Frans X Nip X 2,5

Vandaag is het Valentijn, maar morgen is het Frans Vlinderman-Nip-dag. Twee en een half jaar. Het begint te tellen. Nog vier maal verder en mijn record aan diggelen. We komen er wel. Onderstaande foto werd genomen toen we net besloten hadden samen verder te gaan. We kwamen toen terug van een goede vriendin, die niets van dit alles wist en daarna eigenlijk een beetje verontwaardigd was daarover. Toen was er echter écht écht waar nog niets aan het handje (en elders ook al niet).


Enkele maanden later krijgen we dan volgende foto. Zou de techniek er op enkele maanden zo op vooruit gegaan zijn?

overdracht

bijna twee lustra in maanden geleden
gedurende een meivolle nacht
werden ze nog met twee gehoord
hun genotvolle kreten gesmoord in
met liefdeszweet doordrenkte lakens

de ochtend erop was er niets
dat hen wilde voorbereiden
hen waarschuwen voor de hel
van een onbehoedzame daad
die hun leven zou veranderen
niets aan de nodige alarmbel
dan wat routine in de badkamer

de weken sleepten zich voort
nog vaak werden ze gestoord bij
het overdags beminnen hunner lijven
maar de regels werden overtreden
keer op keer tomeloos vergeten
tot in het kleinste kamertje
de misselijkheid toe geslagen

met hun huis in verandering
werd er sindsdien afgeteld
op afgesleten vingers en tenen
en links en rechts gedeeld en gepronkt
kijk eens mama - zonder handen!

kwam dan eindelijk en toch verwacht
het gekoesterd wezen tot het leven
in een winternacht maar verwarmd
met de furie van hem en haar
een baby klein, nu nog rein
met hun beider ogen

© Frans Vlinderman

(en nee, we zijn niet zwanger!)

Slamfinale morgen! + gedicht

Morgen afspraak in Café Gounod op de Antwerpse slamfinale. De inzet lijkt hoog - een ticketje naar het Belgisch kampioenschap, maar het belooft eerder een leuke bedoening te worden. Doorstoten naar de finale in Antwerpen vond ik al meer dan bijzonder. Morgen wordt het dus in die zin leuk, dat ik gewoon wat dingen ga uitproberen. Een streepje poëzie, een vleugje présence en hopelijk bakken vol plezier (bier mag ook). Ik ga alvast voor de ontspanning. De locatie lijkt ook al leuk (als we op de uibaatster mogen afgaan en de achtergrond erbij).


Ik herneem even de deelnemers aan deze voorronden (finalisten gemakshalve doorgelinkt), beginnend bij de laatste voorronde en zo terug: Maarten Van Camp, Yerna Van Den Driessche, Nathalie de Jongh, Guy Seret, Fjorton, Nico Rubens, Sven De Swerts, Philip Meersman, Dirk Elst, Enak Cortebeeck, David Troch, Sammy Deburggrave, Maarten Inghels, Philippe Van Beek, Nico Rubens, Chris Van de Rijck, Sammy Deburggraeve, Erwin de Antistresspoweet en ondergetekende.

Tot morgen?

mocht vandaag zich ontfermen
over de resten van ongezegd
ongezien en onbewogen
jij en ik even apart
weet dan dat morgen
hartendievendag heet

zullen we dan een dansje
op en klinkend ritme
zweven door onze zinnen
en genieten van het leven
dat overal te bruisen ligt
zo jij en wij op tafel
en later misschien onder

wat is dat toch met tafels
dat ze ons niet rusten laten
en hou jij nog van ons
of hoort dat al bij morgen?

© Frans V.

Hans Schoevers + gedicht

Er weten het al velen, maar ik plaats mijn gedichten dus ook op diverse andere sites, in de hoop hier voldoende feedback op te kunnen krijgen om mijn stijl verder te verfijnen. Hoe dat verloopt op die sites, daar zal ik het nog wel eens over hebben. Ik wil hier echter iemand in de schijnwerpers plaatsen, die ik op sanesociety tegen het lijf (nou ja, virtueel dan toch) ben gelopen. Hans Schoevers is de naam, en de Nederlander uit Friesland schrijft columns. Ik heb misschien niet zoveel kaas gegeten van columns, maar die van Hans gaan er bij mij in als zoete broodjes. Je kan ze bij hem gaan nalezen, en dan laat je maar weten of je mij gelijk geeft. Ik ben in ieder geval een grote fan van hem. En blijkbaar is dat wederzijds. Sedert kort bieden we elkaar een wederzijds forum aan, hij op zijn site voor een gedicht van mij dat hij uitkiest, ik op mijn forum. En de man is gék van feedback, dus bezoek hem gerust en laat een berichtje voor hem achter.

Morgen post ik hier nog een bijdrage over de aanstaande Antwerpse Slamfinale en misschien vertel ik ook nog wat over Miss Jackie T, die plotsklaps krols geworden is. Het is hier lachen en gillen met de gekke kuren die ze uithaalt en het gemauw, dat niet van de poes blijkt te zijn, vooral 's nachts dan. Het is weer eens wat anders dan op de Antwerpse radio verschijnen. En voor ik het nog vergeet: een dikke hoera voor Nip, die er in geslaagd is om deze examenronde door te komen zonder ook maar één enkele onvoldoende. De zomervakantie wenkt al wat harder...

netwerker

de trip die hij maakt
in elke dag zijn licht
doet hem zonnig stralen
brengt hem evenwicht
maar inzicht, nee
dat blijft afwezig

hij is de wortel zelf
die zijn boom blijft voeden
een stukje radio centraal
in zijn karig bestaan
waarin hij soms bericht
over de dingen en de zaken
die hem soms laten bezwijken
aan het op mensen nederkijken

dat hij er is geweest
zelfs nooit bestond
of ooit zal zijn
iemand weet het al
maar hij nog niet
zo onzeker

Frans V.

Blogstrijd 2 + gedicht

Laat ik beginnen om Tine te feliciteren met haar gedicht van de week (zie geel hierboven). Na Sven De Swerts en Gerard Cornielje eindelijk een vrouw. Het was een moeilijke keuze voor mij, de andere inzendingen waren ook prima. Er kan er echter maar ééntje hierboven prijken...

Stand na de tweede stemmingsronde: Nip 7 stemmen, Frans 5. Nip wint dus ook de tweede week. Dat brengt de wekelijkse tussenstand op een Nip die leidt met 2 tegenover de 0 voor Frans. Een minimaal verschil. De blogstrijd gaat dus gewoon verder.

Na een stukje minder lekker gevoel in mijn vel heb ik de zaterdagnacht haar helende werk laten doen. Ik ben er weer helemaal klaar voor. Er waren minder inzendingen dan in de eerste week, maar ik heb toch de indruk dat het lekker begint te lopen. Ere wie ere toekomt, Max Lerou heeft ons (Nip en mezelf) aangenaam verrast met zijn methodiekjes om Nips keuze (en dus zijn gedicht) te bevoordelen. Ik ken zelfs iemand die nu heel blij is, aangezien Max nu zijn leest als dichter even naast zich zal moeten neerleggen om al haar schoenen te gaan poetsen. Ik stel voor dat de begunstigde eerst nog een sompige wandeling gaat maken door weer en wind en slijk en bos en dal en goor slootwater. Iets mag het toch kosten, nietwaar?

Laat ik in ieder geval nog even een oproep aan iedereen doen om ook daadwerkelijk te komen stemmen. Zonder jullie is er immers geen echte strijd. En als de stemmers van Nip haar groep trouwer gaan stemmen, al helemaal niet, dan spreken we zelfs van een onevenwichtig beeld... Ik heb het allemaal nog even haarfijn uitgelegd op deze pagina.

blogstrijd

grootsheid in daden
werpt hij zich omstandig
aan haar welbeslijkte voeten
om dan nederig te doen wat
normaal met borstels kan

een rijzende ster
afgelikte voeten en nog
onder de regels door
zijdelingse streken
is de winst voor haar
de derde, de hoogste
godin van een vlinderhart

Frans V.

Muzeval + Vlinderklap + gedicht

De winterprik van eergisteren is alweer langzaamaan uit het geheugen gesmolten. Nou ja, winterprikje. Het enige dat er nog aan herinnert kan ik me ook al niet herinneren. Behalve de zwarte sneeuw langs de kant van de Moretuslei, waar ik door moest ploegen om mijn geld in de Delhaize achter te kunnen laten. Andere zwarte sneeuw dus.

Gisteren nog een heel leuk gesprek gehad met Marijke en Willem van dansgroep Mirium, en met Herman van de Muzeval. We zijn gaan kijken en afspraken gaan maken in de Permekebibiliotheek, waar we op 8 maart aanstaande onze honderdste Muzeval in groot ornaat gaan laten doorgaan. Iedereen neemt dus nu zijn agenda erbij en kruist die datum alvast aan, want er is plaats genoeg voor iedereen. Beschouw dit maar als een uitnodiging.

Verder moet ik mij stilaan opmaken voor alweer een week van diepe rouw, vermits Nip deze week alweer schijnt te zullen winnen. Ik sta achter, ik moet mezelf gaan bezinnen. Is mijn smaak dan echt niet beter dan die van haar? Zit ik fout, is er nog iets afgestorven vorig jaar toen ik mijn CVA had? Ik laat het in ieder geval nog weten.

Nog een ander nieuwtje: binnenkort begin ik te schrijven aan wat kortverhalen. Nip gaat me nalezen. Ben benieuwd naar het resultaat.

uitgevlooid

de vijver in het park
van leeg naar vol
een verloren watervlo
zoekt haar weg terug
doorheen groeiende kringen
en verdwijnt in de rand
van het groen decor

het koppel op de bank
heeft niets gezien
slechts oog voor elkaar
verdrinken ze de tijd
in verliefde kozerij
hun spel een spel
van geven en nemen

Frans V.

Blogstrijd, waar blijven jullie?

Blogstrijd, blogstrijd, we zijn losgeslagen, kijk Google er maar op na (857 pagina's zogenaamd en zonet), dus het begint te lopen. Alhoewel. Veel inzendingen, maar weinig stemmen. En daar knelt nu net het schoentje. Zonder stemmingsronde is onze strijd een vroege vrede beschoren, vermits het dan wel eens één-één zou kunnen worden. Ik hoor van allerlei kanten dat het forum (ja, klik maar eens op dat woordje forum, maar doe dat door er met de cursor (dat vervelend pijltje op je scherm) op te gaan zweven en dan met je rechtermuisknop te klikken en vervolgens op 'openen in nieuw scherm' te klikken) te ingewikkeld zou zijn. Ja, je moet even registreren (duurt alles bijeen amper tien minuutjes), anders zou heel het internet mee kunnen favoriseren voor wie maar genoeg volk kent, of zouden we het forum snel kunnen sluiten door geen overzicht meer met alle spam. Zo, dat moest er even uit. Of toch niet.

WAAR BLIJVEN AL DIE STEMMEN VAN DIE 'IN DE TWINTIG' LEDEN?

En dan nu om het even over vorige week te hebben, waar jullie dus even voor zouden moeten gaan stemmen: Gerard moet wel van Max houden, daarom reageert hij niet. Ik herneem daarom Max' gedicht op Nips blog met enkele bedenkingen:

schatgraven

dit donker is haar donker
zij gaat daar waar niemand
haar gadeslaat wanneer zij
een spade tot gaten slaan verleidt

in met wijn bevlekte aarde
waar zelfs zout uit vissenoog
gelaten traan niets vermag
tegen dit driftig graven

om wat komen gaat
teleurstelling te kuilen

liever geen vragen

Max Lerou

Als het donker van iemand anders minder of meer donker is, dan heeft dat volgens mij te maken met lichtinval of de mogelijkheid deze te onderscheiden. Zou Max iemand kennen met verminderd gezichtsvermogen? En wat te denken van in dat donker iemand gade te slaan? En alsof iemand in dat donker haar een spade zou kunnen zien verleiden... Ahem. Komt daar die aarde met wijn. Men neme een filtertje, proppe er wat wijnaarde in en nijpe tot enkel wijn nog door komt sijpelen. Recyclage ;) En dat tranen zout zouden zijn, wie had dat ooit gedacht??? Heb ik het nog niet eens over teleurstellingen kuilen (ik keil die altijd ergens in een hoek, maar kuilen? Ook al is het dan in een kuil?) Nee, liever geen antwoorden hierop.
Om maar te stellen dat sommige tijgers best over een strand durven lopen en duistere zaken af en toe ook perfect kunnen gezien worden...

In ieder geval - en misschien nog erger - waar blijven al die inzendingen? Nip en ik kunnen ze momenteel tellen op twee vingers... per persoon, dus het kon erger. Maar toch. Komaan, lezers, bezoekers, gasten, mensen, stuur in, en doe dat op mijn adres (als je in mijn smaak gelooft) en anders op dat van Nip.

zachte wonden

hij heelt haar, nooit
heeft zij geloofd dat hij
haar zou helpen, ooit
samen verder thuis
avonden voor de buis

waarna het slapen
na het gapen
het rapen
van dromen
in warme armen
en de tijd die doet
wat de tijd doen moet

lepeltje kommetje
tweeëntwintigen met
de verliefde ogen dicht
en zie je me nog graag
het ritueel, elke dag
oprecht, ook iedere nacht

Frans V.

Muzeval, februari, sneeuw, educatie + gedicht

Deze avond in de Muzeval: Philip Van Beek, met de voorstelling van zijn nieuwste bundel 'Rode Vlaggen'. Plaats van afspraak is nog steeds 'Restaurant en drinkatrium Bazilikum', Verschansingstraat 61B te 2000 Antwepen (vlakbij Museum voor Schone Kunsten en de Waterpoort). Tijdstip: zo rond 20u. Iedereen gratis welkom, na afloop opnieuw free podium.

Nip en ik hebben zonet een schema opgemaakt over hoe het verdere verloop van onze maand februari eruit ziet. En dat is meer dan een welgevuld stukje jaar. Vrije weekends? Amper. Mensen te zien en te spreken en te ontmoeten? Massa's. En tussendoor zij nog naar de unief en ik naar 't scholeke. Jaja, drukke periode, als je zo nog wat student en jong bent. Hoezo, jong? Ik voel me inderdaad nog altijd jong. Ik heb dan wel niet de fontein van de jeugd op mijn terrasje staan, maar toch. Stilaan maak ik me weer op voor het vieren van alweer een lustrum. Het zevende meer bepaald. En nog spring ik in de plassen. Ik steek het maar op mijn onverzettelijke genen, die zich (nog?) niet door de tijd laten manipuleren...

Deze nacht waren het weer al vreemde dromen wat de klok sloeg, zowel bij Nip als bij mezelf. Eigenlijk best geinig, maar je wordt er zo móe van wakker, eh! Ik denk dat ik eens een dagboekje ga aanleggen met mijn dromen in, misschien zit daar wel een langer verhaal in, een echt boek. De ambities...

achterzijde appartement na sneeuw

droomwake

het duistert in de kamer
waar de lakens ruisen
telkenmale over de huid
van een waakzame slaper
vol beweging in het oog

er waren dromen rond
die schokkend toeslaan
hem niet toestaan te ontwaken
voor de laatste daad gesteld
hem vol verwarring heeft gebracht

bij het grijze winterlicht
en het geknipper na het wekken
de wallen onder de ogen
en een onbestemd gevoel
en ook wat blijdschap
dat de dag is door-gekomen

Frans V.

Zinloos???

Tijdens de les gisteren, vraag me niet naar het vak, maar ik denk dat het supervisie was, ging het onder andere over het zinloze geweld, dat in Oostende afgelopen weekend weer de kop opstak. Zinloos? Zinloos??? En dan heb je daar mijn vriend, die opmerkt dat het bij zo'n uitspraak ophoudt. zinloos geweld, ja, wat valt daar aan toe te voegen? Dat slaat elk zinvol gesprek erover gewoon bij voorbaat plat. Dan helpt ook de boutade 'er bestaat toch geen zinvol geweld' niet meer. Einde discussie, over naar het volgende, ik moet nog boodschappen gaan doen en ik moet nog naar het wassalon en de poes zit zonder water. Het alledaagse als therapie om te bekomen van alweer een ferme schok. Een mens in shock, een pilletje, een banale bezigheid en hop, terug vertrokken.

ik zie opnieuw de bloemen groeien
plastieken stapels liefde
voor een leven veel te kort
om nu reeds weg

Kan er mij iemand uitleggen wat het verband is tussen een mes en een sigaret? Kent er iemand het verband tussen de eenentwintigste eeuw en haar exploten en pakweg de gemiddelde programmering op TV? Is een mens vermoorden tegenwoordig al zo alledaags, dat de voorpagina er slechts één dag aan wijdt? En als zo een krant er dan wat inkt aan schenkt, is de aandacht dan wel goed gericht? Of telt alleen de sensatie, de vlekken bloed op de stoep, uitgedrukt in liter?

grijze vegen door het patroon
recht op recht, de quenasttegels
hullen zich in donkerbruin
zo gewonnen, snel geronnen
leven weggevloeid

Met geen woord vind ik nog enkele dagen later in de actua iets terug over andere slachtoffers van dergelijke maatschappelijke 'hebberigheid'. Niets over het gemolesteerde hoofddoekloze meisje, niets meer over die vreemde jongeman in de Schelde, niet over die Kortrijkse voetballer die er ook al niet meer is. De schijnwerpers zijn gericht, op een doorrookt taxigebeuren in Oostende. Niet dat ik dat laatste erg vind, maar waarom enkel daarop? En wat doet dat volkje toch op straat met een mes tussen de tanden?

dit is geen grijns, mijn vriend
maar het laatste staal
voor jou speciaal gevat
in mijn koude hand, tenzij
je mij wat anders biedt

Ik hou van mijn wereldje, landje, stadje, appartementje, liefje, poesje. En graag blijf ik dat nog wat doen. Maar ik wil niet verhongeren, dus moet ik erop uit, boodschappen doen. Ik wil ook niet vereenzamen, dus moet ik erop uit, sociaal gaan wezen. Ik wil niet verstommen, dus moet ik erop uit, mijn ervaringen verrijken. Gelukkig durf ik nog. Voorlopig. En zonder mes.

allemaal heel zinvol

het leven is niet meer
dan af en toe wat rook
op straat, zo snel vervlogen
dat het al niet meer bestaat
bij de volgende ademtocht

een fluitje van een cent
nog minder dan de prijs
van een winkelwagentje
voor de doortocht te betalen
met een stukje rond metaal

de jaren die nodig waren
alle liefde en elke ruzie
tevergeefs, je kind is soms niets
meer dan een te nemen horde
op weg naar levenslang
voor een ritje
voor een peukje
dankjewel

Frans V.

Muzeval # 99

Even een mededeling van algemeen poëtisch nut: aanstaande donderdag is het weer zover: tweede donderdag van de maand, dus opnieuw een Muzeval! De 99ste dan nog wel. Philippe Van Beek komt zijn bundel voorstellen, Rode Vlaggen. En dat in de vernieuwde locatie, Restaurant en Drinkatrium 'Bazilikum', Verschansingstraat 61B (vlak naast de Muziekdoos) te 2000 Antwerpen.

Naar aloude gewoonte kunnen dan ook de gegadigden hun eeuwige eer en roem vergaren door het free podium te bestijgen. Kaatje en ik zullen opnieuw dat tweede luik in goede banen leiden, terwijl Bart Van Peer de presentatie van de gastdichter op zich neemt.

Ook niet te vergeten: de finale aanstaande woensdag de veertiende van de eerste Antwerpse voorronden van de Poetry Slam. Een stuk of negen kandidaten, een gezellige locatie vlakbij de Bourla en Valentijn onder de neus, wat denk je daarvan? Maar meer daarover later deze week alhier op de blog.

Frans V.

Monumentenstrijd

We hebben onze blogstrijd, maar er woedt ook een monumentenstrijd in Vlaanderen. En dat is voor deze vlinderman toch een speciale aangelegenheid, vermits Cinema Plaza uitkomt voor provincie Antwerpen. Ik moet dan terugdenken aan die vele zondagavonden dat ik daar bij den Tuur mijn filmke ging meepikken. Zalige avonden, daar toen in Duffel. Ik ging daar dan rond half acht naartoe, kon ik nog een half uurtje bijkletsen met de vrienden bij een glaasje schuimend nat. Rond acht uur verdween den Tuur dan naar zijn regiekamertje, waarna de vertoning kon beginnen. Zo ongeveer iets na negen ging het licht weer aan en was het pauze. Al even wat filmbespreking, of wat er die dag belangrijk genoeg was om over te ventileren, en na een goed kwartier de tweede helft van de film. Jarenlang heb ik dat gedaan.

Ik herinner mij ook nog die overstroming een paar jaar geleden al. Tuur in de kano, ik met hem zijn cinema binnengevaren om nog wat oude filmrollen te gaan redden. Tussen de frigo's door...

Op 19 februari zal het erop of eronder worden voor dit monument. Mijn stem is al bekend, misschien dat er via deze weg nog wat kan geronseld worden voor meer stemmen...

Frans V.

Blogstrijd! + gedicht

Het is zondag en het is lui. Het is een koppel in Borgerhout, bestaande uit Nip en Frans. Het enige vermoeiende vandaag was de keuze uit de inzendingen voor de blogstrijd. Maar meer daarover onder. Laat het ons even hebben over de stem van het forumlid over de keuze van vorige week. Zeven dagen lang stond er dus een gedicht op de meest zichtbare stek van onze respectievelijke blog. Bij Nip was dat 'een bloem op een vlinder' van Filip Roman (hoe toepasselijk, mijnheer Filip weet hoe het hart van Nip te doen smelten!), bij mij was dat 'Spinnenvorst' van Spinyopaat (al zet ik doorgaans nog veel liever mijn geschoende voet op dergelijke kruipbeestjes). En u als gewaardeerd lid (als u tenminste bij die 33% hoort die zich de moeite heeft getroost) heeft daar een stem op ons forum over uitgebracht. Wie van ons beiden had de beste smaak? U koos en besliste: Nip heeft de beste smaak! Met drie hits op een excellente smaak moet ik nederig het hoofd buigen. Nip wint. Deze week dan toch. Want ik roep verschoning in. Iets dat ik pas volgende week zal uitleggen, ik moet nog wat onderzoeken...

Het stemmen is in ieder geval veranderd. U krijgt vanaf nu de gelegenheid uw stem uit te brengen op één van ons beiden in één poll! Gemakkelijker kan het niet: u bent voor de keuze van Nip (klik) óf u bent voor de keuze van Frans (klik). Even meegeven dat prijken bij Vlinderman toch (voorlopig nog) leidt tot meer bekijks (de Google-statistieken beweren dat toch).

Gerard Cornielje

Over tot de orde van de dag. Met dank aan iedereen die instuurde bij Nip en bij mezelf, maar u zag het al, hierboven prijkt sedert vandaag het gedicht 'onrust' van Gerard Cornielje, een dichter die binnenkort opnieuw een bundel zal publiceren. Meer info vindt u hier en hier. Waarschijnlijk ook hier. Of hier. Affin, u begrijpt dat hij een bezig bijtje is én dat hij kan schrijven. Wat ons bij dit onderwerp brengt: wie durft het aan deze week al dan niet opnieuw zich te onderwerpen aan de keuze van Nip of van mezelf? Geef ons werk op zondag, laat ons niet lui wezen!

zondagsmens

hij luimt zich loom
zijn arm over haar dij
zij deint zachtjes weg
naar het andere eind
van het ledikant

ergens loopt een mens
met een wens, wie weet
sleept de dag zich voort
eindeloos, betekenisloos
een dozijnen dag als anders

kraakt een veer gespannen
in antwoord op het gekreun
van een vermoeide zondagman
die zijn arm te lam bevindt
zichzelf naar boven toe te bewegen
en nog is het einde niet in zicht

Frans V.

Voor P.

Ik draag deze bijdrage op aan iemand, die mij ooit onderdak heeft geboden, toen ik op straat stond en niemand anders mij kon of wilde verder helpen. Dankzij haar kan ik dit nu typen, kan ik verder. En hoe somber ik me ook voel, ik wil niet ondankbaar lijken. Daarom een stukje somber en hoop ineen.

la vie est belle, non?

het leven is geen feest
zonder een echte deejay
dans je ook geen uren
tot je voeten pijnlijk
smeken om de bedstee
of tenminste een stoel
de vloer ook ok

het leven is geen pretje
zonder gevoel voor humor
lacht niemand met je mee
als je weer eens viel
na een nachtje lachen
met de fratsen van je vriend
en dan huilen om diezelfde
in de armen van je lief

het leven is die grijsaard
tandeloos en kwijnend
altijd maar afwachtend
of er nog iets zou komen
dat echt te beleven valt
tenzij je iemand kent die weet
hoe de zaken kunnen keren

Frans V.

mailinglijsten, studies + gedicht

Deze week enkele mails binnengekregen, waarin collega-schrijvers en -dichters de nakende geboorte van hun al dan niet zelf gesponsorde boeken en bundels aankondigden. Dat is altijd een plaatsvervangend feestje. Wat echter minder feestelijk is, dat is dat ik daarbij een hele lijst van e-mailadressen in mijn bezit krijg, gratis en voor niets, van mensen die ik absoluut niet ken, maar waarvan ik kan vermoeden dat ze óf familie van de afzender, óf enerzijds geïnteresseerd in, anderzijds bezig met het geschreven woord. En dan kruip ik in mijn klavier, prikkel daar in een bepaalde volgorde de toetsen en bericht terug dat ik het best leuk vind op de hoogte gehouden te worden, maar dat ik geen behoefte eraan heb dat zo hele waslijsten adressen meegestuurd worden. Dergelijke lijsten hebben namelijk ook de neiging in verkeerde handen te vallen. En dan wordt het soms heel spammerig. Ik stel betrokkenen dan altijd voor dergelijke mailings aan zichzelf te richten en de geadresseerden in BCC. Moeilijk kan dat allemaal niet zijn, dacht ik zo. Enfin, ik hoop dat men mij toch ergens begrijpt. Vanaf dergelijke volgende lijst krijgt in ieder geval elk adresje zo een verwittiging. In BCC uiteraard.

Nip is vandaag haar laatste examen gaan afleggen. Ik verwacht haar over een klein uurtje terug thuis. Ben benieuwd. En er mocht een einde aan gaan komen. Om diverse redenen. Het is namelijk voldoende geweest. Acht (!) examens in één periode, ze weten daar op de UA van aanpakken. Het is bijna niet verantwoord meer. Zeker niet als je zoals Nip deze week, tussen twee vakken in maar 1 (!) dag hebt om je voor te bereiden op het tweede. Nip bezig tot 22u45 gisterenavond. Dat is toch niet normaal, wat?! Niet dat er nu sprake is van examenstress, maar toch... Veel scheelt dat allemaal niet.

Miss Jackie T in de winter

met gebogen hoge rug
haar staart rondom geplooid
bestudeert zij het verkeer
daar beneden in de straat
waar zij geen woord voor heeft

haar interesse al dat beweegt
blijft zich uren verder slepen
slechts verstoord door de klank
van een zieke op weg naar huis
in een fluo geel scheurend busje
of door het gedaver bij de buren
die weer gaten moeten boren

en als dan alles is gezien
komt ze op fluwelen poten
haar benen weeral inpalmen
met de flair van de bezitter
die weet wat mijn is dijn is
en dan luilekker in de zetel
garen spint van het leven

Frans V.

Tijdelijkheid, A-meisjes, blogstrijd, gedicht

Het is alweer februari. Ik herinner mij nog de aftrap naar januari en gelijk ook naar het nieuwe jaar. Uiteraard met de beste voornemens, de belofte aan meer liefde, meer woorden, meer wereld. Tot nu toe ben ik vooral bezig geweest met dit blog aan te vullen elke dag. En met vloeken op html, een taal die ik dus niet beheers. Maar met wat goede suggesties van enkele vrienden, de medewerking van Google en mijn legendarische koppigheid heb ik wel één en ander weten aan te passen. De gedichten van de blogstrijd zullen voortaan netjes in hun eigen kadertje kunnen blijven staan, ietwat opgemaakt zelfs. De wonderen en de wereld, zou er dan toch een nieuw jaar aangebroken zijn?

Gisteren was het ook boeiend om vast te stellen hoeveel van mijn vriendinnen Ann, Antje, Anneke of gewoon An heten. Ben van elke categorie op één of andere manier wel met één ervan in contact gekomen, en voor sommigen was het al een behoorlijke poos geleden. In ieder geval, het boeide me en boeit me nog steeds. In mijn GSM staan er trouwens een stuk of 13, waarvan ik er 6 met zekerheid voor het geestesoog kan halen. Die 7 andere A-kes, wie zijn, wat doen ze vandaag en nu, waarom staan ze in mijn GSM? Allemaal vragen, ik zal Piekenman moeten worden om overal een antwoord op te vinden.

Nog in verband met de blogstrijd: het forum waarop gestemd kan worden, is zo ongeveer wat het moet zijn, dus alleen daarheen en registreren maar. Via deze weg trouwens nog zeker een oproep aan alle inzenders van vorige week (ja, ook aan die van Nip), die nog niet gestemd zouden hebben: tegen uiterlijk zaterdag 23u59 hadden we graag jullie stem gekend over de smaak van Nip en mezelf. Het ziet er allemaal ingewikkelder uit dan het lijkt, gewoon wat gaan klikken bij Nip en bij mezelf. We werken in ieder geval aan een vereenvoudiging, waarbij je gewoon per forumlid per week één stem uitbrengt op één van ons beiden. Firma Vlinderman houdt jullie verder op de hoogte, wijzigingen in het stemmen zijn er nog niet voor deze week.

kalendervlucht

de kalender hangt nog steeds
met zijn rug tegen de muur
het is een maand eerder
met 1 januari op zijn gezicht

er wordt niet meer gescheurd
de dagen niet langer geteld
wat voor zin dat ook heeft
als men er geen extra krijgt
in die lange uren van nood
rest er enkel te vergeten
wat nog is komen kijken

toen er nog leven was
al was het machinaal
een beetje droge lucht
en gebarsten lippen
die niet meer spreken konden

© Frans V.

gedicht: nachtgedachten

Er staat vandaag een rit naar Duffel op het programma. De moeder van iemand die mij na aan het hart ligt is onlangs gestorven. Ik vertrek niet graag, maar ik moet er zijn. Voor haar, voor haar vader. Veel meer hoef ik hier niet over kwijt.

nachtgedachten


in de onbestemde uren
waar onbekenden gluren
om allengs te oordelen
of hij wel kan bevelen
wacht het stil gelegen

dat allerlaatste woord
nog onuitgesproken stil
op het besef dat misschien komt
maar altijd onaangekondigd

valt het wachten hem
te zwaar te moede met enkel
een vage herinnering aan
zijn trouwe metgezel
en zijn geliefden later
dan is er slechts hij

Frans V.

Gedicht 'de dichter bekeken'

Af en toe moet er eens iets van het hart, ik heb het al eens zo geformuleerd, maar ik weet het niet zeker. Nu ja, van een beetje herhaling gaat niemand dood, toch?

Deze nacht nog wat opgezocht rond html, het komt nog wel in orde met onze bloggedichtenstrijdkadertoestand, ge kunt het trouwens al zien...

de dichter bekeken

ziet hier de dichter
neem hem de woorden
uit de welbespraakte mond
en laaf je aan de beelden
die hem altoos omringen

gebruik wat van dat elan
dat een ander kan beroeren
om je wereld aan te kruiden
een letteren specerij erbij
waar het soms droog toeven was

maar vermink hem niet, hij
die de kracht had gevonden
op te staan en uit te spreken
wat ergens anders doodgezwegen
en onderuit geschoffeld werd

geen censuur, geen dichtatuur
enkel de vrijheid van een ziel
die zich nooit gewonnen gaf
niet in het eerste uur
noch ter elfder ure
hij is immers puur


Frans V.

Verslag vierde Antwerpse Slamvoorronde

AntwerpSlam, voorronde 4: Slammen begint altijd met een avontuur.

Stel u even voor. Donker regennachtje, achterbank vol affiches met ‘het gedicht’ van Joke van Leeuwen die men blijkbaar zelfs aan de straatstenen niet kwijtraakt, en de weg verliezen in Antwerpen. Dacht ik en de eerlijkheid gebiedt me de waarheid niets dan de waarheid op te biechten. Ik stond haast naast het Krugerplein, waar ik moest zijn, toen ik het niet meer zag zitten, laat staan rijden, en vroeg de weg aan een paar jongemannen die veruit de enige in die buurt waren die Nederlands verstonden en waarvan ik dus echt dacht dat zij mij zouden kunnen helpen. Wel, die gasten namen een heel geleerd uitziend stadsplan, legden me alles en alles uit en ook al zei ik dat dat niet zo strookte met hoe ik het me herinnerde van laatst, waren ze uiteindelijk zo overtuigend dat ik dat Krugerplein aan mijn linkerkant gewoon links heb laten liggen.

Een kwartier later gaf ik het op en wetende dat de Vlinderman me wel zou redden, gaf ik hem een seintje.
“Frans, ik ben verloren.”
“Waar zij ge?”
“Geen flauw idee.”
“Kaatje, in welke stráát sta je?”
“Mareestraat.”
“Ik zoek het voor je op… Ma… ma… ma…maree… maree… maree… Kaat! Ziedde gij daar een politiekantoor?”
“Eu ja, ik sta daar vlak voor geparkeerd.”
“Blijf staan waar ge staat, ik woon hier om de hoek.”

Blijkbaar heb ik Frans ondertussen al zo vaak veilig bij ons Nipke afgezet dat mijn wagen vanzelf zijne tussenstal begint te vinden en zo en aldus begonnen wij een halfuurtje later aan onze vierde voorronde van de Antwerp Slam.

De vijf deelnemers meteen in ongeveer de volgorde van voordragen waren Fjorton, Maarten Redstar, Yerna Van den Driessche, Guy Seret en Nathalie.

De vaste jury bestond zoals gewoonlijk uit Marc Tiefenthal, Helena met de mooie ogen, en ikzelf. Onze wild card was Zoë die zich trouwens prima van haar taak heeft gekweten en zoals gebruikelijk was de Heer Sacha De Backer van Stichting Zondag de moderator/entertainer/rode lamp-flikker en noem maar op tussen de gebruikelijke bedrijven van den Apropos door.

Fjorton bracht het er in de eerste ronde heel goed vanaf en dat luchtte me toch wel enigszins op daar de helft van zijn repertorium op mijn eettafel in Willebroek lag. Wist ik veel dat hij zou meedoen (de communicatie loopt hier wel vaker mank tenzij op de dag van het gebeuren zelf) en wist hij veel dat hij die bundel niet bij zich had. Niet vragen hoe goed die zich had voorbereid... Hij begon een beetje slap maar maakte alles goed met het laatste wat hij bracht, waar hij én inhoudelijk en qua performance bleef groeien.
Zijn tweede ronde stelde me echter teleur, hij kreeg het publiek minder mee maar ja, die hele tweede ronde was voor iedereen slecht, dus zoveel verschil maakte het niet uit in punten en Fjorton haalde dan ook de finale.

Maarten nam zijn tijd en bleef zijn tijd te veel nemen, niet dat hij over tijd ging maar ook dat scheelde zo weinig. Maarten heeft leuke versjes, Maarten heeft soms zelfs mooie verzen, Maarten kan goed jongleren, maar Maarten kan helaas niet slammen. Wij kennen hem al lang, wij vinden hem heel lief, maar een jury kent geen vrienden, enkel maar dichters dus… Maarten haalde de finale niet.

Yerna nu. In de eerste ronde bracht ze één lang gedicht met veel wisseling van klank, met veel intonatie, met een heel mooie stem en alles paste wel bij elkaar, wat haar toch heel wat punten opleverde. Maar net als bij de twee voorgangers, zakte ook haar tweede ronde in als een platte pudding want… Yerna veroorloofde zich een stoel, ergens in een donker hoekje om een sprookje voor te dragen en had ik niet geleerd dat je enkel maar een stoel of kruk gebruikt als die relevant was voor het gedicht… We zagen haar niet meer zitten en tja… dat leverde puntenverlies.

Guy Seret, in tegenstelling tot toen ik hem in Utrecht hoorde, kwam in zijn eerste ronde enorm sterk om de hoek kijken. Heel expressief en inhoudelijk ook goed en weer, hoe gek het was, verloor ook hij punten op de tweede ronde waar hij sterk begon maar afzwakte. Geen ramp want de rest deed ook geen schitterende ronde en Guy haalde de finale.

Zaten we aan onze laatste kandidate, Nathalie. Nathalie die nog nooit eigen werk had voorgedragen waardoor sommigen van de jury dachten dat Nathalie geen podiumervaring had. Mooi niet dus en dat was er aan te zien. Nathalie kon performen, Nathalie straalde uit, Nathalie stond er gewoon, Nathalie wist dat zij er stond. Alleen waren de teksten van Nathalie nog niet je dat, te veel cliché, niks vernieuwend qua beeld (ook niet toen ik het later op internet terugvond), nog te veel dwangrijm en dat kostte punten.

Tijd voor de jury om te beslissen wie er naar de finale mocht. Dat Maarten afviel was overduidelijk aan de punten. Dat Fjorton en Seret het met alle gemak nog haalden was ook duidelijk. Kwamen de twee vrouwen aan bod in een nek aan nekrace waar onze moderator in het vuur van zijn eigen ideeën even vergat dat de afspraak was dat publiekappreciatie (het applaus dat hij moest waarnemen) pas in voege treedt indien er onenigheid tussen de jury bestond. Er was echter geen onenigheid zodat na het doven van een paar spetterende vonken Yerna alsnog mee mocht naar de finale.

De finale was een beetje voorspelbaar. Guy Seret deed zijn best. Zijn performance zat goed in elkaar, zijn tekst begon ijzersterk maar zwakte even af naar het einde toe. Toch bleef hij goed genoeg om als winnaar naar de Antwerpse finale te gaan.

Fjorton was in de finale wel grappig maar echt boeien kon hij me niet, althans niet qua inhoud. Hij scoorde hoog genoeg qua performance om één en ander goed te maken.

Yerna die de hekken sloot, bleef inhoudelijk heel sterk, al raadde niemand van de andere juryleden dat dat laatste gedicht over een Dame Blanche ging (ik had het al eens gehoord en wist het dus wel) maar qua performance verloor ze nu wel punten omdat het plots opviel dat er geen variatie te vinden was en ze alles steeds op dezelfde manier bracht.

Punten werden geteld, geen discussie mogelijk, Fjorton en Guy Seret gaan door naar de finale die doorgaat op 14 februari in café Gounod (naast de Bourlaschouwburg), Kelderstraat 4, Antwerpen, vanaf 20u00.

Tussen de wedstrijd door, dat mag niet vergeten, kregen we nog een paar leuke acts en muziek van allerlei artiesten die ik niet meer uit het hoofd ken. Chocolate Lovers met hun versie van Melopee en te beluisteren op Parlando, Vincent Dalemans die hoe langer hoe gekker doet maar wel goed was voor een lach, Peter Kluppels (die al zeker naar de eerste Belgische Slamfinale gaat in Brussel) en die in conflict lag met zijn hond maar voor de rest viel het nog mee, net zoals de avond in schoonheid met een glaasje wijn werd afgesloten.

© Kaatje Wharton

Eerste winnaar: Sven De Swerts

Spinnenvorst

Gij zult schoon zijn

omdat ik dat ook ooit was.

Gij zult snuiven om zo een

Evenbeeld van mijn denken

te worden. Gij zult lege wijn -

flessen op stenen stukgooien om

zo de traditie voort te zetten.

Elke spin is een hogere genialere levensvorm

van jou en zult ge eren, uzelf onderwerpen om

te idoliseren. de bijbel sla je over om mij te

lezen, na te leven. Uw lang haar zult ge

houden, verwennen en verzorgen als een

godsgeschenk. Als iemand u wil verkrachten

staat ge dat toe en vindt ge het fijn en kreunt ge.

Gij zult vrijen en drinken om mij te verafgoden

te evenaren. Ik heb de nagels gestolen

.

om zo de polsen open te halen,

gelijk jij ook zult doen als je

ooit “slaap” voelt opkomen.

.

het kruis heb ik omgedraaid

zodat gij priesters wilt

uitmoorden. Mensen zijn

lagere levensvormen, en ze

verdienen een intellectueel kunstwerk als

jij niet. Iedereen die u slecht vindt is ofwel

stupide ofwel benijdend jaloers.

iedereen die u aanbidt zal je afsnauwen &

het volgende in hun gezicht brullen.

.

“vindt gij mij nog steeds aardig?

.

Vindt gij mij…nog…steeds?"

.

© Sven De Swerts

Het was niet eenvoudig, een keuze maken uit al die inzendingen. Ik dank dan ook iedereen die zich de moeite heeft getroost om wat in te sturen. Zelfs de moeder van wil ik danken, al weet ik niet of het kind van er nou al dan niet van op de hoogte was. Maar goed. Het is gebeurd. Ik heb geselecteerd op basis van mijn eigen quoteringssysteem. Ik heb met andere woorden gekeken naar spelling, taalfoutjes, consistentie, idee-uitwerking, vormgeving, en zo voort en zo voort. Het gedicht als een ambachtelijk product, quoi. En dan beoordeeld. Eerst op 3, dan op 10. En uiteindelijk krijg je dan een samengestelde score. Eentje dat wel garant moet staan voor jouw eigen overtuiging. De Spin wint dus bij mij. De anderen ook, maar ietsje minder. Zo is het leven.

.

En als iemand zowel Nip als mezelf een suggestie aan de hand kan doen over hoe the f*ck je een gedicht op deze blogpagina in een tekstkader kan plaatsen met regelafbreking en dergelijke prietpraat in html, die mag het ons altijd laten weten. Voorlopig plaatsen wij het strijdgedicht van de week dan maar elke dag bovenin onze post...

.

Frans V.

Blogstrijd + gedicht

De blogstrijd (zie ook boven, zie ook onder) woedt, mensen, vrienden, bezoekers, in volle hevigheid. Ten huize Vlinderman bouwen de spanningen zich op, Nip heeft zowaar het eerste bloed trachten te halen op haar blog, waar ze zich openlijk afvroeg of mijn smaak dan beter zou zijn dan de hare.

Waarom? Waarom kan zij niet wachten tot u gesproken hebt, zo ergens volgende week zaterdag, als jullie onze keuzes hebben beoordeeld...

Ik prik niet terug, ik ben een dichterlijk zieltje, dus schrijf ik terug. Uit liefde, je kent dat wel.

En garde



weer wordt de strijd aangegaan
tussen geliefden het minnen
aan de kant geschoven, tranen
ook minstens blauwe plekken
en stof om in te bijten

na het vertrappelen dan
het verzorgen, dekens vol
troost op gehavende schouders
en zoete woordjes schuren
in gescheurde oren

die vinger die nog wijst
uit het oog, uit het hart
de dolk die daar niet hoort
en franjelintjes in het haar

daar stamp je maar mee
door een bloedrode zee
even snel na het wijken
het opnieuw bezwijken

Frans V.

Gedichtendagverslag + gedicht

Gedichtendag hebben we alweer gehad. Er was een beetje volk, er was een beetje woord, er waren dichters. Indian Caps go, al was het bij tijden een beetje te licht. Dichters houden namelijk van smoezelig. Deze dichter toch. Vanaf iets voor zeven begonnen er al mensen binnen te sijpelen, stuk voor stuk opgevangen door Kaatje Wharton, gastvrouw van de avond. Ondertussen stoomden Nanny en Frans de deelnemerslijst klaar qua volgorde, via het beproefde recept van de Muzeval. Enige caps (of waren het nu inca's) later begonnen de voordrachten. Ieder zijn stijl, ieder zijn meug, maar er werd gedicht, gemusiceerd en gedanst. Enkele foto's van die avond, zodat u mee kan proeven, zijn er nu ook, eens ik vastgesteld had dat ze allemaal een stuk of 15 MB groot waren (en Blogspot gaat maar tot 8 MB...)

Fjorton en Philip Meersman

Jo Peeters

De Antistresspoweet

Chris Van de Rijck

Een Kleine Keizerin en een AnnaStesia

Eli Stater

De Minister Van Agitatie

Kaatje Wharton

Wat u zeker niet mag missen volgende Muzeval, dat is het free podium, waar ik samen met Chris Van De Rijck een kort samenspel ga debiteren. Oedipus zelf komt mee toehoren ;)

Verder goed nieuws voor alle blogstrijders ter wereld: de inzendingen lopen lekker! Toch bij Bibi. Ik zal veel werk hebben zondag om er eentje uit te selecteren. En dan verwacht ik nog wat van Kleine Keizerin (beloofd is beloofd) en van Annastesia, die trouwens zondag zal deelnemen aan de vierde voorronde van de Antwerpse slam, dat tussen ons gezegd en gezwegen, een coproductie is tussen Stichting Zondag én Stichting Pipelines! Kwestie van de juiste pluimen in het juiste gat te krijgen.

droomland

azuren kussen vinden

haar opgezette lippen

daar op het eindeloze strand

van hun kleine tropisch eiland

voor een week of drie dan toch

met het hoofd in elkanders handen

het hart verwarmd tot 30 graden

- en meer tijdens de korte nachten -

hun plekje om eens los te laten

wat een ander soms begeert

maar niet vinden kan noch wil

samen gedachten lezen

in het hart weten dat

het toch wel juist moet zijn

zij twee daar aan de einder

van een verreweg thuisland

eens in dromen daar gekomen

Frans V.