Het is hier op gemeenschappelijk vlak in ons land snel aan het polariseren. Getuige daarvan de hele polemiek rond het hoofddoekenverbod in alle scholen van het Gemeenschapsonderwijs (GO) en in alle scholen tout court in Antwerpen. Deze regel werd in hoofdzaak ingegeven vanuit een bezorgdheid dat Belgische vrouwelijke burgers omwille van religieuze overtuigingen (in casu: islamitische) niet meer of minder dan verplicht worden om de hoofddoek te dragen als uiting van hun religie. Dat veel verwesterde jongelui hier helemaal geen boodschap aan hebben, maar om de lieve vrede thuis en in de buurt te bewaren er toch maar aan toegeven, hiermee gebaat zouden zijn, komt ondertussen helemaal niet meer aan bod. Het is nu De Moslim tegen De Belgische Staat geworden, met een imam aan het hoofd van Tot Oproer Oproepende Menigten. Een gevaarlijke mix van kolkende belangen, waarbij dus voorbijgegaan wordt aan een vermoedelijk bijzonder grote groep jonge mensen die het hoofddoekenverbod alleen maar stilzwijgend durft toejuichen, omdat het de belofte in zich draagt om vrij-zinnig om te springen met de eigen overtuiging(en), gekleurd door de cultuur waarin die toch al enkele decennia aan het opgroeien is en welker benefieten ze mag genieten in een sfeer van verdraagzaamheid en rustig gedogen.
Niemand heeft een boodschap aan opruiende taal, aan bedekte bedreigingen, aan stemmingmakerijen. Het siert bepaalde mensen niet, die in wezen niets met het hele onderwijsdebat te maken hebben, dat ze nu zo heftig te keer gaan. We leven in een multiculturele samenleving, zo goed en zo kwaad als dat gaat, maar hier en daar moet iedereen daarvoor een stukje inleveren van zijn eigen vrijheid, juist om dat geheel van losse culturen min of meer in harmonie te doen samen-leven. We spreken ondertussen over Joden, Marokkanen, Turken, Italianen, Polen en andere Oostblokkers, Chinezen, Afrikanen en ga maar verder door. Iedere groep verdient én krijgt doorgaans van de doorsnee autochtone Belg, of ie nu Vlaming, Waal dan wel Oostkantonner of Brusselaar is, het nodige respect en dan heb ik het nog niet eens over de kans(en) om hier een eigen, goed en rijkelijk gevuld leven uit te bouwen mét alle familie om dat mogelijk te maken.
Vlinderman vindt het dan ook bijzonder spijtig dat enkele individuen erin slagen om een hele kudde achter hun niet-Westerse ideologieën (en bij uitbreiding religieuze streefdoelen) te scharen, zonder dat die kudde voldoende beseft waar het in wezen om draait. Samen-leven, zo divers mogelijk, en genieten van elkanders eigen-aardigheid. Misschien dat de overheid hier in het verleden teveel gefocust is geweest om het 'de ander' voldoende naar de zin te maken? Wie zal het zeggen, die geschiedenis is al zo oud, hoewel nog steeds zo actueel. Zo heb ik het bijvoorbeeld best moeilijk om berichten te lezen van Brusselse agenten, die in bepaalde wijken/deelgemeenten uit respect voor de Ramadanvolgende medeburger zelf niet meer zouden mogen eten overdag. Meer nog, verontrustend vind ik dat. In het kader van een uitwisseling zou ik dit nog kunnen kaderen (bijvoorbeeld: in ruil doen moslims mee aan de katholieke vastenperiode), maar om de gemoederen niet op te hitsen dan zoiets een autochtone agent van bovenuit opleggen? Vlinderman zegt dan: 'Waar hálen ze het?' Ergens begrijp ik dat wel, maar het is een verkeerd signaal. R-E-S-P-E-C-T, meer moet er niet zijn, maar dan wel in beide richtingen. En daar ontbreekt het momenteel schijnbaar aan in het hele hoofddoekendossier, zowel vanuit de Moslimgemeenschap als vanuit de Belgische overheid. En de jonge Westerse (verwesterde?) moslima, die horen we niet. Volgens de Belgische wetgeving bestaat er vrijheid van meningsuiting, maar dat spoort nu eenmaal niet helemaal met de Sharia. Iets om op te sabbelen, vooraleer het debat aan te gaan, denk ik dan. Laat ik maar terug in de Koran duiken. Denk ik dan ook. En hopen dat het uiteindelijk toch wel zal lukken.
moeder, waarom?
