van mijn wereldje, landje, stadje, appartementje, liefje, poesje. En graag blijf ik dat nog wat doen. Maar ik wil niet verhongeren, dus moet ik erop uit, boodschappen doen. Ik wil ook niet vereenzamen, dus moet ik erop uit, sociaal gaan wezen. Ik wil niet verstommen, dus moet ik erop uit, mijn ervaringen verrijken. Gelukkig durf ik nog. Voorlopig. En zonder mes.

allemaal heel zinvol

het leven is niet meer
dan af en toe wat rook
op straat, zo snel vervlogen
dat het al niet meer bestaat
bij de volgende ademtocht

een fluitje van een cent
nog minder dan de prijs
van een winkelwagentje
voor de doortocht te betalen
met een stukje rond metaal

de jaren die nodig waren
alle liefde en elke ruzie
tevergeefs, je kind is soms niets
meer dan een te nemen horde
op weg naar levenslang
voor een ritje
voor een peukje
dankjewel

Frans V.

Muzeval # 99

Even een mededeling van algemeen poëtisch nut: aanstaande donderdag is het weer zover: tweede donderdag van de maand, dus opnieuw een Muzeval! De 99ste dan nog wel. Philippe Van Beek komt zijn bundel voorstellen, Rode Vlaggen. En dat in de vernieuwde locatie, Restaurant en Drinkatrium 'Bazilikum', Verschansingstraat 61B (vlak naast de Muziekdoos) te 2000 Antwerpen.

Naar aloude gewoonte kunnen dan ook de gegadigden hun eeuwige eer en roem vergaren door het free podium te bestijgen. Kaatje en ik zullen opnieuw dat tweede luik in goede banen leiden, terwijl Bart Van Peer de presentatie van de gastdichter op zich neemt.

Ook niet te vergeten: de finale aanstaande woensdag de veertiende van de eerste Antwerpse voorronden van de Poetry Slam. Een stuk of negen kandidaten, een gezellige locatie vlakbij de Bourla en Valentijn onder de neus, wat denk je daarvan? Maar meer daarover later deze week alhier op de blog.

Frans V.

Monumentenstrijd

We hebben onze blogstrijd, maar er woedt ook een monumentenstrijd in Vlaanderen. En dat is voor deze vlinderman toch een speciale aangelegenheid, vermits Cinema Plaza uitkomt voor provincie Antwerpen. Ik moet dan terugdenken aan die vele zondagavonden dat ik daar bij den Tuur mijn filmke ging meepikken. Zalige avonden, daar toen in Duffel. Ik ging daar dan rond half acht naartoe, kon ik nog een half uurtje bijkletsen met de vrienden bij een glaasje schuimend nat. Rond acht uur verdween den Tuur dan naar zijn regiekamertje, waarna de vertoning kon beginnen. Zo ongeveer iets na negen ging het licht weer aan en was het pauze. Al even wat filmbespreking, of wat er die dag belangrijk genoeg was om over te ventileren, en na een goed kwartier de tweede helft van de film. Jarenlang heb ik dat gedaan.

Ik herinner mij ook nog die overstroming een paar jaar geleden al. Tuur in de kano, ik met hem zijn cinema binnengevaren om nog wat oude filmrollen te gaan redden. Tussen de frigo's door...

Op 19 februari zal het erop of eronder worden voor dit monument. Mijn stem is al bekend, misschien dat er via deze weg nog wat kan geronseld worden voor meer stemmen...

Frans V.