Het Vlinderiaans forum staat online + gedicht

Eindelijk, ik ben erin geslaagd een forum aan te maken, met toch wel behoorlijk wat mogelijkheden. Met dank aan phpBB © 2001, 2002 phpBB Group, en ook aan de mensen van Superfora. Wie zin heeft, kan eens langslopen door hier op te klikken en de boel wat gaan verkennen. De eerste gastdichteres, Nathalie, zal er alvast haar gedicht terugvinden (bedankt, Nathalie!), anderen zijn altijd welkom om ons van hun werk te laten genieten.

Een volgend nieuw initiatief wordt momenteel nog door Nip en mezelf verder uitgewerkt, maar daarover later meer. Een tipje van de sluier evenwel: het wordt een wekelijks ritueel voor de poëzieliefhebber. En nu tijd voor een nieuw gedichtje (nou ja, nieuw).

zeerust

de zee glanst glad
geen golven vandaag
ligt de wind plat voorover
tot aan het strand daar
waar het water stukjes knabbelt
uit het land dat niet wil wijken

in de lucht valt rust te proeven
en eerbied wordt geplukt
met een open ziel die ziet
hoe de winterzon waakt
over haar ontelbare planeten

er wordt storm voorspeld
met huizenhoge golven
zal de natuur opnieuw herstellen
wat haar allemaal werd aangedaan

maar vandaag is er nog stilte
ik wandel een eindje weg
met mezelf en de zee

Nog een prettig gestoorde zaterdagavond aan iedereen!

Voor de mensen met verkoudheden onder ons...

loopvocht

de woonkamer ligt er
onverlicht bij, de gordijnen
gesloten, de woorden stil
uitgesproken, heb je het gehoord
van de zeven, de zeven

de mensen op straat
haasten zich blauw verijsd
in wel zeven sloten tegelijk
al is het eerder er op
met kermende handen en knieën

ergens duister verscholen
haalt een man zijn gram
op, net zoals zijn neus
die loopt en loopt, hij
was gisteren nog wezen wandelen

Frans V.

Op 25 januari is het opnieuw Vlaams-Nederlands gedichtendag. Laat ik het mijn tweede feestdag van het jaar noemen. Dan wordt immers over de grenzen heen de spot gericht op de poëzie. Letterlijk honderden initiatieven worden dan ontplooid om het gedicht in de kijker te plaatsen, en daarmee ook rechtstreeks in het oor. (Foto: Nip en ik op Gedichtendag 2006)

In Antwerpen zijn er ook heel wat trepleisters te bezoeken. In mijn hoedanigheid (wat een lekker woord is dat, zeg!) van kernlid van de Muzeval (elke tweede donderdag van de maand in actie te zien in 'Restaurant en drinkatrium Bazilikum, Verschansingstraat 61B, 2000 Antwerpen), wil ik hierbij de aandacht vestigen op ons eigen initiatief: de gedichtenestafette. Afwisselend draagt een aantal dichters gedurende een zevental minuten voor uit al dan niet eigen werk. Er is drank voorzien, er is muziek voorzien, ja, zelfs dans. Alles gaat door in Kunstkamers Indian Caps, Oude Beurs 4 te 2000 Antwerpen. Aftrap om 19u00, einde 23u00.

Er is echter meer: wie dat wil, kan zich ook nog opgeven om mee voor te dragen in deze estafette. Je moet dan wel snel zijn en een mail sturen naar Marc Tiefenthal op marc_tiefenthal@hotmail.com . Uiterste inschrijvingsdatum is 20 januari (jaja, overmorgen al). Wil je je poëzie dus ook eens delen met een live publiek, geef dan enkele gecontroleerde en gecoördineerde lellen op dat toetsenbord van jou...

Ah ja, het herexamen is goed verlopen. Al weet ik nog altijd niet of moeders met de taaislijmziekte onder de leden deze ziekte nu kunnen doorgeven aan hun kinderen en of dezen dan die ziekte ook zullen ontwikkelen. Hoe dat zit met split-brainiacs en hun links en rechts en wat wel en niet, nou, vergeet het maar. Ik had ze ook niet nodig om er glorieus door te zijn.

(foto: Pom en Vlinderman interactief)

de dichter van binnen

in zijn moedertaal
schrijft hij alles neer
elke waarneming
gedachten en fragmenten
die zijn geest bevolken

hij is een chronisch lijder
leider van alle letteren
die hem ter beschikking staan
ook al werd alles reeds gezegd
geschreven en soms verzwegen
wil hij nieuwe woorden geven
aan wie niet kan kijken
in zijn overgelopen hoofd

terwijl de buren gaten boren
in de andere zijde van zijn muren
blijft hij ernstig bij zichzelf
hij blijft en schrijft en blijft
bij zichzelf, hij moet nog jaren schuren
voor hij zichtbaar wordt
voor iedereen en ook
zichzelf

Groet,


Frans V.

Slamgedicht + examen

Hiep hoi, vandaag nog laatste examen en dan zijn we er weer vanaf voor enkele maanden. Nip moet helaas nog een poosje doordoen, tot begin volgende maand. Maar die doet dan ook unief en dat is wat anders. Nee, ik doe nog mee aan biopsychologie. Bio-watte? Nou, noem het maar een ontdekkingsreis naar de inzichtelijke en wondere wereld van hersenen en genen en gedrag en wat je maar kan fantaseren. En zo kom je ook te weten hoe dat met 20 maart 2006 en mijn vlinderkoppeke zat.

Ik ga nog wat leren, maar eerst een voorproefje van mijn act op de finale van de Antwerpse slamvoorronden. Niet meer dan dat, gewoon een teaserken.


stoelendans


een stoel en een stoel
nog meer stoelen, mensen
die door elkaar krioelen
roezemoezen, waar is de meester
gebleven, er moet gedanst
in de rondte, de wijdte

de stoelen worden kringgezet
alle mensen in de rij gesloten
stilte in de zaal, vol ogen
blikken gericht, de meester
knikt en klikt, de muziek
weerklinkt en vóórt, het gaat

rond en rond en om
de zweep erop, erover
sneller, almaar feller
gaan de voeten, ritmisch
c'mon baby, let's rock
tot een werveling van benen
poten en stotende lijven die
geven, sleuren, nemen, duwen tot

stilte

er is een stoel te weinig
voor de laatste mens
die de muziek nog hoort

En nu nog wat herhalen, ik zie jullie later wel weer

Gedicht & studie & forum

Een heerlijke zondag achter de rug. Na met veel moeite mijn lijf uit bed gesleurd te hebben, enkele dampende mokken koffie naar binnen gegoten en me aan mijn hoofdactiviteit vandaag gezet: het vak de psycho-sociale hulpverlening in mijn dichterlijk brein stompen. Ruim negen uur en zeventien pagina's samenvatting van 170 en nog wat cursuspagina's verder ben ik er maar mee gekapt. Als het me nou nog niet lukt, dan hoeft het niet, je kent dat wel.

Een gevolg daarvan is dat ik geen tijd had voor gedichten vandaag, noch de fut daartoe. Ik plaats daarom maar een oudje dat ik ergens in maart heb geschreven, maar dan wel eentje met een knipoog...

En dan nog een kleine mededeling: dat forumke dat ik hier aan gelinkt had, ga ik subiet de deur uitkegelen. Daar kan je maar een bericht op laten zetten van maximaal 20 woorden. Of 20 regels, whatever. Wie biedt nu zoeits aan? Laat ik maar op zoek gaan naar iets deftigers, later, als ik wat minder met de studiecijfers bezig moet zijn...

studente in het oudste beroep

ze knoopt haar hemdje dicht
een versje of twee hardop
en zet zich alvast schrap
tegen het gekijf dat ongetwijfeld
haar weer opwachten zal

ze weet van uren respecteren
wordt een mens niet wijzer
noch komt ze ooit vooruit
met haar onbekend bezoek
's avonds laat in het park

toch jaagt ze haar zinnen
schijnbaar onbezonnen door
de stiekem gevallen nacht
vandaag slaapt ze in een bed
en morgen komt misschien

heel misschien dan eindelijk
de ware in haar armen, hij
die niet zal moeten betalen
tenzij met een leven lang
en gelukkig dan maar ook

So long and thanks for all the fish! (uit: Hitchhiker's guide to the galaxy)

Frans V.

de simpele mens

Ik had nog eens zin een foto te plaatsen hier. Het werd er eentje van mezelf en mijn nichtje, Silke. Het is er eentje van oktober geworden, maar dat maakt niet echt veel uit, toch? We zijn er beiden nog steeds, al is mijn baard weer een stuk bijgevezen en loopt dat kind ondertussen reeds bijna de marathon in de living van haar grootmoeder (zeer uitputtend voor grootmoeders trouwens).

Verder is er alweer een zaterdag bijna voorbij, heb ik opnieuw kennis gemaakt met een aantal virtuele vrienden, lekker op z'n Belgisch gegeten met biefsteak friet en peperroomsaus, een eenvoudig filmpje meegepikt, Nip de hele dag naast mijn zijde gehad, ja, het leven kan zalig zijn. En dan ga ik er toch nog even bij zitten, met die soms wat sombere gedachten van mij, en moet ik alweer een gedicht kwijt. Het bloed kruipt waar het niet vloeien kan, of zoiets. Dit is het dus bij mij: ik moet kunnen schrijven, gedichten maken, verzen doen verrijzen.

de simpele mens

enig in een wereld van reuzen
zijn rol nog niet helemaal klaar
staat de man op wacht, de weg
van de boodschap onbegaan
zolang als nodig is

hij waakt op het ogenblik
van zijn openbaring
de profetie is heilig
iedereen heeft het recht
ongewoon zichzelf te zijn
zijn gouden gedachte
bij het wachten op morgen

een leven lang gelovig
bidt hij al tot zijn goden
maar hij twijfelt nooit
of ze hem wel kunnen horen
hem, de zelfgezworen vazal
van een droom die misschien
slechts is wat het slechts is

vandaag doet hij hetzelfde
als gisteren en de dag
voor gisteren en nog
blijft hij maar
een simpele mens


Groet,


Frans V.

Ju, Peerd!

Vandaag wordt Luk Paard toch wel 42 jaar zeker! Ter ere van hem (en met dank voor zijn inspiratie) plaats ik hier nog een gedicht dat ik enkele jaren terug geschreven heb, alsook een foto die hem zo typeert: dat gedrevene tijdens zijn voordrachten, ik vermoed dat het zo stilaan iets legendarisch aan het worden is.

Brood en spelen (vrij naar Luk Paard)

de avond strekt zich
eindeloos voor ons uit
kunnen wij alles kiezen
op ons kanaal of honderd
en tien valt wel iets te zien
voor de sportfanaten zoals wij
want het moet gezegd
wij willen spelen

spelen willen wij
spelen voor het volk
spelen voor het plebs
spelen in gezelschap
spelen om de spelen
spelen om te winnen
spelen met de voeten
spelen rond de toren
spelen voor de goden
spelen op het plein
spelen met de borsten
spelen vol vertier
spelen zonder weerga
spelen met alles erop
spelen met alles eraan
spelen in uniform
spelen zonder einde
spelen voor de Spinyopaat

of is dat wat teveel gevraagd?

Frans V.

gedicht: een vraagje

Het is laat, de hoofdpijn laat zich kennen, maar ik moet nog even, heel even, een eitje kwijt. Ik ben namelijk bezig geweest, tussen de examens door, om twee nieuwe dingen aan deze blog toe te voegen. Nou ja, twee dingen, de linkerij neemt ongehoorde proporties aan, dankjewel Pom, dankjewel Kaatje, dankjewel iedereen, maar ik wil het daar niet over hebben. Nee, er is nu een gastenboek gekomen en er is ook een forumpje. Waar ik graag gastdichters verwelkom. Alles is pril, zoals ik pril ben in vergelijking met de eeuwigheid, maar ik nodig iedereen uit er eens een kijkje te gaan nemen. Tips zijn trouwens altijd welkom, gezien het hoog leekgehalte van deze internetdichter.

Ik besluit hier maar gewoon, mijn ei is gelegd, met een gedicht, dat al sinds gisteren smeekte om zich geboren te laten worden.

een vraagje

de tijd tikt
wat moet hij meer
ik verlang slechts
naar de lente, een zomer
die me doet vergeten
wat ik niet wil weten

het afgebroken blad
een gestorven regel
ongeboren vreemde woorden
dat, wat niet meer is
noch weer kan komen dan
in een ongelezen verhaal

ik kijk wel naar hen
die voetganger willen zijn
op deze snelweg vol leven
zit ik op een bankje stil
te kijken en vooral te zien
naar wat ik zoal missen moet

en ik vraag me af
waar de sneeuw gebleven is


Ik ga slapen nu, bedankt voor het bezoekje.

Frans V.

Gedicht: zijn hoofd

De dag vordert niet, net zomin als het werk dat dient verzet. Enkel de afwas (eindelijk terug vorken en messen!) Er wordt veel geblogd, Britt blogt, Marc blogt, ik doe een bescheiden bijdrage en dan even langs Nip, zien hoe de werken daar vorderen...

zijn hoofd

de dichter zoekt
een regel, onverwacht
dient zich aan, hij denkt
verstoord zijn gedachten
en legt zich neer, moe
bij wat anders niet kwam

de dyslexie bij hem
bevindt zich niet daar
waar anderen het zien
maar tussen zijn oren
die almaar vreemden horen
blikseminslagen met
het luidste wit ooit gezien

zo eindigt hij de dag
met een oververhit hoofd
zegt hij vaarwel aan het geweld
dat hem blijft achtervolgen
ondanks of misschien niet
verschuilt hij zich in dromen

Frans V.

Een schrijveres over deze dichter

Het is toch wat. Al jaar en dag post ik her en der gedichten op diverse sites op het internet, al dan niet tegen betaling van de ruimte - mijn benaming internetdichter zal daar wel niet vreemd aan zijn - en dan kom je af en toe iets bijzonder deugddoend tegen. Zoals onderstaande reactie op één van mijn recentere gedichten op Writehistory. Ijdel als ik af en toe ben, wil ik deze hier dan ook graag reproduceren/quoten. Met toestemming, uiteraard, van An Cloet/Vansion.

"Deze ochtend een tientje Vlinderman gelezen. Ja, echt, tien naéén.

Het ontbrak me aan feedbacklust. Euhm.

Ik reageer dan toch. Of jij bent veel geëvolueerd het afgelopen jaar; of ik lees an-ders?

Je dichten verdicht. En ik lees er verhalen in en residu ... van oude wijn of ouwe klare ... Klaar met en klaar voor en klarend. Zoiets. Het weze gezegd desnoods slecht verwoord.

Formeel knabbel je steviger door ... durft al eens strepen trekken ... krassend maar minder geslepen dan eerst ... Het smaakt mij stellig alsmaar beter.
Alsof je door de fysiek van het woord heen breekt en wel bij hebt gevaren (enfin ... ik vaar er wel mee mee...)"

Of ik nu een gelukkige vlinderman ben? Nou, het begint in de buurt te komen - wat stoef helpt, weet je wel...

De Groeten.

Antwerpen slamde opnieuw

De derde voorronde van de Antwerpse slam vond dus gisteren plaats. Veel kan ik er niet over kwijt, behalve dat het in dat decor van de Sprekende Ezels, namelijk een soort halfrondtent met oplopende bankjes, een schitterende omgeving was om te slammen met het publiek. Nico Rubens, Philip Meersman, Dirk Elst en Sven De Swerts deden elk op hun manier hun ding en maakten het de jury behoorlijk lastig, zoals dat echte slambeesten betaamt, zeg maar. Helaas deed Nico dat een beetje te enthousiast, want hij ging zwaar over zijn tijd heen. Hij kon het dus al schudden nog voor de finale goed en wel van start was gegaan. De winnaar in ieder geval was Philip Meersman. De runner up, dat werd Dirk Elst.

Het wordt in ieder geval een behoorlijke finale, ik kijk al uit naar de locatie - een tot vooralsnog goed verborgen gehouden geheim...

Groet,


Frans V.

Antwerpse voorronden Slam

Morgen is het weer zover: een voorronde (de derde reeds) van de Antwerpse Slamwedstrijd zal plaatsvinden. Waar? Op de Handschoenmarkt te Antwerpen, in of voor de tent van de Sprekende Ezels, die hun programma graag even onderbreken voor deze nieuwigheid in Antwerpen. Het is de bedoeling ook nu weer twee doorstromende winnaars te bepalen, die het tegen de winnaars van de andere voorronden zullen opnemen op 14 februari, om uit te maken wie Antwerpen mag gaan vertegenwoordigen in de allereerste Belgische Slamfinale te Brussel, ik dacht zo ergens in april...

Ondergetekende gaat in ieder geval eens een kijkje en een luistertje nemen, gezien zijn reeds vaststaande deelname aan de Antwerpse finale. Kwestie van het deelnemersveld al bij voorbaat te verkennen :-)

slam hem

de dichter op zijn planken
speelt met klanken letters
en ontrafelt zijn woorden
tot Edense oorden voor
zij die hem aanhoren

(wat hij thuis te vertellen heeft
of ook maar iets te brokken
in de flauwe pap die dient geslikt
staan zijn schoenen in de kast
het jasje aan het juiste haakje
en de bril netjes naar beneden
het is zijn groot geheim)

maar op de planken
met zijn letterklanken
de frivole woorden broos
als het buiten duistert
en de mensen zwijgen
terwijl hij staat te hijgen

(nog even maar en dan
is het alweer voorbij
lonkt de rij opnieuw
toe maar, neem een nummer
nog even wachten, graag
zijn beurt komt eraan
voor wie, voor wat?
dat is zijn groot geheim)

maar nu nog even planken
zijn goden uitzinnig bedanken
razen, stampen, schallen
dáár staat de man
de dichter, oplichter van woorden
zie hem dan toch staren
hoor hem razen en dazen

(en vergeet zijn groot geheim)

Frans V.

Ditjes en datjes

Vandaag was speciaal. Een speciale vrijdag, gelijk de eerste van het nieuwe jaar dan nog wel. Ik heb mijn speciale prismaplakkers gekregen. Prismaplakkers? Yep, doorzichtige plakkers, die ik over mijn brilglazen laat kleven en die mijn ogen bijsturen. Het rechteroog horizontaal, het linkeroog vertikaal. Hoezo, geen nieuws? Toch wel, want dat betekent misschien dat ik eindelijk opnieuw - zonder hoofdpijn te krijgen - uren naar mijn pc-scherm kan kijken. Mja, dat zou leuk zijn. Dat betekent ook misschien opnieuw gaan werken. Routine. En nog een aantal van die zaken. Countdown, lets do so! Voor het overige nog even meegeven dat de herdenking van Verdano en Luc Lauwereys gisteren in de Bazilikum tijdens de 98ste editie van de Muzeval enorm werd gesmaakt. Het decor, de voordrachten, het free podium, ja, zelfs het rookvrije van de ruimte, alles heeft bijgedragen tot een fantastische avond. En zo hoort het. Poëzie die mensen dichterbij brengt, even een blik in het ander hart gunt.

Bart Van Peer leidde het geheel in (zoals gewoonlijk) met onder andere een tekst van Luc en verontschuldigde gelijk Car, die kon er niet bij zijn, maar was er toch, dankzij de voordracht die iemand van haar had overgenomen.








Lin lijkt het voorbije jaar gegroeid, een stem met een onverwachte kracht kon dat alleen maar onderstrepen.











Nip, geen debutante meer, maar toch pas voor de tweede maal op een podium, blonk uit in gesofisticeerde eenvoud.












En ik, ik was gewoon mezelf en mezelf .













Het free podium was dan weer wat minder druk bevolkt dan gewoonlijk, maar daarom niet minder. Maarten, Chris Van De Rijck, Lode, Fiona, Nip, Werner, Lin, iedereen die ik ben vergeten niet te na gelaten, ze deden allemaal wat ze moesten doen: dichten en voorlezen zoals ze het het liefst zelf zouden doen.

Bijzonder avondje, ik zei het al. Laat ik het hier maar bij houden.

Groet,


Frans V.

Gedicht voor Verdano

met een stok in de hand
zo leerde ik je kennen
op een dichtvolle dag
toen je me inweidde in
de geheimen van jouw taal

en tovertaal was het
met verrukte wendingen
zinnelijk op de loer om
katersvlug te vlieden naar
weer een verdraaide draai
om de onbelezen dichtersoren


vandaag ben ik een wees
ontdaan van een vader
die met raad en daad sprak
en deed wat moest en zou
jouw woorden besteedde je
niet aan alles van belang
maar wel aan mij


ik heb vandaag besloten
jouw glimlach te behouden
de wereld is weer verder gegaan
met mij en zonder jou maar ik
vertik het jou los te laten
eens in het hart, altijd in het hart
soms kan het ook zo eenvoudig zijn

Gedicht: de goeroe

Een beetje in navolging van mijn post gisteren, opgedragen aan al diegenen die het nodig vinden het individu aan het eigen vege lijf te moeten binden, een iets ouder gedicht van mijn hand. En de weg naar een nieuw opgestaan individu! Verder vandaag niet al teveel actualiteit, mijn antenne heeft niet lang genoeg buiten gehangen. Met al die controles tegenwoordig... en de boetes, ze worden er niet kleiner op, integendeel. In ieder geval, morgen meer actua, beloofd.


zie daar de goeroe
spirituele leidraad
of het stuk onbenul
dat mensenlevens steelt
tot lering en vermaak
van wie het spel spelen kan

zijn neiging is de moraal
ondersteunen met elk verhaal
dat zijn legitimiteit haalt
bij het geloof van volgelingen
die het verleerd hebben
in de eerste plaats
zichzelf te zijn

de afwijking wordt bepaald
door voor of tegen hem
waarbij de laatste soort
zich beter kan verschuilen
want de wereld zou wel eens
verder kunnen gaan zonder haar

er is slechts één weg
die enkel hij kan tonen
bij leven weliswaar

Frans V.

Gedicht: en ga

Het moest er weer eens van komen. Hoge bomen vangen veel wind, zeggen ze dan, en sommigen denken dat zij de wind dienen te vertolken. Menen dat ze kunnen zeggen: opgesodemieterd, ik ben hier vandaag, dus verrek. En dan kan je het schudden, wegwezen, als een jochie met een te korte broek, die nog billenkoek behoeft. Nou ja, als die zich maar goed daarmee voelen.

kleine mens, onbezorgd
schrijft over het leven
verzen gevuld met wijsheden
of stukjes flard, een inzicht
af en toe een boze droom

de regel is er is er geen
dat regelt en neeft beter
dan wat ritmisch bemeteren
op kadansen liggen veteren
tot suggestieve willekeur
maar doe het dan toch zo

in de verte, in de woestijn
wordt geroepen van ikke eerst
ga dan weg, kleine mens
hier zijn de groten
in omvang onder de kin, jawel
en ga eens uit mijn zon

Frans V.

Gedicht: nieuwjaarsavond

Gelukkig Nieuwjaar! (jaja)

Het is nieuwjaar vandaag, hoezo, nieuwjaar? Nee, het is nieuwjaarsdag, noem het gerust ook maar nieuwdag, en vanuit dat standpunt bekeken kunnen we het gelijk hebben over nieuwuur, nieuwminuut en uiteraard ook nieuwseconde. Al kan nieuwflits ook best. In ieder geval, het is vandaag zogenaamd allemaal nieuw. En Vlinderman maar geloven, vertrouwen in zijn eigen geloof - dat trouwens enkel op vertrouwen stoelt, als ik mezelf begrijp.

De waarheid is anders, Nip las deze ochtend het online nieuws op voor mijn toekomstige schone moeder, en er was helemaal geen oudejaarsavond gisteren. Alles ging zijn gewone gangetje. Zonder vuurwerk bijvoorbeeld. En zonder Saddam, maar ze vallen daar in Irak nog gelijk vliegen in mijn keuken. Nummer 3000 werd speciaal vermeld, de anderen hadden het minder getroffen, denk ik dan. Wie spreekt er nu immers ook over nummer 1258 of 2689? Ik word er in ieder geval niet vrolijker op - hoewel dat graag de aard van het beestje wil zijn. En dus schrijf ik maar verder. Zo die gaat. Of staat. Het maakt niet uit.

nieuwjaarsdag

de knallen sterven langzaam
een veel te stille dood
op een nieuwe ochtend
van alweer een nieuw jaar
sprankelt niets meer dan
de resten van de langste nacht

het nieuws wordt verteerd
met een veel te zwaar hoofd
waar alles hetzelfde
de hoop doet vervliegen
met de snelheid van een ster
die opgebrand vlucht

het zwarte gat dat
elders wit heet te zijn
zuigt als nooit eerder
de wereld draait
nog steeds

Frans V.

Gedicht: oudejaarsavond

Het is weer bijna zover, een nieuwe jaarwisseling komt eraan. Bij deze dan ook de betere wensen voor een geslaagde uittrede naar 2007 aan iedereen die komt lezen.

Het was best een bijzonder jaar: Nip en ik samen onder hetzelfde dak, opnieuw leren lopen zonder vallen - kijk eens mama, zonder handen! - een tweede Nacht Van De Powezie, een stuk of wat Muzevallen, Apropos, filmfora, schoolopleidingen, uitstapjes naar de Ardennen - waar is de zee gebleven? - en andere uitdagingen te over. Het was ook het jaar dat Verdano overleed, net zoals Luc Lauwereys.

Het was ook het jaar van het eerste beschroomde pasje op de Boekenbeurs naar een uitgever toe - verdomme, waar ligt die selectie nu ook alweer.
Het was ook het jaar van eindelijk een blog, ik leer elke dag wel wat nieuws, en de ontdekking van een massa andere blogs, al dan niet gecensureerd. Waar was ik voorheen? En ben ik nu? Wie blogt, die blogt, heeft weinig met zijn vandoen, vermits die ervoor ook al was. Zij het onbemind, want nogal onbekend. Ik voel me bemind, maar ook dat was al langer het geval. Nip kan daar meer uitleg over geven. Over zowat alles trouwens, mijn aanstormend filosoofje is immers nogal veelzijdig...

Affin, laat 2007 zijn intrede maar doen, want zoals ik op Pomgedichten reeds zei: 2007 wordt het jaar van de voortjagende vlinder, kruisbestuiving, leed zonder vermaak en bovenal liefde. Wat dat allemaal geeft, zal ik hier af en toe wel op komen gooien.


oudejaarsavond

het water lijkt te gloeien
terwijl ze onbezorgd speelt
met haar gele badeendje
van wel twintig jaren oud

ze hangt wat schuin
haar ronde ogen gesperd
in diepe trance verzonken
deelt ze haar zoveelste intimiteit
met haar dobberende kompaan

buiten heerst de mist die
als witte ouderdomsdeken
zich ontfermt over de resten
van alweer een jaar voorbij
met vuurwerk om middernacht

de vrouw kabbelt verder
met haar trouwe speeltje
en in de wolken loopt haar man
verdwaald in eigen stad te zoeken
naar een al lang verloren hengel

Censuur in blogland

Over Contrabassen en andere zaken wordt de laatste tijd nogal wat afgezeverd. In een vergelijking met een andere blog moet ik ook op de Contrabas vaststellen dat het mes van de ongebreidelde censuur met onvermoede felheid gehanteerd wordt. Een reactie posten mag, maar wordt verwijderd zodra het ietwat kritisch wordt. Mooi zo, Breukers en consoorten. Het zal wel zo zijn dat je wiens woord men eet, diens taal ook moet spreken. Met andere woorden als je een reactie daar wil nalaten: leeg je hoofd, maak jezelf tot andermans slaaf en reageer enkel met ooh en aah en amen. Heel anders is het bij Pom, waar je vrij je mening kan en mag uiten. Daar moet je dus zijn, mocht je jezelf voorstander van het vrije woord noemen.

Ik heb in ieder geval een tijdje terug een gedicht daarover geschreven, ik zal het hier eens plaatsen. Met de beste eindejaarswensen, uiteraard.

hoor en wederhoor

hoor en wederhoor
het geweten credo
en nog gaat het woord
niet vrijuit, er zijn regels
en ook hele coupletten
een vers staat nooit
helemaal alleen

de gedachte uitgedrukt
zwart op wit is soms
mistig, ook wel
te rauw om te verteren
maar altijd onuitwisbaar
in het geheugen gegrift

wis en waarachtig
onuitwisbaar dus
niet altijd vergeetbaar
dus soms niet vergeefbaar
door de leesbarbaar

ja, hij vergeeft maar zelden
de boude andere auteur
hij die zulke taal
niet steeds verstaat

lees en wederlees
brengt soms eens
gewone klaarheid

Groet,

Frans V.

gedicht: schildersafgunst

van jouw uithalen kan ik balen
als een vreemde stekker met drie
pinnen, je bent zo kleurrijk
in je zinnen, dat ik verga
tot de grijze muis die ik
al altijd moet zijn geweest

zo mooi als jij de wereld
vat in enkele lijnen
met een kleur op elk detail
en dan nog durven beweren
dat het allemaal niet lukt

zit ik daar schamel te wezen
een dichter met zijn pen
die beroep doet op gevoel
van de lezer zonder naam
te zien wat ik geschreven heb
al is het dan iets anders

ja, ik kan soms balen van
jouw getalenteerde uithalen