Oma Goes 80 jaar!

Deze namiddag is uw Vlinderman teruggekeerd uit Nederland, waarna hij hier spontaan een kusfeestje ontketende - allez, dat hoopt hij toch. En terwijl het buiten maar bleef vriezen en er in het Middenoosten maar bleef gevochten worden, heeft hij zich beziggehouden met de foto's, die het feestje ter ere van Oma Goes 80 jaar, hem opgeleverd heeft. Ik heb er gelijk een 'showke' van gemaakt, want dat was ook alweer een tijdje geleden. Over het feest zelf kan ik zowel bondig als lyrisch zijn, ik zal proberen er het midden tussen te vinden.

Na veel gesakker bij het begin van onze heenreis gisteren, waarbij de NMBS alweer om wat voor reden dan ook het nodig vond een aantal treinen af te schaffen zonder veel boe of ba en waarbij onze eigen trein naar Roosendaal vertrok met 29 minuten, pardon, 35 minuten, of nee, 33 minuten, maak er maar 34 minuten van of toch, 35 minuten om te eindigen met 38 minuten vertraging, hebben we onze geplande aansluiting daar uiteraard gemist en uiteindelijk in Goes onze busaansluiting. We vertrokken om kwart voor één en arriveerden uiteindelijk om kwart na vijf in Zierikzee, Schouwen-Duiveland, Nederland. En vloeken dat Vlinderman heeft gedaan bij deze belachelijke tijdspanne.

Het feestvarken was in ieder geval zelf goed op tijd gearriveerd en nam de honneurs van haar familie en aanhangsels daarvan met een brede glimlach waar. Na een overheerlijke patémousse schoven we met z'n allen de verkleumde voeten onder tafel om te genieten van een rijkelijk voorziene feestdis. Daarbij werd mijn eerste indruk van exact een jaar geleden, tijdens het toenmalige huwelijk van Jacco en Adriana, wat het restaurant betreft, opnieuw bevestigd: een echte fijnproeverij, verzorgd, geweldig personeel, noem maar op. Toch maar even terug naar de feestdis: na een voorgerechtje met carpaggio, zalmtartaar, een geitenkaasje in spek, overgoten met een honingsausje en een garnalenmelange was het tijd voor het hoofdgerecht: ofwel gebakken kabeljauw op een bedje van mosterd, ofwel een mals gegaarde tournedos met een speksausje... Mijn vingers werden alle tien met veel zorg afgelikt! Het dessert, dat laat ik jullie hieronder zien...

Gewoon overheerlijk, dat dessert!

Mijn weekend is alvast geslaagd, de inwendige mens gespijsd en sneeuw, ja, die hebben we ook zien liggen in het station van Roosendaal vandaag...

Let's Kiss!!!

Gedicht: over zichzelf

Vlinderman vertrekt naar Nederland om een lieve oma in de tachtigjarige watten te leggen en dus hou ik het hier beknopt. Een gedicht, of wat had u gedacht?

over zichzelf

hij blinkt uit in niet
aanwezig zijn, beloften
dienen gebroken, nieuwe
ter vervanging van oude
is hij de mens, verloren
omdat hij niet gevonden
waar hij steeds verwacht

de dichter overpeinst
schrapt nog een regel of zo
alvorens zijn leven op sporen
en beslist beslist dat beslist
zijn ontslag nodig voor de zaak
door er niet meer te zijn
eindelijk er nog minder
de groep los kan komen

hij jaagt door de straten
belust op alles gezien
alles gehoord
alles ondergaan
en niets in handen
eens hij tot rust zou
accepteert hij zijn lot
ondraaglijke draagbaarheid
zoals hij het blijft bewijzen

Frans V.

PS: nog 8 berichten tot nummer duizend en nog steeds geen suggesties...

Solden gesoldeerd

Vlinderman en Nip zijn in een gekke bui naar 't Stad getrokken. Na zoveel jaren gemiste kansen op koopjes, was het nu eindelijk zover: met z'n tweeën stortten we ons vol doodsverachting in het gewoel op de Meir, waar duizenden en duizenden anderen op de eerste dag van de solden hetzelfde idee koesterden als deze twee.

Koppen lopen... (bron foto: KLIK)

Het duurde welgeteld 28 minuten, vooraleer Bibi aan zijn eega voorstelde de eerstvolgende jager een ferme doef te verkopen. Even later stelden we met weerzin vast dat nogal wat jonge ouders niet alleen hun wandelonmachtige kroost hadden meegezeuld, maar dat ze daarbij ook nog eens de buggy amper hanteerden als transportmiddel maar eerst en vooral als stormram. We kunnen u verzekeren dat die dingen dus stevig inhakken op de onbereidwillige kuiten en andere scheenbenen van degenen die daar niet op voorzien waren...

Andere vaststelling: van al die groots aangekondigde 70%-kortingen was maar bitter weinig te bespeuren. Veel blabla in de pers, weinig boemboem aan de kassa dus. We hebben ons alleszins kunnen inhouden en hebben niemand een dreun verkocht én hebben een aantal van onze gewilde spulletjes op de kop kunnen tikken aan een toch ietwat verminderde prijs. En moe, jongens toch, wat zijn we moe...

Solden bij Vlinderman!!!

2008, het is voorbij, wij gaan voor 2009, het jaar dat goed werd ingezet met een stevige herinnering aan hoe goed we het hier feitelijk nog steeds met zijn allen hebben. Zij die geld verloren hebben door de bancaire crisis, weten nu tenminste dat ze ooit geld hebben gehad. Zij die geen geld verloren hebben, weten nu tenminste dat het dus echt niet gelukkig maakt... Het probleem met geld is dat je eens je het hebt, het alleen maar wil zien groeien. Bij mijn weten groeien er alleen appelen aan de bomen zonder tussenkomst van een mens. En daarbij moet het ook nog eens af en toe regenen en dienen de appelbomen met hun wortels stevig in de grond geplant te staan...

Vlinderman heeft nog héél veel liggen wachten...

Soit, kleine beschouwingskens, ik heb er zoveel te poneren, dus spreid ik het boeltje maar over de komende dagen, weken, maanden, jaren. En omdat het jaar nog zo vers is, krijgen jullie er een vers van mij bovenop. Eentje uit 2006, beetje solden te alhier.

bourgeoisie

hij houdt wel van sport
voor sport de ladder nemen
op weg naar de top
zijn knie te stoten en dan
te roepen dat hij er is geraakt

de gewone strijd om het bestaan
voert hij elke dag opnieuw
zodat zij lief naar hem kan kijken
dat heb je weer goed gedaan
en of dat jurkje daar nog hing?

verandert er niet veel meer
dan de kleur van een enkele snorhaar
die wordt wat witter elke dag
wat beter bleek gelijkend op
zijn meer dan kale bankrekening

hij droomt maar raak
dat zij tevreden zijn

Frans V.

Gedicht: dubbele bodems

Veel woorden hier, maar weinig goesting om er daadwerkelijk wat volgorde aan te geven. Daarom een gedicht voor jullie, eentje uit mijn oude doos. Het is feitelijk best plezierig om door oude teksten te waden en half vergeten schrijfsels terug te vinden.

Hier volgt het.

dubbele bodems

kijk dan goed naar dit
goed voor de mens die wil
slecht ook voor die niet wil
hier is sprake van een dubbelboek
zo een dat leest als ja als nee

wij voorzien niet in eeuwigheid
daar zijn andere goden voor
maar willigen vrijwillig wensen in
daar waar een ware vraag naar bestaat
en verder doen wij enkel onze zin
onzin ook, dat hoort bij het verhaal
dat onverteld verder wordt verteld

hier wordt gegrossierd in feiten
die geen feiten zijn, behalve
voor wie ze graag opdissen wil
dan zijn wij om op terug te vallen
ruggelings en veilig van breuken
zo gegeerd aan de toog
zo geweerd van het blad
dat gekocht dient

kijk dan goed naar dit en zie
dat het slechts verschilt
met één letter van dat
en ga dan verder door
de bodem die je niet bevat

Frans V.

Nieuwjaarswens

Het nieuwe jaar is aangebroken, zowaar zonder nieuwe slechte tijdingen, dus dat is al een positief begin! Hieronder vinden jullie onze wensen, met dank aan Nipje voor het grafisch ontwerp en aan mezelf voor het tekstueel gedeelte (mag ik dat feitelijk wel zo stellen? Ja, dus). Wat gisteren en vorig jaar dus allemaal geweest is, is er misschien nu nog, maar het wordt anders. Omdat we kunnen, ja, yes, we can! Welkom in 2009!

eindejaarsdicht

eindejaarsdicht

laat nu alle zorgen vrij
los lopen in die wei zo groen
van een jaar alweer voorbij
want voorop staan wij alweer
jij en ik, allebei nog steeds
samen vol liefde onderweg

laat het kalm aftellen beginnen
zonder veel toeters en bellen
een einde breien aan rellen en anders
waar toch geen schellen durven vallen
van ogen die anders te veel zouden
durven zien, we moeten nu kijken
naar wat morgen zoal kan brengen

spoedig spreken we verleden tijd
als we het nijdig hebben over toen
we nog vast zaten in een jaar
dat maar beter snel voorbij zou
omwille van teveel mensenstrijd
en te weinig wil van hetzelfde
bij 't zoeken naar de vrede

Frans V.

winterspraak

Beetje laat op de avond, maar daarom niet slecht om een paar oude versjes zonder titel op jullie los te laten. Ik vond ze ergens op mijn digitale zolder en was al vergeten dat ik ze ooit geschreven had. Het was een verrassend weerzien en ik wil ze hier graag met jullie komen delen. Het geeft een beetje een beeld van zowel buiten nu, waar koning winter zijn schaatsen heeft aangebonden, als binnen, in het vlinderhart, waar het onrustig woelt na alle gebeurtenissen van de laatste tijd.

de bomen ruisen niet
ze zijn beladen met rijp
en wit, ze buigen door
het is winter in het hart

en verder is er niets
dan stilte of toch hoor
het gekrakeel, de mensen
zijn buiten gekomen ze
breken ijzig de rust die
er heeft geheerst

Frans V.

Kleine update

Het begint zo onderhand een vloek te worden. De ene heet Tevfik en wil niet uit ons toekomstige appartement, de andere heet Ali en laat Nip en SM Lenie een hele namiddag op de vloer op hem zitten wachten om tenslotte niet op te dagen voor een afsluitende plaatsbeschrijving van het verleden-tijd-appartement in de Kroonstraat. Weet je wat een Vlinderman daarvan wordt? Lichtjes laaiend. En de zin om het allemaal zelf maar blijvend volgens de rechtgeaarde regels van de kunst te spelen, wordt er alleen maar kleiner op.

Als klap op de vuurpijl laat nu ook de Vlindermobiel het afweten. Het wagentje heeft last van de (te) koude temperaturen, zuipt remvloeistof alsof het benzine is (ja, er zit ergens een lek en ja, ik weet het wel) en het nieuwste feit is dat mijnheer de voituur zich niet meer wil laten schakelen. Vlinderman weer met zijn gezin aangewezen op het openbaar vervoer dus. Ik wacht wel af tot de winterprik voorbij is en dan zullen we de schade wel opmeten. Voorlopig staat het ding veilig en regulier geparkeerd, en verder valt er niet veel aan te reutteketeuten.

La douce France, dat kon ie nog pruimen, ja

Morgen werken we nog één dagje en dan is het naar Bergen-Op-Zoom, om de overgang toch maar 'in het buitenland' door te brengen. Kwestie van onze zinnen nog even wat te verzetten, vooraleer de dagdagelijkse sleur weer gewoon van voorafaan herbegint...

dag, kleine kamertjes

Nog één dagje en we zijn zover: dan verlaten we definitief ons appartement in de Kroonstraat. Dan komt ergens in de namiddag één van de huisbazen langs en kunnen die zien hoe verzorgd en proper we de boel de boel hebben gelaten. Met dank aan Nip en SM Lenie: Spic en Span, het geurt naar vers geboende vloeren, de muren kunnen dienen als bord om vanalles op te serveren en het is leeg. Helemaal leeg, het oord waar we de voorbije jaren steeds nauwer en nauwer naar elkaar toe gegroeid zijn. De werkplek waar vele van mijn gedichten hun oorsprong gevonden hebben, de uitvalsbasis vanwaar Vlinderman en Nip de wijde wereld samen verkenden en waar ze samen Miss Jackie T in lieten opgroeien...

Nee, ik kan niet lezen, so what? Dat ligt hier goed!

We zullen trouwens best ons plein missen, de Dageraadplaats, al is het uiteindelijk wel finaal de bedoeling er ooit terug naartoe te keren. Meedoen met de Lotto dus, want om daar ooit iets effectief te kunnen kopen, moet een mens al van goede huize zijn - of toch over een welgevulde geldbeugel beschikken. Wij sukkelaartjes, we komen elke maand wel rond, maar het grote geld, dat zijn wij toch niet echt. Dus houden we het voorlopig maar op dromen. En wie dromen kan najagen, die kan best gelukkig zijn. Gelukkiger volgens mij zelfs dan zij die naar eigen zeggen 'alles al hebben'. Zij kunnen immers alleen nog maar wachten op wat ze niet hebben: het eeuwig leven en/of de dood. Het eerste lonkt mij in ieder geval niet, het tweede, dat is een zekerheid voor later. Zeker weten, ja.

Allez, nog twee nachtjes slapen en we kunnen weer aan de champagne - al heet die bij ons dan wel omschreven te worden als schuimwijn. 't Zal in ieder geval smaken. En hoe zit dat bij jullie?

België verkend

Het wordt stilaan een beetje te gek voor woorden: hebben we hier op Vlinderiaans een dichter (kan je over discussiëren, maar dan zonder mij) die af en toe wat politieke stoom afblaast, krijg je in de Wetstraat misschien binnenkort een politicus die tegen heug en meug het politieke land België terug aaneen zal lijmen, ook al dicht hij liever...

Zonder geintjes nu, Herman Van Rompuy, de man die nog maar enkele dagen geleden stelde dat hij de kelk van het premierschap nog het liefst van al aan zich voorbij zou laten gaan, is bij de Koning ontboden. Hij kreeg daar de opdracht om als sluitstuk op de verkennende gesprekken door Wilfried Martens een nieuwe regering op de been te brengen. Herman werd dus, ocharme, gebombardeerd tot formateur, op vraag van zijne koninklijke Hoogheid. En die weiger je niets, ook al heb je je eigen broer nog verteld dat je dat dus wel zou doen.

Herman Van Rompuy (bron foto: KLIK)

België en formateurs, dan kennen we doorgaans wel gelijk de premier van die nieuwe regering ook. We gaan dus waarschijnlijk in zee met premier Herman Van Rompuy, een degelijke staatsman, dat geef ik node toe, maar wel met de uitstraling van een al dan niet hoogopgeleide supernerd. Vlinderman wenst hem hetgene toe dat hij nodig heeft om eindelijk eens wat positieve beweging in dit land te brengen. Anderzijds wens ik dat zijn mandaat niet al te uitgebreid zal zijn in tijd en dat binnenkort ook de Vlaamse, Brusselse en Waalse burger nog eens een schijn van inspraak in hun eigen beleid zal krijgen via verkiezingen. Liefst vervroegd, ja. En wil er aub iemand YL gaan vertellen dat hij wel degelijk zijn (politiek) gat verbrand heeft en dat hij eerst zijn blazen moet laten verzorgen vooraleer te beginnen bazelen over een al dan niet mogelijke terugkeer als premier van alle (??????) Belgen?!?

over zorgen maken

En wijlie nog even naar 't Stad om te gaan genieten van de laatste resten appartement. In de loop van de week de huisbaas nog naar daar lokken en dan de waarborg regelen. Woehoe. We zijn er bijna, we zijn er bijnaaaa...

Tot zolang hebben jullie nog recht op een beetje stilte van deze kant en dan vliegen we er terug in. Langzaam maar zeker zien we door het bos de bomen weer staan en weet je, zolang jullie dit niet allemaal integraal liggen af te printen, zijn we nog goed bezig voor het bos ook... Of moeten er toch bomen sneuvelen om plaats te ruimen voor pakweg serverruimtes her en der op de wereld en maken wij internetters ons voor niets geen zorgen?

Gedicht: hersengespin

Om uw zondag toch maar 'deftig' in te zetten en vooraleer ik ga slapen, nog een ouder gedicht van uw blogger.

hersengespin

hij is toe aan een uitdaging
na maandenlang elke dag
dezelfde als ervoor en erna
rusten op plots gekomen lauweren
werd het niets hem ineens teveel

bergen beklimmen wil hij
zonder zuurstofmasker
de diepste zeeën verkennen
een duik nemen in de ziel
van het wezen dat hem stuurt
en op drift heeft achtergelaten

voorlopig schrijft hij plannen
in zijn veel te lege agenda
om toch maar niet te vergeten
hoe de tijd hem heeft ingehaald
een oudere man werd gestaald
en met grijzende haren bedeeld

Frans V.

verhuisd naar Hoboken

Ja lieverd, het werkt écht

Het is gebeurd. De verhuis van zowat alles is achter de rug, het eindeloze inpakken ook. Iedereen tevreden: Vlinderman dat het bijna allemaal voor een paar maanden voorbij is, de Kringwinkel, die de aangeleverde goederen zowaar onmiddellijk in de toonzaal plaatste en ze ook zo goed als onmiddellijk kon verpatsen, de huisbaas dat zijn appartement tijdig vrij gekomen is (in tegenstelling van dat van ons, maar soit), SM Lenie omdat het geraas nu eindelijk weer even van de baan is en wij een beetje tot rust bij haar kunnen komen, bon, dat is zowat iedereen. Gelukkig hadden we vandaag hulp van nogal wat ijverige mensen, zoals een GB Jurgen, Britt en Yoeri, Hedwig, allemaal harde werkers. Yeah, zo zou het altijd moeten zijn met een verhuis.

Ondertussen staat de pc van Vlinderman lustig te ronken op het - tijdelijk - nieuwe adres in Hoboken. Alle halve paniekaanvallen ten spijt van deze Vlinderman, kan ik gewoon online komen en verder doen met waar ik mee bezig was de laatste maal. Raar maar waar. Ik zoek nog steeds naar het addertje onder het gras, maar vind voorlopig alleen maar veel groen. Zolang het duurt, zullen we dan maar zeggen.

Bon, de dag was lang (Nip op om kwart na zes en Bibi om zeven), dus we gaan er een eind aan breien. Geniet nog van de zondag voorhanden en we lezen elkaar later nog wel terug. En als je nog wil weten wat Nip hier allemaal over te melden heeft, dan ga je maar eens bij haar kijken, ik ben ervan overtuigd dat er spoedig een update zal geplaatst worden.

verhuisperikelen in uitvoering

Nip & Vlinderman gaan vandaag offline. Er wordt verhuisd & gestockeerd, waarna we hopelijk vandaag nog en anders morgen ten laatste elders opnieuw de weg naar binair land terugvinden. Met wat geluk zonder al te veel brokken, al is het eerste brokstuk zonet, een kleine tien minuten geleden, al een feit. Dag, antiek marmeren dekblad!

In the name of love...

Ik geef u hier nog een laatste gedicht van een tijdje terug mee vanuit de Kroonstraat, Borgerhout, en tot later maar weer, ik moet nog wat gaan afbreken voor de helpers hier zijn - over een klein uurtje is dat.

hoe snel?

het zomert al jaren in Afrika
droge druppels op droge hoofden
sneller weggelikt dan verschenen
met onder de loden zon de voeten
die ongeschoeid de weg trotseren
naar het eeuwig brongenot

ontelbare stappen roffelen
een lied van overleving
overgeleverd van vader op zoon
moeders en dochters ook
dat de weg afgelegd dient
om een glaasje Nirvana

tot die ene dag
een bleke zool onverwacht
kaboem en dan de hel
de hemel misschien
voor een streepje mens
weggevaagd na een teen
verkeerd geplant
families uiteengereten
met slechts één vraag

hoe snel kan het veranderen?

Frans V.

The Mom song

En dan even voor onze moeders (en ook die van jullie, en feitelijk ook voor jullie) deze momsong:

over schenkingen

In deze blog heb ik al herhaaldelijk wat gepost inzake Doel, dat door politiek geklungel tot verdwijnen gedoemde polderdorp aan de rand van de Antwerpse haven, maar nu wil ik het even hebben over dat andere Doel, het Goede. Blijkt dat er teveel BV's tegenwoordig wel bezig zijn met het promoten van hun eigenste fijne kleine Goede Doel, zodat er een gevoel van overdaad ontstaat bij Jan Met De Pet van hier achter de hoek (en ook bij die van jullie). Ergens betreurt Vlinderman dat. Goede Doelen verdienen onze Aandacht, absoluut, en als het even kan, ook ons Geld. Al kan je natuurlijk niet blijven Geven. Ergens wordt inderdaad het verzadigingspunt bereikt en houdt het op, hoeveel Goedmenende BV's er ook hun schouders onder zetten. Of er hun Gezicht aan Lenen. Alhoewel, wat als mevrouw Leemans dat nu eens zou doen? Of King Albert II en zijn Kroost? U?

In datzelfde straatje werd er vorige woensdag nog in de krant gejubeld en hallelujah gezongen, met die winnaar van Euromillions uit Riemst, die zomaar effie de helft van zijn winst (na aftrek van de aankoop van zijn biljet, dat zou ik tenminste doen) zou willen schenken aan de armsten onder ons, u weet wel, die Vierde Wereldmensen. Blijkt dat één en ander een beetje bij de haren getrokken was en dat iemand te ijverig zijn wensen voor waarheid had genomen. De man hééft al een 100-tal behoeftige gezinnen uit zijn gemeente blij gemaakt met een stookoliechecque, de man hééft nog plannen om zijn geluk nog meer te delen met de armen, maar hij heeft géén intentie om de helft weg te schenken. En dan heb ik zoiets van ok, waarom ook niet, hij heeft tenminste al íets gedaan.

Zijn oproep aan de rijksten onder ons om ook zélf eens wat van hun rijkdom te schenken, wel, dáár kijk ik nu eens van op. Omdat hij zelf eerst het (goede) voorbeeld heeft gegeven. Ben benieuwd of de boodschap over zal zijn gekomen...

De dag van aanzoek - ook een geschenk ;-)

Kerstboodschap van Vlinderman I

Kerstdag nummer één en wat dacht u? We zitten hier weer in ons stilaan volledig ontmantelde appartement nog in te pakken wat er in te pakken valt. Even een korte onderbreking te alhier niet te na gesproken, blijven onze dagen vooralsnog wel degelijk over-gevuld. Het nieuwe jaar zal daar hopelijk wat beterschap en stabiliteit in brengen.

Ik rond hier af met een gedichtje, omdat ik het toch niet laten kan. Eentje los van de huidige periode, of misschien toch niet (misschien dat de titel het zomaar weggeeft...) Aan u het oordeel.

Kerstgedachten

de avond drapeert zich fluwelig
rond de feestdis zacht gedruis
van familielid tot familielid
de instemming met de nood aan
samenzang rond de opgetuigde boom
met achterlating van verschillen

meer nog dan het verwennen van
smaakpapillen met kikkerbillen
te laven dorst met rode wijn
de komst voorop te staan
van ieder jaar dezelfde kerstfiguur
onmondig en vooralsnog gepamperd
maar steevast dezelfde boodschap

allen verbonden in deze symboliek
wordt opnieuw kleine nederigheid
het grootste goed in het hart
met een moment van reflectie
op het goede in elk van zich
de rest alweer bijna historie

Frans V.

Zalig Kerstfeest

Vlinderman neemt samen met Nip even een rustpauze bij Mama Mia, om samen met GB Jurgen, SZ Joke, SM Lenie en neefje Sander en nichtje Silke te genieten van het jaarlijks Kerstmaal. De verhuis kan even opzouten en alles wat daarmee samenhangt, net zoals het werk en alles wat daar weer mee samenhangt. Geen poëzie, geen politics, gewoon wij, lekker warm bijeen.

In dat kader wens ik dan ook iedere blogbezoeker hier eenzelfde vrolijk Kerstfeest toe, met af en toe een warme gedachte voor wie het zelfs vandaag te koud heeft om zich daarmee bezig te houden.