Gedicht: gaar gekookt

Binnenkort verschijnt onderaan de Vlinderman-blogpagina het cijfer 66666. Wie dat wil, krijgt bij die gelegenheid van Vlinderman een dichtbundel cadeau. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is een printscreen van die gebeurtenis te maken en mij die mailen op frans_vlinderman@vlinderman.be met vermelding van naam en andere gegevens en dan bezorg ik die. Leuk toch, zo mee vieren dat www.vlinderman.blogspot een beetje aandacht weet te trekken, niet?

Ondertussen zetten Frans en Kurt alle zeilen bij om een lopende opdracht tot een goed einde te brengen: elke dag bloggen én twee gedichten publiceren. We zijn goed bezig en houden vol, al is het niet zo eenvoudig om daaraan te voldoen. De benodigde inspiratie daartoe is namelijk niet elke dag zomaar voorhanden...

Need more? (bron afbeelding: KLIK!)

Gelukkig zijn we nog bij leven en dus bij welzijn en daardoor ook in staat om dingen te verwezenlijken die anders onontdekt zouden blijven. Vlinderman op zijn best doet dus waarin hij goed is: toveren.

gaar gekookt

het verlies stroomt uit hem
weg en hij laat zich hangen
het hoofd met harde bons
wedijvert met de tafel

hij heeft zijn handen
in zijn haar, uitgerukt
de plukken aan zijn voeten
die stampen van frustratie

hij is geen echte vent
amper een student vol
van oeverloos gejammer en
een hoop gezever in de zakken

telt hij de dagen af
en dan de lange uren
het verdict te horen vallen
u bent alweer geslaagd, mijnheer

Frans V.

Gedicht: liefdevolle reality

Nog een klein uurtje en Bibi pakt zijn gerief en vertrekt naar Den Hopsack voor de 132ste editie van De Muzeval met Sarah Buys in de gastdichtereshoofdrol. Meer zal ik daar niet aan toevoegen, wil je weten wat en hoe en van die dingen, dan ben je vanaf 20u welkom in de Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen, lekker vlakbij de Grote Markt en hopen parkeerplaats, al dan niet betalend. Poëzie zal uw deel zijn, een aangename kennismaking met het Vrij Podium inclusief. Of ik nu genoeg reclame gemaakt heb? We gaan dat deze avond samen vaststellen wanneer jij buiten de deur moet blijven staan omdat de ruimte binnen te klein geworden is voor jou... Dan kan je terug naar huis om onderstaande verzen te bestuderen en te zien of je er wat van kan maken ;-)=

Bijna klaar... (bron afbeelding: KLIK!)

liefdevolle reality

ze wist het écht niet als
een streep onder alles
dat niet besproken hoeft
en hij gaat daarna maar
zijn eigen onderweg

met zijn zeg op alles
werkelijk alles geprobeerd
maar zonder oog voor de rest
dat als slechts verwaarloosbaar
in een ladenkast te klasseren valt

ze zijn een stichtend voorbeeld
van de rauwe taal die misbegrepen
overroepen wordt waar toch eerst
het voor de meesten ongekend begrip
de grafdelver op zijn vreemdst vertaald

Frans V.

Aankondiging: De Muzeval # 132: Sarah Buys

Gedicht: babyman

De Boekenbeurs zit er opnieuw alweer op. Veel boeken, veel mensen, veel gedrum, weinig gekocht en vooral dat laatste doet deugd. Tenslotte komt er na een herdenking van een stopgezette oorlog op 11 november nog een kleine drie weken vooraleer die maand zich laat vertalen in een nieuw stukje loon. En het leven is op zich al duur genoeg, dus ja, blij toe met weinig (gekocht). Daarbij kan Vlinderman het vrij zijn de komende dagen goed gebruiken, nadat hij het gepresteerd heeft een goedendag over te maken aan Bart Moeyaart met 'Dag Herbert', omdat hij ervan overtuigd was Herbert Bruynseels te begroeten... Tsss, vanaf wanneer slaat gemiddeld de doorsnee Alzheimer ook alweer toe?

Weird it is! (bron afbeelding: KLIK!)

babyman

hij hijgt en trilt
als een pasgeboren placenta
hem in de schoot geworpen
gevolgd wordt door het gekrijs
van zijn lang verwachte zoon

met dolle schitteringen
in zijn doorgedraaide ogen
werpt hij handen in de lucht
om spontaan mee te krijten
hij was het nog niet verleerd

draaien glimlachende hoofden
de gang even uit beeld
om zijn kamer snel te griffen
in hun dromerig geheugen
de hongerige blik op later

uit het ongetemperd enthousiasme
van een man buiten zinnen
werd de herhaling van vandaag
zonder veel omhaal weer geboren
oneindige cyclus van het leven

Frans V.

Aankondiging: Tentoonstelling 'De kwetsbaarheid van het kind'

Vers uit de mailbox, hoop dat u er voor uit uw comfortabele zetel komt.




Bruikbare links:

Ann Cornelis

Regine Wechsler

Anna Barwinska

Gedicht: de hedonist

Het is zover: met amper twee verlofdagen eens zes dagen achtereen gewoon thuis kunnen zijn, wat een luxe, wat een genot. Vlinderman dankt het feit dat hij geen kleine, laat staan grote zelfstandige is én dankt dit land dat het zijn speciale gelegenheden vergezelt laat gaan van een feestdag voor de contractueel werkende burger. Bibi zweert hierbij ook een dure eed van de handen uit de mouwen te steken om wat blijven liggen is eens aan te pakken. Wat anders kan je doen met zo een zee van tijd?

Heel anders houdt onderstaande hedonist zich bezig tijdens zijn vrije(nde?) tijd, maar daar mogen jullie over oordelen ;-)=

Zo kan ie er ook tegenaan (bron afbeelding: KLIK!)

de hedonist

men noemt hem het concentraat
uit zijn vaders zaad, de ene
die het heeft gehaald en dus
even gehaaid als zijn ouweheer
zijn jongeheer in de strijd gooit
om het vrouwelijke geslacht geslacht
te krijgen en dan weer voort te gaan

hij kijkt nooit achterom, dat
is voor de meer verdunden
die het moeten hebben van
een groepsgevoel of nog
het weten niet alleen te zijn
hun kunnen altijd maar hun kennen

en als hij zich dan toch eens
laat verleiden tot het wij
waar hij zij aan zij met massa haar
onderhuids de optelsom bevroedt
van zijn hedonistisch vadersbloed
weet hij van wanten
en zij ook wel van hem
en dat is hun geheim

en ook wel dat van ons

Frans V.

Aankondiging: De Muzeval # 132: Sarah Buys

Deze week donderdag gastdichteres Sarah Buys op de Muzevallige planken in Den Hopsack. Don't miss out on her!

π

DE 132e MUZEVAL

Poëzieavond
donderdag 12 november 2009

Gastdichteres

Sarah Buys (De Veervrouw)

Voorbij de kerkhoven, een ode aan het leven

Met aan de piano: Bert Sarah

Inleiding en presentatie door Bart van Peer

na de pauze: VRIJ poëzie-PODIUM
begeleid door Frans Vlinderman en Bart van Peer

deuren 19.30 uur - aanvang 20.00 uur
gratis toegang

locatie: literair-artistiek café Den Hopsack
Grote Pieter Potstraat 24
2000 Antwerpen (centrum)
(openbaar vervoer: Groenplaats)

Organisatie:
Pipelines vzw in samenwerking met Masereelfonds Antwerpen
en met de steun van Antwerpen Boekenstad

Links: www.muzeval.tk, www.masereelfonds.be, www.denhopsack.be

Pipelines vzw/De Muzeval: Herman J. Claeys, Jan van Veen, Willem Plugge, Frans & Nip Vlinderman-Luyben, Erwin van Massenhove, Bart van Peer, Frank Vranckx, Marijke Van Heddeghem, Pierre Magis & Raymonda Bertels.

Perstekst Sarah Buys (De Veervrouw), Muzeval 132, donderdag 12 november 2009

Sarah Buys-Devillé werd geboren te Halle-Brabant op 22 november 1969 in het Zodiacteken van Schorpioen-Boogschutter. Volgens de Chinese overgave een Haan, element water. Ideale partner zou volgens een Zodiacastroloog een Waterman zijn, een pen dus. Vandaar het auteursschap.

Verder is ze als full-time lief boedhhakind in alle onschuld betrokken bij al wie haar liefheeft zonder opgedrongen fysieke aanraking en is ze een half-time dwaze, manisch-depressieve en werkloze idioot met een overdosis aan rugzakken, wandelschoenen, wereldkaarten en loketpaperassen.

Als "De Veervrouw (m/v)" staat ze kaarsrecht in een sloot wijn en een bak peuken met een veel te diepe stem en hangend over een veel te lage barkruk ten huize Den Hopsack op uitnodiging van Pipelines vzw. Ze draagt opa's schoenen en mama's jasje. En vooral draagt ze voor in de vorm van letteren. Vocaal dan. Hier en daar gooit ze een citaat of gepubliceerd muziekje in de groep.

Zoals steeds vindt na haar gastdichterschap een vrij podium plaats. Het is daar dat Sarah Buys werd ‘ontdekt’. Pipelines vzw/De Muzeval is dan ook fier haar als gastdichter te presenteren op deze 132ste Muzeval.


Bron : Sarah Buys-Devillé
Tekstbewerking: Bart Van Peer & Frans Vlinderman

Gedicht: planman

We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan, wie kent dat oerbekende regeltje niet van Herman van Veen (ongeveer 15.300 hits op Google in amper 0,30 seconden, dus razend populair)? Af en toe voelen we ons letterlijk zo en dan komt hier het potje natuurlijk overkoken. Gelukkig maar wil ik het op die momenten kort houden en heb ik dan de beschikking over een batterij gedichten, voor elke gelegenheid wel eentje. Maak dus kennis met planman, zoals u mijn man(nen) waarschijnlijk nog niet bezig zag/las.

Herman van Veen (bron afbeelding: KLIK!)

planman

te weinig tijd
laat zich krommen
naar de wensen van
de immer bezige mens
het schiet gewoon
helemaal niet meer op

daarom houdt hij het kort
en bondig in zijn leven
hij is een planner van zijn tijd
en meer moet niemand verwachten
behalve dan wat minder meer

hij is genomineerd voor de prijs
van hardloper door momenten die
vroeger bij het licht van kaarsen
zich beriepen op de charme van
onvervalste familieaangelegenheid

aan het einde van zijn rit
zal hij dan de prijs ontvangen
uit de handen van een vreemde
doch telg uit eigen leven

Frans V.

Gedicht: evangelisme

Nip en haar Vlinderman lopen over van de pitta durum, dus de energie om hier weer een stevige letternoot neer te poten ontbreekt Bibi een beetje. En dus houden we het alweer bijzonder kort in onze bijdrage, en laten we u over aan de poëtische grillen van een viertal jaren geleden, zoals we dat de voorbije weken al hebben gedaan. Tot morgen, lieve mens, en laat wat je niet aanstaat gewoon aan jou voorbij gaan. Dat schijnt effectief te zijn tegen verzuringstoestanden allerhande...

Wat liefde, gaat er altijd in (bron afbeelding: KLIK!)

evangelisme

noem mij maar Adam
als ik in bad zit
te dampen en jou
warm kom toe te lachen

want er is nog plek in
bad buiten de herberg
waar we beschut zijn tegen
de elementen van het weer

dan noem ik jou Eva
terwijl ik toekijk
en haast verdrink in
jouw altoos open ogen

vanavond schrijven wij
ons eigen evangelie
met vereende vingertop
op een aangeslagen spiegel

zullen we zien dat
het vandaag goed is
hetzelfde bed te delen
kom en deel mijn Eden

Frans V.

Gedicht: zo sprak zij

Zo af en toe een liefdesgedicht, dat kruidt het leven, nietwaar? Vlinderman blijft ze opduikelen uit zijn archief, waar er nog duizenden liggen te wachten. De nachten worden almaar killer en killer, dus mag het al eens wat warmer worden achter het digitale scherm. En na de verhuis met nog een restantje griep in de kouwe kleren dacht Bibi hier wel goed aan te doen. Geniet mee van wat zij zoal gezegd heeft. Of was het nu hij?

De geliefden steengoed - Chantalle Smeets (bron afbeelding: KLIK!)

zo sprak zij

van gaarne zien sprak ze
graag en veel soms wel
te veel en dan scheen
de wereld soms te snel
zo fel haar ogen dan flitsten
om haar wereld te kieken
snapshots door verliefde zielen

dat hij haar zo beminde
en meest verlangde was
voelt hij nog af en toe
als hij zich van het vele werk
de ogen sluit voor de dag
haar weer herinnerlijkt beleeft
de liefde van een echte dwaas

ach, hij raaskalt en
hij draaft maar door
onecht het verleden
nog meer dan morgen
hoeft hij niet te wanhopen
hij streelt haar nu
en zij hem terug

Frans V.

Gedicht: boekenminnaar

We blijven onze krachten sparen. To flu or not to flu, whatever, we will beat that system. Een gedicht voor u, nu het Boekenbeurstijd is, over een boekenminnaar, verder laat ik u zijn.

Boekenfestijnen, mjammie (bron afbeelding: KLIK!)

boekenminnaar

hij huist in boeken
van de vroege ochtend
tot de laatste bladzij
brengen ze hem steeds weer
gemoedelijke tranen bij
ieder nakend afscheid

hij legt zich soms neer
het moegelezen hoofd
bij zijn trouwste karakter
en droomt dan de hoofdrol
in zwart en witte lijnen
de kleuren vult hij later in

hij is papieren strijd
en amoureuze escapades
zijn gekruiste degens
hangen aan de stoere wand
van zijn gedroomde woning
langzaam opgebouwd
in zijn letterhoofd

Frans V.

gedicht: en toen

Spoort er nog iets vandaag? Het is mogelijk, al zal het geen trein zijn, daarvoor kan niemand vandaag in Belgenland terecht. Zijn we tegen de treinstaking? Ja. Zijn we voor het recht op staken? Ja. Zijn we voor een gulden en bovenal duidelijke middenweg? Ja. Vlinderman mag dan grieperig zijn, hij blijft alert en ook wel opstandig. Maar niet om neen te zeggen. Het woord van Vlinderman begint met J en eindigt op A. Of ik hier iets mee prijs gegeven heb, dat is een ander paar mouwen, waar ik het eventueel later nog wel met u over wil hebben.

Nostalgie dus (bron afbeelding: KLIK!)

en toen

en toen
toen het nodig was
toen de wereld rukte
en overbodig scheurde
aan zijn hemdsgescheurde mouwen
toen

toen werd het
verleden tijd
voorbij en vaarwel
het ga je goed, toch wel
en de tram passeerde op tijd
om de collega-bus te groeten
op weg naar zijn eind

toen
stond hij daar dan
verslagen in de hal
de leegloop te beschouwen
ze wil hem, ze wil hem niet

en hij weigert te luisteren
want hij is geen gelover
en toen

was zij daar
eindelijk genoeg
om toe te komen
met wat moet zijn
zij houden van
nu

Frans V.

Gedicht: Millennium psalmen I, 1

Vlinderman is grieperig. Veel rusten en zo zal hem door deze duistere en ook snotterige dagen heen helpen, hierbij gesteund door zijn liefste Nip. We houden ons zo ver als mogelijk van zittende bezigheden als bloggen, maar doen toch een poging, minimaal één maal per dag, om de continuïteit van een afspraak met collega-dichteres en -blogster Saskia van den Heuvel uit Nederland/Antwerpen niet in het gedrang te brengen. Elke dag twee gedichten én het onderhouden van een blog (aanvulling op Facebook). Nies. Gezondheid.

Blijven lachen, jongens en meisjes (bron afbeelding: KLIK!)

Millennium psalmen I, 1

het is stil in huis waar het
gezoem van wel 1000 muggen
gedrild tot één gelijk koorts
ontbreekt terwijl hij ontbindt
tot de wanhoop van zichzelf

slaaf van de technologie
staart hij verbaasd en verweesd
naar het analoge antwoord
eenvoudig in zijn verkrampte hand
een levensecht boek dat niet oplicht

begint hij te bladeren
door pagina's inkten wereld
en hij komt stilaan thuis
een nerd van enen en nullen
tot mens van vlees en bloed

Frans V.

Gedicht: pakt de generatie dan

U had het misschien al gehoord op radio of tv of gelezen in de krant, maar de vakbonden van de NMBS gaan nog maar eens staken tijdens deze herfstvakantie. De reiziger/forenzer mag het weer gaan oplossen, terwijl het probleem zich situeert op het goederenvlak (maar wat is een doorsnee reiziger anders dan goed dat dient vervoerd?) en het leek me aangewezen om hierbij een gedicht te plaatsen dat ik eertijds geschreven heb naar aanleiding van de vakbondsprotesten en dito stakingen tegen het Generatiepact. Of hoe alles altijd in cycli weder tot ons zelve komt...

Effie (groen) lachen (bron afbeelding: KLIK!)

pakt de generatie dan

terwijl woeste plannen worden gesmeed
de Belgische straten nog eens
rood en blauw en groen te kleuren
legt koning winter onverschillig
een wit deken over het land

laat het allemaal maar schuiven met
wankele voeten eerst of op het gezicht
de herfst heeft haar eigen plannen
moeten staken om toe te geven
aan het wit van veel te vroeg

en morgen gaan we skieën
in de verre Ardennen
overmorgen wandelen
in het Zoniënwoud
en volgende week
marcheren op Brussel
als het weer het toelaat
en de overige heid niet
vergeten is te strooien

Frans V.

Gedicht: verneveld

Uit luiheid, anders kan ik het niet omschrijven, nog een blast from the past. 2005 was het jaar, en schrijven deed Bibi aan de lopende band. Getuige alweer een onderstaand werk, dat quasi onveranderd vier jaar later opnieuw zijn kans mag wagen. Hoe schoon het ondertussen allemaal ook mag zijn, blijkbaar was er in die tijd toch hier en daar wat twijfel te bespeuren, zo tussen de regels door. Zoek je met me mee?

"Weet jij de voordeur nog zijn?" (bron afbeelding: KLIK!)

verneveld

je kettingen zijn te horen
gerammel door de gangen
wekt je slepend gehijg me
als steeds op hetzelfde uur
en ik vervloek je steevast
tot je me weer de rust laat

de nacht is mijn terrein
voor de jacht op dromen
die jij niet mag verstoren
al blijf je nog honderd jaar
even dood als vorige keer
toen je eindelijk besefte
wat je niet mocht begrijpen

vraag maar raad aan hen die
dat reeds eerder probeerden
de muizenissen in dit hoofd
die ik tot in het oneindige
met veel geduld heb verdoofd
en dan gesmoord in stilte

dus rammel maar aan
ik hoor je al niet meer
en oplossen zal je toch
tot de nevel die je bent

Frans V.

Gedicht: allerbloemendag

Veel tekst en uitleg behoeft onderstaand gedicht niet. Allerheiligen, Allerzielen, we beleven het in ons Vlaanderen allemaal op onze eigen manier. Toch vinden we elkaar vandaag vaak terug daar waar we onze geliefden een laatste rustplaats hebben gegeven. En misschien is dat ook wel goed zo. Dat we elkaar nog terug kunnen vinden op een plek die voor zich spreekt.

(bron afbeelding: KLIK!)

allerbloemendag

uit een grijze hoek waait
verloren gedraaide wind
door 't kleurrijk decor
van mensenzee op bezoek
bij haar verloren verleden

in golven rollen ze
aan en af 't zerken veld
gehandschoende vingers geklemd
rond foto, tekst, bloem, herinnering
om 't heden te verzoenen met toen
te tonen wat toen nog niet maar nu

strelen ze fluwelig het arduin
vlinderzachte aanrakingen die raken
waarmee het kruis dan toch te dragen
in deze dagen nog steeds hier
voorbij de glorie van het zijn
even het hart te ledigen
in de kelk van de dood

het zijn allen zielen die
hier vandaag komen dolen
gelijken onder gelijken
mensen onder elkaar

Frans V.

Gedicht: verstard verhoog

We staan aan de vooravond van Allerheiligen, 't kan ook Allerzielen zijn, maar wie maalt daar vandaag de dag nog om, nu we met z'n allen naar Amerikaans voorbeeld een nieuw excuus hebben om vooral uit de bol te gaan met carnavaleske toestanden tot gevolg. Morgen gaan we wel naar het kerkhof, vandaag hoeft dat niet zo nodig. Het heeft iets aparts, dat zo uit de bol gaan vooraleer we met zijn allen stemmig het juiste gelaat in de plooi leggen om eerbied te tonen voor iets dat hoger is dan van onszelf kan gesteld. Vlinderman is thuis gebleven vandaag, heeft op zijn eigen manier wat goed werk verricht en gaat jullie nu enkel nog opzadelen met een oudgediende, bronzen ervaring die ik een klein lustrummeke terug ben tegengekomen.

Cosimo I met zijn huidige fans (bron afbeelding: KLIK!)

verstard verhoog

op zijn voetstuk prijkt
in geschelpte lagen grijs
de randen brokkelwit gehoopt
de eerbied van een duif
al jaar en dag en uur
zijn trouwste fan

het bewegen doet hem zeer
daarom is hij al jaren star
gesloten voor verandering
eigen baas in eigen taal
en letteranemie de metgezel

en dus één duif minstens
als hij niet meer wil
noch durft verroeren
al luistert ze niet echt

Frans V.

Gedicht: debatman

Alweer een poosje geleden dat Vlinderman het nog eens over 'zijn man' heeft gehad hier. Laat ik maar van de gelegenheid van een dagje vrij gebruik maken er eentje op te voeren uit 2005. Dan kan ik zo dadelijk mijn lekke band de juiste behandeling gaan geven en ervoor zorgen dat ik terug op de snelwegen van ons land kan rondrijden zonder de medechauffeurs te doen sakkeren op mijn klein reservewieltje, dat niet sneller mag dan 80 km/u. En misschien dat ik daarna maar eens op zoek ga naar gerichte informatie over Cambio, want de Vlindermobiel gaat er binnenkort definitief terug uit. Teveel kosten op komst en nu we hier in Antwerpen toch elke dag wat meer tot stilstand komen en dat er de komende jaren niet op gaat beteren...

R.I.P. Vlindermobiel

debatman

hij is debet aan het debat
de woorden zijn zijn zwaarden
die iedereen berijgen durven
als ze niet aanhoren willen
wat hij zowaar te zeggen heeft

de punten en de komma's
ze staan op vreemde plaatsen
breken waar ze kunnen en
verstoren zelfs de fijnste zin
zodra die ietwat zou behagen

want hij is een breker
met een woordenmoker slaat hij
neer wat komt uit vreemde kokers
anders dan uit zijn eigen hoofd
hoort er niets gezegd te worden

vullen zijn holle frasen
hele lagen lucht in het gesprek
dat nog enkel durft te spelen
in zijn ontplofte universum is hij
zonder publiek gewoon een blaaskaak

Frans V.

Gedicht: ont-dooie

De winter komt er nog steeds aan, vermoedt Vlinderman, maar dat wil niet zeggen dat er alvast geen gerelateerd gedicht op mijn lezer mag los gelaten worden. Neem daarbij dat Bibi leeft in een land waar zelfmoordcijfers ongekende en bovenal ongehoorde hoge toppen scheren en u krijgt onderstaande van mij zomaar ter lezing. Na ruim vier jaar heb ik het een ietwat herschikt - herschreven als u dat liever leest - en daarmee laat ik u mee de start nemen van een lang en uitgebreid Vlindermanweekend.

Al eens over nagedacht in het verkeer? (bron afbeelding: KLIK!)

ont-dooie

narrig zit hij in de wagen
zijn adem aan te staren
helemaal beneveld
cocon geworden
in zijn oude Lada

de motor springt en loopt
met af en toe een kuch
hangt een sjaal binnen
lichaamsblauw te verwarmen
tot ze overbodig

ligt buiten sneeuw te hopen
welzeker decimeters dik
doet een kleine garage
finaal gesloten
dodelijk werk

het koele tikken van
een oude motor
niet meer te horen
bij het druppen
in een late lente

Frans V.

Onwaarschijnlijk

Hallo, ratracers, alles kits met 'the kids'? Huisje tuintje boompje in regel met de lijn der verwachtingen van het omstaandersvolkje? Staat er (nog) voldoende geld op de spaarrekening om ook bij de volgende bankencrash (-clash?) de immer lijdende toplaag te voorzien van een voldoende uitsmeerbaar laagje troostcrème de la -crème? En hoe zit het met het pensioensparen in het bodemloze en vooral uitzichtloze vooruitzicht van het moet ooit eens ergens ophouden?

De wereld is ons oren aan het aannaaien dat het niet mooi meer is, maar we klagen niet, zolang we er maar een blinkende oorbel in kunnen hangen, die net iets meer blingt dan die van de buren. We zagen wel dat het zo slecht gaat en dat we nog maar amper één wagen op afbetaling kunnen kopen terwijl heel de wereld lekker verzuipt in haar zelfgecreëerde drang naar consumptie, maar het zal ons worst wezen, zolang we die baksteen in onze - vooral Belgische - maag maar kunnen blijven omzetten naar dat ultieme eigen plekje, op een bodempje van hypothecair krediet. En als het slecht gaat, mag je nog altijd in eerste instantie je huis behouden, maar je loon, dat ben je kwijt (en na afloop uiteindelijk ook dat huis, maar wie maalt daar in die situatie dan nog genoeg om om het systeem aan te klagen?)

Vlinderman klaagt een beetje cynisch, mag ook wel af en toe. Het is ook allemaal zo onwaarschijnlijk. Geven we geld aan 'Het Goede Doel', willen we allemaal honger de wereld uit, maar feitelijk zijn er maar weinig bereid om wat van onze overvloed af te staan. "Contradictio omnia est," dat denkt Vlinderman ervan. We hebben gewoon teveel. En neen, Bibi wil er niet al te veel van afgeven. Het kan immers altijd beter...

Onwaarschijnlijk grafopschrift (bron afbeelding: KLIK!)

Frans V.

Gedicht: stadskroegje

Via een vriend op Facebook kwam ik bij dit muziekfragmentje uit en dan zoekt Vlinderman daar gewoon een gedichtje bij, eentje dat misschien past, misschien ook niet. Dat heb je nu eenmaal met mensen, je kan nooit helemaal in hun hoofd kijken. Laat ik het maar een streepje nostalgie noemen op deze warme herfstdinsdag ;-)=

stadskroegje

op en neer gaan ze
kopjes vol gekir en
gekoer op het koertje
van een ouwe kroeg
waar grijs en bruin
samen potten klinken

vijftien man en
de tanden te tellen
op één hand brullen ze
bij elke blauwe bak
hun ivoren stompjes bloot
oud ja, maar niet versleten

kunnen ze fel van leer
hele riedels blazen
op hun verrookte vingers
bij het voorbijflaneren
van een vrouwenlijf
het lef, de deerne
durft, hun hart
het slaat over

de radio sputtert
de mannen drinken
en kaarten de dag
is zo weer om

Frans V.