Bekende zonder werk

Aleris in Duffel dankt een 500-tal mensen af. In deze tijden van crisis een banaal bericht, zoals er vele anderen zijn, maar niet ditmaal. Een bekende van uw Vlinderman is bij de betrokkenen. Ziehier het profiel van deze doorsnee afgedankte: gehuwd, enkele kinderen en een huis gekocht. Nog niet zolang geleden het slachtoffer van een arbeidsongeval. Een beetje stoere bink, met veel liefde voor vrouw en kinderen. En dus zonder werk nu. Een tijdje terug las ik in de krant dat iedereen wel íemand kende die de gevolgen van de crisis onderging en toen dacht ik nog dat het raar was dat ik die iemand niet tegenkwam. Tot vandaag dus. Mijn mij bekende zonder werk, omdat er een paar klojo's op topniveau teveel met andermans centen hadden gespeeld.

Wil Vlinderman hiermee iets aantonen? Neen. Hij wil alleen maar meegeven dat het er niet al te goed uit ziet in ons welvarend landje en elders. Teveel jaren op te grote voet en nu slaat ons economisch bestel terug met een zware moker. Voor niets gaat de zon op, maar daar stopt het dan ook bij. We willen allemaal een pc, een auto, een huis, een toekomst, maar we spiegelen ons teveel aan 'die van hiernaast', terwijl het zo afgelopen kan zijn. Er zijn geen zekerheden in dit leven, hoezeer we ons daar ook van proberen te overtuigen. Getuige ook het feit dat een mens zomaar een herseninfarct kan krijgen tijdens het opstaan voor een gewone werkdag... We zijn allemaal mensen met de drang om iets te verwezenlijken, maar of we daar ooit de nodige tijd toe krijgen, dat is maar de vraag.

België barst, maar niet vandaag?

Er zijn geen zekerheden meer in dit land. Biedt een premier - nog maar eens - zijn ontslag aan en met dat van hem dat van de voltallige regering, krijg je een koning die erover twijfelt om het te aanvaarden. Het is niet in het belang van het land, krijg je dan te horen. Het is niet de schuld van onze premier dat niets van wat hij klaarmaakt, nog maar een zweem van gaarheid bereikt, enkel een afslaande walm van aangebakkenheid. Neen, het is allemaal de schuld van de andere. Eén groot Calimero-effect dus. Want zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk. Boehoehoe. Erg om te aanhoren in deze tijden van hohoho, maar het is dus niet anders.

Vlinderman, toen het leven nog een feest was.

Kijk, voor voldragen 'eerlijkheid' moet je niet in de politiek zijn. als ik me niet vergis. En als ik me niet vergis, wordt dat iedere beginnende politicus grondig ingepeperd. Een politicus die zijn ongezouten mening voor waarheid neemt en daarnaar handelt, is dan misschien wel een rechtlijnig mens, maar als politicus stelt hij dan maar weinig voor, zeker in een land als België. Dat bestaat bij de gratie van het compromis, hoe zielig dat soms ook tot uiting komt. Een ander feit dat in België nog steeds staat als een huis van vertrouwen (kan dergelijke zinsconstructie feitelijk wel?) is dat er een strikte scheiding bestaat tussen de drie machten: de wetgevende, de rechterlijke en de uitvoerende, elk met duidelijk omschreven bevoegdheden. Dat staat trouwens in de eindtermen van het middelbaar onderwijs ingeschreven, of je nu onderwijs in Wallonië, Vlaanderen, Brabant of de Oostkantons volgt. 'Moos' daaraan en je hebt meer dan een krolse kat op de koord. Dan heb je chaos, anarchisme zo je wil. En daarvan is al gebleken dat ze niet al te werkzaam is in een geregeld land als België.

In plaats dus van te jammeren, lijkt het me aangewezen dat onze (ex-?)premier de eer blijvend aan zichzelf houdt voor één van de weinige staaltjes van goed bestuur die we totnogtoe van hem mochten zien én dat onze (?) koning hem daarin volgt. En laat dan nu ook maar eens de echte politicus opstaan, die het klaar krijgt iedereen rond dezelfde tafel te krijgen en vooral te houden, met een discours dat is opgesteld in een taal die iedere participant errond verstaanbaar vindt. Wat mij betreft, mag de soap stoppen en het regeren eindelijk beginnen. Met het bewandelen van politiek en staatsgewijs correcte paden en zo voort. Zelfs om het belang van een land te dienen, mag je niet afwijken van haar grondwettelijk vastgelegde richtlijnen en procedures. Ik zou zelfs zeggen: zeker om het belang van een land te dienen. Wie als premier dat niet inziet, verdient het predicaat 'toppoliticus', laat staan 'politicus' niet. En wie als koning daar geen begrip voor heeft, tsja, die blijft zitten in zijn zetel, zeker? Of was het weer op zijn troon?

En als al het voorgaande maar kort door de bocht is van uw Vlinderman, tsja, dat neemt u er dan maar bij. Feit blijft dat Bibi het allemaal zo stilletjes aan wel gezien en gehoord heeft en dat zijn maat vol is. Wie niet tegen de (communautaire) hitte kan, heeft niets te zoeken in een (Belgische) keuken. Solliciteer dan bij de Mac Donalds of zo, waar het normaal is het kostje gewoon lauw verwarmd te serveren en je dan een financiële kloot af te trekken.

ontslagen door het woord

Vandaag in de krant (gisteren al op het internet, maar dat wil je toch altijd eerst gedrukt zien staan): een werknemer van 'De Lijn' krijgt zijn ontslag nadat hij op zijn eigen blog een kritische bedenking had geformuleerd naar aanleiding van een aanwervingscampagne voor nieuwe chauffeurs. Vijftien jaar trouwe dienst, u heeft misschien bij hem in bus of op tram gezeten, teniet gedaan door misschien niet helemaal doordachte uittypsels op 'ons' internetplatform. "Dag Jan, en ga het elders maar uitleggen, Jan!" Het doet me slikken. Ik ben zelf een (ondertussen welgeweten) verwoed blogger naast mijn dichter zijn, maar dat je daar ook je job door kunt verliezen, door als kritische mens je mening te uiten, te ventileren, kenbaar te maken aan de wereld, dat is verdorie hard om slikken. Uiteraard moet je niet je werkgever 'afvallen' op een medium dat bij uitstek open staat voor het grote publiek, maar moet je dan echt enkel berichten over hoe 'mooi' en 'goed' het (l)allemaal wel is op straffe van broodroof?!?

Hoogst waarschijnlijk is er nog een stuk van het verhaal tussen blogger en werkgever waar we geen weet van hebben, maar toch verontrust dit mij. Het lijkt me een variant op 'tais-toi ét soi belle', maar dan op een ander niveau. En eender welk niveau van die uitspraak doet me gruwelen.

Het is natuurlijk altijd zo geweest dat je je mag en kan ventileren na de uurtjes, in het gezelschap van gelijkgezinde al dan niet collegae, hangend aan de toog van je lievelingsplekje, zonder de mogelijkheid als 'werkgeversverrader' bestempeld te worden, maar als de tijden zo veranderd blijken als nu, wat moet je dan nog? Dankzij Europa (hallelujaaaaaah!!!!) sluit dag na dag minstens één kroeg de deuren en verminderen de kansen op die uitlaatklep, terwijl het internet steeds meer en meer een toevluchtsoord wordt. En om dan net daarop koud gepakt te worden, komaan zeg! En weet je wat nog het ergste is? Die man heeft zich van zijn meest kritische zijde getoond, maar vertolkte gewoonweg dát waar iedereen tegenwoordig de mond vol van heeft. Go figure!

Om kort te gaan: ik hoop dat die man zijn job via de arbeidsrechtbank terug krijgt, vervolgens zelf ontslag neemt en dan elders op zijn pootjes terecht komt. En Bibi zal toch enigszins nauwlettend (mooie woordspeling, vindt u ook niet?) zijn eigen bijdragen over zijn werkvloer in de gaten houden. Omdat ik verplichtingen heb inzake dak boven het hoofd, eten op tafel, aanstaande vrouwen, noem maar op. We leven in een vrij land, weet u wel?