Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

woensdag 14 februari 2007

Frans X Nip X 2,5

Vandaag is het Valentijn, maar morgen is het Frans Vlinderman-Nip-dag. Twee en een half jaar. Het begint te tellen. Nog vier maal verder en mijn record aan diggelen. We komen er wel. Onderstaande foto werd genomen toen we net besloten hadden samen verder te gaan. We kwamen toen terug van een goede vriendin, die niets van dit alles wist en daarna eigenlijk een beetje verontwaardigd was daarover. Toen was er echter écht écht waar nog niets aan het handje (en elders ook al niet).


Enkele maanden later krijgen we dan volgende foto. Zou de techniek er op enkele maanden zo op vooruit gegaan zijn?



overdracht

bijna twee lustra in maanden geleden
gedurende een meivolle nacht
werden ze nog met twee gehoord
hun genotvolle kreten gesmoord in
met liefdeszweet doordrenkte lakens

de ochtend erop was er niets
dat hen wilde voorbereiden
hen waarschuwen voor de hel
van een onbehoedzame daad
die hun leven zou veranderen
niets aan de nodige alarmbel
dan wat routine in de badkamer

de weken sleepten zich voort
nog vaak werden ze gestoord bij
het overdags beminnen hunner lijven
maar de regels werden overtreden
keer op keer tomeloos vergeten
tot in het kleinste kamertje
de misselijkheid toe geslagen

met hun huis in verandering
werd er sindsdien afgeteld
op afgesleten vingers en tenen
en links en rechts gedeeld en gepronkt
kijk eens mama - zonder handen!

kwam dan eindelijk en toch verwacht
het gekoesterd wezen tot het leven
in een winternacht maar verwarmd
met de furie van hem en haar
een baby klein, nu nog rein
met hun beider ogen

© Frans Vlinderman

(en nee, we zijn niet zwanger!)

1 opmerking:

Anoniem zei

Bij het zwanenmeer
spartelen de watervlooien door de plas
kijkend naar die vreemde wezens overdag

Als het donker is
veranderen twee libellen
in een Vlinderman en een mooie Waternimf
zij tatoeëren letters op elkander
veranderen spoken achter gebrokkelde muren
om tot nachtelijke kolderfiguren

Een ziel
Twee muzen

‘n Kater jaagt gisteren de bomen in
er is geen plaats voor plaaggeesten
de wind blaast dromen uit over de plas
waar Frans en Nip dansen in hen thuisland

Amanda Visch

Blogarchief