Vrije planningen

Wat doet een modale werkmens op de eerste dag van zijn vakantie? Lekker niets, uiteraard. Vlinderman verschilt er in niets van. Heerlijke rondhangerij, mijmerend over wat er de komende weken allemaal (vooral niet) kan gedaan worden. Genietend van die eerste frissere dag na enkele laatste en bovenal genadeloos hete werkdagen zie ik mij misschien naar een stadje in een omtrek van enkele honderden kilometers afzakken met Nip. Net zo goed vind ik ons beidjes heerlijk cocoonend genieten van ons stilaan volledig ingerichte stulpje. Of eens een uithaal doen naar te lang blijven liggen zijnde papieren met het etiket 'versnipperen'. Wie weet krijgen zelfs de hal en het gastentoilet hun laagje verse verf, worden die laatste kabels weggewerkt, stapelen de laatste verhuisdozen zich leeggemaakt op in de verzamelkelder, alles is werkelijk mogelijk.

Feit blijft dat uw - soms poëtische - blogger het er eens goed van gaat nemen. In de hoop uiteraard dat de collega's op het werk het hoofd koel houden en het stapeltje voor bij mijn terugkomst niet al té hoog gaan optasten. Want dat is het enige dat Bibi wat zorgen baart: in het verleden lag er altijd zo een gigantische berg te wachten bij zijn terugkeer, dat ik steevast wilde beslissen nooit nog langer dan een week afwezig te blijven. Nu, we zien wel wat het dit jaar wordt als ik op zeven september opnieuw mijn opwachting maak bij de firma 'werkgever. Ik heb tenminste nog een job, en dat is iets waar we tegenwoordig dankbaar voor mogen zijn en ik ben me daar dan ook bijzonder bewust van.

Ondertussen legt hier iemand de laatste hand aan een laatste opdracht. Ik wens Nip alle succes toe die ze verdient en tel samen met haar af. We spreken hier over een deadline die we zullen halen met ons beidjes...

Wat we samen (niet) doen, doen we altijd beter ;-)=

Gedicht: laster

Die oude dozen van Bibi blijken goed gevuld te zijn, daarom dat ik ze zo graag nog eens open trek, zoals ik dat graag eens mag doen met een lekker flesje rood druivensap. Speciaal voor ene mevrouw De Tandt, om zich aan op te trekken. Ene Meester Peeters kan er misschien ook van genieten. En u natuurlijk.

laster

hij hult zich in mistige flarden
gedrapeerde noeste frasen die bazelen
over hoe en wat, zelfs het waarom
wordt niet vergeten, dat is te dom

nieuwsgierige agen en inquisitoren
ze kunnen allen vissen achter hey
waar is nou die verdomde waarheid
hij heeft nu aan alles het schijt

gisteren wou niemand hem nog horen
verloochening deel van zijn bestaan
denkt hij er terdege het zijne van
zich bewust van zijn lot, eeuwige man

dus hult hij zich in zwijgen
nooit veroordeeld voor daden
die hij nimmer heeft gesteld
door iedereen voor waar verteld

Frans V.

Gedicht: opzij, komaan, opzij

Het is me toch wat te warm om vandaag uitgebreid te komen bloggen over allerhande zaken. Doel kan even wachten, De extra Muzeval op zondag 30 augustus ter gelegenheid van de Antwerpse Cultuurmarkt ook, maar u mag natuurlijk daar geen slachtoffer van zijn. Op deze vooravond aan mijn nakende vakantie (nog maar één dagje werken - 't zal wel het heetste dagje 'ever' worden, maar soit) laat ik jullie graag even nagenieten van een ouder streepje poëzie, zoals die alweer enige jaren achter onze Belgische rug ligt...

opzij, komaan, opzij

door het gedrang van de dag bevangen
waar elke seconde opnieuw in zicht
erg steevast op de schuine loer ligt
om de volgende minuut te ondervangen

zo druk omgeven door gejaagde mensen
die zonder aangeven of verpinken
het gras voor mijn voeten verminken
mij dan nog snel het beste wensen

monster ik de massa chaoten en neuroten
grote twijfelaars en kleine spijbelaars
zonder al te veel poeha denken voorwaarts
vaststellen dat ze aan mijn brein ontsproten

en zo kan ik weer even de schouders ophalen
onder het mompelen van stille verwensingen
verder stemmige straten lopen te doordringen
bereid teveel voor dat ultieme geschenk te betalen

Frans V.

Kom je morgenavond ook?

Vlinderman blogt zijn dagelijkse dingetje. De wereld draait ondertussen verder, omdat het anders onze wereld niet zou zijn en ergens, ondanks dat onverzettelijke Vlinderhart, is dat ook goed. Zelfs als alles echt allemaal zo slecht is als we het waarnemen, dan nog is het goed, want we vinden er onze stabiliteit in terug. Iedere dag meer van hetzelfde, dat biedt nu eenmaal ankerpunten om je even aan op te trekken in de simpelste vaststelling van 'ja, ik ben nog steeds'. Niet dat dat het hoogste goed moet zijn, maar het relativeert gemakshalve zonder al te veel blabla de dingen in ons leven die ons storend overkomen. Voor Bibi althans.

Over Bibi gesproken. Waar Vlinderman dat hanteert als benaming voor zichzelf, moet er ergens down under een hondje zijn, dat dezelfde naam draagt en onlangs gered is uit de baai (vraag me echt niet dewelke) waar ie was ingewaaid door een dolle windvlaag. Een as-uitstrooiende en hondenliefhebbende getuige is daarop prompt het water ingedoken en heeft het beestje gered van de verdrinkingsdood. Als dat geen schoon verhaal is van naastenliefde. Benieuwd welke wonderweldoener Bibi gaat redden wanneer zijn nood ooit nog eens te hoog zou raken om het zelf te redden. Ze zal waarschijnlijk wel naar de naam Nip luisteren ;-)

Stiekem-laat-uitnodigende lach voor de blogbezoeker...

Mensen, morgen krijgen we een dagje teveel graden boven de grens van 30°. Aangezien ik daar niet echt een voorstander van ben, ben ik gewoon van plan na het werk onze geliefde Dageraadplaats in Zurenborg nog eens op te zoeken, want donderdag wordt drukkend en vrijdag gewoon te koud in vergelijking met de laatste zomerdagen. Trouwens, vermits ik donderdag geen gepast afscheid kan nemen van het werk voor ruim twee weken, moet ik het wel vervroegen... Elk excuus is goed, ik weet het, maar als je morgen niet weet wat doen vanaf 17u45, dan weet je tenminste waarheen voor een spontane babbel met Vlinderman en zijn fantastische eega Nip!

Doel gaat verder internationaal

Over het lot van het met uitsterven bedreigde Doel is al veel inkt gevloeid. Terwijl Ademloos vzw en StRatenGeneraal hun eigen deel van de koek opeisen in het dossier Lange Wapper, tracht een hardnekkig en volhardend groepje Doelenaars en bevriende medestanders het dossier van Doel niet in het vergeethoekje te laten belanden. Getuige daarvan de bewonersvereniging Doel2020 en Kunstdoel vzw, die via hun respectievelijke websites zoveel mogelijk de mensen proberen te informeren over hoe in hun dorp iedere dag verder gewerkt wordt om ook de laatste bewoners het leven zo zuur te maken, dat ze ‘vrijwillig’ vertrekken. Zoals de laatste Lijnbus dat al enige tijd geleden alweer deed – hoezo, De Lijn hoort iedere Vlaming een behoorlijke dienstverlening aan te bieden? Dan toch niet als je in Doel woont, maar dat terzijde. Er wordt in ieder geval hierbij ook een werkbaar alternatief geboden voor het laten voortbestaan van wat er nog rest van Doel, waar naast de leden van Pipelines vzw/De Muzeval ook nog tal van andere internationale artiesten zich bij aansluiten.

Een aantal ondertekenaars van het Verdrag tussen Doel en Ruigoord

Op zondag 9 augustus 2009 troffen een aantal gelijkgezinden voor de Doelse zaak elkaar op het poëziefestival ‘Het Landjuweel’ in het Amsterdamse Ruigoord. Ruigoord, waar goed dertig jaar geleden hetzelfde op tafel lag om de Amsterdamse haven uit te breiden. Onder stevige impuls van onder andere Hans Plomp, ondertussen zelfverklaard burgemeester van Ruigoord, besloot een handjevol mensen toen zich te verzetten tegen de sloop, tegen de onteigeningen, tegen het teloorgaan van hun Amsterdamse havenwijk en dat samen met de toenmalige pastoor via het middel van kraken. Tot op heden zijn ze er, al dan niet in samenspraak met het Amsterdamse stadsbestuur, in geslaagd dat ook te realiseren.

Aja Waalwijk leest de tekst van het Verdrag voor

Net zoals dat in Doel vanaf 1 september 2009 het geval zal zijn voor de laatste bewoners, geldt er in Ruigoord al meer dan dertig jaar een woonverbod. Zolang er echter geen havenuitbreiding komt, kunnen er in Ruigoord culturele activiteiten georganiseerd worden. En laat dat nu iets zijn dat in Doel ook mogelijk is. Het geplande Saeftinghedok is immers verre van zeker van een binnenkort, laat staan binnen enkele jaren te verwachten realisatie – de huidige globale crisis, een quasi onbenut Deurganckdok, onvergunde toestemmingen en dergelijke meer zijn hieraan écht niet vreemd. Kortom, ook al mag er niet meer gewoond worden binnenkort, er is nog wel degelijk een toekomst mogelijk voor het historische polderdorp Doel de eerstkomende jaren, en dat onder de vorm van een kunstencentrum. Doel als vrijhaven voor de creatieve geesten van zoveel kunstenaars wereldwijd, wie kan daar nu tegen zijn, mits het maken van de nodige en juiste afspraken?

Frank Vranckx en Paul Vincent bij hun statement voor Doel

Het is in dit licht dat op 9 augustus laatstleden een Doels consulaat werd geopend in Ruigoord. Immers, het is al lang gebleken dat binnen de wettelijke grenzen opereren geen enkele zode aan de dijk zet, dus moet het maar daarbuiten of op zijn minst op de grenzen ervan. Binnenkort komt er ook een Ruigoords consulaat in Doel zelf. Eén en ander zal gepaard gaan met veel (feest?)gedruis, om er de nodige aandacht aan te kunnen schenken. Het gebeurt immers niet alle dagen dat er over de grenzen heen solidariteit wordt betuigd. In die optiek zijn er trouwens nog andere samenwerkingsverbanden op komst, waaronder dat met de vrijstad Christiania, een stukje Denemarken dat zich ook over het eigen lot heeft ontfermd en dat al ruim dertig jaar volhoudt.

Frans Vlinderman tekent het Verdrag

De tekst van het Verdrag tussen Ruigoord en Doel, dat na enkele uren ernstig en soms ludiek debat werd opgesteld, luidt voluit als volgt:

Verdrag van Ruigoord en Doel

Wij, vrij scheppende geesten uit Ruigoord en Doel, verbinden ons tot psychonautische samenwerking met als doel: De Verenigde Staten Van De Geest.

- Partijen verlenen gastvrijheid aan elkaars consulaten en afgezanten.

- Partijen streven naar één wereldcentrum als biotoop voor de Gesammtkunst voor reizigers van de geest, door de wereldas in alle mogelijke richtingen zichtbaar te maken.

Getekend op 09-08-2009 te Ruigoord

Ondertekenende aanwezigen: Hans Plomp (zelfverklaard burgemeester van Ruigoord), Herman J. Claeys (Antwerps dichter), Rudolph Stokvis (coördinator Landjuweel Ruigoord), Fabiola (Vlaamse Ruigoorder), Willem Plugge (Antwerpse beeldend kunstenaar), Aja Waalwijk (Amsterdamse dichter en beeldend kunstenaar), Frans Vlinderman (Antwerpse dichter), Gerben Hellinga (Nederlandse auteur en acteur), Frank Vranckx (Antwerpse muzikant), Sabine Gillis (Doelse consul in Ruigoord), Ulrich Van Spitael (Doelse dichter), Emerson Riel (afgevaardigde van Odjibwe – Canada), Lila Cavaleiro (Nederlandse dichteres), Roos Nienhuis (Nederlandse schilderes), Dirk De Boeck (Doelse dichter), Eelco Doorn (zakelijk leider Ruigoord), Paul Vincent (Doelse dichter), Peter Van Den Gracht, Erwin Van Massenhoven (Antwerpse dichter en performer), Jan Bianchi (Nederlandse schilder en dichter), Maarten van der Horst (Nederlandse beeldend kunstenaar), Carmen De Canne (Doelse sympatisante), Harun Wolf Trepte (Nederlandse dichter), Erwin Raeves (Doelse sympatisant), Herbie, Banks, Britt Marie Lindgren (Zweedse Doelsympatisante), Frank Van den Steen (Doelse sympatisant), David Frank, Olga Pederson (Amerikaanse artieste), Max Perron, Max van de Jool en Paul van Goudoever (Nederlandse dichter).

Eén jaar getrouwd!

Bibi houdt het rustig vandaag. Een feestje voor één jaar huwelijk is er niet echt, maar we genieten wel van dat besef en van elkaar. Net op het terras elkaar partij gegeven in een spelletje schaak, met een flesje Codorniú erbij om het toch dat ietsiepietsie feestelijks te geven, later gaan we nog wat met z'n tweetjes romantisch rondstruinen door het Rivierenhofpark achter de hoek en verder denken we dat dat allemaal heus niet meer moet zijn. Tenslotte, zoveel is er niet veranderd, nietwaar? We wonen net zoals het afgelopen jaar nog steeds in ons appartementje in peis en vree, morgen ga ik als vanouds werken, de zon blijft opkomen en dalen - vanuit onze perceptie tenminste, in feite blijft die vurige bol hangen waar ze hangt en voeren wij dagelijks een globaal terradansje daarrond - en wij zijn niet veranderd van lijf of zo. Same-o-same-o, weet je wel...

Even zag het er naar uit dat Vlinderman vandaag het podium zou bestijgen op Park Spoor Noord Speakers Corner, maar dat doe je echt niet op je allereerste huwelijksverjaardag. Als ik er even bij stilsta, op geen enkele van die huwelijksverjaardagen trouwens. Een mens moet prioriteiten stellen, nietwaar? Soit, ik hoop dat Vitalski zich genoeg heeft kunnen uitleven met degenen die er wel op aanwezig waren en tel alvast af naar het laatste weekend van deze maand. Dan krijgen we Antwerpen Cultuurmarkt met een extra Muzeval-editie en een dagje ervoor spannend nieuws uit/in Doel.

Deze week gaat Vlinderman eens dwingend dringend door al het beeldmateriaal op de pc, vermits hij erin geslaagd is vele gigabytes aan data daarmee vol te pleuren en hij onlangs zelfs schijfruimte te kort kwam. En dan weten dat ik ooit met mijn eerste pc van MB 800 en een sjiek online gegaan ben... 't Is straf, maar dat hoort blijkbaar bij deze moderne tijden. De dinosaurus Vlindermanus gaat gewoon mee met zijn tijd ;-)=

Gedicht: failliet moderne mens/artificiële aarzeling

Een tussendoortje voor de trouwe bezoeker, een verrassing voor de surfende passant. Gedicht, anno enkele jaren terug, de invulling is voor de lezer, u in dit geval. U zal ook zien dat er een dubbele titel staat. Toen kon Vlinderman al niet kiezen, nu nog steeds niet, dus alle suggesties zijn en blijven welkom...

failliet moderne mens/artificiële aarzeling

hij is een kind van
zijn tijd weet niet
hoe spelen met twee
kan leiden tot meer
hij gooit veel liever
zijn pc tegen een muur
bij het minste defect of
aarzeling, hoe artificieel ook

ziet hij enkel een ontrouwe vriend
het soort dat weigert
uitleg te verschaffen en
dom voor zich uit staart

het is een zwart gat
dat hem levenloos verwelkomt
als zijn TV ook besluit
een eigen leven te leiden
hoort hij niet de trouwe roep
van een stel vergeten boeken

hij wil tokkelen
hij wil zappen
vooral wil hij
maar kunnen
kan hij niet
noch wil hij, dat
is hij verleerd

Frans V.

Viert Mama Mia & Schone Moeder Lenie!

Een heerlijk weekend ligt in het verschiet, vol feestgedruis, al worden er niet echt feestjes georganiseerd. Morgen is het 'Moederdag' en dus gaan we met heel veel plezier en smaak (dat hopen we toch) eten met de moeders, die dat overigens dubbel en dik verdiend hebben. Overmorgen is het dan weer de allereerste huwelijksverjaardag van Vlinderman en Nip en wat we dan gaan doen, daar zijn we nog niet helemaal uit, maar het zal relax zijn, zen dus. Wij tweetjes en feitelijk is dat al een feestje op zich. Wat die dag nog specialer gaat maken is dat we dan ook een lustrummetje te vieren hebben. We zijn dan immers vijf jaar al samen het koppel dat aanvankelijk geen lang leven beschoren leek... Il amore heeft daar uiteindelijk anders over beslist en Bibi is daar absoluut niet rouwig om ;-)

Iedereen in onze omgeving staat in ieder geval voor een feestelijk weekend, want we hebben allemaal een moeder, nietwaar? Daarom, plunder die bankrekening, haal leeg die bloemenwinkel, tover een sprankel in die moederoogjes en doe verder verder gelijk ge bezig waart. Richt die blik naar morgen, begraaf voor even al die zorgen en maak de wereld diets dat we elkaar allemaal graag zien. Ook de misstapten, ook de misdeelden, ook de anderen. gewoon iedereen. En behoor je daarmee tot de weinigen, so be it, maar laat ons dan gewoon maar trachten daar op zijn minst een positieve verandering in te brengen. En neen, mijn sokken zijn niet gemaakt van geitenwol, maar ze zitten wél lekker, dankjewel!

Ik hou van u allemaal!

Poëzie - barsten in het front

Zodadelijk op pad naar De Muzeval, maar eerst heb ik nog wat anders. Een huivermannetje vandaag voor u. Schrik niet, die oude doos van mij bevat nog heel veel dergelijke minilijken, maar deze springt er voor mij gewoon bovenuit. Spielerei met verdoken bodem. Lees je mee?

barsten in het front

de barsten in de muren
gluren naar hem, turen
naar wat hij doet of niet
sturen hem dure momenten
waarop echte venten zoals hij
wensen dat ze weten wie
of wat zo kriebelt in de nek

als hij zich dan draait, om
zijn as wervelt om te zien
dien hem durft begaaien
wien het wagen te storen
daar onder de boerentoren
staat hij te staren naar de muren
weeral, verdomme, alweer niets
kruipt de gekheid langzaam in
de geest van een toekomstige zot

en dan rilt hij huivert
bibbers vol schuivers
in de nacht die wacht
tot hij valt, bovenal
uit is op zijn huid

Frans V.

Poezen, dierenartsen en verjaardagen

Miss Tati en Miss Tofi, onze twee gitzwarte nachtraven op vier klauwenhouders elk, zijn vandaag met hun baasjes naar de dierenarts geweest. De meer dan vriendelijke dierenarts deed de nodige onderzoeken, inschrijvingen, inspuitingen en andere pillendraaierij en kwam tot de conclusie dat beiden 1,7 kg wogen en op wat wriemelende wormenbeestjes na heel gezond waren en bijzonder rustig, welgemanierd ook. Bij thuiskomst hebben we dan ook heel even in de zetel nagenoten van elkaar, terwijl de Misses zich terug konden laten gaan in het interieur waar ze ondertussen toch al behoorlijk aan gewend zijn. 't Komt allemaal goed hier, zoveel is zeker.

Vlinderman en Nip hebben daarnaast een heel leuke Hallmarkcard gekregen van Mama Mia, waar we samen eens heel smakelijk en in feite gewoon gelukkig naar hebben gekeken en geluisterd. Over vier dagen vieren we immers ons eerste huwelijksjaartje samen en dat is altijd toch weer een kleine mijlpaal. Feitelijk vieren we dan ook ons eerste lustrum als 'koppel', dus het wordt misschien wel een klein feestje onder ons beidjes... We zien wel, maar het wordt dus hoedanook een feestelijk weekendje.

Voor al wie nu misselijk weggedraaid is van zoveel zeemzoet gedoe, trekt het u niet aan. Bibi deed dat vroeger soms ook en uiteindelijk stelt het gewoon niet zoveel voor. Gewoon uw karreke aan dat van een ander hangen en zien waar de gedeelde rit uiteindelijk eindigt. En eindigen, daar stevenen we allemaal op af. Nip gaf daar zonet nog een klassieke quote weg: 'Vanaf de dag dat we geboren zijn, zijn we aan het sterven, al weten we niet hoelang dat zal duren.' Om maar te zeggen dat een stervende zich doorgaans niet veel aantrekt van wat er verder nog 'te trekken' zou moeten zijn. Dat geldt ook wel een beetje voor de verliefden. Die hebben oog voor elkaar, en verder, ja, is er dan misschien nog iets verder?

Gedicht: optimist?

Te weinig te vertellen dan dat de doorsnee Belg een Belg blijft. Gokt hij alweer op de beurs...

optimist?

op rauwe voeten van het brakke vocht
neergelopen druppels ongemeen verdriet
staat hij wankel evenwicht te zoeken
onverbeterlijke zwakheid te bezoedelen

met sporen van wilskracht en verzet
wurmt hij zich doorheen nauwe spleten
een weg naar zijn gewenst Nirvana
als het even kan nog liefst vandaag

verlaat hij het immer eindeloos beschouwen
deze wereld is soms meer dan echt gezien
vertelt hem telkens weer elke vriend die
waarachtig met hem deelt in lief en leed

niets meer dat hij loochent
blijft niets nog dat ontgoochelt

Frans V.

De Muzeval - Dichterskollectief Maksimaal

Heerlijke dag na een slopend weekendje Ruigoord: opstaan om een uur of wat veel te vroeg, gaan werken gedurende een tijd veel te lang voor het bedrag dat daar tegenover staat, vervolgens naar Nederland terug om iemand op te pikken - gelukkig maar dat je kan helpen trouwens en dan zagen we ook gelijk Oma Goes nog eens - om dan thuisgekomen nog op je knieën te gaan om de bak onder handen te nemen die Miss Tati en Miss Tofi zo gezapig onder'leggen' dat het een dagelijkse must is één en ander te verwijderen. Mjah, het is onderhand bijna te laat, dus ga ik het maar kort houden: maandag 10 augustus 2009 was veel en veel te warm overdag en 's avonds heeft het minstens drie uur en vijftien liter te weinig geregend, want Vlinderman voelt zich nog steeds een gloeilamp die al jaren voorbij vervaldatum loopt uit te blinken in hitte produceren in plaats van verlichting te brengen waar nodig - nu niet dat dat zijn roeping zou zijn, maar toch.

Donderdag Muzevalavond (nummer 129!!!), jongens en meisjes, vele onbekenden op het podium zou mij helpen deze maandag te vergeten. Voel jezelf dus alweer geroepen, steek jullie snoetje binnen, kom de sfeer opsnuiven, regel per regel uiteraard, en leg ons zelf ook eens wat voor van eigen makelij of van iemand anders die je zo hoog op hebt dat je er niet van kan zwijgen. Het is nog altijd gratis, het is nog altijd in Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen (op een nies van de Grote Markt) en het begint nog altijd de deuren te openen vanaf 19u30. Het is trouwens voor een goed doel: uw gastheer moet nog wat extra oefenen op zijn heer zijn - altijd gemakkelijker als u de gast wil zijn ;-)

Meer info: KLIK

gedicht: meer van dit?

Vlinderman is terug op komst, tijd dus voor een liefdesgedichtje. Al enkele jaren oud, maar het heeft nog geen letter ingeboet aan wat de schrijver ervan toen gevoeld heeft...

Nog steeds, jawel ;-)

meer van dit?

hij laat zijn gedachten vliegen
doorheen de nevels van zijn geheugen
op zoek naar elke zoete herinnering
die zich niet langer vangen laat

sinds hij haar leerde kennen
niet enkel bij haar volle naam
maar ook naar die fraaie geest
loopt hij niet langer op de grond

zijn bestaan als één grote leegte
woorden slechts gestamelde boodschap
van wat zij in hem durfde wekken
met enkel haar ongekunsteld lachen

haar eeuwige slaaf te zijn
in goede en kwade momenten
vraagt hij zich af en toe af
is meer van dit nog mogelijk?

Frans V.

Gedicht: moordende wereld

Beetje actueel, dit ouder gedicht, Vrouwe Justitia heeft er zeker weet van...

Tuurlijk ziet ze niets, z' is blind! (bron foto: het internet, tiens!)

moordende wereld

haar verzegelde lippen beloven
ieder woord voor zich te houden
er werd reeds zoveel verteld
vertaald en dan verder verhaald
dat de waarheid zoek is geraakt

haar blinde ogen zien slechts
wat in haar eigen wereld draait
als pasgeboren kraait in onschuld
door geen erfzonde belasterd
puur en zuiver blijft bestaan

balanceert zij op de rand
van waanzin en wereldse rede
voert haar naar onbekende oorden
waar het moorden te vaak onbestraft
haar bittere tranen doet schreien

Frans V.

Gedicht: zij, de volgzame

Bibi vertrekt zodadelijk naar Ruigoord, maar wil jullie niet zonder teken van leven laten tot komende zondag. Daarom plan ik hier drie dagen op rij een ouder gedicht, waarbij ik begin met een streeltje anti-liefdespoëzie. Er is helemaal niets autobiografisch aan, dus Nip in paniek bellen hoeft niet. U mag haar uiteraard altijd even zomaar bellen, dat zal ze wel fijn vinden nu haar halve trouwboek drie dagen de deur uit is ;-)

Vlinderman twee jaar terug in Maastricht

zij, de volgzame

vandaag beweegt zij zich voort
in de marge van zijn bestaan
murw en getemd door de kracht
die zijn hand al eens oproepen kan

de tijd van strelen voorbij
zijn punt van verliefde gevoeligheid
leert zij nu de hoeken kennen
van de man die haar voor eeuwig huwde

toch blijft zij immer trouw
aan haar vervlogen meisjesdroom
slechts deze man te behagen
tot het einde van haar dagen

als het moet
omdat het moet
het zo moet zijn

Frans V.

Vrijwillig, absoluut en graag gedaan!

Aan de vooravond van een verlengd weekend wil ik even kort stilstaan bij de vele duizenden vrijwilligers die mede dit land draaiende houden. Mannen en vrouwen, jongens en meisjes, opa's en oma's gelijk gij en ik die kennen, ze draaien er hun hand(en) niet voor om hier en daar een welgekomen tandje bij te steken om voor zoveel anderen het leven een beetje aangenamer toe te laten schijnen. Veel eer en glorie komt daarbij amper en dan nog maar even om het hoekje gloren, dus vind ik het persoonlijk niet meer dan normaal dat ook zij hier eens een forumpje krijgen. Opdat het niet ongezegd blijve dat ze fantastisch zijn in wat ze doen, en dat dan nog zomaar.

Er kan er altijd nog eentje meer bij (bron afbeelding: KLIK)

uit grenzeloze mouwen

gewoonlijk twee aan twee
handen en voeten die handelen
uit geen enkel belang dan wel
een boodschap van mensenwarmte
waarvan teveel gewoon zomaar
uitgedeeld en 'graag gedaan'
de daad zowaar gesteld
omdat een ander dat niet

vrij gewillig, de vrijwilliger
de draad op te nemen daar
waar een ander eerst wacht
op het voor wat hoort wat
in eurozonale termen verwacht dat
er voor sommige diensten betaald
voert de vrije hand onbezoldigd uit
wat moest gedaan daar en dan

naamloos wil hij blijven
opgegaan in de massa mens
waar hij legio kan zijn
ontelbaar verspreid bedolven
onder de dank van nog legio
geholpenen der aarde

en dat het goed was
hoeft geen verder betoog

Frans V.

Honden: middelenmisbruik?

Volgens de kranten komt het door het warme weer dat meer gedetineerden nu het hazenpad kiezen. Blijkbaar is dat dan een ander ras dan dat van ons werknemers, want warm of niet, zij die momenteel op post zouden moeten zijn op de werkvloer, zijn dat ook. Of ik hiermee een bijdrage heb geleverd aan de olijk ontstnapte kwaaie gangsters, ik betwijfel het ten zeerste, maar ik moest het gewoon even kwijt - zoals iedereen wel eens een onaangekondigde grote of kleine boodschap aan de wereld wenst kond te doen.

Het is weer wat later dan normaal, maar dat ligt aan gebakken aardappeltjes, groene boontjes van de ene of andere soort onder een sluier van vers gebakken ajuinhoekjes en een net niet aangebakken strofe schnitzel, dus waarschijnlijk wordt het mij wel vergeven. Voor al die boodschappen die hieraan verbonden zijn: Bibi kookt nog steeds een stuk van zijn avond naar de Filistijnen - gelukkig maar dat Nip onder haar verre voorouders nen nonkel Fil en een Tante Istij kent, er wordt wat geapprecieerd te casa Vlinderman. En neen, we gaan ons niet wagen aan voorspellingen van dan en dan gaat 'm het herhalen :pp

Niet voor uw boontjes! (bron foto: KLIK)

Nog even meegeven dat Bibi het belachelijk vindt dat sommige mensen het nodig vinden (gratis) hondenpoepzakjes te gebruiken om hun overschotjes of andere voedingswaren in te vriezen, omdat die zakskes nu eenmaal gratis werden uitgedeeld (locatie: Tienen). Ge speelt met uw gezondheid, Sommige Mens! Die zakjes ageren chemisch en kunnen u meer dan een gewoon darmloopke bezorgen tot zelfs kanker toe, wat een pak méér zal kosten uiteindelijk dan de aanschaf van een gecontroleerd pakje diepvrieszakjes. En voor alle duidelijkheid: 't is gene zever!

Van de wereld gevallen

Nip en Bibi hebben vandaag uitgebreid gebabbeld over de wereld waarin we leven en hoe en waaraan en waaraf sommige systemen ons eigen leven zullen (blijven) bepalen. Het is verrassend hoe vaak we samen op hetzelfde kruispunt uitkomen, mijn bevallige en deze gevallige, maar het maakt dat we samen waarschijnlijk een goed levensspoor aan het volgen zijn. Ook al komt er dan al even waarschijnlijk in het jaar dat Onze-Lieve-Heer-Jezus-Van-Nazareth ophoudt met Zijn Telling een einde aan de huidige kalender, maar wie daar zijn eigen agenda van zou gaan laten afhangen: zoek gelijk die boom!

Voor wie het interesseert: vandaag waren het hamburgers, zelf gebakken uiteraard, met al even spontaan zelf gebakken vers gesneden ajuin, een bloeiend streepje verse tomaat en broodjes om de hele zwik te bevatten. En geloof me, met looksaus erbij kan in principe niets meer fout gaan! Vlinderman houdt woord en stand aan het fornuis, lekker op zijn eigen manier (Vlinderman is altijd het best te verteren in eigen nat, TIF) en zo kabbelt hij de dagen voorbij. Nip trouwens ook en daarom zijn wij zo gelukkig samen ;-) (uiteraard kan het nog een pak meliger, maar uw blogger heeft medelijden met zijn lezer(es)) .

Jahaaa, we zien elkaar nog altijd graag...

Iemand trouwens binnenkort een lift nodig naar Amsterdam, Ruigoord? We gaan er dit weekend immers heen en er is nog ruimte in de voiture... Laat maar klanken, we spreken eventueel verder af na je weet wel wat ;-)

Het kookt hier over

Vlinderman gaat een weekje koken, gewoon omdat hij dat anders nooit doet. En Nip kan er dan van genieten (hopen we toch) terwijl ze de laatste hand(en) legt aan haar filosofische scriptie. Vandaag was het nog een wokgerecht, omdat daar nu eenmaal alle ingrediënten al voor in huis waren en biefstuk nu eenmaal niet eeuwig goed blijft, maar morgen denk ik aan de klassieke keuken te gaan. Dat wil dus zeggen groenten, patatten en een lap vlees, eventueel met een sausje erbij. Er staat zelfs een soepje op het schap, dat ik al in geen jaren meer gemaakt heb. Moet zelfs nog de naam van de betrokken groente uit mijn geheugen sleuren, maar ik weet nog wél dat de anijssmaak ervan wonderwel samenging met de vorm, namelijk lopend :p

Vlinderman, kookman van Nip

Om het toch even over het werk te hebben: morgen beleef ik voor de komende elf maanden mijn laatste 'rustige' dag daar, want overmorgen komt 'de grote baas' terug uit vakantie en dan zie je de stapel op mijn bureau, van het soort 'te klasseren' of 'to do' gewoon met de minuut groeien, zonder dat ik een gaatje zie om even wat bij te werken. Misschien dat het met de nieuwe collega in de buurt wat opgeruimder blijft, want ze heeft niet graag teveel chaos op haar werkpost - terwijl het eerlijk gezegd mij worst zal wezen hoe die ruimte er bij ligt, zolang de lopende zaken maar hun afwikkeling kennen...

Genoeg gezeverd hier, moet nog een vaatwasmachientje leeg maken en terug vullen en vervolgens gaan genieten van een filmpje. Toen ik gisteren terug keerde uit Doel, moest ik immers langs de toegangsweg, waar er een stevige rommelmarkt aan de gang was en zeg nu zelf, een DVD-ke voor amper € 2,00, daar kan een mens zich toch niet aan laten kennen, eh?

Doelen in het leven

Weet iedereen in deze drukke tijden nog waar zijn of haar doelen liggen? Een mens vraagt het zich af, als je ziet hoe de ochtend naar de avond neigt en de nacht verlangt naar de ochtend. Daartussen gebeurt zoveel en vaak ook tegelijk en ergens lijkt het helemaal nergens naar. De ene vult zijn dagen met noeste arbeid, de andere met het tellen van zijn zegeningen en dan heb je nog de volgende, die gewoon volgt wat er onder zijn neus passeert. Nine-to-fivers versus all-dayers, nachtbrakers tegenover dagbrekers, iedereen heeft zo zijn ritme. Redelijk doelloos, uiteindelijk, want de afloop staat vast, nietwaar?

Dan heb je Vlinderman, die vlindert over zijn blogje, die schrijft schrijfseltjes, die neemt deel aan protestacties waar hij zich in kan terugvinden, die geniet van zijn huwelijk, die (b)logt over wat er in zijn ogen de moeite waard is om over te (b)loggen en die ook weet dat zijn afloop vaststaat. Zijn we nu aanbeland op een scharnierpunt in het wezen Vlinderman? Is er een existentiële crisis op komst (het is immers duidelijk dat ie er de laatste dagen behoorlijk wat vraagtekens bij aan het plaatsen is)? Niets van aan, Vlinderman heeft zijn demonen al grotendeels bezworen, beseft hoe eindig hij is, hoe variabel alles ook. Maar dat belet hem niet om af en toe even een beschouwend moment in te lassen en zich als nietig alsook belangwekkend te bevinden. De aard van het belangwekkend nietig beestje, zullen we maar zeggen.

Bron affiche: KLIK

Vandaag gaan we in ieder geval afzakken naar Doel, dat nog steeds bedreigde Antwerpse polderdorp, dat weigert te sterven. We gaan kijken, horen, proeven hoe een afgeschreven gemeente blijft leven omdat er nog leven is na de dood!