Baby D. + gedicht

Welkom in het land waar de wet er niet is om u te beschermen, maar waar ze naar goeddunken wordt toegepast op haar subjecten. De wet bovenaan. Een enkele madam durft het ondertussen dan wel aan om de wet in te roepen om haar criminele activiteiten (het bekrassen van auto's) niet veroordeelbaar te maken. De camera die haar had vastgelegd tijdens haar euvele daad zou er immers onwettig hangen. Toch is het meer andersom en werkt 'de wet' verpletterend.

Een 'mooi' staaltje daarvan is het hele gedoe rond baby D. Het arme kind was nog niet geboren en maakte al onderdeel uit van een handelsovereenkomst. Zo gaat dat in het land van wensouders. In ieder geval, één en ander is dus misgelopen, madam de draagmoeder vond het beter baby D. door te verkopen aan een ander, nietsvermoedend, wenskoppel en hopla, de wet faalt in haar voornaamste bestaansreden, het beschermen. Uitleg: 'oeps, vergeten een wettelijk kader te scheppen. Sorry, mijnheer de wensvader, u heeft geen juridische poot om op te staan.'

Dag, baby D.

Gelukkig is deze Antwerpenaar geen simpele kerel en bleef hij wegen zoeken om één en ander aan te tonen. Blijkt na DNA-onderzoek hij wel degelijk de biologische vader te zijn. Of hij daarmee baby D. terug kan krijgen? De wet zal oordelen 'in het belang van het kind'. En vermits baby D. nu al enkele jaren opgevoed wordt door dat andere wenskoppel... Ik geloof in de liefde die baby D. bij dat andere koppel mag ervaren, absoluut. Maar... alsof die andere ouders niet weten dat je geen kind kan 'kopen' (tenzij in de figuurlijke betekenis), en alsof zij niet op de hoogte waren, van meet af aan, dat er iets louche gebeurd was (zouden ze ooit al van het woord mensenhandel gehoord hebben?) Waarom trouwens komen 'shoppen' in België? Goede prijs-kwaliteit-verhouding of zo? En hoe zit dat trouwens met die draagmoeder? Ontspringt die nou helemaal de dans of wat? Kan die niet aan de gerechterlijke muur genageld worden wegens tenminste contractbreuk? Ah nee, ge kunt niet handelen in mensen... Haar rekening heb ik in ieder geval voor mezelf gemaakt, en ze komt er verdomd slecht uit.

Ach, het zal me wat. Deze Vlinderman werd zelf ooit en nog gelukkig ook geadopteerd, kent wat van de jeugdzorgtoestanden, en vindt van zichzelf dat hij er een mening op na mag houden. Ik ben in dit geval voor een terugkeer van baby D. naar haar biologische vader, Bart Philtjens, helemaal in het belang van het kind. En wat met jou: Baby D. terug naar bio-vader of blijven waar ze nu is? Klik gerust hier en neem een standpunt in in dit menselijk drama.

Baby Dee

welkom in deze wereld
kleine Baby Dee
gewenst al lang
met je kleine handjes
eerst zonder tandjes
maar van meet af aan
de meest volmaakte oogjes

als een godsgeschenk beloofd
mocht je gedragen worden
je ontplooien tot dat kind
om in liefde gelaafd
product van twee felle harten

al beleef je dan het bestaan
in een vreemd land, je band
zal later schreeuwen in het bloed
dat door je aderen stroomt
het antwoord zal niet verbazen

hoe je ooit werd geroofd
jij, ongewild het koekoeksjong
waar geen wetten voor gemaakt
het onrecht kunnen ongedaan

dan slechts later de jaren
met stuk voor stuk
jouw eigen verhalen

© Frans V.

regen + gedicht

Het was een bijzonder dagje krant. Eén van de opmerkelijkste zaken vandaag, die me heeft getroffen. Dankzij het goede winterseizoen met voldoende neerslag, beschikken wij Belgen over voldoende watervoorraden voor een droge zomer. Toch is het aangeraden om bijvoorbeeld de tuinbesproeiing en het wassen van de wagen niet te doen met leidingwater (is eigenlijk ook ons drinkwater), maar met regenwater, zeker als het zo droog is als de laatste weken. Ja hoor, hier gaan we weer. En waar moet dat regenwater dan vandaan komen als het niet regent??? Ah ja, de regenwaterton. Al eens geprobeerd om met je tuinslang water uit een regenwaterton te doen sproeien? Moet je vooral doen, het is een belevenis, zelfs met de techniek van de communicerende vaten. U woont in de stad op een appartement? Geen probleem, een tuin hoort daar niet bij en een wagen nog veel minder, met al dat openbaar vervoer. En die houden zich zelfs niet bezig met het wassen van hun wagenpark... Groene jongens, die van De Lijn.

Om af te sluiten, een gedichtje dat ik bij Pom geplaatst heb onlangs, onder een artikel waar 'de vrouwen' hun gangen gingen.

eindelijk content, of...

de tranen in zijn ogen
behoren haar toe, zij
die erom smeekte, blauw
van zijn vroegere aard
zij aan de haard, en hij
altijd onderweg voor vrouw
en ook wel andermans kind

staan nu de tranen bij haar
in een potje op de schouw
het heden in de rouw omdat
zij maar loopt te klagen
best ook fel te zagen dat hij
niet meer de man durft zijn
die haar ooit is komen halen
uit dat nest dat thuis zou zijn

of het ooit goed zal komen met
die blauwe ogen, dat gekijf
van een wijf met d'r vent
of is het iets dat gewoon
zomaar na jaren went

hij zal wel slipjes dragen
maar bh's, dat blijft wat anders

© Frans V.

waardenkprofiel + gedicht

Ik richt mij voor de laatste maal vandaag tot mijn 'anonieme' internetplekje. Zoals ik vandaag van een stembureau'ken mocht ontvangen, mijn waardenprofiel, oftewel de Vlinderman in een vakje geduwd.

Geachte heer, mevrouw,
Zojuist hebt u deelgenomen aan de Mentality-waardentest. Aan de hand van uw antwoorden hebben we bepaald welk waardenprofiel het best bij u aansluit. Uw profiel vertoont de meeste overeenkomsten met dat van de postmoderne hedonist.

De postmoderne hedonist

De pionier van de beleveniscultuur, waarin experiment en het breken met morele en sociale conventies doelen op zichzelf zijn geworden. Mensen die tot de postmoderne hedonisten worden gerekend, zijn individualistisch en tonen een sterke wil tot zelfbeschikking. Ook hechten zij veel waarde aan zelfontplooiing en persoonlijke groei. Mensen binnen dit milieu hebben een onafhankelijke leefstijl en hechten er veel belang aan zelf te kunnen beslissen over de dingen die hen aangaan. Opvallend is het relatief grote aantal mensen dat zelfstandig een beroep uitoefent.

Werk is belangrijk, maar niet heilig: ook activiteiten in de vrijetijdssfeer kunnen intrinsieke voldoening geven. Postmoderne hedonisten genieten van kunst en cultuur (museumbezoek, cabaret en toneel), maar er is ook sprake van een rijk uitgaansleven en er wordt veel aan sport gedaan. Binnen dit milieu komt het traditionele gezinspatroon relatief minder vaak voor.

Vervolgens zijn onderstaande waardenprofielen op u van toepassing (de opsomming loopt van 'best passend' naar 'minst passend'):

De postmaterialist

De maatschappijkritische idealist die zichzelf wil ontplooien, zich verzet tegen sociaal onrecht en opkomt voor het milieu. Solidariteit en harmonie kenmerken de mensen binnen dit milieu. Ze zijn kritisch ten opzichte van de hedendaagse maatschappij. Het streven naar een onderlinge verbondenheid, het nemen van verantwoordelijkheden en het werken aan sociaal-maatschappelijke verbeteringen, spelen een prominente rol. Postmaterialisten hechten er veel belang aan te kunnen leven volgens hun eigen principes en zijn sterk sociaal bewogen. Verantwoord leven is belangrijk: zonder verspilling, winstbejag en zonder aantasting van het milieu. Bij voorkeur werkt men bij instellingen of organisaties die een bijdrage leveren aan het maatschappelijk welzijn. Mensen binnen dit milieu tonen zich zowel geïnteresseerd in kunst en cultuur (film, musea, toneel, cabaret, klassieke concerten), als in een meer 'huiselijke' vorm van vrijetijdsbesteding. Het gezinsleven is veelal hecht (sterke onderlinge betrokkenheid), maar niet
ingericht volgens traditionele patronen.

De gemaksgeoriënteerde

De impulsieve en passieve burger die in de eerste plaats streeft naar een onbezorgd, plezierig en comfortabel leven. Een zorgeloos leven leiden en van het leven genieten vormen binnen het milieu van gemaksgeoriënteerden belangrijke doelen. Aan werk wordt weinig waarde gehecht, het genieten na werktijd heeft veelal tot doel het werk te vergeten. 'Lekker leven' en gemak staan voorop. Het geld dat verdiend wordt of waar men over beschikt wordt veelal direct uitgegeven. De vrije tijd en het privé-leven zijn zonder meer belangrijker dan het werk. Vrije tijd en werk staan geheel los van elkaar. De vrije tijd wordt meer gekenmerkt door plezier en vermaak dan door rust en ontspanning. Veel mensen binnen het gemaksgeoriënteerde milieu hebben relatief vrije opvattingen over de traditionele man-vrouwverhouding.

De kosmopoliet

De open en kritische wereldburger die postmoderne waarden als ontplooien en beleven integreert met moderne waarden als maatschappelijk succes, materialisme en genieten. Het milieu van de kosmopolieten kenmerkt zich door ambitie (hard werken en maatschappelijk hogerop komen), behoefte aan zelfontplooiing en sociale betrokkenheid. Nieuwe ervaringen en kennis opdoen om zich persoonlijk te verrijken vormen belangrijke drijfveren. Men toont een sterk geloof in het realiseren van persoonlijke en sociale ambities. De leefstijl van de kosmopolieten is actief en veelzijdig. Zij hebben een brede interesse op het gebied van kunst en cultuur. Werken neemt in dit milieu een belangrijke plaats in, zowel met het oog op persoonlijke groei als met het oog op maatschappelijke erkenning. Niet alleen werk, maar ook activiteiten in de vrijetijdssfeer worden aangewend om zich persoonlijk te verrijken. Mensen binnen dit milieu hebben een uitgebreid netwerk van sociale contacten.

De moderne burger

Opwaarts mobielen

Traditionele burgerij

Nieuwe conservatieven


Om een lang verhaal kort te maken en zoals ik het elders al eerder formuleerde vandaag: het kind zal altijd een naam hebben...

de hedonist

men noemt hem het concentraat
uit zijn vaders zaad de ene
die het heeft gehaald en dus
even gehaaid als zijn ouweheer
zijn jongeheer in de strijd gooit
om het vrouwelijke geslacht geslacht
te krijgen en dan weer voort te gaan

hij kijkt nooit achterom dat
is voor de meer verdunden
die het moeten hebben van
een groepsgevoel of nog
het weten niet alleen te zijn
hun kunnen altijd maar hun kennen

en als hij zich dan toch
eens laat verleiden tot het wij
waar hij zij aan zij met massa haar
onderhuids de optelsom bevroedt
van zijn hedonistisch vadersbloed

hij weet van wanten
en zij ook wel van hem
en dat is hun geheim
en ook wel dat van ons

© Frans V.

Terras bis + gedicht + Nip

Dus zo ziet dat eruit, als een terras wordt opgebroken voor een lek en nadien terug toegesmeten, terwijl de authentieke tegels eraan zijn voor de moeite... Ik heb er mij even langszij van gezet en toen moest dit hieronder een weg vinden. Oud en nieuw, vergane glorie en moderniteiten in een klassiek jasje. Er beweegt wat, ja.

de laatste tsaar

ik las je gisteren in de sterren
je naam met hoofdletters
schitterde de wereld voorbij
zover als geen mens ooit

ik heb je niet meer weer gezien
vandaag, de kranten kopten
verinkte artikels vol
over hoe groots af en toe
hoe dronken van de kaart
die zo westers aan bleef doen

je volk, al lang een ander
is er nog, de honger ook
de dorst naar altijd meer

maar jij, jij weet dat wel
van vroeger, toch
toen jij dezelfde was
in hetzelfde waslokaal verhing
met een stukje droom
ten overvloede
aan dezelfde speld

© Frans V.

Morgen wordt trouwens een 'andere' grootse dag: Nip is jarig! Vanaf morgen mag ze op eender welke Senaatslijst gaan staan en bij verkiezing ook daadwerkelijk zetelen (niet dat ze daar ambitie toe heeft, maar bon). Mocht je eens iemand 'stiekum' blij willen maken, dan stuur je toch een mailtje of zo, niet?

Terras + poem

Hier zit ik nou, een donderdag te wachten op de mannen die mijn terras aan het opbreken zijn. De benedenburen hebben namelijk last van een lek (hun pc kan er niet goed tegen...) Eergisteren kwam mijn hospita vertellen dat er vandaag een stel loodgieters zou langskomen. Ja hoor, waarom ook niet, zo kan ik rustig mijn planning aanpassen. Gelukkig dat mijn werkgever niet van de kwaadste is, zo kreeg ik toch vrijaf om mee een oogske in het zeil te houden. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook eens een dichtje van me in het Engels te vertalen. Ik spreek wel enkele woordjes in die taal, maar om er ook poëtisch in aan de slag te gaan, dat is nog niet zo evident...




after the party

a dull thump
the door locked
within the silence confined
in the head of he
who keeps living there

the room wraps itself
around his determined mind
for there's a lot to do, much
of which can also be done tomorrow
neighbours calling out loudly
for no sugar but the music
sounds to darn hard for them

the door slams again
to stay permantly closed

© Frans V.

Gedicht

klein drama

kleine stapjes op het tapijt
zo stil dat niemand kijkt
de kleine val niet ziet
van een mens in opbouw
te wankel voor verticaal

het groot geluid, daar
waar de zachte schedel kraakt
tegen het houten geweld van
de schuldige eiken kast
zonder waarde, zeker na vandaag
klaar voor de brandstapel
en dan opnieuw de stilte

geen wijzende vingers
slechts troostarmen
wat koude koffiekoeken
aarde die alweer moet dekken
wat bedachtzaam zal vergeven
omdat de tijd verder tikt

© Frans V.

Oproep + gedicht (herhaling)

Een bijdrage uit mijn mailbox, die ik hier graag even online plaats:

Pispottenfestival - open brief aan radio- en televisiestations

project sanitaire toegankelijkheid

In grootsteden als Brussel, Antwerpen of Charleroi is het een gekend probleem dat er weinig of geen openbare toiletten zijn waar mensen met weinig of geen geld gratis gebruik van kunnen maken. Een reis naar Parijs die we met een aantal mensen ondernamen om er het daklozententenkamp aan het kanaal St.-Martin te bezoeken sterkte ons in onze overtuiging: in het centrUM VAN PARIJS ZIJN ER OM DE 500m gratis openbare toiletten. We vinden dat een stad als Brussel, die de hoofdstad is van Europa, zichzelf moet opwaarderen en een inspanning moet doen om een stad gezellig en leefbaar te maken voor iedereen.

Niet alleen het imago dat de Stad Brussel van zichzelf verspreidt, zou daarmee kunnen verbeteren, maar ook het veiligheidsgevoel zou kunnen verhogen en vooral de situatie van mensen die op straat verblijven zou met de maatregel van gratis openbare toiletten gevoelig verbeterd kunnen worden.

Wij, vzw Chez Nous (daklozenwerking), zijn ervan overtuigd dat iedereen, maar dan ook iedereen recht zou moeten hebben op gratis toegankelijke toiletten en persoonlijke hygiëne omdat het eigenlijk een wettelijk recht moet zijn en dat elke stad verplicht moet worden om openbare toiletten in het centrum te plaatsen.

We zijn ervan overtuigd dat dit initiatief zichzelf gedeeltelijk terugbetaalt met reclameboodschappen. Waar kan een mens meer rust vinden om iets te lezen dan op het toilet? De reclamewereld is zelf vragende partij om haar terrein uit te breiden. Wij weten dat deze ook moeten onderhouden worden en aangezien Brussel een grote werkloosheid kent, zien we hier perfect de mogelijkheid tot tewerkstelling van een aantal mensen. Als daklozenwerking willen wij de premier ondersteunen in de creatie van 200.000 nieuwe jobs. Maar dan moet de politieke wil om iedereen gelijke kansen te geven ook aanwezig zijn.

Voor ons betekent de strijd voor gratis openbare toiletten dus ook een strijd voor een aantal basisbehoeften en onontbeerlijke mensenrechten tegelijkertijd. Om dichter bij ons doel te geraken hebben wij sinds geruime tijd al aandacht besteed aan het recht op hygiëne. Zo organiseerden we al eens een fototentoonstelling in ‘De Markten’ over ‘Volkshygiëne’ waar ongeveer 2.000 mensen op bezoek zijn geweest.

Repressie of het uitschrijven van boetes tegen wildplassen zijn zinloos indien er geen alternatief is voorzien. Indien mensen niet de middelen hebben om gebruik te maken van openbare wc’s of als ze afgesloten worden na kantooruren vinden we een politiereglement dat vervolgt en beboet een ondemocratische gang van zaken.

Het gebrek aan persoonlijke hygiëne, iets wat de daklozen nogal vaak wordt verweten, wordt dus in feite veroorzaakt door een gebrek aan mogelijkheden om zich te wassen, te douchen, te scheren of naar het toilet te gaan.
Dan spreken we nog niet over de vrouwen die op straat leven en die hun behoefte soms als een hond moeten doen tussen twee voertuigen. Zoals iedereen weet is er een stijging van partnergeweld en zijn de sociale vangnetten volzet of kennen ze wachtlijsten van zes maanden. Wij vinden dat vrouwen recht hebben op een plaats om menswaardig hun behoefte te doen.
Dan spreken we nog niet over andersvaliden die met hun rolstoel in heel wat plaatsen niet binnen kunnen omdat de toiletten vaak niet aangepast zijn.

Wij hebben begrip voor de horeca, waar de ongeschreven regel geldt dat niet-consumenten een bepaald bedrag betalen om naar het toilet te mogen gaan (ongeveer € 0,30 normaal gesproken). Zij doet dit om ‘ongewenste bezoekers’, d.w.z. mensen die niet consumeren, buiten de deur te houden. Begrijpelijk, want cafés dienen niet de openbare toiletten van Brussel te zijn.

In het kader van de strijd tegen werkloosheid zijn wij ervan overtuigd dat er ten behoeve van de openbare hygiëne heel wat banen gecreëerd kunnen worden. We pleiten dan ook voor het aannemen van een aantal vliegende kuisploegen onder fatsoenlijk betaalde en vaste contracten om in het onderhoud van de openbare toiletten te voorzien. De financiering ervan kan gebeuren via de reclamewereld.

De meeste mensen zijn zich niet bewust van een aantal problemen die zich specifiek stellen voor mensen die weinig of geen geld hebben. Zo kunnen echte armen en echte daklozen niet deelnemen aan het openbare en culturele leven omdat ze gedachten hebben als : “Ik voel me daar niet thuis (bvb. in een theater), want ik ben te vies, ik heb ook niets om aan te trekken”. Veel mensen hebben immers wel het verlangen om deel te nemen, maar de drempel is voor hen vaak te hoog.

dagoverzicht van Pispottenfestival 25 april 2007

start om 13.00 u op Sint-Katelijneplein

Deze activiteit is een gemengde activiteit met muziek, poëzie en straattheater over dit thema.


vzw/asbl Bij Ons - Chez Nous
Kartuizerstraat 60
1000 Brussel

tel.: 02/513.35.96 (vragen naar Fred, de verantwoordelijke voor de organisatie van het Pispottenfestival).

dakloos in het wassalon

witte tegels op de vloer
met waspoederen sporen
onder een flets neonlicht
verhullen niet zijn kilte
zoals hij daar ineengedoken
de nacht tracht door te brengen
van een lang februarimoment

het zakje aan zijn voeten
met gaten en al lang versleten
bevat geen wasgoed meer
maar de resten van zijn beschaving
ooit gekocht op afbetaling

Ze noemen hem de doler
de kraker van wat warmte
bezetter van wat ruimte
en af en toe de dakloze

© Frans V.

Filmforum + gedicht

Aanstaande woensdag is het alweer Filmforum in Wijnegem, dus maken we nog maar eens wat reclame. Lenny heet de prent, met Dustin Hoffman in een knappe biopic over Bruce Lenny, een geobsedeerde (of was het dan toch gepassioneerde) stand-upartiest. Hieronder de affiche, met opnieuw dank aan Kjell voor zijn collage.

Lenny (affiche © Kjell Wollaert)

gespoord

ze sprak tot hem
met een zachte blik
ogen die zomaar keken
zien wilden wie hij was
en een mond vol tanden
glimde hem open aan

ongewend aan de mens
bleef hij een seconde hangen
tussen wat en waarom
- spreken of zwijgen
de wereld of zichzelf -
en hij antwoordde

de rest van de reis
bleef het stil rondom
niets dan stuurse lui
te tam voor de ander
en zij waren twee
best ook wel één

ze sprak tot hem
met een open blik
ogen die afscheid namen
vertrokken naar haar geliefde
- of scheiden lijden is? -
voelde hij zich echt

© Frans V.

Passa Porta!

We gaan het kort houden in ons verslag. Uw ondergetekende heeft het vrije podium daar in Brussel voor geopend verklaard om iets van tien na elf, een ontiegelijk vroeg uur voor een gewone mens, laat staan voor een poweet, maar ik heb me van m'n taak gekweten. Ik heb me niets aangetrokken van het feit dat er geen micro was (de avond voordien daar gestolen), ook niets van het feit dat er geen podium was (ben een meter in de tachtig, dus dat zat wel snor), niets van het feit dat er om tien voor elf nog altijd geen publiek was (ik zag spiegels hangen, dus ik zou toch minstens één iemand kunnen toedichten), gewoon niets van dat alles. Ik heb voorgedragen wat ik ooit al eens had gedicht. En ik heb me ook niets aangetrokken van de camera's van TV Brussel. Ah nee, doen we dus niet.
Ik plaats hier enkele foto'kes onder voor de sfeerproever onder ons, waarna ik een gedicht plaats dat de terugrit op de trein naar mijn geliefde Nip mij heeft opgeleverd ...

Frans V. gestalkt door TV Brussel (Foto © Frans V.)

Boudewijn Matthé, ook al uit Borgerhout (Foto © Frans V.)

Silvie Marie zonder zenuwerij (Foto © Frans V.)

Pom Wolff, herkent u 'm? (Foto © Frans V.)

David Prins Troch, ook zonder zenuwerij (Foto © Frans V.)

ontspoord

en ze sporen verder
de mensen, de wensen
zonder horizonten,
er is geen eindstation in zicht
slechts een koker vol sporen
waar gewacht dient te worden

de mensen en verder hun wensen
talloze hokjes vol dromen
en of ze ooit uit zullen komen
wordt niet over gesproken

een mens, een mens, een mens
een trein, en af en toe
een vreemde lach, daar
waar die niet werd verwacht
als plots iemand, die iemand bedacht
met een ongerijmde daad
de wereld, die daar ineens staat

en dan verder sporen
bij de naamloze meute horen
aftellen, nog even dan
zijn we thuis
ik heb goedendag gezegd
zomaar, aan jou

© Frans V.

Passa Porta

Vandaag ben ik dus hier:

Masereelhuis + optreden + gedicht

Eindelijk nog eens hier. Het is al een paar dagen geleden, ik voelde het knagen. Maar dat komt ervan als je wil werken, leren en dan ook nog eens een stevige hobby-invulling hebt. Zoals het er een goede maand geleden naar uitzag dat ik heel wat meer oningevulde vrijetijd zou hebben, is dat huidig helemaal het tegenovergestelde. Dat betekent dus ook dat ik niet meer zoveel tijd voor mijn blog heb. Dus af en toe een gaatje in de berichtgeving zal al wel eens meer voorvallen. Maar ik blijf eraan werken om toch dagelijks even mijn reflectiemoment te hebben.

Herman J. Claeys, Erwin Antistresspoweet, Marion, Nip (Foto © Frans V.)

Gisteren was ik samen met Herman J. Claeys, Erwin De Antistresspoweet en zijn vriendin Marion en mijn vriendin afgereisd naar Sint-Niklaas, om er in het Masereelhuis voor te dragen op de Zestiende Nacht Van De Boze Dichters. Leuke sfeer, leuk café, bevlogen dichters en lekkere boterhammen met kaas en mosterd, meer hoef ik niet mee te geven om te zeggen dat het een bijzonder leuke avond was. Er is zelfs een gedicht ontstaan.

Nip & Frans V. (Foto © Frans V.)

ter sprake

er zou sprake kunnen zijn
van wat te horen valt
de oren voorlangs binnendringt
en daar langzaam zingt
van ochtendpreek tot avondlied
geen mens die zulks verbiedt

er zou sprake kunnen zijn
van wat verzwegen wordt
de oren ongeteisterd rusten laat
en ergens elders zielen wint
van prille ochtend tot noeste avond
geen mens die zulks gebiedt

er zou sprake kunnen zijn
van doodgewoon wat sprake
al dan niet terzake

© Frans V.

Net in mijn mailbox nog een uitnodiging gevonden van de Spinyopaat om op 21 juli 2007 aan te treden in het podiumcafé 'A Mi Manera' (My Way) gesitueerd in de Brouwersvliet nr 12 in Antwerpen. Die sla ik dus niet af, hé ;)

Gedicht

nog gehoord

acht en een kwart
de avond aangekomen
sluit de deur van het kantoor
met een aluminium klik kil
de volwassen dag binnen
en hij eindelijk buiten

door de straten verdoofd
een man met zijn hoofd verloren
in de jaren van al wat geleden
door zijn neus plots die geur
van versgebakken haring
pleisters op de knieën
en weer veel te laat thuis

een jongen lacht hartelijk
binnen het bereik van oren
die ondertussen gewend zijn
al eeuwen niet meer te horen
hoe vissen zelfs gebakken
nog heerlijk kunnen knisperen
in hun smoezelige krantenkoppen

© Frans V.

Optredentjes + gedicht

Binnenkort is het zover, dan gaat het Passaportafestival van start in Brussel. Meer info vindt iedereen op deze link.

Drie dagen vol letteren pleziertjes, en uw ondergetekende zal erbij zijn. Zowel Middagen van de Poëzie, Creatief Schrijven als L'Aquilone sloegen de handen in elkaar, om tijdens een quasi doorlopend Vrij Podium u zowel met Nederlands- als Franstalige poëzie in contact te brengen. Het zal wat vroeg zijn, 11u, maar dan bijten we de spits af van een dag vol poëzie.
Samen met mij komen nog een heleboel andere dichters hun opwachting maken. Ik noem er enkele die ik al eerder tegen het lijf gelopen ben: David Troch, Pom Wolff, Dirk Elst, Philip Meersman, Yerna Van Den Driessche, Sven De Swerts, ... Er zullen ook minder bekende dichters aanwezig zijn (allez, minder gekend door mij dan toch), zoals Johanna Pas, Philippe Cloes (Fr.), Boudewijn Matthé, Luc Baba, ... Affin, het belooft een dol dagje te worden.

Locatie: café 'Monk', Sint-Katelijnestraat 42 te Brussel (een kwartiereke van het Centraal Station met de benenwagen). Enne: gratis hoor.

Maar daar houdt het niet bij op. Vrijdag den twintigsten sta ik al ergens anders op een podium, tijdens de zestiende Nacht Van De Boze Dichters, in Sint-Niklaas. En dat het poëzie zal ademen, ik hoor het zo iemand zeggen.

kon hij niet meer?

een man met vreemde trekken is gekomen
hoezo, geen man, toch wel, een jongeman
meer jongen, dat wel, maar toch
groot genoeg om in zijn hand
het leven te leggen van een ander

de dood waart rond in het debat
de kogel, geen kogel, de strop
de straf moet nochtans niet uitgesproken
voor de doden wacht slechts het gras
dat groeit zonder onderscheid
zomaar overal bloeit

wat groen voor het geschonden hart
de moeders zonder kinderen, verloren
dat hart van veel te veel offer
voor lief en leed, voor al wat heet
hun kind te zijn geweest
afgeknald door een beest
met vreemde trekken

wat is dat toch, vreemd?

© Frans V.

Ik dacht het niet

Deze blogger moet zijn mond houden. Meer nog, deze blogger moet al zijn bijdragen over bepaalde toestanden verwijderen. Deze blogger wordt aan banden gelegd, hij moet schrijven over de bloemetjes en de bijtjes, hij mag een beetje bazelen, maar verder dient hij dus zijn bak dicht te houden. Ik dacht het niet.

Ik geloof in het vrije woord, ik leef immers niet in Chili of China, waar de overheid effie gaat bepalen wat ik al dan niet mag schrijven. Waar de naam van mijn vriendin in officiële berichtgeving zomaar te grabbel mag gegooid worden, daar peins ik niet zomaar mee akkoord te moeten gaan. Integendeel, dan kan men het voluit krijgen 'in their face'. Ik heb dan spontaan en onbedaarlijk zoiets van 'Ga nou toch effie elders de boel bezeiken, mensen-die-het-zogenaamd-goed-menen-maar-anders-doen'. Nee, van Nip blijven 'de mensen' af, en als 'de mensen' blijven voortdoen op de manier waarop 'de mensen' bezig zijn, zal hier het boekje gewoon open gaan. En daar kan je maar beter gewoon heel veel fantasie voor hebben, want anders red je het niet.

Ik hoef me in ieder geval niet te verschuilen achter allerlei vormelijkheden, dat is 'de mensen' hun stijl. Hier zeg ik wat ik te zeggen heb, onverbloemd, en volledig namens mezelf. En als 'de mensen' echt verder (blijven) gaan, dan schrijf ik er zelfs over met naam en toenaam (wat ik totnogtoe niet gedaan heb, integendeel, ik verwees naar schoentjes en aantrekken). Respect stond tot voor kort nog wel in mijn woordenboek (waar is dat van 'de mensen' trouwens?)


iets anders

hier ligt ze, de nestbevuiler
de hond die beet in de hand
die hem zo trouw heeft gevoed
van pup tot volwassen
en toch, wat is er loos

er is geen houden meer aan
gij zult zwijgen, inslikken
wat te heet is in uw mond
uw tong verbranden, de waarheid
ligt niet in uw kamp,
een andere bal is aan de rol

en zo verdwijnt het kleintje
de lak aan de regels
de vrijheid onder ieders zon
gesmoord in een rechts hof
waar iedereen kan wieden
wat een ander heeft gezaaid

lik daar maar een stukje aan
en laat het dichten over
aan de mensen met een hart
voor wat scheef dreigt te gaan
en dient gesignaleerd

zo helpe geen enkele wet
ter beknotting van wat vrij heet


© Frans V.

Wasdag 2 + foto + gedicht

Zoals gisteren al aangekondigd, vandaag deel twee van de was gaan doen. We dachten wat vroeger te gaan, dan was er misschien minder volk in het wassalon. Vergeet het maar, vollen bak ja, alsof er niemand naar de zee of zo moest. Misschien werd door velen de vakantiewas wel gedaan... In ieder geval, ook onze wassalonbewoner was aanwezig, eerst heel rustig in zichzelf verzonken, maar dan heel luidruchtig. Spijtig dat we nog altijd niet kunnen begripen wat die man zoal te vertellen heeft. Net zoals er nog van die onbegrijpelijke dingen op twee poten rondlopen op deze aardkloot die daarop peinzen thuis te zijn...

herkent u deze nog? (foto © Frans V.)

Tussen een paar machientjes door ook nog op bezoek bij een paar blogjes. Kwam ik daar deze tegen. Een dicht werd geboren.

een verdenking

ze hangen in het ijle
de woorden zonder inhoud
die claimen om begrepen
en verder nog verspreid
laat het plebs geloven
wat de nihilsten beloven

vandaag schijnt de zon
ze verlicht nog meer de geesten
die altijd blijven bedichten
wat voor hen betekenis
anderen wat leven geeft
op een lentedag als deze

krioelt het stad vol volk
een marinade van de kleuren
die haar zo vrolijk maakt
met de waarheid toch zo naakt
dat ook het niets opeens
zomaar kan bestaan

© Frans Vlinderman

En dan zou ik het nog welhaast vergeten: vandaag Nip en ik 32 maanden aan elkaar gekoppeld... And going. Ja, wij vieren ze nog per maand...

Wasdag + gedicht

Het was laat vandaag, en blijkbaar niet voor mij alleen. Na het lang en lui en lekker uitslapen, was het tijd voor actie. Tijd om de was nog eens te doen. Na afwerking van het klassieke ritueel daartoe, namelijk bed aftrekken en alles gesorteerd erop, bleek dat de hoeveelheid was een beetje onderschat was. Niet één van die grote wastassen, maar twee! Daar ging de zaterdag, tenzij er werd gekozen. Nip en ik in overleg dan toch een keuze gemaakt, het werden de kookwas, de jeans en de sokkenwas. En morgen de rest. Daar gaat dan ook de zondag.



Pom is altijd in voor een poëtische ontboezeming. Vandaag ging het over Kunstkoeien in het Veen van Vlas en werd iedere gewillige uitgenodigd voor een koeienbijdrage. Met veel plezier het onderstaande gedicht ingestuurd:

K voor Koe

ze graast de dag in
haar staart loom omlaag
tot in de witte slierten
die het gras verhullen
hier geen hoeven meer

ergens in de verte
loeit een bronstige stier
de os opzij, het kalf komt
in gedachten voorbij de boer
die zich in de klauwen wrijft

de tijd schrijft hier
over koetjes en kalfjes
en laat het schillen over
aan andere patattenboeren
met niets om handen


© Frans V.

Vermicelli + valpartij + Klimt + gedicht

Wat gebeurt er met soepvermicelli als je de soep eerst klaarmaakt met een pakket heerlijke groentjes en die vervolgens mixt? De vermicelli verdwijnt in de soep. En aangezien die elkaar niet uit het oog willen verliezen, denk ik dat ze dan maar afspreken met elkaar om samen te klitten... Niets erg, maar toch, het is weer een weetje voor de beginnende kok. Doet uiteraard ook niets af aan de smaak van de soep. En trouwens, de soep wordt uiteindelijk gigantisch stevig, een maaltijdsoep dus om u tegen te zeggen. Lange leve de vermicelli!

Ik denk dat er vandaag iemand stevig hoofdpijn zal hebben. Een paar maanden geleden nog een dametje geholpen, nadat die over een stel tramsporen op haar gezicht gegaan was, gisteren was het de beurt aan een, euh, eerder beschonken (hij waggelde, brabbelde en zei zelf dat ie wat teveel geproefd had) man, die kennis maakte met de plavuizen grond door een deftige tramperronhoogte. Aan De Nieuwe Linde mag je echt wel stellen dat die nogal aan de hoge kant zijn. Affin, hij ging vrolijk waggelend op weg naar huis, waar hij ook maar vandaan kwam, en toen tegen de grond. Zijn val werd voor 100 % gestopt doordat zijn hoofd niet langer meegaf met de valbeweging. Hij móet vandaag dus hoofdpijn hebben, ik denk ook nekpijn, ferme blauwe plekken op zijn scheenbenen, én hij mankeert een nogal degelijk stuk vel op zijn neus. Nu ja, ik vermoed ook een stuk uit zijn geheugen, ik help het hem hopen.

'Danae' van Gustav Klimt (bron)

Deze week onderstaand gedicht geschreven, op basis van bovenstaand schilderij van Gustav Klimt. Ik wil het jullie niet onthouden, dus vandaag opnieuw een dichie.

zijn Danae

de onschuld ligt
in de verleiding
het hart te grabbel
en het weelderig lijf
ongeboeid zo boeiend
hier moest hij komen

terwijl de maan klimt
tot haar hoogste punt
een man zijn vrouw geslacht
nog onderscheidt van anders
en met goud bedelft

rozevolle lippen moeten
onberoerd betast, gekust
de hemel helemaal
tot op de aarde neergedaald
en de poëtische ontboezeming

gewoon geschiedenis
omdat geschiedenis moet zijn

© Frans V.

Muzeval 101

Voor de laatste maal deze maand, de affiche voor deze avond:


Ik vertrek zodadelijk, een verslagje volgt nog wel, misschien ook nog deze avond.

Ik ben terug. De Muzeval kon niet doorgaan. Eén of ander GFT-gedoe weigerde Herman, uitvinder en bezieler van 100 Muzevallen de toegang tot het podium voor zijn 101-ste Muzeval. Ik was er en ik zag het. En ik ging. Waar Herman niet welkom is op zijn eigen activiteit, daar moet ik ook niet zijn. Messen en ruggen, ik moet er niet van weten. En ook niet van borsten en billen zonder mijn stempel erop, dat is voor mietjes. MIETJES, je kent ze wel. En verder zwijg ik, stil geworden vlinder die ik ben. Ik kijk nog wel uit naar een ander gemakkelijk over te nemen tafereel dat er geschikt en zo uitziet.

Ik vind trouwens dat ze loslopende honden die kinderen bijten gewoon mogen afzonderen van die kinderen. Geef ze een konijn of zo, eentje met Mixomatose of iets in die aard. En sommige dichters een overdosis van wat dan ook. Dat ze oorverdovend mogen (zwijgen) zijn.

Spijtig dat ik Pom Wolff niet heb kunnen beluisteren in zijn Antwerpen... Teveel vreemde luizen in de bijt hebben er een stokje of andere zaken voor en tussen gestoken. Mjah. Is it life or not? Het zal het wel zijn voor .... (kwatta dus)

Frans V.